Από την μικρή μου εμπειρία στα ηλεκτρονικά, avionics, cockpits κλπ, κρατάω πάρα πολύ μικρό καλάθι διαβάζοντας τα γραφόμενα της Thales. Ένα χαρακτηριστικό σύστημα του Super Puma, τα σύστημα Navigation (NADIR 1000), είναι κατασκευασμένο από την εν λόγω εταιρία. Όντας στην Γαλλία την εποχή που το πρώτο τέτοιο σύστημα παραδόθηκε στον πρώτο πελάτη (την ΠΑ δηλαδή), αναγκάστηκα να ψάξω και να μάθω το πώς λειτουργεί το σύστημα (πέρα από τα τυποποιημένα εγχειρίδια χρήσης), καθώς και να αναφέρω τυχόν bugs & errors.
Παρόλο που το σύστημα θα έπρεπε να είναι pilot oriented, ανακάλυψα πως φτιάχτηκε από computer geeks/freaks που ελάχιστη σχέση με την πτήση είχαν. Είχε bugs (πολλά, ειδικά συγκρινόμενο με τον προκάτοχό του - NADIR MK2, Sextan Avionics) και λάθη προγραμματισμού. Ψάχνοντας στη γραμμή παραγωγής της Thales, με έστελναν από τον Άννα στον Καϊάφα και τούμπαλιν, ώσπου μετά από αρκετή γκρίνια, έφτασα σε έναν ηλικιωμένο κυριούλη, που υποτίθεται πως ήταν ο "γκουρού των nadirs". Ο κύριος αυτός λοιπόν, ήταν αφοπλιστικότατος:
Δεν γνωρίζω αυτά τα προβλήματα που μου λες. Κάτι πιτσιρικάδες προγραμματιστές έφτιαξαν το λογισμικό και δεν νομίζω να ξέρει κανείς να το δουλέψει. Μάλλον, στον συγκεκριμένο τύπο nadir, εσύ είσαι ο γκουρού, μου είπε
Ο αρχιχειριστής της Eurocopter, πέταξε για πρώτη φορά με τον συγκεκριμένο τύπο nadir κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μου, στη Μασσαλία. Του πήρε περίπου 1 ώρα, ανάμεσα σε μουρμουρητά και βρισιές σε άπταιστα Γαλλικά, για να παραδεχτεί πως
αυτοί της Thales, δεν έχουν ιδέα τί κάνουν, ψάχνοντας όλο αυτό το χρόνο ανεπιτυχώς να βρει, πώς γίνεται η πιο απλή δουλειά στο εν λόγω σύστημα (η αποθήκευση της παρούσας θέσης). Δεν τα κατάφερε....
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως αν και ίσως να είναι μεμονωμένο περιστατικό, τέτοιοι σχεδιασμοί λαμβάνουν περισσότερη υπόψη κάποια εταιρικά standards, παρά τις πραγματικές ανάγκες του πληρώματος. Ελπίζω οι όποιες δοκιμές θα απαιτηθούν και θα εκτελεστούν για τον έλεγχο και την πιστοποίηση τέτοιων σημαντικών συστημάτων, να γίνουν χωρίς επιβάτες (μπρρρ x3).
