Υπερατλαντικό (ΗΕR-ATH-YYZ-ATH-HER) με ΟΑ....

Υπερατλαντικό (ΗΕR-ATH-YYZ-ATH-HER) με την «πολυαγαπημένη» μας και υπερτιμημένη μας Ο.Α…..

Πρόλογος….

Το Χριστουγεννιάτικο ταξίδι είχε σχεδιαστεί και προγραμματιστεί από την αρχή του έτους , ενώ η αγορά των εισιτηρίων έγινε στα μέσα του καλοκαιριού επιτυγχάνοντας έτσι να βρω τις χαμηλότερες τιμές που υπήρξαν.
Οι τέσσερις μας λοιπόν θα περνούσαμε ένα δωδεκάωρο ταξίδι μέσα σε ένα από τα τέσσερα Α340 της Ο.Α (η μάλλον του Υπουργείου Οικονομικών… )γεγονός που σήμαινε ότι θα έπρεπε προσεκτικά να διαλέξω τις θέσεις που θα καθόμασταν , αφού δεν μου αρέσει να είμαι κοντά στις κουζίνες η τις τουαλέτες (επικρατεί συνωστισμός και στα δύο σημεία καθώς είναι και χώρος ξεμουδιάσματος). Με την βοήθεια του seating plan (Thanks Akis!!) επέλεξα τις πρώτες σειρές στο πρώτο τμήμα της economy αμέσως μετά την πόρτα και ακριβώς πίσω από το τέλος του Business τμήματος .
Το καλό με τα Α340 είναι ότι οι θέσεις είναι 2-4-2 που μας επέτρεψε να καθίσουμε 2 + 2 , εμπρός πίσω δηλαδή , και να μην είναι κανένας από τους υιούς παραπονεμένος λόγω έλλειψης παραθύρου .

Το ταξίδι….

Ο καιρός περνά γρήγορα!!!
Έτσι τα «Αραχνιασμένα» e-tickets βγήκαν από το συρτάρι μαζί με τα διαβατήρια, οι βαλίτσες είχαν τελειώσει λίγες ώρες πριν και τα ξυπνητήρια (φυσικά όχι μόνο ένα…) ρυθμίστηκαν για εγερτήριο στις 04.00 (αφού η πτήση εσωτερικού αναχωρούσε στις 07.20 ) ώστε να προλάβουμε όλοι τις πρωινές διαδικασίες , ακόμα και αυτοί που δεν ξυπνάνε εύκολα (ονόματα δεν λέω – κατάλαβες ποιον εννοώ ε Α.??).

Άφιξη στο αεροδρόμιο Ηρακλείου στις 06.10 και κατευθείαν στα γκισέ της εταιρείας για έκδοση boarding passes (και για τις δύο πτήσεις μας) καθώς και παράδοση αποσκευών μέχρι του τελικού προορισμό.
Ευγενέστατη και ορεξάτη η κοπέλα που έκανε το check in έβαλε μάλιστα με δική της πρωτοβουλία priority & transfer tags αφού η πτήση αναχωρούσε από ATH στις 09.05 και η δική μας άφιξη θα ήταν 08.15. Οφείλω να την ευχαριστήσω και δημόσια αφού κάτι τέτοιοι υπάλληλοι κάνουν τον επιβάτη φίλο και τακτικό .

Το 737 που θα μας μετέφερε στην Αθήνα ήταν κάποιο από τα ιδιόκτητα της (λυπάμαι δεν συγκράτησα reg) και το βρήκα σε κάτω του μετρίου κατάσταση στο εσωτερικό αλλά βλέπετε η φθορά του χρόνου δεν κάνει διακρίσεις ούτε για τις ιστορικές εταιρείες.....
Το πλήρωμα (δεδομένης και της ώρας) ήταν σε πολύ νωχελικούς ρυθμούς και το χαμόγελο στην καλημέρα ήταν ακριβοθώρητο .
Η απογείωση ήταν ομαλή και γρήγορη αλλά μόλις άρχισε το service και είχαν πάρει οι 2 πρώρες σειρές της economy (Business δεν είχε επιβάτες…)τον καφέ και τα μπουγατσάκια τους μία ελαφρά ανατάραξη έκανε τον πιλότο να ανάψει το προσδεθείτε σταματώντας έτσι τις αεροσυνοδούς από το να σερβίρουν τις υπόλοιπες σειρές(Εμείς στην τρίτη σειρά!!!).
Πραγματικά απόρησα αφού μέσα σε ένα λεπτό σταμάτησαν οι αναταράξεις γιατί παρέμενε αναμμένο το προσδεθείτε αλλά υπέθεσα ότι μάλλον καλύτερη ενημέρωση θα είχε ο πιλότος από μένα στο τι μας περίμενε παρακάτω…..
Τελικά προσγειωθήκαμε στο Ελ.Βεν. χωρίς να υπάρξουν άλλες αναταράξεις και φυσικά χωρίς να πιούμε καφεδάκι .Η Ηγουμένη μας ζήτησε συγνώμη που «ο καιρός δεν επέτρεψε το service ευελπιστώντας ότι θα μας περιποιηθεί καλύτερα σε μία από τις επόμενες πτήσεις τους»…..

Ευτυχώς το 737 πάρκαρε σε φυσούσα και αμέσως οι επιβάτες όρμησαν για τους προορισμούς των . Εμείς «χαλαροί» βγήκαμε από τους τελευταίους αφού με μία μικρή χειραποσκευή που είχαμε μαζί μας αλλά και τα boarding passes της επόμενης μας πτήσης έτοιμα και ανα χείρας πήγαμε κατευθείαν στον έλεγχο διαβατηρίων όπου υπήρχε ελάχιστη ουρά και ξεμπερδέψαμε σε 2 λεπτά.
Το πέρασμα μας από το Duty Free ήταν στιγμιαίο (μόνο για προμήθεια του κακού μου συνηθίου…) και άμεση άφιξη στο Gate αφού η επιβίβαση είχε ήδη αρχίσει και η ώρα ήταν 08.55.

Στο επόμενο επεισόδιο:

Η δασκάλα αεροσυνοδός , το «service» , η άφιξη στο ΥΥΖ …

Μπαίνοντας στο Επίδαυρος (SX-DFD) μας περίμεναν στην πόρτα τρεις αεροσυνοδοί , οι δύο μιλούσαν μεταξύ τους και η τρίτη έδειχνε στους επιβάτες που δεν γνώριζαν ποιον διάδρομο να πάρουν προς αναζήτηση της θέσης τους , την σωστή διαδρομή. Εμείς εύκολα βολευτήκαμε στις θέσεις μας , παρατηρώντας ότι ενώ κάθε μία θέση είχε από ένα μαξιλαράκι , κουβερτούλα βρισκόταν ανά 2 επιβάτες μία !!! Παρατήρησα δε ότι δεν ήταν τυχαίο αφού σε όσες σειρές καθισμάτων μπόρεσα να δω έτσι είχαν τοποθετηθεί. (Προφανώς έλλειψη υλικού δεν επέτρεψε να υπάρχουν για όλους......)

Το αεροσκάφος γέμισε γρήγορα (σχεδόν πλήρες αφού ελάχιστες κενές θέσεις υπήρχαν στην Economy και η Business ήταν τουλάχιστον κατά 60% πλήρης) και το push back έγινε με ελάχιστη καθυστέρηση σε σχέση με την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης.
Το αεροπλάνο , γεμάτο καύσιμα εμπορεύματα και επιβάτες ήταν βαρύ, πολύ βαρύ , γεγονός που ανάγκασε το πλήρωμα να χρησιμοποιήσει σχεδόν όλο το μήκος του διάδρομου μέχρι να απογειωθεί!!! Προσωπικά δεν έχω ξαναζήσει τόσο αργό climb , παρά το γεγονός ότι έχω πετάξει αρκετά υπερατλαντικά και μη ταξίδια με διάφορους τύπους αεροσκαφών . Ίσως να με παραξένεψε η νωχελικότητά του αφού με Α340 ήταν η πρώτη μου πτήση (κυρίως με 747 ,777, DC-10 και Tristar έχω πετάξει). Κατάλαβα επιτέλους τι εννοούν όσοι λένε ότι έχει τέσσερα σεσουάρ μαλλιών για κινητήρες.

Μία δύο ώρες μετά και κοντά στις ακτές της Ιταλίας άρχισε το “service”. Η διαδικασία σαν οργάνωση δεν ήταν πολύ καλή και εξηγούμαι :
Πρώτα πήγαινε ένα καρότσι με τα ποτά και δύο κοπέλες (εμπρός και πίσω από αυτό)προσφέροντας ποτά στους επιβάτες και ακολουθούσε άλλο ένα καρότσι με μία κοπέλα που έδινε τους δίσκους με το φαγητό.
Στον απέναντι διάδρομο (δεξιά) πήγαιναν όλα καλά και τα δύο καρότσια είχαν μία σειρά διαφορά καρότσι με καρότσι, στην δική μας πλευρά το πρώτο καρότσι έφτανε στο μέσον του θαλάμου ενώ το καρότσι με τα φαγητά απείχε 7-8 σειρές (μπορεί να ακούγεται μικρή απόσταση αλλά έγιναν πολλά τραγελαφικά λόγω αυτού) με αποτέλεσμα στις πρώτες σειρές οι επιβάτες να έχουν τελειώσει το ποτό τους (πορτοκαλάδα ,κόλλα , κλπ) πρίν κάν φθάσει ο δίσκος τους και να μην έχουν κάτι να πιουν όταν 15 – 20 λεπτά αργότερα έπαιρναν το φαγητό τους κοκ.!!!
Στο καρότσι με τα ποτά της δικής μας πλευράς γνώρισα και την Αεροσυνοδό Δασκάλα !!
Μεταξύ μας έγινε ο εξής καταπληκτικός διάλογος :
Q
Α.Δ: Τι θα πάρετε παρακαλώ ?
Εγώ: Μία κόλλα παρακαλώ και μία πορτοκαλάδα για τον μικρό.
Α.Δ: Ορίστε(Δίνοντάς μας από ένα μικρό κυπελλάκι μισογεμάτο)
Εγώ:Ευχαριστώ.
(δοκιμάζοντας μία γουλιά διαπίστωσα ότι η θερμοκρασία των ποτών ήταν ότι πρέπει για ξύρισμα αλλά όχι για να δροσιστείς)
Εγώ: Σας παρακαλώ............ μήπως μπορείτε να μας βάλετε σε ένα ποτηράκι παγάκια???
(Εδώ έγινε και η μεταμόρφωση.) Η Α.Δ άρχισε να κοκκινίζει ,να ξυνίζει το πρόσωπό της και παίρνοντας ένα ύφος δασκάλας που μαλώνει μαθητή γυρίζοντας ένα βήμα πίσω , (είχε ήδη αρχίσει να σερβίρει την σειρά πίσω μου , δηλαδή την γυναίκα μου και το άλλο μας τέκνο)έγειρε απειλητικά προς το μέρος μου και τεντώνοντας το δάκτυλο................
Α.Δ:(Σε έντονο ύφος και με φωνή που κάλυπτε την βαβούρα της καμπίνας): Ακούστε κύριε….. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΥΤΑΙ η κατανάλωση οποιουδήποτε ποτού κατά την διάρκεια της πτήσης πλήν των προσφερομένων από το πλήρωμα….
Οι επιβάτες σταμάτησαν την «βαβούρα » και μας παρακολουθούσαν .........
Εγώ:( μετά το διάστημα που χρειάστηκε για να καταλάβω τι έγινε και αφού κατάφερα να ξανασηκώσω το πηγούνι μου από το πάτωμα που είχε πέσει από την έκπληξη!!! )Κυρία μου εγώ παγάκια σας ζήτησα και όχι τον κανονισμό λειτουργίας της Ο.Α.
Α.Δ: Εγώ κύριε οφείλω να σας ενημερώσω και να σας προειδοποιήσω!!!!!!
Εγώ: (Και ενώ ο μικρός δίπλα μου με σκουντούσε λέγοντας «δεν πειράζει μπαμπά δεν θέλω παγάκια») Κυρία μου τα παγάκια τα έχετε που τα έχετε πάνω στο τρόλεϊ , κάντε τον κόπο να μας βάλετε μερικά σε ένα ποτήρι….. Αν τα είχατε χρησιμοποιήσει πριν δεν θα κάναμε αυτόν τον διάλογο.
Α.Δ: (βάζοντας μερικά σε ένα ποτήρι οργισμένα και σκορπίζοντας άλλα τόσα στην μοκέτα) Πάρτε….
UQ
Μετά από αυτόν τον απείρου κάλλους διάλογο και την απομάκρυνσή της από την σειρά μας για «εξυπηρέτηση» των υπολοίπων επιβατών , ήρθε η ώρα του δίσκου. Προτιμήσαμε το κοτόπουλο αντί τα σουτζουκάκια (και καλά κάναμε ) και περιμέναμε να αρχίσει το μάζεμα ώστε να χαλαρώσουμε λίγο , ούτε λίγο ούτε πολύ είχαμε ακόμα τα ¾ της πτήσης μπροστά μας.
Αυτό έγινε αλλά από δύο άλλες αεροσυνοδούς που αν πρόσεξα καλά ήταν στο πίσω μέρος της economy . Η προβολή των ταινιών άρχισε και τα σκιάδια κατέβηκαν υποχρεωτικά βυθίζοντας το αεροσκάφος στο σκοτάδι. Οι περισσότερες αεροσυνοδοί εξαφανίστηκαν αφήνοντας μία (όχι την δασκάλα) στο κάθε galley για την εξυπηρέτηση των επιβατών.
Πέραν του συμβάντος αυτού , αρνητική εντύπωση μου έκανε ότι ΠΟΤΕ δεν ξαναπέρασε ΚΑΜΙΑ αεροσυνοδός (σε όλη την διάρκεια της 12ωρης πτήσης) να δεί αν κάποιος θέλει κάτι .
Όλοι όμως οι επιβάτες πέρασαν και ξαναπέρασαν από το galley για να ζητήσουν λίγο νερό αφού το προσφερόμενο ήταν πάντα σε μικρό ποτηράκι και αυτό μέχρι την μέση. Συνωστισμός στον διάδρομο από τους νεροκουβαλητές επιβάτες μια και το πολύ να μπορούσες να μεταφέρεις 4 ποτηράκια …..
Ακόμα και όσοι ζήτησαν ένα μπουκάλι νερό (οικογένειες , φίλοι κλπ) μια και καθόταν μαζί , έπαιρναν αρνητική απάντηση «γιατί απαγορεύεται».

Το ταξίδι περιελάμβανε στάση στο Μόντρεαλ και η πτήση μέχρι εκεί ήταν καλή χωρίς αναταράξεις η περεταίρω «εξυπηρέτηση » από την Α.Δ.
Το απογευματινό σερβιρίστηκε λίγο πριν την προσγείωση εκεί και ήταν κρύο πιάτο (τίποτα το ιδιαίτερο , ούτε φώτο δεν άξιζε).
Αντιθέτως άξιζε η θέα των παγωμένων ακτών του Καναδά (ακόμα και η θάλασσα είχε παγώσει κοντά στις ακτές.!!!)

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την κοπέλα που μας έκανε Check in στο Ηράκλειο , αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο διχασμένη είναι η ΟΑ. Θα συναντήσεις εκπληκτικούς ανθρώπους που πραγματικά την αγαπούν και την στηρίζουν με τις πράξεις τους αλλά και «βολεμένους» που θεωρούν ότι σου κάνουν χάρη που σου μιλάνε η σου δίνουν κάτι να πιεις…..
Ας ελπίσουμε να ιδιωτικοποιηθεί μπας και αλλάξουν ορισμένοι νοοτροπία.

Η προσγείωση on time στο Μόντρεαλ ήταν από τις καλύτερες που έχω κάνει !!! Ούτε καν καταλάβαμε πως ακούμπησε κάτω το αεροπλάνο !!!
Στο δρόμο προς το gate εμφανέστατη ήταν η προηγούμενη μεγάλη χιονόπτωση αφού οι σωροί από τα χιόνια ήταν ιδιαίτερα μεγάλοι.
Στο gate μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη !!
Μία Μεξικάνα μες τα χιόνια !!!
Στο Μόντρεαλ άδειασε περίπου το μισό αεροπλάνο. Σύμφωνα με τον πιλότο , θα μέναμε περίπου 40 λεπτά για ανεφοδιασμό , άδειασμα αποσκευών και εμπορευμάτων και θα αναχωρούσαμε για τον τελικό μας προορισμό Το Τορόντο.

Αμ δε……

Κάποιος επιβάτης κατέβηκε αφήνοντας τις χειραποσκευές του πίσω!!! :evil: :evil:

Μία ώρα και 15 λεπτά μετά άρχισαν οι ανακοινώσεις να προσδεθούν στις θέσεις τους οι επιβάτες για να γίνει καταμέτρηση και αναγνώριση χειραποσκευών. Η διαδικασία αυτή κράτησε περίπου μισή ώρα. Τελικά αφού ανευρέθηκαν οι χειραποσκευές του αφηρημένου επιβάτη ξεκινήσαμε με 2 ώρες καθυστέρηση ….πάλι καλά (θα δείτε στο τέταρτο επεισόδιο γιατί το λέω….).
Η πτήση Μοντεάλ -Τορόντο είναι μόνο 55 λεπτά και ήταν και αυτή τέλεια.
Το Α340 , ελάχιστα φορτωμένο απογειώθηκε σβέλτα και ανέβηκε γρήγορα στα 10000 μέτρα. Η ώρα πέρασε γρήγορα και επιτέλους μετά από 14 περίπου ώρες θα βγαίναμε σε καθαρό αέρα.
Η διαδικασία διαβατηρίων και τελωνείου ήταν γρήγορη και φτάσαμε μετά από αρκετό περπάτημα στον ιμάντα.
Σημειώστε εδώ ότι για να πάρεις καροτσάκι στο Τορόντο , χρειάζεσαι κέρμα των 2 Καναδικών Δολαρίων( !!!) αλλά είχαν κάποιους που σου άλλαζαν ευρώ σε δολάρια εμπρός από τα καροτσάκια…
Το τελικό χτύπημα του ταξιδιού έγινε στον ιμάντα: Ήταν μικρός (άντε να έφθανε για Α321, αλλά σε καμία περίπτωση για Α340 η Jumbo)και απαρχαιωμένος , δεν έφτανε δε αυτό , αλλά πάνω στον ιμάντα βρισκόταν και γύριζαν καμία 100 αποσκευές (προφανώς από άλλη πτήση) και ενώ είχαν περάσει περι τα 40 λεπτά από την προσγείωση καμία αποσκευή της πτήσης μας δεν έβγαινε.
Οι πιο θερμόαιμοι άρχισαν να ψάχνουν μήπως έγινε παρεξήγηση και έχουμε πάει σε λάθος ιμάντα , αλλά δυστυχώς 10 λεπτά αργότερα αποδείχθηκε ότι σε σωστό ιμάντα ήμασταν …

Ένας χείμαρρος από αποσκευές άρχισε να πέφτει από την κορυφή του πάνω στις υπάρχουσες αποσκευές!!!!!
Το Ελληνικό σπρώξιμο έδωσε και πήρε , αφού αν καθυστερούσες ένα δευτερόλεπτο ήταν βέβαιο ότι η αποσκευή σου θα γινόταν σάντουιτς μεταξύ φρακαρισμένων άλλων αποσκευών.
Λυπήθηκε η ψυχή μου μία κοκάλινη Delsey βαλίτσα η οποία άνοιξε από την πίεση σαν τριαντάφυλλο!!
Από κάποια άλλη έτρεχαν υγρά από το ξεσκισμένο πανί της ......
Η εικόνα παρέπεμπε σε τριτοκοσμικές συνθήκες και θεωρώ ότι δεν δίνει καλή εικόνα του Καναδά. Χρειάζεται απαραιτήτως βελτίωση και εδώ πρέπει να πούμε ότι το Ελ. Βεν. είναι σαφώς καλύτερο . Όχι μόνο από το YYZ αλλά και από πολλά άλλα που είναι διάσημα.

Εδώ κάπου τελειώνει η φλυαρία μου για το πρώτο σκέλος του ταξιδιού , ελπίζω να μήν σας κούρασα.

Στο επόμενο επεισόδιο : Εντυπώσεις και Φώτο από το Τορόντο....

aas59":1stt3q5q said:

Α.Δ: Τι θα πάρετε παρακαλώ ?
Εγώ: Μία κόλλα παρακαλώ και μία πορτοκαλάδα για τον μικρό.
Α.Δ: Ορίστε(Δίνοντάς μας από ένα μικρό κυπελλάκι μισογεμάτο)
Εγώ:Ευχαριστώ.
(δοκιμάζοντας μία γουλιά διαπίστωσα ότι η θερμοκρασία των ποτών ήταν ότι πρέπει για ξύρισμα αλλά όχι για να δροσιστείς)
Εγώ: Σας παρακαλώ............ μήπως μπορείτε να μας βάλετε σε ένα ποτηράκι παγάκια???
(Εδώ έγινε και η μεταμόρφωση.) Η Α.Δ άρχισε να κοκκινίζει ,να ξυνίζει το πρόσωπό της και παίρνοντας ένα ύφος δασκάλας που μαλώνει μαθητή γυρίζοντας ένα βήμα πίσω , (είχε ήδη αρχίσει να σερβίρει την σειρά πίσω μου , δηλαδή την γυναίκα μου και το άλλο μας τέκνο)έγειρε απειλητικά προς το μέρος μου και τεντώνοντας το δάκτυλο................
Α.Δ:(Σε έντονο ύφος και με φωνή που κάλυπτε την βαβούρα της καμπίνας): Ακούστε κύριε….. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΥΤΑΙ η κατανάλωση οποιουδήποτε ποτού κατά την διάρκεια της πτήσης πλήν των προσφερομένων από το πλήρωμα….
Οι επιβάτες σταμάτησαν την «βαβούρα » και μας παρακολουθούσαν .........
Εγώ:( μετά το διάστημα που χρειάστηκε για να καταλάβω τι έγινε και αφού κατάφερα να ξανασηκώσω το πηγούνι μου από το πάτωμα που είχε πέσει από την έκπληξη!!! )Κυρία μου εγώ παγάκια σας ζήτησα και όχι τον κανονισμό λειτουργίας της Ο.Α.
Α.Δ: Εγώ κύριε οφείλω να σας ενημερώσω και να σας προειδοποιήσω!!!!!!
Εγώ: (Και ενώ ο μικρός δίπλα μου με σκουντούσε λέγοντας «δεν πειράζει μπαμπά δεν θέλω παγάκια») Κυρία μου τα παγάκια τα έχετε που τα έχετε πάνω στο τρόλεϊ , κάντε τον κόπο να μας βάλετε μερικά σε ένα ποτήρι….. Αν τα είχατε χρησιμοποιήσει πριν δεν θα κάναμε αυτόν τον διάλογο.
Α.Δ: (βάζοντας μερικά σε ένα ποτήρι οργισμένα και σκορπίζοντας άλλα τόσα στην μοκέτα) Πάρτε….

κλικ για όλη την παράθεση...

Δεν ξέρω αν είναι θέμα ιδιωτικοποίησης ή ο,τιδήποτε αλλά τέτοια συμπεριφορά δεν τιμά κανέναν σε αυτό το επάγγελμα. Πραγματικά, από τον διάλογο μένω άφωνος. Δεν έχω επιλέξει ποτέ την ΟΑ για Νέα Υόρκη, αλλά πάντοτε την επιλέγω για Λονδίνο και ΠΑΝΤΑ η εξυπηρέτηση είναι άψογη. Πρόσφατα φίλος ερχόμενος από Νέα Υόρκη περίμενε 15 λεπτά για ένα ποτήρι νερό. Όταν πήγε να βάλει μόνος του, η αεροσυνοδός του φώναξε "άντε, άντε, πιες το και κάτσε".

Παραμερίζω το κόμπλεξ του Έλληναρα να χρησιμοποιεί ενικό για καλύτερα (λες και θέλουμε ντε και καλά να νιώσουμε όλοι φίλοι μεταξύ μας) λέγοντας πως το περιστατικό του φίλου δεν ήταν το μόνο στα ταξίδια του για Αμερική. Μάλιστα του είπα "κάτι κάνεις, το βλέμμα σου ή δεν ξέρω εγώ τι και παρεξηγείσαι". Ύστερα από αυτό το ποστ, πιστεύω πως τον αδίκησα. Προσωπικά, ξαναλέω, δεν έχω παράπονο από τους ιπτάμενους της ΟΑ. Αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να πω, απερίφραστα, για την ανωτέρω αεροσυνοδό:

"ΜΑΖΕΨΕ ΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ" και πραγματικά δεν δίνω ΔΕΚΑΡΑ για τις επιπτώσεις στην καριέρα της ή ο,τιδήποτε. Ατέρμονες συζητήσεις εδω μέσα έχουν αναφερθεί στο πως συμπεριφερόμαστε σε πελάτες. ΠΕΛΑΤΕΣ. Η ΟΑ και η κάθε ΟΑ δεν είναι τσιφλίκι κανενός (ιδιωτική ξε-ιδιωτική) και δεν υπόκειται στις ψυχολογικές ή άλλες σκοτούρες που μας απασχολούν όταν εργαζόμαστε σε αυτήν. ΕΛΕΟΣ πια. Δεν πάει άλλο η εικόνα της εταιρίας να βασίζεται στα ψυχοσωματικά του καθενός. Η συμπεριφορά της εν λόγω "κυρίας" μου θυμίζει την συμπεριφορά των αστυνομικών της Ομάδας Ζ όταν "προστάτευαν"!! προ μηνός 2 λιμουζίνες παρκαρισμένες μεταξύ του πεζόδρομου της Βουκουρεστίου και της λεωφορειολωρίδας (την οποία παρεμπόδιζαν) οι οποίες άνηκαν σε Βι Αι Πι (του νεοπλουτίκ Αθηναικού σταυλ... κατεστημένου). Συμπεριφορά δηλαδή "είμαι κράτος και άμα σου αρέσει".

Εν ολίγοις, και δεν με ενδιαφέρουν ΚΑΘΟΛΟΥ τα ιδιοκτησιακά της ΟΑ (για να προλάβω αντιδράσεις), η άνωθι "κυρία" και κάθε αντίστοιχη "κυρία" ή "κύριος" σε θέση εξυπηρέτησης πελατών με παρόμοια συμπεριφορά πρέπει να ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΟΥΝ. Λίγο common sense επιτέλους.

aas59":1by2zp01 said:

...Η προσγείωση on time στο Μόντρεαλ ήταν από τις καλύτερες που έχω κάνει !!! Ούτε καν καταλάβαμε πως ακούμπησε κάτω το αεροπλάνο !!!....

κλικ για όλη την παράθεση...

Από την άλλη, στο Μόντρεαλ, σε αντίστοιχη πτήση με Ολυμπιακή για Τορόντο, έχω κάνει από τις χειρότερες προσγειώσεις. Όχι λόγω δεξιοτεχνείας του πληρώματος, αλλά λόγω ισχυρών αναταράξεων κατα τη διάρκεια της προσέγγισης, ενώ το αεροπλάνο εκτελούσε στροφή για να ευθυγραμμιστεί με τον διάδρομο.

Καλό τριπ ριπόρτ! Και κοινή διαπίστωση ότι στα περιφερειακά αεροδρόμια έχει πολλούς καλούς υπαλλήλους η ΟΑ. Και γω στα Χανιά είμαι πολύ ευχαριστημένος με το επίπεδο που κρατάνε την εταιρία, εξυπηρέτηση, χαμόγελο, διαθεσιμότητα,καλοί τρόποι.

To Τορόντο είναι μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ πόλη!!!

Τα μεγέθη γενικώς (από δρόμους-αυτοκίνητα , μέχρι κτήρια-σπίτια κλπ) στην Βόρεια Αμερική είναι σαφώς μεγαλύτερα από την Ευρώπη και ο επισκέπτης το διαπιστώνει συνεχώς.

Μόλις βγεις από το κέντρο του , όπου βρίσκονται τα πολυώροφα κτήρια με γραφεία αλλά και διαμερίσματα , η υπόλοιπη πόλη (μαζί με τα περίχωρα της) είναι απλωμένη και οι κατοικίες είναι κυρίως μονώροφα η διώροφα…… σπιτάκια (300 – 1000 Τ.Μ!!) με μπροστινή και πισινή αυλή που έχει γκαζόν.

Στην πόλη αυτή είναι και ένα από τα υψηλότερα κτήρια του κόσμου (CN Tower) που φαίνεται από όποια πλευρά της πόλης και αν κινείσαι !!!
Από τα στοιχεία που ανέφερε στα στατιστικά του προς σύγκριση (554,3 M ) , αυτή την στιγμή είναι το υψηλότερο στον κόσμο (με επερχόμενο βέβαια το Burj Tower στο Dubai θα χάσει αυτή την θέση) .
Η θέα είναι εκπληκτική !!!Άξιζε το κάθε Cent που δώσαμε για να ανέβουμε……
Δίπλα του βρίσκεται το Τορόντο City Centre Airport μέσα στην λίμνη του Οντάριο .

Επανερχόμενος στις κατοικίες του Τορόντο, ΟΛΑ ανεξαρτήτως μεγέθους τα σπίτια έχουν στεγασμένο παρκινγκ για ένα η δύο αυτοκίνητα , καθώς και χώρο (εντός της ιδιοκτησίας…) για αυτοκίνητα επισκεπτών….
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βιώνεις συνεχώς ,ΔΕΝ υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πλάι του δρόμου. Οι λωρίδες κυκλοφορίας είναι ακριβώς αυτό που ορίζει το όνομά τους (δηλαδή λωρίδες ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ και όχι υπαίθριο παρκινγκ).
Μια και μιλάμε με αυτοκίνητα , κυκλοφορόντας θα δείτε από πανάκριβα εισαγόμενα Mercedes , BMW , Land Rover κλπ μέχρι Smart. Τα περισσότερα όμως αυτοκίνητα στους δρυμούς είναι Αμερικανικά μοντέλα που δεν τα βρίσκουμε στην Ευρώπη .
Τα τέλη κυκλοφορίας για το 2009 από ότι έμαθα κοστίζουν περί τα 50-60 € ανεξαρτήτως κυβισμου………
Αν όμως κάποιος για να ξεχωρίζει ειδικές πινακίδες (όπως ήθελε η κυρία χωρίς σύζυγο που κατέβηκε από αυτό) κανένα πρόβλημα ……..πληρώνεις 100-120 € και είναι δικές σου.
Εντύπωση μου έκανε ό μεγάλος αριθμός Van (Επιβατικών δηλαδή αυτοκινήτων ) που έχουν επτά (7)...... πολυθρόνες για αντίστοιχους επιβάτες.
Σε ερώτησή μου για τον μεγάλο αυτό αριθμό πήρα την εξής απάντηση : Κάθε οικογένεια εκτός των άλλων αυτοκίνητων έχει και ένα Van.

Κατά την διάρκεια της διαμονής μας είχαμε συχνότατες χιονοπτώσεις (σχεδόν καθημερινά) αλλά οι δρόμοι εντός 24 ωρών ήταν καθαροί χωρίς χιόνια η πάγο. Η κυκλοφορία γινόταν κανονικά ακόμα και κατά την διάρκεια της χιονόπτωσης αφού ειδικά διασκευασμένα φορτηγά (και φορτηγάκια) με ενσωματωμένα κάτι σαν φτυάρι μπροστά και πίσω μηχανισμό διασκορπισμού αλατιού , κυκλοφορούσαν συνεχώς και χωρίς διακοπή σε όλους τους δρόμους (κεντρικούς και μη !!!) μην επιτρέποντας έτσι το χιόνι να πατηθεί και να μετατραπεί σε πάγο.
Ίσως φανεί παράξενο σε όσους με διαβάζουν και ζουν σε περιοχές της Ελλάδος που πιάνει χιόνι τον χειμώνα , αλλά ενώ εδώ (στην Ελλάδα) οι αρχές απαγορεύουν την κίνηση στους δρόμους σε οχήματα χωρίς αλυσίδες , στον Καναδά ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι αλυσίδες!! !
Κανένα αυτοκίνητο δεν τις χρησιμοποιούσε , σε κανένα κατάστημα με είδη αυτοκινήτου δεν τις είδα προς πώληση.
Ίσως γι’ αυτό οι δρόμοι τους δεν είχαν λακκούβες και σαμαράκια .

Φυσικά δεν νοείται επίσκεψη στο Τορόντο και να μην «πεταχτείς» μέχρι τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
Ένα μόνο θα πώ……………..ΚΡΥΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
Το σπρέι που δημιουργείται από την πτώση του νερού( παρά τους -17 βαθμούς ) βρίσκεται στην ατμόσφαιρα χίλια περίπου μέτρα τριγύρω του.
Ακόμα και αν δεν το δείς το καταλαβαίνεις αφού μουσκεύουν (και στην συνέχεια παγώνουν τα πάντα πάνω σου (από σκούφους μέχρι φωτ. Μηχανές…..) .
Το κρύο τσουχτερό (λόγω της υγρασίας) και μόνο λίγα λεπτά μπορείς να αντέξεις . Μερικές γρήγορες φωτό και δρόμο για τα πέριξ του. (Ξενοδοχεία , καζίνα κλπ.)
Στην πόλη του Νιαγάρα βρίσκεται και το (κιτς να το πω??? , τουριστικό να το πώ??? , διαφημιστικό να το πώ???) ξαπλωτό κτήριο του Ripley’s .
Με αυτά και με αυτά βραδιαστήκαμε εκεί.
Επιστροφή λοιπόν στην βάση μας για ξεκούραση και για προετοιμασία εξόρμησης στα μαγαζιά τις επόμενες μέρες…..
Στα πολλά εμπορικά κέντρα που επισκεφτήκαμε ο κόσμος ήταν πολύς και γενικά ψώνιζε…
Σε γενικές γραμμές η οικονομία του Καναδά δείχνει σαφώς ποιο ζωντανή σε σχέση με τις ΗΠΑ αλλά και την Ευρωπαϊκή.
Σε ένα από αυτά τα εμπορικά βρισκόταν και το δέντρο Svarovski που είχε ύψος τέσσερις ορόφους και φυσικά ….χιλιάδες κρυσταλλάκια του οίκου!!!
Σε κάποιο άλλο βρήκα την ευκαιρία να κάνω το……….. spoterικό καθήκον μου(σαν σωστό μέλος του airliners.gr)

Οι μέρες όμως πέρασαν και έφθασε η ώρα της επιστροφής .
Οι εντυπώσεις μου από αυτή την πόλη ΑΡΙΣΤΕΣ. Κοσμοπολίτικη , ζωντανή , φιλική προς τους κατοίκους της.

Πρέπει να με συγχωρήσετε , δυστυχώς είναι πολλά που παρέλειψα (όπως ο αγώνα hockey που πήγαμε , όπως τα ski resorts κλπ.)

Οι λόγοι για αυτή μου την συμπύκνωση αλλά και την καθυστέρηση του ….πονήματος αυτού είναι λίγο πολύ κοινοί σε όλους μας (Μετά από τόσες μέρες απουσίας ο φόρτος εργασίας και οι υποχρεώσεις πολλές) , συγχρόνως απέκτησα και ένα βαρύ κρυολόγημα που δεν μου επιτρέπει την πολύωρη παρουσία μου εμπρός από το PC.

Στο επόμενο επεισόδιο οι Πτήσεις (πάντα με ΟΑ!!!) YYZ-ATH & ATH-HER)

Στο αντίστοιχο ταξίδι που είχα κάνει, αρχές Μαρτίου, δεν έκανα τον κόπο να πάω στους καταράκτες γιατί απλά...είχαν παγώσει, όπως με πληροφόρησαν. Αλλά θα συμφωνήσω ότι το Τορόντο είναι ένας ενδιαφέρον προορισμός, με πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις.

ΥΣ. Όταν ανεβήκατε στο CN Tower, καταφέρατε να εντοπίσετε το Rochester, στην απέναντι πλευρά της λίμνης, στις ΗΠΑ; Εγώ ακόμα το ψάχνω...

Δεν μπορώ να φανταστώ ποιος μπορεί να είπε κάτι τέτοιο !!!
Εκατομμύρια κυβικά μέτρα ρέουν κάθε λεπτό από με τέτοια ορμή , που για να παγώσει πρέπει να κάνει τρομερό ψύχος.
Ειδικά Μάρτιο (άνοιξη και εκεί...) οι θερμοκρασίες είναι σε επίπεδα θετικά (η ελάχιστα αρνητικά) και είναι μάλλον αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο.
Παρά ταύτα πάγωσε στις 29 Μαρτίου 1848!!!http://www.worldsfamousphotos.com/niagara-falls-frozen-1848.html
Σου παραθέτω link που αναφέρεται στα ιστορικά παγώματα του καταρράκτη (3 όλα κιόλα...) με τελευταίο το 1936.
http://www.iaw.com/~falls/faq.html#where

Ορισμένα μάλιστα από αυτά αμφισβητούνται.
Σημειωτέων ότι όλα τα παγώματα αναφέρονται στην Αμερικανική πλευρά του καταρράκτη που συγκριτικά με την Καναδική πλευρά μοιάζει με .....ρυάκι.

Αν θα παρατηρήσεις τις φωτό από το CN Tower θα δεις ότι δεν ήταν πολύ διαυγής μέρα, σύμφωνα με γνώστες με διαυγή ημέρα βλέπεις καθαρά τις ΗΠΑ.

Πραγματικά, το Τορόντο είναι μια από τις καλύτερες πόλεις για να ζεις παγκοσμίως - έχει άλλωστε πολλάκις καταταχθεί στο Top-10 της ποιότητας ζωής (δίπλα σε πόλεις όπως η Ζυρίχη). Είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα πολυπολιτισμικής και ανεκτικής μητρόπολης, με όλες τις φυλές να συνεργάζονται και να ζουν αρμονικά. Δυο φορές που είχα την τύχη να το επισκεφτώ, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ειδικά το 1988, παιδί ακόμα, ερχόμενος από μια σχεδόν υπανάπτυκτη (με τα σημερινά δεδομένα) Ελλάδα, η όλη εμπειρία (με τις υπερλεωφόρους, τους ουρανοξύστες, τα περιποιημένα πάρκα και τα σπιτάκια που αναφέρεις) ήταν ένα "πολιτισμικό σοκ".

Ο Νιαγάρας είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη στην ευρύτερη περιοχή, ειδικά αν τον επισκεφτείς την άνοιξη, οπότε τα πάρκα του είναι ολάνθιστα με τουλίπες και οι καταρράκτες έχουν το περισσότερο νερό. Βέβαια, όπως όλα τα τουριστικά μέρη, έχει αρκετές παγίδες για αφελείς τουρίστες με παιδιά, κυρίως γύρω από την οδό Clifton Hill. Λίγο βορειότερα, στις όχθες της λίμνης Οντάριο το γραφικό χωριουδάκι Niagara-on-the-lake αξίζει μια επίσκεψή ή διανυκτέρευση σε παραδοσιακή πανσιόν.

Τέλος, για το "πάγωμα" που είπαν κάποιοι, μάλλον θα εννοούσαν μερικό πάγωμα, που συμβαίνει συχνά το χειμώνα, χωρίς να διακόπτεται η ροή του νερού. Πλήρης διαπιστωμένη διακοπή ροής καταγράφηκε το Μάρτη του 1848. http://www.niagarafallslive.com/Facts_a ... _Falls.htm

To Tορόντο είναι όντως ενδιαφέρουσα πόλη και είναι ότι πρέπει για city breaks! Καθώς είναι μόλις τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο από εδώ που μένω, το επισκέπτομαι τουλάχιστον κάθε χρόνο.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι πράγματι θεαματικοί, ιδίως όπως φαίνονται από την Καναδική πλευρά. Αλλά και από την Αμερικανική πλευρά, αν και δεν μπορείς να τους δεις "κατάφατσα", μπορείς να τους πλησιάσεις με τα πόδια πολύ κοντά τόσο στην κορυφή όσο και στη βάση και να αισθανθείς όλο τους το μεγαλείο.