Ασφάλεια στο "Βενιζέλος"

Πληροφοριακά η εκπαίδευση των ελεγκτών ασφαλείας στα αεροδρόμια έχει 2 στάδια: Μια εκπαίδευση 100 ωρών σε ΙΕΚ/ΚΕΚ για την γενική άδεια security (μέχρι πριν λίγα χρόνια απλά πήγαινες στην αστυνομία και κάνανε ένα background check και σε λίγες μέρες έβγαινε η άδεια) και μια εκπαίδευση κάποιων ημερών ειδικευμένη στον έλεγχο ασφαλείας σε περιβάλλον αεροδρομίου στην Σχολή Πολιτικής Αεροπορίας (ΣΠΟΑ). Οπότε η ΥΠΑ έχει άμεσα σχέση με την εκπαίδευση αυτή. Τα κόστη αυτά παρεπιπτόντως επιβαρύνουν στο σύνολο τους τον ενδιαφερόμενο/εργαζόμενο και αγγίζουν συνολικά κοντά 2000€ μαζί με μετακινήσεις και λοιπά έξοδα. Οπότε από τη στιγμή που η εταιρίες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να κάνουν ποιοτική δουλειά (και γιατί να κανουν; τα λεφτά βγαίνουν) μόνο η ΥΠΑ μπορεί να βάλει κριτήρια προσλήψεων όπως είπε και ο gonso παραπάνω. Εγώ θα έβαζα και ένα παραπάνω κριτήριο: ηλικία κάτω των 35. Μέχρι πρόσφατα σε περιφερειακό αεροδρόμιο υπήρχε υπάλληλος security 65 χρονών (ναι, βγήκε στη σύνταξη από το σεκιουριτι! ).
 
Με αυτά τα χρήματα σήμερα μαθαίνεις ξένη γλώσσα. Πρόσθεσε ακόμα δύο χιλιάρικα και βουα λα, έχεις το δικαίωμα να πετάς υπέρελαφρο. :thx:
 
Τα πρόσφατα συμβάντα τρομοκρατίας σε Αεροδρόμια/Αεροσκάφη θεωρώ θα οδηγήσουν σε αυστηρότερους κανονισμούς Security. Το πόσο αυτό θα εξειδικεύσει το αντικείμενο των υπαλλήλων φύλαξης εξαρτάται βέβαια και από άλλους παράγοντες που έχουν να κάνουν με το κόστος που θα προκύψει ( εκπαίδευσης, εξοπλισμού κ.α.) και το κέρδος των εταιρειών που τους απασχολούν. Κρατάτε μικρό καλάθι δηλαδή... :? ;) :rolleyes:
 
Ερώτηση.
Το αυτοκολλητακι που βάζουν στο πίσω μέρος των διαβατηριων τι σκοπό εξυπηρετεί;
Στην αρχή νόμιζα ότι έμπαινε σε πτήσεις εκτός Σεγκεν αλλά σήμερα είδα που το έβαζαν Κ σε πτήση για Παρίσι
 
Με όλα τα παρανοϊκά μέτρα ασφαλείας, δυο Χιλιανοί λωποδύτες λυμαίνονταν τον χώρο των αναχωρήσεων επί μήνες, κάτω από κάμερες και δίπλα από πάνοπλους αστυνομικούς. Μήπως οι Χιλιανοί έμπαιναν και στον ελεγχόμενο χώρο B των αναχωρήσεων?
 
Αν δεν έχει αναχώρηση η EL AL, για να βρεις έναν αστυνομικό να σε βοηθήσει, πρέπει να κάνεις τάμα.

Κατά τα άλλα, όταν τους έστελνα e-mail για παρόμοιο θέμα, λάμβανα πάντα την ίδια τυποποιημένη απάντηση, ότι ο χώρος των αναχωρήσεων είναι «περιοχή ελεύθερης πρόσβασης» και δε μπορούσαν να διεξαγάγουν ελέγχους για κάποια άτομα που εξαπατούν επισκέπτες με ψευδείς εράνους. Παρ' όλα αυτά, μου έστελναν εκείνο το πινακάκι με το τι απαγορεύεται, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και η επαιτεία και η διενέργεια εράνων.
 
Για να σημειώσω όμως ότι δεν είναι φαινόμενα του ATH μόνο…. Στις Βρυξέλλες εδώ και χρόνια υπάρχουν τα ίδια άτομα στη στάση του λεωφορείου, που σε ρωτάνε εάν χρειάζεσαι εισιτήριο και σου το προσφέρουν (με τη δικαιολογία ότι το αγόραζαν κατά λάθος – εννοείται ότι δεν είναι γνήσια εισιτήρια….). Να μη μιλάω για περίπτωση όταν στην πύλη πριν από την επιβίβαση μου έκλεψαν τσάντα, κι όταν ήθελα να το δηλώσω στην αστυνομία του αεροδρομίου μου απάντησαν να περιμένω κάποιες μέρες και να ρωτήσω στο lost and found, ίσως απλά την ξέχασα κάπου….

Δηλ. καλύτερο να προσέχουμε τα πράγματά μας και να μην νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε καλό φυλλασόμενο χώρο. Γιατί η αστυνομία στα αεροδρόμια προφανώς δεν ασχολείται πάντα με τέτοιου τύπου εγκλήματα....
 
Έχουμε και άλλο κρούσμα στους χώρους σταθμευσεως αυτοκινήτων (βλέπε άρθρο Ναυτεμπορικής). Με τόσες κάμερες και σε τόσο απομακρυσμένη περιοχή θα έπρεπε να είναι σχετικά δύσκολο να δραστηριοποιηθούν οι κλέφτες, οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι υπάρχει άγραφη πολιτική χαλαρής αστυνόμευσης των χώρων και... όποιον πάρει ο χάρος.
 
Καιρό είχα να αντιμετωπίσω την αγένεια του προσωπικού ελέγχου χειραποσκευών στην είσοδο Schengen.
19.7.2020 περίπου 18:30, βάζουμε κανονικά τις χειραποσκευές στα καλαθάκια (εγώ, η σύζυγος και ο 5χρονος γιος μας). Έρχεται ο μάγκας του μαγαζιού (γκουχ γκουχ αεροδρομίου):
-Και πώς θα προχωρήσουν αυτά, μόνα τους; Δεν έχει ιμάντα εδώ.
-Συγγνώμη;
-Πρεπει να τα σπρώξρτε να πάνε πιο μπροστά, δεν πάνε μόνα τους, λέει ο τύπος με ύφος.
Τα σπρώχνω προς το X-Ray και συνεχίζει με ύφος βαρύμαγκα:
-Δεν τα βάλατε σωστά, λέει.
Τα έχω πάρει κρανίο και με εμφανή ειρωνεία, του λέω:
-Συγγνώμη, δεν ξέρουμε, είμαστε από χωριό, πώς είναι το σωστό;
-Μία τσάντα σε κάθε καλαθάκι, λέει.

(Τέτοια αγένεια σε κανένα ελληνικό ή ξένο αεροδρόμιο, χρόνια τώρα).

Συνεχίζω γυρνώντας του την πλάτη και προχωράω παρακάτω, χωρίς να ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω σε κανέναν από τους υπόλοιπους της παρέας του (γιατί επαγγελματίας δεν ήταν).

Πήραν και το κόκκινο smiley που είχε αμέσως μετά τον έλεγχο.
 
Top