European Tour / Sept 05
[SKG-ATH-FCO-CIA-STN-NYO-ARN-SXF]
Aναχώρηση πρωία 19/09/05 από Μακεδονία και πτήση A3-650 από Ελ.Βενιζέλος προς Fiumicino. Tο Boeing 737 της Aegean σε αρκετά καλή κατάσταση αν και ασφυκτικά γεμάτο. Ευτυχώς τσεκάραμε εγκαίρως για να λάβω ικανοποιητικότατη θέση στα πίσω παράθυρα. Οι αεροσυνοδοί εμφανίσιμες και αρκετά εξυπηρετικές (μίνι σάντουιτς και αναψυκτικό μας σέρβιραν) Ο ουρανός αρκετά συννεφιασμένος εντός του εθνικού εναέριου χώρου, ψιλοκαθάρισε όμως αργότερα, πλησιάζοντας στην Ιταλική χερσόνησο και επιτρέποντας σχεδόν απερίσπαστη οπτική επαφή με τα κάτωθεν. Όλοι οι (αεροδια)δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη, οπότε σε λιγότερο από δύο ώρες ο πιλότος (που ήταν λαλίστατος) μας προσγείωσε στο "Leonardo da Vinci" με κώδικα FCO (Dan Brown etc). Μετά από σκηνές απείρου ελληνικού χάους (βλέπε: πολλοί επιβάτες σηκώθηκαν πριν καλά καλά σταματήσουμε ενώ οι περισσότεροι άνοιξαν και τα κινητά τους -πολλά από αυτά στο "δυνατό"- με αποτέλεσμα αφάνταστη ηχορύπανση) βγήκαμε κακήν-κακώς από τη φισούνα σε ένα Terminal που έδειχνε σαφώς τα χρονάκια του και μου θύμισε κατιτίς από τα 90's στο αθάνατο Ελληνικό. Πάντως τις αποσκευές μας τις λάβαμε χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση και μετά από ένα σύντομο ταξιδάκι με το Leonardo Express φθάσαμε στο εντυπωσιακό Termini και πατήσαμε και επισήμως το ποδαράκι μας στην αιώνια πόλη. Βέβαια, η περιοχή γύρω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για πρώτη εντύπωση, αλλά υποθέσαμε πως λογικό είναι, αφού συνήθως όλοι οι κεντρικοί σταθμοί έχουν το "προνόμιο" να συγκεντρώνουν τη "σάρα και τη μάρα" απ'έξω. Λίγο παρακάτω ήταν και το Hotel Astoria, μικρό και συμπαθητικό, αν αυτό που θες είναι μια καθαρή κεντρική βάση σε λογική τιμή. Μέχρι την επόμενη βραδυά και με σύμμαχο τον καιρό, τριγυρίσαμε σε όλα τα γνωστά αξιοθέατρα του ιστορικού κέντρου, που είναι πραγματικά όμορφο αν και όχι επιμελώς καθαρό. Αυτονόητη συμβουλή για το Βατικανό και τα μουσεία του (κυρίως Καπέλα Σιστίνα): όσο νωρίτερα πάτε τόσο το καλύτερο. Μετά τις 9:30 ξεκινάνε κάτι ουρές που φθάνουν έξω από τα "σύνορα" του κρατιδίου! Πρόταση για καλό ρωμαϊκό φαγητό: L'Orso 80, σε ένα γραφικό δρομάκι λίγο πιο κάτω από το Πάνθεον, αυτό το συμπαθητικό εστιατόριο έχει κατορθώσει να περιλάβει στην πελατεία του διασημότητες απ'όλον τον πλανήτη (σχετικές φωτογραφίες στολίζουν τους τοίχους του α-λά Μπαϊρακτάρη).
Την επόμενη βραδιά λοιπόν (20/09) πήραμε, λίγο πιο κάτω από το Termini, το περιβόητο Terravision Bus που σε πηγαίνει απ'ευθείας στο ryanair-ικό αεροδρόμιο του Ciampino (μια από τις λίγες εξαιρέσεις, όπου το αεροδρόμιο της Ryanair βρίσκεται πιο κοντά από το επίσημο - αν και δεν έχει απ'ευθείας σιδηροδρομική σύνδεση).Καλά που το λένε Ciamp-ino γιατί όντως είναι μικρό, αλλά τη δουλειά του την κάνει, κουτσά-στραβά έστω. Φθάσαμε αρκετά νωρίς για να γλιτώσουμε τις ατέλειωτες ουρές που ακολούθησαν και τσεκάραμε με καλή πρoτεραιότητα στην FR-3015 για Stantsted. To Boeing 737 της Ryanair έφυγε γεμάτο πατόκορφα με λίγα μόνο λεπτά καθυστέρηση. Και πάλι παράθυρο αλλά ο ήλιος είχε ήδη αποχωρήσει. Προσωπικά ήταν το παρθενικό ταξίδι με Ryanair και έχοντας ακούσει και διαβάσει χίλια-μύρια αρνητικά για την εταιρία, δεν βρήκα ούτε το αεροσκάφος σε άσχημη κατάσταση, ούτε το πλήρωμα ιδιαίτερα αδιάφορο ή ενοχλητικό. Το μόνο που δε μου έκατσε καλά στο μάτι ήταν ο χρωματικός συνδυασμός στο εσωτερικό... Όυτε την εθνική Σουηδίας να μετέφεραν! Μ' αυτά και μ'αυτά, προσγειωθήκαμε απρόσκοπτα στο Stansted και ευτυχώς όχι αρκετά μακριά (βλ:δορυφορικός αεροσταθμός) για να χρειαστεί να πάρουμε το τρενάκι. Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα και ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο το αεροδρόμιο. Σε λίγα λεπτά ταξιδεύαμε και πάλι με το Terravision Bus για τη Liverpool St.- Λάθος επιλογή, αφενός γιατί το National Express Bus σταματούσε ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο μας, αφετέρου γιατί χρειάστηκε να πάρουμε taxi, αφού δεν προλάβαμε το metro και έτσι μας βγήκε ο κούκος αηδόνι. (πάντως, για όσους δεν γνωρίζουν, τα λονδρέζικα ταξί είναι κλάσεις παραπάνω από τα δικά μας, όχι μόνο στις τιμές, αλλά και στην γενικότερη εξυπηρέτηση-εμπειρία... Θα μου πεις βέβαια, ό,τι πληρώνεις παίρνεις!) To δίδαγμα της υπόθεσης είναι πως, εκτός και αν έχετε λεφτά για πέταμα (οπότε μάλλον δε θα ταξιδεύατε με LoCo in the first place) μελετάτε καλύτερα προηγουμένως στο δίκτυο το θέμα των μετακινήσεων από και προς το αεροδρόμιο...αλλά μάλλον το ξέρετε ήδη αυτό,ε; Anyway, την επόμενη μέρα, καιρού επιτρέποντος, τριγυρίσαμε στην αγγλική μητρόπολη. Highlights οι επίσκεψη στο Temple Church (κωδικός Dan Brown) που εκεί που είναι χωμένο ήταν λίγο γρίφος και η ξενάγηση στα στούντιο του BBC (η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τα ελληνικά κανάλια, για όσους δεν έχουν ιδέα από το πρόγραμμά του) Για πρωινό σας συστήνω ανεπιφύλακτα τα φρέσκα ντόνατς (κυριολεκτικά "από την παραγωγή στην κατανάλωση") από το KrispyKreme, μέσα στο Food Court του Harrod's. Θα πάθετε την πλάκα σας! Για βρετανική κουζίνα με συνοδεία Guinness σε λογικές τιμές και relaxed περιβάλλον, δοκιμάστε το εστιατόριο Porter's, στο Covent Garden. Aπό τα λίγα "τουριστικά" εστιατόρια όπου πηγαίνουν και οι ίδιοι οι Λονδρέζοι!
Τέσπα, μετά από έναν απολαυστικό ύπνο στο ολοκαίνουργιο Express by HolidayInn - Swiss Cottage (συστήνεται σφόδρα αν βρείτε δωμάτιο σε λογικές τιμές) ξεκινήσαμε με την αυγούλα για το Stansted, με το StanstedExpress (το NationalExpress Bus δε δεχόταν κάρτες και εμείς είχαμε δώσει όλες τις λίρες μας στο χθεσινό ταξί @#$#%$^!!!) Παρέα με κάτι άπλυτους=βρωμύλους Σουηδούς (ποιός ξέρει σε ποιό lousy hostel έμεναν) που είχαμε την ατυχία να μοιραζόμαστε το βαγόνι φθάσαμε εγκαίρως στο STN για να πάρουμε καλή θέση στην FR-052 για το ΝΥΟ που πολύ αισιόδοξα η Ryanair αποκαλεί "Stockholm" ενώ βρίσκεται γύρω στα 120χιλιόμετρα νοτίως της πρωτευούσης. Η πτήση ήταν άψογη, με εξαίρεση την εφαρμογή της πάγιας τακτικής της εταιρείας σε περίπτωση μισοάδειας πτήσης - βλέπε:"μαζεύω όλα τα πρόβατα σε ένα μέρος". Τεσπά, με 20 ευρώ που δώσαμε δεν πρέπει να παραπονιόμαστε, σκέφτηκα - ειδικά όταν έχουμε παράθυρο και όχι πάνω στο φτερό! Ο ουρανός πάνω από τη Σκανδιναβία almost καθαρός, οπότε χαζεύοντας και παρέα με το w800i πέρασε γρηγορα η δίωρη πτήση. Κατεβήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο ΝΥΟ, χαμένο μέσα σε έξοχες εξοχές και μετά από λίγη ώρα στον, απλό σε concept, αεροσταθμό (αφού βέβαια χιλιοτσέκαραν τα ellinikos διαβατήριά μας) ανεβήκαμε στο Flygbussarna (με τσουχτερούτσικο αντίτιμο) απολαμβάνοντας τη Σουηδική επαρχία μέχρι να φτάσουμε στα προάστια και τελικά, μετά από μια ώρα συνολικά, στο κέντρο της Στοκχόλμης. Τι να πει κανείς γι'αυτήν την πόλη: Εκπληκτική! Μέσα στο πράσινο, καθαρότατη με φοβερές υποδομές και ούτε δείγμα από ζητιάνους κλπ! Τιμές τσουχτερές βέβαια, αλλά άμα τσεπώνεις 3.000 ευρώ το μήνα (σε κορώνες πάντα) όπως ο μέσος Σουηδός, δε το βλέπεις έτσι. Στη δε Gamla Stan, το νησάκι-ιστορικό-κέντρο, πραγματικά γυαλίζει το μάτι σου από τη γραφικότητα. Ο καιρός ευνοϊκός. Παραφωνία μικρή, το σύγχρονο κέντρο, όπου κυριαρχούν κτίρια αλ-ά "Πύργος Αθηνών" μιας και τους Σουηδούς επίσης τους χτύπησε κατά τα 60's-70's o πυρετός της "εκσυγχρονιστικής ανοικοδόμησης" Ευτυχώς, το ξεπέρασαν πριν γεμίσουν τον κέντρο πολυκατοικίες, σε αντίθεση με μας τους "Ελληνάρες" που δεν έχουμε αφήσει νεοκλασσικό για νεοκλασσικό! (Πάλι καλά που με το ζόρι τη γλύτωσε η Πλάκα, αλλιώς θα ήμασταν πρωτεύουσα της πλάκας).
Στις 23/09, μετά από έναν βασιλικό μπουφέ στο BestWestern Wallin (ο μέσος Έλληνας διακρίνεται στο άθλημα του μπουφέ!) πήραμε το φοβερό και τρομερό (σε ταχύτητα αλλά και τιμή) ArlandaExpress για να προλάβουμε την πτήση 4U-1225 προς Βερολίνο. Το αεροδρόμιο Arlanda, το πρώτο τη τάξει της Σουηδίας, είναι εντυπωσιακό και καθαρότατο. Με πέντε terminal και ανάμεσα το SkyCity, περπατείται χαλαρά από την μια πλευρά στην άλλη σε ένα τέταρτο, ενώ υπάρχει και ειδικό (τιμής ένεκεν) shuttle bus. Το φοβερό είναι ότι διοργανώνουν tours του αεροδρομίου, από πέντε άτομα και πάνω (μας έλειπαν άλλοι τρεις) και σε τιμές σχεδόν λογικές. Λ.χ. για 30 λεπτά ξενάγηση στον πανύψηλο πύργο ελέγχου ζητούν περί τα 200 ευρώ. Η αναμονή στο terminal θα μπορούσε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα αν λειτουργούσαν τα δικτυακά τερματικά που βρισκόταν εγκατεστημένα για πρόσβαση από το κοινό (δέχονται κορώνες αλλά και ευρώ) Φυσικά όσοι είχαν wi-fi enabled φορητό δεν είχαν αντίστοιχα concerns.... Ούτε στο apron είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οπότε μια ξενάγηση στα ερτζιανά της Στοκχόλμης (ας είναι καλά το w800i) ήταν το last resort. Aφού μας έκανε τη χάρη το Α319 της GermanWings να παρουσιαστεί για επιβίβαση (καθυστέρηση 20 λεπτών) και αφού αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να έχουν τη δικαιούμενη προτεραιότητα στο boarding, τρέξαμε (για εξάσκηση μωρέ) στη φυσούνα,μπας και καπαρώσουμε καμία θέση της προκοπής. 2Α δεν ήταν και άσχημα. Το αεροσκάφος σε καλή κατάσταση γενικά, αν και προς τις τουαλέτες φαινόταν τα χρονάκια του και το γεγονός ότι προϋπηρετούσε στη Lufthansa. Πληρότητα 100%, οι περισσότεροι γερμανοί που επέστρεφαν back home. Το προσωπικό ευγενικό, με μικρή εξαίρεση έναν αεροσυνοδό που ήταν λίγο (όσο πατάει η γάτα) τσιτωμένος. Whatever! Η πτήση πάντως κύλησε σχεδόν απρόσκοπτα, αν αγνοήσουμε τον υπερβολικό θόρυβο από τους κινητήρες μέχρι να πιάσουμε cruising height/speed. Δοκίμασα και τα (επί αντιτίμου 5 ευρώ) προσφερόμενα πακέτα σαντουιτς/χυμός/snackbar. Αν πεινάς, σε καλύπτουν για τη διάρκεια της πτήσης. Κατά τη διάρκεια του touch-down ο πιλότος έκανε κάποιους ατυχείς χειρισμούς -κατά την ταπεινή μου ασχετοσύνη (αφού μονο σε flight simulator έχω πιλοτάρει), αλλά τελικά κατόρθωσε να σταματήσει just in time. Κατεβήκαμε σώοι και αβλαβείς στο Berlin-Schönefeld International Airport, αεροσταθμός ούτε κρύο-ούτε ζέστη... εν αναμονή του μελλοντικού αντικαταστάτη του. Το καλό είναι η σιδηροδρομική σύνδεση (μετά από λίγο περπάτημα, ή μικρή διαδρομή με shuttle) για το κέντρο του Βερολίνου (αν και δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί ο νέος κεντρικός Σ.Σ.) Η πόλη αυτή καθέ αυτή, χρειάζεται μια γερή "επιχείρηση σκούπα" κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατορθώνει να είναι πιο βρώμικη από τη Ρώμη. Και στο Λονδίνο έχει μετανάστες και τουρίστες αλλά ούτε τους δρόμους λερώνουν και όλα πάνε ρολόι. Τι να πεις! Άντε, ίσως όταν τελειώσουν όλα αυτά τα έργα στο κέντρο να το καθαρίσουν λιγάκι. Πάντως, την Κυριακή 24/09 είχαν τον ετήσιο Μαραθώνιό τους, μετά το πέρας του οποίου οι δρόμοι ήταν ένα απέραντο σκουπιδαριό! Νομίζω.
Την επομένη ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αναχώρηση, πάλι μέσω SFX για Αθήνα, αυτή τη φορά με easyJet, ΕΖΥ-4613. Πτήση υπέρ-πλήρης, τρεχάλα στο tarmac για μια θέση στον ήλιο (αποτέλεσμα: ταπεινό παράθυρο στη γαλαρία) και αναχώρηση με αγγλική ακρίβεια. Τη συνολική εμπειρία με easyJet πάντως την κρίνω πολύ καλύτερη από Ryanair, αλλά υπάρχει και διαφορά στην τιμή βέβαια. Όπως και να’χει, προσγειωθήκαμε απρόσκοπτα στο El.Venizelos κλαρίνο 21:15, έχοντας διανύσει σε μια εβδομάδα πάνω από 7.000 αεροχιλιόμετρα, σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Βέβαια, εμάς μας φάνηκε σαν μήνας, τόσο γεμάτο που ήταν το πρόγραμμα. Ευτυχώς δεν υπήρξαν σημαντικές καθυστερήσεις, ο καιρός ήταν almost άψογος και το κόστος όλων των πτήσεων μόλις που ξεπέρασε τα 300 ευρώπουλα. Not bad, eh? Οι κρατήσεις βέβαια έγιναν τρεις μήνες νωρίτερα. Ας απολαύσουμε λοιπόν εναέριοι σύντροφοι την εποχή των φθηνών πτήσεων, όσο κρατήσει, πριν μπουν στη μέση τα πετρέλαια και οι οικολόγοι και ξαναγίνουν τα ταξίδια προνόμιο των λίγων! Τυχεροί πάντως οι Λονδρέζοι... έχουν πρόσβαση σε όλο τον κόσμο από τη γειτονιά τους!
Αυτά τα λίγα.
Godspeed.
[SKG-ATH-FCO-CIA-STN-NYO-ARN-SXF]
Aναχώρηση πρωία 19/09/05 από Μακεδονία και πτήση A3-650 από Ελ.Βενιζέλος προς Fiumicino. Tο Boeing 737 της Aegean σε αρκετά καλή κατάσταση αν και ασφυκτικά γεμάτο. Ευτυχώς τσεκάραμε εγκαίρως για να λάβω ικανοποιητικότατη θέση στα πίσω παράθυρα. Οι αεροσυνοδοί εμφανίσιμες και αρκετά εξυπηρετικές (μίνι σάντουιτς και αναψυκτικό μας σέρβιραν) Ο ουρανός αρκετά συννεφιασμένος εντός του εθνικού εναέριου χώρου, ψιλοκαθάρισε όμως αργότερα, πλησιάζοντας στην Ιταλική χερσόνησο και επιτρέποντας σχεδόν απερίσπαστη οπτική επαφή με τα κάτωθεν. Όλοι οι (αεροδια)δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη, οπότε σε λιγότερο από δύο ώρες ο πιλότος (που ήταν λαλίστατος) μας προσγείωσε στο "Leonardo da Vinci" με κώδικα FCO (Dan Brown etc). Μετά από σκηνές απείρου ελληνικού χάους (βλέπε: πολλοί επιβάτες σηκώθηκαν πριν καλά καλά σταματήσουμε ενώ οι περισσότεροι άνοιξαν και τα κινητά τους -πολλά από αυτά στο "δυνατό"- με αποτέλεσμα αφάνταστη ηχορύπανση) βγήκαμε κακήν-κακώς από τη φισούνα σε ένα Terminal που έδειχνε σαφώς τα χρονάκια του και μου θύμισε κατιτίς από τα 90's στο αθάνατο Ελληνικό. Πάντως τις αποσκευές μας τις λάβαμε χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση και μετά από ένα σύντομο ταξιδάκι με το Leonardo Express φθάσαμε στο εντυπωσιακό Termini και πατήσαμε και επισήμως το ποδαράκι μας στην αιώνια πόλη. Βέβαια, η περιοχή γύρω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για πρώτη εντύπωση, αλλά υποθέσαμε πως λογικό είναι, αφού συνήθως όλοι οι κεντρικοί σταθμοί έχουν το "προνόμιο" να συγκεντρώνουν τη "σάρα και τη μάρα" απ'έξω. Λίγο παρακάτω ήταν και το Hotel Astoria, μικρό και συμπαθητικό, αν αυτό που θες είναι μια καθαρή κεντρική βάση σε λογική τιμή. Μέχρι την επόμενη βραδυά και με σύμμαχο τον καιρό, τριγυρίσαμε σε όλα τα γνωστά αξιοθέατρα του ιστορικού κέντρου, που είναι πραγματικά όμορφο αν και όχι επιμελώς καθαρό. Αυτονόητη συμβουλή για το Βατικανό και τα μουσεία του (κυρίως Καπέλα Σιστίνα): όσο νωρίτερα πάτε τόσο το καλύτερο. Μετά τις 9:30 ξεκινάνε κάτι ουρές που φθάνουν έξω από τα "σύνορα" του κρατιδίου! Πρόταση για καλό ρωμαϊκό φαγητό: L'Orso 80, σε ένα γραφικό δρομάκι λίγο πιο κάτω από το Πάνθεον, αυτό το συμπαθητικό εστιατόριο έχει κατορθώσει να περιλάβει στην πελατεία του διασημότητες απ'όλον τον πλανήτη (σχετικές φωτογραφίες στολίζουν τους τοίχους του α-λά Μπαϊρακτάρη).
Την επόμενη βραδιά λοιπόν (20/09) πήραμε, λίγο πιο κάτω από το Termini, το περιβόητο Terravision Bus που σε πηγαίνει απ'ευθείας στο ryanair-ικό αεροδρόμιο του Ciampino (μια από τις λίγες εξαιρέσεις, όπου το αεροδρόμιο της Ryanair βρίσκεται πιο κοντά από το επίσημο - αν και δεν έχει απ'ευθείας σιδηροδρομική σύνδεση).Καλά που το λένε Ciamp-ino γιατί όντως είναι μικρό, αλλά τη δουλειά του την κάνει, κουτσά-στραβά έστω. Φθάσαμε αρκετά νωρίς για να γλιτώσουμε τις ατέλειωτες ουρές που ακολούθησαν και τσεκάραμε με καλή πρoτεραιότητα στην FR-3015 για Stantsted. To Boeing 737 της Ryanair έφυγε γεμάτο πατόκορφα με λίγα μόνο λεπτά καθυστέρηση. Και πάλι παράθυρο αλλά ο ήλιος είχε ήδη αποχωρήσει. Προσωπικά ήταν το παρθενικό ταξίδι με Ryanair και έχοντας ακούσει και διαβάσει χίλια-μύρια αρνητικά για την εταιρία, δεν βρήκα ούτε το αεροσκάφος σε άσχημη κατάσταση, ούτε το πλήρωμα ιδιαίτερα αδιάφορο ή ενοχλητικό. Το μόνο που δε μου έκατσε καλά στο μάτι ήταν ο χρωματικός συνδυασμός στο εσωτερικό... Όυτε την εθνική Σουηδίας να μετέφεραν! Μ' αυτά και μ'αυτά, προσγειωθήκαμε απρόσκοπτα στο Stansted και ευτυχώς όχι αρκετά μακριά (βλ:δορυφορικός αεροσταθμός) για να χρειαστεί να πάρουμε το τρενάκι. Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα και ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο το αεροδρόμιο. Σε λίγα λεπτά ταξιδεύαμε και πάλι με το Terravision Bus για τη Liverpool St.- Λάθος επιλογή, αφενός γιατί το National Express Bus σταματούσε ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο μας, αφετέρου γιατί χρειάστηκε να πάρουμε taxi, αφού δεν προλάβαμε το metro και έτσι μας βγήκε ο κούκος αηδόνι. (πάντως, για όσους δεν γνωρίζουν, τα λονδρέζικα ταξί είναι κλάσεις παραπάνω από τα δικά μας, όχι μόνο στις τιμές, αλλά και στην γενικότερη εξυπηρέτηση-εμπειρία... Θα μου πεις βέβαια, ό,τι πληρώνεις παίρνεις!) To δίδαγμα της υπόθεσης είναι πως, εκτός και αν έχετε λεφτά για πέταμα (οπότε μάλλον δε θα ταξιδεύατε με LoCo in the first place) μελετάτε καλύτερα προηγουμένως στο δίκτυο το θέμα των μετακινήσεων από και προς το αεροδρόμιο...αλλά μάλλον το ξέρετε ήδη αυτό,ε; Anyway, την επόμενη μέρα, καιρού επιτρέποντος, τριγυρίσαμε στην αγγλική μητρόπολη. Highlights οι επίσκεψη στο Temple Church (κωδικός Dan Brown) που εκεί που είναι χωμένο ήταν λίγο γρίφος και η ξενάγηση στα στούντιο του BBC (η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τα ελληνικά κανάλια, για όσους δεν έχουν ιδέα από το πρόγραμμά του) Για πρωινό σας συστήνω ανεπιφύλακτα τα φρέσκα ντόνατς (κυριολεκτικά "από την παραγωγή στην κατανάλωση") από το KrispyKreme, μέσα στο Food Court του Harrod's. Θα πάθετε την πλάκα σας! Για βρετανική κουζίνα με συνοδεία Guinness σε λογικές τιμές και relaxed περιβάλλον, δοκιμάστε το εστιατόριο Porter's, στο Covent Garden. Aπό τα λίγα "τουριστικά" εστιατόρια όπου πηγαίνουν και οι ίδιοι οι Λονδρέζοι!
Τέσπα, μετά από έναν απολαυστικό ύπνο στο ολοκαίνουργιο Express by HolidayInn - Swiss Cottage (συστήνεται σφόδρα αν βρείτε δωμάτιο σε λογικές τιμές) ξεκινήσαμε με την αυγούλα για το Stansted, με το StanstedExpress (το NationalExpress Bus δε δεχόταν κάρτες και εμείς είχαμε δώσει όλες τις λίρες μας στο χθεσινό ταξί @#$#%$^!!!) Παρέα με κάτι άπλυτους=βρωμύλους Σουηδούς (ποιός ξέρει σε ποιό lousy hostel έμεναν) που είχαμε την ατυχία να μοιραζόμαστε το βαγόνι φθάσαμε εγκαίρως στο STN για να πάρουμε καλή θέση στην FR-052 για το ΝΥΟ που πολύ αισιόδοξα η Ryanair αποκαλεί "Stockholm" ενώ βρίσκεται γύρω στα 120χιλιόμετρα νοτίως της πρωτευούσης. Η πτήση ήταν άψογη, με εξαίρεση την εφαρμογή της πάγιας τακτικής της εταιρείας σε περίπτωση μισοάδειας πτήσης - βλέπε:"μαζεύω όλα τα πρόβατα σε ένα μέρος". Τεσπά, με 20 ευρώ που δώσαμε δεν πρέπει να παραπονιόμαστε, σκέφτηκα - ειδικά όταν έχουμε παράθυρο και όχι πάνω στο φτερό! Ο ουρανός πάνω από τη Σκανδιναβία almost καθαρός, οπότε χαζεύοντας και παρέα με το w800i πέρασε γρηγορα η δίωρη πτήση. Κατεβήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο ΝΥΟ, χαμένο μέσα σε έξοχες εξοχές και μετά από λίγη ώρα στον, απλό σε concept, αεροσταθμό (αφού βέβαια χιλιοτσέκαραν τα ellinikos διαβατήριά μας) ανεβήκαμε στο Flygbussarna (με τσουχτερούτσικο αντίτιμο) απολαμβάνοντας τη Σουηδική επαρχία μέχρι να φτάσουμε στα προάστια και τελικά, μετά από μια ώρα συνολικά, στο κέντρο της Στοκχόλμης. Τι να πει κανείς γι'αυτήν την πόλη: Εκπληκτική! Μέσα στο πράσινο, καθαρότατη με φοβερές υποδομές και ούτε δείγμα από ζητιάνους κλπ! Τιμές τσουχτερές βέβαια, αλλά άμα τσεπώνεις 3.000 ευρώ το μήνα (σε κορώνες πάντα) όπως ο μέσος Σουηδός, δε το βλέπεις έτσι. Στη δε Gamla Stan, το νησάκι-ιστορικό-κέντρο, πραγματικά γυαλίζει το μάτι σου από τη γραφικότητα. Ο καιρός ευνοϊκός. Παραφωνία μικρή, το σύγχρονο κέντρο, όπου κυριαρχούν κτίρια αλ-ά "Πύργος Αθηνών" μιας και τους Σουηδούς επίσης τους χτύπησε κατά τα 60's-70's o πυρετός της "εκσυγχρονιστικής ανοικοδόμησης" Ευτυχώς, το ξεπέρασαν πριν γεμίσουν τον κέντρο πολυκατοικίες, σε αντίθεση με μας τους "Ελληνάρες" που δεν έχουμε αφήσει νεοκλασσικό για νεοκλασσικό! (Πάλι καλά που με το ζόρι τη γλύτωσε η Πλάκα, αλλιώς θα ήμασταν πρωτεύουσα της πλάκας).
Στις 23/09, μετά από έναν βασιλικό μπουφέ στο BestWestern Wallin (ο μέσος Έλληνας διακρίνεται στο άθλημα του μπουφέ!) πήραμε το φοβερό και τρομερό (σε ταχύτητα αλλά και τιμή) ArlandaExpress για να προλάβουμε την πτήση 4U-1225 προς Βερολίνο. Το αεροδρόμιο Arlanda, το πρώτο τη τάξει της Σουηδίας, είναι εντυπωσιακό και καθαρότατο. Με πέντε terminal και ανάμεσα το SkyCity, περπατείται χαλαρά από την μια πλευρά στην άλλη σε ένα τέταρτο, ενώ υπάρχει και ειδικό (τιμής ένεκεν) shuttle bus. Το φοβερό είναι ότι διοργανώνουν tours του αεροδρομίου, από πέντε άτομα και πάνω (μας έλειπαν άλλοι τρεις) και σε τιμές σχεδόν λογικές. Λ.χ. για 30 λεπτά ξενάγηση στον πανύψηλο πύργο ελέγχου ζητούν περί τα 200 ευρώ. Η αναμονή στο terminal θα μπορούσε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα αν λειτουργούσαν τα δικτυακά τερματικά που βρισκόταν εγκατεστημένα για πρόσβαση από το κοινό (δέχονται κορώνες αλλά και ευρώ) Φυσικά όσοι είχαν wi-fi enabled φορητό δεν είχαν αντίστοιχα concerns.... Ούτε στο apron είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οπότε μια ξενάγηση στα ερτζιανά της Στοκχόλμης (ας είναι καλά το w800i) ήταν το last resort. Aφού μας έκανε τη χάρη το Α319 της GermanWings να παρουσιαστεί για επιβίβαση (καθυστέρηση 20 λεπτών) και αφού αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να έχουν τη δικαιούμενη προτεραιότητα στο boarding, τρέξαμε (για εξάσκηση μωρέ) στη φυσούνα,μπας και καπαρώσουμε καμία θέση της προκοπής. 2Α δεν ήταν και άσχημα. Το αεροσκάφος σε καλή κατάσταση γενικά, αν και προς τις τουαλέτες φαινόταν τα χρονάκια του και το γεγονός ότι προϋπηρετούσε στη Lufthansa. Πληρότητα 100%, οι περισσότεροι γερμανοί που επέστρεφαν back home. Το προσωπικό ευγενικό, με μικρή εξαίρεση έναν αεροσυνοδό που ήταν λίγο (όσο πατάει η γάτα) τσιτωμένος. Whatever! Η πτήση πάντως κύλησε σχεδόν απρόσκοπτα, αν αγνοήσουμε τον υπερβολικό θόρυβο από τους κινητήρες μέχρι να πιάσουμε cruising height/speed. Δοκίμασα και τα (επί αντιτίμου 5 ευρώ) προσφερόμενα πακέτα σαντουιτς/χυμός/snackbar. Αν πεινάς, σε καλύπτουν για τη διάρκεια της πτήσης. Κατά τη διάρκεια του touch-down ο πιλότος έκανε κάποιους ατυχείς χειρισμούς -κατά την ταπεινή μου ασχετοσύνη (αφού μονο σε flight simulator έχω πιλοτάρει), αλλά τελικά κατόρθωσε να σταματήσει just in time. Κατεβήκαμε σώοι και αβλαβείς στο Berlin-Schönefeld International Airport, αεροσταθμός ούτε κρύο-ούτε ζέστη... εν αναμονή του μελλοντικού αντικαταστάτη του. Το καλό είναι η σιδηροδρομική σύνδεση (μετά από λίγο περπάτημα, ή μικρή διαδρομή με shuttle) για το κέντρο του Βερολίνου (αν και δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί ο νέος κεντρικός Σ.Σ.) Η πόλη αυτή καθέ αυτή, χρειάζεται μια γερή "επιχείρηση σκούπα" κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατορθώνει να είναι πιο βρώμικη από τη Ρώμη. Και στο Λονδίνο έχει μετανάστες και τουρίστες αλλά ούτε τους δρόμους λερώνουν και όλα πάνε ρολόι. Τι να πεις! Άντε, ίσως όταν τελειώσουν όλα αυτά τα έργα στο κέντρο να το καθαρίσουν λιγάκι. Πάντως, την Κυριακή 24/09 είχαν τον ετήσιο Μαραθώνιό τους, μετά το πέρας του οποίου οι δρόμοι ήταν ένα απέραντο σκουπιδαριό! Νομίζω.
Την επομένη ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αναχώρηση, πάλι μέσω SFX για Αθήνα, αυτή τη φορά με easyJet, ΕΖΥ-4613. Πτήση υπέρ-πλήρης, τρεχάλα στο tarmac για μια θέση στον ήλιο (αποτέλεσμα: ταπεινό παράθυρο στη γαλαρία) και αναχώρηση με αγγλική ακρίβεια. Τη συνολική εμπειρία με easyJet πάντως την κρίνω πολύ καλύτερη από Ryanair, αλλά υπάρχει και διαφορά στην τιμή βέβαια. Όπως και να’χει, προσγειωθήκαμε απρόσκοπτα στο El.Venizelos κλαρίνο 21:15, έχοντας διανύσει σε μια εβδομάδα πάνω από 7.000 αεροχιλιόμετρα, σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Βέβαια, εμάς μας φάνηκε σαν μήνας, τόσο γεμάτο που ήταν το πρόγραμμα. Ευτυχώς δεν υπήρξαν σημαντικές καθυστερήσεις, ο καιρός ήταν almost άψογος και το κόστος όλων των πτήσεων μόλις που ξεπέρασε τα 300 ευρώπουλα. Not bad, eh? Οι κρατήσεις βέβαια έγιναν τρεις μήνες νωρίτερα. Ας απολαύσουμε λοιπόν εναέριοι σύντροφοι την εποχή των φθηνών πτήσεων, όσο κρατήσει, πριν μπουν στη μέση τα πετρέλαια και οι οικολόγοι και ξαναγίνουν τα ταξίδια προνόμιο των λίγων! Τυχεροί πάντως οι Λονδρέζοι... έχουν πρόσβαση σε όλο τον κόσμο από τη γειτονιά τους!
Αυτά τα λίγα.
Godspeed.
