Το Eurofighter έχει σχεδιαστεί με έμφαση στην αεροπορική υπεροχή και γι' αυτό τον λόγο προτιμάται από την ΠΑ η οποία επιθυμεί διακαώς να ενισχύσει αυτό τον τομέα προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων μέσω της ποιοτικής και όχι της ποσοτικής υπεροπλίας καθώς οι εξελίξεις που έρχονται από την Τουρκία δεν έιναι καλές. Η γειτονική χώρα εκσυγχρονίζει τα F16 στο πρώτυπο του Block 52+ και σε μερικά χρόνια θα έχει και το F35, έτσι είναι απαραίτητη η εισαγωγή σε υπηρεσία ενός αεροσκάφους αεροπορικής υπεροχής ανώτερου του F16 και ικανού να τα "βάλει" με το JSF.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ένα αεροσκάφος αεροπορικής υπεροχής μετατρέπεται εύκολα σε βομβαρδιστικό/ πολλαπλών ρόλων (βλέπε F15, F16, Su27) ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο (βλέπε Tornado, F111 κλπ).
Το Rafale σχεδιάστηκε εξ' αρχής ως multirole αεροσκάφος (οι γάλλοι το διαφημίζουν ως omnirole) και γι' αυτό υστερεί του EF2000 στο dogfight ελαφρά.
Από την άλλη πλευρά, μέσω των εξοπλισμών πρέπει να επιτυγχάνονται και οικονομικά οφέλη, πρωτίστως μεταφορά τεχνολογίας/ τεχνογνωσίας, δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω συμπαραγωγής ή άλλων ΑΩ και δεύτερον να αναγκάζεις τον αντίπαλό σου να ξοδεύει περισσότερα από εσένα.
Δεδομένου λοιπόν, ότι σε αντίθεση με τους ευρωπαίους ανταγωνιστές του (Typhoon, Gripen) το Rafale δεν έχει πετύχει την πολυπόθητη εξαγωγή, ίσως η αγορά του να έχει μεγαλύτερα οφέλη σε οικονομικό/ βιομηχανικό/ τεχνολογικό επίπεδο σε σχέση με την αγορά του Eurofighter.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να κατανοήσουμε σε αυτή την χώρα την αναγκαιότητα να γίνονται διαγωνισμοί για τους εξοπλισμούς, να σταματήσουν οι απ' ευθείας αναθέσεις και να εκμεταλευτούμε την ιδιότητα ότι είμαστε από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως πελάτες οπλικών συστημάτων, έτσι ώστε οι εξοπλισμοί να είναι επενδύσεις που θα ωφελούν τη χώρα, ειδικά την σημερινή εποχή που με την κρίση πρέπει να εξοικονομήται και το τελευταίο ευρώ.
