Άλλο ένα από μένα:
>Oι επιβάτες μιας πτήσης της Ryanair κάθονται στις θέσεις τους και
>περιμένουν τους πιλότους. Σύντομα, δύο άνδρες μπαίνουν στον
>αεροπλάνο, με
>στολή πιλότου. Φορούν μαύρα γυαλιά. Ο ένας από τους δύο συνοδεύεται
>από
>έναν σκύλο για τυφλούς και ο άλλος βρίσκει το δρόμο του με την
>βοήθεια ενός
>άσπρου μπαστουνιού. Προχωρούν στον διάδρομο, μπαίνουν στο πιλοτήριο
>και
>ξανακλείνουν την πόρτα. Πολλοί από τους επιβάτες γελούν νευρικά και
>όλοι κοιτάζονται με μία έκφραση που πηγαίνει από την έκπληξη στον
>φόβο
>ή τον σκεπτικισμό. Μερικοί ψάχνουν τις κάμερές τους.
>Μερικά λεπτά αργότερα οι μηχανές του αεροπλάνου ξεκινούν και το
>αεροπλάνο επιταχύνει στην πίστα. Τρέχει όλο και πιο γρήγορα και
>μοιάζει σα
>να μην πρόκειται να απογειωθεί ποτέ. Οι επιβάτες κοιτάζουν από τα
>παράθυρα τους και διαπιστώνουν ότι το αεροπλάνο κατευθύνεται ίσια σε
>μια
>λίμνη που βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου απογείωσης.
>Το αεροπλάνο τώρα τρέχει πολύ γρήγορα στην πίστα και πολλοί επιβάτες
>διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να απογειωθούν ποτέ και ότι όλοι θα
>πέσουν
>στην λίμνη. Οι φωνές των έντρομων επιβατών γεμίζουν το αεροπλάνο,
>αλλά
>αυτή ακριβώς τη στιγμή, το αεροπλάνο απογειώνεται γλυκά, χωρίς το
>παραμικρό
>πρόβλημα. Οι επιβάτες ηρεμούν, χαμογελούν, νιώθοντας λίγο ανόητοι
>που
>πίστεψαν σε αυτό το κακόγουστο αστείο. Λίγα λεπτά αργότερα το
>γεγονός ξεχάστηκε.
>Στο πιλοτήριο, ο πιλότος ψαχουλεύει το ταμπλό με τα όργανα, βρίσκει
>το
>κουμπί του αυτόματου πιλότου και τον βάζει σε λειτουργία. Λεει μετά
>στον
>συγκυβερνήτη.
>"Ξέρεις τι πραγματικά με φοβίζει"
>"Όχι" απαντά ο άλλος.
>"Μια απ' αυτές τις μέρες, θα βάλουν τις φωνές πολύ αργά και θα
>πνιγούμε
>όλοι μας."