SK
First-Class-Member
Από τις γιορτινές πτήσεις μου (SYR-ORD-LHR-BCN,BCN-MAD-ATH,ATH-MAD,MAD-ORD-SYR), διάλεξα την πτήση MAD-ORD για τούτο το trip report. Ο λόγος είναι ότι είναι η πρώτη μου πτήση με A340, και η πρώτη long haul (μεγάλης απόστασης) με Iberia. Μια σύγκριση στο σέρβις διαφόρων εταιριών γίνεται καλύτερα σε μακρινές πτήσεις, μιας και στις μικρές, ενδοευρωπαïκές πτήσεις το στοιχειώδες σέρβις και η μικρή διάρκεια δεν επιτρέπει πολλές διαφοροποιήσεις. Είναι επίσης η τέταρτη πιο μεγάλη απόσταση που έχω πετάξει, με μικρή διαφορά από την τρίτη (ORD-HNL).
Η πτήση μου ήταν η ΑΑ 7615, αλλά είναι codeshare με την Iberia, που εκτελεί την πτήση ως IB 6275.
15 Ιαν 2008
Μαδρίτη (MAD) - Σικάγο (ORD)
American Airlinees AA 7615 (operated by Iberia) 12:00 - 14:25
Airbus A340
Στο σταθμό μετρό του αεροδρομίου Barajas, τέρμιναλ 4, της Μαδρίτης έφτασα στις 10:30, έχοντας αναχωρήσει από το ξενοδοχείο μου επί της Grand Via, στο κέντρο της πόλης, 50 λεπτά νωρίτερα. Το τέρμιναλ 4, με το διάσημο πλέον σχεδιασμό του από τον αρχιτέκτονα Richard Rogers, έχει ένα δορυφορικό κτήριο, το τέρμιναλ 4S, απ΄όπου αναχωρούν οι υπερατλαντικές πτήσεις της Iberia. Το check in, για το οποίο δεν υπήρχε καθόλου ουρά, γίνεται στο κυρίως τέρμιναλ, που συνδέεται με το 4S με αυτόματο τραινάκι. O έλεγχος διαβατηρίων πάντως ήταν μάλλον αργός, κυρίως γιατί καθυστερούσαν όσοι δεν είχαν διαβατήρια Ευρωπαïκής Ένωσης. Το gate της πτήσης μου, U69, είναι στη άκρη του 4S, και πριν μπεί κανείς στην περιοχή του περνά από νέα διακρίβωση στοιχείων, αφού από εκεί αναχωρούν γενικότερα οι πτήσεις για τις ΗΠΑ. Έφτασα εκεί περί τις 11:10, με καιρό ομιχλώδη και συννεφιασμένο.
Η επιβίβαση έγινε στην ώρα της. Λόγω της θέσης του jetbridge, το Α340-300 έγινε ορατό μόνον κατά το περπάτημα προς το αεροπλάνο. Ήταν το EC-GGS, με το όνομα της συγγραφέως "Concha Εspina", που παραδώθηκε στην Iberia το 1996. H πληρότητα της πτήσης ήταν περίπου 75%. Τελικά αναχωρήσαμε με 15 λεπτά καθυστέρηση, χωρίς εξήγηση από το πλήρωμα. 'Αλλα 13 λεπτά χάσαμε στην αρχή του διαδρόμου απογείωσης, όταν ο κυβερνήτης αντί να απογειωθεί, έστριψε και βγήκε από τον ενεργό διάδρομο, λόγω "αλλαγής του ανέμου", όπως μας είπε. Τελικά απλώς κάναμε μια μικρή στροφή, σχεδόν επιτόπου, και ξαναμπήκαμε στον ίδιο ακριβώς διάδρομο, τον 36L, και απογειωθήκαμε στις 12:43, ύστερα από τροχοδρόμηση ενός περίπου λεπτού.
Η θέση μου, 14Α, ήταν δυστυχώς πάνω από το φτερό, περιορίζοντας τη θέα. Πάντως σχεδόν σε όλη τη διαδρομή υπήρχαν σύννεφα, οπότε δεν θα έβλεπα και πολλά έτσι κι αλλιώς. Αναρρίχηση αργή, με τα σλατς εκτεταμένα για τέσσερα περίπου λεπτά, ασυνήθιστα μακρύς χρόνος κατά την εμπειρία μου. Δεκαπέντε λεπτά μετά την απογείωση οι αεροσυνοδοί μοίρασαν εφημερίδες, ισπανικές και αγγλόφωνες. Την αριστερή πλευρά του αεροσκάφους είχαν αναλάβει δύο άνδρες αεροσυνοδοί, πολύ καλοί και εξυπηρετικοί σε όλη τη διάρκεια της πτήσης. Στα αγγλικά είχαν τις USA Today, Financial Times και Times, από τις οποίες διάλεξα την πρώτη. Έπρεπε να είχα πάρει κι άλλη, καθώς τα Α340-300 της Iberia δεν έχουν οθόνη σε κάθε κάθισμα, μόνον τις κεντρικές TV, που κάνουν δύσκολη την παρακολούθηση, τώρα πια που έχουμε καλομάθει με τις ατομικές οθόνες στις περισσότερες άλλες εταιρείες. Ύστερα από λίγο μοίρασαν και τα ακουστικά, μαζί με φακελάκι για δωρεές στους Ισπανικούς Special Olympics. To πρόγραμμα πάντως άρχισε αργά, στη 1:30, και μάλιστα τα πρώτα 10-15 λεπτά τα έφαγε "εισαγωγή" της Iberia σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια...
Μία ακριβώς ώρα μετά την απογείωση άρχισε να μοιράζεται το φαγητό και τα ποτά. Στην επιλογή pasta o pollo, διάλεξα το κοτόπουλο. Ο δίσκος ήταν σχεδόν όμοιος με αυτόν που είχε η πτήση μου ATH-MAD την προηγούμενη εβδομάδα. Εκτός από το κοτόπουλο με τα καρότα και το ρύζι, είχε μια δόση τονοσαλάτας, το γλυκό, ένα ψωμάκι και ένα τυράκι. Ευχάριστη έκπληξη η κανονικού μεγέθους Cola, όπως στις αμερικανικές αεροπορικές εταιρίες, και όχι το μίνι κουτάκι των περισσότερων ενδοευρωπαïκών πτήσεων. Λίγο αργότερα μοίρασαν έξτρα ψωμάκια για όποιον ήθελε.
Γύρω στις δύο ώρες μετά την απογείωση ανεβήκαμε σε μεγαλύτερο ύψος. Δυστυχώς δεν είχαμε ενημέρωση, ούτε από το cockpit ούτε από την οθόνη, για το ύψος πτήσης, πάντως το flightaware δείνει 36000 πόδια για την συγκεκριμένη πτήση. Στον χάρτη επίσης φαίνεται η πολύ νοτιώτερη του συνήθους διαδρομή, που προφανώς υπαγορεύτηκε από το επικρατόν jet stream.
Στις 14:55 το πλήρωμα μοίρασε τα έντυπα εισόδου στις ΗΠΑ και τα έντυπα για την τελωνειακή δήλωση. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει να προβάλλονται οι ταινίες στις οθόνες, δύο διαδοχικά, και το πλήρωμα ζήτησε από όλους σε θέση παράθυρο να κατεβάσουν τα σκιάδεια για να φαίνονται καλύτερα οι οθόνες. Εγώ άφησα μια χαραμάδα, γιατί προτιμώ το φυσικό φως όταν διαβάζω. Πέρασα περίπου τέσσερις ώρες διαβάζοντας από το Τhe Best American Short Stories 2007 και ακούγοντας μουσική. Δύο φορές ενδιάμεσα σηκώθηκα και πήγα στο galley στο πίσω μέρος του αεροσκάφους και πήρα από ένα diet Coke κάθε φορά.
Έτσι πέρασε η ώρα, μέχρις ότου μας έδωσαν το δεύτερο γεύμα της πτήσης, που το ανέφεραν μεν ως σνακ, αλλά ήταν περίπου ίδιου μεγέθους με το προηγούμενο γεύμα. Η διαφορά είναι ότι ήταν κρύο, με σαλαμικά και τυριά στο κυρίως μέρος του. Την τελευταία ώρα, και ενώ ήμαστε πλέον πάνω από τον Καναδά (εδώ ο ποταμός St. Lawrence/Laurent στην πόλη του Québec), την πέρασα βλέποντας ένα σόου ταχυδακτυλουργών και ένα vτοκυμαντέρ για καινοτομίες στην ανακύκλωση.
Η κάθοδος και προσέγγιση στο Σικάγο έγινε από τα ανατολικά, κατά τα συνήθη, πάνω από τη λίμνη Michigan, και η προσγείωση στον διάδρομο 32L στις 15:11 τοπική ώρα, περίπου 9:30 μετά την απογείωση. Η οθόνη έδειχνε πληροφορίες για τις ανταποκρίσεις των επιβατών της πτήσης μας. Λόγω της καθυστέρησης, όσοι είχαν πολύ γρήγορη ανταπόκριση θα την έχαναν σίγουρα, αφού μόνον ο έλεγχος διαβατηρίων, η παραλαβή αποσκευών, το τραινάκι για το άλλο τέρμιναλ, και ο νέος έλεγχος ασφαλείας παίρνουν περίπου μία ώρα έτσι κι αλλιώς. Μεταξύ αυτόν και ο κύριος που καθόταν δίπλα μου, που συνέχιζε για San Francisco. Πάντως η δική μου ανταπόκριση ήταν σχεδόν τέσσερις ώρες αργότερα, οπότε δεν είχα πρόβλημα.
Εντυπώσεις, γενικά καλές, αλλά χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Περίπου στα ίδια επίπεδα με την American Airlines με την οποία πετάω συνήθως.
Η πτήση μου ήταν η ΑΑ 7615, αλλά είναι codeshare με την Iberia, που εκτελεί την πτήση ως IB 6275.
15 Ιαν 2008
Μαδρίτη (MAD) - Σικάγο (ORD)
American Airlinees AA 7615 (operated by Iberia) 12:00 - 14:25
Airbus A340
Στο σταθμό μετρό του αεροδρομίου Barajas, τέρμιναλ 4, της Μαδρίτης έφτασα στις 10:30, έχοντας αναχωρήσει από το ξενοδοχείο μου επί της Grand Via, στο κέντρο της πόλης, 50 λεπτά νωρίτερα. Το τέρμιναλ 4, με το διάσημο πλέον σχεδιασμό του από τον αρχιτέκτονα Richard Rogers, έχει ένα δορυφορικό κτήριο, το τέρμιναλ 4S, απ΄όπου αναχωρούν οι υπερατλαντικές πτήσεις της Iberia. Το check in, για το οποίο δεν υπήρχε καθόλου ουρά, γίνεται στο κυρίως τέρμιναλ, που συνδέεται με το 4S με αυτόματο τραινάκι. O έλεγχος διαβατηρίων πάντως ήταν μάλλον αργός, κυρίως γιατί καθυστερούσαν όσοι δεν είχαν διαβατήρια Ευρωπαïκής Ένωσης. Το gate της πτήσης μου, U69, είναι στη άκρη του 4S, και πριν μπεί κανείς στην περιοχή του περνά από νέα διακρίβωση στοιχείων, αφού από εκεί αναχωρούν γενικότερα οι πτήσεις για τις ΗΠΑ. Έφτασα εκεί περί τις 11:10, με καιρό ομιχλώδη και συννεφιασμένο.
Η επιβίβαση έγινε στην ώρα της. Λόγω της θέσης του jetbridge, το Α340-300 έγινε ορατό μόνον κατά το περπάτημα προς το αεροπλάνο. Ήταν το EC-GGS, με το όνομα της συγγραφέως "Concha Εspina", που παραδώθηκε στην Iberia το 1996. H πληρότητα της πτήσης ήταν περίπου 75%. Τελικά αναχωρήσαμε με 15 λεπτά καθυστέρηση, χωρίς εξήγηση από το πλήρωμα. 'Αλλα 13 λεπτά χάσαμε στην αρχή του διαδρόμου απογείωσης, όταν ο κυβερνήτης αντί να απογειωθεί, έστριψε και βγήκε από τον ενεργό διάδρομο, λόγω "αλλαγής του ανέμου", όπως μας είπε. Τελικά απλώς κάναμε μια μικρή στροφή, σχεδόν επιτόπου, και ξαναμπήκαμε στον ίδιο ακριβώς διάδρομο, τον 36L, και απογειωθήκαμε στις 12:43, ύστερα από τροχοδρόμηση ενός περίπου λεπτού.
Η θέση μου, 14Α, ήταν δυστυχώς πάνω από το φτερό, περιορίζοντας τη θέα. Πάντως σχεδόν σε όλη τη διαδρομή υπήρχαν σύννεφα, οπότε δεν θα έβλεπα και πολλά έτσι κι αλλιώς. Αναρρίχηση αργή, με τα σλατς εκτεταμένα για τέσσερα περίπου λεπτά, ασυνήθιστα μακρύς χρόνος κατά την εμπειρία μου. Δεκαπέντε λεπτά μετά την απογείωση οι αεροσυνοδοί μοίρασαν εφημερίδες, ισπανικές και αγγλόφωνες. Την αριστερή πλευρά του αεροσκάφους είχαν αναλάβει δύο άνδρες αεροσυνοδοί, πολύ καλοί και εξυπηρετικοί σε όλη τη διάρκεια της πτήσης. Στα αγγλικά είχαν τις USA Today, Financial Times και Times, από τις οποίες διάλεξα την πρώτη. Έπρεπε να είχα πάρει κι άλλη, καθώς τα Α340-300 της Iberia δεν έχουν οθόνη σε κάθε κάθισμα, μόνον τις κεντρικές TV, που κάνουν δύσκολη την παρακολούθηση, τώρα πια που έχουμε καλομάθει με τις ατομικές οθόνες στις περισσότερες άλλες εταιρείες. Ύστερα από λίγο μοίρασαν και τα ακουστικά, μαζί με φακελάκι για δωρεές στους Ισπανικούς Special Olympics. To πρόγραμμα πάντως άρχισε αργά, στη 1:30, και μάλιστα τα πρώτα 10-15 λεπτά τα έφαγε "εισαγωγή" της Iberia σε όλα τα διαθέσιμα κανάλια...
Μία ακριβώς ώρα μετά την απογείωση άρχισε να μοιράζεται το φαγητό και τα ποτά. Στην επιλογή pasta o pollo, διάλεξα το κοτόπουλο. Ο δίσκος ήταν σχεδόν όμοιος με αυτόν που είχε η πτήση μου ATH-MAD την προηγούμενη εβδομάδα. Εκτός από το κοτόπουλο με τα καρότα και το ρύζι, είχε μια δόση τονοσαλάτας, το γλυκό, ένα ψωμάκι και ένα τυράκι. Ευχάριστη έκπληξη η κανονικού μεγέθους Cola, όπως στις αμερικανικές αεροπορικές εταιρίες, και όχι το μίνι κουτάκι των περισσότερων ενδοευρωπαïκών πτήσεων. Λίγο αργότερα μοίρασαν έξτρα ψωμάκια για όποιον ήθελε.
Γύρω στις δύο ώρες μετά την απογείωση ανεβήκαμε σε μεγαλύτερο ύψος. Δυστυχώς δεν είχαμε ενημέρωση, ούτε από το cockpit ούτε από την οθόνη, για το ύψος πτήσης, πάντως το flightaware δείνει 36000 πόδια για την συγκεκριμένη πτήση. Στον χάρτη επίσης φαίνεται η πολύ νοτιώτερη του συνήθους διαδρομή, που προφανώς υπαγορεύτηκε από το επικρατόν jet stream.
Στις 14:55 το πλήρωμα μοίρασε τα έντυπα εισόδου στις ΗΠΑ και τα έντυπα για την τελωνειακή δήλωση. Εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει να προβάλλονται οι ταινίες στις οθόνες, δύο διαδοχικά, και το πλήρωμα ζήτησε από όλους σε θέση παράθυρο να κατεβάσουν τα σκιάδεια για να φαίνονται καλύτερα οι οθόνες. Εγώ άφησα μια χαραμάδα, γιατί προτιμώ το φυσικό φως όταν διαβάζω. Πέρασα περίπου τέσσερις ώρες διαβάζοντας από το Τhe Best American Short Stories 2007 και ακούγοντας μουσική. Δύο φορές ενδιάμεσα σηκώθηκα και πήγα στο galley στο πίσω μέρος του αεροσκάφους και πήρα από ένα diet Coke κάθε φορά.
Έτσι πέρασε η ώρα, μέχρις ότου μας έδωσαν το δεύτερο γεύμα της πτήσης, που το ανέφεραν μεν ως σνακ, αλλά ήταν περίπου ίδιου μεγέθους με το προηγούμενο γεύμα. Η διαφορά είναι ότι ήταν κρύο, με σαλαμικά και τυριά στο κυρίως μέρος του. Την τελευταία ώρα, και ενώ ήμαστε πλέον πάνω από τον Καναδά (εδώ ο ποταμός St. Lawrence/Laurent στην πόλη του Québec), την πέρασα βλέποντας ένα σόου ταχυδακτυλουργών και ένα vτοκυμαντέρ για καινοτομίες στην ανακύκλωση.
Η κάθοδος και προσέγγιση στο Σικάγο έγινε από τα ανατολικά, κατά τα συνήθη, πάνω από τη λίμνη Michigan, και η προσγείωση στον διάδρομο 32L στις 15:11 τοπική ώρα, περίπου 9:30 μετά την απογείωση. Η οθόνη έδειχνε πληροφορίες για τις ανταποκρίσεις των επιβατών της πτήσης μας. Λόγω της καθυστέρησης, όσοι είχαν πολύ γρήγορη ανταπόκριση θα την έχαναν σίγουρα, αφού μόνον ο έλεγχος διαβατηρίων, η παραλαβή αποσκευών, το τραινάκι για το άλλο τέρμιναλ, και ο νέος έλεγχος ασφαλείας παίρνουν περίπου μία ώρα έτσι κι αλλιώς. Μεταξύ αυτόν και ο κύριος που καθόταν δίπλα μου, που συνέχιζε για San Francisco. Πάντως η δική μου ανταπόκριση ήταν σχεδόν τέσσερις ώρες αργότερα, οπότε δεν είχα πρόβλημα.
Εντυπώσεις, γενικά καλές, αλλά χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Περίπου στα ίδια επίπεδα με την American Airlines με την οποία πετάω συνήθως.