makedonas
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 06/09/2003
- Μηνύματα
- 5.926
- Likes
- 0
- Website
- avianewsgr.blogspot.com
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- RUS
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDDM
Route: MUC-SKG
Date: 01/07/05
Εταιρεία: dba
Πτήση: DI 4154
Ticket fee: 203 EUR
Η.. αγια μέρα έφτασε επιτέλους! Μετά από αναμονή ενός έτους από την τελευταία μου παραμονή στην Ελλάδα, χαίρομαι αφάνταστα που θα ξανακατεβώ Θεσσαλονίκη! Το εισιτήριο μου βγαλμένο από τις 18 Μαρτίου, από τότε μετρούσα σχεδόν κάθε μέρα countdown..
Ξεκινήσαμε (αγγάρεψα τον πατέρα μου να με .. “πετάξει” ως το αεροδρόμιο) κατά τις 07:10 από το σπίτι, ο ουρανός γκρι και άσχημος μέχρι εκεί που δεν παίρνει.. Η βροχή πέφτει ασταμάτητα,κατά διαστήματα καταρρακτωδώς.. Χαίρομαι πιο πολύ που επιτέλους φεύγω, αλλα παράλληλα μου τη δίνει, γιατί τις τελευταίες μέρες ο φοβερός καιρός που είχαμε χάλασε με μιας..
08:30 'Aφιξη στο ΜUC, στο δρόμο προς τα εκεί, η βροχή δεν είχε σταματήσει ου
te για μισό λεπτό.. .oO(Τα νεύρα μου – σκέφτομαι – δεν θα μπορέσω να βγάλω καλές φωτό.. ) Ο καθένας με τον πόνο του..
08:35 Πάω στο γκισέ της DBA (T1, Modul A) για να κάνω check in. Κοιτάω και αποφεύγω τα γκισέ που λένε ότι γίνεται εκπαίδευση – έχω ούτως η άλλως την πολυτέλεια αυτή, μιας και δεν υπήρχε σχεδόν καμια ψυχή επιβάτη της εταιρείας εκεί κοντά. Η κοπέλα πολύ ευγενική, μου ζητάει το διαβατήριο μου.. Της λέω ότι στο όνομα μου υπάρχει μια θέση κρατημένη, και αρχικά την βλέπω να με κοιτάει έκπληκτη.. A ρε Τάσο μεγάλε, σκέφτομαι, που είσαι να δεις φάτσα της κυριας.. Μου λέει ότι η 5A είναι κλεισμένη και ρωτάει εάν είναι αυτή η θέση που θέλω και λέω ναι (άπαιχτε Τάσο
) Δίνω τις αποσκευές μου και η κυρια (δεν είδα το όνομα της ) μου δίνει (χαμογελαστή πάντα) το ticket. Εκεί βλέπω Gate A34. Υπόθεση 45 δευτερολέπτων η όλη φάση.. Φοβερό!
Κερνάω πρωινό στον πατέρα μου σαν ευχαριστώ, για την αγγαρεία που του έβαλα και παίρνω και γω 2 σάντουιτς για να δυναμώσω και να ξεπεράσω τα αναμενόμενα στραπάτσα της πτήσης (όπως σκεφτόμουνα εκείνη την στιγμή, διότι ποτε δεν είχα πετάξει με F100 και dba, παρα μονο με την παλιά Deutsche BA). Ο espresso που πήρα ήτανε ο χειρότερος που δοκίμασα στη ζωή μου.. "Λες να είχε υπολείμματα σαπουνάδας το φλιτζανάκι?" σκέφτηκα
Κατά τις 09:10 μπαίνω για το security check. Μου ζητάνε να βγάλω το notebook από την τσάντα και να το βάλω μονο του σε ένα καλαθάκι. Ανακαλύπτουνε και την κάμερα, μου λένε να την ανοίξω για να δούνε εάν λειτουργεί. Και σκέφτομαι: ΑΝ είχα ξεχάσει να γεμίσω την μπαταρία τι θα γινότανε?
Ανακαλύπτουνε και το teleobjektiv που έχω ξεχωριστά και μου ζητάνε να ανοίξω το πουγγί που είναι μέσα και να βγάλω τα προστατευτικά καπάκια. Τέλος πάντων, οι τύποι σιγουρεύονται ότι στο cabin luggage έχω μονο high tech και τίποτα που θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα και με αφήνουνε να περάσω, και χωρίς hand scanner, κίας είχε κάνει beep beep το “κασόνι” Security lack? Σκέφτομαι και δεν θέλω να σκεφτώ άλλο..
Φτάνω στο gate κατά τις 09:15 και ανακαλύπτω ότι έχω το απόλυτο προνόμιο να διαλέξω θέση να κάτσω μιας και είμαι ολομόναχος. Αράζω και βγάζω το βιβλίο “Graue Wölfe auf blauer See” (Γκρίζοι λύκοι σε μπλε θάλασσα – σχετικά με τη δράση των γερμανικών υποβρυχιων στη Μεσόγειο στο WW II ) Οι πρώτοι έρχονται κατά τις 0930 και με κοιτάνε λίγο παράξενα, οφειλόμενο ίσως στο layout του εξωφύλλου του βιβλίου.. Τέλος πάντων, παρακαλάω να έρθει η ώρα της επιβίβασης γιατί η βροχή δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό. Τα πιτσιρίκια που έχουνε έρθει στο μεσοδιάστημα χοροπηδάνε σαν κατσίκια και το πάτωμα τρέμει σα να γίνεται σεισμός..
Τέλος πάντων, στις 10:12 καλούνε για boarding, αλλα πρώτα οι σειρές 12-27 ΑRGH σκέφτομαι για ευνόητους λόγους, αλλα αμέσως πρέπει να χαμογελάσω γιατί είπα θα το παίξω a la γκρέκα. Μόλις 9-10 μπήκανε μέσα, τσούκου τσούκου μαζεύω τα μπογαλάκια μου και μπουκάρω ανάμεσα στους άλλους. Το κοιτάει η κοπέλα, χαμογελάει, της χαμογελάω και με αφήνει να περάσω χωρίς κουβέντα.. Μπαίνω μέσα και αντικρύζω 2 F/A’s κουκλάκια, και σα μοντελάκια ντυμένες, χαμογελαστές και σκέφτομαι, οι 2 πρώτες ηλιαχτίδες των διακοπών μου
Μοιράζουνε αρκετά διαφορετικά (γερμανικά) περιοδικά και (γερμανικές) εφημερίδες. Στην θέση μου βρίσκω μια θείτσα στην ηλικία της κυρα Ελευθερίτσας ( χε χε ) αλλα γερμανίδα και της λέω ευγενικά ότι η θέση είναι extra κλεισμένη εδώ και μέρες. Μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε ότι την θέση την έκλεισε σε ένα γκισέ που έλεγε ότι γίνεται εκπαίδευση (χε χε Στέφo, σκέφτηκα, πάλι σου έφεξε ) Όσο την κοιτούσα τόσο μου ερχότανε να γελάσω γιατί η κατάσταση μου θύμιζε κάτι άλλο.. Της είπα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι F/A’s δείχνουνε να είναι χαλαρωμένες και καλοδιάθετες. Το αεροπλάνο έχει γεμίσει, δεν υπάρχει ούτε μια ελεύθερη θέση. Στις 10:35 γίνεται το pushback και ήδη είμαστε με καθυστέρηση.. Περιμένουμε καμια 6-7 λεπτά πριν γίνει το enroll. Κατά τις 10:42 3εκινάμε σιγά σιγά για τον 26L. Βλέπω είμαστε το πέμπτο αεροσκάφος στη σειρά, και υπάρχουνε και αρκετά που κατεβαίνουνε.. Rush hour in ΜUC σκέφτομαι.. Ούτε στο φοβερό sub-hub δεν γίνονται αυτά.. Στο μεσοδιάστημα, και πριν φτάσουμε τον 26L οι F/A’s κάνουνε το safety briefing, αλλα δείχνανε λίγο ρουτιναρισμενες.. Περιμένοντας βλέπω ότι ακριβώς μπροστά μας και στη στροφή επάνω υπάρχουνε ένα LH CRJ 100 (D-ACJJ) και ένα ΜALEV Express CRJ 200 (HA-LNB). Τελικά στις 11:00 έχουμε take off. Μέχρι τότε έχω κατασχέσει 1 sickbag και 1 safety card για παρεταιρω ποιοτικό έλεγχο εκτος αεροσκάφους ..
20 λεπτά μετά το take off και ακόμα πετάμε μέσα σε μια αδιαφανή λευκη σούπα .. Οι F/A’s αρχίζουνε να σερβίρουνε ποτά και food. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αναψυκτικά, πορτοκαλάδα, τοματόζουμο, καφέ, τσάι, αεριούχο νερό, χυμό από μήλο. Τζίφος για οποιον ήθελε κρασάκι η καμια μπουρίτσα, η άλλο αλκοολούχο ποτό...... Για ξερή τροφή είχε ένα ψωμάκι από ζύμη brezel η ένα κομμάτι cake. Διάλεξα το πρώτο.
Η dba δείχνει στο που θα μας λείψει η ΟΑ.. Όσο σκέφτομαι ότι πέρσι πλήρωσα 163 EUR και η ΟΑ είχε ζεστό φαΐ με μεταλλικό μαχαιροπίρουνο... :?
Η πτήση γενικά ήτανε πολύ ήρεμη, ίσως να οφείλεται και στη διάταξη του σκάφους, για μένα μια νέα, όμορφη εμπειρία. Δεν είχαμε αναταράξεις, μονο πάνω από την Κροατία κάτι λίγα τερτίπια, αλλα τίποτα το ιδιαίτερο. Πολύ όμορφη η θεα από το παράθυρο, μιας και σπανια βλέπει κανεις τόσο όμορφους σχηματισμούς από σύννεφα στο ίδιο οπτικό επίπεδο.
Τελικά φτάσαμε στις 1400 με 5 μόλις λεπτά delay, κάτι θετικό, αν σκεφτεί κανεις την καθυστέρηση στην απογείωση. ΚΑΙ ΝΑΙ, ΒPEΘΗΚΑΝ ΚΑΤΊΝΕΣ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡOΤΗΣΑΝ ΜΕΤA ΜΑΝIΑΣ! Εκεί θυμήθηκα τον Χάρι Κλύνν.. Τελικά μας πήγανε διπλα στο cargo apron, όπου μας περίμενε ένα CV 580 της DHL (ΕC-HMS). Αφού περιμέναμε μερικά λεπτά, μπορέσαμε να βγούμε και τότε ήτανε που με χτύπησε αλύπητα ο Ηλίας της Σαλονίκης .. lol Βγαίνοντας μας δώσανε στο χέρι και τις εθιμοτυπικές (για την DBA) καρδούλες από σοκολάτα.
Το λεωφορείο που μας περίμενε μας μάζεψε και μας πήγε στην αίθουσα αφίξεων, όπως τόσο όμορφα λέγεται στην Ελλάδα το τριτοκοσμικό παράπηγμα (για τα δεδομένα διεθνούς αεροδρομίου) που υπάρχει στο SKG. Αφού περιμέναμε καμια μιση ωρίτσα θυμήθηκαν κάποιοι να βγάλουνε τις αποσκευές. (Τάσο, no offence, just facts)
Αυτά, δε νομίζω να άφησα κάτι, ελπίζω να σας άρεσε!
Date: 01/07/05
Εταιρεία: dba
Πτήση: DI 4154
Ticket fee: 203 EUR
Η.. αγια μέρα έφτασε επιτέλους! Μετά από αναμονή ενός έτους από την τελευταία μου παραμονή στην Ελλάδα, χαίρομαι αφάνταστα που θα ξανακατεβώ Θεσσαλονίκη! Το εισιτήριο μου βγαλμένο από τις 18 Μαρτίου, από τότε μετρούσα σχεδόν κάθε μέρα countdown..
Ξεκινήσαμε (αγγάρεψα τον πατέρα μου να με .. “πετάξει” ως το αεροδρόμιο) κατά τις 07:10 από το σπίτι, ο ουρανός γκρι και άσχημος μέχρι εκεί που δεν παίρνει.. Η βροχή πέφτει ασταμάτητα,κατά διαστήματα καταρρακτωδώς.. Χαίρομαι πιο πολύ που επιτέλους φεύγω, αλλα παράλληλα μου τη δίνει, γιατί τις τελευταίες μέρες ο φοβερός καιρός που είχαμε χάλασε με μιας..
08:30 'Aφιξη στο ΜUC, στο δρόμο προς τα εκεί, η βροχή δεν είχε σταματήσει ου
te για μισό λεπτό.. .oO(Τα νεύρα μου – σκέφτομαι – δεν θα μπορέσω να βγάλω καλές φωτό.. ) Ο καθένας με τον πόνο του..
08:35 Πάω στο γκισέ της DBA (T1, Modul A) για να κάνω check in. Κοιτάω και αποφεύγω τα γκισέ που λένε ότι γίνεται εκπαίδευση – έχω ούτως η άλλως την πολυτέλεια αυτή, μιας και δεν υπήρχε σχεδόν καμια ψυχή επιβάτη της εταιρείας εκεί κοντά. Η κοπέλα πολύ ευγενική, μου ζητάει το διαβατήριο μου.. Της λέω ότι στο όνομα μου υπάρχει μια θέση κρατημένη, και αρχικά την βλέπω να με κοιτάει έκπληκτη.. A ρε Τάσο μεγάλε, σκέφτομαι, που είσαι να δεις φάτσα της κυριας.. Μου λέει ότι η 5A είναι κλεισμένη και ρωτάει εάν είναι αυτή η θέση που θέλω και λέω ναι (άπαιχτε Τάσο
) Δίνω τις αποσκευές μου και η κυρια (δεν είδα το όνομα της ) μου δίνει (χαμογελαστή πάντα) το ticket. Εκεί βλέπω Gate A34. Υπόθεση 45 δευτερολέπτων η όλη φάση.. Φοβερό! Κερνάω πρωινό στον πατέρα μου σαν ευχαριστώ, για την αγγαρεία που του έβαλα και παίρνω και γω 2 σάντουιτς για να δυναμώσω και να ξεπεράσω τα αναμενόμενα στραπάτσα της πτήσης (όπως σκεφτόμουνα εκείνη την στιγμή, διότι ποτε δεν είχα πετάξει με F100 και dba, παρα μονο με την παλιά Deutsche BA). Ο espresso που πήρα ήτανε ο χειρότερος που δοκίμασα στη ζωή μου.. "Λες να είχε υπολείμματα σαπουνάδας το φλιτζανάκι?" σκέφτηκα
Κατά τις 09:10 μπαίνω για το security check. Μου ζητάνε να βγάλω το notebook από την τσάντα και να το βάλω μονο του σε ένα καλαθάκι. Ανακαλύπτουνε και την κάμερα, μου λένε να την ανοίξω για να δούνε εάν λειτουργεί. Και σκέφτομαι: ΑΝ είχα ξεχάσει να γεμίσω την μπαταρία τι θα γινότανε?
Ανακαλύπτουνε και το teleobjektiv που έχω ξεχωριστά και μου ζητάνε να ανοίξω το πουγγί που είναι μέσα και να βγάλω τα προστατευτικά καπάκια. Τέλος πάντων, οι τύποι σιγουρεύονται ότι στο cabin luggage έχω μονο high tech και τίποτα που θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα και με αφήνουνε να περάσω, και χωρίς hand scanner, κίας είχε κάνει beep beep το “κασόνι” Security lack? Σκέφτομαι και δεν θέλω να σκεφτώ άλλο..Φτάνω στο gate κατά τις 09:15 και ανακαλύπτω ότι έχω το απόλυτο προνόμιο να διαλέξω θέση να κάτσω μιας και είμαι ολομόναχος. Αράζω και βγάζω το βιβλίο “Graue Wölfe auf blauer See” (Γκρίζοι λύκοι σε μπλε θάλασσα – σχετικά με τη δράση των γερμανικών υποβρυχιων στη Μεσόγειο στο WW II ) Οι πρώτοι έρχονται κατά τις 0930 και με κοιτάνε λίγο παράξενα, οφειλόμενο ίσως στο layout του εξωφύλλου του βιβλίου..
Τέλος πάντων, παρακαλάω να έρθει η ώρα της επιβίβασης γιατί η βροχή δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό. Τα πιτσιρίκια που έχουνε έρθει στο μεσοδιάστημα χοροπηδάνε σαν κατσίκια και το πάτωμα τρέμει σα να γίνεται σεισμός..Τέλος πάντων, στις 10:12 καλούνε για boarding, αλλα πρώτα οι σειρές 12-27 ΑRGH σκέφτομαι για ευνόητους λόγους, αλλα αμέσως πρέπει να χαμογελάσω γιατί είπα θα το παίξω a la γκρέκα. Μόλις 9-10 μπήκανε μέσα, τσούκου τσούκου μαζεύω τα μπογαλάκια μου και μπουκάρω ανάμεσα στους άλλους. Το κοιτάει η κοπέλα, χαμογελάει, της χαμογελάω και με αφήνει να περάσω χωρίς κουβέντα.. Μπαίνω μέσα και αντικρύζω 2 F/A’s κουκλάκια, και σα μοντελάκια ντυμένες, χαμογελαστές και σκέφτομαι, οι 2 πρώτες ηλιαχτίδες των διακοπών μου
Μοιράζουνε αρκετά διαφορετικά (γερμανικά) περιοδικά και (γερμανικές) εφημερίδες. Στην θέση μου βρίσκω μια θείτσα στην ηλικία της κυρα Ελευθερίτσας ( χε χε ) αλλα γερμανίδα και της λέω ευγενικά ότι η θέση είναι extra κλεισμένη εδώ και μέρες. Μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε ότι την θέση την έκλεισε σε ένα γκισέ που έλεγε ότι γίνεται εκπαίδευση (χε χε Στέφo, σκέφτηκα, πάλι σου έφεξε ) Όσο την κοιτούσα τόσο μου ερχότανε να γελάσω γιατί η κατάσταση μου θύμιζε κάτι άλλο.. Της είπα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι F/A’s δείχνουνε να είναι χαλαρωμένες και καλοδιάθετες. Το αεροπλάνο έχει γεμίσει, δεν υπάρχει ούτε μια ελεύθερη θέση. Στις 10:35 γίνεται το pushback και ήδη είμαστε με καθυστέρηση.. Περιμένουμε καμια 6-7 λεπτά πριν γίνει το enroll. Κατά τις 10:42 3εκινάμε σιγά σιγά για τον 26L. Βλέπω είμαστε το πέμπτο αεροσκάφος στη σειρά, και υπάρχουνε και αρκετά που κατεβαίνουνε.. Rush hour in ΜUC σκέφτομαι.. Ούτε στο φοβερό sub-hub δεν γίνονται αυτά.. Στο μεσοδιάστημα, και πριν φτάσουμε τον 26L οι F/A’s κάνουνε το safety briefing, αλλα δείχνανε λίγο ρουτιναρισμενες.. Περιμένοντας βλέπω ότι ακριβώς μπροστά μας και στη στροφή επάνω υπάρχουνε ένα LH CRJ 100 (D-ACJJ) και ένα ΜALEV Express CRJ 200 (HA-LNB). Τελικά στις 11:00 έχουμε take off. Μέχρι τότε έχω κατασχέσει 1 sickbag και 1 safety card για παρεταιρω ποιοτικό έλεγχο εκτος αεροσκάφους .. 20 λεπτά μετά το take off και ακόμα πετάμε μέσα σε μια αδιαφανή λευκη σούπα .. Οι F/A’s αρχίζουνε να σερβίρουνε ποτά και food. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αναψυκτικά, πορτοκαλάδα, τοματόζουμο, καφέ, τσάι, αεριούχο νερό, χυμό από μήλο. Τζίφος για οποιον ήθελε κρασάκι η καμια μπουρίτσα, η άλλο αλκοολούχο ποτό...... Για ξερή τροφή είχε ένα ψωμάκι από ζύμη brezel η ένα κομμάτι cake. Διάλεξα το πρώτο.
Η dba δείχνει στο που θα μας λείψει η ΟΑ.. Όσο σκέφτομαι ότι πέρσι πλήρωσα 163 EUR και η ΟΑ είχε ζεστό φαΐ με μεταλλικό μαχαιροπίρουνο... :?
Η πτήση γενικά ήτανε πολύ ήρεμη, ίσως να οφείλεται και στη διάταξη του σκάφους, για μένα μια νέα, όμορφη εμπειρία. Δεν είχαμε αναταράξεις, μονο πάνω από την Κροατία κάτι λίγα τερτίπια, αλλα τίποτα το ιδιαίτερο. Πολύ όμορφη η θεα από το παράθυρο, μιας και σπανια βλέπει κανεις τόσο όμορφους σχηματισμούς από σύννεφα στο ίδιο οπτικό επίπεδο.
Τελικά φτάσαμε στις 1400 με 5 μόλις λεπτά delay, κάτι θετικό, αν σκεφτεί κανεις την καθυστέρηση στην απογείωση. ΚΑΙ ΝΑΙ, ΒPEΘΗΚΑΝ ΚΑΤΊΝΕΣ ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡOΤΗΣΑΝ ΜΕΤA ΜΑΝIΑΣ! Εκεί θυμήθηκα τον Χάρι Κλύνν..
Τελικά μας πήγανε διπλα στο cargo apron, όπου μας περίμενε ένα CV 580 της DHL (ΕC-HMS). Αφού περιμέναμε μερικά λεπτά, μπορέσαμε να βγούμε και τότε ήτανε που με χτύπησε αλύπητα ο Ηλίας της Σαλονίκης .. lol Βγαίνοντας μας δώσανε στο χέρι και τις εθιμοτυπικές (για την DBA) καρδούλες από σοκολάτα.Το λεωφορείο που μας περίμενε μας μάζεψε και μας πήγε στην αίθουσα αφίξεων, όπως τόσο όμορφα λέγεται στην Ελλάδα το τριτοκοσμικό παράπηγμα (για τα δεδομένα διεθνούς αεροδρομίου) που υπάρχει στο SKG. Αφού περιμέναμε καμια μιση ωρίτσα θυμήθηκαν κάποιοι να βγάλουνε τις αποσκευές. (Τάσο, no offence, just facts)
Αυτά, δε νομίζω να άφησα κάτι, ελπίζω να σας άρεσε!
