Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασία)

[George]

-Τι είν’ η ζωή; Ένα ρόδινο ηλιοβασίλεμα, μια ξανθιά παραλία δίπλα στο γαλαζοπράσινο κύμα, μια απογείωση με 773...
-Πολυλογείς, George. Μη μιλάς και μπες στο Αιρμπάς.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι στιγμές ήταν δύσκολες. Οι κρίσεις απανωτές. Οικονομικές, νευρικές και άλλες πολλές. Ακριβώς τότε δέχτηκα το τηλεφώνημα από το μακρινό Παγκράτι. Ήταν ο ψυχολόγος μου.
-"Πρέπει να κάνεις delete", μου είπε. "Αν συνεχίσεις έτσι, θα αρχίσεις να μιλάς με ελέφαντες και καρχαρίες. Να βρεθείς μακριά, να πας σε μια χώρα με άλλο κλίμα, άλλον αέρα, άλλο αλφάβητο. Να κάνεις ένα ταξίδι, πώς θες να το πω για να το καταλάβεις;"
-"Μα, γιατρέ μου, έχω μείνει δύο χρόνια καθαρός", ψέλλισα.
-"Να ξανακυλήσεις", με πρόσταξε χωρίς ενδοιασμό. "Ψάξε Emirates, ψάξε Qatar, πρόσεξε μην πέσεις στην ανάγκη καμιάς Egyptair και κοίτα να ξαναβρείς τον παλιό καλό σου εαυτό. Πρέπει να εθιστείς ξανά στη μαγευτική μυρωδιά της καμπίνας ενός widebody. Φτάνουν πια τα ελικοφόρα, ακούς;"

Και τον άκουσα. Και βούτηξα στο κυνήγι των ναύλων, σε αυτό το παιχνίδι στρατηγικής, που προσπαθείς να συνδυάσεις όσο το δυνατόν περισσότερες εταιρίες, τύπους και αεροδρόμια στην καλύτερη δυνατή τιμή, γιατί αλλιώς τι θα έχεις μετά να διηγείσαι στους φίλους σου όταν γυρίσεις; Και κάπως έτσι χτύπησα το κουμπάκι «Continue» στην Qatar. Αγνόησα την επιλογή να δηλώσω ότι είμαι Σεΐχης και κράτησα εξαρχής συγκεκριμένες θέσεις στα αεροσκάφη, καλού κακού.

 

[andreasl]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Σε ποιον ψυχολόγο πας αν επιτρέπεται, λέω να του κάνω μια επίσκεψη...

 

[George]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Δε φτάνει ένας για την περίπτωσή μου, Αντρέα. Υπάρχει ολόκληρη ομάδα ειδικών και απ' όσο ξέρω είναι όλοι μέλη στο airliners.gr. Αλληλοϋποστηριζόμαστε συχνά-πυκνά...

 

[andreasl]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

group therapy!

 

[George]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Οι πόρτες στο Ελευθέριος Βενιζέλος άνοιξαν διάπλατα, ο δρόμος για τα check-in counters ήταν ελεύθερος, η ουρά μηδενική, η όρεξή μου ακόρεστη, σώμα και πνεύμα ήταν ήδη μακριά και το Αιρμπάς της QR ήταν ήδη κοντά. Με gate open μιάμιση ώρα πριν την αναχώρηση, ήταν το μόνο πράγμα που έβλεπα μπροστά μου αφότου πέρασα από τον έλεγχο διαβατηρίων, εκείνη την καθοριστική στιγμή κάθε μεγάλου ταξιδιού που ο αστυνομικός σε ρωτάει πού πηγαίνεις και του απαντάς χαμογελώντας, για να το ακούσει εκείνος αλλά και εσύ ο ίδιος. Αρκετές ώρες πριν η Κατάρ μου είχε στείλει και e-mail για να μου θυμίσει να κάνω ηλεκτρονικό check-in, λες και υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω… Έφτασα στο Α09 ακριβώς την ώρα που άρχιζαν να μπαίνουν οι πρώτοι.

QR202, A332, A7-AFL, 35Α/Β, χειμώνας 2014.

Boarding από τις 11:50 και μπήκαμε σε μια καμπίνα τόσο ζεστή, σαν προσομοίωση αραβικής ερήμου. "How are you today?" ρώτησα. "Great, just like you!", η άμεση ατάκα. Ωραία θα περάσουμε σήμερα, σκέφτηκα.

12:35 η ηγουμένη ανακοίνωσε ότι ήμασταν πλήρεις. Γεμάτο δεν το έλεγες το αεροπλάνο, το γιατί όλες αυτές οι άδειες θέσεις έδειχναν κατειλημμένες στο e-checkin παραμένει μυστήριο...

Pushback ακριβώς ontime, αφού μας καλωσόρισε κι ο κάπταιν και έπαιξε η επίδειξη σωστικών στις οθόνες, περιέργως μόνο στα αγγλικά. Και μετά αρχίσαμε την τροχοδρόμηση για τον 03R, με την αραβική μουσικούλα να παίζει ασταμάτητα και τα κορίτσια να ελέγχουν την καμπίνα λικνιζόμενες στο ρυθμό του χορού της κοιλιάς. Ξύπνα, George, ώρα να ετοιμαστείς για απογείωση.

Στην Ελλάδα η ώρα ήταν 13:00, ο άνεμος στο LGAV από 360 μοίρες στους 8 κόμβους, στην καμπίνα η μουσική από τους κινητήρες μας άρχισε να γίνεται όλο και δυνατότερη από τη μουσική που έπαιζε στα μεγάφωνα και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα η κομψή σιλουέτα του A332 σήκωνε μύτη για άλλη γη, άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει (για το τελευταίο δεν έπαιρνα κι όρκο).

Εντός ολίγου τα κορίτσια από την Ασία με τις μπορντοροδοκόκκινες στολές που μας ντάντευαν, μας είπαν τι επιλογές θα μας προσφέρουν στο μενού, ύστερα μας σέρβιραν, μας έφεραν και καφέ/τσάι και μετά μας έσβησαν τα φώτα και άναψαν το blue light. Θα παίξουμε μπόουλινγκ; Όχι, θα κατεβάσουμε τα στόρια και θα κοιμηθούμε. Τι θα πιείτε; «Το αλκοόλ δε φέρνει την ευτυχία», όπως είπε μόλις και η εκθαμβωτική Claudia Cardinale ως θλιμμένη πριγκίπισσα στο Ροζ Πάνθηρα που έπαιζε στην οθόνη του IFE μου. Γι’ αυτό και ζήτησα απ’ τη χαριτωμένη κινεζούλα μια σόδα σκέτη.

Το φαγάκι ήταν νοστιμότατο για καμπίνα αεροπλάνου: και αρωματικό και σε καλή ποσότητα. Ο δίσκος είναι λίγο μικρός και τα πάντα χωρούν οριακά πάνω του, αλλά άλλοι αυτό το λένε εργονομία. Για κάτι τέτοια δίνει τα 5 αστέρια το skytrax άλλωστε. Αυτό το ψοφόκρυο να μην είχε στην καμπίνα μόνο... Δε βαριέσαι όμως, γι’ αυτό υπάρχει η κουβέρτα.

Και κάπως έτσι περάσαμε την Κρήτη, το Λιβυκό, την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο και μπήκαμε στην Αραβική Χερσόνησο. Ο κάπταιν επανήλθε, μας είπε ότι σε 10 λεπτά ξεκινάμε κάθοδο για τη Ντόχα με τους 30 βαθμούς, δε μας εξήγησε ποτέ όμως γιατί στην καμπίνα είχαμε 20 βαθμούς λιγότερο... Μάλλον για να σκοτώνονται τα μικρόβια... Κάπου εκεί τα φώτα ξαναέγιναν λευκά και δειλά δειλά ανοίξαμε τα παράθυρα. Έξω ο ήλιος έδυε και το Αιρμπάς κατέβαινε. Στην πρώτη δεξιά στροφή το φεγγάρι άρχισε να καθρεφτίζεται στην πτέρυγα και τα φώτα της Ντόχα φάνηκαν στα αριστερά μας. Στη συνέχεια τα διυλιστήρια, η κάθοδος -όπου και χτύπησαν καμιά δεκαριά κινητά- και η προσγείωση στον 34L. Επιβράδυνση μόνο με φρένα, χωρίς reverse, τροχοδρόμηση σύντομη και άφιξη στο gate C4 δίπλα σε ένα Α332 της ΕΚ από το διπλανό Ντουμπάι. Εκείνη την ώρα πίσω στην πατρίδα ολοκληρωνόταν άλλο ένα επεισόδιο Δύο Ξένων και Κωνσταντίνου και Ελένης, ενώ στην Ντόχα η ηγουμένη μάς «Ευχαριστούσε που πετάξαμε μαζί τους» και μας διαβεβαίωνε ότι θα χαρεί να μας ξαναδεί. Την πίστεψα ειλικρινά και υποσχέθηκα ότι θα είμαι κοντά τους και στην επόμενη πτήση μου εντός ολίγων ωρών…

Αποβίβαση στο φρέσκο φρέσκο Hammad International Airport, ταχύτατος αλλά αποτελεσματικός έλεγχος χειραποσκευών και βόλτα προσανατολισμού στο καινούργιο αεροδρόμιο, μέχρι να έρθει η ώρα της QR822.
__________________________________________________________
+
Φαγητό, σέρβις, καθαριότητα, το widebody αεροπλάνο σε πτήση περίπου τεσσάρων ωρών και γενικά όλος αυτός ο «άλλος αέρας» σε σχέση με οποιαδήποτε αντίστοιχη ενδοευρωπαϊκή πτήση ίσης διάρκειας.
Η εμπειρία του να προσγειώνεσαι σε ένα ολοκαίνουργιο αεροδρόμιο.

-
Το κουτί του IFE κάτω από τα καθίσματα στις θέσεις δίπλα στα παράθυρα.
Η ζέστη κατά την επιβίβαση που μετατράπηκε σε ΚΡΥΟ λίγη ώρα μετά (ευτυχώς, υπήρχαν οι κουβέρτες).
Η ανυπαρξία εξωτερικής κάμερας στο IFE.
Το χειριστήριο του IFE που βρίσκεται στο μπράτσο του καθίσματος, εκεί ακριβώς που προσπαθείς να βολέψεις το χέρι σου.

 

[George]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Το Hamad είναι μεγάλο. Σε αναγκάζει να περπατήσεις, όχι υπερβολικά, αλλά όσο πρέπει για να γλιτώσεις το σύνδρομο της Οικονομικής θέσης. Είναι επίσης σκοτεινό, με τα γκρίζα δάπεδα και τα ξύλινα ταβάνια, αλλά και άνετο, με τις quiet areas, το δωρεάν wifi και τους "σταθμούς ίντερνετ" με τα iMac.
Βόλτα γύρω από το τεράστιο κίτρινο αρκουδάκι και gate open από τις 8 παρά!

QR822, Β773, A7-BAH, 35Α, χειμώνας 2014
DOH 21:00 - BKK 07:10 (+1)

Χαμός στο gate μετά το preboarding. Καρφίτσα δεν έπεφτε. Επιβίβαση γιούρια παρά τις απανωτές ανακοινώσεις και ουρά στη φυσούνα, όπου και έκανε ψοφόκρυο! Κάποιος παίζει με τους θερμοστάτες σήμερα...

Ευγενικό πλήρωμα και η γνωστή αραβική μουσικούλα από τα ηχεία. Διεκδίκησα και κέρδισα το παράθυρο που είχα προκρατήσει ήδη από τότε που έβγαλα το εισιτήριο, blue light στην καμπίνα, νέα επίδειξη σωστικών με...τυπικές αραβικές μορφές γυρισμένη σε 787 και 380 και pushback στις 20:56. Δίπλα μου δυο συμπαθείς ταϊλανδέζες κυρίες μέσης ηλικίας, με άρωμα κρέμας Ατρίξ και λακ Ελνέτ, που μεμιάς έβγαλαν τα παπούτσια και με ζηλευτή ευλυγισία κάθισαν σταυροπόδι στο κάθισμα σε κάποια στάση γιόγκα.

Εντωμεταξύ, το A7-BAH είχε φτάσει στο κατώφλι του 34R. Με βοριαδάκι δέκα κόμβων, CAVOK, δύο μουγκρίζοντες GE90 και μπροστά μας έναν από τους μακρύτερους διαδρόμους σε αεροδρόμιο παγκοσμίως, η απογείωση για το γεμάτο 773 ήταν παιχνιδάκι.

Η συνέχεια ήταν πάνω-κάτω όπως τη φαντάζεστε: μενού (που έπαιξε στις προσωπικές μας οθόνες για να διαλέξουμε), μαντηλάκια, φαγάκι, συσκότιση και ύπνος.

Οι άνεμοι μας έκαναν ντου από παντού abeam του Κατμαντού, εξ ου και οι σχετικές αναταράξεις. Πάνω από την Καλκούτα, με τη Μεγάλη Άρκτο στα αριστερά μας και τον οργανισμό μου να διψάει αφόρητα, νά σου ξανά το blue light. Βάρβαρο ξύπνημα για ένα σάντουιτς «chicken tikka» (που γνωρίζω τι ήταν όσο το γνώριζε και το ζωντανό κοτόπουλο πριν μπει στο μάτι του καταριανού σεφ), ένα μάφιν και πολύ νερό. Και μετά ύπνος ξανά, ενώ το τάμπλετ φορτιζόταν στην υποδοχή usb του καθίσματος.

Μισή ώρα πριν την προσγείωση, ο ήλιος εμφανιζόταν στο βάθος, το mood lighting στην καμπίνα γύρισε σε γαλαζοπορτοκαλοκόκκινο για να καταλήξει σε pantone 244 κι ο συγκυβερνήτης με καθαρή και στεντόρεια φωνή μάς καλημέρισε.

Από κάτω μας ποτάμια και ορυζώνες και δίπλα μας απίθανα condensations στα χρώματα της ίριδας να διατρέχουν την τεράστια πτέρυγα του 773. Η κάθοδος είχε αρχίσει και η καμπίνα είχε ξυπνήσει. Από τα ηχεία έπαιζε κάτι λιγότερο αραβικό αυτή τη φορά. Ίσως να ήταν διασκευές του άραβα Χατζηνάσιου...

Όλα μαζεμένα και τακτοποιημένα, η ορατότητα στα 5 χιλιόμετρα, ο άνεμος άπνοια, ο 01R μπροστά μας στο HUD του IFE, στις 07:05 ακριβώς οι ρόδες αγγίζουν ξανά το έδαφος και «καλωσήρθαμε στο Σουβαρναμπούμι» (για τους ντόπιους Σουβαναπούμ ή κάπως έτσι). Το θεριό ανοίγει τα air brakes και επιβραδύνει ήσυχα ήσυχα, ίσως για να μην ξυπνήσει τα φαντάσματα που όλοι πιστεύουν ότι ζουν στο αεροδρόμιο ( :? ), το οποίο μας υποδέχτηκε με υγρασία τέτοια που στα παράθυρα θέλαμε υαλοκαθαριστήρες! Το μόνο που προλάβαμε να δούμε πριν θολώσουν τελείως ήταν το terminal στο βάθος και κάτι Αργυροτσικνιάδες που έπιναν νερό ατάραχοι δίπλα μας, την ώρα που εγκαταλείπαμε το διάδρομο και η ηγουμένη μας ευχαριστούσε και μας έστελνε στην ευχή του Αλλάχ και του Βούδα.

Στάθμευση σε μια καθόλα φιλόξενη φυσούνα, αποβίβαση, έλεγχος θερμοκρασίας για Έμπολα, έλεγχος διαβατηρίων, βαλίτσες, τελωνείο και -έχοντας πλέον περάσει ήδη καμιά ώρα μετά την προσγείωση- έξοδος στο πρωινό χάος των δρόμων της πρωτεύουσας.
________________________________________________________
+
Όλα τα καλά της Qatar.
Η προσομοίωση Head-Up Display στο IFE.
Το 3-3-3 (θα μπορούσε να είναι 3-4-3...)

-
Το 3-3-3 (δοκιμάστε να βγείτε στο διάδρομο με δύο επιβάτες στο B και C και τα λέμε...)
Βάλτε μια κάμερα στο IFE βρε παιδιά...

 

[aakunz]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

12:35 η ηγουμένη ανακοίνωσε ότι ήμασταν πλήρεις. Γεμάτο δεν το έλεγες το αεροπλάνο, το γιατί όλες αυτές οι άδειες θέσεις έδειχναν κατειλημμένες στο e-checkin παραμένει μυστήριο...

Πολλές φορές, προκειμένου να γίνει ίση κατανομή των επιβατών σε όλα τα compartments του αεροσκάφους, το check-in module, αποκλείει ορισμένες θέσεις, ούτως ώστε οι επιβάτες να αναγκαστούν να κλείσουν θέσεις σε άλλο χώρο και να γίνει ίση κατανομή του βάρους. Για παράδειγμα, εάν έχουν τσεκάρει 30 επιβάτες στο μπροστινό τμήμα της οικονομικής, οι επόμενοι δε θα βλέπουν άλλες διαθέσιμες θέσεις στο συγκεκριμένο compartment (παρά το ότι υπάρχουν), ώστε να κλείσουν θέσεις στο μεσαίο ή το πίσω. Σε αυτό βέβαια παίζουν ρόλο και οι προβλέψεις για cargo, αποσκευές ή καύσιμα, απλά εγώ στέκομαι στο check-in.

Στα ελικοφόρα, αυτό τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια.

Πάμε γερά!

 

[seven4seven]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Ο ήχος της εκκίνησης των -115Β ειναι απλά ασύλληπτος, είτε απ έξω τον ακούς είτε απο μέσα. Και εξίσου εντυπωσιακό ειναι το ...θρόισμα που τον ακολουθεί, μέχρι το reverse thrust. Μου θύμισες πράματα!

 

[srous]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι τρελοί
Το κακό με την (παλιά; ) Ντόχα είναι πως ο διάδρομος είναι τεράστιος και δεν δίνουν όση παράσταση θα έπρεπε στην απογείωση.
Αλλά η εκκίνηση των 110 (77L) & 115 είναι μαγεία.

 

[George]

Re: Είναι καλά τα λεφτά, Qatari (με Qatar και Cathay στην Ασ

srous, όντως, με 4850m διάδρομο και νύχτα, η αλήθεια είναι ότι το 773 δε νομίζω ότι χρειάστηκε να το ζορίσουν πολύ!

seven4seven, με το απ' έξω δε συγκρίνεται τίποτα! Το μόνο κακό είναι ότι καθόμουν προς τα πίσω.

Αγαπητέ μου aakunz, έχεις δίκιο όπως πάντα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν έβρισκα κενές θέσεις, αν και ήμουν μέσα στους δέκα πρώτους που έκαναν check-in για την QR202. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το μυαλό μου πήγε περισσότερο σε θέσεις κρατημένες για frequent flyers και άλλους "καλούς" πελάτες τους.