ivan_the_pilot
Business-Class-Member
- Εγγραφή
- 09/02/2007
- Μηνύματα
- 250
- Likes
- 0
- Website
- aviationsubjects.blogspot.com
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- THA
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGAV
Μιας και η Λάρνακα και γενικά η Κύπρος είναι αρκετά δημοφιλής προορισμός,προτείνω να περιγράφουμε εδώ τα ταξίδια μας προς το Νησί.Ας αναφέρω λοιπόν και γω την εμπειρία μου το καλοκαίρι που πέρασε
A3900 ATH-LCA 5-7-2008 6:15am-7:40am A320 SX-DVQ
Υπνο δέν προέβλεπε η ημέρα της 4ης Ιουλίου,μιας και στις 3μιση επρεπε να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να κατεθυνθώ στις Κυπριώτικες παραλίες της Λεμεσσού.Βλέποντας διάφορα έργα στην τιβί,από τηλεπωλήσεις χαλιών μιας κυρίας (ονομα μου διαφεύγει) μέχρι mayday και βίντεοκλίπ.Η ώρα έφτασε 3 και μισή του ¨πρωινού" της 5ης Ιουλίου και γεμάτος χαρά περίμενα το ταξί που θα πήγαινε την βαλίτσα μου και μένα στο παγκόσμιο και διαπλανητικό hub,με λίγα λόγια το αγαπημένο μας "EL-GAV".Εκείνη τη στιγμή μόλις γύριζε σπίτι και ο φίλος-γείτονας από βραδινή έξοδο,και αναρρωτιόμουν τι ήθελα και εμεινα μέσα,μιας και θα μπορούσα άνετα να προλάβω την πτήση.Πιάσαμε την κουβέντα και το ταξί έφτασε,φόρτωσα βαλίτσα και ξεκινήσαμε.
Περπατώντας πριν μπώ στην απέραντη αίθουσα που δίνουμε αποσκευές κλπ συναντάω έναν φύλακα με τον οποίο είχα ποιάσει κουβέντα την προ-προηγούμενη μέρα."Μη μου πείς πως ήρθες για να τραβήξεις φωτογραφίες" είπε ο ψιλο-κοιμώμενος κύριος. Τα μάτια του "ζωντάνεψαν" μόλις του έιπα πως ήρθα και για να πετάξω,μιας και με περιμένουν στην Κύπρο.Ευχόμενος καλό ταξίδι με αποχαιρέτησε και στράφηκα στα γκισέ.Παράδωση αποσκευών μαζί με αρκετούς νέους ανθρώπους,που είχαν τη δύναμη να μείνουν ξύπνιοι. Παραλαμβάνοντας το boarding pass με έκπληξη διαπίστωσα πως ήμουν στην 4η σειρά,θέση παραθύρου."Α Στάθη είσαι τυχερός,μάλλον μπερδεύτηκε και σου 'δωσε business αντί για economy η άμπαλη στο γκισέ" περιφανευόμουν κατευθυνόμενος στα μακ για να πιώ έναν καφέ και να δώ κίνηση τις πρωινές ώρες στο κοσμοδρόμιο.Με το που ανοίγω την φωτογραφική διαπιστώνω πως είχα ξεχάσει την κάρτα μνήμης στο σπίτι.Ρωτώντας 2-3 υπαλλήλους έμαθα πως κάρτες μνήμης πουλάει μόνο ο Γερμανός και αναγκαστικά θα έπρεπε να μπω στην περιοχή που θέλει εισητήριο για να περάσεις,στο Α τέρμιναλ. Δεν πειράζει,ούτως η αλλιώς δεν φαινόταν και τίποτα, οπότε μικρό το κακό. Στον Γερμανό βρήκα τον μοναδικό υπάλληλο που υπήρχε να παιζει με το psp του,τον διέκοψα διακριτικά απο την εμφανή πόρωσή του και με εξυπηρέτησε με την τσίμπλα στο μάτι (κατανοώ τους εργαζομένους αυτές τις ώρες,είναι κουραστικό πολύ να δουλεύεις στις 4 το πρωί). Αγορά herpa κλπ και κάθησα να ξεκουραστώ σε μια καφετέρια ανάμεσα στην πύλη Α5-Α7 αν θυμάμαι καλά (ίσως και πιο πριν). Διαβάζοντας το περιοδίκό 2board πέρασε η ώρα και έτσι κατευθήνθηκα στην πύλη A22 όπου απο κει με λεοφωρεία θα επιβιβαζόμασταν στο αεροσκάφος μας.Προσπάθησα να δώ το 767 της BA που κοιμόταν μπροστά μας καθώς και μια Malev που τροχοδρομούσε με τα φώτα καμπίνας σβηστά.To μόνο που ξεχώριζες ήταν τα beacon + navigation του 737. Τα λεωφορεία έφτασαν και καλοσώρισμα απο τις συνοδούς εδάφους στα ελληνικά,αγγλικά,γερμανικά και ιταλικά παρακαλώ!
Τα λεωφορεία μας άφησαν στο παρκινγκ B15,τον πρώτο μετά τον τροχοδρόμο Κilo. Σάστισα βλέποντας το μικρότερο ενός μήνα Α320 SX-DVQ να μας περιμένει και τράβηξα φωτό.Μα έλα που κάποιοι,μάλλον κάποιες είχαν αντιρρήσεις
"Οχι φωτογραφίες κύριε" μου φώναζε τρέχοντας μια γυναίκα ramp agent.Ενημερωμένος καλά της απάντησα πως "αυτό που κάνω επιτρέπεται σε πολιτικά αεροδρόμια όπως εδώ." Και η μέγα ατάκα κατα τη γνώμη μου "Σε κρατικά αεροδρόμια απαγορεύεται κάθε μορφή φωτογράφησης/βιντεοσκόπησης" Ας δώσω τόπο στην οργή και ας απολαύσω την business μου με την ησυχία μου.Καλωσόρισμα απο την ομολογουμένως όμορφη αεροσυνοδό και έμεινα καγκελο όταν παρατήρησα πως η διακεκριμένη θέση ήταν μόνο 2 σειρές! Δεν πειράζει λέω,ας μην είμαι άπληστος,και οικονομική μια χαρά μου έιναι. Βλέπωντας το αδερφάκι του 320 μας, SX-DVI στο διπλανό παράθυρο,δέκρινα και ένα 340 της ΟΑ που μόλις είχε προσγειωθεί,νομίζω απο Γιοχάνεσμπουργκ (θέλω να πάω μια μέρα εκεί κάτω,ειδικότερα αμα η Εθνική περάσει στο Μουντιάλ της Ν.Αφρικής).Πιο πέρα ένα 320 της air one και ένας εγχρωμος ραμπάς στάθμευσε το αμάξι κοντά στην σκάλα.Μια επιβάτις κλήθηκε να κατέβει να ελέξει μια αποσκευή απ ότι κατάλαβα και με το που επέστρεψε έκλεισαν οι πόρτες και αρχισαμε το push back.Tο γντούπ πριν στρίψουμε είναι σήμα κατατεθέν του αεροδρομίου μας και για άλλη μια φορά ευχαριστήθηκα νιώθοντας αυτή την μικρή και μοναδική ανατάραξη ας πούμε της πτήσης.Αφού εμπεδώσαμε ότι την ηγούμενη την λέγανε Ιωάννα μέσω του διπλού καλωσορίσματος,ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
Εκκίνηση κινιτήρων και ξαφνικά ένα πτηνό είχε την ευγένια να κουτσουλήσει τον Ν1 κινητήρα,προκαλώντας τον γέλωτα στους επιβάτες που είχαν οπτική επαφή με τον κινητήρα αυτο). Τροχοδρόμηση μέσο K A για σημείο κράτησης A2 και καθώς περνούσαμε παράλληλα το ΙΚΕΑ το είδα,μου μιλούσε,μου έλεγε swadikap( καλησπέρα στα ταιλανδέζικα).Ηταν ξημερώματα,ο ήλιος μόλις είχε ανατείλλει,και το 777 της ΤΗΑΙ προσγειωνόταν απαλά στον 03R θυμίζοντάς μου τις αξέχαστες 26 ώρες που πέρασα στα αεροπλάνα της.Θυμήθηκα επίσης μια διαβολική σύμπτωση που πριν απο ένα χρόνο παρα 2 μέρες θα αποχαιρετούσα την μάταια τούτη Ελλάδα για την Κίνα με το HS-TKF.Κλέινοντας την μικρή αυτή παρένθεση φτάσαμε στο Α2 αφού ενα Α300 της Λουφτι μας παραχωρούσε την θέση του για απογείωση.Περνώντας μέσω Ευβοιας φτάσαμε πολύ γρήγορα στο τελικό επίπεδο πτήσης,το 330.Παρατηρώντας την κουτσουλία που δεν είχε φύγει απο τον κινητήρα και ακούγωντας διάφορα τραγούδια που τα έχω συνδέσει με πτήση (stairway to heaven,vertigo,highway to hell,wonderwall,leaving on a jet plane,aces high και άλλα πολλά τα οποία αμα ονομάσω ένα ένα θα φτάσει το μέγεθος του trip report αυτού το 1 tera byte ) έφτασε η ώρα του πρωινού,ενα γιαούρτι με σαντουιτς και ένα energy bar της amita motion. Απολαμβάνοντας την κόκα κόλα παρατηρούσα τα σύννεφα τα οποία άλλαζαν καθώς το 320 πετούσε πάνω από Κω, Ρόδο και χαιρετώντας το ελληνικό FIR μπήκαμε στο Κυπριακό.Κάθοδος λίγο πριν φτάσουμε πάνω από κυπριακή γή,έβλεπα την Κύπρο που τόσο μου είχε λείψει (2 ολόκληρα χρόνια) να μήν έχει αλλάξει καθόλου ως προς το έδαφος,μπορούσε κανείς να παρατηρήσει άνετα πως τα φράγματα δεν έιχαν νερό.Περάσαμε πάνω απο το αεροδρόμιο της Λάρνακας όπου είδα 2-3 737 της eurocypria,ενα 330 της cyprus και κάτι άλλα charter να ξεκουράζονται πριν την πτήση τους.Μέσω τυπικής προσέγγισης μέσω REXAL ευθυγραμιστήκαμε με τον διάδρομο 22 και σε λίγα λεπτά θα πατουσαμε σε κυπριακό έδαφος.
Εκκένωση και αφού είδαμε το σχεδόν γεμάτο πάρκινγκ της γενικής αεροπορίας καθώς και τον πυροσβεστικό σταθμό,φτάσαμε στην θέση μας,που ήταν δίπλα από το 330 της Cyprus 5B-DBS,με το οποίο o φίλος aakunz πέταξε πρόσφατα.Μας περίμενε λεοφωρείο να μας πάει στο κυρίως κτήριο,μια απόσταση το πολύ 10 μέτρα,και έφτασα στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών.Μετά από κανα 10λεπτο η μπλε βαλίτσα έκανε την εμφάνηση της στον ιμάντα αποσκευών,ενώ άλλοι περίμεναν γάτες και σκύλους.Καλωσόρισμα από τον θείο και μέσω της εθνικής οδού κατευθυνθήκαμε προς ένα υπο βρετανικό έλεγχο προάστιο της Λεμεσσού,το Τραχώνι.Λεπτομερή ξενάγηση της Κύπρου όπως την ξαναείδα τις 15 αυτές μέρες δεν νομίζω να υπάρξει δυστυχώς.Ας δούμε λοιπόν εντυπώσεις
Αεροσκάφος: 10/10 (με μερικών εβδομάδων νινί δεν έχει κανείς να πετάει συχνά,όλα πεντακάθαρα εκτός απο την μηχανή Ν1 )
Ακρίβεια πτήσης 9/10 (η καθυστέρηση της επιβάτιδος ήταν γύρω στο τέταρτο)
Φαγητό 7/10 (το σάντουιτς δεν το αγγιξα καν)
Τιμή εισητηρίου 8/10 (αρκετά καλή τιμή)
Πλήρωμα (εδάφους και καμπίνας) 4/10 (Αλέξη πρέπει να κατάλαβες για ποια λέω,βάλτης τα γυαλιά.Εριξε την βαθμολογία )
Συνολική εντύπωση 8/10 Ευγενές και επαγγελματικό πλήρωμα,σε καλή τιμή,περίπου στην ώρα της.Ναι θα ξαναπετούσα με την Αιγαίου αλλά μόνο σε διαδρομές που στέλνει 320 και 321,τα 737 πρέπει να αντικατασταθούν πια
Coming up: Η μινι ξενάγηση και η πτήση της επιστροφής, Α3 905
A3900 ATH-LCA 5-7-2008 6:15am-7:40am A320 SX-DVQ
Υπνο δέν προέβλεπε η ημέρα της 4ης Ιουλίου,μιας και στις 3μιση επρεπε να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να κατεθυνθώ στις Κυπριώτικες παραλίες της Λεμεσσού.Βλέποντας διάφορα έργα στην τιβί,από τηλεπωλήσεις χαλιών μιας κυρίας (ονομα μου διαφεύγει) μέχρι mayday και βίντεοκλίπ.Η ώρα έφτασε 3 και μισή του ¨πρωινού" της 5ης Ιουλίου και γεμάτος χαρά περίμενα το ταξί που θα πήγαινε την βαλίτσα μου και μένα στο παγκόσμιο και διαπλανητικό hub,με λίγα λόγια το αγαπημένο μας "EL-GAV".Εκείνη τη στιγμή μόλις γύριζε σπίτι και ο φίλος-γείτονας από βραδινή έξοδο,και αναρρωτιόμουν τι ήθελα και εμεινα μέσα,μιας και θα μπορούσα άνετα να προλάβω την πτήση.Πιάσαμε την κουβέντα και το ταξί έφτασε,φόρτωσα βαλίτσα και ξεκινήσαμε.
Περπατώντας πριν μπώ στην απέραντη αίθουσα που δίνουμε αποσκευές κλπ συναντάω έναν φύλακα με τον οποίο είχα ποιάσει κουβέντα την προ-προηγούμενη μέρα."Μη μου πείς πως ήρθες για να τραβήξεις φωτογραφίες" είπε ο ψιλο-κοιμώμενος κύριος. Τα μάτια του "ζωντάνεψαν" μόλις του έιπα πως ήρθα και για να πετάξω,μιας και με περιμένουν στην Κύπρο.Ευχόμενος καλό ταξίδι με αποχαιρέτησε και στράφηκα στα γκισέ.Παράδωση αποσκευών μαζί με αρκετούς νέους ανθρώπους,που είχαν τη δύναμη να μείνουν ξύπνιοι. Παραλαμβάνοντας το boarding pass με έκπληξη διαπίστωσα πως ήμουν στην 4η σειρά,θέση παραθύρου."Α Στάθη είσαι τυχερός,μάλλον μπερδεύτηκε και σου 'δωσε business αντί για economy η άμπαλη στο γκισέ" περιφανευόμουν κατευθυνόμενος στα μακ για να πιώ έναν καφέ και να δώ κίνηση τις πρωινές ώρες στο κοσμοδρόμιο.Με το που ανοίγω την φωτογραφική διαπιστώνω πως είχα ξεχάσει την κάρτα μνήμης στο σπίτι.Ρωτώντας 2-3 υπαλλήλους έμαθα πως κάρτες μνήμης πουλάει μόνο ο Γερμανός και αναγκαστικά θα έπρεπε να μπω στην περιοχή που θέλει εισητήριο για να περάσεις,στο Α τέρμιναλ. Δεν πειράζει,ούτως η αλλιώς δεν φαινόταν και τίποτα, οπότε μικρό το κακό. Στον Γερμανό βρήκα τον μοναδικό υπάλληλο που υπήρχε να παιζει με το psp του,τον διέκοψα διακριτικά απο την εμφανή πόρωσή του και με εξυπηρέτησε με την τσίμπλα στο μάτι (κατανοώ τους εργαζομένους αυτές τις ώρες,είναι κουραστικό πολύ να δουλεύεις στις 4 το πρωί). Αγορά herpa κλπ και κάθησα να ξεκουραστώ σε μια καφετέρια ανάμεσα στην πύλη Α5-Α7 αν θυμάμαι καλά (ίσως και πιο πριν). Διαβάζοντας το περιοδίκό 2board πέρασε η ώρα και έτσι κατευθήνθηκα στην πύλη A22 όπου απο κει με λεοφωρεία θα επιβιβαζόμασταν στο αεροσκάφος μας.Προσπάθησα να δώ το 767 της BA που κοιμόταν μπροστά μας καθώς και μια Malev που τροχοδρομούσε με τα φώτα καμπίνας σβηστά.To μόνο που ξεχώριζες ήταν τα beacon + navigation του 737. Τα λεωφορεία έφτασαν και καλοσώρισμα απο τις συνοδούς εδάφους στα ελληνικά,αγγλικά,γερμανικά και ιταλικά παρακαλώ!
Τα λεωφορεία μας άφησαν στο παρκινγκ B15,τον πρώτο μετά τον τροχοδρόμο Κilo. Σάστισα βλέποντας το μικρότερο ενός μήνα Α320 SX-DVQ να μας περιμένει και τράβηξα φωτό.Μα έλα που κάποιοι,μάλλον κάποιες είχαν αντιρρήσεις
"Οχι φωτογραφίες κύριε" μου φώναζε τρέχοντας μια γυναίκα ramp agent.Ενημερωμένος καλά της απάντησα πως "αυτό που κάνω επιτρέπεται σε πολιτικά αεροδρόμια όπως εδώ." Και η μέγα ατάκα κατα τη γνώμη μου "Σε κρατικά αεροδρόμια απαγορεύεται κάθε μορφή φωτογράφησης/βιντεοσκόπησης" Ας δώσω τόπο στην οργή και ας απολαύσω την business μου με την ησυχία μου.Καλωσόρισμα απο την ομολογουμένως όμορφη αεροσυνοδό και έμεινα καγκελο όταν παρατήρησα πως η διακεκριμένη θέση ήταν μόνο 2 σειρές! Δεν πειράζει λέω,ας μην είμαι άπληστος,και οικονομική μια χαρά μου έιναι. Βλέπωντας το αδερφάκι του 320 μας, SX-DVI στο διπλανό παράθυρο,δέκρινα και ένα 340 της ΟΑ που μόλις είχε προσγειωθεί,νομίζω απο Γιοχάνεσμπουργκ (θέλω να πάω μια μέρα εκεί κάτω,ειδικότερα αμα η Εθνική περάσει στο Μουντιάλ της Ν.Αφρικής).Πιο πέρα ένα 320 της air one και ένας εγχρωμος ραμπάς στάθμευσε το αμάξι κοντά στην σκάλα.Μια επιβάτις κλήθηκε να κατέβει να ελέξει μια αποσκευή απ ότι κατάλαβα και με το που επέστρεψε έκλεισαν οι πόρτες και αρχισαμε το push back.Tο γντούπ πριν στρίψουμε είναι σήμα κατατεθέν του αεροδρομίου μας και για άλλη μια φορά ευχαριστήθηκα νιώθοντας αυτή την μικρή και μοναδική ανατάραξη ας πούμε της πτήσης.Αφού εμπεδώσαμε ότι την ηγούμενη την λέγανε Ιωάννα μέσω του διπλού καλωσορίσματος,ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.Εκκίνηση κινιτήρων και ξαφνικά ένα πτηνό είχε την ευγένια να κουτσουλήσει τον Ν1 κινητήρα,προκαλώντας τον γέλωτα στους επιβάτες που είχαν οπτική επαφή με τον κινητήρα αυτο). Τροχοδρόμηση μέσο K A για σημείο κράτησης A2 και καθώς περνούσαμε παράλληλα το ΙΚΕΑ το είδα,μου μιλούσε,μου έλεγε swadikap( καλησπέρα στα ταιλανδέζικα).Ηταν ξημερώματα,ο ήλιος μόλις είχε ανατείλλει,και το 777 της ΤΗΑΙ προσγειωνόταν απαλά στον 03R θυμίζοντάς μου τις αξέχαστες 26 ώρες που πέρασα στα αεροπλάνα της.Θυμήθηκα επίσης μια διαβολική σύμπτωση που πριν απο ένα χρόνο παρα 2 μέρες θα αποχαιρετούσα την μάταια τούτη Ελλάδα για την Κίνα με το HS-TKF.Κλέινοντας την μικρή αυτή παρένθεση φτάσαμε στο Α2 αφού ενα Α300 της Λουφτι μας παραχωρούσε την θέση του για απογείωση.Περνώντας μέσω Ευβοιας φτάσαμε πολύ γρήγορα στο τελικό επίπεδο πτήσης,το 330.Παρατηρώντας την κουτσουλία που δεν είχε φύγει απο τον κινητήρα και ακούγωντας διάφορα τραγούδια που τα έχω συνδέσει με πτήση (stairway to heaven,vertigo,highway to hell,wonderwall,leaving on a jet plane,aces high και άλλα πολλά τα οποία αμα ονομάσω ένα ένα θα φτάσει το μέγεθος του trip report αυτού το 1 tera byte
) έφτασε η ώρα του πρωινού,ενα γιαούρτι με σαντουιτς και ένα energy bar της amita motion. Απολαμβάνοντας την κόκα κόλα παρατηρούσα τα σύννεφα τα οποία άλλαζαν καθώς το 320 πετούσε πάνω από Κω, Ρόδο και χαιρετώντας το ελληνικό FIR μπήκαμε στο Κυπριακό.Κάθοδος λίγο πριν φτάσουμε πάνω από κυπριακή γή,έβλεπα την Κύπρο που τόσο μου είχε λείψει (2 ολόκληρα χρόνια) να μήν έχει αλλάξει καθόλου ως προς το έδαφος,μπορούσε κανείς να παρατηρήσει άνετα πως τα φράγματα δεν έιχαν νερό.Περάσαμε πάνω απο το αεροδρόμιο της Λάρνακας όπου είδα 2-3 737 της eurocypria,ενα 330 της cyprus και κάτι άλλα charter να ξεκουράζονται πριν την πτήση τους.Μέσω τυπικής προσέγγισης μέσω REXAL ευθυγραμιστήκαμε με τον διάδρομο 22 και σε λίγα λεπτά θα πατουσαμε σε κυπριακό έδαφος.Εκκένωση και αφού είδαμε το σχεδόν γεμάτο πάρκινγκ της γενικής αεροπορίας καθώς και τον πυροσβεστικό σταθμό,φτάσαμε στην θέση μας,που ήταν δίπλα από το 330 της Cyprus 5B-DBS,με το οποίο o φίλος aakunz πέταξε πρόσφατα.Μας περίμενε λεοφωρείο να μας πάει στο κυρίως κτήριο,μια απόσταση το πολύ 10 μέτρα,και έφτασα στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών.Μετά από κανα 10λεπτο η μπλε βαλίτσα έκανε την εμφάνηση της στον ιμάντα αποσκευών,ενώ άλλοι περίμεναν γάτες και σκύλους.Καλωσόρισμα από τον θείο και μέσω της εθνικής οδού κατευθυνθήκαμε προς ένα υπο βρετανικό έλεγχο προάστιο της Λεμεσσού,το Τραχώνι.Λεπτομερή ξενάγηση της Κύπρου όπως την ξαναείδα τις 15 αυτές μέρες δεν νομίζω να υπάρξει δυστυχώς.Ας δούμε λοιπόν εντυπώσεις
Αεροσκάφος: 10/10 (με μερικών εβδομάδων νινί δεν έχει κανείς να πετάει συχνά,όλα πεντακάθαρα εκτός απο την μηχανή Ν1
)Ακρίβεια πτήσης 9/10 (η καθυστέρηση της επιβάτιδος ήταν γύρω στο τέταρτο)
Φαγητό 7/10 (το σάντουιτς δεν το αγγιξα καν)
Τιμή εισητηρίου 8/10 (αρκετά καλή τιμή)
Πλήρωμα (εδάφους και καμπίνας) 4/10 (Αλέξη πρέπει να κατάλαβες για ποια λέω,βάλτης τα γυαλιά.Εριξε την βαθμολογία
)Συνολική εντύπωση 8/10 Ευγενές και επαγγελματικό πλήρωμα,σε καλή τιμή,περίπου στην ώρα της.Ναι θα ξαναπετούσα με την Αιγαίου αλλά μόνο σε διαδρομές που στέλνει 320 και 321,τα 737 πρέπει να αντικατασταθούν πια
Coming up: Η μινι ξενάγηση και η πτήση της επιστροφής, Α3 905
