Πριν από λίγο καιρό πήγα και πάλι στην Κωνσταντινούπολη με την πρωινή ΟΑ του Σαββάτου και επέστρεψα με την πρωινή της Δευτέρας. Επειδή το αυτοκίνητο μας είχε ξεμείνει στο συνεργείο, επέλεξα το ΜΜΜ για να πάω στο αεροδρόμιο. Από το Παλαιό Φάληρο, βγήκα στην Παραλιακή και πήρα το X96, το οποίο περνάει κάθε 30 λεπτά. Πλήρωσα €3,20 στον οδηγό (τώρα είναι €5). Πέρασα με τη βαλίτσα στο βάθος, την ακούμπησα στο ράφι, ενώ το λεωφορείο κινείτο και κάθησα. Ευτυχώς νωρίς το πρωί, βρήκα και κάθησα κάπου και δεν έβγαλα τα 30+ χιλιόμετρα όρθιος. Αυτοί που μπήκαν στη Γλυφάδα δεν ήταν τόσο τυχεροί. Μετά τα "Βλάχικα" της Βάρης, σε μία στροφή κάποιες βαλίτσες άρχισαν να κάνουν "βόλτα" στο διάδρομο. Αν έφευγα από το πατρικό σπίτι μου στα Καλύβια, έπρεπε να πάρω το 217 που περνάει κάθε μία ώρα από το 37ο χλμ. της Παραλιακής (€1,00 τότε, €1,20 τώρα), να πάω στο σταθμό του Προαστιακού στο Κορωπί και να πληρώσω άλλα €4 εισιτήριο για το αεροδρόμιο (μία στάση). Δεν ξέρω πόσο κοστίζει τώρα ο Προαστιακός για αυτή τη μία στάση.
Φτάνω στην Κωνσταντινούπολη. Βγαίνω έξω και πάω στη στάση του Havaş. H Havaş είναι θυγατρική της Swissport και είναι αδειοδοτημένη να εκτελεί μεταφορές από τα αεροδρόμια τουρκικών πόλεων προς τα αντίστοιχα κέντρα τους. Στη στάση υπάρχει πίνακας αναχωρήσεων καθώς και ξεχωριστές στάσεις, ανάλογα με το σε ποια πλευρά της Πόλης πηγαίνεις. Το εισιτήριο κόστισε 11 λίρες, (€5,00). Η διαδρομή διαρκεί από 30 λεπτά έως 90 (ανάλογα με την κίνηση). Τα καθίσματα είναι λίγο στενά αλλά τουλάχιστον ταξιδεύεις καθιστός. Θυμήθηκα τα Flybussen στη Νορβηγία. Στο δρόμο περνάμε από ένα βενζινάδικο, όπου συνειδητοποιώ ότι η βενζίνη στην Τουρκία κοστίζει 4 λίρες (€1,90): Παραπάνω από την Ελλάδα. Το λεωφορείο κάνει μία στάση στο Bostancı (τέρμιναλ των καταμαράν), μία στο Aksaray (παλιά πόλη, ανταπόκριση με τραμ για δυτικά προάστια και σταθμό υπεραστικών λεωφορείων) κι άλλη μία στο Πέρα (είχαμε ένα ζευγάρι που θα έμενε στο Marmara Pera). Σε όλες τις στάσεις, ο εισπράκτορας κατέβηκε από το πούλμαν και έβγαλε τις αποσκευές από τον αποθηκευτικό χώρο. Ήταν ο ίδιος που φόρτωσε τις αποσκευές στο αεροδρόμιο. Στο terminal της Πλατείας Taksim, παρατηρώ ότι έχουν αναρτηθεί ώρες αναχωρήσεων και προς το Sabiha Gökçen, με άλλα λεωφορεία.
Στην επιστροφή, θα ακολουθούσα την ίδια διαδρομή με αντίθετη φορά, με μία μικρή διαφορα: Το προηγούμενο βράδυ μπήκα στο internet και μέσω του apergia.gr είδα ότι θα έφτανα στο αεροδρόμιο σε στάση εργασίας. Τα αιτήματα των απεργών ήταν να διατηρηθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας των δημόσιων μεταφορών, τα μισθολόγια κλπ κλπ. Δίκαια αιτήματα, δε λέω. Ευτυχώς δεν είχα πάει με τον Προαστιακό από Κορωπί και δεν είχα βγάλει μετ' επιστροφής εισιτήριο Προαστιακού (θα πήγαινε χαμένο). Έφτασα στην Αθήνα προετοιμασμένος, αφού είχα είχα ειδοποιήσει κάποιον δικό μου να με πάρει.
Πού θέλω να καταλήξω: Αν έκανα την ίδια διαδρομή σήμερα, με λεωφορείο, θα είχα πληρώσει τα ίδια ακριβώς χρήματα, τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κωνσταντινούπολη, το προσφερόμενο προϊόν, όμως θα παρέμενε το ίδιο. Εδώ φαίνεται πως αντιμετωπίζουν το αεροπορικό ταξίδι σαν είδος πολυτελείας. Από τη στιγμή που πετάς, για τον ΟΑΣΑ σημαίνει ότι πρέπει να πληρώνεις premium για να πας στο αεροδρόμιο και να κλείνεις "τρύπες" από τις ελλειματικές γραμμές.
