Challenger Space Shuttle - 28 Γενάρη 1986

satcorfu

Business-Class-Member
Εγγραφή
11/03/2007
Μηνύματα
402
Likes
50
Περιοχή
Κέρκυρα
Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
LGKR
Τα δευτερόλεπτα που μου άλλαξαν τη ζωή... 30 χρόνια μετά !

Ήταν ένα αρκετά κρύο πρωινό της Τρίτης 28 Γενάρη 1986, από νωρίς είχα πάει στο εργαστήριο των Avionics του Embry- Riddle, ένα κτίριο μεγάλο, με μεγάλες πόρτες hangar που έβλεπε στο flight line, στη πίστα δηλαδή που είχαμε το στόλο των 40 περίπου αεροπλάνων του πανεπιστημίου. Μια συνηθισμένη μέρα, με γεμάτο πρόγραμμα για μένα, έχοντας μπει στην τελική ευθεία για να τελειώσω τα μαθήματα και να αποκτήσω το Bachelor of Science in Aviation Technology with Avionics. Τα εργαστήρια ήταν πολύ ευχάριστα, με ιδιαίτερα πρακτικά θέματα και hands on πάνω σε πραγματικά μηχανήματα που έπαιρναν υπογραφή για χρήση σε αεροσκάφος. Επιτέλους, «έπαιζα» με ακριβά «παιγνίδια».
Το εργαστήριο είχε και δέκτες VHF , από όπου ακούγαμε τις επικοινωνίες συνήθως του στόλου μας, αλλά εκείνη τη μέρα κάποιος είχε επιλέξει να ακούσουμε τη συχνότητα επικοινωνιών της NASA, από το Cape Canaveral γιατί ήταν σε εξέλιξη μια ακόμα εκτόξευση. Το Cape Canaveral απέχει περίπου 50 μίλια από τη Daytona Beach και έτσι οι επικοινωνίες ακουγόταν καθαρά.
Oι εκτοξεύσεις των Space Shuttle είχαν γίνει ρουτίνα και οι περισσότεροι από εμάς είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε στον ουρανό να φεύγει μια ακόμα αποστολή. Κάποιες αποστολές δεν ανακοινώνονταν , μάλλον επειδή αφορούσαν στρατιωτικούς σκοπούς και απλά ακούγαμε το θόρυβο, κοιτάγαμε ψηλά και βλέπαμε ένα από τα διαστημικά λεωφορεία να φεύγει. Αυτή η συγκεκριμένη όμως είχε ενδιαφέρον για εμάς στο πανεπιστήμιο, αφού για πρώτη φορά μέλος της αποστολής ήταν και μια απλή πολίτης, η δασκάλα Christa Mc Auliffe, που είχε επιλεγεί από τη NASA και είχε περάσει την απαραίτητη εκπαίδευση. Η συγκεκριμένη δασκάλα θα ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στην τελετή αποφοίτησης και της απονομής των διπλωμάτων στη δική μου σειρά, τον Αύγουστο του ’86. Θα παραλάμβανα δηλαδή το δίπλωμά μου από τα δικά της χέρια. Είχε δοθεί και μεγάλη δημοσιότητα από πλευράς NASA, που επεδίωκε να κερδίσει θετικά σχόλια από τον κόσμο, με τον πρώτο απλό πολίτη επιβαίνοντα σε διαστημική αποστολή και έτσι υπήρχε και ζωντανή μετάδοση από το CNN. Σημειωτέον ότι εκείνη την εποχή το CNN δεν ήταν τόσο γνωστό και διαδεδομένο όσο σήμερα, είχε περιορισμένη θεαματικότητα, με τα κυρίαρχα εθνικής εμβέλειας κανάλια να είναι το CBS, NBC και το ABC. Κανένα από αυτά τα 3 κανάλια δεν μετέδιδε ζωντανά εκείνη τη μέρα, αφήνοντας το θέμα για το δελτίο ειδήσεων, μόνο και μόνο λόγω της McAuliffe. Σε προηγούμενες εκτοξεύσεις δεν είχαν αναφερθεί καν, με εξαίρεση την πρώτη νυκτερινή εκτόξευση, την οποία είχα δει και εγώ μαζί με άλλους συμφοιτητές, λόγω του μοναδικού θεάματος που πρόσφερε. Από τη Daytona Beach, μπορούσε κάποιος να δει την εκτόξευση πάρα πολύ καλά και δεν ήταν ανάγκη να οδηγήσει μέχρι το Canaveral.
Ο δέκτης μετέδιδε τις συνομιλίες με τις προετοιμασίες της εκτόξευσης , όσοι ήταν μέσα στο εργαστήριο ήταν απασχολημένοι με τα projects που είχαν αναλάβει και δεν έδιναν σημασία. Είχαμε όλοι συνηθίσει τόσο πολύ τις διαδικασίες που προηγούνταν της εκτόξευσης, που απλά περιμέναμε να ακούσουμε το “ All systems go” και την αντίστροφη μέτρηση, μια που αυτή η αποστολή είχε καθυστερήσει αρκετά ,ήδη ήταν στην έκτη μέρα καθυστέρησης, λόγω καιρικών συνθηκών και πάγου στην περιοχή.
Πραγματικά σε κάποια στιγμή παρατηρήσαμε ότι ο έλεγχος της πτήσης μεταφέρθηκε από το Kennedy στο Houston και καταλάβαμε ότι προχωρούν σε εκτόξευση. Επίσης ακούσαμε και τα μέλη του πληρώματος, όλοι θέλαμε να ξεχωρίσουμε τη φωνή της McAuliffe, αλλά επειδή υπήρχε και ένα ακόμα γυναικείο μέλος του 7μελούς πληρώματος, δεν μπορούσαμε να τις ξεχωρίσουμε.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της εκτόξευσης και οι περισσότεροι από τους φοιτητές βγήκαν έξω από τη μια μεγάλη πόρτα του εργαστηρίου, εκεί που γνωρίζαμε ότι έχουμε οπτική επαφή. Κάποιος μάλιστα έβαλε το μεγάφωνο του δέκτη τέρμα ώστε να ακούμε τις συνομιλίες και πράγματι, λίγα δευτερόλεπτα μετά το “Lift off” που ακούστηκε, φάνηκε το Challenger μαζί με ένα πυκνό λευκό καπνό που ακολουθούσε.
Είχα σχεδόν κατεβάσει το κεφάλι μου, αφού πλέον είχε περάσει περίπου ένα λεπτό και έβλεπα το Challenger να «μικραίνει» οδεύοντας προς το διάστημα, αλλά περίμενα να δώ και την αποκόλληση των δύο boosters , των πυραύλων που βοηθούσαν την εκτόξευση στο αρχικό στάδιο , αποκολλούνταν, έπεφταν στη θάλασσα, όπου και περισυλλέγονταν για την επόμενη χρήση. Κάπου εκεί βλέπω ένα μεγάλο σύννεφο λευκού καπνού , αρκετά ασυνήθιστο σε σχέση με την εικόνα που είχα μάθει να βλέπω μετά από δεκάδες εκτοξεύσεις. Το σύννεφο καπνού ήταν εντελώς διαφορετικό, δεν είχε το σχήμα που ήξερα, ενώ άρχισαν να φαίνονται και διάφορες λευκές γραμμές να φεύγουν ακανόνιστα δεξιά και αριστερά. Οι δύο πύραυλοι, τα solid rocket boosters αντί να αποχωρίζονται συμμετρικά ο ένας από τα αριστερά και ο άλλος από τα δεξιά, φαίνονται να κάνουν μια τρελή ανεξέλεγκτη πορεία. Εκείνη τη στιγμή όλοι πάγωσαν, οι μεταξύ μας συνομιλίες σταμάτησαν απότομα , μια άκρα σιγή, με μοναδικό στόχο να μπορέσουμε να ακούσουμε κάτι στο δέκτη που να εξηγεί τι έχει γίνει. Ο δέκτης δεν μετέδιδε καμία συνομιλία, ούτε καν μεταξύ των παραγόντων του mission control.
Θυμάμαι ότι εκείνη τη στιγμή έψαχνα απεγνωσμένα να ξεχωρίσω ένα από τα κομμάτια που έφευγαν δεξιά και αριστερά, να διαγράφει μια ελεγχόμενη πορεία, έχοντας στο μυαλό μου την κάψουλα διαφυγής, που είχε σχεδιαστεί ώστε να προσφέρει στους αστροναύτες μια ασφαλή προσεδάφιση σε περίπτωση προβλήματος. Αυτά όμως τα είχα μάθει στη θεωρία, δεν είχε ξανασυμβεί κάτι ανάλογο, ώστε να έχω μια εικόνα του τι να περιμένω.
Κάποια δευτερόλεπτα πέρασαν, πλήρης σιγή, τόσο μεταξύ μας όσο και στο δέκτη, ώσπου ακούσαμε μια φωνή να λέει “Apparently , there is a serious malfunction with the shuttle”, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την επικοινωνία, δεν είχε καθόλου στοιχεία από την τηλεμετρία.
Το μυαλό όλων μας μηχανικά πήγε στην τηλεοπτική κάλυψη που ξέραμε ότι είχε το CNN και χωρίς δεύτερη σκέψη οι περισσότεροι άρχισαν να τρέχουν προς την καφετέρια του πανεπιστημίου , όπου υπάρχει μια μεγάλη τηλεόραση. Πράγματι, μόλις φτάσαμε εκεί, είχε ήδη συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος , περιμένοντας να μάθει κάτι νεότερο. Όλοι θέλαμε να ακούσουμε μια φωνή από το πλήρωμα που να μας καθησυχάζει, ένα στοιχείο που να λέει ότι η κάψουλα προσθαλασσώθηκε και τα συνεργεία διάσωσης είναι στο δρόμο, κάτι….. !
Τα λεπτά περνούσαν, αρχίσαμε να φτιάχνουμε αισιόδοξα σενάρια για το τι μπορεί να έχει γίνει και αρνούμαστε να σκεφτούμε ότι το μοιραίο έχει συμβεί στο πλήρωμα. Άλλωστε είχε καλλιεργηθεί σε όλους μας ότι είναι πλέον δουλειά ρουτίνας και είχαμε αφαιρέσει τον παράγοντα «Κίνδυνος» από τη διαδικασία.
Πέρασε αρκετή ώρα, μέχρι να αποδεχτούμε όλοι μας βουβά, κάποιοι και βουρκωμένοι, ότι έχει επέλθει καταστροφή . Ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών εμπλέκονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάτι που είχε σχέση με το πρόγραμμα του Διαστημικού Λεωφορείου, ο τζαμαϊκανός συγκάτοικός μου , φοιτητής aeronautical engineering συμμετείχε σε ένα project του Spacelab, χρηματοδοτούμενο από τη NASA . Οι περισσότεροι καθηγητές μας έπαιρναν μέρος σε επιτροπές και διάφορες άλλες δράσεις σχετικά με το διαστημικό πρόγραμμα, οπότε το κλίμα μέσα στο πανεπιστήμιο άρχισε να γίνεται πάρα πολύ βαρύ.
Χρειάστηκε καιρός μέχρι να μάθουμε κάποιες πρώτες λεπτομέρειες για το τι προκάλεσε το δυστύχημα, επί μέρες η θάλασσα στην παραλία της Daytona ξέβραζε κομμάτια του Challenger και η αστυνομία έκανε συνεχώς εκκλήσεις να μην τα μαζεύει και να τα παίρνει ο κόσμος, αλλά να ενημερώνει τις αρχές για να τα περισυλλέξουν με τις αναγκαίες προφυλάξεις, επειδή υπήρχε πάντα ο κίνδυνος τοξικότητας.
Το δυστύχημα προκάλεσε τεράστια αναστάτωση στο πανεπιστήμιο, πολλοί καθηγητές κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε επιτροπές διερεύνησης του ατυχήματος, η ροή των μαθημάτων άλλαξε και είχαμε συνεχείς αλλαγές στο πρόγραμμα. Το κλίμα ήταν πολύ βαρύ, ο χαβαλές που συνήθως επικρατούσε στην καφετέρια δεν υπήρχε πιά.
Με τον καιρό και μέχρι το καλοκαίρι, όπου αποφοίτησα, είδαμε τεράστιες αλλαγές με την κορυφαία να είναι το άμεσο πάγωμα του διαστημικού προγράμματος. Αυτό είχε ως συνέπεια να ακυρωθούν όλα τα συμβόλαια της NASA με τους εκατοντάδες κατασκευαστές που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονταν στη κατασκευή και συντήρηση των διαστημικών λεωφορείων. Χιλιάδες εργαζόμενοι, επιστήμονες και τεχνικοί βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά σε ένα περιβάλλον , αυτό της αεροδιαστημικής και της αεροπορίας να βαλτώνει και χωρίς προοπτικές σύντομης ανάκαμψης. Ένα δυνατό χαστούκι στην αμερικάνικη υπερηφάνεια και υπεροψία, την ίδια στιγμή που τα όνειρά μου για παραμονή και συνέχιση των σπουδών, με συμμετοχή σε κάποιο πρόγραμμα, διαλυόταν.
Όσο για την απονομή των πτυχίων, έγινε από τον γνωστό ηθοποιό Bob Hope, στο τέλος του καλοκαιριού αλλά εγώ είχα πάρει ήδη την απόφαση να γυρίσω πίσω μόλις τελείωσα τις εξετάσεις και το πτυχίο μου ήρθε με το ταχυδρομείο. Η χειραψία με τη δασκάλα δεν έγινε ποτέ !

***Στη μνήμη των Gregory Jarvis, Ronald Mc Nair, Ellison Onizuka, Judith Resnik, Michael Smith, του κυβερνήτη Dick Scobee και της δασκάλας Christa Mc Auliffe.
 
Ευχαριστούμε για την περιγραφή του τραγικότερου από τα ατυχήματα αυτά. Σίγουρα όλοι μας συγκλονιζόμαστε με τέτοια ατυχήματα.
 
Top