Σε κάθε ατύχημα, η συνήθης μέθοδος ανάλυσης που χρησιμοποιείται είναι η περίφημη Ανάλυση Δένδρου Αποτυχιών "Fault Tree Analysis - FTA". Η συγκεκριμένη ανάλυση είναι μορφής "από πάνω προς τα κάτω" (Top-Down), ξεκινά δηλαδή από τον ορισμό της κατάστασης που επέφερε την τελική καταστροφή (στην προκειμένη περίπτωση, από τον τρόπο της πτώσης είναι προφανής η "απώλεια στήριξης", ή απώλεια άνωσης στις πτέρυγες). Η ανάλυση συνεχίζεται με τις ξεχωριστές καταστάσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν το "Top event" δηλαδή την κατάσταση που επέφερε την τελική καταστροφή. Οι καταστάσεις αυτές συνήθως είναι αρκετές και για κάθε μια η ανάλυση συνεχίζεται σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο μέχρι να φτάσουμε στις αρχικές καταστάσεις (βλάβες, εσφαλμένους χειρισμούς, περιβαλλοντικές καταστάσεις που υπερβαίνουν τις προδιαγραφές κλπ).
Στη συνέχεια, από το συνονθύλευμα αυτό των διαφορετικών καταστάσεων που μπορούν να οδηγήσουν στο ίδιο Top event, πρέπει να οριστεί ποιά ακολουθία συνέβη στην πραγματικότητα. Εκεί η βάση είναι τα εξακριβωμένα γεγονότα, γιαυτό και η ομάδα διερεύνησης πρέπει και έχει στην κατοχή της όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να εξακριβώσει εκ των υστέρων την ακολουθία που συνέβη, έστω και με εκ των υστέρων εργαστηριακούς ελέγχους (γιαυτό και η "δέσμευση" όλων των στοιχείων, γιαυτό ακόμη και στο στάδιο της "Έρευνας και Διάσωσης" η παρουσία της ομάδας διερεύνησης είναι χρήσιμη για να εξασφαλίσει τη "μη παραποίηση των στοιχείων", και γιαυτό σαν τελικό κριτή δεχόμαστε το πόρισμα της διερεύνησης).
Αν κάποια πράγματα δεν μπορούν να εξακριβωθούν, τότε συνήθως γίνεται πιθανολογική ανάλυση για να οριστεί η πιό πιθανή ακολουθία. Αυτό σαφώς περιέχει τον κίνδυνο στην πραγματικότητα να μην συνέβη το πιο πιθανό, δίνοντας περιθώριο και σε θεωρίες συνωμοσίας.