Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη, με Ελικόπτερο κλπ.[SKG-LGW-JFK-DCA]
-κάντε κλικ στα links για σχετικές φωτογραφίες-
Το δέλεαρ ήταν μεγάλο: Gatwick-JFK μετά φόρων €230 allez-retour. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Delta Airlines διέθεσε περιορισμένο αριθμό ειδικών online promotional fares για την έναρξη του νέου δρομολογίου, στα τέλη Νοεμβρίου. Όποιος πρόλαβε τον Κύριο οίδε. Έτσι, δίχως δεύτερη κουβέντα, έγιναν οι κρατήσεις, πριν τελειώσει το πανηγύρι: Μια εβδομάδα Λονδίνο με British Airways (€120 μετ’επιστροφής από Θεσσαλονίκη) και μια εβδομάδα Νέα Υόρκη, με ένα σύντομο day-trip στην Ουάσιγκτον. Σύνολο Ελλάδα-Αμερική: 350 ευρουδάκια – πραγματική προσφορά, για εταιρείες πρώτης κλάσης.
Οι πτήσεις του ευρωπαϊκού σκέλους ήταν απρόσκοπτες και δεν θα αναλυθούν ιδιαίτερα, πέρα από το γεγονός ότι ο συνδυασμός ποιότητας-τιμής που προσφέρει η ΒΑ δεν αφήνει περιθώρια για υπεκφυγές. Αν λοιπόν βρεθείτε στο Λονδίνο αυτόν τον καιρό, προτείνεται ανεπιφύλακτα το θεατρικό έργο που ανεβάζει ο Kevin Spacey στο Old Vic (“A moon for the Misbegotten”). Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον πολυβραβευμένο ηθοποιό, που ακούγεται πως, μετά το «σουξέ» της παράστασης στο Λονδίνο, από το νέο έτος θα μεταφερθεί στο Broadway. Επίσης, οι θιασώτες της πολεμικής αεροπορίας θα βρουν ενδιαφέρον το RAF Museum στο παλιό αεροδρόμιο του Λονδίνου, στα βόρεια προάστια (είσοδος φυσικά δωρεάν). Αν σκέφτεστε για ημερήσια εκδρομή, μεταξύ Cambridge και Οξφόρδης προτιμήστε το πρώτο, που είναι ασύγκριτα ομορφότερο και πιο ανθρώπινο, ενώ μπορείτε να το γυρίσετε και με ποδήλατο που θα νοικιάσετε δίπλα από το Σιδ.Σταθμό. Τέλος, τη χριστουγεννιάτικη περίοδο στις κεντρικές εκκλησίες της πόλης (Westminster Abbey, St Paul’s, St Martin-in-the-fields) έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε κατανυκτικές λειτουργίες με εορταστικούς ύμνους. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.
Μετά από μια εβδομάδα στο γνωστό μας πλέον Λονδίνο, με την κλασσική του γοητεία, την υποδειγματική ευταξία και την περιβόητη φλεγματική ευγένεια των κατοίκων και τις τσουχτερές τιμές ήρθε η ώρα για το μεγάλο υπερατλαντικό βήμα: Η Νέα Υόρκη, αυτή η πολυδιαφημισμένη μητρόπολη του κόσμου, αυτό το χωνευτήρι των πολιτισμών, το “Big Apple”, μας περίμενε να δοκιμάσουμε μια μικρή δαγκωματιά.
2 Δεκεμβρίου 2006, ξεκινήσαμε πρωί-πρωί από το Hammersmith και μέσω Victoria, με τρένο της Southern, φθάσαμε στο North Terminal του Gatwick, εμφανώς πιο προσεγμένου από το South Terminal. Έχοντας άσχημη εμπειρία από την πτήση προς Τορόντο, λίγους μόλις μήνες πριν, όπου ο έλεγχος ασφαλείας ήταν εξαντλητικός, ήλπιζα ότι τα νέα ηλεκτρονικά διαβατήρια θα συνέβαλλαν στην επιτάχυνση των διαδικασιών. Πράγματι, μετά από κάποιες τυπικές ερωτήσεις και χωρίς να ανοιχθούν οι αποσκευές μας, περάσαμε για check-in και μάλιστα στο booth της πρώτης θέσης. Η όλη ιστορία τελείωσε σε 15 μόλις λεπτά, ελέγχου x-ray συμπεριλαμβανομένου. 10:30 επιβιβαστήκαμε στο Β767-300ER (NI602) που θα εκτελούσε την πτήση DL-2 για JFK. Στα πλαίσια της αναπτυξιακής της πολιτικής και καθώς αρχίζει να βγαίνει από το τούνελ της κρίσης που προκάλεσε η 11η Σεπτεμβρίου, η εταιρεία πρόσφατα ξεκίνησε επιθετική επέκταση του ήδη πυκνού δικτύου της(το μεγαλύτερο στον κόσμο) βάζοντας σε ανησυχία τους συνεργάτες της στην OneWorld (βασικά την KLM/AirFrance). Η εταιρία επίσης ανακοίνωσε πως μέχρι τις αρχές του 2007 θα έχει τοποθετήσει σε όλα τα long-haul αεροσκάφη της σύστημα IFE (στην coach class εννοείται) ωστόσο του δικού μας προφανώς δεν είχε έρθει ακόμα η σειρά του. Οι αεροσυνοδοί πάντως ήταν πολύ ευγενικές (+ ένας άνδρας) και στις θέσεις μας (τις οποίες είχαμε κλείσει όταν έγινε η κράτηση) υπήρχε ήδη κουβέρτα και μαξιλάρι. Στη συνέχεια μοιράστηκαν ακουστικά, ωτοασπίδες και eye-pads καθώς και εφημερίδες. Το αεροσκάφος γέμισε κατά 95%. Η πτήση, μετά το θερμό καλωσόρισμα από τον πιλότο και το video ασφαλείας, απογειώθηκε στην ώρα της, 11:05 πμ. Κατά τη διάρκεια της πτήσης σερβιρίστηκαν δύο αξιοπρεπή γεύματα (ένα λίγο μετά την απογείωση και ένα λίγο πριν την προσγείωση), ένα σνακ και τέσσερα περάσματα για νερό-αναψυκτικό. Στις οθόνες προβλήθηκε κατά σειρά μια πρόσφατη ταινία και μετά διάφορες αμερικάνικες σειρές. Στο ενδιάμεσο, ο χάρτης που μας ενημέρωνε για την πορεία μας. Το soundtrack διέθετε 10 ενεργά κανάλια του λεγόμενου «Delta Radio». Με 230 ευρώ το κεφάλι, δε μπορούσαμε παρά να ήμαστε ικανοποιημένοι.
Μετά από 8 ώρες πτήσεις, και αφού πήραμε μια καλή γεύση από το Long Island προσγειωθήκαμε βάσει προγράμματος στις 14:00 στον 22R του JFK και στη συνέχεια βγήκαμε χωρίς καθυστερήσεις στο ιδιόκτητο Terminal 3 της Delta. 20λεπτη αναμονή για τον έλεγχο ασφαλείας, αποτυπώματα και φωτογράφηση και στη συνέχεια με τα μπαγκάζια μας απ’ευθείας στο AirTrain, το υπερσύγχρονο αυτόματο τρενάκι μου κάνει το γύρο του αεροδρομίου και το συνδέει με τους πλησιέστερους σταθμούς μετρό και τρένου. Ο ταχύτερος τρόπος να βγείς στο Manhattan είναι παίρνοντας το τρένο LIRR (όχι το Μετρό) από το σταθμό Jamaica. Με $7 είστε σε 20 λεπτάκια στο Penn Station στο κέντρο του Μανχάταν. (Από το αεροδρόμιο το ταξί θα σας βγει περί τα $50 ασχέτως κίνησης). Το ξενοδοχείο μας ήταν δύο βήματα παρακάτω. Το Grand Union Hotel, με τα $150/βραδυά που ζητάει για αυτά που προσφέρει (κεντρική τοποθεσία, καθαριότητα, ιδιωτική τουαλέτα και καλωδιακή) είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τα δεδομένα της Νέας Υόρκης, όπου αντίστοιχα ξενοδοχεία ζητάνε από $300 και πάνω. Συνεπώς προτείνεται ανεπιφύλακτα. Το προσωπικό είναι, όπως και γενικά οι περισσότεροι στη Νέα Υόρκη, ψιλοσνόμπ και αδίαφορο. Τουτέστιν μην περιμένετε ιδιαίτερες ευγένειες (εδώ δεν είναι Λονδίνο!) εκτός ίσως και αν έχετε την τύχη να πέσετε στον φιλέλληνα Τούρκο ρεσεπσιονίστα που μας υποδέχτηκε με ανοικτές αγκάλες.
Αυτά που υστερεί η Νέα Υόρκη εν συγκρίσει με το Λονδίνο (τρόποι) τα καλύπτει σε άλλον, επίσης νευραλγικό τομέα (βλέπε τιμές). Η κατρακύλα του δολαρίου, σε συνδυασμό με την πληθώρα επιλογών στην αγορά της πόλης, ένα πράγμα σημαίνει για εμάς από την γηραιά ήπειρο: Ανταγωνιστικές τιμές και μεγάλη ποικιλία προϊόντων. Αν θέλετε να ανανεώσετε τη γκαρνταρόμπα σας, αφήστε 2-3 μέρες στην άκρη για shopping-therapy και πάρτε τα πολυκαταστήματα με τη σειρά: Century 21, Saks, Macy’s και πάει λέγοντας. Και το καλύτερο είναι ότι δικαιούστε και επιστροφή φόρου. Αν δεν βρείτε αυτό που ψάχνετε εδώ, μην κουράζεστε… δεν υπάρχει πουθενά. Ιδιαίτερα στη Χριστουγεννιάτικη περίοδο, που ξεκινά με την παρέλαση στο Macy’s την Ημέρα των Ευχαριστιών, γίνεται ένας πανζουρλισμός στα καταστήματα, που φυσικά έχουν φορέσει τα γιορτινά τους για να δελεάσουν τις ορδές των τουριστών. Trivia: Αυτή τη στιγμή το δολάριο έχει τη μισή αξία από τη λίρα και οι εγγλέζοι ξεχύνονται στις αγορές τις πόλης για να εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή ισοτιμία. Πραγματικά, οι τιμές στο Λονδίνο είναι «φωτιά» σε σχέση με τη Νέα Υόρκη.
Η Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη είναι μια συναρπαστική εμπειρία από μόνη της. O καιρός μας έκανε το χατίρι. Έκανε ψύχρα μεν (0-7 βαθμοί κελσίου) αλλά ξαστεριά, ούτε σταγόνα βροχής. Αξιοποιήσαμε τη βδομάδα που είχαμε στη διάθεσή μας όσο καλύτερα μπορούσαμε. Κατ’αρχάς, την Κυριακή κάναμε ένα αναλυτικό ολοήμερο εισαγωγικό tour σε όλο το Μανχάταν, από το Downtown έως το Harlem, με τον επονομαζόμενο «Βασιλιά της Νέας Υόρκης», Stephen Duer. H εταιρεία του Stephen, “Marvelous Manhatan” διεξάγει ολιγομελείς ξεναγήσεις (20-25 άτομα) που συνδυάζουν περπάτημα και μετακίνηση με mini-bus. Ως έμπειρος ξεναγός ο Stephen, με το χιούμορ και την ευφυΐα του ήταν ιδανικός για μια πρώτη άποψη της πόλης εκ των έσω, από έναν ΝεοΥορκέζο, μιλώντας μας πάντα με το μικρό μας όνομα. Κυριακή είναι η ιδανική μέρα για να δεις την πόλη χωρίς την πολύβουη κυκλοφορία που την χαρακτηρίζει τις καθημερινές.
Φυσικά, υπάρχουν κάποια κλασικά πράγματα που θα πρέπει να κάνει κάθε πρωτάρης τουρίστας στη Νέα Υόρκη. Το να μη δεις την πασίγνωστη Times Square ολόφωτη τη νύχτα, το να μην κάνεις μια βόλτα στο Central Parkή να επισκεφτείς ένα τουλάχιστον από τα μεγάλα μουσεία, το να μην ανεβείς στο Empire State Building(προτιμήστε την ώρα που δύει ο ήλιος) ή να μην πας τα Χριστούγεννα στο Δέντρο της Rockefeller Plaza, θα σας στερήσουν βασικές εμπειρίες. Αν ξέρετε από NBC έχετε τη δυνατότητα να ξεναγηθείτε στα ιστορικά studios του, ίσως να δείτε και την περιβόητη Maria Menounos. Φθηνότερη εναλλακτική τα πρωινά το studio-βιτρίνα του TodayShow, όπου απ’όπου παρελαύνουν μεγάλα αστέρια σε άμεση επαφή με τον κόσμο που μαζεύεται τριγύρω. (Εμείς είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τη Woopie Goldberg) A, Δείτε και ένα μιούζικαλ στο Broadway (προτείνονται τα Mamma mia! και AvenueQ – για το τελευταίο θα βρείτε συνήθως και εισιτήρια μισοτιμής στο tkts στο ξενοδοχείο Marriot στην Times Square) Αυτόν τον καιρό βρίσκεται στην πόλη και η έκθεση Bodies, ένα συναρπαστικό μάθημα ανατομίας, όπου θα δείτε το ανθρώπινο σώμα μέσα από μια εντελώς διαφορετική προοπτική (μόνο για γερά στομάχια). Κλασικά πράγματα που επίσης προτείνονται: Διάσχιση της Γέφυρας του Μπρούκλυνκαι βόλτα στην ομώνυμη γραφική περιοχή (περάστε και από το δρόμο Brooklyn Heights με φοβερή θέα στο downtown) – Δωρεάν ταξιδάκι με το Staten Island Ferryγια ωραία θέα του downtown και του αγάλματος της Ελευθερίας. Ένας αγώνας baseball στο Yankee Stadium ή NBA στο Madison Square Garden. Ένα «υγιεινό» γεύμα στο γραφικότατο Katz’s Deli στη Λεωφόρο Χάουστον του East Village, όπου ο Χάρρυ γνώρισε τη Σάλλυ και εσείς θα γνωρίσετε την kosher κουζίνα (δοκιμάστε χοτ-ντογκ να πάθετε πλάκα και, για «βαρύ πυροβολικό», παστουρμά και κορν-μπιφ) Τα καλύτερα φρέσκα bagels τα φάγαμε στο H&H, δυό βήματα από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Εξερευνήστε και μόνοι σας, υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα να δείτε να κάνετε και να φάτε. Το όλο vibe της πόλης είναι μια εμπειρία από μόνο του, πραγματικά αξέχαστη. Οι μέρες που ο Ρόμπερτ ΝτεΝίρο ζητούσε ως «Ταξιτζής» στην ομώνυμη ταινία του Σκορτσέζε «Κάποιος να ξεβρομίσει την πόλη» έχουν περάσει προ πολλού. (την ξεβρόμισε τελικά ο Τζουλιάνι) Και αν και η αίσθηση ασφάλειας που έχεις δε φθάνει τα επίπεδα του Λονδίνου και η καθαριότητα και η ηχορύπανση είναι ακόμα ζητήματα σε πολλές γωνιές, λαμβάνοντας κάποια αυτονόητα μέτρα, δε θα δυσκολευτείτε να γυρίσετε μόνοι σας τα πέριξ, ακόμα και με το μετρό, που εμφανισιακά φαντάζει παρακμιακό (κάτι μεταξύ παρατημένης τουαλέτας και παλιού ηλεκτρικού, γραμμή Βικτώρια-Πειραιά ένα πράγμα). Και αν δείτε κάποια να κρατάει μια πινακίδα που υπόσχεται «FREE HUGS» μη διστάσετε να την αγκαλιάσετε – είναι η τελευταία μόδα που ξεκίνησε από το YouTube! Συμπερασματικά, η Νέα Υόρκη είναι μια ξελογιάστρα πόλη-κράτος, που δεν έχει και μεγάλη σχέση με τα ευτράπελα που ακούμε για τη «μέση» Αμερική και που σίγουρα δεσμεύεσαι να την ξαναεπισκεφτείς, όταν μετά από μια μόνο εβδομάδα την αποχαιρετάς.
*** Επιστέγασμα της επίσκεψης η 10λεπτη παρθενική πτήση με ελικόπτερο γύρω από το Μανχάταν και το άγαλμα της Ελευθερίας, με την εταιρεία LibertyHelicopters, από το Downtown Heliport, που εδράζεται στην αποβάθρα 6, κοντά στη Wall Street. Η πτήση «Big Apple» είχε κλειστεί από το Διαδίκτυο σε τιμή $119. Η εταιρεία προσφέρει μια σειρά πακέτων, από σύντομες πτήσεις εθισμού των $30 έως ημίωρα πανοράματα $250+. Επιλέχθηκε μια ενδιάμεση λύση, με «λίγο απ’όλα». Μετά από τον τυπικό έλεγχο ασφαλείας και μικρή αναμονή στην αίθουσα επιβατών, πετάξαμε στην ώρα μας με ένα Eurocopter A-Star 5 θέσεων (η εταιρεία διαθέτει και νεώτερα 7θέσια) O καιρός ήταν ιδανικός και η ορατότητα απρόσκοπτη, ευκαιρία για καλές φωτογραφίες. Το ελικόπτερο δεν κουνούσε σχεδόν καθόλου, ενώ ο πιλότος μας εξηγούσε τα αξιοθέατρα. Συναρπαστική εμπειρία η μετακίνηση του αεροπλανοφόρου-μουσείου Intrepid, δίπλα από ένα Concorde στις προβλήτες του West-End. (Πήγε για επισκευή στο New Jersey και θα επανέλθει στη θέση του το 200
Τα καλά πράγματα τελειώνουν γρήγορα και έτσι προσγειωθήκαμε με κινηματογραφικές αναμνήσεις.
Τελευταία μέρα Αμερική, είχαμε κλείσει ένα αεροπορικό day-trip στην Ουάσιγκτον με τη θυγατρική της Delta, Comair, 100 ευρώ μετ’επιστροφής. Ξεκινήσαμε ξημερώματα από το Terminal 2 του JFK, πτήση 5365, με ένα μισοάδειο Canadair CRJ-50και έναν γραφικότατο φροντιστή αέρος από το Cincinnati, που έδωσε πραγματικό αμερικάνικο «show» στις οδηγίες ασφαλείας. (κατά τη διάρκεια της 50λεπτης πτήσης μας σέρβιρε ποτά και σνακς) Προορισμός μας το Washington National Reagan (DCA)λίγα μόλις μέτρα από το πεντάγωνο και τα μνημεία της πρωτεύουσας, οπότε στην προσγείωση/απογείωση από το διάδρομο 19/1 απολαύσαμε ένα συναρπαστικό πανόραμα της πρωτεύουσας. Αντίστοιχα, τα αεροπλάνα που κατευθύνονται για προσγείωση φαίνονται πολύ καθαρά από τα κεντρικά μνημεία. Το DCA είναι ένα μικρό και συμπαθητικό αεροδρόμιο (το κύριο αεροδρόμιο Dulles είναι πολλαπλάσιο σε μέγεθος) με το πλεονέκτημα να βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο και να συνδέεται με το σύγχρονο δίκτυο μετρό. Με $1,5 σε 5 λεπτάκια βρίσκεστε στο κέντρο. Συνίσταται επίσκεψη στο Washington Monument, τον οβελίσκο που προσφέρει απρόσκοπτη θέα σε όλη την περιοχή, για να πάρετε μια πρώτη γεύση. Μετά μια κλασσική γύρα στο Lincoln Memorial, το Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο, στις τρεις γωνίες του οβελίσκου. Τέλος, ανάλογα με το χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας, τα (δωρεάν) μουσεία του Smithsonian βρίσκονται στη διάθεσή σας. Εμείς επιλέξαμε το Μουσείο Διαστημικής και Αεροπορίας, με ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως αυθεντικές διαστημικές κάψουλες, βόλτα στο SpaceLab καθώς και πυραύλους και διάφορα αεροσκάφη. Αν έχετε πολύ χρόνο στη διάθεσή σας, συνίσταται επίσκεψη και στο παράρτημα του μουσείου στο αεροδρόμιο Dulles, όπου μεταξύ πολλών άλλων εκτίθεται ένα Διαστημικό Λεωφορείο και ένα Concorde. Εμείς δεν είχαμε πολύ χρόνο και έτσι αναχωρήσαμε το μεσημεράκι για το DCA για να πάρουμε την πτήση 5297 της επιστροφής. Δυστυχώς, σημειώθηκε ημίωρη καθυστέρηση στο γεμάτο αυτή τη φοράεροσκάφος. Αυτή με τη σειρά της προκάλεσε αναμονή μιας ώρας μέσα στο αεροσκάφος, μέχρι να πάρουμε σειρά προσγείωσης στο πολυσύχναστο JFK. Φθάσαμε λοιπόν με καθυστέρηση 1,5 ώρας, με αποτέλεσμα ένα γκρουπ ιταλών που επέβαινε να χάσει την πτήση του για τη Ρώμη. Ευτυχώς, εμείς είχαμε ακόμα 3 ώρες στη διάθεσή μας. Έτσι, πήραμε τα μπαγκάζια μας από το Terminal 4 όπου τα είχαμε αφήσει ($4/ημέρα το κομμάτι) και κάναμε check-in στο Terminal 3 για την πτήση DL-1 για Gatwick. Άλλη μια ώρα αναμονή μέσα στο αεροσκάφος μέχρι να πάρουμε σειρά απογείωσης. Κατά τα άλλα, όλα κάλα. Ευγενικοί αεροσυνοδοί, αποδεκτό φαγητό, αρκετός ύπνος (νυχτερινή πτήση) και μετά από 6 ώρες στον αέρα προσγειωθήκαμε στο βροχερό Gatwick με τις καλύτερες εμπειρίες από το υπερατλαντικό ταξίδι μας.
Συμπέρασμα: Η ΝέαΥόρκη αξίζει. Κυριολεκτικά και Μεταφορικά. Αλλά αυτό μάλλον το ξέρατε ήδη, ε?
Οπότε, βάλτε τη και σεις στο πρόγραμμα.
Godspeed guys!
-κάντε κλικ στα links για σχετικές φωτογραφίες-
Το δέλεαρ ήταν μεγάλο: Gatwick-JFK μετά φόρων €230 allez-retour. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Delta Airlines διέθεσε περιορισμένο αριθμό ειδικών online promotional fares για την έναρξη του νέου δρομολογίου, στα τέλη Νοεμβρίου. Όποιος πρόλαβε τον Κύριο οίδε. Έτσι, δίχως δεύτερη κουβέντα, έγιναν οι κρατήσεις, πριν τελειώσει το πανηγύρι: Μια εβδομάδα Λονδίνο με British Airways (€120 μετ’επιστροφής από Θεσσαλονίκη) και μια εβδομάδα Νέα Υόρκη, με ένα σύντομο day-trip στην Ουάσιγκτον. Σύνολο Ελλάδα-Αμερική: 350 ευρουδάκια – πραγματική προσφορά, για εταιρείες πρώτης κλάσης.
Οι πτήσεις του ευρωπαϊκού σκέλους ήταν απρόσκοπτες και δεν θα αναλυθούν ιδιαίτερα, πέρα από το γεγονός ότι ο συνδυασμός ποιότητας-τιμής που προσφέρει η ΒΑ δεν αφήνει περιθώρια για υπεκφυγές. Αν λοιπόν βρεθείτε στο Λονδίνο αυτόν τον καιρό, προτείνεται ανεπιφύλακτα το θεατρικό έργο που ανεβάζει ο Kevin Spacey στο Old Vic (“A moon for the Misbegotten”). Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον πολυβραβευμένο ηθοποιό, που ακούγεται πως, μετά το «σουξέ» της παράστασης στο Λονδίνο, από το νέο έτος θα μεταφερθεί στο Broadway. Επίσης, οι θιασώτες της πολεμικής αεροπορίας θα βρουν ενδιαφέρον το RAF Museum στο παλιό αεροδρόμιο του Λονδίνου, στα βόρεια προάστια (είσοδος φυσικά δωρεάν). Αν σκέφτεστε για ημερήσια εκδρομή, μεταξύ Cambridge και Οξφόρδης προτιμήστε το πρώτο, που είναι ασύγκριτα ομορφότερο και πιο ανθρώπινο, ενώ μπορείτε να το γυρίσετε και με ποδήλατο που θα νοικιάσετε δίπλα από το Σιδ.Σταθμό. Τέλος, τη χριστουγεννιάτικη περίοδο στις κεντρικές εκκλησίες της πόλης (Westminster Abbey, St Paul’s, St Martin-in-the-fields) έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε κατανυκτικές λειτουργίες με εορταστικούς ύμνους. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία.
Μετά από μια εβδομάδα στο γνωστό μας πλέον Λονδίνο, με την κλασσική του γοητεία, την υποδειγματική ευταξία και την περιβόητη φλεγματική ευγένεια των κατοίκων και τις τσουχτερές τιμές ήρθε η ώρα για το μεγάλο υπερατλαντικό βήμα: Η Νέα Υόρκη, αυτή η πολυδιαφημισμένη μητρόπολη του κόσμου, αυτό το χωνευτήρι των πολιτισμών, το “Big Apple”, μας περίμενε να δοκιμάσουμε μια μικρή δαγκωματιά.
2 Δεκεμβρίου 2006, ξεκινήσαμε πρωί-πρωί από το Hammersmith και μέσω Victoria, με τρένο της Southern, φθάσαμε στο North Terminal του Gatwick, εμφανώς πιο προσεγμένου από το South Terminal. Έχοντας άσχημη εμπειρία από την πτήση προς Τορόντο, λίγους μόλις μήνες πριν, όπου ο έλεγχος ασφαλείας ήταν εξαντλητικός, ήλπιζα ότι τα νέα ηλεκτρονικά διαβατήρια θα συνέβαλλαν στην επιτάχυνση των διαδικασιών. Πράγματι, μετά από κάποιες τυπικές ερωτήσεις και χωρίς να ανοιχθούν οι αποσκευές μας, περάσαμε για check-in και μάλιστα στο booth της πρώτης θέσης. Η όλη ιστορία τελείωσε σε 15 μόλις λεπτά, ελέγχου x-ray συμπεριλαμβανομένου. 10:30 επιβιβαστήκαμε στο Β767-300ER (NI602) που θα εκτελούσε την πτήση DL-2 για JFK. Στα πλαίσια της αναπτυξιακής της πολιτικής και καθώς αρχίζει να βγαίνει από το τούνελ της κρίσης που προκάλεσε η 11η Σεπτεμβρίου, η εταιρεία πρόσφατα ξεκίνησε επιθετική επέκταση του ήδη πυκνού δικτύου της(το μεγαλύτερο στον κόσμο) βάζοντας σε ανησυχία τους συνεργάτες της στην OneWorld (βασικά την KLM/AirFrance). Η εταιρία επίσης ανακοίνωσε πως μέχρι τις αρχές του 2007 θα έχει τοποθετήσει σε όλα τα long-haul αεροσκάφη της σύστημα IFE (στην coach class εννοείται) ωστόσο του δικού μας προφανώς δεν είχε έρθει ακόμα η σειρά του. Οι αεροσυνοδοί πάντως ήταν πολύ ευγενικές (+ ένας άνδρας) και στις θέσεις μας (τις οποίες είχαμε κλείσει όταν έγινε η κράτηση) υπήρχε ήδη κουβέρτα και μαξιλάρι. Στη συνέχεια μοιράστηκαν ακουστικά, ωτοασπίδες και eye-pads καθώς και εφημερίδες. Το αεροσκάφος γέμισε κατά 95%. Η πτήση, μετά το θερμό καλωσόρισμα από τον πιλότο και το video ασφαλείας, απογειώθηκε στην ώρα της, 11:05 πμ. Κατά τη διάρκεια της πτήσης σερβιρίστηκαν δύο αξιοπρεπή γεύματα (ένα λίγο μετά την απογείωση και ένα λίγο πριν την προσγείωση), ένα σνακ και τέσσερα περάσματα για νερό-αναψυκτικό. Στις οθόνες προβλήθηκε κατά σειρά μια πρόσφατη ταινία και μετά διάφορες αμερικάνικες σειρές. Στο ενδιάμεσο, ο χάρτης που μας ενημέρωνε για την πορεία μας. Το soundtrack διέθετε 10 ενεργά κανάλια του λεγόμενου «Delta Radio». Με 230 ευρώ το κεφάλι, δε μπορούσαμε παρά να ήμαστε ικανοποιημένοι.
Μετά από 8 ώρες πτήσεις, και αφού πήραμε μια καλή γεύση από το Long Island προσγειωθήκαμε βάσει προγράμματος στις 14:00 στον 22R του JFK και στη συνέχεια βγήκαμε χωρίς καθυστερήσεις στο ιδιόκτητο Terminal 3 της Delta. 20λεπτη αναμονή για τον έλεγχο ασφαλείας, αποτυπώματα και φωτογράφηση και στη συνέχεια με τα μπαγκάζια μας απ’ευθείας στο AirTrain, το υπερσύγχρονο αυτόματο τρενάκι μου κάνει το γύρο του αεροδρομίου και το συνδέει με τους πλησιέστερους σταθμούς μετρό και τρένου. Ο ταχύτερος τρόπος να βγείς στο Manhattan είναι παίρνοντας το τρένο LIRR (όχι το Μετρό) από το σταθμό Jamaica. Με $7 είστε σε 20 λεπτάκια στο Penn Station στο κέντρο του Μανχάταν. (Από το αεροδρόμιο το ταξί θα σας βγει περί τα $50 ασχέτως κίνησης). Το ξενοδοχείο μας ήταν δύο βήματα παρακάτω. Το Grand Union Hotel, με τα $150/βραδυά που ζητάει για αυτά που προσφέρει (κεντρική τοποθεσία, καθαριότητα, ιδιωτική τουαλέτα και καλωδιακή) είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τα δεδομένα της Νέας Υόρκης, όπου αντίστοιχα ξενοδοχεία ζητάνε από $300 και πάνω. Συνεπώς προτείνεται ανεπιφύλακτα. Το προσωπικό είναι, όπως και γενικά οι περισσότεροι στη Νέα Υόρκη, ψιλοσνόμπ και αδίαφορο. Τουτέστιν μην περιμένετε ιδιαίτερες ευγένειες (εδώ δεν είναι Λονδίνο!) εκτός ίσως και αν έχετε την τύχη να πέσετε στον φιλέλληνα Τούρκο ρεσεπσιονίστα που μας υποδέχτηκε με ανοικτές αγκάλες.
Αυτά που υστερεί η Νέα Υόρκη εν συγκρίσει με το Λονδίνο (τρόποι) τα καλύπτει σε άλλον, επίσης νευραλγικό τομέα (βλέπε τιμές). Η κατρακύλα του δολαρίου, σε συνδυασμό με την πληθώρα επιλογών στην αγορά της πόλης, ένα πράγμα σημαίνει για εμάς από την γηραιά ήπειρο: Ανταγωνιστικές τιμές και μεγάλη ποικιλία προϊόντων. Αν θέλετε να ανανεώσετε τη γκαρνταρόμπα σας, αφήστε 2-3 μέρες στην άκρη για shopping-therapy και πάρτε τα πολυκαταστήματα με τη σειρά: Century 21, Saks, Macy’s και πάει λέγοντας. Και το καλύτερο είναι ότι δικαιούστε και επιστροφή φόρου. Αν δεν βρείτε αυτό που ψάχνετε εδώ, μην κουράζεστε… δεν υπάρχει πουθενά. Ιδιαίτερα στη Χριστουγεννιάτικη περίοδο, που ξεκινά με την παρέλαση στο Macy’s την Ημέρα των Ευχαριστιών, γίνεται ένας πανζουρλισμός στα καταστήματα, που φυσικά έχουν φορέσει τα γιορτινά τους για να δελεάσουν τις ορδές των τουριστών. Trivia: Αυτή τη στιγμή το δολάριο έχει τη μισή αξία από τη λίρα και οι εγγλέζοι ξεχύνονται στις αγορές τις πόλης για να εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή ισοτιμία. Πραγματικά, οι τιμές στο Λονδίνο είναι «φωτιά» σε σχέση με τη Νέα Υόρκη.
Η Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη είναι μια συναρπαστική εμπειρία από μόνη της. O καιρός μας έκανε το χατίρι. Έκανε ψύχρα μεν (0-7 βαθμοί κελσίου) αλλά ξαστεριά, ούτε σταγόνα βροχής. Αξιοποιήσαμε τη βδομάδα που είχαμε στη διάθεσή μας όσο καλύτερα μπορούσαμε. Κατ’αρχάς, την Κυριακή κάναμε ένα αναλυτικό ολοήμερο εισαγωγικό tour σε όλο το Μανχάταν, από το Downtown έως το Harlem, με τον επονομαζόμενο «Βασιλιά της Νέας Υόρκης», Stephen Duer. H εταιρεία του Stephen, “Marvelous Manhatan” διεξάγει ολιγομελείς ξεναγήσεις (20-25 άτομα) που συνδυάζουν περπάτημα και μετακίνηση με mini-bus. Ως έμπειρος ξεναγός ο Stephen, με το χιούμορ και την ευφυΐα του ήταν ιδανικός για μια πρώτη άποψη της πόλης εκ των έσω, από έναν ΝεοΥορκέζο, μιλώντας μας πάντα με το μικρό μας όνομα. Κυριακή είναι η ιδανική μέρα για να δεις την πόλη χωρίς την πολύβουη κυκλοφορία που την χαρακτηρίζει τις καθημερινές.
Φυσικά, υπάρχουν κάποια κλασικά πράγματα που θα πρέπει να κάνει κάθε πρωτάρης τουρίστας στη Νέα Υόρκη. Το να μη δεις την πασίγνωστη Times Square ολόφωτη τη νύχτα, το να μην κάνεις μια βόλτα στο Central Parkή να επισκεφτείς ένα τουλάχιστον από τα μεγάλα μουσεία, το να μην ανεβείς στο Empire State Building(προτιμήστε την ώρα που δύει ο ήλιος) ή να μην πας τα Χριστούγεννα στο Δέντρο της Rockefeller Plaza, θα σας στερήσουν βασικές εμπειρίες. Αν ξέρετε από NBC έχετε τη δυνατότητα να ξεναγηθείτε στα ιστορικά studios του, ίσως να δείτε και την περιβόητη Maria Menounos. Φθηνότερη εναλλακτική τα πρωινά το studio-βιτρίνα του TodayShow, όπου απ’όπου παρελαύνουν μεγάλα αστέρια σε άμεση επαφή με τον κόσμο που μαζεύεται τριγύρω. (Εμείς είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τη Woopie Goldberg) A, Δείτε και ένα μιούζικαλ στο Broadway (προτείνονται τα Mamma mia! και AvenueQ – για το τελευταίο θα βρείτε συνήθως και εισιτήρια μισοτιμής στο tkts στο ξενοδοχείο Marriot στην Times Square) Αυτόν τον καιρό βρίσκεται στην πόλη και η έκθεση Bodies, ένα συναρπαστικό μάθημα ανατομίας, όπου θα δείτε το ανθρώπινο σώμα μέσα από μια εντελώς διαφορετική προοπτική (μόνο για γερά στομάχια). Κλασικά πράγματα που επίσης προτείνονται: Διάσχιση της Γέφυρας του Μπρούκλυνκαι βόλτα στην ομώνυμη γραφική περιοχή (περάστε και από το δρόμο Brooklyn Heights με φοβερή θέα στο downtown) – Δωρεάν ταξιδάκι με το Staten Island Ferryγια ωραία θέα του downtown και του αγάλματος της Ελευθερίας. Ένας αγώνας baseball στο Yankee Stadium ή NBA στο Madison Square Garden. Ένα «υγιεινό» γεύμα στο γραφικότατο Katz’s Deli στη Λεωφόρο Χάουστον του East Village, όπου ο Χάρρυ γνώρισε τη Σάλλυ και εσείς θα γνωρίσετε την kosher κουζίνα (δοκιμάστε χοτ-ντογκ να πάθετε πλάκα και, για «βαρύ πυροβολικό», παστουρμά και κορν-μπιφ) Τα καλύτερα φρέσκα bagels τα φάγαμε στο H&H, δυό βήματα από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Εξερευνήστε και μόνοι σας, υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα να δείτε να κάνετε και να φάτε. Το όλο vibe της πόλης είναι μια εμπειρία από μόνο του, πραγματικά αξέχαστη. Οι μέρες που ο Ρόμπερτ ΝτεΝίρο ζητούσε ως «Ταξιτζής» στην ομώνυμη ταινία του Σκορτσέζε «Κάποιος να ξεβρομίσει την πόλη» έχουν περάσει προ πολλού. (την ξεβρόμισε τελικά ο Τζουλιάνι) Και αν και η αίσθηση ασφάλειας που έχεις δε φθάνει τα επίπεδα του Λονδίνου και η καθαριότητα και η ηχορύπανση είναι ακόμα ζητήματα σε πολλές γωνιές, λαμβάνοντας κάποια αυτονόητα μέτρα, δε θα δυσκολευτείτε να γυρίσετε μόνοι σας τα πέριξ, ακόμα και με το μετρό, που εμφανισιακά φαντάζει παρακμιακό (κάτι μεταξύ παρατημένης τουαλέτας και παλιού ηλεκτρικού, γραμμή Βικτώρια-Πειραιά ένα πράγμα). Και αν δείτε κάποια να κρατάει μια πινακίδα που υπόσχεται «FREE HUGS» μη διστάσετε να την αγκαλιάσετε – είναι η τελευταία μόδα που ξεκίνησε από το YouTube! Συμπερασματικά, η Νέα Υόρκη είναι μια ξελογιάστρα πόλη-κράτος, που δεν έχει και μεγάλη σχέση με τα ευτράπελα που ακούμε για τη «μέση» Αμερική και που σίγουρα δεσμεύεσαι να την ξαναεπισκεφτείς, όταν μετά από μια μόνο εβδομάδα την αποχαιρετάς.
*** Επιστέγασμα της επίσκεψης η 10λεπτη παρθενική πτήση με ελικόπτερο γύρω από το Μανχάταν και το άγαλμα της Ελευθερίας, με την εταιρεία LibertyHelicopters, από το Downtown Heliport, που εδράζεται στην αποβάθρα 6, κοντά στη Wall Street. Η πτήση «Big Apple» είχε κλειστεί από το Διαδίκτυο σε τιμή $119. Η εταιρεία προσφέρει μια σειρά πακέτων, από σύντομες πτήσεις εθισμού των $30 έως ημίωρα πανοράματα $250+. Επιλέχθηκε μια ενδιάμεση λύση, με «λίγο απ’όλα». Μετά από τον τυπικό έλεγχο ασφαλείας και μικρή αναμονή στην αίθουσα επιβατών, πετάξαμε στην ώρα μας με ένα Eurocopter A-Star 5 θέσεων (η εταιρεία διαθέτει και νεώτερα 7θέσια) O καιρός ήταν ιδανικός και η ορατότητα απρόσκοπτη, ευκαιρία για καλές φωτογραφίες. Το ελικόπτερο δεν κουνούσε σχεδόν καθόλου, ενώ ο πιλότος μας εξηγούσε τα αξιοθέατρα. Συναρπαστική εμπειρία η μετακίνηση του αεροπλανοφόρου-μουσείου Intrepid, δίπλα από ένα Concorde στις προβλήτες του West-End. (Πήγε για επισκευή στο New Jersey και θα επανέλθει στη θέση του το 200
Τα καλά πράγματα τελειώνουν γρήγορα και έτσι προσγειωθήκαμε με κινηματογραφικές αναμνήσεις.Τελευταία μέρα Αμερική, είχαμε κλείσει ένα αεροπορικό day-trip στην Ουάσιγκτον με τη θυγατρική της Delta, Comair, 100 ευρώ μετ’επιστροφής. Ξεκινήσαμε ξημερώματα από το Terminal 2 του JFK, πτήση 5365, με ένα μισοάδειο Canadair CRJ-50και έναν γραφικότατο φροντιστή αέρος από το Cincinnati, που έδωσε πραγματικό αμερικάνικο «show» στις οδηγίες ασφαλείας. (κατά τη διάρκεια της 50λεπτης πτήσης μας σέρβιρε ποτά και σνακς) Προορισμός μας το Washington National Reagan (DCA)λίγα μόλις μέτρα από το πεντάγωνο και τα μνημεία της πρωτεύουσας, οπότε στην προσγείωση/απογείωση από το διάδρομο 19/1 απολαύσαμε ένα συναρπαστικό πανόραμα της πρωτεύουσας. Αντίστοιχα, τα αεροπλάνα που κατευθύνονται για προσγείωση φαίνονται πολύ καθαρά από τα κεντρικά μνημεία. Το DCA είναι ένα μικρό και συμπαθητικό αεροδρόμιο (το κύριο αεροδρόμιο Dulles είναι πολλαπλάσιο σε μέγεθος) με το πλεονέκτημα να βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο και να συνδέεται με το σύγχρονο δίκτυο μετρό. Με $1,5 σε 5 λεπτάκια βρίσκεστε στο κέντρο. Συνίσταται επίσκεψη στο Washington Monument, τον οβελίσκο που προσφέρει απρόσκοπτη θέα σε όλη την περιοχή, για να πάρετε μια πρώτη γεύση. Μετά μια κλασσική γύρα στο Lincoln Memorial, το Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο, στις τρεις γωνίες του οβελίσκου. Τέλος, ανάλογα με το χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας, τα (δωρεάν) μουσεία του Smithsonian βρίσκονται στη διάθεσή σας. Εμείς επιλέξαμε το Μουσείο Διαστημικής και Αεροπορίας, με ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως αυθεντικές διαστημικές κάψουλες, βόλτα στο SpaceLab καθώς και πυραύλους και διάφορα αεροσκάφη. Αν έχετε πολύ χρόνο στη διάθεσή σας, συνίσταται επίσκεψη και στο παράρτημα του μουσείου στο αεροδρόμιο Dulles, όπου μεταξύ πολλών άλλων εκτίθεται ένα Διαστημικό Λεωφορείο και ένα Concorde. Εμείς δεν είχαμε πολύ χρόνο και έτσι αναχωρήσαμε το μεσημεράκι για το DCA για να πάρουμε την πτήση 5297 της επιστροφής. Δυστυχώς, σημειώθηκε ημίωρη καθυστέρηση στο γεμάτο αυτή τη φοράεροσκάφος. Αυτή με τη σειρά της προκάλεσε αναμονή μιας ώρας μέσα στο αεροσκάφος, μέχρι να πάρουμε σειρά προσγείωσης στο πολυσύχναστο JFK. Φθάσαμε λοιπόν με καθυστέρηση 1,5 ώρας, με αποτέλεσμα ένα γκρουπ ιταλών που επέβαινε να χάσει την πτήση του για τη Ρώμη. Ευτυχώς, εμείς είχαμε ακόμα 3 ώρες στη διάθεσή μας. Έτσι, πήραμε τα μπαγκάζια μας από το Terminal 4 όπου τα είχαμε αφήσει ($4/ημέρα το κομμάτι) και κάναμε check-in στο Terminal 3 για την πτήση DL-1 για Gatwick. Άλλη μια ώρα αναμονή μέσα στο αεροσκάφος μέχρι να πάρουμε σειρά απογείωσης. Κατά τα άλλα, όλα κάλα. Ευγενικοί αεροσυνοδοί, αποδεκτό φαγητό, αρκετός ύπνος (νυχτερινή πτήση) και μετά από 6 ώρες στον αέρα προσγειωθήκαμε στο βροχερό Gatwick με τις καλύτερες εμπειρίες από το υπερατλαντικό ταξίδι μας.
Συμπέρασμα: Η ΝέαΥόρκη αξίζει. Κυριολεκτικά και Μεταφορικά. Αλλά αυτό μάλλον το ξέρατε ήδη, ε?
Οπότε, βάλτε τη και σεις στο πρόγραμμα.
Godspeed guys!
