gonso, άνοιξες ένα μεγάλο θέμα.
gonso":3pndpnvr said:
Αποδεικνύεται περίτρανα η ματαιότητα μέτρων όπως η απαγόρευση υγρών στους πιλότους ή αιχμηρών αντικειμένων, τη στιγμή που έχουν ένα ολόκληρο αεροπλάνο στα χέρια τους ή ένα ολόκληρο τσεκούρι πυρασφάλειας πίσω από το κάθισμά τους. (...) Γιατί ξαφνικά χάνεται η εμπιστοσύνη στον πιλότο και δίνεται απλόχερα στον/ην κάθε εποχιακό φροντιστή ή συνοδό που μπήκε στην εταιρεία «εχθές» και με σαφώς χαμηλότερου επιπέδου διαδικασία επιλογής?
Καλώς ή κακώς, στον αεροπορικό χώρο έχει χαθεί η εμπιστοσύνη σε όλους τους εργαζόμενους. Ο πιλότος είναι μία κατηγορία. Όντως έχει ένα αεροπλάνο με Χ ζωές στα χέρια του και μπορεί να το ρίξει κάπου. Το ίδιο έχει κι ο εργάτης που φορτώνει το αμπάρι σε αυτό και άλλα 20 αεροπλάνα μέσα στη μέρα. Εκείνος με ένα απαγορευμένο αντικείμενο επάνω του έχει 20Χ ζωές στα χέρια του. Πιθανότατα και οι δύο περνούν από τα ίδια background checks, μόνο που ο πιλότος περνάει συχνά και από ψυχολόγο. ΟΚ, τους ίδιους περιορισμούς σε απαγορευμένα αντικείμενα πρέπει να εφαρμόζουμε και στους δύο. Η αυτοκτονική διάθεση μπορεί και να μην ανιχνευτεί ποτέ από τον ψυχολόγο άλλωστε.
gonso":3pndpnvr said:
Το άνδρο της υποκρισίας που λέγεται airline industry, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει ποτέ.
Είναι λογικά όσα έγραψα παραπάνω; Μπορεί να μου πείτε πως όχι. Το μυαλό μας έχει συχνά την τάση να παίρνει σύνθετα ερωτήματα (π.χ. "
Τι μέτρα security θεωρείτε ότι πρέπει να εφαρμόζονται στην αεροπορική βιομηχανία;") και να τα κάνει απλά. Για να απαντήσουμε στην παραπάνω ερώτηση, πρέπει να ξέρουμε τι απειλές υπάρχουν/θα υπάρχουν στο μέλλον, ποιό το πιθανό κόστος τους, ποιά η πιθανότητα να συμβούν, ποιά είναι τα κενά του υπάρχοντος συστήματος κλπ κλπ κλπ... Τεράστιος όγκος δεδομένων... Ελάχιστοι στον πλανήτη μπορούν να έχουν καλή εικόνα για όλα αυτά μαζί. Γι' αυτό ασυνείδητα απλοποιούμε το ερώτημα σε "
Τι μέτρα security πρέπει να εφαρμόζονται σε μένα;" και τότε οι απαντήσεις του καθενός μας γίνονται διαφορετικές. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε δίκιο.
Υπάρχει υποκρισία σε όσα έγραψα παραπάνω; Μπορείτε να το δείτε κι έτσι. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες μέρες διαβάζω εντατικά κάθε έγκυρη πηγή που μπορώ να βρω και δεν έχω εντοπίσει καμία λύση που να καλύπτει όλα τα πιθανά ενδεχόμενα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, απόλυτη ασφάλεια (safety και security) στην αεροπορία δεν υπάρχει. Όλα βασίζονται σε εκτιμήσεις επικινδυνότητας. Κάθε πιθανή απειλή μπαίνει σε μια ζυγαριά. Κάποια στιγμή στο παρελθόν θεωρήθηκε ότι το να γίνει κατάληψη αεροσκάφους με παράνομη είσοδο στο πιλοτήριο είναι πιο πιθανή από το να βρεθεί πιλότος με αυτοκτονικές διαθέσεις. Η ζυγαριά έκλινε προς το να μπουν απόρθητες πόρτες στα πιλοτήρια. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ατυχήματα που αποδίδονται (ή πιθανώς αποδίδονται) σε αυτοκτονία του χειριστή. Μετά από ένα τόσο υψηλού προφίλ ατύχημα, η ζυγαριά γυρίζει. Είναι λάθος ότι δεν το σκέφτηκε κανείς νωρίτερα; Πιστεύω πως είναι. Αλλά και οι regulators (EASA, FAA, ...) πλέον κινούνται με διαδικασίες risk assessment, πράγμα που σημαίνει ότι πάντα θα διαπιστώνονται «τρύπες» και θα παραμένουν ανοιχτές όσο η εκτίμηση επικινδυνότητας βγαίνει πράσινη.
Τελικά, πιστεύω ότι πολλές φορές το να θεωρούμε ότι απλώς όλα είναι αποτέλεσμα υποκρισίας, είναι μια αναγκαία απλοποίηση, γιατί όποιος είτε αγαπάει τον αεροπορικό χώρό είτε απλώς αγαπάει το τομάρι του, δεν θέλει να δεχτεί ότι κίνδυνοι πάντα θα υπάρχουν. Η δε έννοια της εμπιστοσύνης δυστυχώς δε βλέπω πώς μπορεί να επανέλθει στον αεροπορικό χώρο μετά από ένα τέτοιο ατύχημα.
