Re: "Ιπτάμενο Αγρινό Reloaded" κι άλλες μικρές CY ιστορίες..
Ένα μικρό update από το Χρυσοπράσινο Φύλλο.
Επέλεξα Ιπτάμενο Αγρινό, χωρίς δεύτερη σκέψη και για πολλούς λόγους και με τιμή κάτω των €130, με επιστροφή.
Μετάβαση: Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου, πτήση CY313
Ηλεκτρονικό check-in από την προηγούμενη μέρα, άφιξη νωρίς στο αεροδρόμιο και βόλτες στο τέρμιναλ. Ο πίνακας έδειχνε επιβίβαση από την Α09. Συγκράτησα την πληροφορία και πήγα βόλτα μέχρι τα εκδοτήρια της Αιγαίου, έτσι για να γελάσω λίγο. Ένας χαμός: εκνευρισμένοι επιβάτες με χαρτιά στα χέρια περίμεναν να πληρώσουν για τις βαλίτσες, εκστομίζοντας διάφορα κοσμητικά επίθετα (το πάρτι ξεκίνησε), γιατί
“κανείς δεν τους είχε ενημερώσει” (γιατί πάντα πρέπει να φταίνε οι άλλοι) και
“πού ακούστηκε στον κόσμο, να πρέπει να πληρώσεις για τις βαλίτσες σου” (πάρε χαρτί και μολύβι). Κάποιοι “πηδούσαν” την ουρά επικαλούμενοι
“κάντε γρήγορα, η πτήση μου φεύγει” (ας ερχόσουνα νωρίτερα, μαντάμ). Τι να κάνουμε κύριοι, εμείς δώσαμε στον κόσμο τον πολιτισμό κι αυτοί μας έδωσαν τις τσίπικες ιδέες τους. Το προσωπικό ήταν εξυπηρετικότατο, ευγενέστατο και γρήγορο, παρ' όλη τη μουρμούρα. Δηλώνω fan τους και τις αγαπώ.
Αν εξαιρέσεις τα γκισέ της Αιγαίου, όπου υπήρχε ένας χαμός, στο υπόλοιπο τέρμιναλ δεν υπήρχε ψυχή ζώσα.
Πέρασμα από τον έλεγχο ασφαλείας, για να πληροφορηθώ ότι η έξοδος είχε αλλάξει. Παραδόξως, για κάποιο λόγο, οι οθόνες κοντά στα gates δεν αναφέρουν αριθμό εξόδου. Κατέβηκα στα ισόγεια του Βενιζέλου, ψιλοζοχαδιασμένος, είναι γεγονός.
Επιβίβαση σε λεωφορείο, όπου από τις συζητήσεις των διπλανών κατάλαβα ότι είχαμε κάποιους από τους παίκτες του μουσικού ρηάλιτι
“The Voice”. Καθώς το στρίμωγμα γινόταν όλο και χειρότερο, άκουσα και την επική και συνάμα αποτελειωτική ατάκα:
“Εμένα με έσωσε η Βανδή”. Δεν ξέρω πώς μπορεί να σε σώσει η Βανδή και με ποιο τρόπο... Πού φτάσαμε θε μου, να εξαρτάται το μέλλον σου από τη ΔουΒού! Κατεύθυνση στα remote, όπου μας περίμενε το απαστράπτον
5B-DCJ, το οποίο για να θυμάμαι αργότερα, που θα περνούσα τα στοιχεία στο log μου, ονόμασα Pamela Anderson
H στάθμευση είχε γίνει πλησίον του τέρμιναλ (όχι στα “κανονικά” remote), ενώ απέναντί μας ανέμιζαν σημαίες και λάβαρα και μαυροφορεμένοι τύποι. Υποδοχή από ένα αξιοπρεπές και χαμογελαστό πλήρωμα (2 άνδρες 2 γυναίκες -όχι “κορίτσια”). Γενική εικόνα καμπίνας ικανοποιητικότατη και πεντακάθαρη. Τα καθίσματα ήταν ανετότατα, υφασμάτινα, αν και το seat pitch θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερο. Στις θήκες μας περίμενε το επετειακό τεύχος για τα 40 χρόνια του
Sunjet, του inflight περιοδικού της CY (κατασχέθηκε, μαζί με ένα “σακούλι ναυτίας”). Μετά την ολοκλήρωση της επιβίβασης, ένα φορτηγάκι έστρωσε ένα κόκκινο χαλί στη μπροστινή σκάλα, και σχεδόν αμέσως, μία πομπή από μαύρα αυτοκίνητα σταμάτησε απ' έξω: από τα αυτοκίνητα βγήκε το μισό υπουργικό συμβούλιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η φρουρά του. Πρόεδρος και φρουρά κάθησαν στην Apollo Class, ενώ υπουργοί και λοιποί παρατρεχάμενοι, στις πρώτες σειρές της Aphrodite Class. Πήξαμε στους σελέμπριτιζ.
Κάποια στιγμή οι αβρότητες τελείωσαν, οι πόρτες έκλεισαν, τo red carpet μαζεύτηκε, η σκάλα έφυγε και οι άρχισαν οι ανακοινώσεις του τύπου
“Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι... μπλα μπλα” ελληνικά και
“Mr President, Ladies and Gentlemen... ετ σετερα” στην περίπτωση που α) ο πρόεδρος ήταν αλλοδαπός (στο Ελλάντα θα το κάναμε λόγω ΓΑΠ) ή β) για να το μάθουν και οι ξένοι.
Τότε θυμήθηκα και τι ωραία που είχαμε περάσει στις διάφορες πτήσεις με σελέμπριτιζ, όπως την CY313 στις 26 Απριλίου 1998, όταν πετάξαμε μαζί με τον Κληρίδη, που είχε έρθει στην Ελλάδα για την κηδεία του Καραμανλή και στη CY337 που είχα πετάξει με την Ήβη Αδάμου και το μπαμπά της, στις 13 Φεβρουαρίου 2010, αλλά δεν ήξερα ποια ήταν, παρά το ότι οι αεροσυνοδοί τη συνέχαιραν όλη την ώρα. Τι απέγινε η Ήβη (για τον Κληρίδη ξέρω, μη μου λέτε);
Οι οθόνες κατέβηκαν για να παίξει το safety demo. Στην περιγραφή για τις ζώνες, αντικατέστησαν την φράση
“μπούκλα της ζώνης” με το πιο υποφερτό και αποδεκτό
“κούμπωμα της ζώνης”. Ώρες-ώρες απορώ για το πού μπορούν να το “τερματίσουν” οι αδελφοί Κύπριοι με τα ελληνικά τους. Στην προτροπή του βίντεο, το πλήρωμα υπέδειξε τις εξόδους κινδύνου, ενώ λίγο μετά οι οθόνες έκλεισαν καθώς το προεδρικό
Agrino Force One όδευε προς το άκρο του 03L πίσω από δύο εξωστρεφέστατους γλάρους, που άφηναν τη γλαροφωλιά για να μεταφέρουν τους flex και τους σιχτιρίζοντες golight επιβάτες τους -κάποιους από τους οποίους συνάντησα πριν στα εκδοτήρια, στα πέρατα της Ευρώπης, και της αθάνατης ελληνικής επαρχίας).
Απογείωση με δεξιά (νότια στροφή) και κατόπιν πορεία προς νοτιοανατολικά, επάνω από Ανατολικές Κυκλάδες, Δωδεκάνησα. Το σέρβις ξεκίνησε πάνω από τις Κυκλάδες. Το μίνιμαλ σνακ αποτελείτο από σάντουιτς κι ένα μπισκότο με σοκολάτα μάρκας “Jocker” από την πασίγνωστη κυπριακή εταιρεία Frou Frou Ltd. Μεγάλη ποικιλία αναψυκτικών (όλα της Pepsico) και χυμών (πορτοκάλι, ανάμεικτος και ντομάτα (
Ολυμπιακή, φάε τη σκόνη μας), αλλά δεν είδα πουθενά κρασί ή μπύρα.
Για IFE ούτε λόγος. Οι οθόνες έκλεισαν πριν την απογείωση και προφανώς άνοιξαν πάλι πριν την απογείωση της επόμενης πτήσης.
Πάνω από το Καστελλόριζο κι ενώ πήραμε μία αριστερή στροφή προς τα ανατολικά, μαζεύτηκαν οι δίσκοι, ενώ 20 λεπτά αργότερα ο κάπταιν ενημέρωνε τον κύριο Πρόεδρο και εμάς τους υπολοίπους, ότι είχαμε ξεκινήσει την κάθοδο. Σχεδόν αμέσως, είδαμε στα αριστερά μας τη Χερσόνησο του Ακάμα και το Ακρωτήριο Αρναούτη της Επαρχίας Πάφου, ενώ στα δεξιά φαινόταν η οροσειρά του Τροόδους. Πορεία επάνω από τη Μεσαορία (η πεδιάδα ανάμεσα στην οροσειρά του Τροόδους και εκείνη της Κερύνειας) με αριστερή στροφή κοντά στο Σταυροβούνι και πορεία προς τις ακτές. Πέρασμα επάνω από το Ζύγι και το Βασιλικό, με τον σταθμό παραγωγής της ΑΗΚ και τις νέες δεξαμενές καυσίμων της παρακείμενης Ναυτικής Βάσης να φαίνονται με πάσα λεπτομέρεια και ακολούθως Μαζωτό και Κίτι. Δευτερόλεπτα αργότερα, ακουμπούσαμε στον 04 της Λάρνακας. Αναχώρηση και άφιξη on time, παρά τους σελέμπριτιζ!
Τροχοδρόμηση προς το τέρμιναλ. Άμεση αποβίβαση (ο Πρόεδρος βγήκε κι αυτός από τη γέφυρα επιβίβασης, αλλά κάπου εκεί οι δρόμοι μας χώρισαν, αφού μάλλον τον φυγάδευσαν). Βγαίνοντας στην αίθουσα αφίξεων μας υποδέχτηκε τσούρμο δεκατριάχρονων με κάμερες, χειροκροτήματα και ανθοδέσμες. Είδες τι σε περιμένει αν σε σώσει η Βανδή; Μακάρι να έκανε το ίδιο και για το Κυπριακό.
(μεν φύετε, του μπι κοντίνιουντ)
