Στο Kangerlussuaq γίναμε... πόλος!

  • Thread starter Thread starter aakunz
  • Ημερομηνία δημιουργίας Ημερομηνία δημιουργίας

aakunz

Concorde-Class-Member
Εγγραφή
27/09/2003
Μηνύματα
4.231
Likes
2.516
Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
GRL
Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
LGKC
Είμαι βαθύτατα συγκινημένος που επιστρέφω με τη στήλη μου, μετά από ενάμιση χρόνο από το τελευταίο μου trip report που είχε θέμα την εξωτική Ισλανδία τις περιπέτειες μου στα γκέιζερ, τις βουτιές μου στη Blue Lagoon, τους καταρράκτες, την Icelandair και τις αξέχαστες αεροσυνοδούς της (τις συμπεριλαμβάνω στα ισλανδικά αξιοθέατα) και την ανεκδιήγητη Maersk. Οι πιο παρατηρητικοί του φόρουμ, ίσως θυμάστε τον captainjumbo να μου εύχεται να πάω του χρόνου στη Γροιλανδία. Εγώ πάλι, για το 2006 θεωρούσα ότι καλύτερα θα ήταν να πήγαινα στις καταπράσινες Φερόες με την Atlantic Airways.

Τέλος πάντων, λόγω της δουλειάς μου είχαν αποσταλεί τόσο από τον οργανισμό τουρισμού της Γροιλανδίας όσο και από τον αντίστοιχο οργανισμό από τις Φερόες, κάποια ενημερωτικά έντυπα. Να σημειώσω ότι ο οργανισμός τουρισμού της Γροιλανδίας έχει κάνει μία πολύ καλή δουλειά στο έντυπο Gronland Nu, Nytt fra menneskenes land (Γροιλανδία Tώρα, Νέα από τη “Χώρα των Ανθρώπων”), το οποίο απευθύνεται κυρίως στην αγορά της Δανίας, οπότε είναι γραμμένο στα δανικά. Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόμουν να πάω και «να ζήσω το μύθο μου στις Φερόες» κάτι μέσα μου μου έλεγε «Εδώ δίπλα θα πας πάλι; Δεν πας καλύτερα στη Γροιλανδία;». Τέλος πάντων, βαθύτερο κίνητρο ήταν φυσικά και η θρυλική Air Greenland, της οποίας το 332 είχα θαυμάσει στο Kastrup, την ημέρα που έφευγα για το Κeflavik στις 22 Μαρτίου 2005. Πείτε το σύμπτωση, πείτε το όπως θέλετε, στο airliners.net κάποιος είχε φωτογραφήσει την αναχώρηση του Α330-200 από το Kangerlussuaq την ίδια ημέραπου εγώ το είδα να φτάνει στην Κοπεγχάγη, και κάτι μέσα μου με «έκαιγε» να πετάξω κάποια μέρα με αυτό.

Ο στόλος της Αir Greenland (πρώην Gronlandsfly ή Greenlandair) περιλαμβάνει δύο μεγάλα αεροσκάφη: το πρώτο είναι το προαναφερθέν Airbus 330-200, OY-GRN, oνόματι Norsaq (norsaq σημαίνει «ακόντιο» στην τοπική γλώσσα. Περισσότερα ενδιαφέροντα για τη γλώσσα αυτή θα πω παρακάτω)

Το δεύτερο είναι ένα Boeing 757-200 ηλικίας 16 ετών, το ΟΥ-GRL, το οποίο ονομάζεται Kuunnuunguaq και μη με ρωτάτε τί πάει να πεί, δεδομένου ότι μου στάθηκε αδύνατο να το προφέρω (helpful hint: τα γροιλανδικά δεν προφέρονται με ανοιχτό το στόμα, όπως τα ελληνικά αλλά με μισάνοιχτο έως σχεδόν κλειστό, έχουν δε κάτι αστείους ήχους και κάτι λέξεις με τριάντα γράμματα η κάθε μία που τρελαίνεσαι μόνο που τις βλέπεις!)

Το ενδιαφέρον αυτό ζεύγος συνοδεύει πληθώρα DASH-7 τα οποία πρέπει να έχουν την ίδια ηλικία με εμένα, κάποια Twin Otter, μερικά θρυλικά Sikorsky, κάποια Bell και μετά την πρόσφατη εξαγορά της Air Alpha Greenland A/S, θα πρέπει να εντάχθηκαν στον στόλο και μερικά ακόμα ελικόπτερα.

Μέτοχοι της Air Greenland είναι ο όμιλος των Σκανδιναβικών Αερογραμμών με ποσοστό 36% και οι κυβερνήσεις της Γροιλανδίας και της Δανίας. Η εταιρία δεν είναι μέλος της ΙΑΤΑ και δραστηριοποιείται κυρίως στις πτήσεις τσάρτερ.

Έκανα την κράτηση του εισιτηρίου μου μέσω της ιστοσελίδας της εταιρίας, δεδομένου ότι η κράτηση που είχα κάνει μέσω του Galileo δεν ήταν δυνατό να εκδοθεί στην Ελλάδα σε εισιτήριο της SAS (ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το γιατί). H κράτηση και η χρέωση έγιναν στις 30 Δεκεμβρίου. Στις 5 Ιανουαρίου είχα στα χέρια μου το κατακόκκινο εισιτήριο της Air Greenland (έργο τέχνης), μαζί με μία επιστολή στα Δανικά, Γροιλανδικά και Αγγλικά. Η έκδοση είχε γίνει από το γραφείο της Κοπεγχάγης, αν και η διεύθυνση του φακέλου ήταν το Nuuk. Λεπτομέρειες… Η ουσία είναι ότι αν και έκλεισα το εισιτήριο εννιά μήνες πριν από το ταξίδι, αυτό μου κόστισε € 1090 χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι πτήσεις της SAS! Ακριβό εισιτήριο για μία εταιρία τσάρτερ. Μήπως είναι ακριβή η κόκκινη μπογιά με την οποία βάφουν τα αεροπλάνα τους; Tι να κάνουμε; Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο. Να σημειωσω ότι η διαφορά ναύλου από την θέση Nanoq, δηλαδή την business class της GL ήταν μόλις 2000 κορώνες, δηλαδή €300, ποσό δυσανάλογα χαμηλό για τέτοια θέση, που σε βάζει σε πειρασμό όταν είναι να κάνεις ένα τέτοιο έξοδο. Παρεμπιπτόντως, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, «Nanoq» στα γροιλανδικά δε σημαίνει business, αλλά «πολική αρκούδα». Τελικά αποφάσισα να προτιμήσω την οικονομική θέση από το να γίνω «αρκουδιάρης», επιλογή που απεδείχθη σωστή αργότερα…

Τέλος πάντων, επειδή σας κούρασα μάλλον με τη μακροσκελή εισαγωγή, ξεκινάω την περιγραφή της ταξιδιωτικής υπερπαραγωγής μου, αφού πρώτα σας παραθέσω τις πτήσεις που έκανα.

SK 0778 14SEP ATH-CPH
GL 0781 15SEP CPH-SFJ
GL 0553 15SEP SFJ-GOH
GL 0544 19SEP GOH-SFJ
GL 0782 21SEP SFJ-CPH
SK 1418 22SEP CPH-ARN
SK 0413 22SEP ARN-CPH
SK 0777 23SEP CPH-ATH
 
Πτήση 1η, SK 778 / 14SEP / ATHCPH

Πτήση 1η
SK 778 – 14SEP – ATHCPH
MD-82


Τι περιμένατε τώρα; Τίποτα το ιδιαίτερο. Κράτηση και έκδοση του εισιτηρίου από τον Οκτώβρη του 2005, για να πετύχω καλύτερη τιμή. Και το πέτυχα! Μόνο 96 ευρώ συν τους φόρους, σύνολο 124 ευρώ μετ’ επιστροφής. Φυσικά σε SAS Economy ήτοι, no frills καταστάσεις. Μόνο παράπονο δεν θα μπορούσα να έχω με τα λεφτά που έδωσα. Το MD πανέμορφο, αν και τα έδειχνε τα χρονάκια του, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Registration δεν μπόρεσα να δω. Eυτυχώς ο εξυπηρετικότατος υπάλληλος της Goldair μου είχε δώσει θέση κοντά σε έξοδο, οπότε είχα κάποια σχετική άνεση. Αναχώρηση με πολύ μικρή καθυστέρηση, παρά την αρκετά υψηλή πληρότητα και εντύπωση μου έκανε το πόσο απότομα ανεβαίνει το MD-82. H πτήση αρκετά ομαλή, με ένα πλήρωμα το οποίο ήταν συνεπέστατο αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό. Άφιξη στην Κοπεγχάγη, ξενοδοχείο και αγωνία για τις δύο πτήσεις της επόμενης ημέρας. Λίγη υπομονή και θα είμαι μαζί σας σύντομα με την αναλυτικότατη περιγραφή της… «Μητέρας όλων των Πτήσεων», με γαστρονομικές, θρησκευτικές (!)και λοιπές προεκτάσεις…

Αν βαθμολογούσα αυτήν την πτήση της SAS, με άριστα το 100 θα έδινα:
Ναύλος: 100% (κανείς δεν ξέρει ότι πετάτε με 96 ευρώ)
Άνεση: 70% ( η θέση στην έξοδο, έσωσε λίγο την κατάσταση)
Σέρβις: 60% (απλά, διεκπεραιωτικοί)
Ακρίβεια: 90% (Φύγαμε σχεδόν στην ώρα μας)
 
έχω αρκετές ευχές στο συρτάρι. :lol:
λέω να τις ανασύρω μία μία :wink:
εύγε
 
Re: Πτήση 1η, SK 778 / 14SEP / ATHCPH

aakunz":2ixds4z2 said:
Πτήση 1η
SK 778 – 14SEP – ATHCPH
MD-82Registration δεν μπόρεσα να δω.
LN-RMR. Να μην πάει χαμένο ;)

Με αγωνία αναμένουμε την συνέχεια ... ξέρεις εσύ :lol:
 
aakunz":2aujje75 said:
Η ουσία είναι ότι αν και έκλεισα το εισιτήριο εννιά μήνες πριν από το ταξίδι, αυτό μου κόστισε € 1090 χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι πτήσεις της SAS! Ακριβό εισιτήριο για μία εταιρία τσάρτερ. Μήπως είναι ακριβή η κόκκινη μπογιά με την οποία βάφουν τα αεροπλάνα τους;

Ποιος ήρθε; :oops:

Με τα λεφτά αυτά μπορούν να βάψουν τα αεροπλάνα τους κόκκινα με αίμα αφρικανικού μπαμπουίνου limited edition τον οποίον να μεταφέρουν business class από το Ανταναναρίβο στο Νούουκ...
Δηλαδή αν το έκλεινα ας πούμε το ταξίδι ένα μήνα πριν αντί για εννιά όπως εσύ, θα έπρεπε να βάλω υποθήκη τη μάνα μου; Αναμένω τη συνέχεια, για να δω αν αποζημιώθηκες για το ξήλωμα!
 
Πτήση 2η, GL 781 / 15SEP / CPHSFJ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΕΦΤΑΣΕ! "Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΤΗΣΕΩΝ ΜΟΥ!!!!"

Έναν ολόκληρο χρόνο (ίσως και περισσότερο) περίμενα για αυτήν την ημέρα. Αφού έφυγα από το Absalon νωρίς-νωρίς, πήρα το τραίνο για το Kastrup όπου και έφτασα μέσα σε 15 λεπτά. Με το που ανέβηκα τις σκάλες για το terminal 3, ήρθα αντιμέτωπος με μία τεράστια ουρά που περίμενε τον έλεγχο εισιτηρίων των εταιριών του ομίλου SAS και Star Alliance. Κατευθύνθηκα προς το left luggage για να πάρω τις δύο βαλίτσες, τις οποίες είχα αφήσει το προηγούμενο απόγευμα και αμέσως μετά πήγα στο terminal 2, όπου βρίσκεται και το check in της Air Greenland. Η ώρα ήταν 06:40 και ο έλεγχος μόλις είχε αρχίσει. Τέσσερα γκισέ ήταν ανοικτά: το ένα έκανε έλεγχο αποκλειστικά για ένα σχολικό γκρουπ, με το όνομα του σχολείου να φαίνεται στην οθόνη πάνω από το γκισέ. Δύο γκισέ έκαναν έλεγχο στους «κοινούς θνητούς» της οικονομικής και ένα έκανε έλεγχο στη Nanoq Class, ήτοι τη θέση της πολικής αρκούδας, ήτοι την business.

Ενώ λοιπόν περίμενα υπομονετικά να τελειώσουν οι μπροστινοί μου, η κοπέλα που έκανε έλεγχο στη Nanoq, μου έκανε νόημα να περάσω στο γκισέ της για τα… περαιτέρω… Αφού ζύγισε τις βαλίτσες, πέρασε τα tags και τύπωσε τις κάρτες επιβίβασης, μου έδωσε ένα baggage tag ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΠΟΣΚΕΥΗ, σφραγισμένο με την ημερομηνία της πτήσης. Ο λόγος προφανής: μόνο μία χειραποσκευή επιτρέπεται και έπρεπε να φέρει την ανάλογη σήμανση στην έξοδο.

Αφού τελείωσα με τις διαδικασίες, και επιβεβαίωσα ότι οι βαλίτσες θα μεταφορτώνονταν από την GL-781 (CPH-SFJ) στην GL-553 (SFJ-GOH) κατευθύνθηκα στον έλεγχο ασφαλείας, όπου και τελείωσα σε 5 λεπτά. Αντιθέτως στο terminal 3, οι ουρές είναι ατελείωτες, λόγω των περισσότερων πτήσεων που αναχωρούν.Το αστείο είναι ότι σε όποιο τέρμιναλ και να τσεκάρεις, η αίθουσα των αναχωρήσεων και οι έξοδοι είναι κοινές για όλους.

Μετά από ένα σύντομο πρωινό πήγα στην έξοδο C10, τη στιγμή που έφτανε εκεί και το OY-GRL Kunuunnguaq. Φυσικά δεν παρέλειψα να φωτογραφήσω την ιστορική αυτή στιγμή και να τη στείλω πάραυτα στον Άκη, τον Computerise και τη συνάδελφό μου στη δουλειά, που τόσο είχαν ενδιαφερθεί (και θυμόμουν και τα e-mail τους, για να στείλω το MMS).

Στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι όταν έκανα την κράτηση, η αεροπορική εταιρία μου έδινε σαν τύπο αεροσκάφους το OY-GRN Norsaq, δηλαδή το θηρίο Α330-200. Ένα μήνα πριν από την πτήση, μπήκα στο Amadeus Checkmytrip και είδα ότι ο τύπος αεροσκάφους είχε αλλάξει και αντί για το Α332, θα πετούσα με το Β757-200. Από τον έλεγχο που έκανα στο σύστημα μου, είδα ότι η αλλαγή ήταν παροδική, μόνο για μία εβδομάδα. Προφανώς είχαν στείλει το Α332 για το ετήσιο check. Το ότι καταλήφθηκα από αρνητικές σκέψεις είναι γεγονός. Θυμήθηκα ότι το 752 είχε καθηλωθεί για τρεις μέρες, στη Λάρνακα, το καλοκαίρι του 2005, με σοβαρή βλάβη στον κινητήρα, ενώ πετούσε προς τον Περσικό. Αν είχα κλείσει και Nanoq Class θα τραβούσα και τα μαλλιά μου, επειδή η Nanoq του Α332 δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη του 752. Λεπτομέρειες….

Και κάποια στιγμή, γύρω στις 08:40, ξεκίνησε η επιβίβαση, αφού προηγήθηκαν οι σχετικές ανακοινώσεις στα Kalallisut (γροιλανδικά), Δανικά και Αγγλικά. Στην είσοδο μας καλωσόρισαν οι σκανδιναβές καλλονές αεροσυνοδοί, που φορούσαν το ίδιο uniform με αυτό της SAS. Να σημειώσω ότι βάση του 752 και του 332 είναι η Κοπεγχάγη (το αεροσκάφος δεν διανυκτερεύει ποτέ στη Γροιλανδία) ενώ όλα τα υπόλοιπα έχουν βάση το Nuuk, to Narsarssuaq και το Kangerlussuaq. To πλήρωμα λοιπόν ήταν βορειοευρωπαϊκής καταγωγής, συν ένας φροντιστής και μία αεροσυνοδός με γροιλανδικά χαρακτηριστικά, όλοι τους πολύ εμφανίσιμοι. Το 757 ήταν πεντακάθαρο, πολύ περιποιημένο με τα καθίσματα σε μπλε αποχρώσεις.

Κατευθύνθηκα αμέσως προς τη θέση μου (μου είχαν κάνει reacommodation από την 40Κ στην 25F, και πάλι στο παράθυρο. Όταν έφτασα, βρήκα ένα ζευγάρι να κάθεται δίπλα στην κενή θέση μου. Η δε θέση, σκέτη απεπλισία: τελευταία σειρά του μεσαίου τμήματος της καμπίνας, ακριβώς μπροστά από τις τουαλέτες. Αρκετά άσχημο seat pitch, ίσα-ίσα που χωρούσα. Σα να μην έφτανε αυτό, η κυρία δίπλα μου, αμερικανίδα από τη Utah, η οποία έλεγε διάφορα χαριτωμένα. Και μέσα σε τρία λεπτά σκάει και το μεγάλο μυστικό. Η κυρία άνοιξε το σακάκι της και μου έδειξε το σήμα που είχε στο πουκάμισό της. Εκπρόσωπος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού και των Αγίων των Τελευταίων Ημερών!!!! Με άλλα λόγια, ανήκε στους Μορμόνους και πήγαινε στη Γροιλανδία για να κάνει κηρυγμα! Και έτσι μου περιέγραψε με πάσα λεπτομέρεια την αποστολή της στη Γή, το σχέδιο που έχει ο Θεός για να σώσει τις ψυχές μας, τα ψέματα των υπόλοιπων χριστιανικών δογμάτων και άλλα τέτοια εσχατολογικά. Εγώ πάλι, στριμωγμένος στην 25F άκουγα ή τουλάχιστον έκανα πως άκουγα, και έψαχνα να βρω κάτι θετικό στην όλη ιστορία. «Θα μπορούσε να είναι και από την αίρεση της Βεραμάν Παγόδας τη Ανατέλλουσας Καμμένης Λαγάνας και να μου κάνει και βουντού εν πτήσει» σκέφτηκα καθώς η πίεση μου ανέβαινε και τα μάτια μου έπαιρναν το χρώμα του livery των αεροσκαφών της Air Greenland...

Το κήρυγμα διέκοψε απότομα το καλωσόρισμα στα Γροιλανδικά, το οποίο και έκανα πως άκουγα, ασχέτως αν δεν καταλάβαινα τίποτα. Ακολούθησε η Δανική Βερσιόν και στο τέλος άκουσα και τα αγγλικά… Ήδη το πλήρωμα είχα αρχίσει να ετοιμάζεται για την επίδειξη των μέτρων ασφαλείας, τα οποία και ανακοινώθηκαν μόνο στα γροιλανδικά και τα δανικά, προφανώς για οικονομία χρόνου. Ο πιλότος μας χαιρέτισε και εκείνος με τη σειρά του (μιλούσε μόνο αγγλικά και δανικά) μας περιέγραψε την πορεία της πτήσης (θα πετούσαμε πάνω από Δανία, Νορβηγία, Βόρειο Θάλασσα, Βόρεια Ισλανδία –Egilstadir, και στη συνέχεια θα μπαίναμε στη Γροιλανδία από το Kulusuk, θα διασχίζαμε την παγοσκεπή ενδοχώρα και θα καταλήγαμε στο τρίτο μεγαλύτερο φιορδ του κόσμου, μετά από περίπου τέσσερις ώρες και σαράντα λεπτά. Στην υπενθύμιση της διάρκειας της πτήσης και την «εκλεκτή» και σεβάσμια παρέα που θα είχα στο 25Ε, κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Βοήθειά μας!

Με τα πολλά, το θηρίο έβαλε τα δυνατά του και απογειώθηκε. Εγώ πάλι αφού προσπαθούσα να δείξω ενοχλημένος, πήρα το Suluk, το in-flight περιοδικό της AirGreenland και άρχισα να το διαβάζω. Και εκεί ήταν που τα είδα όλα, γιατί το κεντρικό άρθρο του περιοδικού ήταν μία συνέντευξη με την πρώτη γροιλανδή ιερέα. Βαλλόμεθα πανταχόθεν, σκέφτηκα, και άρχισα να κοιτάω τις διάφορες διαφημίσεις του περιοδικού. Trivia για τους γλωσσομαθείς: Suluk σημαίνει φτερό…

Χωρίς υπερβολή, για τα επόμενα 30 λεπτά που ακολούθησαν την απογείωση, γίνονταν διαρκείς ανακοινώσεις σε τρεις γλώσσες για το σέρβις, την ταινία που θα προβληθεί και τα κλασσικά: «Σας υπενθυμίζουμε όταν κάθεστε να έχετε τις ζώνες δεμένες, το κάπνισμα απαγορεύεται ακόμα και στις τουαλέτες κλπ. Κλπ.» Και σε λίγο θα άρχιζαν τα ωραία…

Ένα μέλος του πληρώματος άρχισε να μοιράζει σακουλάκια με αλατισμένα αμύγδαλα και χαρτοπετσέτες, ενώ μία άλλη αεροσυνοδός άρχισε το σεβίρισμα των ποτών. Όταν της είπα ότι θέλω να πιω από το γνωστό αναψυκτικό, με ρώτησε αν θέλω να πιω και το ίδιο με το γεύμα μου, Στην καταφατική απάντησή μου, μου έδωσε ΤΡΙΑ κουτάκια των 150 κ.εκ. καθώς και ένα ποτήρι νερό. Επίσης με ρώτησε αν θα ήθελα ουίσκι ή Baileys για να βάλω στον καφέ μου, ο οποίος θα σερβιριζόταν μετά το γεύμα. Της φάνηκε παράξενο που είπα όχι. Αργότερα έμαθα ότι ο γροιλανδικός καφές πρέπει να περιέχει ένα από τα παραπάνω ποτά. Σε αυτό το σημείο είχα αρχίσει να τα χάνω… είχα ξεχάσει βέβαια ότι πετούσα με 1090 ευρώ. Και ήρθε και το φαγητό. Ένας τεράστιος δίσκος σαν laptop με το εξής μενού: πατατοσαλάτα με κεφτεδάκια, κοτόπουλο με πατάτες βραστές και κρέμα, κέικ καρότο, ψωμάκι, βούτυρο, αλατοπίπερο, νερό, χυμό, μεταλλικά μαχαιροπήρουνα. Το πλήρωμα, χαμογελαστό έδινε έξτρα ποτά. Ακολούθησε ο καθιερωμένος καφές, τσάι καθώς και άλλη μία γλυκιά έκπληξη: mini toblerone.

Η πτήση σχετικά ομαλή, με μοναδική παραφωνία ορισμένες αναταράξεις πάνω από την Ισλανδία (όπως λέμε The Surprise from Iceland) για τις οποίες ο κυβερνήτης μας είχε ειδοποιήσει από την Κοπεγχάγη. Φυσικά, έχοντας πετάξει πάνω από τη Βόρειο Θάλασσα, είχα δει και μερικές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου… Το ευχάριστο αυτό σκηνικό πλαισίωνε η… προνομιακή θέση μου μπροστά από τις τουαλέτες και η θέα της ουράς των επιβατών που περίμεναν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της φύσης. Και η προνομιακή θέα της χαώδους παγωμένης ενδοχώρας. Και φυσικά, δεν έλειψε και μία αποτυχημένη απόπειρα της Αδελφής Θεοπίστης, δίπλα μου, για in-flight κύρυγμα. Προσφέρθηκε μάλιστα να μου δώσει και ένα βιβλίο για δω το φως της ψυχής, οπότε εγώ ξαναπήρα στα χέρια μου το Suluk δείχνοντας απορροφημένος στην ανάγνωση της κάθε σελίδας του, ακόμα και εκείνων στα γροιλανδικά… Πέραν της θρησκευτικής πτυχής πάντως, η κυρία είχε και άλλες αναζητήσεις. Οι ερωτήσεις που μου έθεσε ήταν οι εξής:
1. Βάζετε παγάκια στο νερό σας στην Ελλάδα;
2. Όταν γράφετε, γράφετε από τα αριστερά προς τα δεξιά;
3. Εκτρέφετε βοοειδή στην Ελλάδα; Γιατί όταν είχα έρθει στην Ελλάδα και είχα πάει στους Δελφούς, είχα αγοράσει ένα τομάρι προβάτου.
4. Η Τουρκία είναι κομμουνιστική χώρα; (πώς λέμε Βόρειος Κορέα, ένα πράγμα)
5. Τί πολίτευμα έχετε στην Ελλάδα; Έχετε ελευθερίες; Πληρώνετε φόρους;

Ναι, ναι, ναι, ήταν ξανθιά! Να προσθέσω και το ότι μετά από τρεις γερές αναταράξεις, ο κυβερνήτης άναψε τα σήματα για τις ζώνες και το πλήρωμα κλείδωσε (ναι, καλά διαβάζετε) τις τουαλέτες, ενώ έγιναν και οι γνωστές ανακοινώσεις για τις ηλεκτρονικές συσκευές κλπ.

Το υπέροχο αυτό σέρβις ολοκληρώθηκε με πωλήσεις duty free, έξτρα αναψυκτικά ή καφέ, για όσους το επιθυμούσαν και ζεστή πετσέτα. Και κάπου εδώ είχε ήδη ξεκινήσει η κάθοδος, μέσα από πυκνά σύννεφα. Μετά από περίπου 10 λεπτά αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της φύσης με τα γαλαζοπράσινα νερά του Kangerlussuaq να μας καλωσορίζουν. Κάθοδος ονειρική, την οποία εκμεταλλεύτηκε η συνεπιβάτης μου για να μου πει για τον πανέμορφο κόσμο που έφτιαξε ο Θεός για να ζήσουν οι άνθρωποι (άσχετο αλλά δεν είδα ούτε ένα σπίτι κατά την κάθοδο) Δεδομένου ότι δεν ήθελα να μου γίνει κάποια παρατήρηση, δεν έβγαλα φωτογραφίες, μπορείτε όμως να πάρετε μία ιδέα από αυτήν που έστειλε η μετεωρολόγος του αεροδρομίου, για την οποία θα σας μιλήσω αργότερα. Και αφού είδαμε το λιμάνι, το οποίο απέχει 11 χλμ από το αεροδρόμιο (σ.σ. τα νερά είναι πολύ ρηχά και το λιμάνι είναι πιο έξω από το αεροδρόμιο) σύντομα είδα και τις δεξαμενές καυσίμων, και αμέσως μετά ακολούθησε ομαλή προσγείωση στον 10 του SFJ. Άμεση αποβίβαση, ενώ το πρώτο Dash 7 (OY-GRF) Sululik (=φτερωτός) ήταν ήδη εκεί για να πάρει τους πρώτους επιβάτες. Εγώ πάλι πρόλαβα και απαθανάτισα το Kunuunnguaq, λίγο πριν με σταματήσει μία αστυνομικός. Είσοδος στο terminal, κατ’ εξαίρεση από το Gate1, δηλαδή τις αφίξεις-αναχωρήσεις εσωτερικού. Σχεδόν ταυτόχρονα οι πρώτοι είχαν αρχίσει να περιμένουν στην ουρά για την επόμενη πτήση προς Nuuk. Και ναι! Εδώ είναι το ωραίο με αυτό το αεροδρόμιο: check-in, αφίξεις, αναχωρήσεις, έλεγχος ασφαλείας, ταξιδιωτικό γραφείο, εκδοτήριο, σουβενίρ στον ίδιο χώρο!!!! Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα και ολίγον τι στενόχωρα. Αναχωρήσεις εξωτερικού από το Gate 2, στη διπλανή αίθουσα, ενώ ακριβώς απέναντι η καφετέρια, για την οποία θα σας μιλήσω σε κάποιο από τα επόμενα trip-reports (έχω άλλες έξι πτήσεις να περιγράψω…). Ο ιμάντας αποσκευών βρίσκεται σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο, στο κάτω επίπεδο.

Και αφού αποχαιρέτησα την σεβάσμια κυρία, κάθισα και περίμενα την ανταπόκρισή μου. Ήδη, τα υπόλοιπα Dash-άκια είχαν αρχίσει να καταφθάνουν σαν τις μύγες…

Nαύλος: 50% (Τέσσερις πτήσεις στην Αρκτική, ίσως δεν είναι τελικά πολλά)
Άνεση: 40% (Εντάξει, δεν είναι και ΕΖΥ, αλλά για 1090 ευρώ περίμενα κάτι πιο άνετο)
Σέρβις: 100% Τέλεια!
Ακρίβεια: 90% (Μικρή καθυστέρηση στην αναχώρηση)
 
ΕΥΓΕ για την επιλογή του ταξιδιού :great:

Το service ομολογώ πως φάνηκε εντυπωσιακό (μια φωτό του δίσκου δε μπορούσες να βγάλεις και συ..). Ίσως η αλλαγή από 330-->757 να ήταν λίγο άσχημη αλλά φαντάζομαι ότι τίποτε δε θα σου χαλούσε την πτήση αυτή.

Και κάπου εδώ αρχίζει και μας πιάνει μια γλυκειά μελαγχολία...

Φυσικά αναμένουμε τη συνέχεια του αρκτικού ταξιδιού... να μας τα πεις όλα...και για τη Brigite :wink:
 
Καλά, δεν σε πιστεύω ρε Ανδρέα. Ποιός να σου κάνει παρατήρηση? Η ιέρεια με τις τελευταίες μέρες της ή η αεροσυνοδός που σου έδωσε με μιας 450ml για όλο σου το ταξίδι? Και σε τί γλώσσα? Στα Κalallisut? Ή είχε Μάρσαλ και σε έβαλε σε αρνητικές σκέψεις? Α, εδώ φάουλ. Ελπίζουμε στην επιστροφή... :?
Εμένα 8α με χάλαγε τρομερά η αλλαγή στο 757. Δεν θα πω τίποτ άλλο. Έπρεπε να συνεχίσεις με θετική σκέψη... :D
 
Εγώ το μόνο που έχω να κάνω aakuzn είναι να παραφράσω τον ευρηματικό τίτλο του report σου σε " Μας έκανες ... πόλο!!" Πιστεύω ότι είναι μακράν το πιο περίεργο ταξίδι της χρονιάς και εύχομαι στο επόμενο ταξίδι σου να αξιωθείς να καταθέσεις λουλούδια στο μαυσολείο του αιώνιου ηγέτη στην ηρωική Πιον Γιανγκ!! Εύγε και πάλι, περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια!!
 
Πτήση 3η - GL 553 / 15SEP / SFJGOH

Η πρώτη πτήση για το εξωτικό Nuuk είχε ήδη αναχωρήσει, όταν έγινε η ανακοίνωση της αναχώρησης της GL-553 για την πρωτεύουσα της «Χώρας των Ανθρώπων» (το όνομα της Γροιλανδίας στην τοπική γλώσσα είναι Kalaallit Nunnaat και σημαίνει Χώρα των Ανθρώπων). Ήδη η ουρά είχε σχηματιστεί και η χαμογελαστή υπάλληλος της GL είχε αρχίσει να καταχωρεί τους επιβάτες στο σύστημα. Ακόμα και στο μικροσκοπικό αεροδρόμιο του Kangerlussuaq, γίνεται χρήση του εξοπλισμού που ελέγχει τις κάρτες επιβίβασης και κόβει αυτόματα τα κουπονάκια, κάτι που εδώ μου φαίνεται ότι τα έχουμε διακοσμητικά, δεδομένου ότι θυμάμαι να τα χρησιμοποίησα μόνο μία φορά με την ΟΑ. Και έτσι, κατεβήκαμε το κατηφορικό οιονεί jetway που μας έβγαλε στο tarmac, όπου υπήρχε η καταπληκτική πινακίδα που μας προειδοποιούσε ότι το tarmac ενδεχομένως να ήταν ολισθηρό. Και έτσι, αφου συγκεντρωθήκαμε όλοι στην έξοδο, ξεκινήσαμε εφ’ ενός ζυγού, συνοδεία μιας υπαλλήλου της Γροιλανδικής ΥΠΑ, για το OY-GRD Saapangaq. Φυσικά, όπως σε κάθε άλλο επιβατικό αεροπλάνο, έτσι και στο Dash 7 υπάρχουν αριθμημένες θέσεις, μόνο που οι κάρτες επιβίβασης δεν έχουν νούμερο. Την ώρα που γίνεται ο έλεγχος για τις κάρτες, γίνεται και σχετική ανακοίνωση να προηγηθούν οι οικογένειες με παιδιά και τα άτομα χρήζοντα βοηθείας.

Free seating λοιπόν και όποιος πρόλαβε την Κύριο είδε... BTW, η αμερικανίδα κυρία Λουκά, είχε αναχωρήσει με την προηγούμενη πτήση και εγώ μπήκα από τους τελευταίους. To Dash-άκι ήταν κατασκότεινο και μισογεμάτο, αν και εγώ βρήκα θέση στην έξοδο κινδύνου. Ακολούθησε καταμέτρηση από την πανέμορφη γροιλανδή αεροσυνοδό (πρέπει να είχε και κάποιον σκανδιναβό πρόγονο και το αποτέλεσμα ήταν oh-my-God!) παρουσίαση των μέτρων ασφαλείας στα δανικά μόνο. Ήδη, οι τέσσερις μηχανές είχαν πάρει μπρος και το θορυβώδες Dash έκανε την πανηγυρική του είσοδο στον 28. Χωρίς στάση, το μωρό πήρε τη στροφή και αμέσως ανέπτυξε ταχύτητα και απογειώθηκε μετά από μία σχετικά σύντομη πορεία. Το τζάμι βρώμικο, με τον κινητήρα να μου κόβει τη μισή θέα και τη χολέρα πάνω στο τζάμι να μου καλύπτει την άλλη μισή. Ο θόρυβος σχετικά υποφερτός (δεν ήταν και κανένα Antonov 24). Παρ’ όλα αυτά έβγαλα και κάποιες φωτογραφίες από την καταπληκτική άνοδο πάνω από το Kangerlussuaq (το οποίο σημαίνει: το μεγάλο φιορδ). Και εκεί που πίστευα ότι αυτό ήταν όλο και ότι το επόμενο συναρπαστικό που θα συνέβαινε ήταν η προσγείωση, να ‘σου και η εξωτική αεροσυνοδός με το τρόλλεϋ να σερβίρει χυμό, καφέ, τσάι και cookies (για το χυμό είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν ντόπιος, δεδομένου ότι εκεί δεν ευδοκιμεί ούτε τσουκνίδα, για τα cookies έχω κάποια υποψία ότι ήταν δανέζικα. Αν και το νερό ήταν εισαγόμενο, τότε ντροπή τους!).

Αρκετές ισχυρές αναταράξεις πάνω από το Maniitsoq και τους πέριξ αυτού παγετώνεςκαι η μαγική πτήση άρχισε την κάθοδο προς το πολυπληθές και κοσμοπολίτικο Nuuk (που σημαίνει «ακρωτήριο»), το πρώην Godthaab (που σήμαινε «Καλή Ελπίδα»), την πρωτεύουσα της Γροιλανδίας. Προσέγγιση από τα βόρεια και touchdown στον βρεγμένο 23 του Nuuk, στις 11:30 ακριβώς. Το ότι το αεροδρόμιο είναι χτισμένο πάνω στο βουνό Lille Malene είναι μία άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι δίπλα από το μικροσκοπικό αυτό αεροδρόμιο λειτουργεί το ski-lift του χιονοδρομικού κέντρου του Nuuk (φανταστείτε ότι το χειμώνα μπορείς να κάνεις σκι ακόμα και στους πρόποδες του όρους).

Με τον παραδοσιακό, γροιλανδικό τρόπο (βάδην), γίνεται η αποβίβαση και η είσοδος στον εντυπωσιακό αεροσταθμό, ο οποίος κάνει τον αεροσταθμό των Κυθήρων να μοιάζει με Arlanda. Μπήκαμε στο χώρο παραλαβής αποσκευών, ένα μικρό δωματιο με τον ιμάντα και από το παράθυρο παρακολουθούσα το ξεφόρτωμα των αποσκευών. Και έτσι, η «τιμημένη προσφυγιά» πέρασε από το μικρό δωμάτιο σε ένα λίγο μεγαλύτερο τύπου Kangerlussuaq, και από εκεί άνοιξα την βαριά πόρτα (ξεχάστε τις συρόμενες, εδώ είναι αρκτική και η συρόμενη βρίσκεται μέσα στο κυρίως κτήριο) και βγήκα έξω για να πάρω το ταξί που θα με πήγαινε στο ξενοδοχείο μου. Περίμενα μέσα στο χιονόνερο περίπου μισή ώρα, μέχρι που ήρθε η σειρά μου να επιβιβαστώ σε ένα καταπληκτικό ταξί Hyundai Tucson, το οποίο έναντι DKr 130 με πήγε στο Hotel Hans Egede.

Και επειδή γράφω σε ένα αεροπορικό φόρουμ, δε θα συνεχίσω με τις περιπέτειες του... πόλου, στο Nuuk, παρά μόνο εφ’ όσον τελειώσω με τις περιγραφές των πτήσεων. Πάντως από εδώ και τώρα υπόσχομαι ότι θα είναι συντομότερες, δεδομένου ότι τη γενική ιδέα την έχετε πάρει...
 
Top