Re: απολύσεις
Hastaroth":20t7c94e said:
3.Ο ιδιώτης δέν μετράει μόνο άν βγαίνει η δουλειά,αλλά και μέ τί κόστος βγαίνει.Αν μάθη οτι ενώ η δουλειά βγαίνει μέ 5 άτομα,αυτός πληρώνει 10,θά διώξη τούς 5 που δέν δουλεύουν ή θά τούς τρίξη τά δόντια (ακόμα κι'άν γλείφουν ή έχουν συγγενή στην εταιρεία ή ο,τιδήποτε άλλο).Οπως καί να έχη,η όποια αναξιοκρατία στόν ιδιωτικό τομέα είναι πολύ πιό περιορισμένη από όσο στό δημόσιο-καί εν πάσει περιπτώσει,ζημιώνει την τσέπη τού ιδιοκτήτη τής εταιρείας και όχι την τσέπη όλων μας.Αν η νΟΑ (καί η κάθε ιδιωτική εταιρεία) χρεωκοπήση,τό χρέος θά τό πληρώση ο Βγενόπουλος (και ο κάθε ιδιοκτήτης) καί όχι εμείς μέ τούς φόρους μας.
Ολα καλά κι όλα ωραία με τους Ιδιώτες VS Δημόσιο, αλλά η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση. Οχι ακριβώς στη μέση, αλλά σίγουρα όχι στα άκρα.
Για να γίνω πιο σαφής, ενώ οι υπερασπιστές της ιδιωτικοποίησης ισχυρίζονται ότι το εαν θα χρεωκοπήσει η εταιρεία είναι πλέον δικό της προβλημα και μόνο, αφού εμείς πλέον δεν υποχρεούμαστε να την επιδοτούμε μέσω του προϋπολογισμού, παραβλεπουν ότι
αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι οι απολυμένοι της ιδιωτικής εταιρείας (που μπορεί να απολυθηκαν και εξ αιτίας λανθασμένων χειρισμών του ιδιοκτήτη) γραφονται αμέσως στο ταμείο ανεργίας και πλέον πληρώνονται και με το νόμο άμεσα από τον προϋπολογισμό, δηλαδή από εμάς
. Οπότε φίλε
Hastaroth μάλλον είναι "μία η άλλη"...
Φυσικά αυτό πάει ακόμα πολύ πιο πέρα: Αν ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ η εταιρεία (δηλαδή κηρύξει αδυναμία πληρωμών), τότε είναι και άλλοι που θα δυσκολευτούν να πάρουν τα λεφτά τους, όπως οι πιστωτές (κυρίως τράπεζες) που σε ενδεχόμενη ρευστοποίηση της περιουσίας του πτωχεύσαντος είναι τελευταίοι στη σειρά κατάταξης, βάσει του πτωχευτικού μας δικαίου. Που σημαίνει ότι οι Τράπεζες στη συνέχεια θα μετακυλίσουν στα επιτόκια δανεισμού (κάρτες κλπ) το κόστος, όπως άλλωστε κάνουν με τη μετακύλιση του κόστους ανάληψης κινδύνου κάθε επισφαλούς επένδυσης εδώ και πολλά χρόνια. Οπότε, φίλε μου
Hastaroth πάλι εμείς θα την πληρώσουμε.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα λάθη των ιδιωτών σε μεγάλο βαθμό
συνεχίζουμε να τα πληρώνουμε όλοι μας. Αυτό δεν εκπλήσσει όσους ξέρουν λίγο από την οργάνωση ενός σύγχρονου "κράτους πρόνοιας". Είναι ένα από τα εκ κατασκευής χαρακτηριστικά του σύγχρονου κράτους πρόνοιας, δηλαδή, όταν έχει πρόβλημα ένας συμπολίτης μας (ανεργίας, υγείας, ατυχούς επιχειρηματικής δραστηριότητας) εδώ είμαστε όλοι και
μέσω του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του φορολογικού μας συστήματος και του προϋπολογισμού τσοντάρουμε όλοι για να τον βοηθήσουμε. Ναι, ακόμα κι αν αυτός ο συμπολίτης μας είναι ο Κόκκαλης ή ο Βγενόπουλος.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι
Δημόσιο VS Ιδιωτικο. Αλλωστε η
Singapore Airlines είναι μια
Δημόσια επιχείρηση, για όσους δεν το γνωρίζουν, και εξ όσων γνωρίζουμε, μια χαρά κερδοφόρα είναι!
Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι το τεράστιο μέγεθος του Δημοσίου τομέα και
ΚΥΡΙΩΣ η αλληλεξάρτηση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ("πελατειακή" σχέση) εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Δημόσιος τομέας, ΚΑΙ λόγω του μεγέθους του, είναι ο
μεγαλύτερος εργοδότης / αναθέτης έργων / κατασκευαστής, κλπ. στη χώρα, είναι δηλαδή ο "Οργανισμός" από τον οποίο εξαρτάται η επιβίωση ενός τεράστιου αριθμού ιδιωτικών επιχειρήσεων στη χώρα μας, μέσω ανάληψης δημοσίων έργων, δραστηριοτήτων κλπ. Αυτό από μόνο του καθιστά κάθε συζήτηση περί Ιδιωτικού VS Δημοσίου άτοπη.
Διότι εξ αιτίας της ιδιαίτερης αυτής σχέσης, βουλευτές, δημόσιοι "λειτουργοί" κ.α., τυγχάνουν της εύνοιας επιχειρηματιών προκειμένου οι πρώτοι, με την σειρά τους, να μεσολαβήσουν στην κρατική μηχανή προκειμένου να τους ανατεθούν δημόσια "έργα" και projects. Με το αζημίωτο φυσικά.
Οταν, επομένως, ένας βουλευτής (ή κάποιος αρμόδιος δημόσιος λειτουργός / γραφειοκράτης) από τον οποίο
ένας επιχειρηματίας περιμένει βοήθεια και "μεσολάβηση" προκειμένουν να (παρα)καμφθεί προς όφελός του ο ανταγωνισμός ζητήσει από τον επιχειρηματία να
προσλάβει και πέντε (λέμε τώρα) δικούς του, να είστε σίγουροι ότι ο επιχειρηματίας θα το κάνει χοροπηδώντας!! Ναί, κοστίζει, αλλά είναι μέρος του deal: Αλλωστε, χωρίς τη βοήθεια του εν λόγω γραφειοκράτη, ο επιχειρηματίας θα είχε πολύ μεγαλύτερο κόστος να "πάρει τη δουλειά" μέσω της ανταγωνιστικής διαδικασίας (διαγωνισμός), να επιβιώσει η επιχείρησή του, και βέβαια να γεμίσει την τσέπη του. Ο επιχειρηματίας απλά θα ματεκυλίσει στο τελικό προϊόν το κόστος του έξτρα εργατικού δυναμικού. Και τώρα μαντέψτε ποιός τα πληρώνει όλα αυτά μέσω της υπερτιμολόγησης του τελικού προϊόντος (εισιτήριο) από τον ...αξιοκρατικά υπερθεματιστή επιχειρηματία;;;
Φίλε μου
Hastaroth πάλι εμείς, φυσικά, θα την πληρώσουμε!!!
Αυτό, ως
απάντηση σε αυτους που ισχυρίζονται ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δουλεύουν με τον "βελτιστο" αριθμό εργαζομένων. Αυτό απλά δεν συμβαίνει στην Ελλάδα (και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, όχι απαραίτητα τριτοκοσμικά). Το φαινόμενο αυτό μάλιστα έχει ενταθεί εξ αιτίας του γεγονότος ότι είναι αδύνατο πλέον, λόγω ΑΣΕΠ, να κάνουν προσλήψεις στον στενό δημόσιο τομέα. Βρήκαν λοιπόν την εύκολη λύση:
Κάνουμε ρουσφέτια στους επιχειρηματίες και αυτοί προσλαμβάνουν τους ψηφοφόρους μας. Δεν είναι άλλωστε τρελό να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία μια σύμβαση εργασίας "αορίστου χρόνου" να ισοδυναμεί με μονιμότητα;;
!Η διευκρίνησή σου όμως είναι τεχνικής φύσεως. Διότι αυτοί που τελικά επωφελούνται είναι μόνο αυτοί που μένουν άνεργοι κάποια στιγμή στη ζωή τους (κι αποκτούν δικαίωμα εγγραφής στον ΟΑΕΔ). Ενώ αυτοί που πληρώνουν είμαστε όλοι μας (οι νόμιμα εργαζόμενοι που υφισταμεθα τις κατά το νόμο κρατήσεις). Ασε που σε περιπτώσεις ελλειματικών ταμείων τα ταμεία παρακρατούν/υπεξαιρούν το μερίδιο υπέρ ΟΑΕΔ (καλή ώρα...) οπότε πρέπει το κράτος -καταφεύγοντας σε άμεσο δανεισμό- να καλύψει τις ανάγκες των επιδομάτων.
