ATH-CPH-MUC-ATH business

OveLix

V.I.P.-Class-Member
Εγγραφή
07/11/2004
Μηνύματα
1.432
Likes
1.396
Περιοχή
Elbonia
LEG 1, 08/05/2006
ATH-CPH, SK 778
Αεροσκάφος: Α321-232, ΟΥ-ΚΒΕ


Το αμόρε με έκανε drop-off στο διαπλανητικό, διηπειρωτικό, διαδημοτικό (Σπάτων-Παιανίας) hub το μεσημέρι της Δευτέρας μαζί με παραγγελίες για αρώματα, σοκολάτες και πολλές φωτογραφίες. Το ταξίδι ήταν επαγγελματικό, πληρωμένο και business class, όπως δηλαδή πρέπει να είναι όλα τα ταξίδια. Αφού έκανα το check in και ζήτησα παράθυρο, πέρασα την ώρα μου συζητώντας με τους συναδέλφους συνταξιδιώτες μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε στο security control.

Δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για τον Βενιζέλο (το αεροδρόμιο, όχι τον εθνάρχη) και ότι το καλύτερο που βρίσκω κάθε φορά να κάνω όποτε περιμένω πτήση είναι να χαζεύω ξένα βιβλία στον Παπασωτηρίου. Ακόμη και η θέα από τα παράθυρα του γελοίου ταχυφαγείου είναι πια τόσο κοινότοπη που προτιμάω να παρατηρώ τις σταγόνες της βινεγκρέτ να απλώνονται στην μπλούζα μου (τρώω απρόσεκτα) παρά να παρακολουθήσω την τρισχιλιοστή απογείωση του SX-BGK ή κάτι τέτοιο πάνω από τις πεδιάδες των Μεσογείων.

Τέλος πάντων, οδεύσαμε προς την πύλη Β5 όπου μας περίμενε το OY–ΚΒΕ (μα καλά, κανείς δεν το έχει φωτογραφίσει στην Ελλάδα; ). Περιμένοντας την επιβίβαση, τα μεγάφωνα ανήγγειλαν ότι δύο Αιγύπτιοι που λέγονται Αχμέτ Χαγιαμπουγκ-κάτι και Γιούσεφ Ταχαλαταχάλασα (ή κάτι τέτοιο) τελευταίοι επιβάτες της πτήσης τάδε να τσακιστούν να πάνε στο αεροπλάνο τους. Η αναγγελία έγινε μόνο στα ελληνικά. Το ότι ήμουν ο μόνος στην ομήγυρη που γέλασε το εξέλαβα ως έλλειψη χιούμορ εκ μέρους των υπολοίπων.

Μπήκα στο αεροπλάνο. Μαγεία!! Η θέση ήταν η 3Α και ήταν όχι απλώς παράθυρο αλλά και bulk seat που σήμαινε ότι είχα το μεγαλύτερο seat pitch της ζωής μου (εκτός από ένα HAJ-FRA με Α340 πρώτη θέση, άλλη εμπειρία αυτή). Για τρεις ώρες είχα τη μοναδική ευκαιρία να καθίσω σταυροπόδι, διπλοπόδι, ακόμη και χταπόδι να ήμουν πάλι θα χωρούσα.

Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να πάμε Κοπεγχάγη μέσω Ζυρίχης με Swiss αλλά οι διοργανωτές το άλλαξαν σε SAS non stop. Ας ήταν όπως ήθελε, με τέτοιο seat pitch έτσι μου αρέσει να ταξιδεύω, κυριλέ, με ευγένεια, με το σεις και με το σας, με τη Σουίς και με τη Σάς.

Αφού απογειωθήκαμε από τον 03R, το πλήρωμα μας καλωσόρισε και είπε ότι οι επιβάτες της μπίζνες μπορούν να επιλέξουν μεταξύ ενός vegetarian μενού και ενός με φιλέτα. Οι επιβάτες της οικονομικής μπορούσαν (αν ήθελαν) να αγοράσουν σάντουιτς. Ένιωσα προνομιούχος. Ζήτησα δύο φιλέτα πάνω στα λαχανικά μου και γράπωσα τα μαχαιροπήρουνα (μεταλλικά παρακαλώ).

Μεταξύ άλλων το μενού είχε και τυρί φέτα δανέζικο το οποίο προσομοίαζε επικίνδυνα με φέτα παραλιακής ταβέρνας στη Νέα Μάκρη. Άρχισα να έχω αμφιβολίες για το πού προμηθεύονται τη φέτα οι ταβερνιάρηδες αλλά κάπου εκεί φτάσαμε πάνω από τη Θεσσαλονίκη και χώθηκα στο φινιστρίνι να δω το LGTS. Στις οθόνες έπαιζε μίστερ Μπίν (σοφή επιλογή μια και ήταν βουβές) και οι αεροσυνοδοί, που βαρέθηκαν να τους ζητάω συνεχώς κόκα κόλα, μου άφησαν δύο κουτάκια για να το βουλώσω.

Χονδρικά, η πορεία μας ήταν Ραφήνα, Σκύρος, Σποράδες, Θεσσαλονίκη, μια χώρα με όνομα που απαγορεύεται να αναφέρω, Σερβία, σύννεφα, σύννεφα, Δούναβης, σύννεφα, Πολωνία, λίγη Βαλτική, νότια Σουηδία, αριστερά και αμέσως δεξιά στο πρώτο νησάκι για προσγείωση στον 04L.

Το Kastrup μου άρεσε. Κυρίως το κεντρικό κτίριο και το Terminal 3 που είναι πανέμορφο και έχει και εκείνη την τριγωνική στέγη που, σαν φτερούγα, οδηγεί προς το σταθμό του τρένου και το παρακείμενο Airport Hilton. Κάθε αισθητική σύγκριση με χαμπ της νοτιοανατολικής Ευρώπης παρακαλώ να αποσιωπηθεί.

Το δωμάτιό μου στη νότια πτέρυγα του Hilton (είπαμε, άλλος πλήρωνε) είχε θέα στην πίστα (από τον 7ο όροφο και κάτω δεν έχει). Προς πληροφόρησή σας, η τιμή «πόρτας» του δωματίου είναι 2150DKK (288EUR περίπου) ενώ σου πουλάνε (αρχικλέφτες) ίντερνετ στο δωμάτιο με 150DKK (20 ευρώ) την ημέρα. Βρήκα ένα wifi δίκτυο που δεν έχω ιδέα ποιανού ήτανε και συνδέθηκα μια χαρά. Μέσα στο Kastrup η τιμή είναι 5,5 ευρώ η μισή ώρα (wifi και χωρίς πρίζες στο χώρο).

Φωτογραφίες δεν τράβηξα, είχα συνεχώς τον ήλιο στα μούτρα, ούτε να διαβάσω δεν μπορούσα. Δεν πειράζει, σκέφτηκα, θα τραβήξω στην επιστροφή. Που να ’ξερα…..
 
Trip report χωρίς φωτογραφίες = τζατζίκι χωρίς σκόρδο :p

Περιμένουμε τη συνέχεια :!:
 
Ovelix,

Gelasa poli me tin feta kai ton taverniari stin Nea Makri :D :D. Elpizo na min diavasei to post giati, dikaiologimena o antropos, tha paraponethei oti i feta tou miazei me teleme :D

Panos
 
OveLix":xv0ejkge said:
Το δωμάτιό μου στη νότια πτέρυγα του Hilton (είπαμε, άλλος πλήρωνε) είχε θέα στην πίστα (από τον 7ο όροφο και κάτω δεν έχει). Προς πληροφόρησή σας, η τιμή «πόρτας» του δωματίου είναι 2150DKK (288EUR περίπου) ενώ σου πουλάνε (αρχικλέφτες) ίντερνετ στο δωμάτιο με 150DKK (20 ευρώ) την ημέρα. Βρήκα ένα wifi δίκτυο που δεν έχω ιδέα ποιανού ήτανε και συνδέθηκα μια χαρά. Μέσα στο Kastrup η τιμή είναι 5,5 ευρώ η μισή ώρα (wifi και χωρίς πρίζες στο χώρο).

Ένα παράξενο πράγμα: για 19-20 Σεπτεμβρίου έκλεισα to Χίλτον του αεροδρομίου κάτω από τη μισή τιμή: 108 ευρώ. Φθηνότερο και από τα 3* ξενοδοχεία της Rotlichtzone της Κοπεγχάγης!!!!!!!! Για τις 14 Σεπτεμβρίου το βρήκα στα 290 ευρώ περίπου (special event ένεκεν), οπότε, αναγκαστικά στη Rotlichtzone για εκείνο το βράδυ...
 
aakunz, για αυτό είπα τιμή "πόρτας", είναι η τιμή που γράφει στο καρτελάκι. Πολλές φορές λόγω προσφορών, τουριστικής περιόδου κλπ, η τιμή είναι πολύ χαμηλότερη και οι ευκαιρίες για εμάς εξαιρετικές, όπως πέτυχες εσύ. Επίσης υποψιάζομαι ότι παίζει ρόλο ο όροφος, το πόσο "πολυτελές" θεωρείται το δωμάτιο και άλλα τέτοια.

Καλή διαμονή στην Κοπεγχάγη.
 
LEG 2, 10/05/2006
CPH-MUC, LH 3083
Αεροσκάφος: RJ-85, D-AVRR


Φτάσαμε με πούλμαν στο Kastrup και περάσαμε ωσάν βολίδες από το check-in της Αστροσυμμαχίας (Star Alliance). Πληροφορήθηκα από άλλους frequent travelers ότι τα μαγαζιά στη Δανία είναι εξοργιστικά ακριβά και καλύτερα (λέει) να ψωνίσω δώρα και σουβενίρ από το Μόναχο. Κάθισα στη wifi zone του αεροδρομίου (θέα στην πίστα) και οραματίστηκα μπύρες και βαυαρέζικα λουκάνικα βλέποντας διάφορα Airbus να περνούν. Στη Δανία δεν συμπαθούν τη Boeing.

Το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση και έτσι η ονειροπόληση συνεχίστηκε στη θύρα επιβίβασης όπου μία αεροσυνοδός προσπαθούσε να συνεννοηθεί με μια κυρία ντυμένη στα μαύρα, με ένα κοράνι στα χέρια, καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι (δεν ήταν ΑΜΕΑ) και που μιλούσε μια ακατάληπτη γλώσσα.
Αεροσυνοδός: Μπορίτεν σηκωθείτεν ουντ περπατήσεν άους φλουγκ?
Επιβάτις: …..
Αεροσυνοδός: Κεν γιου γουόκ??
Επιβάτις: …..
Συνοδός δεν υπήρχε και έγινε ολόκληρη κινητοποίηση να την πάνε καροτσάτη από τις σκάλες (δεν είχε πιάσει η φυσούνα). Σε ολόκληρη την πτήση ως το Μόναχο διάβασε φωναχτά το Κοράνι. Η επόμενη πτήση της πρέπει να ήταν THR.

Μπαίνω στο αεροπλάνο καμαρωτός, θέση 05F και μόλις βλέπω τη θέση μένω μαλάκας. Foxtrot αλλά χωρίς παράθυρο. Κάποιος με καταράστηκε ή κάπως έπρεπε να πληρώσω για το seat pitch του πρώτου σκέλους.

Το Χάβρο ήταν γεμάτο και η 5η σειρά που καθόμουν ήταν ακριβώς κάτω κάμποσους τόνους κηροζίνης. Η αεροσυνοδός άρχισε το safety briefing με μια φωνή τόσο αισθησιακή που θα έκανε το Χάβρο να σηκώσει το ρύγχος του κάμποσες μοίρες αν δεν ήταν 50άρα με ρυτίδες.

Φυσούσε νοτιάς και έτσι απογειωθήκαμε από τον 22 (L ή R θα σας γελάσω), θέα δεν είχα πουθενά και έτσι έβγαλα το βιβλίο μου και σκεφτόμουν διάφορες ανοησίες όπως ότι από τη Δανία, πατρίδα του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και των παιδιών του και όλης της «ελληνικής» βασιλικής οικογένειας, πετώ προς στη Βαυαρία, πατρίδα του Otto (Όθωνα) του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας. Το φοβερό αυτό trivium δεν βρήκα κάποιον να το μοιραστώ. Και δεν είχα και παράθυρο.

Ο καιρός ήταν υπέροχος και αφού περάσαμε πάνω από Βερολίνο, Λειψία και Νυρεμβέργη προσγειωθήκαμε στον 08R για να τροχοδρομήσουμε σε κάποιο remote stand από όπου μας πήρε πουλμανάκι για να μας αφήσει στο νοτιότερο σημείο του ανατολικότερου τέρμιναλ. Η θύρα όπου μας περίμενε το Α300 για την πτήση στην Αθήνα ήταν στο βορειότερο άκρο του τέρμιναλ (G02) και είχαμε καθυστερήσει. Τρέχοντας σχεδόν, διέσχισα κατά μήκος όλο το κτίριο και όλα όσα θυμάμαι από αυτό είναι θαμπά, παραμορφωμένα και τραβηγμένα προς τα πίσω από την ταχύτητα. Ο Αϊνστάιν πρέπει να είχε δίκιο γιατί μόλις έφτασα στη θύρα ήταν όλοι γέροι εκτός από μένα. Σε εκδρομή του ΚΑΠΗ είχα πέσει;;

Φωτό
Window seat χωρίς παράθυρο!! https://www.airliners.gr/community/album ... ic_id=7443

Ρύγχος-μπάλα
https://www.airliners.gr/community/album ... ic_id=7444

Hair-dryer
https://www.airliners.gr/community/album ... ic_id=7445
 
LEG 3, 10/05/2006
MUC-ATH, LH 3394
Αεροσκάφος: A300-600, D-AIAR


Η θύρα ήταν γεμάτη απ΄ το νόημα που ΄χει κάτι απ’ τις φωτιές, στο σταθμό του Μονάχου που πέταξα άχου, κλέφτρα ξενιτιά που τα Μουντιάλ μας κλέβεις και άλλες τέτοιες μπούρδες σκεφτόμουν καθώς περίμενα να επιβιβαστούν τα στίφη των Ελληναράδων που κατέλαβαν το Athens-bound Airbus που δεν είχε μπαλίτσα στη μουσούδα του όπως τόσα άλλα αεροπλανάκια στις διπλανές θύρες. Η καταραμένη υπάλληλος στο check-in στην Κοπεγχάγη με είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα είχα παράθυρο στο MUC-ATH αλλά αυτό που έβλεπα μπροστά μου μόλις έφτασα στο 16G κάθισμα (aisle) ξεπερνούσε κάθε αρρωστημένη φαντασία: Κάποιος μου κάνει πλάκα! Η 16η σειρά δεν είχε παράθυρο. Και στην άκρη να καθόμουν πάλι σαν τον φυλακισμένο θα ήμουν, στο ιπτάμενο Κωσταλέξι με τα χτισμένα παράθυρα.

Η τροχοδρόμηση ξεκίνησε και το αεροσκάφος τσουλούσε, σταματούσε, τσουλούσε, σταματούσε, τα φρένα έτριζαν, οι κινητήρες σφύριζαν, οι ελληναράδες φώναζαν (μιλώντας) και το σκοτάδι είχε ήδη αρχίσει να πέφτει. Πάνω που αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι μάλλον μας πάει στην Ελλάδα οδικώς, ακούστηκε η εντολή του πιλότου προς το πλήρωμα να πάρει θέσεις απογείωσης και λίγο αργότερα τα στιβαρά σκέλη του Αερολεωφορείου άφηναν το γερμανικό έδαφος.

Το πλήρωμα ήταν άψογο. Ευγενικό, χαμογελαστό και εμφανίσιμο. Η πτήση δεν έχω ιδέα από πού μας πήγε γιατί κοιμήθηκα. Πάντως είμαι βέβαιος ότι προσγειωθήκαμε στον 21R και «πιάσαμε» στη φυσούνα σε μια θύρα που δεν θυμάμαι.

Στο αμόρε έφερα μόνο ένα κουτάκι δανέζικα vanilla fudge τα οποία δοκίμασε και έφτυσε. Της υποσχέθηκα ένα άρωμα από το Χόντο και με συγχώρεσε.
 
OveLix":1ohx6hfn said:
Στο αμόρε έφερα μόνο ένα κουτάκι δανέζικα vanilla fudge τα οποία δοκίμασε και έφτυσε. Της υποσχέθηκα ένα άρωμα από το Χόντο και με συγχώρεσε.

Την επομενη φορα που θα εισαι εδω μου χτυπας ενα τηλεφωνο και παμε μαζι για σοπινγκ.. :p (οχι τπτ, απλα υπαρχουνε και σπεσιαλιτε που τρωγωνται! ;) )
 
@Ovelix: Οff topic, αλλά έχεις σκεφτεί να γράψεις κανά χρονογράφημα, κανά ρεπόρτ για καμιά εφημερίδα/περιοδικό, κάτι τελοσπάντων; αν μη τί άλλο έχεις απολαυστικό τρόπο που γράφεις. Εκτός κι αν είσαι του επαγγέλματος οπότε πάσο και (μερικώς) εξηγείται.

Και επίσης...μεταλλικα μαχαιροπήρουνα ε; μέχρι πριν 3 χρόνια που όλοι τα χρησιμοποιούσαν έκλεβα από παντού τα κουταλάκια, έχω απίστευτη συλλογή στο σπίτι μου, αποτέλεσμα πτήσεων για 15 χρόνια. Κάπου εκεί πρέπει να με πήραν χαμπάρι όλοι και να εξηγήθηκε γιατί πέρφτουν έξω στο τμήμα του catering και μπήκανε μπρος τα πλαστικοποιημένα...πλέον μόνο σε υπερωκεάνιες πτήσεις. Όποιος βρει και δεν τον ενοχλεί, ας πάρει κουταλάκια είμαι πρόθυμος να πληρώσω για να τα αποσπάσω!
 
Top