jerry
Concorde-Class-Member
Για πολλούς η πρωτεύουσσα της χώρας των χιλίων λιμνών, το Ελσίνκι, είναι ένας μύθος. Το ίδιο ισχύει και για τους aviation enthusiasts μόνο που εμάς δίπλα στις λοιπές πληροφορίες στο μυαλό μας, υπάρχει και η καταχώρηση "έδρα της Finnair, εταιρεία-απωθημένο".
Στην περιήγησή μας θα μάθετε πολλά για το Ελσίνκι, το αεροδρόμιό του, την πόλη, τους ανθρώπους, τη Finnair αλλά θα επεκταθούμε και στη Βαλτική θάλασσα, σε αεροδρόμια που γειτνιάζουν με το HEL.
Stay tuned, enjoy and comment!
Η μετάβαση από ATH στο HEL σίγουρα δεν είναι εύκολη, πόσο μάλλον οικονομικά προσιτή, υπόθεση. Παρόλα αυτά η MALEV, εκμεταλευόμενη την 7η ελευθερία αλλά και τη δίψα των aviation-enthusiasts, συνέδεε όλη τη θερινή σεζόν τις δύο πρωτεύουσσες με 3 πτήσεις εβδομαδιαίως. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέξαμε τις 2 τελευταίες
ATH-HEL 23SEP05 MA921 0430-0815 EQP:B737-700 REG:HA-LOA
TAKE-OFF : 0440, LANDING : 0805
Για όσους απορούν για το πως μια ούγγρικη εταιρεία συνδέει τη Φινλανδία με την Ελλάδα το concept έχει ως εξής. Η πτήση από BUD φτάνει στο HEL στις 22.10 και στις 22.55 αναχωρεί για Αθήνα. Φτάνει στις 02.40 και στις 04.30 το αεροπλάνο αναχωρεί ξανά. Προσγειώνεται στο HEL στις 08.15 και αναχωρεί για τη βάση του, στη Βουδαπέστη στις 09.00. Βάρβαρες ώρες οι βραδινές/γαλατάδικες, και ακόμα πιο βάρβαρες για τα πληρώματα όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια του report. Έπειτα από τρία crash-test της ΜΑ στα έταιρα πρωινά δρομολόγιά της από την αθηναική πρωτεύουσσα (βλέπε τα δίδυμα ATH-BUD/DUB), ξέραμε ότι το check-in έπρεπε να γίνει νωρίς... το πρωί ώστε να έχουμε θέση μπροστά στα καθίσματα business (σειρές 1-6 μιας και η διακεκριμένη θέση σταματά στη 2). Έτσι λοιπόν το ραντεβού για το check-in ήταν στις 02.30 στο super-ultra-mega-hub El.Venizelos. Οι επιβάτες captainjumbo,dtrach και ο υποφαινόμενος, ήταν εκεί στην ώρα τους. Ήδη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται ουρές στα check-in για Δουβλίνο αλλά και για Βουδαπέστη και Μπρατισλάβα (SkyEurope). Κινητικότητα δηλαδή παρά την προχωρημένη ώρα. Το check-in για την πτήση μας άνοιξε λίγο πιο αργά με την υπάλληλο να προχωράει την ουρά αργά και βασανιστικά, έως ώτου ήρθε η σειρά μας γύρω στις 03.10. Ζητάμε τη θέση μας μπροστά ενώ μας είπε να μην ανησυχούμε για τις θέσεις μιας και το αεροπλάνο θα αναχωρούσε με 32 επιβάτες! Οι θέσεις που μας έδωσε ήταν 5D,5E,5F, έμελλε όμως να αλλάξουν. Γρήγορα στο Γρηγόρη για ένα γρήγορο προ-πρωινό μιας και όπως καταλαβαίνετε έπρεπε να κρατηθούμε ξύπνιοι. Το αεροσκάφος είχε προσγειωθεί από τις 02.50 και μας περίμενε στο Β01 έχοντας την πύλη του ανοιχτή από τις 0405 περίπου. Στο gate μας φτάσαμε από τους τελευταίους επιβάτες και λίγο αργότερα ξεκίνησε η επιβίβαση στο ALOHA aircraft με υποδοχή από τις χαρωπά ντυμένες και εμφανώς κουρασμένες αεροσυνοδούς. Τελικά καθήσαμε στις θέσεις 3F,4D,4F, και βολευτήκαμε στα άνετα καθίσματα με τον αέρα ενός επιχειρηματία. Ο σκοταδισμός εξακολουθούσε να επικρατεί και το πλήρωμα (ένα κράμα πολλών διαφορετικών τύπων συνοδών) ξεκίνησε το μοίρασμα του πρωινού. Οποία έκπληξη! Ομελέτα με πατάτα, ψωμάκι, μάφιν. Κάτι μου θυμίζει (ATH-BUD,ATH-DUB). :shock: Και τώρα θα σας μιλήσω για το πλήρωμα. Αποτελείτο από την ηγουμένη, μεγαλούτσικη σε ηλικία, έναν άντρα ο οποίος μοίρασε τον καφέ και έπειτα είχε ξαπλώσε ΜΕ μαξιλαράκι στην τελευταία σειρά και κοιμόταν, από μία νέα σχετικά αλλά ανέκφραστη και από μία επίσης μεγάλη σε ηλικία, η οποία είχε μαζί και τις 2 κόρες της, και τις οποίες έβαλε στο cockpit κάποια στιγμή της πτήσης... Όχι ότι καλύτερο για να μοιραστείς συναισθήματα και εμπειρίες. Λίγο φαί, λίγο ύπνος και το σκοτάδι μου, είχε γίνει η πτήση μέχρι να ξημερώσει.Μα τότε ήταν οι μαγικές στιγμές της πτήσης με τον κατακόκκινο ήλιο να ξεπροβάλλει από παντού και να λούζει την ατμόσφαιρα και τη καμπίνα. Και τότε πέρασε και ένα ιπτάμενο αντικείμενο που έσκισε την πύρινη σφαίρα και χάθηκε λίγο μετά. Ο ήλιος συνέχισε να βγαίνει μέχρι που να γίνεται και ενοχλητικός. Η βόλτα στην τουαλέτα απαραίτητη (και για φυσικές ανάγκες αλλά και για τις ανάγκες καταγραφής της καμπίνας Πολλοί επιβάτες είχαν σηκώσει τα ενδιάμεσα χωρίσματα των θέσεων και είχαν ξαπλώσει (επίσημα) και στα 3 καθίσματα. (Θα μου πείτε εδώ κοιμόταν το πλήρωμα, οι επιβάτες δε θα κοιμόντουσαν). Πρέπει να υπήρξε μία τουλάχιστον στιγμή που στο αεροπλάνο να ήταν ξύπνιος μόνο ο κυβερνήτης (στην πιο αισιόδοξη περίπτωση). Αισίως είχαμε φτάσει στα 40000 πόδια, ύψος μάλλον απαραίτητο για τη διάσχιση του "κάθετου" άξονα ATH-HEL. Τo IFE (χωρίς ακουστικά) δε βοηθούσε στο να περάσει η ώρα, μόνο ο χάρτης βοηθούσε την κατάσταση, μα τα άσπρα σύννεφα είχαν θρονιαστεί κάτω από το 737 και δεν έλεγαν να βοηθήσουν στο να φανούν τα εδάφη της ανατολικής Ευρώπης. Ο χάρτης δε, λες και συμμετείχε σε μία συνομωσία και μας έδειχνε όλες τις πόλεις-στόχους ενός aviation-enthusiast (Από Βαγδάτη μέχρι Κινσάσα). Κάπως έτσι η ώρα περνούσε και αισίως είχαμε φτάσει στις 8 παρά, οπότε μοιραία ξεκίνησε η κάθοδος προς το Vantaa. Μια κουβέντα είναι αυτή γιατί άντε να κατέβεις από τα 40000 πόδια. Αυτό σκέφτηκαν και το πλήρωμα το οποίο κατά την κάθοδο μας μοίρασε αλμυρά μπισκοτάκια και αναψυκτικά, έτσι για το καλωσόρισμα. Τα σύννεφα μας συνόδευαν μέχρι πολύ χαμηλά και λίγο μετά τις 0800, καθώς αγγίζαμε τον 15 ένας άλλος μύθος της Φινλανδίαςέκανε την εμφάνισή του, έστω και σε αυτή τη μορφή, αναδεικνυόμενος σε προμαχώνα αυτού που λέμε Finnair Castle (ε, Vantaa Airport ήθελα να πω)! Taxi και αποβίβαση από το gate 29, στο ξύλινο παρκέ του αεροδρομίου, αποχαιρετώντας το σπίτι που μας φιλοξένησε τις τελευταίες 3,5 ώρες.
_________________________________________________________________________
Για περισσότερες πληροφορίες για το inflight service της Malev θα σας μιλήσει με τα καλύτερα λόγια ο κύριος dtrach
Για περισσότερες πληροφορίες για την αλληλεπίδραση με το πλήρωμα θα σας μιλήσει ο κύριος captainjumbo, στους οποίους και δίνω την πάσα για τη συνέχεια.
Στην περιήγησή μας θα μάθετε πολλά για το Ελσίνκι, το αεροδρόμιό του, την πόλη, τους ανθρώπους, τη Finnair αλλά θα επεκταθούμε και στη Βαλτική θάλασσα, σε αεροδρόμια που γειτνιάζουν με το HEL.
Stay tuned, enjoy and comment!
Η μετάβαση από ATH στο HEL σίγουρα δεν είναι εύκολη, πόσο μάλλον οικονομικά προσιτή, υπόθεση. Παρόλα αυτά η MALEV, εκμεταλευόμενη την 7η ελευθερία αλλά και τη δίψα των aviation-enthusiasts, συνέδεε όλη τη θερινή σεζόν τις δύο πρωτεύουσσες με 3 πτήσεις εβδομαδιαίως. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέξαμε τις 2 τελευταίες
ATH-HEL 23SEP05 MA921 0430-0815 EQP:B737-700 REG:HA-LOA
TAKE-OFF : 0440, LANDING : 0805
Για όσους απορούν για το πως μια ούγγρικη εταιρεία συνδέει τη Φινλανδία με την Ελλάδα το concept έχει ως εξής. Η πτήση από BUD φτάνει στο HEL στις 22.10 και στις 22.55 αναχωρεί για Αθήνα. Φτάνει στις 02.40 και στις 04.30 το αεροπλάνο αναχωρεί ξανά. Προσγειώνεται στο HEL στις 08.15 και αναχωρεί για τη βάση του, στη Βουδαπέστη στις 09.00. Βάρβαρες ώρες οι βραδινές/γαλατάδικες, και ακόμα πιο βάρβαρες για τα πληρώματα όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια του report. Έπειτα από τρία crash-test της ΜΑ στα έταιρα πρωινά δρομολόγιά της από την αθηναική πρωτεύουσσα (βλέπε τα δίδυμα ATH-BUD/DUB), ξέραμε ότι το check-in έπρεπε να γίνει νωρίς... το πρωί ώστε να έχουμε θέση μπροστά στα καθίσματα business (σειρές 1-6 μιας και η διακεκριμένη θέση σταματά στη 2). Έτσι λοιπόν το ραντεβού για το check-in ήταν στις 02.30 στο super-ultra-mega-hub El.Venizelos. Οι επιβάτες captainjumbo,dtrach και ο υποφαινόμενος, ήταν εκεί στην ώρα τους. Ήδη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται ουρές στα check-in για Δουβλίνο αλλά και για Βουδαπέστη και Μπρατισλάβα (SkyEurope). Κινητικότητα δηλαδή παρά την προχωρημένη ώρα. Το check-in για την πτήση μας άνοιξε λίγο πιο αργά με την υπάλληλο να προχωράει την ουρά αργά και βασανιστικά, έως ώτου ήρθε η σειρά μας γύρω στις 03.10. Ζητάμε τη θέση μας μπροστά ενώ μας είπε να μην ανησυχούμε για τις θέσεις μιας και το αεροπλάνο θα αναχωρούσε με 32 επιβάτες! Οι θέσεις που μας έδωσε ήταν 5D,5E,5F, έμελλε όμως να αλλάξουν. Γρήγορα στο Γρηγόρη για ένα γρήγορο προ-πρωινό μιας και όπως καταλαβαίνετε έπρεπε να κρατηθούμε ξύπνιοι. Το αεροσκάφος είχε προσγειωθεί από τις 02.50 και μας περίμενε στο Β01 έχοντας την πύλη του ανοιχτή από τις 0405 περίπου. Στο gate μας φτάσαμε από τους τελευταίους επιβάτες και λίγο αργότερα ξεκίνησε η επιβίβαση στο ALOHA aircraft με υποδοχή από τις χαρωπά ντυμένες και εμφανώς κουρασμένες αεροσυνοδούς. Τελικά καθήσαμε στις θέσεις 3F,4D,4F, και βολευτήκαμε στα άνετα καθίσματα με τον αέρα ενός επιχειρηματία. Ο σκοταδισμός εξακολουθούσε να επικρατεί και το πλήρωμα (ένα κράμα πολλών διαφορετικών τύπων συνοδών) ξεκίνησε το μοίρασμα του πρωινού. Οποία έκπληξη! Ομελέτα με πατάτα, ψωμάκι, μάφιν. Κάτι μου θυμίζει (ATH-BUD,ATH-DUB). :shock: Και τώρα θα σας μιλήσω για το πλήρωμα. Αποτελείτο από την ηγουμένη, μεγαλούτσικη σε ηλικία, έναν άντρα ο οποίος μοίρασε τον καφέ και έπειτα είχε ξαπλώσε ΜΕ μαξιλαράκι στην τελευταία σειρά και κοιμόταν, από μία νέα σχετικά αλλά ανέκφραστη και από μία επίσης μεγάλη σε ηλικία, η οποία είχε μαζί και τις 2 κόρες της, και τις οποίες έβαλε στο cockpit κάποια στιγμή της πτήσης... Όχι ότι καλύτερο για να μοιραστείς συναισθήματα και εμπειρίες.
Λίγο φαί, λίγο ύπνος και το σκοτάδι μου, είχε γίνει η πτήση μέχρι να ξημερώσει.Μα τότε ήταν οι μαγικές στιγμές της πτήσης με τον κατακόκκινο ήλιο να ξεπροβάλλει από παντού και να λούζει την ατμόσφαιρα και τη καμπίνα. Και τότε πέρασε και ένα ιπτάμενο αντικείμενο που έσκισε την πύρινη σφαίρα και χάθηκε λίγο μετά. Ο ήλιος συνέχισε να βγαίνει μέχρι που να γίνεται και ενοχλητικός. Η βόλτα στην τουαλέτα απαραίτητη (και για φυσικές ανάγκες αλλά και για τις ανάγκες καταγραφής της καμπίνας Πολλοί επιβάτες είχαν σηκώσει τα ενδιάμεσα χωρίσματα των θέσεων και είχαν ξαπλώσει (επίσημα) και στα 3 καθίσματα. (Θα μου πείτε εδώ κοιμόταν το πλήρωμα, οι επιβάτες δε θα κοιμόντουσαν). Πρέπει να υπήρξε μία τουλάχιστον στιγμή που στο αεροπλάνο να ήταν ξύπνιος μόνο ο κυβερνήτης (στην πιο αισιόδοξη περίπτωση). Αισίως είχαμε φτάσει στα 40000 πόδια, ύψος μάλλον απαραίτητο για τη διάσχιση του "κάθετου" άξονα ATH-HEL. Τo IFE (χωρίς ακουστικά) δε βοηθούσε στο να περάσει η ώρα, μόνο ο χάρτης βοηθούσε την κατάσταση, μα τα άσπρα σύννεφα είχαν θρονιαστεί κάτω από το 737 και δεν έλεγαν να βοηθήσουν στο να φανούν τα εδάφη της ανατολικής Ευρώπης. Ο χάρτης δε, λες και συμμετείχε σε μία συνομωσία και μας έδειχνε όλες τις πόλεις-στόχους ενός aviation-enthusiast (Από Βαγδάτη μέχρι Κινσάσα). Κάπως έτσι η ώρα περνούσε και αισίως είχαμε φτάσει στις 8 παρά, οπότε μοιραία ξεκίνησε η κάθοδος προς το Vantaa. Μια κουβέντα είναι αυτή γιατί άντε να κατέβεις από τα 40000 πόδια. Αυτό σκέφτηκαν και το πλήρωμα το οποίο κατά την κάθοδο μας μοίρασε αλμυρά μπισκοτάκια και αναψυκτικά, έτσι για το καλωσόρισμα. Τα σύννεφα μας συνόδευαν μέχρι πολύ χαμηλά και λίγο μετά τις 0800, καθώς αγγίζαμε τον 15 ένας άλλος μύθος της Φινλανδίαςέκανε την εμφάνισή του, έστω και σε αυτή τη μορφή, αναδεικνυόμενος σε προμαχώνα αυτού που λέμε Finnair Castle (ε, Vantaa Airport ήθελα να πω)! Taxi και αποβίβαση από το gate 29, στο ξύλινο παρκέ του αεροδρομίου, αποχαιρετώντας το σπίτι που μας φιλοξένησε τις τελευταίες 3,5 ώρες._________________________________________________________________________
Για περισσότερες πληροφορίες για το inflight service της Malev θα σας μιλήσει με τα καλύτερα λόγια ο κύριος dtrach Για περισσότερες πληροφορίες για την αλληλεπίδραση με το πλήρωμα θα σας μιλήσει ο κύριος captainjumbo, στους οποίους και δίνω την πάσα για τη συνέχεια.
Βέβαια όταν κάποια στιγμή είπα να σπάσω λίγο αυτή την ...αδιαφορία...είπα να κάνω κάτι δραστικό... . Περνάω την κουρτίνα (ναι βάλανε και τέτοιο... :twisted: ) και ζητάω από την ηγουμένη που δεν βλεπόταν με τίποτα.... 
