Πάει καιρός που έγραψα τριπ ρεπορτ. Λίγο η οικονομική κρίση που περιόρισε τα ταξίδια, λίγο η δουλειά και κυρίως η μονομέρια της star alliance και ειδικότερα της LH στην αεροπορική ζωή μου δεν έβρισκα τόσο καιρό κάτι που να με κάνει να ασχοληθώ με το σπόρ Όχι ότι η LH κοιμάτοι, το inflight entertainment app μου έκανε τεράστια θετική εντύπωση και το δοκίμασα με επιτυχία.
Εδώ και 15 χρόνια πάω σε ένα συνέδριο-σεμινάριο παραδοσιακά τον Οχτώβρη κάτι σαν το πανηγύρι στο Άργος Ορεστικό ( Το γεγονός) που αρχικά γινότανε στη Νότια Γερμανία και μετά πήγε στο υπέροχο Λουξεμβούργο. Από την άλλη όμως, το υπέροχο αυτό κράτος έχει γίνει πανακρίβου, δεν έχει καλές αεροπορικές συνδέσεις, όσο και να κόπτεται για το αντίθετο, και έτσι οι διοργανωτές βλέποντας τις συμμετοχές να πέφτουν αποφάσισαν να το βγάλουν στην γύρα ανά τις Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες και έτσι φέτος πρώτη χρονιά το ραντεβού ήταν για την Βουδαπέστη
Τα capital controls κακά τα ψέματα μας έχουν διαλύσει. Μέτρο το οποίο ίσως ήταν αναγκαίο, αλλά τόσο κακά σχεδιασμένο, που σου σπάει τα νεύρα. Χρειάστηκαν δύο μήνες να πάνε τα χρήματα στους διοργανωτές και να επιβεβαιωθεί η κράτηση οπότε πριν γίνει αυτό δεν ήθελα να κλείσω εισιτήριο για κάτι που δεν ήξερα εάν θα μπορέσω να πάω.
Η επιβεβαίωση ήρθε 25 Σεπτέμβρη και αμέσως άρχισε η μελέτη. Η Ουγγαρία για μένα ήταν μια κομμουνιστική χώρα που όμως διέφερε. Λίγο ο Πούσκας, λίγο τα γεγονότα του 55 λίγο τα Ikarus στα οποία βγάλαμε τα εφηβικά και τα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου φαινόταν διαφορετική. Είχα πάει πρώτη φορά σε συνέδριο πάλι το 2004 και ήταν λιιιγο πιο μπροστά από την κλασσική ανατολική χώρα.
Την είχα γνωρίσει όμως και από την ιστορική Malev. Την δεκαετία του 80 πολύς κόσμος την προτιμούσε από τη Θεσσαλονίκη γιατί είχε τακτικό δρομολόγιο και ήταν σημαντικά φθηνότερη για να πάς αεροπορικό ταξίδι με ανταπόκριση. Λίγο η πρόνοια των γονέων μου, λίγο η επιφύλαξη μας για το ανατολικό μπλόκ δεν την γνώρισα επί εποχής Κόμεκον (την θυμάστε?) Την δεκαετία του 90 όμως επειδή από Θεσσαλονίκη είχε βολικά δρομολόγια όλο και την χρησιμοποιούσα με μπορώ να πω θετικές εντυπώσεις. Το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης ήταν έναν μικρό τίποτα, χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον στο Transit σε βαθμό που δεν ήξερες πώς να περάσεις τη ώρα σου. Τότε ακόμα το Μακεδονία και το Ελληνικό ήταν μεγαθήρια και αν μη τι άλλο busy…Το αυτό και μέχρι το 2003 που πέταξα με την εν λόγω τελευταία φορά.
Με όλα αυτά στο μυαλό μου, περίμενα να αντιμετωπίσω τέτοια σκηνικά. Δυστυχώς ο θάνατος της Malev, όσο αναγκαίος να ήταν, δεν οδήγησε σε πραγματική εναλλακτική. Άφησε όμως χώρο ώστε το γερμανικό Lebensraum να λάβει σάρκα και οστά. AUA, LX, LH όλος ο καλός ο κόσμος έχει αρκετές πτήσεις. Έλα όμως που οι τιμές είναι φωτιά και λαύρα ενώ και η τίμια Aegean δεν πετάει καθημερινά εκεί.
Βαθύς προβληματισμός…. Οι εναλλακτικές περιορισμένες, δλδ η Airserbia ( την οποία έχω την περιέργεια να την τιμήσω) αλλά μόνο στην μετάβαση άρα στην επιστροφή πάλι μπλέξιμο….
Και τότε ξεπρόβαλε ο από μηχανής θεός O λίγδης. Ο άνθρωπος που έχει ήδη κρατήσει μια θέση στην ιστορία της αερομεταφοράς, αυτός που αγαπάς να μισείς., που τον βρίζουν 100 άνθρωποι το δευτερόλεπτο που αγοράζει τα αεροπλάνα με δεκάδες και μετράει τα κέρδη σε εκατομμύρια.
Την Ryanair την γνώρισα το 1998. Ο Λονδρέζος ξάδερφος μου αποφάσισε να παντρευτεί Ιρλανδέζα και κατά το έθιμο ο γάμος έγινε στο Ιρλανδικό χωριό της Νύφης. Η ελληνίδα θεία μου έπρεπε να φέρει όοολο το σόι από την Ελλαδα και έτσι βρεθήκαμε μπαγκάζια κουφέτα κτλπ στο STN για να ταξιδέψουμε με μια «καινούργια και φθηνή εταιρεία». Θυμάμαι από το ταξίδι πως τα ποτά τότε τα πλήρωνες αλλά κάτι πρέπει να έδιναν τζάμπα (μπορεί να κάνω και λάθος) αλλά αυτό που με είχε κουφάνει ήταν ότι τον έλεγχο στο gate στο έδαφος τον έκανε η αρχηγός του πληρώματος που κατέβαινε από το αεροπλάνο για αυτό το σκοπό. (το ξανάδα το 2003) με KLM.
Έχοντας διαβάσει όλο το φόρουμ για αυτό θέμα, αφού μίλησα με ανθρώπους που την υπηρετούν τακτικά πήρα την απόφαση και είπα: ΘΑ του τα σκάσω και ότι μας γράφει. Έλα όμως που αυτά που ήθελα δλδ μια θέση να χωράω, βαλίτσα και ασφάλεια τα πλήρωσα 275 ευρά!!!. Αμ πως!!!
Έκανα τα τσεκ ιν μου στην ώρα μου, πέρασα τις κάρτες στο passbook και έσπευσα για τον Βενιζέλο. Στο τσεκ ίν είχε και μα σχετική ερημιά, εξυπηρετήθηκα και από γραμμή προτεραιότητας γιατί λέει είχα ναύλο business plus!!! Μεγαλεία!
Η αναχώρηση για την FR1242 ήταν από την Β31 στην υπόγα όπου γινόταν το έλα να με δείς. Περάστε στο Priority Q με λένε, πάω και εγω, νταξ για γελια είναι μιας και απλώς σε χωρίζουν με μια κορδέλα ( τι άλλο να κάνουν δλδ) αλλά γέλασα που σε χωρίζουν έτσι και μέσα στο λεωφορείο.
Η επιβίβαση γρήγορα από την σκαλίτσα του αφους ( πρακτικό μπορω να πω) με καλοσώρισμα στα ελληνικά από την συνοδό που ήταν ελληνίδα και θέση 3C. Απορία, αυτές οι θέσεις έχουν παραπάνω leg room ή εγώ κατάλαβα λάθος? Τα 185 cm δεν μπορούσαν να βολευτούν με τίποτα. Δεν βαριέσαι. Ο κόσμος συνέχισε να φτάνει και να φτάνει, πληρότητα 97% μου φάνηκε. Πανικός, κόσμος, ρε καλά λέω τέτοια εποχή τι στο καλό? Ετερόκλητο κοινό, ήμασταν καμιά 5-6 business travelers ( ο θεός να μας κάνει) με τα travel suit μας μετά κάτι νοικοκυρές που θα κέρδισαν κανα διαγωνισμό στο Skip, νεολαία μπόλικη χαλαβετζου ιδίως Ούγγροι κάτι παπουδογιαγιάδες που περίσσεψαν εκεί από το παιδομάζωμα, τι να λέμε…
Η καμπίνα μές την βρώμα βέβαια, ενώ το γκρι πλαστικό στην είσοδο έχει γίνει μαυριδερό διότι είναι άγνωστο εάν καθαρίστηκε ποτέ. Το τραπεζάκι δίπλα στο δικό μου όταν το άνοιξε ο δίπλα είχε ένα χρώμα αποξηραμένου άσπρου χρώματος που οι αρχαιολόγοι θα απέδιδαν σε αποξηραμένο λευκό υγρό πιθανώς γάλα η μιλκ σεικ..
Ενώ στο gate, 3 κυρίες της παλαι ποτε κραταιάς Olympic handling, με πράσινο συριτι παρακαλώ, τσιμπούσαν κόσμο με oversized hand luggage από την άλλη μου φάνηκε ότι πολύς κόσμος δεν σέβεται τους κανόνες για το μέγεθος και το βάρος….
Πάντως, η εταιρεία είναι σε ένα διαρκές πανικό, όλοι κοιτάν να ενεργήσουν γρήγορα και έτσι υπήρχε μια συνεχής παρότρυνση του στυλ προχωρείτε!!! απο όλους ώστε η επιβίβαση έγινε σχετικά γρήγορα. Ο κόσμος είναι νομίζω αρκετά πειθαρχημένος σε σχέση με άλλες εταιρίες, κάθονται δένουν την ζώνη και περιμένουν, ίσως είναι το κοινό αυτής της εταιρείας, Σε χρόνο dt o dispatcher τα είπε με τον F1, αυτός έκανε το τυπικό walk around και πολύ γρήγορα επέστρεψε, μάζεψαν σκάλες κτλπ και τροχοδρομήσαμε για να πάρουμε την θέση της απογείωσης. Ο F1 και στις δυο πτήσεις ήταν ο ίδιος και ο αυτός, ένα παιδί γύρω στα 30 που έκανε χαβαλέ με τις αεροσυνοδές, μας καλωσόριζε, και έπινε και νερό από ένα μεγάλο μπουκάλι…. Η εικόνα που έχεις για αυτούς στην ryanair πάει περίπατο, χωρίς να το λέω αρνητικά.
Η απογείωση ήταν ταχύτατη, το λαμπάκι για τις ζώνες έσβησε και αμέσως άρχισε η διαφήμιση για το πλούσιο μενού τα ποτά και τα αναψυκτικά. Δεν είναι κακά και εντάξει οι τιμές δεν είναι τοοσο τρελές. Από την άλλη λόγω χώρου δεν ξέρω εάν θα απολάμβανα τα λαζάνια και τις πατάτες και τις λοιπες σπεσιαλιτε. Νομίζω το να πάρεις κάτι από πριν από το αεροδρόμιο (φρέσκο σάντουιτς πχ) μου φαίνεται πιο λογικό και αγοράζεις καμιά μπύρα κτλπ. Το τσάι που πήρα εγώ ήταν μπόλικο και ενδιαφέρον.
Το 737 είχα να το τιμήσω αρκετό καιρό. Λες να είναι το γεγονός ότι ήμουν μπροστά ενώ συνήθως της πέφτω γαλαρία, ή εχει αθόρυβο μοτέρ σε σχέση με τα συνήθη 320 κάτι μου άρεσε πιο πολύ. Κιμπάρικο ταξίδι κάναμε και στα δύο σκέλη.
Το προσωπικό καμπίνας προσπάθησε να μας πουλήσει διακριτικά και τα αρωματάκια που είναι σε καλή τιμή, πήρα καλλυντικά για την βαφτιστήρα μου, έριξε και το ξυστό και πρέπει να πήγαν καλά και οι πωλήσει στο catering.
Λίγο τα γεράματα, λίγο η περιέργεια είπα να πάω για μελέτη της τουαλέτας. Εντάξει, μετά την γενική εικόνα της καμπίνας τι μπορούσε να είναι άραγε διαφορετικό? Τίποτα. Μελέτησα το κάθισμα, το νεροχύτη το πάτωμα. Για το κάθισμα είμαι σίγουρος ότι δεν καθαρίστηκε ποτέ επιμελώς. Ένας θεός ξέρει τι μικρόβιο θα υπάρχει. Το υγρό σαπούνι είχε τελειώσει προ πολλού και κανένας δεν ασχολήθηκε να κάνει refill. Δεεεν βαριέσαι….
Επέστρεψα στο κάθισμα απογοητευμένος και προβληματισμένος. Υπάρχει νομίζω κενό. Εάν έχεις ένα ταπεινό μαγαζάκι που πουλάει τυρόπιτες και καφέδες στην Αμφίκλεία (λέμε τώρα) θα περάσει κανένα υγειονομικό, ο αστυνόμος μπορεί να ξυπνήσει στραβά και να σε γράψει, ένας υποτυπώδης έλεγχος υπάρχει. ¨Ασε που το κοινό θα σου βαλει αμέσως Χ. Στα αεροπλάνα τέτοιο σκηνικό απ όσο αντιλαμβάνομαι δεν παίζει, εκτός εάν ισχύει κάτι άλλο οπότε ενημερώστε.
Τα 100 λεπτά πέρασαν και προσγειωθήκαμε στην Βουδαπέστη. Η έκπληξη είναι ότι κατεβαίνεις από το αεροπλάνο και περπατάς στην άκρη της πίστας εκτεθειμένος στον καιρό για αρκετή ώρα. Δεν λέω, για μένα που γουστάρω να μυρίζω αεροπορικό καύσιμο και να ακούω αεροπλάνο ήταν μαγεία, αλλά για τις μαμάδες με τα καρότσια, την κυρά κούλα (εξερευνήτρια) και λοιπούς, μάλλον ταλαιπωρία το λές…
Φτάσαμε σε μια αίθουσα αφίξεων που θυμίζει πολύ Ρόδο της δεκαετίας του 90….Συνωστισμός στον ιμάντα, άργησε κανενα 20λπετο να αρχίσει η παράδοση τον αποσκευών και άμεσα στην ουρά για FO TAXI την επίσημη εταιρεία ταξί του αεροδρομίου όπως λέει.
Το εκτίμησα. Μας έβαζαν στην ουρά, σε χρόνο dt σου έδιναν ένα χαρτι με τα στοιχεία του οχήματος, και τσουπ επιβιβαζόσουνα σε ταξι. Εμένα μου έκατσε ταξιτζου η οποία ήταν σχετικά νορμάλ οδηγός με λίγες ταξιτζίδικες ταρζανιές και με πήγε στο ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο.
Τόσο την συμπάθησα που την έκλεισα για την επιστροφή. ¨Ήταν στην ώρα της, παρέλαβε, αλλά ήταν rush hour Παρασκευής και έτσι χρειάστηκαν περίπου 70 λεπτά να φτάσουμε στο αεροδρόμιο. Εντυπωσιακό από μακριά, η αίθουσα αναχωρήσεων σκέτη απογοήτευση. Στενή, τόσο που ή ουρά να κάνει ζικ ζακ και γενικώς σε προδιαθέτει για κάτι πολύ μέτριο. Το τσεκ ίν διεκπαιρεώθει άμεσα, και έσπευσα να περάσω έλεγχο χειραποσκευής. Υπάρχει η δυνατότητα να δώσεις 1500 φιορίνα ήγουν 5 ευρά και αγοράσει εισιτηριο priority. Λογικά σε καταστάσεις βιασύνης πρέπει να δίνει λύση γιατί δεν υπάρχουν πολλές αψίδες οπότε μπορεί και να καθυστερείς σε ώρες αιχμής. ¨Εκανα υπομονή, πέρασα τον έλεγχο και αμέσως μπαίνεις σε duty free heinman όπως FRA!!! Και μετά Η εκπληξη!!! Υπέροχη σάλα, άνετη με καταστήματα, με πρόσβαση στα gates και επάνω ένα συμπαθές food court!!! Καμία σχέση με όσα έχεις φανταστεί μπαίνοντας στο κτήριο.
H θύρα δεν είχε ανακοινωθεί και έκανα τις βόλτες μου για κάμποση ώρα όταν επιτέλους πήγα είδα A17 και περπάτησα προς τα εκεί. Μαζί μου προφανώς ξύπνησε και ο Mr Jekyll and Hide Γιατί πως αλλιώς να περιγράψεις αυτό το αεροδρόμιο? Κατεβαίνεις σκάλες βγαίνεις έξω και περπατάς κάτω από λαμαρίνες όμως μέχρι να φτάσεις σε ένα μεταλικό κτήριο που μοιάζει με αποθήκη ιματισμού στον στρατό ή ορνιθοτροφείο κάτι τέτοιο Γκρο μπετό κάτω, λιιγες καρέκλες και ορθοστασία…..
Και αρχίζουμε να περιμένουμε, και να μαζεύεται κόσμος και κόσμος και τίποτα….
Καθυστέρηση η λιγδιασμένη,μια ώρα!!! Δεν μπορείς να πας πίσω, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα δεν έχει τουαλέτες και το μόνο που σου μένει είναι να κάθεσαι και να σερφάρεις με το ευτυχώς δωρεάν wifi. Αυτό το αεροδρόμιο είναι σίγουρα διχασμένη προσωπικότητα αν μη τι άλλο….
Παρήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Άνοιξε η πόρτα και βγήκαμε στο διάδρομο έτοιμοι να περπατήσουμε προς το α/φος το οποίο είχε μόλις αφιχθεί. Τώρα άμα βρέχει χιονίζει κτλπ νταξ δεν έγινε και τίποτα….Και στην Μυτιλήνη το ίδιο δεν συμβαίνει? Εκ νέου ταχύτατη επιβίβαση από την μπροστινή βολική σκάλα, τακτοποίηση στην 2C αυτή την φορά και μια από τα ίδια της ανθρωπογεωγραφίας της πτήσης. Η τουαλέτα συνέχιζε να είναι το ίδιο μπίχλα όπως και η μοκέτα και το πλαστικό, το τραπεζάκι του δίπλα ήταν καθαρό και τα λαζάνια λόγω νυχτερινής ώρας και καθυστέρησης έκαναν θραύση στις πωλήσεις. Δεν είχα διάθεση για τίποτα, άνοιξα το λαπτοπ και διάβαζα απολαμβάνοντας το μεγαλείο της Boeing και το υπέροχο ταξίδι προς Αθήνας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εγείρω το θέμα της «γερμανικίλας» που τρόπο τινά κατατρέχει την Ευρώπη. Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα της Γερμανίας και γνωστή η οικονομική της ευρωστία. Αλλά να πηγαίνεις σε μια χώρα και όλα τα μαγαζιά να είναι αλυσίδες γερμανικές, να σου μιλάν δε γερμανικά όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι ούγγρος παραπάει.
Αυτή ή τάση είναι εμφανής σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητας μας πια. Τι να κάνουμε κάποτε η Γαλλία κυριαρχούσε μετά ήρθε η Αγγλία και τώρα η Γερμανία….
To sum up η εταιρεία αυτή κάτι θα κάνει καλά για να έχει τόσα κέρδη. Αλλά εκτιμώ ότι μάλλον δεν είμαι στο άμεσο target group της. Μακάρι να υπήρχε την εποχή που ναι μεν τρώγαμε με μαχαιροπήρουνα και πίναμε καφέ στις πορσελάνες αλλά για να κάνεις ένα ταξίδι πλήρωνες αδρά.
Αν με ενόχλησε κάτι σε όλο το σκηνικό είναι η μπίχλα και ή έλλειψη αξιοπρέπειας στην όλη διαδικασία. Τραγικό το αεροδρόμιο στην Βουδαπέστη για αυτές τις εταιρείες, βρώμικα αεροπλάνα. Είναι θέμα της κοινωνίας μας να βάλει ένα όριο στην τσιπιά και στην μιζέρια. Γιατί να υποχρεώνεται και ο τελευταίος τυροπιτάς να φοράει άσπρη μπλούζα και να έχει καθαρό μαγαζί και η Ryanair και η κάθε όμοια της να μην σέβεται την ανθρώπινη ύπαρξη?
Δεν θα είναι η πρώτη μου επιλογή Είμαι έτοιμος να δώσω 60 ευρώ παραπάνω σε μια παρόμοια πτήση και να πάω σαν άνθρωπος. Από την άλλη, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα της τα σκάσω όταν θα έχω ανάγκη να πάω να φάω φρέσκια μπουγάτσα και να γυρίσω!
Εδώ και 15 χρόνια πάω σε ένα συνέδριο-σεμινάριο παραδοσιακά τον Οχτώβρη κάτι σαν το πανηγύρι στο Άργος Ορεστικό ( Το γεγονός) που αρχικά γινότανε στη Νότια Γερμανία και μετά πήγε στο υπέροχο Λουξεμβούργο. Από την άλλη όμως, το υπέροχο αυτό κράτος έχει γίνει πανακρίβου, δεν έχει καλές αεροπορικές συνδέσεις, όσο και να κόπτεται για το αντίθετο, και έτσι οι διοργανωτές βλέποντας τις συμμετοχές να πέφτουν αποφάσισαν να το βγάλουν στην γύρα ανά τις Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες και έτσι φέτος πρώτη χρονιά το ραντεβού ήταν για την Βουδαπέστη
Τα capital controls κακά τα ψέματα μας έχουν διαλύσει. Μέτρο το οποίο ίσως ήταν αναγκαίο, αλλά τόσο κακά σχεδιασμένο, που σου σπάει τα νεύρα. Χρειάστηκαν δύο μήνες να πάνε τα χρήματα στους διοργανωτές και να επιβεβαιωθεί η κράτηση οπότε πριν γίνει αυτό δεν ήθελα να κλείσω εισιτήριο για κάτι που δεν ήξερα εάν θα μπορέσω να πάω.
Η επιβεβαίωση ήρθε 25 Σεπτέμβρη και αμέσως άρχισε η μελέτη. Η Ουγγαρία για μένα ήταν μια κομμουνιστική χώρα που όμως διέφερε. Λίγο ο Πούσκας, λίγο τα γεγονότα του 55 λίγο τα Ikarus στα οποία βγάλαμε τα εφηβικά και τα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου φαινόταν διαφορετική. Είχα πάει πρώτη φορά σε συνέδριο πάλι το 2004 και ήταν λιιιγο πιο μπροστά από την κλασσική ανατολική χώρα.
Την είχα γνωρίσει όμως και από την ιστορική Malev. Την δεκαετία του 80 πολύς κόσμος την προτιμούσε από τη Θεσσαλονίκη γιατί είχε τακτικό δρομολόγιο και ήταν σημαντικά φθηνότερη για να πάς αεροπορικό ταξίδι με ανταπόκριση. Λίγο η πρόνοια των γονέων μου, λίγο η επιφύλαξη μας για το ανατολικό μπλόκ δεν την γνώρισα επί εποχής Κόμεκον (την θυμάστε?) Την δεκαετία του 90 όμως επειδή από Θεσσαλονίκη είχε βολικά δρομολόγια όλο και την χρησιμοποιούσα με μπορώ να πω θετικές εντυπώσεις. Το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης ήταν έναν μικρό τίποτα, χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον στο Transit σε βαθμό που δεν ήξερες πώς να περάσεις τη ώρα σου. Τότε ακόμα το Μακεδονία και το Ελληνικό ήταν μεγαθήρια και αν μη τι άλλο busy…Το αυτό και μέχρι το 2003 που πέταξα με την εν λόγω τελευταία φορά.
Με όλα αυτά στο μυαλό μου, περίμενα να αντιμετωπίσω τέτοια σκηνικά. Δυστυχώς ο θάνατος της Malev, όσο αναγκαίος να ήταν, δεν οδήγησε σε πραγματική εναλλακτική. Άφησε όμως χώρο ώστε το γερμανικό Lebensraum να λάβει σάρκα και οστά. AUA, LX, LH όλος ο καλός ο κόσμος έχει αρκετές πτήσεις. Έλα όμως που οι τιμές είναι φωτιά και λαύρα ενώ και η τίμια Aegean δεν πετάει καθημερινά εκεί.
Βαθύς προβληματισμός…. Οι εναλλακτικές περιορισμένες, δλδ η Airserbia ( την οποία έχω την περιέργεια να την τιμήσω) αλλά μόνο στην μετάβαση άρα στην επιστροφή πάλι μπλέξιμο….
Και τότε ξεπρόβαλε ο από μηχανής θεός O λίγδης. Ο άνθρωπος που έχει ήδη κρατήσει μια θέση στην ιστορία της αερομεταφοράς, αυτός που αγαπάς να μισείς., που τον βρίζουν 100 άνθρωποι το δευτερόλεπτο που αγοράζει τα αεροπλάνα με δεκάδες και μετράει τα κέρδη σε εκατομμύρια.
Την Ryanair την γνώρισα το 1998. Ο Λονδρέζος ξάδερφος μου αποφάσισε να παντρευτεί Ιρλανδέζα και κατά το έθιμο ο γάμος έγινε στο Ιρλανδικό χωριό της Νύφης. Η ελληνίδα θεία μου έπρεπε να φέρει όοολο το σόι από την Ελλαδα και έτσι βρεθήκαμε μπαγκάζια κουφέτα κτλπ στο STN για να ταξιδέψουμε με μια «καινούργια και φθηνή εταιρεία». Θυμάμαι από το ταξίδι πως τα ποτά τότε τα πλήρωνες αλλά κάτι πρέπει να έδιναν τζάμπα (μπορεί να κάνω και λάθος) αλλά αυτό που με είχε κουφάνει ήταν ότι τον έλεγχο στο gate στο έδαφος τον έκανε η αρχηγός του πληρώματος που κατέβαινε από το αεροπλάνο για αυτό το σκοπό. (το ξανάδα το 2003) με KLM.
Έχοντας διαβάσει όλο το φόρουμ για αυτό θέμα, αφού μίλησα με ανθρώπους που την υπηρετούν τακτικά πήρα την απόφαση και είπα: ΘΑ του τα σκάσω και ότι μας γράφει. Έλα όμως που αυτά που ήθελα δλδ μια θέση να χωράω, βαλίτσα και ασφάλεια τα πλήρωσα 275 ευρά!!!. Αμ πως!!!
Έκανα τα τσεκ ιν μου στην ώρα μου, πέρασα τις κάρτες στο passbook και έσπευσα για τον Βενιζέλο. Στο τσεκ ίν είχε και μα σχετική ερημιά, εξυπηρετήθηκα και από γραμμή προτεραιότητας γιατί λέει είχα ναύλο business plus!!! Μεγαλεία!
Η αναχώρηση για την FR1242 ήταν από την Β31 στην υπόγα όπου γινόταν το έλα να με δείς. Περάστε στο Priority Q με λένε, πάω και εγω, νταξ για γελια είναι μιας και απλώς σε χωρίζουν με μια κορδέλα ( τι άλλο να κάνουν δλδ) αλλά γέλασα που σε χωρίζουν έτσι και μέσα στο λεωφορείο.
Η επιβίβαση γρήγορα από την σκαλίτσα του αφους ( πρακτικό μπορω να πω) με καλοσώρισμα στα ελληνικά από την συνοδό που ήταν ελληνίδα και θέση 3C. Απορία, αυτές οι θέσεις έχουν παραπάνω leg room ή εγώ κατάλαβα λάθος? Τα 185 cm δεν μπορούσαν να βολευτούν με τίποτα. Δεν βαριέσαι. Ο κόσμος συνέχισε να φτάνει και να φτάνει, πληρότητα 97% μου φάνηκε. Πανικός, κόσμος, ρε καλά λέω τέτοια εποχή τι στο καλό? Ετερόκλητο κοινό, ήμασταν καμιά 5-6 business travelers ( ο θεός να μας κάνει) με τα travel suit μας μετά κάτι νοικοκυρές που θα κέρδισαν κανα διαγωνισμό στο Skip, νεολαία μπόλικη χαλαβετζου ιδίως Ούγγροι κάτι παπουδογιαγιάδες που περίσσεψαν εκεί από το παιδομάζωμα, τι να λέμε…
Η καμπίνα μές την βρώμα βέβαια, ενώ το γκρι πλαστικό στην είσοδο έχει γίνει μαυριδερό διότι είναι άγνωστο εάν καθαρίστηκε ποτέ. Το τραπεζάκι δίπλα στο δικό μου όταν το άνοιξε ο δίπλα είχε ένα χρώμα αποξηραμένου άσπρου χρώματος που οι αρχαιολόγοι θα απέδιδαν σε αποξηραμένο λευκό υγρό πιθανώς γάλα η μιλκ σεικ..
Ενώ στο gate, 3 κυρίες της παλαι ποτε κραταιάς Olympic handling, με πράσινο συριτι παρακαλώ, τσιμπούσαν κόσμο με oversized hand luggage από την άλλη μου φάνηκε ότι πολύς κόσμος δεν σέβεται τους κανόνες για το μέγεθος και το βάρος….
Πάντως, η εταιρεία είναι σε ένα διαρκές πανικό, όλοι κοιτάν να ενεργήσουν γρήγορα και έτσι υπήρχε μια συνεχής παρότρυνση του στυλ προχωρείτε!!! απο όλους ώστε η επιβίβαση έγινε σχετικά γρήγορα. Ο κόσμος είναι νομίζω αρκετά πειθαρχημένος σε σχέση με άλλες εταιρίες, κάθονται δένουν την ζώνη και περιμένουν, ίσως είναι το κοινό αυτής της εταιρείας, Σε χρόνο dt o dispatcher τα είπε με τον F1, αυτός έκανε το τυπικό walk around και πολύ γρήγορα επέστρεψε, μάζεψαν σκάλες κτλπ και τροχοδρομήσαμε για να πάρουμε την θέση της απογείωσης. Ο F1 και στις δυο πτήσεις ήταν ο ίδιος και ο αυτός, ένα παιδί γύρω στα 30 που έκανε χαβαλέ με τις αεροσυνοδές, μας καλωσόριζε, και έπινε και νερό από ένα μεγάλο μπουκάλι…. Η εικόνα που έχεις για αυτούς στην ryanair πάει περίπατο, χωρίς να το λέω αρνητικά.
Η απογείωση ήταν ταχύτατη, το λαμπάκι για τις ζώνες έσβησε και αμέσως άρχισε η διαφήμιση για το πλούσιο μενού τα ποτά και τα αναψυκτικά. Δεν είναι κακά και εντάξει οι τιμές δεν είναι τοοσο τρελές. Από την άλλη λόγω χώρου δεν ξέρω εάν θα απολάμβανα τα λαζάνια και τις πατάτες και τις λοιπες σπεσιαλιτε. Νομίζω το να πάρεις κάτι από πριν από το αεροδρόμιο (φρέσκο σάντουιτς πχ) μου φαίνεται πιο λογικό και αγοράζεις καμιά μπύρα κτλπ. Το τσάι που πήρα εγώ ήταν μπόλικο και ενδιαφέρον.
Το 737 είχα να το τιμήσω αρκετό καιρό. Λες να είναι το γεγονός ότι ήμουν μπροστά ενώ συνήθως της πέφτω γαλαρία, ή εχει αθόρυβο μοτέρ σε σχέση με τα συνήθη 320 κάτι μου άρεσε πιο πολύ. Κιμπάρικο ταξίδι κάναμε και στα δύο σκέλη.
Το προσωπικό καμπίνας προσπάθησε να μας πουλήσει διακριτικά και τα αρωματάκια που είναι σε καλή τιμή, πήρα καλλυντικά για την βαφτιστήρα μου, έριξε και το ξυστό και πρέπει να πήγαν καλά και οι πωλήσει στο catering.
Λίγο τα γεράματα, λίγο η περιέργεια είπα να πάω για μελέτη της τουαλέτας. Εντάξει, μετά την γενική εικόνα της καμπίνας τι μπορούσε να είναι άραγε διαφορετικό? Τίποτα. Μελέτησα το κάθισμα, το νεροχύτη το πάτωμα. Για το κάθισμα είμαι σίγουρος ότι δεν καθαρίστηκε ποτέ επιμελώς. Ένας θεός ξέρει τι μικρόβιο θα υπάρχει. Το υγρό σαπούνι είχε τελειώσει προ πολλού και κανένας δεν ασχολήθηκε να κάνει refill. Δεεεν βαριέσαι….
Επέστρεψα στο κάθισμα απογοητευμένος και προβληματισμένος. Υπάρχει νομίζω κενό. Εάν έχεις ένα ταπεινό μαγαζάκι που πουλάει τυρόπιτες και καφέδες στην Αμφίκλεία (λέμε τώρα) θα περάσει κανένα υγειονομικό, ο αστυνόμος μπορεί να ξυπνήσει στραβά και να σε γράψει, ένας υποτυπώδης έλεγχος υπάρχει. ¨Ασε που το κοινό θα σου βαλει αμέσως Χ. Στα αεροπλάνα τέτοιο σκηνικό απ όσο αντιλαμβάνομαι δεν παίζει, εκτός εάν ισχύει κάτι άλλο οπότε ενημερώστε.
Τα 100 λεπτά πέρασαν και προσγειωθήκαμε στην Βουδαπέστη. Η έκπληξη είναι ότι κατεβαίνεις από το αεροπλάνο και περπατάς στην άκρη της πίστας εκτεθειμένος στον καιρό για αρκετή ώρα. Δεν λέω, για μένα που γουστάρω να μυρίζω αεροπορικό καύσιμο και να ακούω αεροπλάνο ήταν μαγεία, αλλά για τις μαμάδες με τα καρότσια, την κυρά κούλα (εξερευνήτρια) και λοιπούς, μάλλον ταλαιπωρία το λές…
Φτάσαμε σε μια αίθουσα αφίξεων που θυμίζει πολύ Ρόδο της δεκαετίας του 90….Συνωστισμός στον ιμάντα, άργησε κανενα 20λπετο να αρχίσει η παράδοση τον αποσκευών και άμεσα στην ουρά για FO TAXI την επίσημη εταιρεία ταξί του αεροδρομίου όπως λέει.
Το εκτίμησα. Μας έβαζαν στην ουρά, σε χρόνο dt σου έδιναν ένα χαρτι με τα στοιχεία του οχήματος, και τσουπ επιβιβαζόσουνα σε ταξι. Εμένα μου έκατσε ταξιτζου η οποία ήταν σχετικά νορμάλ οδηγός με λίγες ταξιτζίδικες ταρζανιές και με πήγε στο ξενοδοχείο και συνεδριακό κέντρο.
Τόσο την συμπάθησα που την έκλεισα για την επιστροφή. ¨Ήταν στην ώρα της, παρέλαβε, αλλά ήταν rush hour Παρασκευής και έτσι χρειάστηκαν περίπου 70 λεπτά να φτάσουμε στο αεροδρόμιο. Εντυπωσιακό από μακριά, η αίθουσα αναχωρήσεων σκέτη απογοήτευση. Στενή, τόσο που ή ουρά να κάνει ζικ ζακ και γενικώς σε προδιαθέτει για κάτι πολύ μέτριο. Το τσεκ ίν διεκπαιρεώθει άμεσα, και έσπευσα να περάσω έλεγχο χειραποσκευής. Υπάρχει η δυνατότητα να δώσεις 1500 φιορίνα ήγουν 5 ευρά και αγοράσει εισιτηριο priority. Λογικά σε καταστάσεις βιασύνης πρέπει να δίνει λύση γιατί δεν υπάρχουν πολλές αψίδες οπότε μπορεί και να καθυστερείς σε ώρες αιχμής. ¨Εκανα υπομονή, πέρασα τον έλεγχο και αμέσως μπαίνεις σε duty free heinman όπως FRA!!! Και μετά Η εκπληξη!!! Υπέροχη σάλα, άνετη με καταστήματα, με πρόσβαση στα gates και επάνω ένα συμπαθές food court!!! Καμία σχέση με όσα έχεις φανταστεί μπαίνοντας στο κτήριο.
H θύρα δεν είχε ανακοινωθεί και έκανα τις βόλτες μου για κάμποση ώρα όταν επιτέλους πήγα είδα A17 και περπάτησα προς τα εκεί. Μαζί μου προφανώς ξύπνησε και ο Mr Jekyll and Hide Γιατί πως αλλιώς να περιγράψεις αυτό το αεροδρόμιο? Κατεβαίνεις σκάλες βγαίνεις έξω και περπατάς κάτω από λαμαρίνες όμως μέχρι να φτάσεις σε ένα μεταλικό κτήριο που μοιάζει με αποθήκη ιματισμού στον στρατό ή ορνιθοτροφείο κάτι τέτοιο Γκρο μπετό κάτω, λιιγες καρέκλες και ορθοστασία…..
Και αρχίζουμε να περιμένουμε, και να μαζεύεται κόσμος και κόσμος και τίποτα….
Καθυστέρηση η λιγδιασμένη,μια ώρα!!! Δεν μπορείς να πας πίσω, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα δεν έχει τουαλέτες και το μόνο που σου μένει είναι να κάθεσαι και να σερφάρεις με το ευτυχώς δωρεάν wifi. Αυτό το αεροδρόμιο είναι σίγουρα διχασμένη προσωπικότητα αν μη τι άλλο….
Παρήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Άνοιξε η πόρτα και βγήκαμε στο διάδρομο έτοιμοι να περπατήσουμε προς το α/φος το οποίο είχε μόλις αφιχθεί. Τώρα άμα βρέχει χιονίζει κτλπ νταξ δεν έγινε και τίποτα….Και στην Μυτιλήνη το ίδιο δεν συμβαίνει? Εκ νέου ταχύτατη επιβίβαση από την μπροστινή βολική σκάλα, τακτοποίηση στην 2C αυτή την φορά και μια από τα ίδια της ανθρωπογεωγραφίας της πτήσης. Η τουαλέτα συνέχιζε να είναι το ίδιο μπίχλα όπως και η μοκέτα και το πλαστικό, το τραπεζάκι του δίπλα ήταν καθαρό και τα λαζάνια λόγω νυχτερινής ώρας και καθυστέρησης έκαναν θραύση στις πωλήσεις. Δεν είχα διάθεση για τίποτα, άνοιξα το λαπτοπ και διάβαζα απολαμβάνοντας το μεγαλείο της Boeing και το υπέροχο ταξίδι προς Αθήνας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εγείρω το θέμα της «γερμανικίλας» που τρόπο τινά κατατρέχει την Ευρώπη. Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα της Γερμανίας και γνωστή η οικονομική της ευρωστία. Αλλά να πηγαίνεις σε μια χώρα και όλα τα μαγαζιά να είναι αλυσίδες γερμανικές, να σου μιλάν δε γερμανικά όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι ούγγρος παραπάει.
Αυτή ή τάση είναι εμφανής σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητας μας πια. Τι να κάνουμε κάποτε η Γαλλία κυριαρχούσε μετά ήρθε η Αγγλία και τώρα η Γερμανία….
To sum up η εταιρεία αυτή κάτι θα κάνει καλά για να έχει τόσα κέρδη. Αλλά εκτιμώ ότι μάλλον δεν είμαι στο άμεσο target group της. Μακάρι να υπήρχε την εποχή που ναι μεν τρώγαμε με μαχαιροπήρουνα και πίναμε καφέ στις πορσελάνες αλλά για να κάνεις ένα ταξίδι πλήρωνες αδρά.
Αν με ενόχλησε κάτι σε όλο το σκηνικό είναι η μπίχλα και ή έλλειψη αξιοπρέπειας στην όλη διαδικασία. Τραγικό το αεροδρόμιο στην Βουδαπέστη για αυτές τις εταιρείες, βρώμικα αεροπλάνα. Είναι θέμα της κοινωνίας μας να βάλει ένα όριο στην τσιπιά και στην μιζέρια. Γιατί να υποχρεώνεται και ο τελευταίος τυροπιτάς να φοράει άσπρη μπλούζα και να έχει καθαρό μαγαζί και η Ryanair και η κάθε όμοια της να μην σέβεται την ανθρώπινη ύπαρξη?
Δεν θα είναι η πρώτη μου επιλογή Είμαι έτοιμος να δώσω 60 ευρώ παραπάνω σε μια παρόμοια πτήση και να πάω σαν άνθρωπος. Από την άλλη, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα της τα σκάσω όταν θα έχω ανάγκη να πάω να φάω φρέσκια μπουγάτσα και να γυρίσω!
