flying Doc
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 22/04/2007
- Μηνύματα
- 1.771
- Likes
- 181
- Περιοχή
- Θεσσαλονίκη
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EBBR
"I wanna wake up in a city that never sleeps...."
Με το κλασικό πλέον τραγούδι του Frank Sinatra να παίζει στα ηχεία, γυρίζω το χρόνο πίσω στο Γενάρη του 2010, όπου μια παρέα τεσσάρω φίλων, 2 ζευγαριών για την ακρίβεια, αποφάσιζε τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Πόλη που ποτέ δεν κοιμάται, τη Νέα Υόρκη.
Μεταξύ "τυρού και αχλαδιού" λοιπόν, οι μηχανές αναζήτησης και τα συστήματα κρατήσεων πήραν φωτιά. Είχαν προηγηθεί μέρες συζητήσεων για το πως θα πάμε και το που θα μείνουμε. Ως λογικότερος, πρότεινα κλασικές λύσεις όπως Singapore με 747 από FRA ή Air India με 777 επίσης από FRA, Air France με 380 από CDG, Uzbekistan Airways με 767 από Τασκένδη ή στην χειρότερη Islandair με 757 από KEF. Eις μάτην, όμως, δεν εισακούσθην. Έτσι, καταλήξαμε στην all time classic επιλογή από Θεσσαλονίκη, την Swiss. Θέλοντας να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου και στη Λένα (έτερον ήμισυ εδώ και 15 χρόνια, ναι είμαι άρρωστος το ξέρω), έκλεισα το σκέλος επιστροφής Business. Έτσι θα είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τα καινούρια 333 της Swiss και στην οικονομική και στην επιχειρηματική θέση (για την Πρωτη, επιφυλάσσομαι για το μέλλον). Για ξενοδοχείο καταλήξαμε στο Bentley Hotel το οποίο αποδείχτηκε Value for Money, όπως θα δούμε αργότερα.
Βιβλία αγοράστηκαν, ταξιδιωτικά περιοδικά αποδελτιώθηκαν και οι μέρες άρχισαν να κυλούν βασανιστικά ανάποδα, έως τις 2/9 οπότε και το ταξίδι ξεκίνησε.
2/9/2010 LX 1851 SKG-ZRH , A321-111 HB-IOF, SEAT 11A & 11B και LX 16 ZRH-JFK, A330-343X HB-JHH " Neuchatel" Seats 24A & 24B
Έχοντας κάνει web check in, το ραντεβού δόθηκε κλασσικά στο GOOD BYE του Hyper Hub των Βαλκανίων "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", για τον πρώτο καφέ της ημέρας. Αφού μαζευτήκαμε και χαχανίσαμε ολίγον τι, άφησα τους συνταξιδιώτες μου να χάνουν την ώρα τους και βγήκα να χαρώ τη δροσιά της νύχτας και τις μυρωδιές και τους ήχους της πίστας.
Επιβίβαση λοιπόν, βόλεμα στις 11Α & Β με το άπλετο seat pitch ως exit row και τελικά παογείωση από τον 34 στις 05:03 με κατεύθυνση την Ελβετική πρωτεύουσα. Περίπου 50 λεπτά αργότερα μοιράστηκε το "πρωϊνό" : Blueberry muffin, γιαούρτι βατόπμουρο και καφές (ευτυχώς όχι από μούρα). Μετά την τυπική διαδικασία καταβρόχθισης της αεροπορικής τροφής, αφέθηκα να χαζεύω έξω από το παράθυρο συνοδεία της playlist μου. Η αυγή μας πρόλαβε καθώς ετοιμαζόμασταν γαι προσγείωση στον 34 του Kloten, το οποίο μας υποδέχτηκε αγουροξυπνημένο μετά από 132 λεπτά πτήσης.
Αφού επιβεβαιώσαμε την ύπαρξη της πτήσης μας στα FIDS , οδέυσαμε για τον 3ο καφέ της ημέρας. Μιας και είχαμε περίπου 3 ώρες αναμονή, μόλις ξημέρωσε για τα καλά βγήκα παγανιά για spotting. Το observation deck άνοιγε στις 9:00, οπότε ανέβηκα στον 11ο όροφο του Parking P3, με την ελπίδα να πιάσω το 380 της SIA να προσγειώνεται. Το Ρ3 βλέπει στο "κατώφλι" του 34, αλλά δυστυχώς για μένα, οι Ελβετοί είχαν ενεργούς τον 14 για προσγειώσεις και τον 16 για απογειώσεις (το runway change στο Kloten γίνεται στις 7:00 για το noise restriction, κάτι που έμαθα αργότερα). Όπως και να έχει, πέρασα 2 ευχάριστες και spotterικά δημιουργικές ώρες, καθώς είχα τις απογειώσεις και το taxiing, οπότε και επανασυνδέθηκα με τους υπολοιπους για να κατευθυνθούμε προς τις Πύλες Ε με τη βοήθεια του skytrain που συνδέει υπόγεια το Terminal A με το Terminal E, απ' όπου αναχωρούν όλες οι διηπειρωτικές πτήσεις. Βόλεμα, τρόπος του λέγειν, στις 24Α & Β, επιβεβαίωση ότι πάμε στον σωστό προορισμό και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ push back (καιρός ήταν από το Γενάρη το περιμέναμε). Στο δρόμο συναντήσαμε αεροπλάνα του παρόντος και κουφάρια του παρελθόντος, οπότε στις 10:18 local, αφήσαμε απαλά τον 16 με το "μεγάλο γκρίζο φτερό με την κόκκινη άκρη" (Ινδιάνικη ονομασία) να ταλαντώνεται στον ελβετικό ουρανό. Μόλις έσβησε το σήμα για τις ζώνες άρχισε το μοίρασμα του snack και μετά από κανα μισάωρο ήρθε και η ώρα του φαγητού: κοτόπουλο με σπαγγέτι και λαχανικά, σαλάτα και κέϊκ βατόμουρο (πήγε καλά η σοδειά φέτος, δεν εξηγείται αλλιώς τόσο βατόμουρο στη Swiss) συνοδεία του 2ου μπουκαλιού κρασιού και καφέ. Το IFE εξαιρετικό, με περίπου 20 ταινίες και πάμπολλα τραγούδια, σειρες και παιχνίδια (είδα το Cop out, χαζή κωμωδία με τον Bruce "Mc Tirnan" Willys ). H ώρα πέρασε με επισκέψεις στην τουαλέτα, κουβεντούλα και φωτογραφίες, ώσπου φτάνοντας πάνω από τη Βοστώνη μοιράστηκε το pre landing snack: Σαντουϊτς γαλοπούλας, παγωτό και χυμός μήλο.
Σε γενικές γραμμές, το πλήρωμα ήταν άψογο και η πτήση αψεγάδιαστη, με μόνη εξαίρεση την μπροστινή μου, μια Κενυάτισσα μεσήλικα που δε γνώριζε γρι αγγλικά (συνεννοούνταν με χαρτάκια με έτοιμες φράσεις με το πλήρωμα) που σχεδόν σε ολόκληρο το ταξίδι είχε recline κι έτσι κιε γώ σ' ολόκληρο το ταξίδι είχα νευρικότητα στο δεξί γόνατο (μπορώ κι εγώ να γίνω ενοχλητικός αν θέλω). Με τα πολλά, πιάσαμε στον 04R του JFK 474 λεπτά από τότε που αφήσαμε το Ευρωπαϊκό έδαφος. Αφού καθαρίσαμε στα γρήγορα, βαλίτσες, ασφάλεια και τελωνείο καταευθηνθήκαμε προς την έξοδο όπου μας περίμενε το SUV ποει είχα κλείσει πριν το ταξίδι. Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Από το JFK υπάρχουν πολλοί τρόποι να πάει κάποιος στο Manhattan. Ο πιο οικονομικός και αργός (άρα και της ταλαιπωρίας) είναι να πάρει το AirTrain που περνάει απο τα Terminals και καταλήγει στο μετρό της γραμμής Α, από όπου μετά από 45 λεπτά φτάνει στο άκρο του Manhattan για να ξαναγίνει αλλαγή τρένου και μετά περπάτημα ως το ξενοδοχείο ( Συγγνώμη αλλά ΜΑΖΟΧΑΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ). Άλλη επιλογή είναι το taxi που θέλει fixed τιμη $ 45 + Ταχ +Tip + Tolls. Όντας 4 άτομα με 4 βαλ.ιτσες και χειραποσκευές, θα χρειαζόμασταν 2 ταξί και πάνω από 120-130 δολλάρια στο σύνολο. Έτσι, είχα κλείσει μεταφορά με την εταιρεία Dial 7 (είχα δει σχετική αγγελία στο inflight magazine της Continental) με $68 (αμοιβή + tip + taxes +tolls ΟΛΑ μαζί) και για τους 4 μας, σε πολιτισμένο περιβάλλον (SUV με Α/C και το βασικότερο door to door).
Μετά από 50 λεπτά οδήγημα κι αφού περάσμαε έξω από το LGA ( στάμπαρα ωραία μέρη για spotting για την επόμενη φορά) φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Λόγω πληρότητας του ξενοδοχείου, μας είχαν free upgrade σε σουϊτα (deluxe room για το άλλο ζευγάρι) στον 17ο όροφο, απ' όπου η θεα ήταν άπλετη τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Περιττό να σας πω ότι οι κουρτίνες δεν κατέβηκαν ποτέ, παρά μόνο σε "ορισμένες" στιγμές (μη γίνω και πρώτη μουρη στο youtube)
Αφού λοιπόν ξεκουραστήκαμε, πληθήκαμε και χαλαρώσαμε, βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Το κοντινό S/M μας εφοδίασε με νερά, cokes και σοκολατοπατατακιαξηρικάρπια και μπύρες καθώς και φρέσκα φρούτα για τις επόμενες μέρες. Επειδή όμως χρειαζόμασταν κανονικό φαγητό, ξεκινήσαμε για το Burger Joint (έκανα αρκετή προεργασία πριν ξεκινήσουμε , βλέπετε) το οποίο είναι καλά κρυμμένο πίσω από μια κουρτίνα στο lobby του Marriot. Καθοδόν ήρθαμε σε πρώτη επαφή με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της πόλης, μια εικόνα που θα μας συνόδευε κάθε μέρα (πιάστηκε ο λαιμός μου να κοιτάω ψηλά). Χορτασμένοι από εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις γυρίσαμε ημιθανείς στα δωμάτιά μας, όπου αφού απολαύσαμε για λίγο τη νυχτερινή κίνηση στους δρόμους και τις γέφυρες, παραδοθήκαμε πανευτυχείς στην αγκαλιά του Μορφέα.
To be continued....
Με το κλασικό πλέον τραγούδι του Frank Sinatra να παίζει στα ηχεία, γυρίζω το χρόνο πίσω στο Γενάρη του 2010, όπου μια παρέα τεσσάρω φίλων, 2 ζευγαριών για την ακρίβεια, αποφάσιζε τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Πόλη που ποτέ δεν κοιμάται, τη Νέα Υόρκη.
Μεταξύ "τυρού και αχλαδιού" λοιπόν, οι μηχανές αναζήτησης και τα συστήματα κρατήσεων πήραν φωτιά. Είχαν προηγηθεί μέρες συζητήσεων για το πως θα πάμε και το που θα μείνουμε. Ως λογικότερος, πρότεινα κλασικές λύσεις όπως Singapore με 747 από FRA ή Air India με 777 επίσης από FRA, Air France με 380 από CDG, Uzbekistan Airways με 767 από Τασκένδη ή στην χειρότερη Islandair με 757 από KEF. Eις μάτην, όμως, δεν εισακούσθην. Έτσι, καταλήξαμε στην all time classic επιλογή από Θεσσαλονίκη, την Swiss. Θέλοντας να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου και στη Λένα (έτερον ήμισυ εδώ και 15 χρόνια, ναι είμαι άρρωστος το ξέρω), έκλεισα το σκέλος επιστροφής Business. Έτσι θα είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τα καινούρια 333 της Swiss και στην οικονομική και στην επιχειρηματική θέση (για την Πρωτη, επιφυλάσσομαι για το μέλλον). Για ξενοδοχείο καταλήξαμε στο Bentley Hotel το οποίο αποδείχτηκε Value for Money, όπως θα δούμε αργότερα.
Βιβλία αγοράστηκαν, ταξιδιωτικά περιοδικά αποδελτιώθηκαν και οι μέρες άρχισαν να κυλούν βασανιστικά ανάποδα, έως τις 2/9 οπότε και το ταξίδι ξεκίνησε.
2/9/2010 LX 1851 SKG-ZRH , A321-111 HB-IOF, SEAT 11A & 11B και LX 16 ZRH-JFK, A330-343X HB-JHH " Neuchatel" Seats 24A & 24B
Έχοντας κάνει web check in, το ραντεβού δόθηκε κλασσικά στο GOOD BYE του Hyper Hub των Βαλκανίων "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", για τον πρώτο καφέ της ημέρας. Αφού μαζευτήκαμε και χαχανίσαμε ολίγον τι, άφησα τους συνταξιδιώτες μου να χάνουν την ώρα τους και βγήκα να χαρώ τη δροσιά της νύχτας και τις μυρωδιές και τους ήχους της πίστας.
Επιβίβαση λοιπόν, βόλεμα στις 11Α & Β με το άπλετο seat pitch ως exit row και τελικά παογείωση από τον 34 στις 05:03 με κατεύθυνση την Ελβετική πρωτεύουσα. Περίπου 50 λεπτά αργότερα μοιράστηκε το "πρωϊνό" : Blueberry muffin, γιαούρτι βατόπμουρο και καφές (ευτυχώς όχι από μούρα). Μετά την τυπική διαδικασία καταβρόχθισης της αεροπορικής τροφής, αφέθηκα να χαζεύω έξω από το παράθυρο συνοδεία της playlist μου. Η αυγή μας πρόλαβε καθώς ετοιμαζόμασταν γαι προσγείωση στον 34 του Kloten, το οποίο μας υποδέχτηκε αγουροξυπνημένο μετά από 132 λεπτά πτήσης.
Αφού επιβεβαιώσαμε την ύπαρξη της πτήσης μας στα FIDS , οδέυσαμε για τον 3ο καφέ της ημέρας. Μιας και είχαμε περίπου 3 ώρες αναμονή, μόλις ξημέρωσε για τα καλά βγήκα παγανιά για spotting. Το observation deck άνοιγε στις 9:00, οπότε ανέβηκα στον 11ο όροφο του Parking P3, με την ελπίδα να πιάσω το 380 της SIA να προσγειώνεται. Το Ρ3 βλέπει στο "κατώφλι" του 34, αλλά δυστυχώς για μένα, οι Ελβετοί είχαν ενεργούς τον 14 για προσγειώσεις και τον 16 για απογειώσεις (το runway change στο Kloten γίνεται στις 7:00 για το noise restriction, κάτι που έμαθα αργότερα). Όπως και να έχει, πέρασα 2 ευχάριστες και spotterικά δημιουργικές ώρες, καθώς είχα τις απογειώσεις και το taxiing, οπότε και επανασυνδέθηκα με τους υπολοιπους για να κατευθυνθούμε προς τις Πύλες Ε με τη βοήθεια του skytrain που συνδέει υπόγεια το Terminal A με το Terminal E, απ' όπου αναχωρούν όλες οι διηπειρωτικές πτήσεις. Βόλεμα, τρόπος του λέγειν, στις 24Α & Β, επιβεβαίωση ότι πάμε στον σωστό προορισμό και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ push back (καιρός ήταν από το Γενάρη το περιμέναμε). Στο δρόμο συναντήσαμε αεροπλάνα του παρόντος και κουφάρια του παρελθόντος, οπότε στις 10:18 local, αφήσαμε απαλά τον 16 με το "μεγάλο γκρίζο φτερό με την κόκκινη άκρη" (Ινδιάνικη ονομασία) να ταλαντώνεται στον ελβετικό ουρανό. Μόλις έσβησε το σήμα για τις ζώνες άρχισε το μοίρασμα του snack και μετά από κανα μισάωρο ήρθε και η ώρα του φαγητού: κοτόπουλο με σπαγγέτι και λαχανικά, σαλάτα και κέϊκ βατόμουρο (πήγε καλά η σοδειά φέτος, δεν εξηγείται αλλιώς τόσο βατόμουρο στη Swiss) συνοδεία του 2ου μπουκαλιού κρασιού και καφέ. Το IFE εξαιρετικό, με περίπου 20 ταινίες και πάμπολλα τραγούδια, σειρες και παιχνίδια (είδα το Cop out, χαζή κωμωδία με τον Bruce "Mc Tirnan" Willys ). H ώρα πέρασε με επισκέψεις στην τουαλέτα, κουβεντούλα και φωτογραφίες, ώσπου φτάνοντας πάνω από τη Βοστώνη μοιράστηκε το pre landing snack: Σαντουϊτς γαλοπούλας, παγωτό και χυμός μήλο.
Σε γενικές γραμμές, το πλήρωμα ήταν άψογο και η πτήση αψεγάδιαστη, με μόνη εξαίρεση την μπροστινή μου, μια Κενυάτισσα μεσήλικα που δε γνώριζε γρι αγγλικά (συνεννοούνταν με χαρτάκια με έτοιμες φράσεις με το πλήρωμα) που σχεδόν σε ολόκληρο το ταξίδι είχε recline κι έτσι κιε γώ σ' ολόκληρο το ταξίδι είχα νευρικότητα στο δεξί γόνατο (μπορώ κι εγώ να γίνω ενοχλητικός αν θέλω). Με τα πολλά, πιάσαμε στον 04R του JFK 474 λεπτά από τότε που αφήσαμε το Ευρωπαϊκό έδαφος. Αφού καθαρίσαμε στα γρήγορα, βαλίτσες, ασφάλεια και τελωνείο καταευθηνθήκαμε προς την έξοδο όπου μας περίμενε το SUV ποει είχα κλείσει πριν το ταξίδι. Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Από το JFK υπάρχουν πολλοί τρόποι να πάει κάποιος στο Manhattan. Ο πιο οικονομικός και αργός (άρα και της ταλαιπωρίας) είναι να πάρει το AirTrain που περνάει απο τα Terminals και καταλήγει στο μετρό της γραμμής Α, από όπου μετά από 45 λεπτά φτάνει στο άκρο του Manhattan για να ξαναγίνει αλλαγή τρένου και μετά περπάτημα ως το ξενοδοχείο ( Συγγνώμη αλλά ΜΑΖΟΧΑΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ). Άλλη επιλογή είναι το taxi που θέλει fixed τιμη $ 45 + Ταχ +Tip + Tolls. Όντας 4 άτομα με 4 βαλ.ιτσες και χειραποσκευές, θα χρειαζόμασταν 2 ταξί και πάνω από 120-130 δολλάρια στο σύνολο. Έτσι, είχα κλείσει μεταφορά με την εταιρεία Dial 7 (είχα δει σχετική αγγελία στο inflight magazine της Continental) με $68 (αμοιβή + tip + taxes +tolls ΟΛΑ μαζί) και για τους 4 μας, σε πολιτισμένο περιβάλλον (SUV με Α/C και το βασικότερο door to door).
Μετά από 50 λεπτά οδήγημα κι αφού περάσμαε έξω από το LGA ( στάμπαρα ωραία μέρη για spotting για την επόμενη φορά) φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Λόγω πληρότητας του ξενοδοχείου, μας είχαν free upgrade σε σουϊτα (deluxe room για το άλλο ζευγάρι) στον 17ο όροφο, απ' όπου η θεα ήταν άπλετη τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Περιττό να σας πω ότι οι κουρτίνες δεν κατέβηκαν ποτέ, παρά μόνο σε "ορισμένες" στιγμές (μη γίνω και πρώτη μουρη στο youtube)
Αφού λοιπόν ξεκουραστήκαμε, πληθήκαμε και χαλαρώσαμε, βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Το κοντινό S/M μας εφοδίασε με νερά, cokes και σοκολατοπατατακιαξηρικάρπια και μπύρες καθώς και φρέσκα φρούτα για τις επόμενες μέρες. Επειδή όμως χρειαζόμασταν κανονικό φαγητό, ξεκινήσαμε για το Burger Joint (έκανα αρκετή προεργασία πριν ξεκινήσουμε , βλέπετε) το οποίο είναι καλά κρυμμένο πίσω από μια κουρτίνα στο lobby του Marriot. Καθοδόν ήρθαμε σε πρώτη επαφή με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της πόλης, μια εικόνα που θα μας συνόδευε κάθε μέρα (πιάστηκε ο λαιμός μου να κοιτάω ψηλά). Χορτασμένοι από εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις γυρίσαμε ημιθανείς στα δωμάτιά μας, όπου αφού απολαύσαμε για λίγο τη νυχτερινή κίνηση στους δρόμους και τις γέφυρες, παραδοθήκαμε πανευτυχείς στην αγκαλιά του Μορφέα.
To be continued....