Η περιγραφή του συμβάντος από το βιβλίο "Η ιστορία των δημοσίων αερομεταφορών στην Ελλάδα":
"
Το «Χέρι του Θεού» (B747-284 νηολόγιο SX-OAA, Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών, Πτήση ΟΑ411 Αθηνών – Νέας Υόρκης, 9/8/197
.
Ο θρύλος της πτήσης αυτής κυκλοφορούσε μέσα στην εταιρεία από στόμα σε στόμα όπως περίπου οι φοβερές εκείνες ιστορίες των παλαιών ναυτικών που διηγούντο θαλάσσια τέρατα. Ωστόσο το περιστατικό είναι πραγματικό, αλλά τα μόνα διαθέσιμα στοιχεία προέρχονται από το αρχείο της Μπόινγκ και την ανάλυση που είχε κάνει για το συμβάν .
Τα «Τζάμπο» χρησιμοποιούσαν 4 κινητήρες με έγχυση νερού που βοηθούσε την ώση τους ιδιαίτερα κατά την φάση της απογείωσης, οπότε είναι απαραίτητη η μεγαλύτερη δυνατή ώση, και οι κινητήρες έχουν την μεγαλύτερη καταπόνηση ολόκληρης της πτήσης.
Το Μπόινγκ 747 με νηολόγιο SX-OAA την Τετάρτη 9/8/1978 είχε προγραμματισθεί να εκτελέσει την πτήση OA411 Αθήνα – Νέα Υόρκη. Λόγω της μακρινής πτήσης υπήρχε και δεύτερο πλήρωμα που θα αναλάμβανε καθήκοντα στο τελευταίο μισό της πτήσης. Πήρε θέση στον διάδρομο 33R με κατεύθυνση προς Βορρά, του Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών για απογείωση. Η θερμοκρασία τη στιγμή εκείνη ήταν 32° Κελσίου, η βαρομετρική πίεση 29,83 ίντσες Υδραργύρου, ο άνεμος ήταν ΒΔ μέχρι μέτριος (310° / 12 kt) και το υπολογιζόμενο βάρος του αεροσκάφους ήταν 350 τόνοι (“Airplane Gross Weight 350.000 kg [771.600 lb], Flaps 20°, a/c packs OFF”).
Η τροχοδρόμηση υπήρξε κανονική όμως κατά την απογείωση (Rotation) βγήκε εκτός λειτουργίας ο κινητήρας Νο 3. Είτε από κακή συνεννόηση είτε από εσφαλμένη εκτίμηση ο Ιπτάμενος Μηχανικός έθεσε την αντλία του νερού εκτός λειτουργίας 7” μετά την αστοχία του κινητήρα Νο 3. Το αποτέλεσμα ήταν η ισχύς των υπολοίπων κινητήρων να μειωθεί σημαντικά (EPR 1,343 για τον κινητήρα Νο 1, 1,337 για τον Νο 2 και 1,332 για τον Νο 4) και το αεροπλάνο να μην είναι σε θέση να πάρει ύψος.
Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού προς Βορρά υπήρχε ένα ύψωμα. Όσοι έτυχε να παρακολουθούν την απογείωση, είδαν το «Τζάμπο» να περνά το ύψωμα και αμέσως μετά να πέφτει και να χάνεται πίσω από αυτό. Όλοι περίμεναν να ακούσουν την συντριβή του.
Τα επόμενα λεπτά υπήρξαν πραγματικά δραματικά. Σύμφωνα με τις φήμες η επικοινωνία του πληρώματος με τον Πύργο Ελέγχου του αεροδρομίου είχε αντικείμενο την καταλληλότερη τοποθεσία στην οποία θα μπορούσαν να «ρίξουν» το αεροπλάνο για να υπάρξουν λιγότερα θύματα από το έδαφος, αναφέροντας το «γήπεδο του Πανιωνίου» (στη Νέα Σμύρνη).
Αμέσως μετά την απογείωση (20”) το πλήρωμα ανέβασε το σύστημα προσγείωσης και ο κυβερνήτης σύμφωνα με το σχέδιο πτήσης ξεκίνησε αριστερή στροφή. Ο δεύτερος κυβερνήτης που καθόταν πίσω από τον υπεύθυνο κυβερνήτη, βλέποντας την εξέλιξη της πτήσης έδειξε μεγαλύτερη ψυχραιμία, «έπεσε πάνω στα χειριστήρια» και διατήρησε το αεροσκάφος οριζόντιο ενώ παράλληλα αύξησε χειροκίνητα την ισχύ των κινητήρων No 1 και 2 στο μέγιστο δυνατό 30” μετά την πτώση της ισχύος των κινητήρων (“Go-around EPR”, 1,468 No 1, 1,460 No 2).
Το «Τζάμπο» πέταγε επί 325 δευτερόλεπτα με ταχύτητα 80 κόμβων, λίγα μόνο μέτρα πάνω από τις πολυκατοικίες, κόβοντας με τα καυσαέριά του τις κεραίες των τηλεοράσεων που υπήρχαν στις ταράτσες τους. Ο θρύλος αναφέρει ότι πέρασε ανάμεσα από τους πυλώνες φωτισμού του γηπέδου του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη. Μετά όμως από τα πρώτα λεπτά, λόγω την μείωσης του βάρους του από την κατανάλωση του καυσίμου, το αεροσκάφος άρχισε αργά – αργά να κερδίζει κάποιο ύψος. Σύμφωνα με τις φήμες, διέσχισε το λεκανοπέδιο των Αθηνών, πέρασε μέσα από το «Σχιστό» και βγήκε στη θαλάσσια περιοχή της Ελευσίνας, όπου μπορούσε πλέον να κάνει απόρριψη καυσίμου και ελαφρύνοντας το βάρος του να κερδίσει σημαντικό ύψος που του επέτρεψε να κάνει στροφή, να επιστρέψει και να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Στα πρώτα δευτερόλεπτα που το αεροπλάνο έχασε το ύψος του, δεν γνωρίζουμε αν εκείνο που το κράτησε στον αέρα ήταν «το Χέρι του Θεού», ο «Άγιος» που είχε κάποιος ή κάποιοι από όσους βρίσκονταν μέσα, το αεροδυναμικό φαινόμενο του εδάφους (Ground Effect), ή η παρέμβαση του δεύτερου κυβερνήτη. Όμως σύμφωνα με τη φημολογία, η Μπόινγκ θεώρησε το περιστατικό σαν συντριβή του αεροσκάφους («Loss of wet thrust in a situation where the airplane was takeoff climb limited severely reduced the ability to continue the flight with any significant amount of positive climb gradient. Once thrust was manually increased at a coordination time of approximately 325 seconds, the airplane climbed out in a normal manner.»). Από την εποχή εκείνη η Μπόινγκ κατάργησε την έγχυση νερού στους κινητήρες, και εκδόθηκε υποχρεωτική οδηγία τροποποίησης του παγκόσμιου στόλου.
"
