- Εγγραφή
- 04/05/2004
- Μηνύματα
- 6.364
- Likes
- 2.113
- Περιοχή
- LGAT, East Terminal
- Website
- www.flickr.com
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- AOA
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAT
5 Μαρτίου:
Η μέρα της αναχώρησης από το Παρίσι ήταν γεγονός. Μετά από ένα εύκολο πρωινό ξύπνημα γύρω στις 06.30 και αποχαιρετώντας από το παράθυρο του ξενοδοχείου μας τα 3 ιστορικά αεροσκάφη του Orly (ακόμα στα σκοτεινά
) πήραμε το βανάκι του ξενοδοχείου για το Terminal όπου και είχαμε όλοι ραντεβού στα counters της Air Caraibes. Βλέπετε, το e-check in δε λειτουργούσε στο site της εταιρίας οπότε έπρεπε να πάμε νωρίς για να πιάσουμε τα παράθυρα. Εκεί ήταν μια (κατά τ' άλλα) ευγενέστατη υπάλληλος, όπου όμως φαίνεται ότι νόμιζε πως η πτήση για SXM θα γινόταν με το EMB 190 της εταιρίας (ή ακόμα χειρότερα με το ΑΤ7)!
Πρώτος πήρε σειρά ο BILLYKRAN30 και απαίτησε (ευγενέστατα πάντα :twisted: ) παράθυρο. Η υπάλληλος αφού κοίταξε πολύ προσεκτικά την οθόνη με το seat plan του αεροσκάφους, απάντησε καταφατικά για το παράθυρο και του έδωσε το 40F!!! Εκεί αρχίσαν οι μουρμούρες, αφού προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν σε Α333 το F να είναι παράθυρο!!! Αφού ξαναρωτήθηκε η υπάλληλος αν το F είναι παράθυρο, εκείνη ξανακοίταξε το μόνιτορ και μας επιβεβαίωσε ότι όντως είναι παράθυρο. Δεύτερος πήγα εγώ όπου προσπάθησα σε Αγγλικά αλλά και Γαλλικά να της εξηγήσω ότι θέλω κι εγώ παράθυρο. Πάλι καταφατικό γνέψιμο και πάρε κι εσύ ένα 41F!!! "Είστε σίγουρη ότι το F είναι παράθυρο;" την ξαναρώτησα. Και αυτή συνέχισε να γνέφει καταφατικά. Αφού πήραμε όλοι τα "παράθυρά" μας, πήγε τελευταίος και ο Socrates με τη σύζυγο, οι οποίοι ζήτησαν ένα παράθυρο και μια θέση δίπλα σε αυτή του παραθύρου. Ε, λοιπόν σας πληροφορώ ότι η θέση δίπλα στο παράθυρο που έδωσε στην Κυρία Socrates ήταν το μοναδικό παράθυρο από όλους μας!!!
Πηγαίνοντας στο gate είδαμε άλλα 2 Α333 της Air Caraibes να περιμένουν επιβάτες για άλλους εξωτικούς προορισμούς καθώς και ένα Α330 της Corsair το οποίο και φωτογράφησα, αλλά οι κυρίες που έκαναν την επιβίβαση με ενημέρωσαν ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση στα gates!!! Άλλο πάλι και τούτο! Τέλος πάντων, δεν έδωσα και πολύ σημασία και μπήκα στο Α333.
Όπως ήταν φυσικό, το F ήταν διάδρομος της μεσαίας τριάδας καθισμάτων και τα παράθυρα ήταν τα "K"!
Δυστυχώς το αεροπλάνο ήταν αρκετά γεμάτο (γύρω στο 90% πληρότητα) και τα παράθυρα ήταν όλα πιασμένα. :evil: Έτσι αναγκαστικά βολευτήκαμε στους διαδρόμους!
Κατά τ' άλλα, το αεροσκάφος ήταν τζιτζί! Πεντακάθαρο μέσα-έξω, προσωπικές οθόνες, πολύ πλούσιο IFE, ευρύχωρα καθίσματα, μεγάλο seat-pitch κλπ. Εντύπωση μου έκανε το μαξιλαράκι του καθίσματος όπου το έκανες ότι ήθελες (ρύθμιση ύψους και ρύθμιση των άκρων του μαξιλαριού ώστε να ανοίγουν και να κλείνουν για τέλεια εφαρμογή του κεφαλιού-λαιμού σε αυτό). Η θέα του πολύχρωμου winglet με την μπανανιά ήταν ιδιαίτερα ελκυστική, αλλά και το μπλε του κινητήρα.
Η εταιρία αποδείχθηκε επίσης πολύ καλή και στο service (οι αεροσυνοδοί ήταν εξυπηρετικότατες), το φαγητό (αρκετά πλούσιο και σε ποιότητα και σε ποσότητα) αλλά και άλλες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε μια εταιρία όπως: μεταλλικά μαχαιροπήρουνα με σκαλισμένο το όνομα και το logo της εταιρίας, πλαστικό φλιτζάνι για τον καφέ με επίσης ζωγραφισμένο το logo και το όνομα, κουβέρτα και μαξιλάρι στα χρώματα της εταιρίας, τσαντάκι-νεσεσέρ με το όνομα της εταιρίας που περιείχε lanyard (κορδόνι λαιμού) με το logo, κάλτσες κίτρινες ή μπλε, ωτοασπίδες, μάσκα ματιών για τον ύπνο (και αυτή με το logo), μίνι οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα.
Υπήρχε όμως ένα μελανό σημείο: η καμπίνα είχε πολικό ψύχος! Δεν γνωρίζω το γιατί, πάντως όλοι οι επιβάτες είχαν κουκουλωθεί με κουβέρτες, γάντια, κασκόλ, έξτρα κάλτσες και σκούφους. Παρά τις διαμαρτυρίες της πλειοψηφίας των επιβατών, η κατάσταση παρέμεινε έτσι έως το τέλος του ταξιδιού. Η προσμονή μας όμως για την άφιξη στο SXM μας ζέσταινε όλους κι έτσι οι ώρες πέρασαν σχετικά εύκολα όταν και αρχίσαμε την κάθοδο μας για την Juliana της καρδιάς μας...
Η μέρα της αναχώρησης από το Παρίσι ήταν γεγονός. Μετά από ένα εύκολο πρωινό ξύπνημα γύρω στις 06.30 και αποχαιρετώντας από το παράθυρο του ξενοδοχείου μας τα 3 ιστορικά αεροσκάφη του Orly (ακόμα στα σκοτεινά
Πρώτος πήρε σειρά ο BILLYKRAN30 και απαίτησε (ευγενέστατα πάντα :twisted: ) παράθυρο. Η υπάλληλος αφού κοίταξε πολύ προσεκτικά την οθόνη με το seat plan του αεροσκάφους, απάντησε καταφατικά για το παράθυρο και του έδωσε το 40F!!! Εκεί αρχίσαν οι μουρμούρες, αφού προσπαθούσαμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν σε Α333 το F να είναι παράθυρο!!! Αφού ξαναρωτήθηκε η υπάλληλος αν το F είναι παράθυρο, εκείνη ξανακοίταξε το μόνιτορ και μας επιβεβαίωσε ότι όντως είναι παράθυρο. Δεύτερος πήγα εγώ όπου προσπάθησα σε Αγγλικά αλλά και Γαλλικά να της εξηγήσω ότι θέλω κι εγώ παράθυρο. Πάλι καταφατικό γνέψιμο και πάρε κι εσύ ένα 41F!!! "Είστε σίγουρη ότι το F είναι παράθυρο;" την ξαναρώτησα. Και αυτή συνέχισε να γνέφει καταφατικά. Αφού πήραμε όλοι τα "παράθυρά" μας, πήγε τελευταίος και ο Socrates με τη σύζυγο, οι οποίοι ζήτησαν ένα παράθυρο και μια θέση δίπλα σε αυτή του παραθύρου. Ε, λοιπόν σας πληροφορώ ότι η θέση δίπλα στο παράθυρο που έδωσε στην Κυρία Socrates ήταν το μοναδικό παράθυρο από όλους μας!!!

Πηγαίνοντας στο gate είδαμε άλλα 2 Α333 της Air Caraibes να περιμένουν επιβάτες για άλλους εξωτικούς προορισμούς καθώς και ένα Α330 της Corsair το οποίο και φωτογράφησα, αλλά οι κυρίες που έκαναν την επιβίβαση με ενημέρωσαν ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση στα gates!!! Άλλο πάλι και τούτο! Τέλος πάντων, δεν έδωσα και πολύ σημασία και μπήκα στο Α333.
Όπως ήταν φυσικό, το F ήταν διάδρομος της μεσαίας τριάδας καθισμάτων και τα παράθυρα ήταν τα "K"!

Κατά τ' άλλα, το αεροσκάφος ήταν τζιτζί! Πεντακάθαρο μέσα-έξω, προσωπικές οθόνες, πολύ πλούσιο IFE, ευρύχωρα καθίσματα, μεγάλο seat-pitch κλπ. Εντύπωση μου έκανε το μαξιλαράκι του καθίσματος όπου το έκανες ότι ήθελες (ρύθμιση ύψους και ρύθμιση των άκρων του μαξιλαριού ώστε να ανοίγουν και να κλείνουν για τέλεια εφαρμογή του κεφαλιού-λαιμού σε αυτό). Η θέα του πολύχρωμου winglet με την μπανανιά ήταν ιδιαίτερα ελκυστική, αλλά και το μπλε του κινητήρα.
Η εταιρία αποδείχθηκε επίσης πολύ καλή και στο service (οι αεροσυνοδοί ήταν εξυπηρετικότατες), το φαγητό (αρκετά πλούσιο και σε ποιότητα και σε ποσότητα) αλλά και άλλες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε μια εταιρία όπως: μεταλλικά μαχαιροπήρουνα με σκαλισμένο το όνομα και το logo της εταιρίας, πλαστικό φλιτζάνι για τον καφέ με επίσης ζωγραφισμένο το logo και το όνομα, κουβέρτα και μαξιλάρι στα χρώματα της εταιρίας, τσαντάκι-νεσεσέρ με το όνομα της εταιρίας που περιείχε lanyard (κορδόνι λαιμού) με το logo, κάλτσες κίτρινες ή μπλε, ωτοασπίδες, μάσκα ματιών για τον ύπνο (και αυτή με το logo), μίνι οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα.
Υπήρχε όμως ένα μελανό σημείο: η καμπίνα είχε πολικό ψύχος! Δεν γνωρίζω το γιατί, πάντως όλοι οι επιβάτες είχαν κουκουλωθεί με κουβέρτες, γάντια, κασκόλ, έξτρα κάλτσες και σκούφους. Παρά τις διαμαρτυρίες της πλειοψηφίας των επιβατών, η κατάσταση παρέμεινε έτσι έως το τέλος του ταξιδιού. Η προσμονή μας όμως για την άφιξη στο SXM μας ζέσταινε όλους κι έτσι οι ώρες πέρασαν σχετικά εύκολα όταν και αρχίσαμε την κάθοδο μας για την Juliana της καρδιάς μας...
