jerry
Concorde-Class-Member
Συμπληρώνοντας τις παρατηρήσεις αυτού του report σας περιγράφω τη δική μου εμπειρία με τις δύο εταιρείες που καρπώνονται τα οφέλη του δρομολογίου ATH-BCN.
Clickair και Vueling. Μέχρι πρόσφατα ανταγωνίστριες. Πλέον οδεύουν στη συγχώνευση, στη σύγχρονη αυτή τάση της αεροπορικής αγοράς μιας και η εναλλακτική είναι μάλλον το λουκέτο. Την πρώτη εναλλακτική διάλεξαν οι δύο εταιρείες, με την Iberia να παραμένει κάτοχος του 80% της click και συνεπώς με λόγο και στη νέα εταιρεία που μάλλον θα μπει σε τροχιά το καλοκαίρι του 2009.
Ελπίζουμε και τότε να μπορούμε να πάμε (και να έρθουμε) στη Βαρκελώνη με 150 ευρώ.
XG1519 ATH-BCN
09OCT08 1700-1900
EQP : 320, REG : ECKDX
TAKEOFF : 1712, LANDING : 1902
Αχ αυτή η Κλικ. Ή αλλιώς πως 180 άτομα μαζί με 2 μωρά και ένα σκύλο κάνουν κλικ σε ένα 320 για Βαρκελώνη! Ό,τι πληρώνεις παίρνεις θα μου πείτε αλλά θα ήθελα αφού πλήρωνα να μπορούσα σαν ταπεινός κάτοικος Ελλάδος να μπορώ να κάνω αλλαγή π.χ. στον αριθμό αποσκευών που κουβαλάω μαζί μου. Κάτι το οποίο δε μπορεί να γίνει Online αλλά μπορεί να γίνει τηλεφωνικά αμ έλα που το τηλέφωνο που φιγουράρει στο site της συμπαθούς κατά τα άλλα εταιρείας δεν καλείται από Ελλάντα. Και όχι τίποτε άλλο αλλά το ποσό είναι 2πλάσιο όταν φτάσεις στο checkin. Όχι εάν κάνεις τη φασαρία της ζωής σου και ρίξεις και ένα δάκρυ στο βωμό του checkin.
Το αεροσκάφος (ολοκαίνουριο παραδοθέν τον Ιούνιο του 2007) αφίχθη στις 1615 από την πρωτεύουσσα της Καταλονίας και στάθμευσε στα remote stands στο Β40κάτι. Λίγα λεπτά αργότερα θα ξεκινούσε η επιβίβαση ανελέητων ελλήνων φωνακλάδων με μια αστείρευτη θέληση για την κατάκτηση της Μπαρθελόνα αλλά και ισπανών τουριστών που έψαχναν το μύθο τους στη χώρα μας(τι ωραία αυτή η τουριστική ανταλλαγή). Όλοι θα είχαν μια θέση. Αλλά δεν θα την είχαν πληρώσει όλοι το ίδιο. Η μαμά-ιμπέρια (μοσχο)πουλά και αυτή (αρκετές) θέσεις της click (αφού η ίδια απεσύρθη διακριτικά από το El Prat) σε τιμές που αυξάνονται με μη κατανοητό τρόπο και φυσικά δεν έχουν σχέση με αυτές που πουλά η click από το site της. Έτσι άρχισα να πιστεύω πως ο καθένας είχε πληρώσει κάτι διαφορετικό για αυτή την πτήση. Κανείς πάντως δεν πρέπει να είχε πληρώσει τα κερατιάτικα της βαλίτσας, μιας και τα ντουλαπάκια γέμιζαν και γέμιζαν αποσκευές, κουτιά, τσάντες, και έσπρωχνε ο κόσμος για να χωρέσουν όλα. Και οι ξυνές αεροσυνοδοί (θα σας πω μετά για την ανικανότητά τους) να προσπαθούν να κλείσουν τα ντουλαπάκια αυτά και να τα χτυπάνε σα χταπόδια στα βράχια. Πόσο ανεγκέφαλο ον μπορείς να είσαι για να καταλάβεις πως δεν κλείνει ένα ντουλαπάκι αν έχει μέσα 18 βαλίτσες? Μην το χτυπάς ήθελα να της φωνάξω, έχει ψυχή... αλλά και να της το λεγα δε θα το καταλάβαινε..! Κάπου εκεί είχα παλουκωθεί στη σειρά 23 και άρχισε να με πιάνει η αγοραφοβία μου.
Τα καθίσματα recaro μου δίνουν την αίσθηση πως δημιουργήθηκαν για να στριμωγνόμαστε περισσότερο και ναι το ομολογώ ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα πως βρίσκω μπροστά, πως δε χωράω, πως θα σπάσω στα δύο. Γύρω μου παντού άνθρωποι και η αεροσυνοδός-σπίρτο να συνεχίζει να χτυπάει το ντουλαπάκι για να κλείσει. Και αφού το 320 γέμισε ασφυκτικά με κόσμο και βαλίτσες ήγκηκεν η ώρα της αναχώρησης. Το παντελώς αδιάφορο πλήρωμα των 4 ισπανίδων έκανε ένα demo που θα συναγωνιζόταν σε βαρεμάρα τη λάμψη μετά το 1000οστό επεισόδιο ενώ είχαμε ήδη τσουλήσει στις 1700 ακριβώς για το κατώφλι του 03L τον οποίο και αφήσαμε στι 1712 ακριβώς. Αριστερή στροφή και πορεία για Κέρκυρα, Κάπρι, Σαρδινία και μετά Βαρκελώνη (στο περίπου μη το δέσετε και κόμπο). Ο κυβερνήτης πάντως δεν είχε κέφια. Μέχρι τις 1750 (ώρα ελλάδος) είχε αναμμένο το προσδεθείτε ενώ οι αεροσυνοδές (ο θεός να τις κάνει) είχαν ετοιμαστεί με τα τρόλει να σερβίρουν και περίμεναν πίσω από τις κουρτίνες εμποδίζοντας με λαβές κάθε επιβάτη που ήθελε να πάει τουαλέτα. Δυστυχώς (γιατί πίστευα πως θα κάναμε όλη την πτήση με την επιγραφή αναμμένη) την έσβησε και άρχισε το σέρβις. Αχ. εκεί τα κορίτσια απέδειξαν ότι μάλλον είχαν γνωστό τον υποταχτικό του Θαπατέρο και τις έβαλε στην κλικ διότι τους πήρε μόλις 1 ώρα να σερβίρουν τη καμπίνα. Τα έκαναν όλα. Τους έφευγε το τρόλει, τους χάλαγαν τα μηχανήματα πιστωτικών καρτών, μετρούσαν τα ρέστα όπως μετράμε στο δημοτικό και έτσι κυλούσε η ώρα. Φυσικά η συνενόηση αν ήθελες κάτι γινόταν σε άπταιστη νοηματική δείχνοντας τις φωτογραφίες του inflight menu magazine. Ευτυχώς που υπήρχε και αυτό. 5 ευρώ για ένα σάντουιτς με σοκολατάκι-δείγμα-mars και μπουκαλάκι νερό σε μέγεθος αντιβίωσης δεν το λες κακό στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Ο κυβερνήτης κάποια στιγμή έβγαλε φωνή και μας ενημέρωσε πως πετάμε στα 18000 πόδια και με ταχύτητα 820 km/h και πως θα είμαστε στη Μπαρθελόνα ακριβώς στις 7. Δεν είπε ψέμματα. 2 λεπτά μετά τις 7 πιάναμε στο El Prat μέσα σε μία μουντίλα. Στάθμευση σε remote, βόλτα με το λεωφορείο στο αεροδρόμιο, παραλαβή αποσκευών και διάσχιση όόόόλου του terminal για να φτάσεις στο τρένο. Α ρεε βενιζέλεεεεε.
VY5570 BCN-ATH
13OCT08 2235-0225*
EQP : 320, REG : ECJFF
TAKEOFF : 2243, LANDING : 0212
Η σελίδα της vueling μου άρεσε πιο πολύ. Πιο γρήγορη, πιο φιλική. Με δυνατότητα να αλλάξεις οτιδήποτε θες, για την πτήση σου (πάντα). Η μεταμεσονύχτια άφιξη (και αναχώρηση) στην (από) Αθήνα πρέπει να είναι το φετίχ των loco εταιρειών της ευρώπης. Τη βρίσκουν να λένε η μία στην άλλη πως προσγειώνονται στο Βενιζέλο μέσα στην πίσα. Δε μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά (πέραν από τα φτηνότερα τέλη τη νύχτα?). Το καλό στην περίπτωση αυτή είναι πως έχεις όλη τη μέρα μπροστά σου (όταν φεύγεις από τον προορισμό σου). Το κακό είναι πως φτάνεις σε μία κατάσταση που πρέπει να αποστειρωθείς και να κοιμηθείς για να φύγει ο κάματος. Η vueling είναι εξοστρακισμλενη στο terminal C, ένα terminal για το οποίο περπατάς ακόμα περισσότερο απόσο σας είπα για την παραλαβή αποσκευών πριν. Πας πας πας και φτάνεις στα άδεια γκισέ της. Ευγενέστατη η κινεζοειδής υπάλληλος πολύ χάρηκα που μίλησα λίγο αγγλικά σε αυτή τη χώρα, μας έδωσε θέσεις στη σειρά 5/6. Μέσα μου είχα μία υποψία πως μπορεί να μην είναι εκεί τόσο στενά. Μα όχι. Πόσο ματαιόδοξος είσαι πια. Αυτές οι εταιρείες δεν λυπούνται τον επιβάτη που πληρώνει λίγα. Τον χτυπάνε με το γάντι και τον στριμώχνουν. Τα συμβατικά καθίσματα(αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε) μπορώ να πω πως δε μου έκαναν διαφορά από την click. Δεν ξέρω βέβαια τι γινόταν στις πιο πίσω σειρές και δεν ήθελα και να ανακαλύψω καθώς και μια παρέα θορυβωδών ελλήνων είχε κάνει κατάληψη στις τελευταίες σειρές.
Αντίθετα με την πτήση της click η πτήση αυτή ήταν με περίπου 50-60% πληρότητα (να γιατί γίνονται οι συγχωνεύσεις), και με δεδομένο πως μέχρι και 10-15 μέρες πριν η εταιρεία πουλούσε την πτήση 90 ευρώ (ούτε για την Ικαρία δε βρίσκεις τέτοιο ναύλο πια!) δεν ξέρω κατά πόσον κέρδισε από αυτό το σκέλος. Επιβίβαση από remote πάλι στο 3 χρονών αεροπλάνο με τα 3χρωμα headrests και ένα πλήρωμα πιο νυσταλέο και από μένα. Ψιλοάδεια η πτήση, έγκαιρη επιβίβαση οπότε δεν δικαιολογείται η καθυστέρηση και έτσι στις 2235 κάναμε taxi για να απογειωθούμε 8 λεπτά αργότερα μέσα σε βαθύ σκότος. Πάνω από τη Σαρδινία ο κυβερνήτης σε ισπανικά και σε μια δική του γλώσσα (αγγλικά μάλλον) μας μίλησε για το τι έκανε σήμερα στη δουλειά του και περιχαρής μας είπε πως ένα τελγινθ (aka tailwind) θα μας σπρώξει στην Αθήνα νωρίτερα.
Το πλήρωμα αφού πέρασε ταχύτατα με το τρόλει να πουλήσει στους λιγοστούς ξύπνιους επιβάτες(η vueling δεν έχει προιόντα πέραν τροφίμων/ποτών), αναπαύθηκε στο galley διαβάζοντας βιβλία (επίπεδο παιδί μου αυτοί οι συνοδοί), ώσπου αρχίσαμε την κάθοδο οπότε θέλοντας να αποδιώξουν το loco πρόσωπο μας πρόσφεραν καραμελίτσα (how sweet!). Και ύστερα ήρθε εκείνη η στιγμή που περίμενα, η νυχτερινή προσέγγιση στην Αθήνα! Πιάσαμε 03L στις 0212 και καταλήξαμε στο Α01 (i think, εκεί που είναι το Α01-Β02 gate τεσπά) κοιτώντας τους αγουροξυπνημένους ή αύπνους επιβάτες που θα έπαιρναν το αεροπλάνο στην επιστροφή του. Χ95 για το κέντρο της πόλης and here we are back to basics.
Αποφώνηση-Σύγκριση-Σοκ-Και-Δέος
δεν ξέρω αν το καταλάβατε μιας και όπως ξέρετε γράφω πολύ διακριτικά χωρίς να εκθέτω, αλλά η click μου άφησε μια κακή εντύπωση.
Το θετικό από το site της ήταν πως μπορούσες να κλείσεις τη θέση που ήθελες. Κατά τα άλλα κοροιδία ότι μπορείς να αλλάξεις πτήση εντελώς αλλά όχι να βάλεις βαλίτσες. Και ειδικά όταν δε μπορείς να καλέσεις το κέντρο τους από Ελλάντα. Μου έδωσε την εικόνα ότι η μάνα-ιμπέρια έφτιαξε ένα low cost-low value προιόν να πουλάει από τη βαρκελώνη τώρα που αυτή την έκανε. Μου τη δίνουν επίσης τα ανίκανα πληρώματα.
Αποφωνώ λοιπόν :
Άνεση : Χ (άμα βάλω και άλλα δύο Χ δίπλα θα περιγράφει πλήρως την κατάσταση)
Γεύματα-Inflight service : Πως είπατε? Θυμίστε μου πόσο πληρώσατε?? θα έκλινα ελαφρώς προς τη vueling πάντως
Πλήρωμα: ψήφο στη vueling (δεν το περιμένατε ε?)
Ακρίβεια : τα δεδομένα μιλούν ελαφρώς υπέρ της vueling
Συνεπώς vueling συγχαρητήρια, θα σας δούμε στην επόμενη φάση!
Και κάπου εδώ σας αφήνω και θα πάω να αρχίσω να γράφω την υπερπαραγωγή πάσχα στο νησί του πάσχα διότι ο Ovelix φωνάζει. Καλό σας βράδυ!
Clickair και Vueling. Μέχρι πρόσφατα ανταγωνίστριες. Πλέον οδεύουν στη συγχώνευση, στη σύγχρονη αυτή τάση της αεροπορικής αγοράς μιας και η εναλλακτική είναι μάλλον το λουκέτο. Την πρώτη εναλλακτική διάλεξαν οι δύο εταιρείες, με την Iberia να παραμένει κάτοχος του 80% της click και συνεπώς με λόγο και στη νέα εταιρεία που μάλλον θα μπει σε τροχιά το καλοκαίρι του 2009.
Ελπίζουμε και τότε να μπορούμε να πάμε (και να έρθουμε) στη Βαρκελώνη με 150 ευρώ.
XG1519 ATH-BCN
09OCT08 1700-1900
EQP : 320, REG : ECKDX
TAKEOFF : 1712, LANDING : 1902
Αχ αυτή η Κλικ. Ή αλλιώς πως 180 άτομα μαζί με 2 μωρά και ένα σκύλο κάνουν κλικ σε ένα 320 για Βαρκελώνη! Ό,τι πληρώνεις παίρνεις θα μου πείτε αλλά θα ήθελα αφού πλήρωνα να μπορούσα σαν ταπεινός κάτοικος Ελλάδος να μπορώ να κάνω αλλαγή π.χ. στον αριθμό αποσκευών που κουβαλάω μαζί μου. Κάτι το οποίο δε μπορεί να γίνει Online αλλά μπορεί να γίνει τηλεφωνικά αμ έλα που το τηλέφωνο που φιγουράρει στο site της συμπαθούς κατά τα άλλα εταιρείας δεν καλείται από Ελλάντα. Και όχι τίποτε άλλο αλλά το ποσό είναι 2πλάσιο όταν φτάσεις στο checkin. Όχι εάν κάνεις τη φασαρία της ζωής σου και ρίξεις και ένα δάκρυ στο βωμό του checkin.
Το αεροσκάφος (ολοκαίνουριο παραδοθέν τον Ιούνιο του 2007) αφίχθη στις 1615 από την πρωτεύουσσα της Καταλονίας και στάθμευσε στα remote stands στο Β40κάτι. Λίγα λεπτά αργότερα θα ξεκινούσε η επιβίβαση ανελέητων ελλήνων φωνακλάδων με μια αστείρευτη θέληση για την κατάκτηση της Μπαρθελόνα αλλά και ισπανών τουριστών που έψαχναν το μύθο τους στη χώρα μας(τι ωραία αυτή η τουριστική ανταλλαγή). Όλοι θα είχαν μια θέση. Αλλά δεν θα την είχαν πληρώσει όλοι το ίδιο. Η μαμά-ιμπέρια (μοσχο)πουλά και αυτή (αρκετές) θέσεις της click (αφού η ίδια απεσύρθη διακριτικά από το El Prat) σε τιμές που αυξάνονται με μη κατανοητό τρόπο και φυσικά δεν έχουν σχέση με αυτές που πουλά η click από το site της. Έτσι άρχισα να πιστεύω πως ο καθένας είχε πληρώσει κάτι διαφορετικό για αυτή την πτήση. Κανείς πάντως δεν πρέπει να είχε πληρώσει τα κερατιάτικα της βαλίτσας, μιας και τα ντουλαπάκια γέμιζαν και γέμιζαν αποσκευές, κουτιά, τσάντες, και έσπρωχνε ο κόσμος για να χωρέσουν όλα. Και οι ξυνές αεροσυνοδοί (θα σας πω μετά για την ανικανότητά τους) να προσπαθούν να κλείσουν τα ντουλαπάκια αυτά και να τα χτυπάνε σα χταπόδια στα βράχια. Πόσο ανεγκέφαλο ον μπορείς να είσαι για να καταλάβεις πως δεν κλείνει ένα ντουλαπάκι αν έχει μέσα 18 βαλίτσες? Μην το χτυπάς ήθελα να της φωνάξω, έχει ψυχή... αλλά και να της το λεγα δε θα το καταλάβαινε..! Κάπου εκεί είχα παλουκωθεί στη σειρά 23 και άρχισε να με πιάνει η αγοραφοβία μου.
Τα καθίσματα recaro μου δίνουν την αίσθηση πως δημιουργήθηκαν για να στριμωγνόμαστε περισσότερο και ναι το ομολογώ ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα πως βρίσκω μπροστά, πως δε χωράω, πως θα σπάσω στα δύο. Γύρω μου παντού άνθρωποι και η αεροσυνοδός-σπίρτο να συνεχίζει να χτυπάει το ντουλαπάκι για να κλείσει. Και αφού το 320 γέμισε ασφυκτικά με κόσμο και βαλίτσες ήγκηκεν η ώρα της αναχώρησης. Το παντελώς αδιάφορο πλήρωμα των 4 ισπανίδων έκανε ένα demo που θα συναγωνιζόταν σε βαρεμάρα τη λάμψη μετά το 1000οστό επεισόδιο ενώ είχαμε ήδη τσουλήσει στις 1700 ακριβώς για το κατώφλι του 03L τον οποίο και αφήσαμε στι 1712 ακριβώς. Αριστερή στροφή και πορεία για Κέρκυρα, Κάπρι, Σαρδινία και μετά Βαρκελώνη (στο περίπου μη το δέσετε και κόμπο). Ο κυβερνήτης πάντως δεν είχε κέφια. Μέχρι τις 1750 (ώρα ελλάδος) είχε αναμμένο το προσδεθείτε ενώ οι αεροσυνοδές (ο θεός να τις κάνει) είχαν ετοιμαστεί με τα τρόλει να σερβίρουν και περίμεναν πίσω από τις κουρτίνες εμποδίζοντας με λαβές κάθε επιβάτη που ήθελε να πάει τουαλέτα. Δυστυχώς (γιατί πίστευα πως θα κάναμε όλη την πτήση με την επιγραφή αναμμένη) την έσβησε και άρχισε το σέρβις. Αχ. εκεί τα κορίτσια απέδειξαν ότι μάλλον είχαν γνωστό τον υποταχτικό του Θαπατέρο και τις έβαλε στην κλικ διότι τους πήρε μόλις 1 ώρα να σερβίρουν τη καμπίνα. Τα έκαναν όλα. Τους έφευγε το τρόλει, τους χάλαγαν τα μηχανήματα πιστωτικών καρτών, μετρούσαν τα ρέστα όπως μετράμε στο δημοτικό και έτσι κυλούσε η ώρα. Φυσικά η συνενόηση αν ήθελες κάτι γινόταν σε άπταιστη νοηματική δείχνοντας τις φωτογραφίες του inflight menu magazine. Ευτυχώς που υπήρχε και αυτό. 5 ευρώ για ένα σάντουιτς με σοκολατάκι-δείγμα-mars και μπουκαλάκι νερό σε μέγεθος αντιβίωσης δεν το λες κακό στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Ο κυβερνήτης κάποια στιγμή έβγαλε φωνή και μας ενημέρωσε πως πετάμε στα 18000 πόδια και με ταχύτητα 820 km/h και πως θα είμαστε στη Μπαρθελόνα ακριβώς στις 7. Δεν είπε ψέμματα. 2 λεπτά μετά τις 7 πιάναμε στο El Prat μέσα σε μία μουντίλα. Στάθμευση σε remote, βόλτα με το λεωφορείο στο αεροδρόμιο, παραλαβή αποσκευών και διάσχιση όόόόλου του terminal για να φτάσεις στο τρένο. Α ρεε βενιζέλεεεεε.
VY5570 BCN-ATH
13OCT08 2235-0225*
EQP : 320, REG : ECJFF
TAKEOFF : 2243, LANDING : 0212
Η σελίδα της vueling μου άρεσε πιο πολύ. Πιο γρήγορη, πιο φιλική. Με δυνατότητα να αλλάξεις οτιδήποτε θες, για την πτήση σου (πάντα). Η μεταμεσονύχτια άφιξη (και αναχώρηση) στην (από) Αθήνα πρέπει να είναι το φετίχ των loco εταιρειών της ευρώπης. Τη βρίσκουν να λένε η μία στην άλλη πως προσγειώνονται στο Βενιζέλο μέσα στην πίσα. Δε μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά (πέραν από τα φτηνότερα τέλη τη νύχτα?). Το καλό στην περίπτωση αυτή είναι πως έχεις όλη τη μέρα μπροστά σου (όταν φεύγεις από τον προορισμό σου). Το κακό είναι πως φτάνεις σε μία κατάσταση που πρέπει να αποστειρωθείς και να κοιμηθείς για να φύγει ο κάματος. Η vueling είναι εξοστρακισμλενη στο terminal C, ένα terminal για το οποίο περπατάς ακόμα περισσότερο απόσο σας είπα για την παραλαβή αποσκευών πριν. Πας πας πας και φτάνεις στα άδεια γκισέ της. Ευγενέστατη η κινεζοειδής υπάλληλος πολύ χάρηκα που μίλησα λίγο αγγλικά σε αυτή τη χώρα, μας έδωσε θέσεις στη σειρά 5/6. Μέσα μου είχα μία υποψία πως μπορεί να μην είναι εκεί τόσο στενά. Μα όχι. Πόσο ματαιόδοξος είσαι πια. Αυτές οι εταιρείες δεν λυπούνται τον επιβάτη που πληρώνει λίγα. Τον χτυπάνε με το γάντι και τον στριμώχνουν. Τα συμβατικά καθίσματα(αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε) μπορώ να πω πως δε μου έκαναν διαφορά από την click. Δεν ξέρω βέβαια τι γινόταν στις πιο πίσω σειρές και δεν ήθελα και να ανακαλύψω καθώς και μια παρέα θορυβωδών ελλήνων είχε κάνει κατάληψη στις τελευταίες σειρές.
Αντίθετα με την πτήση της click η πτήση αυτή ήταν με περίπου 50-60% πληρότητα (να γιατί γίνονται οι συγχωνεύσεις), και με δεδομένο πως μέχρι και 10-15 μέρες πριν η εταιρεία πουλούσε την πτήση 90 ευρώ (ούτε για την Ικαρία δε βρίσκεις τέτοιο ναύλο πια!) δεν ξέρω κατά πόσον κέρδισε από αυτό το σκέλος. Επιβίβαση από remote πάλι στο 3 χρονών αεροπλάνο με τα 3χρωμα headrests και ένα πλήρωμα πιο νυσταλέο και από μένα. Ψιλοάδεια η πτήση, έγκαιρη επιβίβαση οπότε δεν δικαιολογείται η καθυστέρηση και έτσι στις 2235 κάναμε taxi για να απογειωθούμε 8 λεπτά αργότερα μέσα σε βαθύ σκότος. Πάνω από τη Σαρδινία ο κυβερνήτης σε ισπανικά και σε μια δική του γλώσσα (αγγλικά μάλλον) μας μίλησε για το τι έκανε σήμερα στη δουλειά του και περιχαρής μας είπε πως ένα τελγινθ (aka tailwind) θα μας σπρώξει στην Αθήνα νωρίτερα.
Το πλήρωμα αφού πέρασε ταχύτατα με το τρόλει να πουλήσει στους λιγοστούς ξύπνιους επιβάτες(η vueling δεν έχει προιόντα πέραν τροφίμων/ποτών), αναπαύθηκε στο galley διαβάζοντας βιβλία (επίπεδο παιδί μου αυτοί οι συνοδοί), ώσπου αρχίσαμε την κάθοδο οπότε θέλοντας να αποδιώξουν το loco πρόσωπο μας πρόσφεραν καραμελίτσα (how sweet!). Και ύστερα ήρθε εκείνη η στιγμή που περίμενα, η νυχτερινή προσέγγιση στην Αθήνα! Πιάσαμε 03L στις 0212 και καταλήξαμε στο Α01 (i think, εκεί που είναι το Α01-Β02 gate τεσπά) κοιτώντας τους αγουροξυπνημένους ή αύπνους επιβάτες που θα έπαιρναν το αεροπλάνο στην επιστροφή του. Χ95 για το κέντρο της πόλης and here we are back to basics.
Αποφώνηση-Σύγκριση-Σοκ-Και-Δέος
δεν ξέρω αν το καταλάβατε μιας και όπως ξέρετε γράφω πολύ διακριτικά χωρίς να εκθέτω, αλλά η click μου άφησε μια κακή εντύπωση.
Το θετικό από το site της ήταν πως μπορούσες να κλείσεις τη θέση που ήθελες. Κατά τα άλλα κοροιδία ότι μπορείς να αλλάξεις πτήση εντελώς αλλά όχι να βάλεις βαλίτσες. Και ειδικά όταν δε μπορείς να καλέσεις το κέντρο τους από Ελλάντα. Μου έδωσε την εικόνα ότι η μάνα-ιμπέρια έφτιαξε ένα low cost-low value προιόν να πουλάει από τη βαρκελώνη τώρα που αυτή την έκανε. Μου τη δίνουν επίσης τα ανίκανα πληρώματα.
Αποφωνώ λοιπόν :
Άνεση : Χ (άμα βάλω και άλλα δύο Χ δίπλα θα περιγράφει πλήρως την κατάσταση)
Γεύματα-Inflight service : Πως είπατε? Θυμίστε μου πόσο πληρώσατε?? θα έκλινα ελαφρώς προς τη vueling πάντως
Πλήρωμα: ψήφο στη vueling (δεν το περιμένατε ε?)
Ακρίβεια : τα δεδομένα μιλούν ελαφρώς υπέρ της vueling
Συνεπώς vueling συγχαρητήρια, θα σας δούμε στην επόμενη φάση!
Και κάπου εδώ σας αφήνω και θα πάω να αρχίσω να γράφω την υπερπαραγωγή πάσχα στο νησί του πάσχα διότι ο Ovelix φωνάζει. Καλό σας βράδυ!
