Στις Γαλλίες με μια Γερμανίδα.

[Rosstrobon]

Καλησπέρα σας...

Αρχικά νομίζω ότι το καλύτερο είναι να συστηθώ πρώτα.Λοιπόν,λέγομαι Θανάσης,ετών 21,κάτοικος Θεσσαλονίκης,είμαι μέλός στο airliners 2 χρόνια περίπου και παρακολουθώ ανελλειπώς αν και δεν γράφω πολύ καθώς πολλές φορές οι τεχνικές μου γνώσεις περί αεροπλοϊας δεν βοηθάνε.Νυν 3οετής φοιτητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ και το κύριο χόμπυ μου είναι η κιθάρα και η μουσική γενικότερα,ενώ δευτερευόντως γουστάρω πολύ το διάβασμα,τα ταξίδια,οι ταινίες/σειρές,να κάθομαι στο pc και το ποδόσφαιρο.

Αυτό είναι το πρώτο μου trip report οπότε παρακαλώ για επιείκια.Επίσης ένα προκαταβολικό συγγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών οι οποίες τραβήχτηκαν με το ταπεινό Samsung smartphone μου με κάμερα 5mp.Δυστυχώς ενώ ήθελα να πάρω μια αξιοπρεπή τουλάχιστον φωτογραφική πριν το ταξίδι,δεν είχα την οικονομική δυνατότητα.


Εισαγωγή/Πρόλογος


Αυτός το ταξίδι είχε προγραμματιστεί εδώ και αρκετό καιρό.Από τα Χριστούγεννα του 2012 για την ακρίβεια.Ο λόγος του ταξιδιού ήταν να επισκεφτώ την γυναίκα στην Γαλλία η οποία θα πήγαινε για ERASMUS.Για τους μη έχοντες γνώση περί ERASMUS,το ERASMUS είναι ένα πρόγραμμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Ε.Ε,με το οποίο πανεπιστήμια και σχολές από όλη την Ευρώπη συνεργάζονται προκυρήσωντας θέσεις για σπουδές στο εξωτερικό(συνήθως διάρκειας 6 μηνών) για τις οποίες ο ενδιαφερόμενος φοιτητής παίρνει ένα επίδομα διαβίωσης/στέγασης γύρω στα 400-500€ το μήνα για να σπουδάσει στην σχολή και χώρα της επιλογής του.Φυσικά ένα άκρως ενδιαφέρον και πολύτιμο πρόγραμμα που επιτρέπει να σπουδάσεις στο εξωτερικό για κάποιο χρονικό διάστημα.Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων το επιλέγουν για να κάνουν μιας μεγάλης διάρκειας διακοπές στο εξωτερικό με ατελείωτα μεθύσια και εξόδους ενώ λίγοι είναι αυτοί που το κάνουν καθαρά για ακαδημαϊκούς σκοπούς.Η γυναίκα το έκανε για καθαρά ακαδημαϊκούς σκοπούς(έπεσα στην περίπτωση ).Το ακριβές μέρος άγνωστο τότε αλλά η Γαλλία ή μια γαλλόφωνη χώρα ήταν μονόδρομος καθώς η γυναίκα γεννημένη στο Παρίσι,έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής της και μετά επέστρεψαν οικογειακώς στην Ελλάδα καθώς επίσης είναι και άριστη φοιτήτρια Γαλλικής Φιλολογίας(Μητρική γλώσσα γαρ) οπότε θα ήταν οξύμωρο να πάει κάπου που δεν μιλάνε Γαλλικά.

Οι πρώτες σκέψεις βέβαια ήταν να πάμε μαζί,Toulouse και Παρίσι οι κοινές επιλογές για τις σχολές μας.Το Παρίσι απορρίφθηκε μονομιάς καθώς το κόστος διαβίωσης είναι πολύ υψηλό οπότε θα χρειαζόμασταν αρκετά χρήματα.Έπειτα απορρίφθηκε και η Τουλούζη και το όλο πλάνο του να πάμε μαζί,καθώς είμασταν μόλις 8 μήνες μαζί και το πλάνο ήταν για 1 χρόνο μετά.Οπότε με την απλή λογική ότι μπορούν να αλλάξουν τα πάντα μέσα σε έναν χρόνο αποφασίσαμε ότι ας πάει ο καθένας μόνους του καθώς και εγώ δεν θα ήθελα να πάω στην Γαλλία για ERASMUS και θα το έκανα για να πάμε μαζί,οπότε μου το ξέκοψε καθώς δεν θα ήθελε να το έχει βάρος στην συνείδηση της.

Έτσι τελικώς μετά από 2 μήνες μάθαμε ότι θα πάει στην Reims(που δεν θα την ήξερα αν δεν ήταν το Football Manager ),μια μικρή πόλη βορρειοναταλικά το Παρισιού.Γύρω στον επόμενο Σεπτέμβρη(2013) οι μηχανές αναζήτησης και ο γούγλης άρχισαν να παίρνουν φωτιά προς αναζήτηση εισητηρίων.Τα αρχικά ευρήματα ήταν αρκούντως αισιόδοξα και ικανοποιητικά με την Aegean να προσφέρει 160€ το SKG-ATH-CDG και το αντίστροφο για τα μέσα Μαρτίου σε μια περίοδο 2 εβδομάδων.Βέβαια το ότι είχα να "πετάξω" από ένα ζεστό βράδυ του Αυγούστου του 2011,με την τελευταία ΑΤΗ-SKG της Aegean,με έβαλε στον πειρασμό να ψάξω κάτι με περισσότερες στάσεις.

Ο καιρός παιρνούσε και τα εισητήρια δεν έκλειναν διότι τα πρώτα νερά στην σχέση μας άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση της.Ο φόβος του χωρισμού υπαρκτός και προτίμησα να κλείσω εισητήρια αργότερα και ακριβότερα και να πάω σίγουρα παρά να μπαίνω στην ταλαιπωρία ακύρωσης και να προσπαθώ να πάρω τα λεφτά μου πίσω.Έτσι ενώ περνούσε ο καιρός οι τιμές ακρίβαιναν,εκεί ξάφνου η JAT Airways σαν από μηχανής θεός κάνει την εμφάνιση της και παραλίγο να μας σώσει με τα 174€ που πρόσφερε το SKG-BEG-CDG-ΒEG-SKG.Δυστυχώς οι ώρες δεν βόλευαν καθόλου οπότε απορρίφθηκε.

Τελικώς,αρχές Φλεβάρη και ενώ ο καιρός είχε περάσει αρκετά και αφού η γυναίκα είχε φύγει στα μέσα Γενάρη,μετά από καυγά στο οποίο είχε δίκιο κατάλαβα πως πρέπει να κλείσω εισητήρια.Βλέπετε η απροθυμία μου για το ταξίδι ήταν σχετικά μεγάλη καθώς η όλη διάθεση πριν φύγει και η απόσταση έπειτα με επιβάρυναν ψυχολογικά και με έβαζαν σε σκέψεις.Έτσι αφού βρήκαμε ημερομηνίες που μας βολεύαν και τους πάρα πολύ(27/2-10/3) καθώς και εγώ λόγω αποκρίας δεν θα έχανα πολλά μαθήματα και αυτή θα είχε κενή εβδομάδα.Έτσι αφού πλέον οι τιμές ήταν γύρω στα 230€ με μονόδρομο την μαμά Λούφτι,καταλήξα πως το καλύτερο από άποψης τιμής και αναμονής ήταν το SKG-DUS-CDG για την μετάβαση και το CDG-MUC-SKG για την επιστροφή.Αφού αρχικά παιδεύτικα για να κλείσω τα εισητήρια μέσω ενός από τα πολλά site του στυλ petas.gr και αφού είδα ότι δεν υποστηρίζανε PayPal και θέλανε αρκετά λεφτά για χρήση πιστωτικών καρτών πέρα της Visa,αποφάσισα να τα κλείσω μέσω της Luftahansa με 247€ και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο.Έτσι λοιπόν πήγαμε στο παρακάτω.


27/2 SKG-DUS LH5933 10.10-12.00
27/2 DUS-CDG LH3222 16.00-17.10
10/3 CDG-MUC LH2231 12.55-14.25
10/3 MUC-SKG LH5926 19.40-22.55


Τώρα μας έμενε η οργάνωση του πως θα περάσουν οι 11 μέρες αυτές.Το budget σε χαμηλά επίπεδα καθώς και οι 2 είμαστε φοιτητές χωρίς εισόδημα πέρα από καλοκαιρινές δουλειές,γονείς,παππουδογιαγιάδες,θείους,σόγια.Οπότε είμαστε αρκετά μαζεμένοι.Φυσικά το πιο καλό για εμένα ήταν ότι θα έμενα στην γυναίκα η οποία μένει στην εστία του πανεπιστημίο έξω από την πόλη της Reims.Οπότε τα έξοδα διαμονής θα ήταν μηδαμινά.

11 μέρες λοιπόν με βάση την Reims.Οι πρώτες σκέψεις για το τι θα κάνουμε πολλές καθώς δεν θέλαμε να περάσουμε ένα δεκαήμερο μόνο στην μικρή Γαλλική πολή.Αρχικά είχαμε σίγουρες μονοήμερες αρπακτές στο Παρίσι που είναι κοντά,αλλά το 40€ πήγαινε-έλα με το τραίνο δεν μας έκατσε καλά,οπότε αν θέλουμε να πάμε Παρίσι θα έπρεπε να πάμε μονοκόματα και να μείνουμε σε Hostel ή ξενοδοχείο.Έπειτα μας πέρασε από το μυαλό να πάμε στο Λονδίνο με τραίνο επίσης,120€+διαμονή,θα μας έβγαινε ο κούκος αηδόνι.Να αναφέρω και τις Βρυξέλες με τραίνο ή το Άμστερνταμ με λεωφορείο.Οπότε αν θέλαμε και Reims και Παρίσι που είναι must και κάτι ακόμα θα έπρεπε να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη κάτι το οποίο δεν μπορούσαμε να κάνουμε.Έτσι καταλήξαμε ότι σοφότερο είναι να κάνουμε το εξής.Με το που φτάνω Παρίσι να κάτσουμε εκεί για 4-5 μέρες και έπειτα τραίνο για Reims για να περάσουμε εκεί το υπόλοιπο το ταξιδιού μας...

Πριν το ταξίδι με καίγανε οι αμφιβολίες,τα συναισθήματα άλλαζαν διαρκώς όπως και η διάθεση.Είμαι άνθρωπος που καλώς ή κακώς υπεραναλύω τα πάντα μέσα στο κεφάλι μου και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η διάθεση να κάνει τραμπολίνο μέσα μου.Βέβαια τις τελευταίες μέρες άρχισα να το παίρνω πιο ζεστά το θέμα καθώς είχα να ταξιδέψω και πολύ καιρό και αυτό θα ήταν το 1ο ταξίδι που κάνω κατά διαστήματα τουλάχιστον μόνος και φυσικά παρά τις δυσκολίες θα έβλεπα ξανά την κοπέλα μου μετά από 1,5 μήνα αν και οι καταστάσεις δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές,τουλάχιστον για εμένα.Αφού ετοιμάστηκα ψυχολογικά για όποιο ενδεχόμενο μπορεί να προκύψει,πλέον νομίζω ήμουν έτοιμος και συνολικά και άρχισα να μετράω μέρες.Το ταξίδι θα γινει και θα προσπαθήσω να περάσω καλά ότι και αν συμβεί,είπα μέσα μου...

 

[Rosstrobon]

Ημέρα 1η(Πέμπτη 27/2/2014):The begining...

Πάντα πριν τα ταξίδια έχω μια αγχώδης ανυπομονησία.Το γεγονός ότι αυτή η φορά θα ήταν η πρώτη κατά την οποία θα ταξίδευα μόνος έστω και κατά διαστήματα και ότι είχα να πετάξω 2,5 χρόνια περίπου,με έκανε παραπάνω ανυπόμονο.Η προηγούμενη μέρα ήταν αρκετά καλή καθώς ακυρώθηκαν 4 ώρες μαθηματών στην σχολή(8-12) οπότε ξύπνησα σε μια πιο νορμάλ για τα δεδομένα μου ώρα ώστε να γίνουν οι τελευταίες ετοιμασίες,βαλίτσες κλπ κλπ,ενώ το βράδυ πήγα για μπύρες με τους κολλητούς που θα έβλεπα ξανά μετά από 2 βδομάδες σχεδόν.Αφού φυσικά η ανυπομονησία με κυρίευε ο ύπνος ήρθε κατά τις 2 το βράδυ.

Ξύπνημα στις 7 παρά και πρωινός καφές,λίγα κουλουράκια της μαμάς για πρωινό και ένα τσιγάρο.Αφού έκανα τα κλασσικά πρωινά του σπιτιού κατά τις 7.30 ήρθε η ώρα να φύγουμε από το σπίτι στην Δ.Θεσσαλονίκη για να πάμε στο ΥΠΕΡΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ".Φορτώσα βαλίτσα και backpack στο πορτ μπαγκάζ και την μάνα στη θέση του συνοδηγού,φυσικά τελικώς δεν πήρα μαζί την κιθάρα που υπολόγιζα να πάρω αν πήγαινα σε διαφορετικές ημερομηνίες.Έτσι ξεκινάω και μετά από 200 μέτρα το αμάξι αποφασίζει ότι του λείπει ψυκτικό υγρό(παραφλού),οπότε γύρνα σπίτι να βάλεις παραφλού.Σημειωτέον είναι το 2ο πρόβλημα που εμφανίζει το ίδιο αυτοκίνητο έχωντας προορισμό το αεροδρόμιο .Έτσι μετά από 25 λεπτα περίπου και μετά από ένα μίνι βουβό μπινελίκι στην χαζή που θα μας κάρφωνε όντας απρόσεκτη λίγο πριν το πάρκινγκ στο αεροδρόμιο,παρκάραμε και ολοταχώς για check-in.

Αφού με την βοήθεια(που δεν χρειαζόμουν) ένος προσωπικό εδάφους της AEGEAN,πήρα τα boarding passes και έπειτα περάσαμε στην βαλίτσα τα διακριτικά ταξιδιού,με το CDG να δεσπόζει ως τελικός προορισμό.Επέλεξα την 23Α για την 1η πτήση και την 14F για την δεύτερη.Στην συνέχεια πήγαμε σε έναν ευγενικό υπάλληλο ώστε να περάσουμε με σελοφάν την βαλίτσα καθώς είναι υφασμάτινη και ο φόβος φθοράς υπαρκτός.Αφού ξοδέψαμε τα πρώτα 7 ευρώ του ταξιδιού μας εκεί,έπειτα αφήσαμε την βαλίτσα στον έλεγχο και κατευθηνθήκαμε με την μητέρα να με κεράσει τον 2ο καφέ της ημέρας στο καφέ/εστιατόριο του 2ου ορόφου με θέα την πίστα φυσικά.Όπου ένα Airbus της Aegean ετοιμαζόταν για την πτήση του και μετά από λίγο ήρθε και άραξε μια SkyExpress από Χίο.

Αφού απολαύσαμε τους διπλούς ελληνικούς μας και η ώρα είχε πάει 9.00,αποχαιρέτησα την μάνα και βουρ για έλεγχο και duty free καθώς είχαμε σαφείς εντολές να αγοράσουμε τσίπουρο.Το τσίπουρο αγοράστηκε αλλά ανακάλυψα πως δεν πουλάνε μεμονομένους καπνούς τσιγάρου στα duty free(μπράβο,έφτασες 21 χρονών για να το ανακαλύψεις) και δεν υπήρχε καμία διαφορά στην τιμή,οπότε πήγαμε να πάρουμε από το ψιλικατζίδικο δίπλα από τα Everest.Και φυσικά η τύχη πάντα με το μέρος μας,δεν είχε τον καπνό που καπνίζω οπότε πήρα άλλον.Φυσικά πήρα από εδώ καθώς τα τσιγάρα στην Γαλλία είναι σε σχεδόν διπλάσια τιμή από αυτά της Ελλάδας.


1η Πτήση:Aegean Airlines A3 540 SKG-DUS 10.10-12.00 Airbus A320 SX-DGA 23A


Μετά τις γρήγορες αγορές,βουρ για την GATE 6 με αρκετό κόσμο να περιμένει να αρχίσει η επιβίβαση,ευτυχώς βρήκα μια θέση και κάθησα δίπλα σε έναν Τούρκο ο οποίος έμοιαζε για Ιταλός και παραδίπλα περιμέναν όρθιοι μια σκυλέ ορχήστρα απείρου κάλους,αισθητικής και χιούμορ.Στις 9.35 το boarding ξεκινάει,πέρασα από τους πρώτους και φύγαμε για το λεωφορείο που θα μας πάει στο ιπτάμενο θαύμα μας.Μόλις κατέβηκα,γρήγορες φωτογραφίες στο A320 που θα με φιλοξενούσε για τις επόμενες ώρες.Επιβίβαση καθώς η ηγουμένη μας καλωσόριζε στην πτήση,ενώ ο Κ2 έκανε τους τελευταίους ελέγχους εδάφους.Έβγαλα μια φωτογραφία το cockpit.Έπειτα πήγα αρκετά ενθουσιασμένος που θα πετούσα μετά από καιρό,να κάτσω στην θέση μου.Αφού είχα μπερδέψει μες στο μυαλό μου τις θέσεις από τις πτήσεις,αρχικά έκατσα στην 23E αφού δίπλα είχε θέση για τις ιπτάμενες συνοδούς,με περιέργα κοίταξα ξανά το εισητήριο μου και ντροπιασμένος ξεκούνησα τον κύριο που διάβαζε το βιβλίο του από δίπλα για να πάω να κάτσω στην θέση μου.

Αφού στις 10.08 ακούστηκε το "Boarding Completed" ήμουν αρκετά τυχερός καθώς αν και με περίπου 80-85% πληρότητα η δίπλα θέση ήταν άδεια,ενώ μια κυρία καθόταν παραδίπλα.Το seat pitch...εδώ γελάμε...γελάμε καθώς το 1.98 μου όπως και να το κάνεις,δεν μπορεί να περιμένει πολλές ανέσεις.Τέλος πάντων αν και πιεσμένα ήμουν καλά.Το taxing ξεκίνησε στις 10.10 και να και μια Ryanair που βγάλαμε κατά την διάρκεια.Πήγαμε στην αρχή του 16,τροχοδρόμηση ως την άλλη μεριά και οι μηχανές άρχισαν να επιταχύνουν γλυκά για να σηκώσουν το Airbus.Rotate στις 10.16 από τον 16/34 και πλέον είμασταν στον αέρα.

Η πτήση ξεκίνησε ευχάριστα με λίγο διάβασμα του "Τα μπλουζ της Ευρώπης" του Arne Dahl.Ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα.Ο Arne Dahl είναι ένας συγραφέας που προσωπικα μου αρέσει πολύ.Μια εξαιρετική πρόταση για όσους γουστάρουν αστυνομικά.Έπειτα προσπάθησα να κοιμηθώ λίγο αλλά τα κορίτσα της Aegean φρόντισαν να μας κεράσουν καφέ,τον 3ο για εμένα.Οι συνοδοί αέρος ήταν αρκετά ευγενικές με το κλασσικό υπερχαμόγελο και τη στολή μπλε σακκί από πατάτες με τρύπες για πόδια,χέρια και κεφάλι.Μετά τον καφέ ήρθε η ώρα του φαγητού.Γιαουρτάκι με μέλι,αρκετά συμπαθητικό,το τυροπιτάκι μισοφέγγαρο καλό και το χορτοπιτάκι κύκλος,άγευστο.Φυσικά highlight το ντοματάκι.Ξανά πέρασμα για καφέ ή τσάι αυτήν την φορά και φυσικά ακόμα ένας καφές. .

Το υπόλοιπο της πτήσης συνοδεύθηκε στο μοτίβο μουσική,διάβασμα και κλεφτές ματιές στο παράθυρο και ελάχιστες αναταράξεις.Οι Pink Floyd ήτανε υπέροχη συντροφιά στις όμορφες λέξεις του Arne Dahl.Όπου μετά από μια γύρα πάνω από το Ντύσελντορφ,πατήσαμε τα γερμανικά χώματα στις 11.48 μετά από μια ευχάριστη πτήση.Διάφοροι φίλοι κατά το taxing και μετά από λίγα λεπτά τροχοδρόμησης βρεθήκαμε στην B46(Αν θυμάμαι καλά),λίγα λεπτά αναμονή για να ανοίξουν οι πόρτες και να γίνει η απαραίτητη διαδικασία και βουρ για το αεροδρόμιο του Ντυσλεντορφ.Με του που έβγαινες από το αεροπλάνο,το κλασσικό φαινόμενο από ότι διαβάζω,Γερμανοί αστυνομικοί περίμεναν για να κάνουν έλεγχο σε όσους ήταν μελαμψοι ή δεν είχανΕυρωπαϊκά χαρακτηριστικά.Το μούσι μου μάλλον δεν τους κέντρισε το ενδιαφέρον,οπότε δεν με σταμάτησαν .To αεροσκάφος ήταν πολύ καθαρό και οι συνοδοί αέρος ευγενικές,με καλή συνεργασία ανάμεσα τους.Μια πολύ όμορφη πτήση.



Flughafen Düsseldorf DUS

Μιας και η ώρα ήταν 12,είχα μπροστά μου 4 ώρες μοναξιάς στο αεροδρόμιο.Η ιδέα του μήπως πάω καμιά βόλτα στην πόλη απορρίφθηκε,οπότε η λύση ήταν περιπλάνηση και άραγμα στο όμορφο κτήριο του αεροδρομίου.Μόλις βγήκα από την πύλη είδα ότι πρέπει να πάω στο Terminal A από το Terminal B στο οποίο ήμουν,ο έγχρωμος υπάλληλος της εταιρίας handling ήταν κατατοπιστικότατος και σε άπταιστα Αγγλικά με έστειλε εκεί που έπρεπε να πάω.Αφού στην αρχή με έπιασε μια κρυάδα αφού το κινητό μου δεν έλεγε να βρει γερμανική εταιρία για να πάρω έστω ένα τηλέφωνο στο σπίτι,τελικώς αποφάσισε να λειτουργήσει μετά από κάνα πεντάλεπτο,οπότε άρχισα και την αναζήτηση για την κατάλληλη τοποθεσία αράγματος.Οι υπερατλαντικές πτήσεις και γενικότερα μεγαλύτερης διάρκειας από την δική μου,φεύγανε από άλλο Terminal και γενικά δεν είχε αρκετό κόσμο στο αεροδρόμιο.Επίσης φυσικό είναι το γερμανικό αεροδρόμιο να είναι ένα κάστρο της Lufthansa.

Μετά από ένα 5λεπτο περπάτημα και στάσεις για φωτογραφίες,έφτασα στο Terminal A και για αρχή πήγα να βρω την πύλη από την οποία θα έφευγα,η οποία ήταν η A83.Φτάνω και αντί για ένα gate με φυσουνα,βλέπω σκάλες και ασανσέρ να οδηγούν στον κάτω όροφο από τον οποίο βρισκόμουν,δηλαδή στο ισόγειο και φτάνοντας εκεί υπάρχαν 6 υπο-πύλες.Για άραγμα δεν έλεγε,καθώς μια παρέα κινέζων είχε αραδιάσει τα sleeping bag της και κοιμόταν και δεν είχε και τίποτα άλλο.Ανακοίνωση για την πτήση μου δεν υπήρχε ακόμα,οπότε επάνω πάλι για ένα γρήγορο πέρασμα από τα μαγαζιά,μπας και βρούμε τίποτα ενδιαφέρον και να ρωτήσουμε για τις παραγγελίες που μας έδωσε το σόι.Αφού δεν βρήκα αυτά που μου ζήτησαν,γύρισα για να βρω κάπου να κάτσω.Επισκέφτηκα το ΒΕΣΕ και ήταν πραγματικά πεντακάθαρο και μετά γρήγορο τηλέφωνο σε μάνα και κοπελιά για να τους πω ότι έφτασα και να κανονίσω τα μετέπειτα διαδικαστικά.

Εκείνη την ημέρα έτοιχε να είναι και το παιχνίδι για το Europa League,S.L Benfica-Α.Σ Π.Α.Ο.Κ Θεσσαλονίκης.Τέτοια παιχνίδια αποτελούν έναν μεγάλο πόλο έλξης για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ στην Γερμανία,οπότε οι περισσότεροι ταξιδιώτες ήταν μαυροντυμένοι με κασκόλ και τρέχανε να προλάβουν την πτήση για Λισαβώνα.Αφού αντάλλαξα μερικές κουβέντες με μερικούς και ουτοπικές ευχές για την νίκη και για καλό ταξίδι,συνέχισα προς εύρεση ικανοποιητικής θέσης αράγματος.Από ότι κατάλαβα οι Γερμανοί δεν έχουν φετίχ με τα Duty Free όπως εμείς. .Το κατάστημα του Terminal ήταν το μισό από το αντίστοιχο του ΥΠΕΡΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟΥ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" και φυσικά πολύ μικρότερο από τα πολλά που έχει το Ελ.Βενιζέλος.Ο κόσμος ελάχιστος όπως προείπα και για αρχή πήγα στο 1 από τα 3 ολόκληρα καταστήματα εστίασης που διέθετε το Terminal για να τσιμπήσω κάτι,να πιω έναν ακόμα καφέ(πως κοιμήθηκα μετά,ακόμα απορώ. ) και να κάνω κάνα τσιγάρο.Μάλλον το Terminal A είναι ο φτωχός συγγενής των άλλων 2,καθώς είχε λίγα καταστήματα και καφέ/εστιατόρια σε σχέση με τα άλλα 2,όπως ενημερώθηκα αργότερα.

Έτσι για αρχή έκατσα στο Restaurant Ark,το οποίο είχε θέα προς τις πύλες και την πίστα και χώρο καπνιστών.Αφού απόλαυσα το Pretzel με την Coca Cola μου,μπήκα για ένα τσιγάρο,όπου μου κράτησε παρέα ένας μεσήλικας Γερμανός που ήρθε και κάθισε μαζί μου.Μετά από ευχάριστη κουβέντα 2 λεπτών στα Αγγλικά,μου είπε ότι του άρεσε πολύ η Θεσσαλονίκη,με συνεχάρει που σπουδάζω και μου είπε πως πάει με την γυναίκα του για ταξίδι στην Λισαβόνα.Μετά κουβέντες πάλι με οπαδούς του ΠΑΟΚ,για ποδοσφαιρικά θέματα,το πως είναι το γήπεδο και η οπαδική κατάσταση στην πόλη.Γενικά από ότι κατάλαβα οι Έλληνες οπαδοί του εξωτερικού έχουν ακόμα μια cult οπαδική νοοτροπία βγαλμένη από τα 80's και τα 90's.

Οι επόμενες 3 περίπου ώρες ήταν αρκούντως βαρετές είναι η αλήθεια.Βέβαια η διάθεση μου ήταν στα ύψη οπότε δεν χαλιόμουν ιδιαίτερα.Αρχικά διάβασμα παραδίπλα από 2 πιλότους της Scandinavian Airlines,Νορβηγούς αν κατάλαβα καλά.Ξανά καφές και τσιγάρο στο προαναφερθέν καφέ/εστιατόριο και ξανά άραγμα.Φοβόμουν να διαβάσω αρκετά μην τελειώσω το βιβλίο και μείνω στο ταξίδι μου από ανάγνωσμα.Τα PC που διέθετε το Terminal για πλοήγηση στο ίντερνετ,αρνούνταν πεισματικά να λειτουργήσουν.Ο καιρός στην Γερμανική πόλη ήταν αρκετά μουντός και κρύος με λίγες βροχές.Οπότε γύρω στις 3 και κάτι αποφάσισα να κατέβω στην πύλη μου και τελικώς στην A83B όπως πλέον ανακοινώθηκε.Επίσης εκεί είναι και αυτή η ωραία διαφορά τιμών που ξέχασα πως επικρατεί στην Ευρώπη,όταν για 2 σοκολάτες πλήρωσα 1,80€ και στο καπάκι όταν ζήτησα ένα μπουκαλάκι νερό,πήγα να βγάλω το 50λεπτο και μου ζητήθηκαν 3€.


2η Πτήση: Eurowings LH3222 DUS-CDG 16.00-17.10 Canadair CRJ900RL D-ACNI 14F

Λίγο ακόμα χαλαρό διάβασμα του μυθιστορήματος μου και το Boarding ξεκινάει στις 15.30 εν μέσω βροχής.Οι περισσότεροι επιβάτες ήταν με την βαλίτσα τους,την οποία παραδίδαν λίγο πριν την επιβίβαση τους στο αεροσκάφος.Αυτό με τρόμαξε αρχικά αλλά τελικώς όλα καλά,θα είχα ρούχα να βάλω. .Βουρ και πάλι για το λεωφορειάκι,ένα αυτήν την φορά,και εμείς παστές σαρδέλες μέσα.Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει οπότε με το που ανοίγουν οι πόρτες όλοι τρέχουν για να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο,από την μια και μόνο σκάλα που υπήρχε,όπου και φυσικά υπέρξε ουρά και βρεχόντουσαν όλοι και φυσικά εγώ από πίσω να βγάζω φωτογραφίες .Μια γλυκύτατη κυρία μου έκανε νόημα χαμογελόντας μου να ξαναμπω στο λεωφορείο ώσπου να τελειώσει η ουρά.Έτσι μετά από λίγο μπήκα επιτέλους στην πόρτα του CRJ900RL,ένας τύπος με τον οποίο δεν είχα ξαναπετάξει στο παρελθόν και ήμουν κάτι παραπάνω από ανυπόμονος για να το κάνω.Οι συνοδοί αέρος μας υποδέχτηκαν ενώ οι κυβερνήτες ήταν έτοιμοι στις θέσεις τους.Φυσικά λόγω ύψους έβρισκα στο ταβάνι,οπότε έπρεπε σκυφτός να πάω στην θέση μου.

Φτάνοντας στην θέση μου,βλέπω ότι είναι κατειλλημένη από έναν κουστουμαρισμένο κύριο ο οποίος δεν είχε και πολύ διάθεση.Έτσι αποφάσισα να μην του ζητήσω να αλλάξουμε θέσεις οπότε έκατσα στην 14E.Εκείνη το πρόβλημα όμως.Αν το Seat Pitch στο Α320 μου φάνηκε μικρό,σε αυτό το αεροσκάφος τα πράγματα ήταν ακόμα πιο στενά.Φυσικά όταν ο bussines man από δίπλα που διάβαζε Financial Times,με είδε ξέσπασε σε ένα μίνι γέλιο και εγώ μετάνιωσα που δεν ζήτησα την θέση μου.Το αεροσκάφος με πληρότητα 100%,η επιβίβαση τελείωσε συντόμα οπότε λίγα λεπτά πριν τις 16.00 άρχισε η τροχοδρόμηση προς το διάδρομο απογειώσεων/προσγειώσεων.Ένα αεροπλάνο μπροστά μας στην ουρά και το CRJ900RL άνοιξε το γκάζι του προς απογείωση εν μέσω βροχής πάντα.Γλυκύτατος ο ήχος των μηχανών και αρκετή επιτάχυνση σε σχέση με άλλους τύπους.

Για πτήση μιας ώρας δεν μπορείς να έχεις και πολλές απαιτήσεις,μετά από 10 λεπτά οι αεροσυνοδοί πρόσφεραν αναψυκτικά και καφέ/τσάι,και ένα ωραίο κέικ βατόμουρο το οποίο φαγώθηκε ευχάριστα μαζί με έναν ακόμα καφέ(κάπου εκεί νομίζω άρχισα να χάνω το μέτρημα).Χωρίς αναταράξεις η πτήση.Θέα δεν είχα και πολύ από το παράθυρο οπότε για το σύντομο χρονικό διάστημα που βρισκόμασταν στον άερα,προτίμησα να διαβάσω άλλα 1-2 κεφάλαια από το βιβλίο μου.Αφού μαζεύτηκαν ποτήρια και σκουπίδια,άρχισε η κάθοδος για το αεροδρόμιο της Γαλλικής πρωτεύουσας.Ώσπου γύρω στις 17.05 το αεροσκάφος πάτησε σε γαλλικό έδαφος και με ελάχιστη διαδρομή τροχοδρόμησης,στάθμευσε δίπλα στο Terminal 1 του Charle De Gaulle.Το αεροπλάνο καθαρό σε γενικές γραμμές αλλά δεν "έλαμπε".Οι συνοδοί με την στοιχειώδη ευγένια.

Κατεβήκαμε και ποδαράτο προς το Terminal που ήταν 20 μέτρα μακριά.Μετά από το μικρό Canaidar προσγειώθηκε ένα Airbus A380 της Air France,στην παρθενική του real life εμφάνιση στα μάτια μου.Μπήκαμε στο GATE68 εν μέσω ανέμων και βουρ για βαλίτσες.Αυτό ήταν.Ήμουν επιτέλους στην Γαλλία με πολύ ανεβασμένη διάθεση...

 

[Rosstrobon]

Δεν πιστεύω να μην σας έλλειψα;

Σημείωση:Γενικά δεν είμαι τύπος της φωτογραφίας.Δηλαδή στα ταξίδια δεν θα βγάλω πολλές φωτογραφίες,δεν θα είμαι με την κάμερα στο χέρι κλπ κλπ.Γύρισα περίπου με 50 φωτογραφίες(μη αεροπορικές) στην μνήμη,οπότε καταλαβαίνεται πως το υλικό που έχω είναι κάπως φτωχό.Συνήθως θα φωτογραφίσω κάτι που θα με συναρπάσει εκείνη την στιγμή,


Ημέρα 1η(Πέμπτη 27/02/2014)aris je t'aime


Αφού κατέβηκα από το αεροπλάνο και άνοιξα το κινητό,ήρθε μήνυμα της κοπελιάς που μου λέει ότι έχασε το τρένο της από Reims για Παρίσι και θα πάρει το επόμενο που ήταν σε 20 λεπτά.Ευτυχώς έτσι πως ήταν τα πράγματα θα κάναμε την ίδια ώρα για να φτάσουμε στο ίδιο σημείο.Το να έρθει να με πάρει από το αεροδρόμιο θα της κόστιζε αρκετά ακριβά και δεν ήθελα να την βάλω σε έξοδα,οπότε η λύση ήταν να πάρω το γρήγορο τρένο/μετρό(RER B) από το Charle De Gaulle και να πάω στο Gare Du Nord.Κάτι που εξ' αρχής με φόβιζε καθώς παρ΄όλο το θάρρος που είχα,Γαλλικά δεν ξέρω γρι,οπότε μαζί με τον σοβινισμό των Γάλλων η προδιάθεση δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.

Πέρασμα από την πύλη και βουρ για τις βαλίτσες.Αναμονή περίπου 3ων λεπτών στο αρκετά μεγάλο Γαλλικό αεροδρόμιο με τους μακρείς διαδρόμους.Η βαλίτσα έφτασε,σώα και αβλαβής ευτυχώς.Τώρα το πρόβλημα νο 1 ήταν πως θα πάμε να πάρουμε το RER B όπως μας είπε πολλάκις η κοπελιά.Το πρώτο πράγμα είναι ότι μας τόνισε πως είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει αυτό,καθώς μόλις βγω από το αεροδρόμιο,εκεί μπροστά είναι και θα το βρω σίγουρα.Έτσι νόμιζε μάλλον.Οπότε με μια ερώτηση σε έναν πολύ ευγενικό Γάλλο συνταξιδιώτη,έμαθα ότι για να πάρω το τρένο έπρεπε να πάρω το Shuttle Train,να πάω σε άλλο Terminal και να το πάρω από εκεί.Να 'ναι καλά το παλικάρι όπου είναι,με πήγε ως την έξοδο και μου ευχήθηκε καλή διαμονή.

Οπότε επιβίβαση στο Shuttle Train και φύγαμε για Terminal 2 όπου είναι ο σταθμός των τρένων και του RER B.Εισητήριο για Παρίσι στα 9,50€ αν θυμάμαι καλά και κατεβαίνω για να πάρω το τρένο με προορισμό Gare Du Nord.Έλα όμως που σε όλες τις οθόνες γράφει Gare France.Ευτυχώς ρωτάω μια ευγενική κοπέλα που μου λέει ότι είναι το ίδιο και εκεί επεμβαίνει ένας κύριος για να μου πει πως και αυτός πάει εκεί οπότε να τον ακολουθήσω.Έτσι στο τραίνο με τον ευγενικό και πρόθυμο κύριο για να πάμε στο Παρίσι.Ο κύριος,ενω ήταν Γάλλος είχε μια πολύ Αμερικάνη προφορά και από ότι μου είπε δουλεύει στην Ελβετία.Πρέπει να με πέρασε και για λίγο χωριάτη είναι η αλήθεια.Είχε ένα τέτοιο ύφος ανωτερότητας.Αλλά με βοήθησε οπότε τον ευχαριστώ.Μετά από 40 λεπτά περίπου είμαι επιτέλους στην καρδιά του Παρισιού,ενώ αρχίζει να νυχτώνει.

Πρόβλημα νο 2.Η κοπελιά μου είπε ότι είναι πολύ ευκολο να βγω από τον σταθμό και θα με περιμένει στην είσοδο.Θα έχει απλά μια σκάλα που θα με βγάζει στην έξοδο.Σε έναν σταθμό 3 ορόφων,που στις 6.30 περίπου το απόγευμα Πέμπτης επικρατούσε ένα μεγάλο ΧΑΟΣ.Αφού ανέβηκα 2 ορόφους και προσπαθούσα να βρω κάπου την έξοδο,αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο ενώ η κάρτα μου τελείωνε και με υπαρκτό τον φόβο του να μείνω από μονάδες και απλά να μην βρεθούμε.Οπότε αφού βγήκα σε μια έξοδο για λεωφορεία,η κοπελιά από άλλου,τελικά ευτυχώς. βρεθήκαμε σε ένα τελείως άκυρο μέρος.Οπότε μετά τους πρώτους εναγκαλισμούς και τις αγάπες της σχεδόν δίμηνης απουσίας,συνεχίσαμε για μετρό και πάλι για να πάμε προς την πλατεία Republique.

To τελικό σχέδιο διαμονής ήταν να μείνουμε Παρίσι ως την Τρίτη 4/3 και εκείνο το βράδυ τρένο για Reims Και να μείνουμε εκεί ως το τέλος της παραμονής μου στην χώρα.Τελικά ούτε hostel,ούτε ξενοδοχείο,ούτε 5* σουίτα.Αλλά διαμέρισμα.Ουσιαστικά δωμάτιο σε διαμέρισμα.Μια λογική που χρησιμοποιούν πολύ και δεν ήξερα,είναι ότι μπορείς να νοικιάσεις το δωμάτιο ενός σπιτιού/διαμερίσματος που ο ιδιοκτήτης δεν χρησιμοποιεί.Έτσι με μόλις 50 ευρώ την βραδιά θα μέναμε σε αυτό το όμορφο διαμερισματάκι στην Place de La Republique,μέσα στο Maires,κοντά στον σταθμό του μετρό και δίπλα σε μια υπέροχη πραγματικά Boulangerie,κοντά σε εστιατόρια,fast food και αρκετά καφέ/μπαρ.Μια όμορφη περιοχή που συνδιάζει τα πάντα.

Έτσι 10λεπτη περίπου διαδρομή με το μετρό από Gare Du Nord προς Republique και η πρώτη βόλτα στην πανέμορφη πόλη του φωτός άρχισε.Πρώτη στάση στο μπαρ στην περιόχη του Oberkampf,που δουλεύει ο σπιτονοικοκύρης μας ο Pierre για να πάρουμε τα κλειδιά του διαμερίσματος.Αφού χαθήκαμε και λίγο το βρήκαμε και ξεκινήσαμε για το διαμέρισμα για ντουζάκι κλπ κλπ.Ώσπου πάλι χαθήκαμε για να βρούμε το σπίτι,αλλά το αποτέλεσμα μας δικαιώσε αφού το διαμέρισμα ήταν όπως στις φωτογραφίες.Πολύ καθαρό,το κρεβάτι άνετο,το μόνο που με χάλασε ήταν η έλλειψη αρκετού ζεστού νερού στο ντουζ,αλλά αυτά είναι λεπτομέριες που φυσικά δεν μας χαλάνε και πολύ.


Γενικότερα ενώ είχα μια σχετικά μέτρια εντύπωση για τους Γάλλους,τα πρώτα δείγματα ανθρώπων που συνάντησα και συναναστράφηκα ήταν θετικότατα.Ευγενικοί και πρόθυμοι για να σε βοηθήσουν.Οι Παριζιάνοι μιλάνε Αγγλικά,αν και οι σερβιτόροι/υπάλληλοι με απογοήτευσαν με τον γνωστό σοβινισμό τους.Από εκεί και πέρα είναι δεδομένο πως το Παρίσι είναι αρκετά ακριβό για τα Ελληνικά δεδομένα και μιας είμαστε no money no honey,κάπως πρέπει να την παλέψουμε.Που σημαίνει ότι δεν έχει γαλλικές κουζίνες και τα συναφή,αλλά αρκετό fast food για τις 6 μέρες διαμονής μας στην "Πόλη του Φωτός".Αρχικά είπαμε να μαγειρεύουμε καθώς το διαμέρισμα που κλείσαμε,διέθετε κουζίνα αλλά απαιτούσε χρόνο που θα μπορούσαμε να διαθέσουμε σε άλλα πράγματα και έτσι απορρίφθηκε καθώς θέλαμε να γυρνάμε όσο περισσότερο γίνεται.

Το Παρίσι την νύχτα είναι μαγευτικό,αποπνέει μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα.Η Republique είναι ένα αρκετά "ζωντανό" και "ζωηρό" μέρος και έχει αρκετό κόσμο.Όμορφα φωτισμένη πλατεία με μεγάλο σταθμό μετρό.Η πρώτη απόπειρα για φαγητό έγινε στα Βελγικής καταγωγής Quick που μας άφησαν μέτριες εντυπώσεις.Μια γρήγορη βόλτα και έπειτα στο "σπίτι" για ξεκούραση καθώς η επόμενη μέρα θα είχε αρκετό περπάτημα και η κούραση του ταξιδιού άρχισε να κάνει την εμφάνιση της.


Ημέρα 2η(Παρασκευή 28/02/2014):Ανακαλύπτοντας το Παρίσι


Χωρίς το άγχος των group και των ομαδικών διακοπών/ταξιδιών,είμασταν πλήρως ελεύθεροι να κοιμηθούμε με την ησυχία μας και να σχεδιάσουμε μόνοι μας την μέρα μας.Καθώς σχεδόν σε κάθε ταξίδι που είχα κάνει ως τότε ήμουν με γκρουπ,σχολείο ή οικογένεια,αυτή η ελευθερία κινήσεων φάνταζε τέλεια.Οπότε ξυπνήσαμε χαλαρά κατά τις 10 και τι καλύτερο για πρωινό από φρέσκα croissant και Pain au Chocolat,από την υπέροχη Boulangerie r.d.t 134 που βρισκόταν παραδίπλα.Πραγματικά και τα 2 ήταν θεσπέσια.Η συγκεκριμένη boulangerie είναι από τις καλύτερες του Παρισιού και έχει αρκετά βραβεία για το Croissant της.Οπότε αν κάποιος τύχει και βρεθεί κοντά να δοκιμάσει ανεπιφύλακτα και δεν θα χάσει.

Έπειτα από το εξαιρετικό πρωινό μας,πήραμε τα backpack μας,ντυθήκαμε ζεστά και βγήκαμε για μια πρωινή βόλτα στο Παρίσι και όπου μας βγάλει.Οπότε περπατήσαμε από την Republique εως το Centre G.Pompidou,το μουσείο σύγχρονης τέχνης της Γαλλικής πρωτεύουσας.Η επίσκεψη σε αυτό αναβλήθηκε επ' αόριστον διότι η ουρά ήταν μεγάλη.Περπατήσαμε μέσα από όμορφα δρομάκια και η ντόπια αρχιτεκτονική με γοήτευσε.Αυτό είναι κιόλας που μου αρέσει να κάνω στα ταξίδια,να περπατάω τις πόλεις,οπότε το απόλαυσα ιδιαίτερα.Αφού κάναμε μια βόλτα στα πέριξ του Μουσείου,κατευθυνθήκαμε προς το Les Halles για μια βόλτα στην αγορά.Έπειτα αφού η πείνα μας κυρίευσε και πάλι αποφασίσαμε να βρούμε κάπου να φάμε εκτός του εμπορικού κέντρου και έτσι κάτσαμε στα Hippopotamus της περιοχής.Τα Hippopotamus είναι μια Γαλλική αλυσίδα εστιατορίων σε στυλ TGI Fridays προσφέροντας όμως και υπέροχο βοδινά φιλέτα και μπριζόλες.Αφού πήραμε την ειδική προσφορά που είχαν για το μεσημέρι απολαύσαμε από ένα μέτρια ψημμένο φιλέτο το οποίο ήταν θεσπέσιο και στο τέλος μια Creme Brulee.

Μετά το φαγητό τι καλύτερο από λίγο περπάτημα και έναν καφέ.Έτσι αφού περπατήσαμε λιγάκι κάτσαμε σε ένα όμορφο καφέ κοντά στην Rue De Rivoli.Έπειτα η βόλτα συνεχίστηκε όπου και περάσαμε από το Λούβρο και περάσαμε απέναντι από την απέναντι πλευρά του Σηκουάνα για να κατηφορίσουμε προς τον πύργο του Eiffel.H διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και ο κόσμος περιπλανιόταν αυτό το όμορφο απόγευμα.Φυσικά είχαμε και την δυνατότητα για μερικές όμορφες φωτογραφίες,όπου στο τέλος φτάσαμε στο πιο φημισμένο αξιοθέατο του Παρισιού.Αφού και η ουρά για την ανάβαση στον πύργο ήταν μεγάλη,αποφασίσαμε ότι και από κάτω καλά ήταν.Κάτσαμε γύρω στα 20 λεπτά για ξεκούραση και μετά ξαναπεράσαμε στην άλλη όχθη του ποταμού για μια περιήγηση στους κήπους του Trocadero.Πλέον είχε νυχτώσει,το περπάτημα για να πάμε ξανά πίσω έμοιαζε βουνό οπότε αρκεστήκαμε στο μετρό το οποίο πήρα από την στάση της πλατείας του Trocadero,ώστε να πάμε πίσω στο διαμέρισμα,να χαλαρώσουμε λίγο ώστε να ξαναβγούμε το βράδυ για φαγητό και ποτό.Έτσι και έγινε,μετά από 20 λεπτά περίπου,βρισκόμασταν ξανά στην Republique,η οποία ήταν όμορφα φωτισμένη και ζωηρή από κόσμο.

Μετά την χαλάρωση στο διαμέρισμα,βγήκαμε για μια βόλτα στην Republique και κάτσαμε για βραδινό στα ΜcDonald's.Όρεξη για αλκοόλ τελικώς δεν υπήρχε,οπότε άλλη μια βόλτα προς την Oberkampf και έπειτα γυρίσαμε στο διαμέρισμα για να δούμε καμιά ταινία και ξεκούραση.Δεν ήταν γεμάτη μέρα από αξιοθέατα,αλλά είχε αρκετό περπάτημα και όμορφα αστικά τοπία.


Ημέρα 3η(Σάββατο 01/03/2014):Ανακαλύπτοντας το Παρίσι vol.2

Εδώ να ξεκαθαρίσω πως απορρίφθηκε η επίσκεψη στο παλάτι των Βερσαλλιών καθώς είναι εκτός πόλης,ενώ η Disneyland δεν αναφέρθηκε ποτέ ως προορισμός.Η μέρα ξεκίνησε όπως η προηγούμενη.Ξύπνημα στις 10 και πρωινό από την αγαπημένη μας Boulangerie και πρωινός καφές στο διαμερίσμα από την καφετέρια που διέθετε.Πρώτη φορά είδα τέτοιου τύπο καφετιέρα,η οποία έκανε έναν καφέ σαν Americano.Μετά το καλό πρωινό μας ξεκινήσαμε και πάλι με τα πόδια με προορισμό το μουσείο του Λούβρου.Η διαδρομή ήταν η ίδια επίσης,δηλαδή η Rue de Temple μέχρι να φτάσουμε στην όχθη του Σηκουάνα.Ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και είχε το ψιλόβροχο του Παρισιού.Η κίνηση στο μουσείο ήταν μέτρια για τα συνήθη δεδομένα οπότε η είσοδος μας έγινε γρήγορα και δωρεάν.Επίσης αγκαράψε έναν τουρίστα να μας βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία.Από όσο έμαθα,το Γαλλικό κράτος δίνει δωρεάν πρόσβαση στα μουσεία κάθε 1η του μήνα,ενώ η είσοδος είναι δωρεάν ανεξαρτήτου ημέρας για όλα τα άτομα των 25 ετών.Αφού είδαμε τα 2/3 σχεδόν του μουσείου,μας έμεινε ότι Greek Punks are not dead since 600 B.C.Μετά από 2 ώρες περιήγησης αποφασίσαμε να πάμε προς την έξοδο,όπου κάτσαμε στα Starbucks του μουσείου για έναν γρήγορο καφέ και ένα Pain Au Chocolat.

Έπειτα,έξοδος από το μουσείο και πηγάμε στην στάση του μετρό για να κατευθυνθούμε προς την Μονμάρτη.Έτσι αφού η ώρα είχα φτάσει σχεδόν 4 είμασταν στην καρδιά της Μονμάρτης.Αργό ανέβασμα στον λόφο και φτάσαμε στην Sacre Coeur.Η θέα από τον λόφο ήταν εξαιρετική και ο καιρός πλέον ηλιόλουστος.Αρκετοί τουρίστες απολάμβαναν την όμορφη όψη του ναού.Αφού καθήσαμε λίγο αρχίσαμε να κατηφορίζουμε από την άλλη πλευρά αυτήν την φορά,μέσα από όμορφα σοκάκια και δρομάκια.Έτσι μετά από μια πολύ όμορφη βόλτα φτάσαμε σε μια πλατεία και κάτσαμε για καφέ στο Au Petit Monmartre.Η ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι μας έφεραν και νερό,πρωτοφανές για τα δεδομένα της πόλης.Τίποτα το ιδιαίτερο σαν καφέ,μικρό και σχετικά αδιάφορο.Όμως η θέα της απέναντι εκκλησίας ήταν πολύ όμορφη.

Μετά τον γρήγορο καφέ,κατηφορίσαμε προς την Pigalle,όπου άκουσα διάφορες ιστορίες από την γυναίκα,για την περιόδο που οι γονείς της ζούσαν στην περιοχή.Αφού φυσικά περάσαμε έξω από το Moulin Rouge,καθώς το να μπούμε μέσα δεν ήταν για τις τσέπες μας.Μετά από ακόμα ένα περίπατο στην κεντρική λεωφόρο της περιοχής,πήγαμε να πάρουμε το μετρό για να γυρίσουμε προς την Republique.Έτσι γυρίσαμε σπίτι για λίγη ξεκούραση ενώ μας περίμενε και ο Pierre.Ο Pierre,ετών 25,ένας πολύ φιλικός τύπος με καταγωγή από την Toulouse,μας βοήθησε αρκετά και τα Αγγλικά του ήταν πολύ καλά.Ένας εξαιρετικός οικοδεσπότης και φυσικά μας κάλεσε για μια μπύρα στο μπαρ που δουλεύει,στο Oberkampf.Έτσι μετά την απογευματινή ξεκούραση και το άραγμα στο διαμέρισμα,ακολούθησε έξοδος για βόλτα,φαγητό και ένα χαλαρό ποτό σε ένα μπαρ κοντά στην Republique.Γύρω στις 3 γυρίσαμε στο διαμέρισμα για να τελειώσει και αυτή η μέρα.

 

[d|m|tr|s]

Επίσης φυσικό είναι το γερμανικό αεροδρόμιο να είναι ένα κάστρο της Lufthansa.

Μάλλον κάστρο της Air Berlin θα το έλεγα...

Πάντως μέσα σε 4 ώρες θα προλάβαινες να κάνεις μια σύντομη βόλτα στην πόλη, όπως επίσης να επισκεφτείς το observation deck αν και απ' ό,τι είπες ο καιρός δε βοήθησε.

 

[Rosstrobon]

@dimitris

Είμαι τόσο βλάκας που την ύπαρξη Observation Deck την μαθαίνω από εσένα,τώρα.Βέβαια ο καιρός δεν βοηθούσε αλλά σίγουρα θα μπορούσα να ξεκλέψω λίγες ώρες.

Γενικά είχε και αρκετή Air Berlin αλλά και Lufthansa,η 2η μου φάνηκε μεγαλύτερη σε αριθμό.



Ημέρα 4η(Κυριακή 02/03/2014):Ανακαλύπτοντας το Παρίσι vol.3

Μιας και το προηγούμενο βράδυ ήταν κάπως μακρύ,δικαιούμασταν λίγο παραπάνω ύπνο εκείνο το ήσυχο Κυριακάτικο πρωινό.Ο καιρός ήταν σχετικά καλός.Δυστυχώς η αγαπημένη μας boulangerie ήταν κλειστή εκείνη την μέρα οπότε έπρεπε να αναζητήσουμε αλλού το πρωινό και τον καφέ μας.Έτσι και έγινε σε μια άλλη boulangerie στην Rue De Temple.Αποφασίσαμε να πάμε προς την Παναγία των Παρισίων και σε ένα πάρκο κοντά,στους κήπους του Λουξεμβούργου.Έτσι πήραμε το μετρό και κατεθυνθήκαμε προς το πάρκο γύρω στις 1.Εδώ ήταν και η πρώτη μας επαφή με Έλληνες κατά την διάρκεια του ταξιδιού.Το πάρκο ήταν πανέμορφο και φυσικά είχε τοπία και παραστάσεις που δυστυχώς λείπουν από την χώρα μας.Η βόλτα στο πάρκο ήταν άκρως απολαυστική.Μετά από μισή ώρα αποφασίσαμε να κατεθυνθούμε προς την Notre Damme,περνώντας πρώτα μπροστά από την Σορβόνη.

Έτσι η επόμενη στάση μας ήταν η Notre Damme,που ήταν επιβλιτική και πανέμορφη.Βέβαια η πείνα μας έπιασε απροετοίμαστους οπότε με μια μικρή περιήγηση στα γραφικά στενά της περιοχής κάτσαμε για τι άλλο,ΓΥΡΟ.Πήγαμε στο Παρίσι για να φάμε ελληνικότατο γύρο λοιπόν,ο οποίος κόστιζε 5€ και παραδόξως ήταν καλός.Έπειτα η λιγούρα για γλυκό μας έφερε μπροστά στην αναζήτηση κρέπας οπότε και πετύχαμε σε Έλληνα μαγαζάτορα,έναν όχι και τόσο ευγενικό κύριο από την Πελλοπόνησο.Αφού χορτάσαμε ικανοποιητικά και ποιοτικώς και ποσοτικώς,έγινε η επίσκεψη στην Notre Damme,η οποία ήταν πανέμορφη.

Αφού φάγαμε περί τα 20 λεπτά περιήγησης,μας έπιασε η ανάγκη για καφεϊνη οπότε κάτσαμε σε ένα καφέ της περιοχής.Η ώρα είχε πάει 16.30 περίπου όπου έπρεπε να διαλέξουμε την επόμενη στάση μας.Εγώ προσωπικά είχα και την πρόταση του Pierre για να δούμε μαζί το ντέρμπυ της Ligue 1,PSG-Marseille,το βράδυ εκείνης της ημέρας.Η γυναίκα πρότεινε να πάμε στο Parc De Villete και συγκεκριμένα στο μουσείο τεχνολογίας και επιστήμης του Παρισιού,το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη.Πήγαινε εκεί με τους γονείς της όταν ακόμα ζούσαν στο Παρίσι και της άρεσε πάρα πολύ να το επισκέπτεται.Βέβαια το μουσείο ήταν στην βόρεια άκρη της πόλης,οπότε η διαδρομή με το μετρό αρκούσε αρκετά.Έτσι φτάσαμε κατά τις 6 στο Μουσείο.Η περιοχή δεν θύμιζε Παρίσι ήταν η αλήθεια και το μίγμα μουντού καιρού και αρχής νύχτας,μου έφερε μια μίνι κατάθλιψη.Το μουσείο δυστυχώς έκλεινε σε μια ώρα και η προσέλευση του κόσμου ήταν ελάχιστη.Δυστυχώς χάσαμε και τις διάφορες προβολές και το πλανητάριο.Έτσι αρκεστήκαμε σε μια επίσκεψη σε ότι προλάβουμε μέχρι να κλείσει.Τα εκθέματα ήταν πολύ καλής ποιότητας,περιλαμβανωμένων πραγμάτων της καθημερινής ζωής αλλά και πιο επιστημονικών και βιολογικών εννοιών.Σε 1 ώρα δεν βλέπεις ούτε το μισό δυστυχώς.Οπότε στις 7 έπρεπε να πάρουμε το μετρό της επιστροφής για την Republique.Έτσι και έγινε,οπότε γύρω στις 8 βρεθήκαμε και πάλι στο διαμέρισμα.

Η προοπτική ήταν να κάτσω εγώ με τον Pierre και έναν φίλο του να δω το παιχνίδι και η κοπελιά να κάνει μερικές δουλειές για την σχολή της.Οπότε όλα καλά.Πήγαμε πήραμε και φαγητό.Τα παιδιά ήταν υπέροχη παρέα και είχαμε αρκετές συζητήσεις.Μετά το ματς,αποφασίσαμε να βγούμε για μια βόλτα.Έτσι τελείωσε και αυτή η μέρα.


Ημέρα 5η(Δευτέρα 03/03/2014):Ανακαλύπτοντας το Παρίσι vol.4

Πλέον συνηθίσαμε στο καθημερινό πρόγραμμα που δεν άλλαζε και πολύ.Αφού πολλά πράγματα τα είχαμε δει,πλέον δεν μένανε και πολλά να κάνουμε ή να δούμε(σύμφωνα πάντα με τα θέλω μας και αυτά που σχεδιάσαμε).Κλασσικά,υπερόχα croissant και πρωινός καφές.Πρώτη στάση για εκείνο το βροχερό πρωινό ήταν η Bastille.Βασικά η γυναίκα βρήκε ένα μαγαζί το οποίο είχε από τους παλιούς ασπρόμαυρους φωτογραφικούς θαλάμους οπότε πήγαμε να βγούμε μερικές αναμνηστικές.Έπειτα αποφασίσαμε πως σήμερα θα ψωνίσουμε,οπότε τι καλύτερο για το Les Halles.

Έτσι,εκείνο το πρωί αφιερώθηκε στην αγορά δώρων για την οικογένεια και τους φίλους.Καφές στα Starbucks του εμπορικού κέντρου και φαγητό στα McDonald's.Συνέχεια με ψώνια πάλί και γυρισμός στο διαμέρισμα,για άραγμα διαρκείας.Τελικώς κατά τις 12 αποφασίσαμε να βγούμε και να πάμε στο μπαρ που δουλεύει ο Pierre.Όπου κάτσαμε σε παρεϊστικο κλίμα μαζί με 2 Γάλλους και μια Γαλλίδα και ήπιαμε τις μπύρες μας,ενώ στο τέλος ήρθε και μας έκανε παρέα και ένας πλανώδιος πωλητής τριαντάφυλλων,από το Πακιστάν όπως μας είπε.Φτωχή μέρα.


Ημέρα 6η(Τρίτη 04/03/2014):Last Call to Paris...

Ξύπνημα νωρίτερα από το συνηθισμένο και από νωρίς στους δρόμους.Έπρεπε να προλάβουμε την Ελληνική πρεσβεία για μια δουλειά της κοπελιάς.Ευτυχώς ήταν κοντά στην Arc de Triomphe και στην Champs-Elysees.Μετρό και κατεύθυνση προς το 8ο διαμέρισμα του Παρισιού.Δυστυχώς δεν προλάβαμε την πρεσβεία,που ενώ έκλεινε στις 12.30,μας είπαν ότι τα γραφεία κλείνουν από τις 12.Μετά από μπινελίκια της κοπελιάς,καθώς θα έπρεπε οπωσδηποτε να ξαναέρθει μες στις επόμενες ημέρες,ξεκίνησαμε την βόλτα μας προς τα Ηλύσια πεδία.Φυσικά η αψίδα του θριάμβου δεν έμενε απαρατήρητη,μια γρήγορη βόλτα από την Champs-Elysees,που αν δεν ήταν τόσο φημισμένη,προσωπικά δεν θα πήγαινα καν.Έπειτα λόγω κάποιας εργασίας της κοπελιάς έπρεπε να κατευθυνθούμε προς το Memorial De La Shoah,εβραϊκό μουσείο με θέμα το ολοκαύτωμα και τις κτηνωδίες των ναζί.Μιας και ήταν αρκετά μακριά,πήραμε και πάλι το μετρό.Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια ενώ η έκθεση του μουσείο είχε αφιέρωμα στην Θεσσαλονίκη.Αρκετά ενδιαφέρουσα έκθεση με αρκετές πληροφορίες για το ολοκαύτωμα.Φυσικά το κλίμα ήταν βαρύ.

Μιας και είχε φτάσει σχεδόν 4 και το τραίνο μας έφευγε στις 9,έπρεπε σιγά σιγά να πηγαίνουμε προς το διαμέρισμα.Ποδαράτο λοιπόν και στάση το G.Pompidou,από το οποίο περνούσαμε κάθε μέρα και δεν επισκεφτήκαμε ποτέ,δυστυχώς οι συνεχείς αναβολές δεν μας έκαναν την χάρη και διαπιστώσαμε ότι το μουσείο τις Τρίτες ήταν κλειστό.Ξενέρωμα,οπότε κάτσαμε για έναν τελευταίο καφέ στο Παρίσι,στα Costa Caffee παραδίπλα από το μουσείο.Οπότε μετά από λίγο έπρεπε να πάμε στο διαμέρισμα για τις τελευταίες ετοιμασίες και ένα γρήγορο καθάρισμα για να μην μας πουν και βρωμιάρηδες.Έτσι,αφησαμε το "σπίτι" μας για εκείνες τις μέρες περίπου στις 8.Κατευθυνθήκαμε για τελευταία φορά προς την Place De La Republique,όπου και πήραμε το μετρό για να πάμε προς το Gare De l' est για να πάρουμε το τρένο προς Reims.

Ο σταθμός ήταν αρκετά μεγάλος για τα Ελληνικά δεδομένα που είχα στο κεφάλι μου.Η κίνηση αρκετή,πήραμε από μια μπαγκέτα από τα Paul's και περιμέναμε το τρένο.Μόλις με 17€,κλείσαμε για την 1η θέση,η οποία ήταν η αλήθεια πολύ άνετη.Οι θέσεις μεγάλες και άνετες,ενώ διέθετε διάφορα comfort,όπως πρίζες.Αυτό ήταν μόνο,δυστυχώς,last call to paris,άκρως ερωτεύσιμο το Παρίσι.



Γενικά περί Παρισιού και ταξιδιού ως τώρα.

-Μια φορά φάγαμε από KFC αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς πότε και μια φορά από έναν κινέζο τρετέρ. .Ναι,τρώμε πολύ αλλά δεν είμαστε χοντροί.
-Δυστυχώς δεν πήγαμε για έναν καφέ στο Cafe Florre,το στέκι του Αλμπέρ Καμύ,του Ζαν Πωλ Σαρτρ και της Σιμόν Ντε Μποβουάρ.Το ήθελα πολύ αλλά δυστυχώς...
-Το δίκτυο του μετρό είναι Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ.Πας παντού και γρήγορα.Το λάτρεψα.


Το Παρίσι είναι υπέροχο,προσωπικά το λάτρεψα.Μου άρεσε αφάνταστα που για 1η φορά σε ταξίδι μπορούσα να κάνω όπως ακριβώς ήθελα το πρόγραμμα μου.Θα ήθελα να μείνω παραπάνω και σκοπεύω να το επισκεφτώ ξανά και αν αξιωθώ να ζήσω κιόλας κάποτε,αλλά τα Γαλλικά μου είναι ανύπαρκτα.

 

[STAVROS_ATH]

Σου ευχομαι φιλε μου να ταξιδεψεις πολυ στη ζωη σου και να συνεχισεις να μας γραφεις εδω.Χορταστικό τριπ ριπορτ.Ζηλεψα την εκδρομη σου και αναπολώ και γω το δικό μου ταξίδι εκεί.

 

[Rosstrobon]

Γενικά περί Παρισιού και ταξιδιού ως τώρα.(ότι ξέχασα πριν )

-Η πόλη είναι γεμάτη από ποδήλατα τα οποία μπορείς να νοικιάσεις κιόλας.Μπορεί να είναι και δωρεάν,δεν θυμάμαι ακριβώς.Καημό το είχα να κάνουμε μια ποδηλατάδα,δυστυχώς η κοπελιά αρνούνταν πεισματικώς.
-Φάγαμε αρκετά λεφτά,οπότε στην Reims θα είμαστε μαζεμένοι.
-Περίμενα υψηλότερο το επίπεδο των τιμών,αλλά τελικώς είμασταν καλά και δεν στερηθήκαμε τίποτα.Ωραία πράγματα.




Ημέρες 6-10(04/03/2014-10/03/2014):Η πόλη της Σαμπάνιας

Όταν φτάσαμε στην μικρή πόλη των Αρδεννών,είχα ένα μικρό πολιτισμικό σοκ.Ήτανε γύρω στις 10 το βράδυ,ο σταθμός μικρός και καμία σχέση με το Παρίσι που είχα συνηθήσει.Έτσι αφού φτάσαμε σε έναν σχεδόν έρημο σταθμό,με το που βγήκαμε τρέξαμε για να πάρουμε το τραμ καθώς το επόμενο ήταν μισή ώρα μετά.Αφού προλάβαμε να βγάλουμε και εισητήρια και τελικώς προλάβαμε να επιβιβαστούμε,έγινε η πρώτη νυχτερινή βόλτα στην πόλη.Η πόλη εκείνη την ώρα ήταν έρειμη,σχεδόν τα πάντα κλειστά αν και είχε λίγη από την αρχιτεκτονική ομορφιά του Παρισιού.

Η Reims είναι μια μικρή πόλη του Γαλλικού Βορρά.Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η παραγωγή Σαμπάνιας καθώς είναι το μόνο μέρος που μπορεί να παράγει τον συγκεκριμένο αφρωώδη οίνο,έχοντας κατωχυρωμένη ονομασία προέλευσης.Αυτό σημαίνει πως οι γαιοκτήμονες και οι παραγωγοί Σαμπάνιας πλούτισαν απότομα και έτσι παρατηρούνται πολύ μεγάλες ταξικές διαφορές και έλλειψη μεσσαίας τάξης.Επίσης,η πόλη έχει πολλούς Άραβες καθώς και Κινέζους,αφού το τοπικό πανεπιστήμιο έχει συμφωνία με το πανεπιστήμιο της Σανγκάης.

Πέρα από αυτό,η πόλυ φημίζεται για τον καθεδρικό της ναό,όπου παραδόθηκαν οι Ναζί στον Αϊζενχάουερ το 1945.Η πόλη είναι όμορφη έχοντας ωραίες αρχιτεκτονικές πινελιές καθώς και μερικά μνημεία.Πέρα από την σαμπάνια και τον καθεδρικό ναό,δεν νομίζω πως φημίζεται για κάτι άλλο.Έχει όμορφα κτήρια,όπως το δημαρχείο,η όπερα,η πλατεία προς τιμήν των θυμάτων της Γκεστάπο και το δικαστήριο.Η συγκοινωνία παρέχεται από 2 γραμμές τραμ οι οποίες περνάνε καταμήκος της πόλης και γύρω στις 15 γραμμές αστικών λεωφορείων.Γενικότερα μια ήσυχη πόλη με πολλές οικογένειες αλλά και φοιτητές λόγω του τοπικού Πανεπιστημίου.Δεν έχει και πολλά να κάνεις βέβαια.Η κεντρική οδός της πόλης,η Rue Colbert,έχει τα περισσότερα μαγαζιά,καφέ,μπαρ και εστιατόρια και γενικά συγκέντρωνει τον περισσότερο κόσμο.

Η γυναίκα ζει στις εστίες του πανεπιστημίου που βρίσκονται έξω από το κέντρο της πόλης,γύρω στην μισή ώρα με τα πόδια και 7 λεπτά με το τραμ,δίπλα στο Πανεπιστήμιο.Το πανεπιστήμιο,ένα γιγάντιο κοχύλι από μπετόν,εμπνευσμένο από την αρχιτεκτονική άποχη του Le Corbusier.Η περιοχή εκείνη είναι γενικά κακόφημη με κρούσματα εγκληματικότητας.Απλά το πανεπιστήμιο,οι εστίες,ένα πολυκατάστημα,ένα σούπερ μάρκετ και ΑΡΚΕΤΟΙ λιγούρηδες άραβες που την έπεφταν σε όποια κοπέλα περνούσε.


Η πόλη εκείνες τις μέρες ήταν άδεια από φοιτητές λόγω της κενής εβδομάδας από την οποία επωφεληθήκαμε και εμείς.Πέρα από το κέντρο της πόλης που έχει όλη την ζωή και τα καταστήματα,οι γύρω περιοχές είναι μόνο με κατοικίες.Οι μέρες αυτές πέρασαν σε χαλαρό κλίμα με μερικές βόλτες στην πόλη,άραγμα στο δωμάτιο της γυναίκας και μερικά ψώνια από τα ΙΚΕΑ και άλλα μεγάλα πολυκαταστήματα.Γενικότερα είχαμε ανάγκη να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί σε φάση διακοπών και όχι ταξιδιού.Λίγοι καυγάδες μόνο χάλασαν το όλο κλίμα.Γενικότερα υπήρξαν στιγμές που βαρεθήκαμε έχοντας γυρίσει όλη την πόλη,λίγες μπύρες τα βράδια όταν ήρθαν μερικοί Ερασμίτες συμφοιτητές της γυναίκας.Γνώρισαμε παιδιά από όλη την Ευρώπη σχεδόν.Οπότε η ζωή μας δεν άλλαξε και πολύ από αυτήν που έχουμε στην Θεσσαλονίκη,τα πολλά φαγητά έξω,κόπηκαν και μαγειρεύαμε.Έκανα και το τραπέζι στην γυναίκα μαγειρεύοντας της Ταϊλανδέζικο.Δυστυχώς η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα δεν είχε εντός έδρας παιχνίδι οπότε δεν μας έκατσε να δούμε και λίγη μπάλα στα Γαλλικά γήπεδα.Τα τελευταία δώρα για συγγενείς και φίλους ψωνίστηκαν.Οι σαμπάνιες το ίδιο,οι οποίες είναι αρκετά φθηνότερες από το Παρίσι και είχε πολλά καταστήματα μόνο με σαμπάνιες.Οι φαν του είδους,θα τα λατρέψουν.Ο καιρός αυτές τις μέρες,ευτυχώς ήταν καλός και ηλιόλουστος κατά διαστήματα κάτι που μας επέτρεψε να βολτάρουμε ασύστολα.Τελευταία μέρα φάγαμε και μια υπέροχη μπριζόλα στο Le Gaulois.

Έτσι κάπου το βράδυ της Κυριακής,το ταξίδι μου τελειώνει.Οι τελευταίες ετοιμασίες με βαλίτσες κλπ κλπ,γίνονται.Ο ΠΑΟΚ έχει νικήσει τον Ολυμπιακό,με 2-1 στο εντός έδρας ματς και εγώ να ακούω το παιχνίδι μέσω Live radio streaming και να πανηγυρίζω σαν χαζός .Τελευταιος ύπνος στην Γαλλία,στο μονό κρεβάτι της κοπελιάς,το οποίο μας είχε ταλαιπωρήσει λόγω έλλειψης χώρου.Η επόμενη ήταν η μέρα της επιστροφής και μακρύτερη από την μέρα της μετάβασης.Τα συναισθήματα μέτρια καθώς θα υπήρχε ακόμα ένας αποχωρισμός.

 

[Rosstrobon]

Ημέρα 11η(11/03/2014):Η επιστροφή...

Δυστυχώς είχε έρθει η μέρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη.Ξύπνημα γύρω στις 6.30 και εφόσον όλα ήταν έτοιμα δεν είχα να κάνω και πολλά από το να ετοιμάσω μερικές λεπτομέρειες.Όπως και πάλι,τα περισσότερα είχαν φορτωθεί στο backpack και ευτυχώς η βαλίτσα είχε κλείσει μεταβίας και δεν προβλεπόταν να ανοίξει για κανέναν λόγο ξανά πριν την είσοδο στο σπίτι.Έτσι παραφόρτωσα και το backpack με μικροδώρα και βιβλία.Το τρένο από Reims προς το CDG έφευγε στις 8.14,από τον 2ο σταθμό τις Reims.Το τραμ έφευγε στις 7 από την αφετηρία του και θέλαμε να το προλάβουμε ώστε να είμαστε εκεί περίπου μια ώρα πριν να πιούμε έναν καφέ και να τσιμπήσουμε κάτι.Έτσι και έγινε.Επιβιβαστήκαμε στο τραμ και περίπου στις 7.30 είμασταν στο μικρό σταθμό τρένων της Reims.

Τρένο που να βολεύει σε καλύτερη ώρα δεν υπήρχε και έτσι θα είχα άπλετο χρόνο μπροστά μου για τσεκ-ιν και βόλτες στο αεροδρόμιο του Παρισιού.Φτάνοντας στον σταθμό είδαμε ότι η αμαξοστοιχία που περίμενα,είχε 20λεπτη περίπου καθυστέρηση λόγω προβλήματος της γραμμής κοντά στο Στρασβούργου.Για εμένα φυσικά δεν υπήρχε ανησυχία.Έτσι κάτσαμε,πήραμε από έναν καφέ και ένα croisant και περιμέναμε στωικά την ώρα του αποχωρισμού.Η γυναίκα δεν θα ερχόταν στο αεροδρόμιο,καθώς το εισητήριο ήταν ακριβό και είχε και μαθήματα να παρακολουθήσει καθώς ξεκινούσαν και πάλι.Έτσι γύρω στις 8.40,μπροστά σε μια γκρίζα αποβάθρα,έπεσαν οι τελευταίες αγκαλιές και τα τελευταία φιλιά,μαζί με λόγια,υποσχέσεις και δάκρυα στα μάτια.Προσπάθησα μετά βίας να συγκρατηθώ,η κοπελιά δεν το κατάφερε και έτσι με ένα μεγάλο βάρος στην καρδιά,επιβιβάστηκα στο τρένο,έκατσα στην θέση μου και βούρκωσα.Δύσκολο και ψυχοφθόρο.Οπότε και πάλι μόνος...

Μιας και ήταν μέρα,μπορούσα να έχω την θέα της Γαλλικής εξοχής και έβαλα να ακούσω λίγη μουσική για να ξεχαστώ λίγο.Μάταιο βέβαια.Μισή ώρα μετά και αφού το τρένο δεν είχε φτάσει ακόμα,οι πρώτοι επιβάτες άρχισαν να στοιχίζονται μπροστά στην έξοδο και να περιμένουν αγωνιωδώς να ανοίξουν οι πόρτες για να τρέξουν προς την πτήση τους και άρχισε να φαίνεται το σπίτι της Air France,το Terminal 2.Εγώ φυσικά δεν είχα κανένα άγχος και έτσι ήμουν χαλαρότατος,αφού τα πρώτα κύματα αγχωμένων ταξιδιωτών έφυγαν,πήρα την βαλίτσα μου και αποβιβάστηκα.

Χαλαρά για να βγω από τον σταθμό του SNCF και μετά προς το Shuttle Train με κατεύθυνση το Terminal 1,δυστυχώς αν και ήθελα να δω και τα άλλα Terminals,προτίμησα να κάνω πρώτα check-in.Έτσι αποβιβάστηκα και από το Shuttle Train και μπήκα στο ισόγειο του Terminal για να βρω το γκισέ της Lufthansa.Για καλή μου τύχη,βρήκα και πάλι να τυλίξω την βαλίτσα με σελοφάν,με 10 ευρώ η δουλειά μου έγινε και ντου για τον 1ο όροφο για να γίνει το check-in.Αυτόματα μηχανήματα ευτυχώς,έτσι με το όνομα μου και τον αριθμό κράτησης,τα 2 boarding passes εκδόθηκαν και τα είχα στα χέρια μου μέσα σε μισό λεπτό.Παραδίπλα γινόταν η παράδοση των αποσκευών,ουρά δεν υπήρχε και τελείωσα στο τσακ μπαμ με το SKG να δεσπόζει ως τελικός προορισμός.


Μιας και η ώρα ήταν περίπου 9.30,είχα μπροστά μου 4 ολόκληρες ώρες για να επιβιβαστώ στην πτήση μου.Αφού οι 4 ώρες αναμονής στο Ντύσελντορφ,μου φάνηκαν βουνό,οι σημερινές 4 ώρες στο CDG και οι επόμενες 5 στο MUC,μου φαινόταν ακόμα πιο δύσκολες.Η μια λύση που σκεφτόμουν ήταν μια βόλτα στο Μόναχο.Έτσι αφού επισκέφτηκα για αρχή τις τουαλέτες του ισογείου οι οποίες ήταν πολύ καθάρες,ήταν η ώρα για τον 2ο καφέ της ημέρας.Τα Starbucks φαινόταν πολύ καλή επιλογή και έτσι μαζί με τον μεγάλο Americano μου πήρα και Pancakes,για να μου κρατήσουν συντροφία με το βιβλίο μου για το 1ο ουσιαστικό γεύμα της ημέρας.Αφού πέρασα γύρω στην μισή ώρα στα Starbucks,βγήκα έξω από το κτήριο για ένα γρήγορο τσιγάρο και μετά ξανά μέσα για μια βόλτα στους χώρους του αεροδρομίου.Τελικώς δεν είχα πολλά να κάνω ή να δω,εκτός από τα πολλά φαγητάδικα,οπότε αποφάσισα να πάω προς την πύλη μου.

To πρόβλημα της ημέρας,μετά από το που θα φάω τον χρόνο μου τόσες ώρες(ευτυχώς αυτό λύθηκε μετά),ήταν να πάρω δώρο για την μάνα.Είχα πάρει σε όλους κάτι,εκτός από την μάνα μου,η οποία αρχικά μου ζήτησε κάτι συγκεκριμένο το οποίο δεν βρήκα πουθενά και από εκεί και πέρα δεν βρήκα κάτι κατάλληλο.Οπότε λόγω ντροπής του να πάω με άδεια χέρια,έπρεπε να βρω κάτι να της πάρω ή από το CDG ή από το MUC.Δυστυχώς το κατάστημα που είχα βάλει στο μάτι στο CDG ήταν σε άλλα Gates από το δικό μου και δεν επιτρεπόταν η είσοδος.

Οπότε αφού πέρασα τον πρώτο έλεγχο,ανέβηκα στους κυλιόμενους διαδρόμους και έφυγα προς την πύλη 62,γύρω στα 5 λεπτά κράτησε η βόλτα στους διαδρόμους και έφτασα στον έλεγχο,ο κόσμος και πάλι άφαντος καθώς ήταν ακόμα νωρίς όπως είναι λογικό.Γρήγορο πέρασμα και ένα αχανές μέρος για μοναχικό άραγμα.Αφού βρήκα μια θέση κοντά στο παράθυρο με θέα στην πίστα και τους διαδρόμους,το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.Θέα προς δεκάδες αεροσκάφη που πρώτη φορά έβλεπα μπροστά στα μάτια μου.Έβγαλα και το βιβλίο μου,το κινητό δίπλα για φωτογραφίες και η ευτυχία ένος aviaton fan ήταν γεγονός.Έτσι είδαμε διάφορα πράγματα που ερχόταν ή φεύγαν.

Αφού είχα τελειώσει το "Τα μπλουζ της Ευρώπης" του Arne Dahl,ένα βιβλίο που με κράτησε σε αγωνία και είχε εξαιρετική πλοκή,ήρθε η σειρά για το 2ο ανάγνωσμα του ταξιδιού μου,το οποίο είχε ξεκινήσει το χθεσινό βράδυ.Ήταν "Τα Χαστουκόψαρα" του Λένου Χριστίδη που μέχρι στιγμής βγάζανε πολύ γέλιο.Ένα όμορφο σατιρικό και κωμικό μυθιστόρημα,το 2ο του συγγραφέα,που μου άρεσε επίσης πάρα πολύ.Έπειτα αφού η βαρεμάρα άρχισε να βαράει κόκκινο και τα δίκτυα wi-fi ήταν επί πληρωμή(αγαπάμε SKG),αναγκάστηκα να κάτσω σε ένα από τα PC που πρόσφερε ο χώρος αναμονής των πυλών.Αφού έφαγα 3 ευρώ και ένα μισάωρο εκεί,ξανά προς αναζήτηση θέσης ώστε να περιμένω την επιβίβαση.Απέναντι μας μια ελληνίδα η οποία μόλις είχε προσγειωθεί,η οποία στην αρχή με τρόμαξε καθώς δεν γνώριζα την ύπαρξη 2 παράλληλων διαδρόμων στο CDG,οπότε κατά την προσγείωση του,ένα άλλο αεροσκάφος πήγαινε για απογείωση και νόμιζα ότι έβλεπε δευτερόλεπτα πριν την καταστροφή.Ευτυχώς η άγνοια μου ήταν σωτήρια και δεν έγινε τίποτα.

Έτσι έκατσα δίπλα σε 2 γλυκύτατες υπερήλικες αμερικανίδες που μιλούσαν για την διαφορετικότητα των 2 ηπείρων,συνέχισα το διάβασμα μου,ώσπου άρχισε η επιβίβαση.Και εκεί ευτυχώς έσκασε η γνωριμία του ταξιδιού.Ο κ.Γιώργος που καθώς σηκώθηκα τον πάτησα,του ζήτησα ευγενικά συγγνώμη στα Αγγλικά και μου απάντησε στα Ελληνικά αφού με κατάλαβε από το βιβλίο.Μετά τις πρώτες κουβέντες μου είπε πως είναι ακαδημαϊκός με έδρα την Θεσσαλονίκη και ότι ερχόταν από ένα συνέδριο στο Μπορντώ,ρώτησε για τους δικούς μου σκοπούς του ταξιδιού και κάπου εκεί τελείωσε για αρχή η γνωριμία μας.Ξέραμε και οι 2 ότι θα είχαμε αναμονή μαζί στο Μόναχο και όταν τον πληροφόρησα για την σκέψη μου του να πάω στο Μόναχο για μια γρήγορη βόλτα,μου είπε τι ακριβώς πρέπει να κάνω και ότι αν δεν ήταν κρυωμένος και είχε και κρασιά μαζί του,θα με συνόδευε.


3η Πτήση:Lufthansa LH2231 CDG-MUC 12.55-14.25 Airbus A320 D-AIQL 27Α

Γρήγορη επιβίβαση και μέσω φισούνας αυτήν την φορά,για 1η φορά στο ταξίδι μου.Καλωσόρισμα από τους συνοδούς αέρους και πήγα να κάτσω στην θέση μου.Παράθυρο και πάλι,από την δεξιά πλευρά αυτήν την φορά.Ολιγόλεπτη αναμονή και γύρω στις 13.00 ξεκινήσε η τροχοδρόμηση και έπειτα στον 09L/27R,ουρά δεν υπήρχε αυτήν την στιγμή,οπότε οι μηχανές επιτάχυναν και στις 13.05 περίπου έγινε το rotate για την μικρής διάρκειας πτήση μας.Το seat pitch ήταν και πάλι μη ικανοποιητικό για τα μέτρα μου αλλά γενικά ήμουν καλά.Η πληρότητα του αεροσκάφους γύρω στο 60%.

Μετά από 15-20 λεπτά άρχισε το service,αρχικά με καφέ και αναψυκτικά και έπειτα με το σνακ.Έτσι αφού πήρα τον τοματοχυμό μου,έγινε το παρακάτω σκηνικό.Το σαντουιτς ήταν καλό και ο χυμός τομάτας,από τομάτα.Aφού καταναλώθηκαν ευχάριστα και τα 2,συνέχισα το διάβασμα του όμορφου αναγνώσματος μου,το οποίο διαβαζόταν με πολύ γρήγορους ρυθμούς,από κάτω ωραία θέα εξοχής και φυσικά ΑΕΡΟΜΠΖΕΚΑΖΜΟΙ και στους ευρωπαϊκούς ουρανούς.Η πτήση ήταν ευχάριστη,χωρίς αναταράξεις και το σέρβις αρκετά καλό και γρήγορο.Αυτές οι πτήσεις περνάνε πολύ γρήγορα.Όρεξη για ύπνο δεν είχα,οπότε αναλώθηκε όλη η πτήση στο διάβασμα και στο κινητό.Έτσι γύρω στις 14.30,πατήσαμε σε γερμανικό έδαφος και ξεκινήσαμε μια μακριά τροχοδρόμηση.

Το όνειρο για φυσούνα εξατμίστηκε σύντομα και έτσι το αεροπλάνο στάθμευσε κοντά σε μερικά άλλα και ήρθε ένα λεωφορειάκι για να μας παραλάβει.Πριν την αποβάβαση μια σύντομη φωτογραφία του πιλοτηρίου καθώς και σύντομη κουβέντα με τους κυβερνήτες.Μια μικρής διάρκειας όμορφη πτήση,χωρίς αναταράξεις και τα σχετικά.Τίποτα ιδιαίτερο.



Flughafen Munchen MUC "Franz Josef Strauss"

Αφού έγινε η μικρής διάρκειας μεταφορά μας με το λεωφορειάκι,κατεβήκαμε στο Terminal 2.Στο λεωφορειάκι είχα την χαρά να συναντηθώ ξανά με τον κ.Γιώργο.Έτσι μαζί,ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε προς την "ζωή" του αεροδρομίου.Με χαλαρή κουβέντα,κατευθυνθήκαμε προς ένα καφέ,όπου ο κ.Γιώργος εξέφρασε την επιθυμία να πιει καφέ και μου έκανε την πρόταση να του κάνω παρέα.Έτσι ο σύντομος καφές,κατέληξαμε στο να με κεράσει μπύρες,να τον κεράσω εγώ μετά και οι 5 ώρες αναμονής στο αεροδρόμιο ήταν εξαιρετικές με πολύ γόνιμες συζητήσεις για το πανεπιστήμιο,την επιστήμη γενικότερα,τα πεδία του καθενός μας,την μουσική μιας και ο κ.Γιώργο είναι συν-ροκάς και για διάφορα θέματα.Το χάσμα ηλικίων μεταξύ μας εξαφανίστηκε και τα "κύριος" φύγανε,οπότε είμασταν ο Γιώργος και ο Θανάσης,σαν 2 καλοί φίλοι.Μια γνωριμία που χάρηκα ιδιαίτερα.Ένας εξαιρετικός άνθρωπος,πολύ ευχάριστος και χωρίς το στυλ ανωτερότητας που συνοδεύει πολλούς Έλληνες ακαδημαϊκούς.Με συμπάθησε και τον συμπάθησα πολύ και κρατάμε επαφές ακόμα.

Έτσι φίλοι του airliners,να ζητήσω μια συγγνώμη εδώ,διότι δεν υπήρχε ούτε plainspoting,ούτε φωτογραφίες.Οι 5 ώρες πέρασαν χωρίς να τις καταλάβω.Ενώ ήθελα να κάνω μια βόλτα και στο Μόναχο,δεν το μετάνιωσα καθόλου που έμεινα σε ένα καφέ του αεροδρομίου.Πολύ ευχάριστη έκπληξη και η γνωριμία μου με τον Γιώργο και το ότι περάσανε έτσι 5 ώρες.

Αφού η ώρα για την πτήση πλησιάζε,σηκωθήκαμε,ευτυχώς βρήκα το κατάστημα που έψαχνα για να αγοράσω κάτι στην μάνα και έτσι ξόδεψα τα τελευταία λεφτά του ταξιδιού μου εκεί,ένα γρήγορο τσιγάρο στους ειδικούς χώρους του αεροδρομίου και μετά άραγμα στο gate περιμένοντας την επιβίβαση με τον Γιώργο.Αφού δεν μπόρεσα να κλείσω την θέση της αρεσκείας μου για την πτήση αυτή μέσω του ηλεκτρονικού προγράμματος του CDG,αναγκαστηκά θα έπερνα ότι περίσευε,έτσι βρέθηκα στην 22Β για αυτήν την πτήση.Δυστυχώς δεν θυμάμαι σε πιο gate είμασταν.


4η Πτήση:Aegean Airlines A3503 MUC-SKG 19.40-22.55 Airbus A320 22Β.

Δυστυχώς το σκοτάδι και η κάθετη θέση το αεροσκάφους προς την πύλη δεν με άφησαν να βγάλω μια φωτογραφία και να δω τα συναφή.Το αεροσκάφος ήταν πλήρες.Και κάπου εκεί ήρθε και η 2η έκπληξη του ταξιδιού.Μια πολύ καλή φίλη,πολύ καλών μου φίλων,η οποία είναι συνοδός στην Aegean,ήταν εκεί,αφού είχα αρκετό καιρό να την δω,χαιρετηθήκαμε τα είπαμε και λίγο και την άφησα να συνεχίσει το έργο της καθώς πήγα να καθήσω στην θέση μου.Ανάμεσα σε έναν υπέρβαλο Γάλλο και έναν πολύ λεπτό Γάλλο.Ο υπέρβαρος κύριος θέλησε να κοιμηθεί από το πρώτο λεπτό,ενώ ο έταιρος διπλανός ήταν συνεχώς με το λάπτοπ του,δυστυχώς ο χώρος ήταν κάπως ασφυκτικός,το seat pitch,το συνηθισμένο της Aegean.

Γύρω στις 19.40 ξεκίνησε το taxing και το αεροσκάφος ήταν ΓΕΜΑΤΟ.Αφού τροχοδρομήσαμε αρκετά μέτρα,σταθήκαμε στην ουρά για απογείωση και μπροστά μας ήταν 4-5 αεροπλάνα,οπότε είχαμε μια δεκάλεπτη περίπου αναμονή μέχρι να δωθεί η άδεια προς απογείωση.Ο Γιώργος είχε κάτσει πιο πίσω από εμένα και δυστυχώς δεν είχα την παρέα του για την 2ώρη πτηση που θα ακολουθούσε,οπότε μονόδρομος ήταν η συνέχεια του βιβλίου μου και μουσική από το κινητό μου.Γεμάτη μέρα και η σημερινή,όρεξη για ύπνο δεν υπήρχε,η διάθεση μου ήταν σε σχετικά καλά επίπεδα καθώς η απόλαυση των πτήσεων βοήθησε την στεναχώρια του αποχωρισμού.Έτσι γύρω στις 19.50,το Airbus,άρχισε να επιταχύνει για να γίνει το rotate και να απογειωθούμε στους Γερμανικούς ουρανούς.Ο Κ2 φρόντισε να δίνει συνεχώς πληροφορίες για το route που θα ακολουθούσαμε,τον καιρό στην μαμά Σαλονίκη και γενικότερα ήταν ομιλιτικότατος καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού,δίνοντας μας διάφορες πληροφορίες για το ταξίδι μας.

Γύρω στις 20.20,άρχισε η διανομή του φαγητού και των αναψυκτικών.Μιας και είχα να φάω αρκετές ώρες,το φαγητό ήρθε σε πολύ καλή στιγμή.Γενικά με το φαϊ είμαι εύκολος και όταν κάτι είναι του μετριού θα το φάω με αρκετή ευχαρίστηση οπότε δεν μπορώ να πω πως είμαι αντικειμενικός κριτής.Τα κεφτεδάκια με τα μακαρόνια ήταν καλά,κρακεράκια και ψωμί με βούτυρο και "La Vache Qui Rit" και μια σοκοφρέτα για επιδόρπιο.Τα κορίτσια της Aegean έκαναν καλά την δουλειά τους,γρήγορα και με καλή συνεργασία.Μετά από κάποια ώρα άρχισε το μάζεμα των άδειων δίσκων και το μοίρασμα καφέ και τσαγιού.Είχαμε λίγες αναταράξεις πάνω από την Σερβία και κάπου εκεί δυστυχώς το βιβλίο μου τελείωσε.Οπότε η μουσική θα ήταν η συντροφία μου για το υπόλοιπο,το οποίο πλέον δεν ήταν μακρύ.Έτσι αφού κάναμε έναν γύρω πάνω από την Θεσσαλονίκη,το αεροπλάνο άρχισε να κατεβαίνει και προσγειωθήκαμε με καθυστέρηση 5 λεπτών,στον 10/28 λόγω βορρείου ανέμου όπως ενημερώθηκα μετά από τον Κ1.

Έτσι,το taxing άρχισε και το αεροσκάφος στάθμευσε δίπλα στο αεροσκάφος της Ellin Air.Η φίλη,με γνώρισε στο πλήρωμα και τους κυβερνήτες και είχαμε μια μίνι κουβέντα αφού ήμουν ο τελευταίος επιβάτης και έπρεπε τροχάδην να κατέβω για να μπω στο λεωφορειάκι που θα μας μετέφερε στον αεροσταθμό.Έτσι καληνύχτισα βιαστικά και κατέβηκα για να βρω τον Γιώργο στο λεωφορειάκι.Μέτα από μια σύντομη βόλτα,αποβιβαστήκαμε και σε αυτό και πήγαμε να παραλάβουμε τις βαλίτσες μας.Μετά από ελάχιστή αναμονή,οι βαλίτσες μας βγήκανε πρώτες πρώτες και αρχίσαμε να βγαίνουμε προς την έξοδο.Η πτήση ήταν καλή,λίγες αναταράξεις,το προσωπικό άριστο.

Έτσι μετά τα πρώτα μέτρα που έκανα,η μάνα και ο αδερφός μου περίμεναν για να με παραλάβουν.Αφού χαιρέτησα τον Γιώργο και του ευχήθηκα καλή ξεκούραση,πήγα να αγκαλιάσω για αγαπημένα μου πρόσωπα.Επιβίβαση το αυτοκίνητο και βουρ για το σπίτι ενώ η κούραση άρχισε να κάνει την εμφάνιση της.Αυτό ήταν λοιπόν.Τέλος...






Επίλογος

Στην αρχή πίστευα ότι δεν θα τελειώσω το trip report,να όμως που έφτασε στο τέλος του.Ήταν σίγουρα το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει στην μέχρι τώρα ζωή μου.Η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας που είχα ήταν το κάτι άλλο.Οι στιγμές ήταν όλες υπέροχες,τα μέρη εξίσου όμορφα και γενικότερα μια εμπειρία που πιστεύω πως δεν θα ξεχάσω ποτέ,όπως κάθε ταξίδι άλλωστε,αλλά αυτό λίγο περισσότερο.Το Παρίσι ήταν υπέροχο,η Reims πολύ όμορφη,οι Γάλλοι συμπαθέστατοι,μια πολύ προοδευτική και φιλελεύθερη κοινωνία που μου άρεσε πολύ.

Με την γυναίκα/κοπέλα/κοπελιά,χωρίσαμε πριν από 3 μήνες,στις αρχές του Μάη,μετά από 2 χρόνια σχέσης.Δεν θα κρύψω πως το να γράψω αυτό το trip report με δυσκόλεψε,όταν έβλεπα ξανά τις φωτογραφίες,όταν θυμόμουν τις στιγμές και τις καταστάσεις.Είχε γενικότερα μια συναισθηματική φόρτιση και αρκετές αναμνήσεις.Το Παρίσι είναι μια πόλη που λάτρεψα και θέλω πολύ να επισκεφτώ ξανά και δεν ξέρω πως θα νιώσω αν ποτέ το επισκεφτώ με μια άλλη κοπέλα.

Ευχαριστώ για τα views,ευχαριστώ για τα ποστ.Ήταν το πρώτο trip report μου και ελπίζω να το απολαύσατε,όπως το απόλαυσα και εγώ.Δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον,πρώτες θέσεις και άλλα τέτοια,δυστυχώς η τσέπη μου δεν σηκώνει να τα κάνω αυτά.Κάτι φτωχικό λοιπόν από εμένα.Εύχομαι να ξανακάνω ταξίδι για να σας το γράψω πάλι.Με καλύτερες και περισσότερες φωτογραφίες.Κάθε σχόλιο φυσικά ευπρόσδεκτο.Να 'στε καλά για την συμμετοχή.

Θανάσης

 

[jj_lgkr]

Φίλε μου, δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά με συγκίνησε το trip report σου. 1ον, πριν 2 χρόνια είχα πάει στο Montpellier για να δω την κοπέλα μου που τότε έκανε erasmus (με Air France, Αθήνα-Μασσαλία), και μου ξύπνησες μνήμες 2ον Το Παρίσι είναι μακράν η αγαπημένη μου ευρωπαϊκή πόλη 3ον οι ηλικίες μας δεν είναι πολύ μακριά 4ον κιθαρίστας και εγώ 5ον ο Λένος Χρηστίδης είναι αγαπημένος συγγραφέας!
Και ναι, την επόμενη θέλουμε πιο πολλές φωτογραφίες!