George
V.I.P.-Class-Member
- Εγγραφή
- 29/03/2003
- Μηνύματα
- 1.432
- Likes
- 123
Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης των trip reports ξέρετε ότι τέλη Ιουλίου ήμουν επί βρετανικού εδάφους, για διάφορους...αεροπορικούς λόγους. Και επειδή κάπως έπρεπε να γυρίσω, είπα να δοκιμάσω την Ελλάδα Αεριωθούμενη ("Hellas Jet" σε άπταιστα ελληνικά).
Τηλεφωνική κράτηση περίπου ενάμιση μήνα πριν, προκράτηση θέσης 8Α και έκδοση του εισιτηρίου (ΑΤΒ2) από τα γραφεία του αεροδρομίου. Τελική τιμή μαζί με φόρους 130,25 ευρώ. Ήταν ό,τι φθηνότερο βρήκα για εκείνη την περίοδο (ίδια τιμή έδινε και η easy). Βέβαια -και αυτό το καταγγέλω ανοιχτά- λίγες εβδομάδες αφότου εξέδωσα το εισιτήριό μου, η Τ4 έβγαλε και ναύλο των 85 ευρώ (τελική μαζί με φόρους) ο οποίος ΔΕΝ υπήρχε πριν!!! Δηλαδή, φθηνότερα και από easy
Αλλά, ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο.
Τ4/HEJ 703, LGW-ATH, 26JUL2004, SX-BVA, θέση 8A, STD 11:00
Από το King's Cross πήρα Thameslink πρωί πρωί (την ίδια γραμμή που πάει και στο Luton), γιατί θα έκαναν κάποια έργα σε ένα τμήμα των γραμμών της διαδρομής μου και έπρεπε να προλάβω τυχόν καθυστερήσεις. Μετά από διαδρομή περίπου 45 λεπτών και μαζί με αρκετούς νυσταγμένους Άγγλους που Δευτέρα πρωί πήγαιναν με συννεφιά και ψιλόβροχο στη δουλειά τους, έφτασα στο Gatwick λίγο μετά τις 08:30. Το τρένο σταματάει στο South Terminal και η Τ4 φεύγει από το North, που σημαίνει ότι έπρεπε να πάρω το άλλο εναέριο τρενάκι που τα συνδέει. Μεγάλα παράθυρα και γερές δόσεις από tarmac, αλλά η διαδρομή πολύ μικρή.
Όταν τελικά έφτασα, το check-in δεν είχε ακόμη ξεκινήσει, οπότε αρκέστηκα σε μια βόλτα στο αεροδρόμιο και...σήκωσα αρκετά μικρά "σουβενίρ" (baggage tags American Airlines, American Eagle, Aerolineas Argentinas, Emirates κ.λ.π.). Πρόσεξα ιδιαίτερα την παρουσία της ΒΑ (είχαν π.χ. ειδικό χώρο αναμονής για τα ασυνόδευτα παιδιά κοντά στο check-in) και, μέχρι να τα γυρίσω όλα αυτά, το check-in άνοιξε. Ήμουν από τους πρώτους, μαζί με δύο αθλήτριες από τη Βρετανική Ολυμπιακή Ομάδα που είχαν καταλάβει αναπόφευκτα ένα desk μέχρι να συνεννοηθούν με τον υπάλληλο για το υπέρβαρο. Το check-in γρήγορο, η θέση είχε όντως κρατηθεί και η ώρα επιβίβασης είχε οριστεί στις 10:00.
Άλλη μια βόλτα στο Terminal (όπου τσέκαρα ότι το αεροπλάνο είχε έρθει 09:44 με STA 10:00), γρήγορο breakfast και πορεία προς το gate κατά τις 10 μετά από ουρές στον έλεγχο χειραποσκευών, αλλά με πολύ ευγενικούς και φιλικούς υπαλλήλους ("Where are you travelling to, sir? Athens! Oh, you will have a great time there this summer with the Olympics"). Πάάάρα πολύ περπάτημα μέχρι το gate και μεταφορά με λεωφορειάκι στο remote stand όπου μας περίμενε ο Πήγασος. Επιβίβασημε θέα την πολυσυζητημένη κατασκευαζόμενη πεζογέφυρα.
Το ευγενικό αίτημά μου για φωτογράφηση του cockpit από την ανοιχτή πόρτα του όσο είμασταν στο έδαφος περιμένοντας τους υπόλοιπους επιβάτες αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον με καχυποψία. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε ρώτησαν τον κυβερνήτη, αλλά η κυρία προϊσταμένη πέρασε διακριτικά για να μου ρίξει ένα διερευνητικό βλέμα, μήπως και αναγνώριζε στο πρόσωπό μου κάποιον...στυγερό εγκληματία. Επίσης, στο ερώτημά μου αν το αεροπλάνο είναι γεμάτο, η αεροσυνοδός μου απάντησε "Γιατί ρωτάτε; Ναι, σχεδόν γεμάτο είναι", για να αποδειχτεί περίτρανα στη συνέχεια ότι η πληρότητα ήταν γύρω στο 50-60% της Οικονομικής, με ένα-δύο άτομα στη Business. Ας το παραβλέψουμε όμως αυτό.
Τα δερμάτινα καθίσματαήταν σκληρά αλλά άνετα, με μαξιλαράκι απόλυτα ρυθμιζόμενο και αναπαυτικό. Το seat pitchκαλό και το αεροπλάνο καθαρό και σε πολύ καλή κατάσταση.
Το πλήρωμα εκτός από τους συνήθεις ελέγχους προετοιμασίας της καμπίνας, φρόντισε να ενημερώσει τους επιβάτες που κάθονταν σε παράθυρο κινδύνου για το πώς αυτό ανοίγει. Στις ανακοινώσεις ασφαλείας ήταν πολύ αναλυτικοί, επισημαίνοντας ότι "τα κινητά τηλέφωνα πρέπει να είναι κλειστά γιατί έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν παρεμβολές στα συστήματα του αεροσκάφους" και θυμίζοντας ότι τα σκιάδια των παραθύρων (window shades) πρέπει να είναι ανοιχτά κατά την απογείωση και προσγείωση. Η επίδειξη σωστικών μέσων έγινε στις οθόνες του Α320 στα αγγλικά με χρήση animation, αλλά οι ελληνικοί υπότιτλοι ήταν υπερβολικά μικροί (η φωτο είναι τραβηγμένη με τέρμα zoom 8x). Η προϊσταμένη μας συστήθηκε την ώρα που δίπλα μας περνούσε ένα πανέμορφο 744 της Virgin και στις 11:10 άρχισε το pushback. Από το πιλοτήριο ήρθε μια αναλυτικότατη ανακοίνωση ("...θα απογειωθούμε από το διάδρομο 26L, κάνοντας στη συνέχεια δεξιά στροφή,...,και ο αναμενόμενος χρόνος πτήσης μας θα είναι 3:10' ").
Απογείωση στις 11:20 και κάπου εκεί άρχισε και η προβολή του video. Βέβαια, τα ακουστικά που μοιράστηκαν μου ήταν εντελώς άχρηστα, γιατί απλά ο ήχος ήταν ανύπαρκτος σε κάποιες σειρές καθισμάτων (π.χ. 8 A,B,C & 9 A,B,C τίποτα, ενώ στις 8 D,E,F όλα κανονικά... :evil: ). Τα ακουστικά όμως μου φάνηκαν χρήσιμα ως ωραιότατο σουβενίρ μετά την πτήση
Το IFE ξεκίνησε με ένα εισαγωγικό video για το LGAV (γεμάτο από εικόνες αεροσκαφών της...ΟΑ!!!!!) και διαφημίσεις της Τ4 (για να σου θυμίζει με ποιον πετάς) και της Vodafone. Συνέχεια με Design 360 του CNN, Candit Camera, αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες (εννοείται) και BBC news. Ομολογώ ότι με αυτό το τελευταίο ξενέρωσα απίστευτα. Μόλις που άρχισα να χαίρομαι άλλη μία πτήση και αυτοί μου έδειχναν τι έγινε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη κ.λ.π. Μα, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ! Θα το μάθω μόλις προσγειωθούμε!!!!! Ούτε στον αέρα δεν μπορεί να ησυχάσει κανείς??? (Τις ίδιες ανησυχίες βέβαια δε συμμερίζονταν πολλοί από τους συνεπιβάτες μου).
Bar service στις 11:40 από μια ευγενέστατη -και εμφανίσιμη- αυτή τη φορά αεροσυνοδό με χυμό (μήλο ή πορτοκάλι) και pretzels για πριν και sprite για μαζί με το γεύμα. Το meal service ξεκίνησε μετά από κανένα μισάωρο και κράτησε περίπου μία ώρα. Ο δίσκος του φαγητού (με εμφανές sticker προέλευσης: Olympic Catering) ήταν αξιοπρεπούς μεγέθους με σαλάτα μεξικάνικης σύλληψης (καλαμπόκι, μαρούλι, κόκκινη πιπεριά, κόκκινα φασόλια κ.λ.π.) και one thousand islands dressing, ζυμαρικά γεμισμένα με μαλακό τυρί και κόκκινη σάλτσα, ψωμάκι (σε σελοφάν), βουτυράκι, μους λεμονιού και ένα ποτήρι νερό (Kimi). Γενικά νόστιμο και πολύ χορταστικό.
Κατά διαστήματα είχαμε ελαφρές αναταράξεις, μέχρι που πλησιάζαμε τις ανατολικές ακτές της Ιταλίας και το Ιόνιο. Εκεί τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά. Ευτυχώς, οι δίσκοι είχαν μαζευτεί. Αρκετό κούνημα, το πλήρωμα καθισμένο ("cabin crew remain seated, REMAIN SEATED"), πτήση στα 39000 πόδια( ) και μια μικρή αλλαγή πορείαςλόγω καιρού. Η κυρία προϊσταμένη πάντως δήλωνε "Ο κυβερνήτης έχει ανάψει τη φωτεινή επιγραφή προσδεθείτε και σας παρακαλούμε να επιστρέψετε στη θέση σας και να δέσετε τις ζώνες ασφαλείας. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας". Αν κρίνω όμως από το ύφος στο πρόσωπό της, περνούσε στιγμές μεγάλης ταλαιπωρίας και πολύ θα ήθελε όλα να τελειώσουν σύντομα. Ε, κατά τις 15:10 (ώρα Ελλάδος πλέον) ο χορός σταμάτησε και η ίδια αποφάσισε να μας κεράσει και παγωτάκι. Στο ενδιάμεσο, εγώ χάζευα τη θέα των IAE V2500.
Top of descend στις 15:55 πάνω από την Πάτρα με κάποια cumulonimbusνα μας κάνουν παρέα και να μας αναγκάζουν σε άλλη μία -μικρή αυτή τη φορά- παράκαμψη. Προσέγγιση από νοτιοδυτικά με θέα στο Ελληνικό και προσγείωση στον 03R στις 16:35 (με STA 16:40). Παρά τις ελπίδες μου για φυσούνα, σταθμεύσαμε στο Α46 και το λεωφορειάκι μάς μετέφερε στο main terminal building του Athens International Airport. 16:58 άρχισαν να κυλούν και οι πρώτες βαλίτσες.
Αυτά και...καλή επίσκεψη στον οφθαλμίατρό σας μετά από τόσο διάβασμα
Σχόλια, εντυπώσεις και παραλειπόμενα από το ταξίδι ακολουθούν σύντομα.
Τηλεφωνική κράτηση περίπου ενάμιση μήνα πριν, προκράτηση θέσης 8Α και έκδοση του εισιτηρίου (ΑΤΒ2) από τα γραφεία του αεροδρομίου. Τελική τιμή μαζί με φόρους 130,25 ευρώ. Ήταν ό,τι φθηνότερο βρήκα για εκείνη την περίοδο (ίδια τιμή έδινε και η easy). Βέβαια -και αυτό το καταγγέλω ανοιχτά- λίγες εβδομάδες αφότου εξέδωσα το εισιτήριό μου, η Τ4 έβγαλε και ναύλο των 85 ευρώ (τελική μαζί με φόρους) ο οποίος ΔΕΝ υπήρχε πριν!!! Δηλαδή, φθηνότερα και από easy
Αλλά, ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο.
Τ4/HEJ 703, LGW-ATH, 26JUL2004, SX-BVA, θέση 8A, STD 11:00
Από το King's Cross πήρα Thameslink πρωί πρωί (την ίδια γραμμή που πάει και στο Luton), γιατί θα έκαναν κάποια έργα σε ένα τμήμα των γραμμών της διαδρομής μου και έπρεπε να προλάβω τυχόν καθυστερήσεις. Μετά από διαδρομή περίπου 45 λεπτών και μαζί με αρκετούς νυσταγμένους Άγγλους που Δευτέρα πρωί πήγαιναν με συννεφιά και ψιλόβροχο στη δουλειά τους, έφτασα στο Gatwick λίγο μετά τις 08:30. Το τρένο σταματάει στο South Terminal και η Τ4 φεύγει από το North, που σημαίνει ότι έπρεπε να πάρω το άλλο εναέριο τρενάκι που τα συνδέει. Μεγάλα παράθυρα και γερές δόσεις από tarmac, αλλά η διαδρομή πολύ μικρή.
Όταν τελικά έφτασα, το check-in δεν είχε ακόμη ξεκινήσει, οπότε αρκέστηκα σε μια βόλτα στο αεροδρόμιο και...σήκωσα αρκετά μικρά "σουβενίρ" (baggage tags American Airlines, American Eagle, Aerolineas Argentinas, Emirates κ.λ.π.). Πρόσεξα ιδιαίτερα την παρουσία της ΒΑ (είχαν π.χ. ειδικό χώρο αναμονής για τα ασυνόδευτα παιδιά κοντά στο check-in) και, μέχρι να τα γυρίσω όλα αυτά, το check-in άνοιξε. Ήμουν από τους πρώτους, μαζί με δύο αθλήτριες από τη Βρετανική Ολυμπιακή Ομάδα που είχαν καταλάβει αναπόφευκτα ένα desk μέχρι να συνεννοηθούν με τον υπάλληλο για το υπέρβαρο. Το check-in γρήγορο, η θέση είχε όντως κρατηθεί και η ώρα επιβίβασης είχε οριστεί στις 10:00.
Άλλη μια βόλτα στο Terminal (όπου τσέκαρα ότι το αεροπλάνο είχε έρθει 09:44 με STA 10:00), γρήγορο breakfast και πορεία προς το gate κατά τις 10 μετά από ουρές στον έλεγχο χειραποσκευών, αλλά με πολύ ευγενικούς και φιλικούς υπαλλήλους ("Where are you travelling to, sir? Athens! Oh, you will have a great time there this summer with the Olympics"). Πάάάρα πολύ περπάτημα μέχρι το gate και μεταφορά με λεωφορειάκι στο remote stand όπου μας περίμενε ο Πήγασος. Επιβίβασημε θέα την πολυσυζητημένη κατασκευαζόμενη πεζογέφυρα.
Το ευγενικό αίτημά μου για φωτογράφηση του cockpit από την ανοιχτή πόρτα του όσο είμασταν στο έδαφος περιμένοντας τους υπόλοιπους επιβάτες αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον με καχυποψία. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε ρώτησαν τον κυβερνήτη, αλλά η κυρία προϊσταμένη πέρασε διακριτικά για να μου ρίξει ένα διερευνητικό βλέμα, μήπως και αναγνώριζε στο πρόσωπό μου κάποιον...στυγερό εγκληματία. Επίσης, στο ερώτημά μου αν το αεροπλάνο είναι γεμάτο, η αεροσυνοδός μου απάντησε "Γιατί ρωτάτε; Ναι, σχεδόν γεμάτο είναι", για να αποδειχτεί περίτρανα στη συνέχεια ότι η πληρότητα ήταν γύρω στο 50-60% της Οικονομικής, με ένα-δύο άτομα στη Business. Ας το παραβλέψουμε όμως αυτό.
Τα δερμάτινα καθίσματαήταν σκληρά αλλά άνετα, με μαξιλαράκι απόλυτα ρυθμιζόμενο και αναπαυτικό. Το seat pitchκαλό και το αεροπλάνο καθαρό και σε πολύ καλή κατάσταση.
Το πλήρωμα εκτός από τους συνήθεις ελέγχους προετοιμασίας της καμπίνας, φρόντισε να ενημερώσει τους επιβάτες που κάθονταν σε παράθυρο κινδύνου για το πώς αυτό ανοίγει. Στις ανακοινώσεις ασφαλείας ήταν πολύ αναλυτικοί, επισημαίνοντας ότι "τα κινητά τηλέφωνα πρέπει να είναι κλειστά γιατί έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν παρεμβολές στα συστήματα του αεροσκάφους" και θυμίζοντας ότι τα σκιάδια των παραθύρων (window shades) πρέπει να είναι ανοιχτά κατά την απογείωση και προσγείωση. Η επίδειξη σωστικών μέσων έγινε στις οθόνες του Α320 στα αγγλικά με χρήση animation, αλλά οι ελληνικοί υπότιτλοι ήταν υπερβολικά μικροί (η φωτο είναι τραβηγμένη με τέρμα zoom 8x). Η προϊσταμένη μας συστήθηκε την ώρα που δίπλα μας περνούσε ένα πανέμορφο 744 της Virgin και στις 11:10 άρχισε το pushback. Από το πιλοτήριο ήρθε μια αναλυτικότατη ανακοίνωση ("...θα απογειωθούμε από το διάδρομο 26L, κάνοντας στη συνέχεια δεξιά στροφή,...,και ο αναμενόμενος χρόνος πτήσης μας θα είναι 3:10' ").
Απογείωση στις 11:20 και κάπου εκεί άρχισε και η προβολή του video. Βέβαια, τα ακουστικά που μοιράστηκαν μου ήταν εντελώς άχρηστα, γιατί απλά ο ήχος ήταν ανύπαρκτος σε κάποιες σειρές καθισμάτων (π.χ. 8 A,B,C & 9 A,B,C τίποτα, ενώ στις 8 D,E,F όλα κανονικά... :evil: ). Τα ακουστικά όμως μου φάνηκαν χρήσιμα ως ωραιότατο σουβενίρ μετά την πτήση
Το IFE ξεκίνησε με ένα εισαγωγικό video για το LGAV (γεμάτο από εικόνες αεροσκαφών της...ΟΑ!!!!!) και διαφημίσεις της Τ4 (για να σου θυμίζει με ποιον πετάς) και της Vodafone. Συνέχεια με Design 360 του CNN, Candit Camera, αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες (εννοείται) και BBC news. Ομολογώ ότι με αυτό το τελευταίο ξενέρωσα απίστευτα. Μόλις που άρχισα να χαίρομαι άλλη μία πτήση και αυτοί μου έδειχναν τι έγινε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη κ.λ.π. Μα, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ! Θα το μάθω μόλις προσγειωθούμε!!!!! Ούτε στον αέρα δεν μπορεί να ησυχάσει κανείς??? (Τις ίδιες ανησυχίες βέβαια δε συμμερίζονταν πολλοί από τους συνεπιβάτες μου).Bar service στις 11:40 από μια ευγενέστατη -και εμφανίσιμη- αυτή τη φορά αεροσυνοδό με χυμό (μήλο ή πορτοκάλι) και pretzels για πριν και sprite για μαζί με το γεύμα. Το meal service ξεκίνησε μετά από κανένα μισάωρο και κράτησε περίπου μία ώρα. Ο δίσκος του φαγητού (με εμφανές sticker προέλευσης: Olympic Catering) ήταν αξιοπρεπούς μεγέθους με σαλάτα μεξικάνικης σύλληψης (καλαμπόκι, μαρούλι, κόκκινη πιπεριά, κόκκινα φασόλια κ.λ.π.) και one thousand islands dressing, ζυμαρικά γεμισμένα με μαλακό τυρί και κόκκινη σάλτσα, ψωμάκι (σε σελοφάν), βουτυράκι, μους λεμονιού και ένα ποτήρι νερό (Kimi). Γενικά νόστιμο και πολύ χορταστικό.
Κατά διαστήματα είχαμε ελαφρές αναταράξεις, μέχρι που πλησιάζαμε τις ανατολικές ακτές της Ιταλίας και το Ιόνιο. Εκεί τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά. Ευτυχώς, οι δίσκοι είχαν μαζευτεί. Αρκετό κούνημα, το πλήρωμα καθισμένο ("cabin crew remain seated, REMAIN SEATED"), πτήση στα 39000 πόδια(
) και μια μικρή αλλαγή πορείαςλόγω καιρού. Η κυρία προϊσταμένη πάντως δήλωνε "Ο κυβερνήτης έχει ανάψει τη φωτεινή επιγραφή προσδεθείτε και σας παρακαλούμε να επιστρέψετε στη θέση σας και να δέσετε τις ζώνες ασφαλείας. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας". Αν κρίνω όμως από το ύφος στο πρόσωπό της, περνούσε στιγμές μεγάλης ταλαιπωρίας και πολύ θα ήθελε όλα να τελειώσουν σύντομα. Ε, κατά τις 15:10 (ώρα Ελλάδος πλέον) ο χορός σταμάτησε και η ίδια αποφάσισε να μας κεράσει και παγωτάκι. Στο ενδιάμεσο, εγώ χάζευα τη θέα των IAE V2500.Top of descend στις 15:55 πάνω από την Πάτρα με κάποια cumulonimbusνα μας κάνουν παρέα και να μας αναγκάζουν σε άλλη μία -μικρή αυτή τη φορά- παράκαμψη. Προσέγγιση από νοτιοδυτικά με θέα στο Ελληνικό και προσγείωση στον 03R στις 16:35 (με STA 16:40). Παρά τις ελπίδες μου για φυσούνα, σταθμεύσαμε στο Α46 και το λεωφορειάκι μάς μετέφερε στο main terminal building του Athens International Airport. 16:58 άρχισαν να κυλούν και οι πρώτες βαλίτσες.
Αυτά και...καλή επίσκεψη στον οφθαλμίατρό σας μετά από τόσο διάβασμα
Σχόλια, εντυπώσεις και παραλειπόμενα από το ταξίδι ακολουθούν σύντομα.
. Δύο ήταν σχετικά εμφανίσιμες, αλλά χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο σε κανέναν άλλο τομέα. Ούτε χαμογελούσαν, ούτε έκαναν κάτι παραπάνω από τα τυπικά και, γενικά, έδειχναν μάλλον...ταλαιπωρημένες. Όσο για την κυρία προϊσταμένη, μόνο το παγωτάκι μοίρασε και έκανε και τις ανακοινώσεις. Μεγαλύτερη σε ηλικία από τις υπόλοιπες (γύρω στα 40), έβγαζε μια προσεγμένη αυστηρότητα. Δεν μπορώ να πω ότι έδειχνε να καλοπερνάει εν πτήσει πάντως (οι έντονες αναταράξεις την έκαναν να δείχνει ότι είχε δυσανασχετήσει). Γενικά, νομίζω ότι ένα τέτοιο πλήρωμα μπορεί να το συναντήσει κανείς σε οποιαδήποτε εταιρία.
. Φυσικά, όλο αυτό το διάστημα (από την εγγραφή μου μέχρι που τους τηλεφώνησα) έκανα κανονικά log-in στο site τους με τον κωδικό που είχα εξαρχής. Μετά από λίγες εβδομάδες, μέσω e-mail με ενημέρωσαν ότι είχαν καταχωρηθεί δύο λογαριασμοί στο όνομά μου και γι'αυτό δημιουργήθηκε το πρόβλημα. Οι υπάλληλοι του Hellas Jet Club ήταν ευγενικές και πολύ πρόθυμες να βοηθήσουν, αλλά τελικά η όλη διαδικασία έκδοσης της κάρτας μου φάνηκε υπερβολικά χρονοβόρος. Σε τελική ανάλυση, έκανα εγγραφή μέσω internet για να εξυπηρετηθώ πιο γρήγορα... :evil: 