Η Μεγάλη Πολιορκία της Μάλτας (Ryanair vs. Aegean)

Ήταν Μάρτιος του μακρινού 2001, όταν πρωτοπήγα στη Μάλτα. Τότε ήμουν μόνιμος κάτοικος Κύπρου. Ήταν ένα Α320, της Air Malta, διερχόμενο από Ντουμπάι. Δε συγκρατούσα νηολόγια τότε. Παρά τις ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις, που μου είχε αφήσει ο εθνικός αερομεταφορέας της Μάλτας, οι εντυπώσεις από τα νησιά δεν ήταν και οι καλύτερες. Στην πορεία συνειδητοποίησα, ότι ενδεχομένως να ήταν το χαμηλό budget της φοιτητικής εκδρομής και το ότι τα ενδιαφέροντα να ήταν τελείως διαφορετικά.

Κι αφού ξεκαθαρίζω ότι ΔΕΝ πρόκειται να γράψω το πλέον μεταχρονολογημένο trip report του φόρουμ, συνεχίζω...

Τον Οκτώβρη του 2013, αποφάσισα να δώσω στα Νησιά άλλη μία ευκαιρία. «Σπρώξαμε» λίγο χρήμα παραπάνω και αυτό ήταν! Έκτοτε, κατατάσσω τη Βαλέτα σε μία από τις «δεύτερες πατρίδες» μου, εκείνα δηλαδή τα μέρη, που νοιώθω ευπρόσδεκτος, ξέρω που να πάω, τι να κάνω και πώς να τα κάνω όλα αυτά και άλλα πολλά. Επανέλαβα το ίδιο ταξίδι και για τον Οκτώβρη του 2015, μαζί με άλλους φίλους και ομολογώ ότι το καταευχαριστήθηκα. Οι εμπειρίες και οι εντυπώσεις, σε σύγκριση με εκείνες του 2001, κινήθηκαν σε διαμετρικά αντίθετες πορείες. Κι ενώ κάποιες πόλεις της Μάλτας, μας εντυπωσίασαν θετικότατα, ωστόσο φαινόταν, πως οι καλές μέρες της Air Malta βρίσκονταν στο παρελθόν. Το δρομολόγιο της Αθήνας, δε μπόρεσε να κρατηθεί εν μέσω του οξύτατου ανταγωνισμού από την Αιγαίου και τη Ryanair και έτσι, οι Μαλτέζοι πέταξαν μόλις για δύο μήνες, στο «βαθύ» καλοκαίρι του 2016, όπως πολύ εύστοχα το χαρακτηρίζει ο Jerry.

To Μάρτιο, που μας πέρασε, έκλεισα και πάλι εισιτήρια για τις 7 Οκτωβρίου 2016, για να πάω και πάλι στη Βαλέτα. Το σαββατοκύριακο εκείνο, διοργανωνόταν το τριήμερο φεστιβάλ της Birgu, μία σειρά εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα το βράδυ του Σαββάτου, όταν τα φώτα σβήνουν σε ολόκληρη τη Birgu και η πόλη φωτίζεται μόνο από κεριά και φανάρια και στις διάφορες πλατείες και τους προμαχώνες της, γίνονται προβολές ταινιών, εκθέσεις και συναυλίες. Δυστυχώς όμως, κάποιοι συνδικαλιστές της ΥΠΑ αποφάσισαν να μας χαλάσουν τα σχέδια με εκείνη την εκβιαστική τετραήμερη απεργία-παρωδία. Το πρόγραμμα λοιπόν άλλαξε και πάλι. Μετέθεσα τις ημερομηνίες για δύο εβδομάδες αργότερα κι έκανα το Π-Σ-Κ, απλό Σ-Κ. Αυτό σήμαινε, ότι έπρεπε να βρω άλλο τρόπο να κατέβω στη Μάλτα, κι αυτός δεν ήταν άλλος από τη «Λατρεμένη», που πετούσε Σάββατο πρωί. Η επιστροφή παρέμεινε και πάλι με την Αιγαίου, δηλαδή με τo Dash8-Q400 της Ολυμπιακής.

Έτσι λοιπόν, το τελικό πρόγραμμα είχε ως εξής:


Το δρομολόγιο είναι σχετικά σύντομο, ίσως και αδιάφορο για πολλούς από εσάς. Για μένα ήταν η πρώτη φορά, που θα πήγαινα με τους «νέους παίκτες» του δρομολογίου (όχι πως είχα καμία ιδιαίτερη προσδοκία).

Ποια θα βγει νικήτρια από αυτήν την ιδιότυπη αερομαχία NOBAG ναύλων και στενού seat pıtch; Επιστρέφω σύντομα με την περιγραφή των πτήσεων.

Πτήση 1η
FR6028 22.10.2016 ATHMLA 0935-1020
Τύπος: 737-800 EI-DPF

Το εισιτήριο κόστισε μόλις €28. Εμένα με είχαν πιάσει οι τσιγκουνιές μου. Δεν προκράτησα θέση, γιατί το θεωρούσα κοροϊδία να προκρατήσω θέση και έτσι προσπάθησα να παίξω με τον αλγόριθμο της «αυτοματοποιημένης» επιλογής θέσης κατά το check-in. Δώδεκα ώρες πριν από την πτήση, ξαναμπήκα να ελέγξω κι έκανα το κλικ για να πάρω την 6F. Επειδή όμως αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον Ο' Λίγδη, μου κάθεται η 6E. Καταστροφή. Προς στιγμήν σκέφτηκα να μπω στο chat και να τους ζητήσω να μου ανοίξουν την προ-επιλογή, για να πληρώσω νέα θέση, αλλά το θεώρησα χάσιμο χρόνου. Στο κάτω-κάτω, μιάμιση ώρα πτήση είναι, τι να πουν κι αυτοί που πάνε στην 24Ε μέχρι το Στάνστεντ;

Φτάνω αεροδρόμιο σχετικά νωρίς, λόγω του P3 Holiday. Όπως είθισται, η Ryanair εμφανίζει όλες σχεδόν τις πτήσεις της ως «επιβιβάσιμες», από τη στιγμή που τις εμφανίζει στον πίνακα. Κατεβαίνω στα υπόγεια του LGAV, όπου γινόταν ένας ωραίος, κακός χαμός. Η FR επιβιβάζει στις Α29, Α30, αν δεν κάνω λάθος, που είναι ένας ενιαίος χώρος με δύο πύλες. Μπαίνεις λοιπόν στο λαβύρινθο από τα διαχωριστικά (ακόμα απορώ, πώς δε μπερδεύτηκε κόσμος για την πτήση που έφευγε σχεδόν την ίδια ώρα για Orio al Serio), σε διαγράφουν με το stabilo από τη λίστα...

Και περιμένεις...
Όρθιος...
Το τρίτο λεωφορείο...
Που αργεί...
Κι έχει πολύ κόσμο...
Και χειραποσκευές...
Γενικώς...
Κι έχεις αρχίσει να το μετανοιώνεις...
Και να ξέρεις, ότι έρχεται και τέταρτο λεωφορείο.
Γιατί οι δουλειές στο μαγαζί πάνε καλά...

Υποδοχή από ένα ευχάριστο πλήρωμα, τρεις Ελληνίδες και μια εξ ίσου γλυκύτατη ανατολικοευρωπαία. Αν ζούσε ο Χουντίνι, η 6Ε θα ήταν η αγαπημένη του θέση, όπως και πολλές άλλες στο ηλικίας 9 ετών EI-DPF. Χώρεσα όπως μπορούσα το μικρό σακίδιό μου κάτω από το μπροστινό κάθισμα και στριμώχτηκα. Η καμπίνα είχε δει κάποτε καλύτερες μέρες. Αρκετά ταλαιπωρημένη κι αυτό το κίτρινο χρώμα, δείχνει ακόμα περισσότερο το πόσο βιαστικά καθαρίζεται, όταν καθαρίζεται. Μα πού είναι το περιοδικό της Ryanair; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στο ατομικό σου τραπεζάκι.

Ακολουθεί επίδειξη σωστικών, επαγγελματικότατη, όπως θα έπρεπε να γίνεται. Και παίρνουμε την άγουσα για τον 03R. Στάσου! Πού πάμε; Έχω την εντύπωση, ότι το takeoff roll έγινε από intersection στο ύψος του Δορυφορικού. Κι εκεί λατρεύεις το 737-800, το οποίο μας πήρε και μας σήκωσε.

Η πτήση ήταν σχετικά ήρεμη, αν και η κατάσταση ήταν ανυπόφορη λόγω του στριμώγματος. Το σέρβις ήταν πληρέστατο, με πλήρη περιγραφή των ειδών προς κατανάλωση. Στη συνέχεια βγήκαν τα ξυστά, με «πραγματικές» μαρτυρίες τυχερών επιβατών: «Η κυρία Ροδάνθη στην πτήση για Θεσσαλονίκη κέρδισε €1000 την προηγούμενη εβδομάδα. Ο κύριος Μπάμπης στην πτήση της Ρόδου κέρδισε €5000 πριν από τέσσερις εβδομάδες. Ίσως σήμερα να είναι η τυχερή σας μέρα. Αν πάρετε ένα ξυστό πληρώνετε €2. Αν πάρετε δέκα ξυστά, πληρώνετε €14». Τύφλα νά 'χει η Μαντάς Τηλεπωλήσεις...

Αλλά και οι πωλήσεις των Duty Free είχαν το ανάλογο promo: «Σήμερα σας προσφέρουμε τα eyeliners και διάφορα αρώματα, σε τιμές κάτω του κόστους, γιατί από 1η Νοεμβρίου ανανεώνουμε τον κατάλογό μας με νέα είδη. Είναι η μεγάλη ευκαιρία, να κάνετε ένα δώρο στα αγαπημένα σας πρόσωπα, γιατί όχι και στον εαυτό σας».

Βλέπαμε τον ηφαιστειακό κώνο της Αίτνας, καθώς ξεκινούσε η κάθοδος. Η καμπίνα ασφαλίστηκε, τα τρόλλει μαζεύτηκαν και άρχισε η κάθοδος. Η προσέγγιση έγινε από τα ανατολικά, αφού προφανώς οι άνεμοι ήταν δυτικοί, όπως ανακάλυψα αργότερα στο Μεγάλο Λιμάνι, έτσι περάσαμε πάνω από τη Birżebbuġa, που φιλοξενεί το εμπορικό λιμάνι της Μάλτας, (Malta Freeport), που έχει μια αμμουδιά που ονομάζεται Pretty Bay και δεξαμενές καυσίμων ανάμεσα στα σπίτια. Αν κάθεσαι στα F, βλέπεις μέχρι το Marsaxlokk, ενώ αν κάθεσαι στα Α, βλέπεις το Ħal Far και ό,τι έχει απομείνει από την ομώνυμη βάση της RAF.

Όπως συνηθίζεται, στη Μάλτα, δε χρησιμοποιούνται πολύ τα λεωφορεία για την αποβίβαση ή τη επιβίβαση. Έτσι λοιπόν, περπατήσαμε μέχρι την Schengen είσοδο του terminal. Με την πρόσφατη αναδιάταξη, που έκαναν, πλέον οι αφικνούμενοι μπαίνουν από το χώρο των gates αναχωρήσεων, οπότε έχεις τη δυνατότητα να περάσεις και για ψώνια. Στην αίθουσα έχει εγκατασταθεί μέχρι και πιάνο, που δίνει έναν άλλο αέρα στο χώρο και δίνει τη δυνατότητα στους επιβάτες να αναδείξουν το ταλέντο τους...

TIPS
Για οποιοδήποτε προορισμό στη Μάλτα, μπορείτε να πάρετε ταξί από το αεροδρόμιο. Προπληρώνετε το κόμιστρο στο γραφείο και σας δίνουν μία απόδειξη με την πινακίδα του ταξί σας. Οι τιμές των ταξί του αεροδρομίου είναι αναρτημένες και κινούνται σε λογικά πλαίσια. Οπουδήποτε αλλού στη Μάλτα, τα ταξί είναι πανάκριβα. Δεν υπάρχει ταξίμετρο και διαπραγματεύεστε την τιμή με τον οδηγό. Πραγματικά πολύ παράξενο για μία χώρα της Δυτικής Ευρώπης...

Εναλλακτικά, υπάρχει πάντα και το άριστα οργανωμένο δίκτυο λεωφορείων. Αγοράστε μία κάρτα διαδρομών από το εκδοτήριο της Tallinja στο αεροδρόμιο. Μπορείτε να πάρετε είναι την Tallinja των €15, που σας δίνει το δικαίωμα να κάνετε 12 διαδρομές σε Μάλτα και Γκόζο, μέσα σε ένα χρόνο ή την Tallinja Explore, που έναντι €21 σας δίνει απεριόριστο αριθμό μετακινήσεων σε Μάλτα και Γκόζο για 7 ημέρες. Η αγορά απλού εισιτηρίου από τον οδηγό, κοστίζει από €1,50 έως και €3,00, ανάλογα με την εποχή και την ώρα.

Για Γκόζο, παίρνετε το λεωφορείο Χ1, που σας πάει μέχρι την Ċirkewwa και από εκεί παίρνετε το πορθμείο.
Για Σλήμα και Άγιο Ιουλιανό, παίρνετε το λεωφορείο Χ2
Για Ραμπάτ, Μεδίνα και Όρμο του Αγίου Παύλου, παίρνετε το X3
Για Βαλέτα, παίρνετε το λεωφορείο Χ4.

(συνεχίζεται...)

Πτήση 2η
A3 691 23.10.2016 MLAATH 1930-2225
Τύπος: Dash8-Q400 SX-OBA

Μεσημερο-απόγευμα στη Βαλέτα. Μόλις έχασα το λεωφορείο των 16:00. Το επόμενο φεύγει σε μισή ώρα. Έλεγα να πάω λίγο νωρίς για να αράξω στο viewing deck. Καθώς φτάνει το επόμενο, το αρχετυπικό ζευγάρι ελληναράδων (νέα παιδιά, δεν υπάρχει ελπίδα γι' αυτόν τον τόπο) χώνεται μπροστά, πληρώνει εισιτήριο και ζητάει από τον οδηγό να τους ειδοποιήσει όταν θα φτάναμε στο αεροδρόμιο (λες και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα αεροδρόμιο από το Χωριό του Ποπάυ). Γέλιο ο οδηγός... Θα το θυμάται για καιρό.

Φτάνουμε στο αεροδρόμιο, τυπώνω κάρτα επιβίβασης, αγοράζω «υγρά καύσιμα» για την αφυδάτωση και πάω στο ασανσέρ για το viewing terrace. ΚΛΕΙΣΤΟ μέχρι νεωτέρας. Που να τους πάρει και να τους σηκώσει! Το SX-OBA ξεκινούσε εκείνη την ώρα για να έρθει να μας πάρει.

Ξεκινάω βόλτες στο τέρμιναλ. Η Μάλτα έχει ένα συμπαθητικό αεροδρόμιο. Μικρό, καθαρό, οργανωμένο, αλλά με περιορισμένη θέα προς τα έξω λόγω των deflectors και περιορισμένο αριθμό καθισμάτων (εκτός κι αν πας στα εστιατόρια) . Υπάρχουν αξιοπρεπέστατα καταστήματα αφορολογήτων, αλλά είναι πολύ εκνευριστικό το ότι τα έχουν βάλει μεταξύ ελέγχο ασφαλείας και θυρών επιβίβασης, με αποτέλεσμα να πρέπει αναπόφευκτα να περάσεις μέσα από αυτά. Μια ΒΑ αντιμετώπιζε κάποιο τεχνικό από το πρωί, με αποτέλεσμα να γίνει ανακοίνωση να επικοινωνήσουν οι επιβάτες με το προσωπικό, για να τους πάνε σε ξενοδοχείο.

Το πλήρωμα μας υποδέχθηκε, τυπικά, «Ολυμπιακά». Η Ηγουμένη με θυμόταν από προηγούμενες πτήσεις, όταν τα εισιτήρια ήταν φθηνότερα και πηγαινοερχόμουν ATH-KIT-ATH κάθε εβδομάδα κι εγώ καθόμουν πάντα 1Α. Πληρότητα γύρω στο 70%, παρ' όλα αυτά το προσωπικό της πύλης άφησε να περάσουν υπερμεγέθεις αποσκευές, οι οποίες δε χωρούσαν ούτε σε ντουλαπάκια, ούτε κάτω από τα μπροστινά καθίσματα.

Παρά πάντως τον ομολογουμένως περιορισμένο χώρο μιας καμπίνας Dash, θεωρώ, πως τα καθίσματα προσφέρουν λίγο καλύτερη άνεση από εκείνην της Ryanair, ίσως κι επειδή η διπλανή θέση παρέμεινε κενή. Παρά το ότι πρόκειται για μία πτήση, που διαρκεί σχεδόν 2 ώρες, ομολογώ, ότι την ευχαριστήθηκα (ή τέλος πάντων ότι δε με απογοήτευσε).

Το σέρβις ήταν καλό. Σάντουιτς με μια ιδέα πατατοσαλάτας (ορισμένα πράγματα είναι διαχρονικά και οι κακές συνήθειες δεν κόβονται) και γαλοπούλα. Προσφέρθηκε ποικιλία αναψυκτικών, χυμών και κρασιού, ενώ υπήρχε και δεύτερο σέρβις για καφέ ή τσάι.

Προσγείωση γύρω στις 22:10 στην Αθήνα. Λίγο πριν από το προγραμματισμένο.


TIPS:
Παρά το ότι η Sliema και ο Άγιος Ιουλιανός προσφέρουν πιο προσιτές επιλογές διαμονής, εγώ θα σας πρότεινα να μείνετε μέσα στη Βαλέτα και να τη χρησιμοποιήσετε σαν βάση, εφ' όσον βέβαια θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό. Τα ξενοδοχεία εντός των τειχών είναι περιορισμένα, με καλύτερο το Οsborne, πολύ κοντά στην είσοδο της πόλης και το Castille, δίπλα στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, στην Πλατεία της Καστίλλης. Για υψηλότερο επίπεδο διαμονής, σας προτείνω είτε το Phoenicia (στη Floriana, έξω από τα τείχη της Βαλέτας) ή το Grand Hotel Excelsior, κάτω από τις νοτιοδυτικές οχυρώσεις.

Ως «Βαλέτα» (θα τη δείτε και ως "Il-Belt Valletta" ή απλά "Il-Belt") νοείται εκείνο το περιτειχισμένο τμήμα της χερσονήσου Sceberras, που ξεκινάει από τα Νότια Τείχη και τους προμαχώνες του Αγίου Ιωάννου και του Αγίου Ιακώβου και φτάνει ως το ακρωτήριο με το Οχυρό του Αγίου Έλμο (Il-Forti San Iermu), στα βόρεια. Στα δυτικά βρίσκεται το λιμάνι του Marsamxett και στα ανατολικά βρίσκεται το Μεγάλο Λιμάνι (Ιl-Port il-Kbir). Πρόκειται για μία από τις μικρότερες πρωτεύουσες του κόσμου (έκταση 0,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Η πόλη χτίστηκε μετά τη Μεγάλη Πολιορκία του 1565. Μέχρι τότε, στη χερσόνησο Sceberras υπήρχε μόνο το Οχυρό του Αγίου Έλμο, που έλεγχε την είσοδο του Μεγάλου Λιμανιού και την πρόσβαση στις πόλεις L-Isla (Senglea), Birgu και Kalkara. H Βαλέτα είναι μια άριστα ρυμοτομημένη αναγεννησιακή (και όχι μεσαιωνική) πόλη, με παράλληλους δρόμους, ώστε να επιτρέπουν στη θαλάσσια αύρα να φτάνει μέχρι τα νότια τείχη και τριώροφα κτήρια για να δημιουργούν σκιά και να ρίχνουν τη θερμοκρασία το καλοκαίρι. Ολόκληρη η πόλη προστατεύεται από την Unesco. Η πόλη βομβαρδίστηκε από τις δυνάμεις του Άξονα κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια ματιά στα ερείπια της Βασιλικού Θεάτρου, δίπλα από το Κοινοβούλιο, δείχνει το μέγεθος της καταστροφής. Εν όψει της ανάληψης του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2018, έχουν γίνει αρκετά έργα εξωραϊσμού, όπως η ανάπλαση της Πλατείας της Καστίλλης, η ανέγερση της νέας Πύλης της Πόλης (Il-Bieb il-Belt), της πέμπτης που φτιάχνεται στο ίδιο σημείο, δίπλα στο Νέο Κοινοβούλιο.

Μη χάσετε: α) την επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, β) τη μεσημεριανή βολή του κανονιού στους Άνω Κήπους Barrakka, γ) την επίσκεψη στον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη, δ) το «Μουσικό Συντριβάνι» στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου, κάθε ώρα, υπό τους ήχους του βαλς του Charles Camilleri, ε) μια νυχτερινή βόλτα στη Σιωπηλή Πόλη της Μεδίνας (Mdina), την παλιά πρωτεύουσα του νησιού (για να πάτε εκεί παίρνετε το λεωφορείο που πάει στην Ir-Rabat). στ) την απίστευτη θέα του Μεγάλου Λιμανιού από τους κήπους Barrakka και ζ) μια βόλτα στη Birgu με το καταμαράν από τη Βαλέττα (λιγότερο από 5'. Στην επιστροφή, με το ίδιο εισιτήριο, μπορείτε να πάρετε τον ανελκυστήρα Barrakka Lift και να ανεβείτε στους Κήπους χωρίς να ανεβείτε ούτε μια ανηφόρα).