GIORGOS PARROS
Low-Cost-Class-Member
Καλησπέρα
θα περιγράψω σύντομα ένα ταξίδι με λίγες λεπτομέρεις για τα μέρη που πήγα και είναι ευπρόσδεκτες όλες οι ερωτήσεις απορίες σας.
Εφυγα από Χίο στις 15/4/2006 στις 16,30 το απόγευμα με AEGEAN για Αθήνα. Η πτήση είχε μισή ώρα καθυστέρηση πράγμα σπάνιο για την εταιρεία τουλάχιστον για τη Χίο. Ήταν μια εντελώς τυπική πτήση που δε χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες
Στις 16/4/2006 κυριακή πρωί (Πάσχα για τους καθολικούς) αναχώρησ για το βενιζέλο στις 4 με το λεωφορείο. Στις ουρές για check in της ΑΛΙΤΑΛΙΑ γίνονταν χαμός για Ρώμη και μέτρια για το Μιλάνο. Επειτα από το check in κάναμε βόλτα για καύσιμα και επιβιβαστήκμαε στο Ι-ΒΙΧΒ Α 321. Το αεροπλάνο σε καλή κατάσταση καθαρό με ευγενικο πλήρωμα στην πλειοψηφία άνδρες (μάλλον με solarioum). Αναχώρηση ακριβώς στις 6,25. Κάθισμα 10Α ακριβώς εκεί που είναι η πρώτη έξοδος κινδύνου και συνεπώς άπλετος χώρος για τα πόδια. Το αεροπλάνο είχε περίπου 100 άτομα. Το πρωινό περιλάμβανε ένα σάντουιτς ένα γλυκάκι γιαούρτι και ρόφημα. Η πτήση ήταν χωρίς καμία ανατάραξη και προσγείωση στο Μιλάνο στις 8 τοπική ώρα.
Επειτα από έλεγχο ξανά χειραποσκευών μετά από μεγάλη ουρά και αναμονή πήγαμε στην Β 20 για την αναχώρησ για το Σεράγεβο η οποία ήταν προγραμματισμένη στις 9,50. Κατεβήκαμε κάτι σκάλες και πήγαμε στη Β 20. με το λεωφορείο μετά από διαδρομή αρκετής ώρας οδηγηθήκαμε στο Ι- ΕΧΜL Εmbaer 145 της ALITALIA EXPRESS. Κάθισμα πάλι 10 L το οποίο ήταν στην έξοδο κινδύνου και ήταν πολύ άνετο. Το αεροπλάνο ήταν σε πολύ καλή κατάσταση με τα δερμάτινα καθίσματα απλά ήταν για άτομε μέχρι 1,85 ύψος. Ο πιλότος πριν απογειωθούμε μας είπε ότι η ΄πτήση θα διαρκούσε 1,25 λεπτά. Απογειωθήκαμε ακριβώς στις 10,05 τοπική ώρα και μετά από μία ωραία εικόνα από τις λίμνες ανεβήκαμε πάνω από τα σύννεφα. Το αεροπλάνο δεν ξέρω γιατί αλλά συνεχώς νιώθεις ότι τρέμει.Το πρωινό περιελάμβανε ένα σαντουιτσάκι μιας μπουκιάς ή ένα εξίσου μικρό αμυγδαλωτό πρέπει να ήταν και καφέ. Η κάθοδος ήταν μέσω αναταράξεων. Είχε βροχή και έκανε κενά τα 10 τελευταία λεπτά μέχρι που πάτησε με τον αριστερό τροχό μόνο στην αρχή και ένας αμερικανός να φωνάζει συνέχεια θέέ μου και ότι ήταν η χειρότερη πτήση που έχει κάνει.Στο αεροπλάνο είμασταν 25 άτομα.
Μετά από την έξοδο και την άμεση παραλαβή όλων των αποκευών (είμασταν 3 άτομα παρέα) ξεκινήσαμε για την πόλη του Σεράγεβο για την οποία θα πω λίγα πράγματα σε σύντομο διάστημα αν δεν γίνομαι εκτός θέματος.
Το εισητήριο ΑΤΗ SJJ με επιστροφή κόστισε 313 ευρώ και είχε αγοραστεί από τον Μάρτιο.
Η εικόνα μόλις μαίνεις στην πόλη είναι η ίδια με όλες τις πρώη κομμουνιστικές πόλεις. Τεράστιες πολυκατοικίες κουτιά χωρίς καμία ορορφιά και αισθητική.Η μόνη τεράστια διαφορά είναι ότι όσο πλησιάζεις στην πόλη βλεπεις όλα τα κρίρια γαζωμένα από σφαίρες. Εχει ακόμη κτίρια γκρεμισμένα χτυπημένα από σφαίρες λεηλατημένα. Επίσης η πόλη έχει πάρα πολ΄λά νεκροταφεία. Η πόλη είναι χτισμένη ανάμεσα στα βουνά και τη διασχίζει ένας ποταμός. Το κέντρο είναι πολύ ωραίο. Συνυπάρχουν η ευρωπαική πλευρά και αμέσως δίπλα το παζάρι με τα τζαμιά και στενα της ανατολής. Υπάρχουν μουσουλμάνοι κυρίως αλλά και καθολικοί και ορθόδοξοι. Επειτα από δύο μέρες στο Σεράγεβο στο οποίο πασχίζεις να ξοδέψεις χρήματα διότι όλα είναι πάμφηνα (0,50 εσπρέσσο, 1 ευρώ καπουτσίνο 1,5 η μπύρα η μεγάλη) νοικιάσαμε αυτοκίνητο και πήγαμε Ζάγκρεμπ. Η διαδρομή συγκλονιστική (λεηλατημενα και καμένα εξοχικά σπίτια, δάση και ποτάμια) μέχρι να βγεις τη Βοσνία και να μπεις στην Κροατία και στον αυτοκινητόδρομο που ενώνει Ζάγκρεμπ βελιγράδι. έπιτα από 400 χιλιόμετρα φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Κροατίας. Αριστοκρατική και ευρωπαική δυτικού κεντρικής Ευρώπης πόλη. Ξενοδοχείο ακριβούτσικο αλλά τα υπόλοιπα (φαγητό και ποτό και καφές πολύ φτηνά).Την επόμενη μέρα το απόγευμα πεταχτήκαμε για καφέ στη Λιουμπλιάνα (είναι 150 χιλιόμετρα από Ζάγκρεμπ). Η πόλη πολύ ωραία (την είχα επισκεφτεί και πέρσι και πήγα απλά για βόλτα).Γυρίσαμε Ζάγκρεμπ και την επόμενη φύγαμε για Σπλίτ 400 χιλιόμετρα με τέλιο αυτοκινητόδρομο αλλά και με 20 ευρώ διόδια. Το Σπλίτ έχει ένα παλάτι που νμέσα εκεί είναι η παλιά πόλη και αυτό το τμήμα είναι πολύ ωραίο. Επίσης η πιοότητα και η ποσότητα των πολύ ωραίων ανδρών αλλά και γυναικών είναι εκπλυκτική.Το ίδιο ισχύει κια για το Ζάγκρεμπ. Την επόμενη το πρωί φύγαμε για Ντουμπρόβνικ διασχίζοντας τις δαλματικέ ακτές οι οποίες δε διαφέρουν καθόλου από Ελλάδα. Αλλά η πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι φανταστική Μία πόλη κάστρο η οποία κοιμάται μετά τις 11 το βράδυ και οι μόνοι ξύπνιοι ήταν 10 Ελληνες (εμείς οι 3 που ήρθαμε από Σπλίτ και άλλοι 7 που ήρθαν από Σεραγεβο). Την επόμενη Μεγάλο Σάββατο πήραμε το δρόνμο επιστροφής από Ντουμπρόβνικ για Σεράγεβο κάνοντας μία στάση στην πανέμορφη πόλη του Μόσταρ (η γενέτειρα του Μπάγεβιτς) η οποία έχει πολύ νωπά ακόμη τα σημάδια του πολέμου.Ανάσταση κάναμε στην ορθόδοξη εκκλησία του Σεράγεβο την Κυριακή το πρωί με διακριτική παρουσία αστυνομικής δύναμης.
Η αναχώρησ για Αθήνα θα γίνονταν με τον ίδιο τρόπο μέσω Μιλάνου με Αλιτάλια. Αναχώρηση προγραμματισμένη για τις 7,20. Στις 7 αναχώρησε ένα ΑΤΡ της air Bosnia για Κωνσταντινούπολη και ένα για Βελιγράδι. Στις 7,15 έφυγε ένα CANADAIR της LUFTHANSA για Μόναχο ενώ εμείς περιμέναμε στο μικρό αλλά πολύ καθαρό και περιποιημένο αεροδρόμιο. Το αεροπλανο ήταν εκεί καθότι έρχεται από το βράδυ και διανυκτερέυει.Βλέπαμε τον κυβερνήτη να είναι έξω από το αεροπλάνο το οποίο ήταν EMBAER 145 και να βλέπουν κάτι σε ένα καπάκι μπροστά στη μύτη του σκάφους. Στις 7,50 ξεκίνησε η επιβίβαση. Είμασταν συνολικά 35 άτομα. όπως ανέβαινα είδα ότι αυτό το καπάκι έλεγε απέξω baterry.Απογειωθήκαμε στις 8 με 40 λεπτά καθυστέρηση. Είμασταν Μιλάνο στις 9,25. Η προσγείωση είχε πάλι μέτριες αναταράξεις. Μόλις προσγειωθήκαμε ο κυβερνήτης βγήκε πάλι έξω και πήγε πάλι στο καπάκι της μπαταρίς και ήρθε και ένα αυτοοκίνητο της αλιτάλια μηχανικών. Το κάθισμα μου ήταν πάλι το 10J και το αεροπλάνο ήταν το I EXMI. H πτήση μας για Αθήνα έφευγε στις 10,40. Αφού περάσαμε πάλι από έλεγχο χειραποσκευών για τον οποίο περιμέναμε μισή ώρα (αλήθεια πρέπει να έχεις τουλάχιστον 2 ώρες αναμονή στο ΜΙλάνο μάλλον για να προλάβεις ανταπόκριση) πήγαμε στην Α51 για επιβίβαση στο Ι ΒΙΧΖ α 321
στο οποίο πήγαμε με το λεωφορείο.Η πληρότητα ήταν γύρω στο 60%.Απογείωση στις 11 ακριβώς και αφιξη στην Αθήνα στις 2,05 τοπική ώρα. Κάθισμα 29Α. το κάθισμα ήταν πολύ άνετο.Το πρωινό που μας σέρβιραν ήταν πάλι το ίδιο (σάντουιτς γιαούρτι και γλυκό) από αγενείς άνδρες αεροσυνοδούς οι οποίοι ήταν ευγενικοί μόνο με τις γυναίκες επιβάτες μέχρι κάποιας ηλικίας. Επειτα στις 16,00 με AEGEAN αναχώρησα για Χίο και επέστρεψα στις 16,40 με ένα αεροπλάνο στο οποίο υπ΄ρχαν 22 άτομα μέσα. Με βάση τα παραπάνω θέλω να πώ ότι σε γενικές γραμμές έμεινα ικανοποιημένος από τηνΑΛΙΤΑΛΙΑ. Ηταν η πιο φτηνή σε σχέση με AUSTRIAN και LUFTHANSA σχετική συνέπεια στις ώρες δρομολογίων άνετα καθίσματα. Θα μπορούσαν οι αεροδυνοδοί να είναι λίγο πιο ευεγνικοί και πιο προθυμοι (πρέπει να βαριότανπάρα πολύ ειδικά στα δρομολόγια της Αθήνας ).Ότι θέλετε αναλυτικότερο μη διστάσετε να στείλεται πμ ή να με ρωτήσετε
Ευχαριστώ
θα περιγράψω σύντομα ένα ταξίδι με λίγες λεπτομέρεις για τα μέρη που πήγα και είναι ευπρόσδεκτες όλες οι ερωτήσεις απορίες σας.
Εφυγα από Χίο στις 15/4/2006 στις 16,30 το απόγευμα με AEGEAN για Αθήνα. Η πτήση είχε μισή ώρα καθυστέρηση πράγμα σπάνιο για την εταιρεία τουλάχιστον για τη Χίο. Ήταν μια εντελώς τυπική πτήση που δε χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες
Στις 16/4/2006 κυριακή πρωί (Πάσχα για τους καθολικούς) αναχώρησ για το βενιζέλο στις 4 με το λεωφορείο. Στις ουρές για check in της ΑΛΙΤΑΛΙΑ γίνονταν χαμός για Ρώμη και μέτρια για το Μιλάνο. Επειτα από το check in κάναμε βόλτα για καύσιμα και επιβιβαστήκμαε στο Ι-ΒΙΧΒ Α 321. Το αεροπλάνο σε καλή κατάσταση καθαρό με ευγενικο πλήρωμα στην πλειοψηφία άνδρες (μάλλον με solarioum). Αναχώρηση ακριβώς στις 6,25. Κάθισμα 10Α ακριβώς εκεί που είναι η πρώτη έξοδος κινδύνου και συνεπώς άπλετος χώρος για τα πόδια. Το αεροπλάνο είχε περίπου 100 άτομα. Το πρωινό περιλάμβανε ένα σάντουιτς ένα γλυκάκι γιαούρτι και ρόφημα. Η πτήση ήταν χωρίς καμία ανατάραξη και προσγείωση στο Μιλάνο στις 8 τοπική ώρα.
Επειτα από έλεγχο ξανά χειραποσκευών μετά από μεγάλη ουρά και αναμονή πήγαμε στην Β 20 για την αναχώρησ για το Σεράγεβο η οποία ήταν προγραμματισμένη στις 9,50. Κατεβήκαμε κάτι σκάλες και πήγαμε στη Β 20. με το λεωφορείο μετά από διαδρομή αρκετής ώρας οδηγηθήκαμε στο Ι- ΕΧΜL Εmbaer 145 της ALITALIA EXPRESS. Κάθισμα πάλι 10 L το οποίο ήταν στην έξοδο κινδύνου και ήταν πολύ άνετο. Το αεροπλάνο ήταν σε πολύ καλή κατάσταση με τα δερμάτινα καθίσματα απλά ήταν για άτομε μέχρι 1,85 ύψος. Ο πιλότος πριν απογειωθούμε μας είπε ότι η ΄πτήση θα διαρκούσε 1,25 λεπτά. Απογειωθήκαμε ακριβώς στις 10,05 τοπική ώρα και μετά από μία ωραία εικόνα από τις λίμνες ανεβήκαμε πάνω από τα σύννεφα. Το αεροπλάνο δεν ξέρω γιατί αλλά συνεχώς νιώθεις ότι τρέμει.Το πρωινό περιελάμβανε ένα σαντουιτσάκι μιας μπουκιάς ή ένα εξίσου μικρό αμυγδαλωτό πρέπει να ήταν και καφέ. Η κάθοδος ήταν μέσω αναταράξεων. Είχε βροχή και έκανε κενά τα 10 τελευταία λεπτά μέχρι που πάτησε με τον αριστερό τροχό μόνο στην αρχή και ένας αμερικανός να φωνάζει συνέχεια θέέ μου και ότι ήταν η χειρότερη πτήση που έχει κάνει.Στο αεροπλάνο είμασταν 25 άτομα.
Μετά από την έξοδο και την άμεση παραλαβή όλων των αποκευών (είμασταν 3 άτομα παρέα) ξεκινήσαμε για την πόλη του Σεράγεβο για την οποία θα πω λίγα πράγματα σε σύντομο διάστημα αν δεν γίνομαι εκτός θέματος.
Το εισητήριο ΑΤΗ SJJ με επιστροφή κόστισε 313 ευρώ και είχε αγοραστεί από τον Μάρτιο.
Η εικόνα μόλις μαίνεις στην πόλη είναι η ίδια με όλες τις πρώη κομμουνιστικές πόλεις. Τεράστιες πολυκατοικίες κουτιά χωρίς καμία ορορφιά και αισθητική.Η μόνη τεράστια διαφορά είναι ότι όσο πλησιάζεις στην πόλη βλεπεις όλα τα κρίρια γαζωμένα από σφαίρες. Εχει ακόμη κτίρια γκρεμισμένα χτυπημένα από σφαίρες λεηλατημένα. Επίσης η πόλη έχει πάρα πολ΄λά νεκροταφεία. Η πόλη είναι χτισμένη ανάμεσα στα βουνά και τη διασχίζει ένας ποταμός. Το κέντρο είναι πολύ ωραίο. Συνυπάρχουν η ευρωπαική πλευρά και αμέσως δίπλα το παζάρι με τα τζαμιά και στενα της ανατολής. Υπάρχουν μουσουλμάνοι κυρίως αλλά και καθολικοί και ορθόδοξοι. Επειτα από δύο μέρες στο Σεράγεβο στο οποίο πασχίζεις να ξοδέψεις χρήματα διότι όλα είναι πάμφηνα (0,50 εσπρέσσο, 1 ευρώ καπουτσίνο 1,5 η μπύρα η μεγάλη) νοικιάσαμε αυτοκίνητο και πήγαμε Ζάγκρεμπ. Η διαδρομή συγκλονιστική (λεηλατημενα και καμένα εξοχικά σπίτια, δάση και ποτάμια) μέχρι να βγεις τη Βοσνία και να μπεις στην Κροατία και στον αυτοκινητόδρομο που ενώνει Ζάγκρεμπ βελιγράδι. έπιτα από 400 χιλιόμετρα φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Κροατίας. Αριστοκρατική και ευρωπαική δυτικού κεντρικής Ευρώπης πόλη. Ξενοδοχείο ακριβούτσικο αλλά τα υπόλοιπα (φαγητό και ποτό και καφές πολύ φτηνά).Την επόμενη μέρα το απόγευμα πεταχτήκαμε για καφέ στη Λιουμπλιάνα (είναι 150 χιλιόμετρα από Ζάγκρεμπ). Η πόλη πολύ ωραία (την είχα επισκεφτεί και πέρσι και πήγα απλά για βόλτα).Γυρίσαμε Ζάγκρεμπ και την επόμενη φύγαμε για Σπλίτ 400 χιλιόμετρα με τέλιο αυτοκινητόδρομο αλλά και με 20 ευρώ διόδια. Το Σπλίτ έχει ένα παλάτι που νμέσα εκεί είναι η παλιά πόλη και αυτό το τμήμα είναι πολύ ωραίο. Επίσης η πιοότητα και η ποσότητα των πολύ ωραίων ανδρών αλλά και γυναικών είναι εκπλυκτική.Το ίδιο ισχύει κια για το Ζάγκρεμπ. Την επόμενη το πρωί φύγαμε για Ντουμπρόβνικ διασχίζοντας τις δαλματικέ ακτές οι οποίες δε διαφέρουν καθόλου από Ελλάδα. Αλλά η πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι φανταστική Μία πόλη κάστρο η οποία κοιμάται μετά τις 11 το βράδυ και οι μόνοι ξύπνιοι ήταν 10 Ελληνες (εμείς οι 3 που ήρθαμε από Σπλίτ και άλλοι 7 που ήρθαν από Σεραγεβο). Την επόμενη Μεγάλο Σάββατο πήραμε το δρόνμο επιστροφής από Ντουμπρόβνικ για Σεράγεβο κάνοντας μία στάση στην πανέμορφη πόλη του Μόσταρ (η γενέτειρα του Μπάγεβιτς) η οποία έχει πολύ νωπά ακόμη τα σημάδια του πολέμου.Ανάσταση κάναμε στην ορθόδοξη εκκλησία του Σεράγεβο την Κυριακή το πρωί με διακριτική παρουσία αστυνομικής δύναμης.
Η αναχώρησ για Αθήνα θα γίνονταν με τον ίδιο τρόπο μέσω Μιλάνου με Αλιτάλια. Αναχώρηση προγραμματισμένη για τις 7,20. Στις 7 αναχώρησε ένα ΑΤΡ της air Bosnia για Κωνσταντινούπολη και ένα για Βελιγράδι. Στις 7,15 έφυγε ένα CANADAIR της LUFTHANSA για Μόναχο ενώ εμείς περιμέναμε στο μικρό αλλά πολύ καθαρό και περιποιημένο αεροδρόμιο. Το αεροπλανο ήταν εκεί καθότι έρχεται από το βράδυ και διανυκτερέυει.Βλέπαμε τον κυβερνήτη να είναι έξω από το αεροπλάνο το οποίο ήταν EMBAER 145 και να βλέπουν κάτι σε ένα καπάκι μπροστά στη μύτη του σκάφους. Στις 7,50 ξεκίνησε η επιβίβαση. Είμασταν συνολικά 35 άτομα. όπως ανέβαινα είδα ότι αυτό το καπάκι έλεγε απέξω baterry.Απογειωθήκαμε στις 8 με 40 λεπτά καθυστέρηση. Είμασταν Μιλάνο στις 9,25. Η προσγείωση είχε πάλι μέτριες αναταράξεις. Μόλις προσγειωθήκαμε ο κυβερνήτης βγήκε πάλι έξω και πήγε πάλι στο καπάκι της μπαταρίς και ήρθε και ένα αυτοοκίνητο της αλιτάλια μηχανικών. Το κάθισμα μου ήταν πάλι το 10J και το αεροπλάνο ήταν το I EXMI. H πτήση μας για Αθήνα έφευγε στις 10,40. Αφού περάσαμε πάλι από έλεγχο χειραποσκευών για τον οποίο περιμέναμε μισή ώρα (αλήθεια πρέπει να έχεις τουλάχιστον 2 ώρες αναμονή στο ΜΙλάνο μάλλον για να προλάβεις ανταπόκριση) πήγαμε στην Α51 για επιβίβαση στο Ι ΒΙΧΖ α 321
στο οποίο πήγαμε με το λεωφορείο.Η πληρότητα ήταν γύρω στο 60%.Απογείωση στις 11 ακριβώς και αφιξη στην Αθήνα στις 2,05 τοπική ώρα. Κάθισμα 29Α. το κάθισμα ήταν πολύ άνετο.Το πρωινό που μας σέρβιραν ήταν πάλι το ίδιο (σάντουιτς γιαούρτι και γλυκό) από αγενείς άνδρες αεροσυνοδούς οι οποίοι ήταν ευγενικοί μόνο με τις γυναίκες επιβάτες μέχρι κάποιας ηλικίας. Επειτα στις 16,00 με AEGEAN αναχώρησα για Χίο και επέστρεψα στις 16,40 με ένα αεροπλάνο στο οποίο υπ΄ρχαν 22 άτομα μέσα. Με βάση τα παραπάνω θέλω να πώ ότι σε γενικές γραμμές έμεινα ικανοποιημένος από τηνΑΛΙΤΑΛΙΑ. Ηταν η πιο φτηνή σε σχέση με AUSTRIAN και LUFTHANSA σχετική συνέπεια στις ώρες δρομολογίων άνετα καθίσματα. Θα μπορούσαν οι αεροδυνοδοί να είναι λίγο πιο ευεγνικοί και πιο προθυμοι (πρέπει να βαριότανπάρα πολύ ειδικά στα δρομολόγια της Αθήνας ).Ότι θέλετε αναλυτικότερο μη διστάσετε να στείλεται πμ ή να με ρωτήσετε
Ευχαριστώ