Velerefontis
Business-Class-Member
- Εγγραφή
- 30/11/2007
- Μηνύματα
- 380
- Likes
- 287
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- UA
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDDL
It’s more fun in the Philippines vol.1 ( 2011 )
Μέσα Αυγούστου 2011 στο Λονδινάκι λοιπόν , οι σκέψεις για κάποιο εξωτικό προορισμό υπήρχαν αρκετό καιρό πριν και το μόνο που έλειπε ήταν ο προορισμός. Ματιές στον χάρτη και googlαρισμα για διάφορες Ασιατικές χώρες όπως Thailand, Vietnam, Cambodia, Malaysia, Indonesia ( Bali ) και Philippines.
Δεν ξέρω να πώ την αλήθεια πλέον γιατί επιλέξαμε τις Φιλιππίνες , το μόνο που ξέρω ήταν οτι κάναμε την σωστή επιλογή... Αυτο που έλειπε ήταν να βρούμε το πότε και με τι...
Το πότε βρέθηκε και ήταν 02/10/2011 με 20/10/2011, 18 ημέρες ( 21 ημέρες έχεις δικαίωμα να μείνεις χωρίς την έκδοση βίζας αρκεί να έχεις εισιτήριο εξόδου απο την χώρα) με αρκετές εσωτερικές πτήσεις με ενδιαφέρουσες εταιρίες. Ο κλήρος έλαχε στην Etihad η οποία στο σκέλος LHR-AUH-MNL μας είχε Α345 μέχρι Abu Dhabi και 77W μέχρι Μανίλα. Η επιστροφή ήταν προγραμματισμένη με 77W στο Μανιλα-Abu Dhabi και Α346 στο Abu Dhabi-London LHR. Επιλέχθηκε κυρίως λόγω του 345/346 και κατά δεύτερο λόγω πολύ καλής προσφοράς δεδομένου της απόστασης,στα 499 Ευρα το ατομο.
Ο καιρός πέρασε και φτάσαμε στην μέρα αναχώρησης. Η προσμονή γι αυτο το ταξίδι μεγάλη, είχα χρόνια να πετάξω με widebody ( προηγηθηκε ενα 330 LTU MUC-SKG και ενα Χριστουγεννιατικο Α310 της Λουφτι σε Θεσσαλονικη-Μοναχο) αλλα ποτέ δεν είχα πετάξει σε πτήση μεγαλύτερη των 3,5 ωρών...
Το ταξίδι ( γιατι ταξίδι ειναι να πας απο ΒΑ Λονδινο μέχρι Χηθροου) ξεκίνησε με το underground της Piccadilly Line απο Bounds Green μέχρι LHR Terminal 4 και check in στο σχεδόν άδειο γκισέ της Etihad. Έλεγχος χειραποσκευών και περπάτημα προς την πύλη μας. Διάφορα καλούδια κοσμούσαν την πίστα του LHR, μέσα σε αυτά ένα Α310 της Biman Bangladesh και κάπου εκεί μας περίμενε η Ομορφιά ( προσωπικη άποψη παντα) , το Α6-EHD ένα Α340-500 της Etihad το οποίο θα μας πήγαινε μέχρι το Abu Dhabi.
Η προγραμματισμένη ώρα επιβίβασης έφτασε και σε λίγο κοντεύαμε την ETD χωρίς πληροφοριές σχετικά με την καθυστέρηση .... Τελικά αντι για 14:00 το boarding ξεκίνησε 14:40 με μουρμούρες απο αρκετούς Ασιάτες σχετικά με την έλλειψη ενημέρωσης .
Η Economy της ΕΥ στο 345/6 σε διάταξη 2-4-2 αρκετά άνετη και προσωπική άποψη πάντα το να κάθεσαι παράθυρο έχοντας μονο αλλη μια θεση αναμεσα σε εσένα και τον διάδρομο δεν το αλλάζω... Boarding completed και pushback με μισάωρη καθυστέρηση και Ωραία θέα απο το παράθυρο του 340. Καπου εκεί τα καλοπληρωμενα σαινια εις το flight deck εκκίνησαν τους RR Trent με την σειρα, σύντομη τροχοδρόμηση μέχρι το άκρο του 27R και μετά απο takeoff roll σχεδόν 40’’ ήμασταν ηδη στον αέρα .
Μέσα σε λίγη ώρα είχαμε φτάσει ήδη στα 35000 πόδια στα οποία και θα παραμέναμε για τις περιπου 7 ώρες της πτήσης μας . Ξέχασα να τονίσω μια λεπτομέρεια, το connection για την πτήση απο Abu Dhabi για MNL ήταν 1,5 ώρα και η καθυστέρηση των περίπου 40-45 λεπτών στην αναχώρηση κατάφερε να μας αγχώσει για το αν θα προλάβουμε το επόμενο σκέλος του ταξιδιού μας.
Περίπου 35 λεπτά μετά την απογείωση μας το πλήρωμα ξεκίνησε να σερβιρει χυμούς ,καφέδες κλπ κλπ και το μενου του κυριώς γεύματος για σήμερα στην Economy που ηταν 3 επιλογες: Pasta με μανιταρια , Κρεας καμηλοταρανδου, μπορει να ηταν και Ναζγκουλ θα σας γελάσω και κλασικά κοτοπουλάκι με ρύζι. Είπα να αποφύγω τον καμηλοταρανδο/Ναζγκουλ και επαιξα safe με την επιλογη του κοτοπουλου. Το γευμα νόστιμο για Economy με συνοδεια σαλάτας , επιδορπίου ( σοκολατοπιτα) και γιαουρτονερο( ναι για το νερο στο κεσεδακι λεω) . Tο πλήρωμα πρόθυμο, επαγγελματικό , ακριβώς όπως θα έπρεπε να ειναι . Η πτήση συνεχίστηκε με εξερεύνηση του 345 και παρακολούθηση των contrails μας που να πω την αλήθεια πρώτη φορά τα έβλεπα μέσα απο αεροπλάνο.Κάπου εκεί άρχισε να σουρουπώνει πάνω απο την Κεντρική προς Νότια Ευρώπη με τον ουρανό να παίρνει πανέμορφα χρώματα ( συγχωρεστε την πχχχοιοτητα ,point and shoot Olympus ηταν τοτε... ) και υπο το σκοτάδι πλέον ξεκίνησε η εξερεύνηση του IFE ( E-Box το ονομάζει η EY ) το οποίο ήταν ενημερωμένο με τα τελευταία singles, με τις πιο πρόσφατες ταινίες και αρκετά καλα ντοκυμαντερ ( οχι ρε λιγουρια δεν εννοω καουμποικα με τον Rocco Siffredi) .
Το 345 μας αργά αλλά σταθερά πλησίαζε πλέον τον προορισμό του μετά απο πορεία πάνω απο την Τουρκία, Ιρακ με τις φλεγομενες πετρελαιοπηγες απο κατω ( αν θυμαμαι καλα ηταν το Κιρκουκ) , Κουβειτ και μετα μέσω του Περσικού ήμασταν ήδη στο approach για να προσγειωθούμε στο Abu Dhabi. O captain μάλλον ήθελε να ξυπνήσει και τους τελευταίους υπναράδες μια και φήμες λένε πως το touchdown μας προκάλεσε σεισμική δόνηση μέχρι την Doha του Qatar....
Σε λιγακι θα συνεχίσουμε με Abu Dhabi-Manila, εσωτερικες πτησεις στις Φιλιππινες, επιστροφη προς Λονδινο και αλλα πολλα...
Μέσα Αυγούστου 2011 στο Λονδινάκι λοιπόν , οι σκέψεις για κάποιο εξωτικό προορισμό υπήρχαν αρκετό καιρό πριν και το μόνο που έλειπε ήταν ο προορισμός. Ματιές στον χάρτη και googlαρισμα για διάφορες Ασιατικές χώρες όπως Thailand, Vietnam, Cambodia, Malaysia, Indonesia ( Bali ) και Philippines.
Δεν ξέρω να πώ την αλήθεια πλέον γιατί επιλέξαμε τις Φιλιππίνες , το μόνο που ξέρω ήταν οτι κάναμε την σωστή επιλογή... Αυτο που έλειπε ήταν να βρούμε το πότε και με τι...
Το πότε βρέθηκε και ήταν 02/10/2011 με 20/10/2011, 18 ημέρες ( 21 ημέρες έχεις δικαίωμα να μείνεις χωρίς την έκδοση βίζας αρκεί να έχεις εισιτήριο εξόδου απο την χώρα) με αρκετές εσωτερικές πτήσεις με ενδιαφέρουσες εταιρίες. Ο κλήρος έλαχε στην Etihad η οποία στο σκέλος LHR-AUH-MNL μας είχε Α345 μέχρι Abu Dhabi και 77W μέχρι Μανίλα. Η επιστροφή ήταν προγραμματισμένη με 77W στο Μανιλα-Abu Dhabi και Α346 στο Abu Dhabi-London LHR. Επιλέχθηκε κυρίως λόγω του 345/346 και κατά δεύτερο λόγω πολύ καλής προσφοράς δεδομένου της απόστασης,στα 499 Ευρα το ατομο.
Ο καιρός πέρασε και φτάσαμε στην μέρα αναχώρησης. Η προσμονή γι αυτο το ταξίδι μεγάλη, είχα χρόνια να πετάξω με widebody ( προηγηθηκε ενα 330 LTU MUC-SKG και ενα Χριστουγεννιατικο Α310 της Λουφτι σε Θεσσαλονικη-Μοναχο) αλλα ποτέ δεν είχα πετάξει σε πτήση μεγαλύτερη των 3,5 ωρών...
Το ταξίδι ( γιατι ταξίδι ειναι να πας απο ΒΑ Λονδινο μέχρι Χηθροου) ξεκίνησε με το underground της Piccadilly Line απο Bounds Green μέχρι LHR Terminal 4 και check in στο σχεδόν άδειο γκισέ της Etihad. Έλεγχος χειραποσκευών και περπάτημα προς την πύλη μας. Διάφορα καλούδια κοσμούσαν την πίστα του LHR, μέσα σε αυτά ένα Α310 της Biman Bangladesh και κάπου εκεί μας περίμενε η Ομορφιά ( προσωπικη άποψη παντα) , το Α6-EHD ένα Α340-500 της Etihad το οποίο θα μας πήγαινε μέχρι το Abu Dhabi.
Η προγραμματισμένη ώρα επιβίβασης έφτασε και σε λίγο κοντεύαμε την ETD χωρίς πληροφοριές σχετικά με την καθυστέρηση .... Τελικά αντι για 14:00 το boarding ξεκίνησε 14:40 με μουρμούρες απο αρκετούς Ασιάτες σχετικά με την έλλειψη ενημέρωσης .
Η Economy της ΕΥ στο 345/6 σε διάταξη 2-4-2 αρκετά άνετη και προσωπική άποψη πάντα το να κάθεσαι παράθυρο έχοντας μονο αλλη μια θεση αναμεσα σε εσένα και τον διάδρομο δεν το αλλάζω... Boarding completed και pushback με μισάωρη καθυστέρηση και Ωραία θέα απο το παράθυρο του 340. Καπου εκεί τα καλοπληρωμενα σαινια εις το flight deck εκκίνησαν τους RR Trent με την σειρα, σύντομη τροχοδρόμηση μέχρι το άκρο του 27R και μετά απο takeoff roll σχεδόν 40’’ ήμασταν ηδη στον αέρα .
Μέσα σε λίγη ώρα είχαμε φτάσει ήδη στα 35000 πόδια στα οποία και θα παραμέναμε για τις περιπου 7 ώρες της πτήσης μας . Ξέχασα να τονίσω μια λεπτομέρεια, το connection για την πτήση απο Abu Dhabi για MNL ήταν 1,5 ώρα και η καθυστέρηση των περίπου 40-45 λεπτών στην αναχώρηση κατάφερε να μας αγχώσει για το αν θα προλάβουμε το επόμενο σκέλος του ταξιδιού μας.
Περίπου 35 λεπτά μετά την απογείωση μας το πλήρωμα ξεκίνησε να σερβιρει χυμούς ,καφέδες κλπ κλπ και το μενου του κυριώς γεύματος για σήμερα στην Economy που ηταν 3 επιλογες: Pasta με μανιταρια , Κρεας καμηλοταρανδου, μπορει να ηταν και Ναζγκουλ θα σας γελάσω και κλασικά κοτοπουλάκι με ρύζι. Είπα να αποφύγω τον καμηλοταρανδο/Ναζγκουλ και επαιξα safe με την επιλογη του κοτοπουλου. Το γευμα νόστιμο για Economy με συνοδεια σαλάτας , επιδορπίου ( σοκολατοπιτα) και γιαουρτονερο( ναι για το νερο στο κεσεδακι λεω) . Tο πλήρωμα πρόθυμο, επαγγελματικό , ακριβώς όπως θα έπρεπε να ειναι . Η πτήση συνεχίστηκε με εξερεύνηση του 345 και παρακολούθηση των contrails μας που να πω την αλήθεια πρώτη φορά τα έβλεπα μέσα απο αεροπλάνο.Κάπου εκεί άρχισε να σουρουπώνει πάνω απο την Κεντρική προς Νότια Ευρώπη με τον ουρανό να παίρνει πανέμορφα χρώματα ( συγχωρεστε την πχχχοιοτητα ,point and shoot Olympus ηταν τοτε... ) και υπο το σκοτάδι πλέον ξεκίνησε η εξερεύνηση του IFE ( E-Box το ονομάζει η EY ) το οποίο ήταν ενημερωμένο με τα τελευταία singles, με τις πιο πρόσφατες ταινίες και αρκετά καλα ντοκυμαντερ ( οχι ρε λιγουρια δεν εννοω καουμποικα με τον Rocco Siffredi) .
Το 345 μας αργά αλλά σταθερά πλησίαζε πλέον τον προορισμό του μετά απο πορεία πάνω απο την Τουρκία, Ιρακ με τις φλεγομενες πετρελαιοπηγες απο κατω ( αν θυμαμαι καλα ηταν το Κιρκουκ) , Κουβειτ και μετα μέσω του Περσικού ήμασταν ήδη στο approach για να προσγειωθούμε στο Abu Dhabi. O captain μάλλον ήθελε να ξυπνήσει και τους τελευταίους υπναράδες μια και φήμες λένε πως το touchdown μας προκάλεσε σεισμική δόνηση μέχρι την Doha του Qatar....
Σε λιγακι θα συνεχίσουμε με Abu Dhabi-Manila, εσωτερικες πτησεις στις Φιλιππινες, επιστροφη προς Λονδινο και αλλα πολλα...
