SK
First-Class-Member
Στην αρχή σκέφτηκα να γράψω trip report για πτήσεις του πρόσφατου ταξιδιού μου BOS-LHR-ATH-LHR-BOS, αλλά μιας και το έχω ήδη κάνει (και μάλιστα το ATH-LHR κι άλλη φορά), είπα να γράψω κάτι νέο. Για τα Γιάννενα έχω πετάξει δεκάδες φορές, αλλά παντα από/προς Αθήνα. Προσδοκούσα λοιπόν την πτήση με ευχαρίστηση, αφού θα ήταν κάτι το διαφορετικό.
27/08/2004
Θεσσαλονίκη (SKG) – Ιωάννινα (IOA)
ΟΑ 972 11:05-11:55
ΑΤR42 SX-BIB “Σωκράτης”
Seat 07D
Έφτασα στο αεροδρόμιο, συνοδευόμενος από τους γονείς μου και μία θεία μου, προερχόμενος από τη Χαλκιδική. Εγώ θα πετούσα για τα Γιάννενα και οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν για μια μικρή περιοδεία στη Δυτική Μακεδονία.
Πρώτη φορά αναχωρούσα από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (μια φορά παλαιότερα είχα κάνει στάση εκεί πετώντας LHR-SKG-ATH), οπότε ήμουν αρκετά περίεργος να το δω. Η αρχή ήταν κάπως συγκεχυμένη: αφήσαμε στις Αναχωρήσεις τη μητέρα μου και τη θεία μου, για να πάρουν έναν καφέ, ενώ εγώ και ο πατέρας μου θα παρκάραμε το αυτοκίνητο και θα τις συναντούσαμε μετά. Από τις αναχωρήσεις για το πάρκινγκ δεν είναι εμφανές πώς πάει κανείς (εκτός βέβαια και αν ξέρει τη διαμόρφωση του αεροδρομίου ήδη), καθώς η σήμανση δεν είναι σαφής. Κάναμε δυο γύρους, πριν “μαντέψουμε” πώς να μπούμε στο πάρκινγκ, από οπτική επισκόπηση του χώρου, παρά από πινακίδες.
Έκανα checkin γρήγορα, όπου άφησα και μία αποσκευή, αποχαιρέτισα την παρέα, αγόρασα εφημερίδες και φιλμ, πέρασα τον έλεγχο χειραποσκευών και πήγα στις θύρες. Η πτήση είχε μια μικρή καθυστέρηση, οπότε βρήκα την ευκαιρία να δω την κίνηση των προηγουμένων αναχωρήσεων. Σε λίγο έγινε και η αναγγελία για την πτήση μας. Θα πετούσαμε με το ATR42 SX-BIB “Σωκράτης” (1). Παρ’όλο που βρισκόταν μόνο λίγα μέτρα από τον αεροσταθμό, πήραμε λεωφορείο, το οποίο έκανε έναν μεγάλο κύκλο για να μας αποβιβάσει δίπλα στην πόρτα.
Επιβίβαση (2) και τακτοποίηση στο αεροπλάνο. Μέτρησα συνολικά 45 άτομα (δηλ. πληρότητα 90%), εκ των οποίων και ο Θανασάκης. Ο Θανασάκης ήταν ένα παιδάκι περίπου τριών ετών, που ταξίδευε με τη γιαγιά του και καθόταν στην ίδια σειρά με μένα, αλλά στην απέναντι μεριά. Για τα 10-15 λεπτά που περιμέναμε μέχρι να ετοιμαστεί το αεροπλάνο για αναχώρηση, ο Θανασάκης έκλαιγε με λυγμούς, λέγοντας συνεχώς “φοβάμαι, γιαγιά” και “πάμε να φύγουμε, γιαγιά”. Μάταια προσπαθούσαν η γιαγιά, οι γύρω και ο αεροσυνοδός να τον ηρεμήσουν. Εγώ σκέφτομαι πως κάποιος το είχε τρομάξει το παιδί λέγοντάς του δεν-ξέρω-τι. Γιατί σε τόσο μικρή ηλικία δεν νομίζω να είχε συναίσθηση από μόνο του περί τίνος επρόκειτο, και μάλιστα στο έδαφος, πριν από την πτήση.
Αναχώρηση, τροχοδρόμηση και απογείωση στις 11:23 από τον 34. Το παράθυρο ήταν πολύ βρώμικο εξωτερικά, που δυστυχώς μετρίασε την ποιότητα των φωτογραφιών μου. Από τις τόσες εταιρίες που έχω πετάξει, η/οι ΟΑ έχει τα πλέον βρώμικα παράθυρα, και με μεγάλη διαφορά. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί; Άνοδος πάνω από τον Θερμαϊκό (3) με τη Θεσσαλονίκη στο βάθος, στροφή αριστερά προς τα νότια, περνώντας πάνω από Αγία Τριάδα/Αγγελοχώτι και την άκρη του ακρωτηρίου, και μετά στροφή δεξιά προς τα δυτικά. Ο Θανασάκης στο μεταξύ ηρέμησε, και ήταν ήσυχος για όλη τη διάρκεια της πτήσης. Λίγο βορειότερα της Κατερίνης βρήκαμε την Πιερία (4), με τις εκβολές του Αλιάκμονα να φαίνονται στο βάθος. Αφού περάσαμε πάνω από τα Πιέρια Όρη, πετάξαμε λίγο νότια από την τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα (5), με τις μεγάλες γέφυρές της (6). Η Κοζάνη (7) και το αεροδρόμιό της φαινόταν λίγο πιο βόρεια. Εν τω μεταξύ πήρα την κλασσική πορτοκαλάδα της Ολυμπιακής (ίδια και απαράλλακτη στα είκοσι χρόνια που τη θυμάμαι!) ενώ περνούσαμε (8 ) πάνω από τους ορεινούς όγκους της Πίνδου. Η κάθοδος άρχισε ενώ φάνηκε η τεχνητή λίμνη του Αώου (9), λίγο δυτικότερα του Μετσόβου. Περιοχές πια γνώριμες, μιας και είχα ζήσει στα Γιάννενα για αρκετά χρόνια. Η προσέγγιση είναι πολύ θεαματική, καθώς το αεροπλάνο διασχίζει το πέρασμα του Δρίσκου (10), μεταξύ του Μιτσικελλιού και του Λάκμου (Περιστέρι), με το αεροπλάνο να είναι ήδη χαμηλότερα από τα δύο βουνά, ενώ η λίμνη των Ιωαννίνων, το νησί και η πόλη ξεπροβάλλουν. Πτήση πάνω από τη νότια πλευρά της λίμνης με ωραιότατο πανόραμα της περιοχής (11) (και το αεροδρόμιο στο βάθος), και στροφή δεξιά προς τα βόρεια για το κλασσικό πέρασμα πάνω από την πόλη (το κάστρο (12) στη φωτογραφία), για προσγείωση στον 32 στις 12:03. Συνολική διάρκεια πτήσης 40 λεπτά ακριβώς. Αποβίβαση (13) με τα πόδια για τον αεροσταθμό καμμιά εκατοστή μέτρα παραπέρα, όπου με περίμενε μια φίλη μου, και παραλαβή αποσκευών περίπου δέκα λεπτά αργότερα.
29/08/2004
Ιωάννινα (IOA) – Αθήνα (ΑΤΗ)
ΟΑ 803 12:00-13:00
ΑΤR72 SX-BIΙ “Ιπποκράτης”
Seat 02D
Μετά από δύο ευχάριστες μέρες στα Γιάννενα με παλιούς και καλούς φίλους, ήρθε η ώρα της επιστροφής. Στο αεροδρόμιο έφτασα περί τα 30 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση, και έκανα checkin από τους τελευταίους. Την ίδια περίπου ώρα θα αναχωρούσε και η πτήση για τη Θεσσαλονίκη, οπότε το αεροδρόμιο είχε αρκετή κίνηση. Τα αεροπλάνα δεν είχαν φτάσει ακόμα που σημαίνει ότι θα υπήρχε κάποια καθυστέρηση. Βγήκα λοιπόν από τον αεροσταθμό και πήγα να δώ την κίνηση από έξω. Στη στρατιωτική πλευρά του αεροδρομίου είναι εκτεθειμένο ένα F-84 (14), ενώ πιο πέρα ήταν σταθμευμένα δύο ρωσσικά ελικόπτερα. Επίσης είδα σταθμευμένα τέσσερα μονοκινητήρια γενικής αεροπορίας, ενώ ένα πέμπτο προσγειώθηκε και αμέσως μετά απογειώθηκε πάλι. Ύστερα από λίγο, στις 11:50, έφτασε η πτήση από Θεσσαλονίκη, το ίδιο ATR42 SX-BIB με το οποίο είχα φτάσει στα Γιάννενα δυο μέρες νωρίτερα. Δεν μέτρησα πόσοι αποβιβάστηκαν, αλλά φάνηκε πάλι περίπου γεμάτο. Ξαναμπήκα στον αεροσταθμό και πέρασα από τον έλεγχο, μετά τους επιβάτες για Θεσσαλονίκη. Η πτήση από Αθήνα έφτασε πέντε λεπτά αργότερα, το ATR72 SX-BIΙ, από το οποίο αποβιβάστηκαν 56 άτομα (με χωριτικότητα 68 θέσεων, δηλ. πληρότητα 82%). Η επιβίβαση για Θεσσαλονίκη και Αθήνα έγιναν με διαφορά λίγων λεπτών. Περνώντας δίπλα απο το computer, πριν βγω απο την πόρτα για να περπατήσω προς το αεροπλάνο, είδα οτι η πτήση μας ειχε συνολικά 65 επιβάτες (πληρότητα 96%). Περπάτησα (15) προς το αεροπλάνο μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες.
Και πάλι μου έκανε εντύπωση πόσο θολά ήταν τα παράθυρα… Τροχοδρόμηση (16) προς τα βόρεια, στροφή επιτόπου και απογείωση από τον 14 στις 12:20. Πέρασμα πάνω από την πόλη (17) (για τους γιαννιώτες: η οδός Δωδώνης, με την Ακαδημία στο προσκήνιο, το Ξενία, και το παλιό Πανεπιστήμιο στο κέντρο), και κατεύθυνση προς τα νότια. Έκανα επίσης ζουμ στο στρατόπεδο Βελισσαρίου και συγκεκριμένα στην παλιά μονάδα μου, το 708 ΤΜΧ (18 )
. Λίγο πιο νότια φάνηκε η Εγνατία οδός (19), που στην Ήπειρο βρίσκεται ακόμα σε ημιτελή κατάσταση. Τελικό ύψος πτήσης τα 16.000 πόδια. Περνώντας δίπλα από τον Τόμαρο (20), έκανα και έναν χονδρικό υπολογισμό του ρυθμού ανόδου: στο ύψος που η κορυφή του Τόμαρου (1.974 μ.) ήταν περίπου στα ίσια με εμάς, είχαμε 5 λεπτά πτήσης. Επομένως προκύπτει ρυθμός ~400 μ/λ ή 1.300 ft/min.
Η συνέχεια μας έφερε πάνω από την Άρτα, ανατολικά του Αμβρακικού και της Αμφιλοχίας, απ’όπου φαινόταν η Πρέβεζα και το Άκτιο (21), και πάνω από την Αιτωλοακαρνανία. Ο ουρανός ήταν ιδιαίτερα διαυγής, και ή θέα έφτανε μακριά. Εδώ φαίνεται (22) η λίμνη Αμβρακία, τα νησάκια Κάλαμος, Καστός και Άτοκος, η Ιθάκη και η Κεφαλονιά, και στο βάθος-βάθος η Ζάκυνθος (αμυδρά στη φωτογραφία, αλλά καθαρά με το μάτι).
Στο μεταξύ είπα να βγάλω μια φωτογραφία την έλικα (23), με τη μέγιστη ταχύτητα της φωτογραφικής μηχανής μου, 1/2000 sec. Μετά το Αγρίνιο (24) και τη λίμνη Λυσσιμαχία, στρίψαμε αριστερά – ανατολικά, περνώντας λίγο βορειότερα από τη Ναύπακτο και τη νέα γέφυρα του Ρίου (25), και ακολουθήσαμε τη βόρεια ακτή του Κορινθιακού. Η κάθοδος ήταν η συνήθης πάνω από τον Σαρωνικό (26) (εδώ το Αγκίστρι και ο Πόρος), με στροφή προς τα βορειοανατολικά, πάνω από τη Βάρκιζα, με θέα προς Λαγονήσι και Σαρωνίδα (27), και προσγείωση στον 03L στις 13:15. Συνολική διάρκεια πτήσης 55 λεπτά. Αποβιβαστήκαμε (28 ) σε μια απομακρυσμένη γωνιά του αεροδρομίου, όπου βρισκόταν μερικά ακόμα ATR, και μεταφερθήκαμε με λεωφορείο στον αεροσταθμό.
27/08/2004
Θεσσαλονίκη (SKG) – Ιωάννινα (IOA)
ΟΑ 972 11:05-11:55
ΑΤR42 SX-BIB “Σωκράτης”
Seat 07D
Έφτασα στο αεροδρόμιο, συνοδευόμενος από τους γονείς μου και μία θεία μου, προερχόμενος από τη Χαλκιδική. Εγώ θα πετούσα για τα Γιάννενα και οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν για μια μικρή περιοδεία στη Δυτική Μακεδονία.
Πρώτη φορά αναχωρούσα από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (μια φορά παλαιότερα είχα κάνει στάση εκεί πετώντας LHR-SKG-ATH), οπότε ήμουν αρκετά περίεργος να το δω. Η αρχή ήταν κάπως συγκεχυμένη: αφήσαμε στις Αναχωρήσεις τη μητέρα μου και τη θεία μου, για να πάρουν έναν καφέ, ενώ εγώ και ο πατέρας μου θα παρκάραμε το αυτοκίνητο και θα τις συναντούσαμε μετά. Από τις αναχωρήσεις για το πάρκινγκ δεν είναι εμφανές πώς πάει κανείς (εκτός βέβαια και αν ξέρει τη διαμόρφωση του αεροδρομίου ήδη), καθώς η σήμανση δεν είναι σαφής. Κάναμε δυο γύρους, πριν “μαντέψουμε” πώς να μπούμε στο πάρκινγκ, από οπτική επισκόπηση του χώρου, παρά από πινακίδες.
Έκανα checkin γρήγορα, όπου άφησα και μία αποσκευή, αποχαιρέτισα την παρέα, αγόρασα εφημερίδες και φιλμ, πέρασα τον έλεγχο χειραποσκευών και πήγα στις θύρες. Η πτήση είχε μια μικρή καθυστέρηση, οπότε βρήκα την ευκαιρία να δω την κίνηση των προηγουμένων αναχωρήσεων. Σε λίγο έγινε και η αναγγελία για την πτήση μας. Θα πετούσαμε με το ATR42 SX-BIB “Σωκράτης” (1). Παρ’όλο που βρισκόταν μόνο λίγα μέτρα από τον αεροσταθμό, πήραμε λεωφορείο, το οποίο έκανε έναν μεγάλο κύκλο για να μας αποβιβάσει δίπλα στην πόρτα.
Επιβίβαση (2) και τακτοποίηση στο αεροπλάνο. Μέτρησα συνολικά 45 άτομα (δηλ. πληρότητα 90%), εκ των οποίων και ο Θανασάκης. Ο Θανασάκης ήταν ένα παιδάκι περίπου τριών ετών, που ταξίδευε με τη γιαγιά του και καθόταν στην ίδια σειρά με μένα, αλλά στην απέναντι μεριά. Για τα 10-15 λεπτά που περιμέναμε μέχρι να ετοιμαστεί το αεροπλάνο για αναχώρηση, ο Θανασάκης έκλαιγε με λυγμούς, λέγοντας συνεχώς “φοβάμαι, γιαγιά” και “πάμε να φύγουμε, γιαγιά”. Μάταια προσπαθούσαν η γιαγιά, οι γύρω και ο αεροσυνοδός να τον ηρεμήσουν. Εγώ σκέφτομαι πως κάποιος το είχε τρομάξει το παιδί λέγοντάς του δεν-ξέρω-τι. Γιατί σε τόσο μικρή ηλικία δεν νομίζω να είχε συναίσθηση από μόνο του περί τίνος επρόκειτο, και μάλιστα στο έδαφος, πριν από την πτήση.
Αναχώρηση, τροχοδρόμηση και απογείωση στις 11:23 από τον 34. Το παράθυρο ήταν πολύ βρώμικο εξωτερικά, που δυστυχώς μετρίασε την ποιότητα των φωτογραφιών μου. Από τις τόσες εταιρίες που έχω πετάξει, η/οι ΟΑ έχει τα πλέον βρώμικα παράθυρα, και με μεγάλη διαφορά. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί; Άνοδος πάνω από τον Θερμαϊκό (3) με τη Θεσσαλονίκη στο βάθος, στροφή αριστερά προς τα νότια, περνώντας πάνω από Αγία Τριάδα/Αγγελοχώτι και την άκρη του ακρωτηρίου, και μετά στροφή δεξιά προς τα δυτικά. Ο Θανασάκης στο μεταξύ ηρέμησε, και ήταν ήσυχος για όλη τη διάρκεια της πτήσης. Λίγο βορειότερα της Κατερίνης βρήκαμε την Πιερία (4), με τις εκβολές του Αλιάκμονα να φαίνονται στο βάθος. Αφού περάσαμε πάνω από τα Πιέρια Όρη, πετάξαμε λίγο νότια από την τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα (5), με τις μεγάλες γέφυρές της (6). Η Κοζάνη (7) και το αεροδρόμιό της φαινόταν λίγο πιο βόρεια. Εν τω μεταξύ πήρα την κλασσική πορτοκαλάδα της Ολυμπιακής (ίδια και απαράλλακτη στα είκοσι χρόνια που τη θυμάμαι!) ενώ περνούσαμε (8 ) πάνω από τους ορεινούς όγκους της Πίνδου. Η κάθοδος άρχισε ενώ φάνηκε η τεχνητή λίμνη του Αώου (9), λίγο δυτικότερα του Μετσόβου. Περιοχές πια γνώριμες, μιας και είχα ζήσει στα Γιάννενα για αρκετά χρόνια. Η προσέγγιση είναι πολύ θεαματική, καθώς το αεροπλάνο διασχίζει το πέρασμα του Δρίσκου (10), μεταξύ του Μιτσικελλιού και του Λάκμου (Περιστέρι), με το αεροπλάνο να είναι ήδη χαμηλότερα από τα δύο βουνά, ενώ η λίμνη των Ιωαννίνων, το νησί και η πόλη ξεπροβάλλουν. Πτήση πάνω από τη νότια πλευρά της λίμνης με ωραιότατο πανόραμα της περιοχής (11) (και το αεροδρόμιο στο βάθος), και στροφή δεξιά προς τα βόρεια για το κλασσικό πέρασμα πάνω από την πόλη (το κάστρο (12) στη φωτογραφία), για προσγείωση στον 32 στις 12:03. Συνολική διάρκεια πτήσης 40 λεπτά ακριβώς. Αποβίβαση (13) με τα πόδια για τον αεροσταθμό καμμιά εκατοστή μέτρα παραπέρα, όπου με περίμενε μια φίλη μου, και παραλαβή αποσκευών περίπου δέκα λεπτά αργότερα.
29/08/2004
Ιωάννινα (IOA) – Αθήνα (ΑΤΗ)
ΟΑ 803 12:00-13:00
ΑΤR72 SX-BIΙ “Ιπποκράτης”
Seat 02D
Μετά από δύο ευχάριστες μέρες στα Γιάννενα με παλιούς και καλούς φίλους, ήρθε η ώρα της επιστροφής. Στο αεροδρόμιο έφτασα περί τα 30 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση, και έκανα checkin από τους τελευταίους. Την ίδια περίπου ώρα θα αναχωρούσε και η πτήση για τη Θεσσαλονίκη, οπότε το αεροδρόμιο είχε αρκετή κίνηση. Τα αεροπλάνα δεν είχαν φτάσει ακόμα που σημαίνει ότι θα υπήρχε κάποια καθυστέρηση. Βγήκα λοιπόν από τον αεροσταθμό και πήγα να δώ την κίνηση από έξω. Στη στρατιωτική πλευρά του αεροδρομίου είναι εκτεθειμένο ένα F-84 (14), ενώ πιο πέρα ήταν σταθμευμένα δύο ρωσσικά ελικόπτερα. Επίσης είδα σταθμευμένα τέσσερα μονοκινητήρια γενικής αεροπορίας, ενώ ένα πέμπτο προσγειώθηκε και αμέσως μετά απογειώθηκε πάλι. Ύστερα από λίγο, στις 11:50, έφτασε η πτήση από Θεσσαλονίκη, το ίδιο ATR42 SX-BIB με το οποίο είχα φτάσει στα Γιάννενα δυο μέρες νωρίτερα. Δεν μέτρησα πόσοι αποβιβάστηκαν, αλλά φάνηκε πάλι περίπου γεμάτο. Ξαναμπήκα στον αεροσταθμό και πέρασα από τον έλεγχο, μετά τους επιβάτες για Θεσσαλονίκη. Η πτήση από Αθήνα έφτασε πέντε λεπτά αργότερα, το ATR72 SX-BIΙ, από το οποίο αποβιβάστηκαν 56 άτομα (με χωριτικότητα 68 θέσεων, δηλ. πληρότητα 82%). Η επιβίβαση για Θεσσαλονίκη και Αθήνα έγιναν με διαφορά λίγων λεπτών. Περνώντας δίπλα απο το computer, πριν βγω απο την πόρτα για να περπατήσω προς το αεροπλάνο, είδα οτι η πτήση μας ειχε συνολικά 65 επιβάτες (πληρότητα 96%). Περπάτησα (15) προς το αεροπλάνο μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες.
Και πάλι μου έκανε εντύπωση πόσο θολά ήταν τα παράθυρα… Τροχοδρόμηση (16) προς τα βόρεια, στροφή επιτόπου και απογείωση από τον 14 στις 12:20. Πέρασμα πάνω από την πόλη (17) (για τους γιαννιώτες: η οδός Δωδώνης, με την Ακαδημία στο προσκήνιο, το Ξενία, και το παλιό Πανεπιστήμιο στο κέντρο), και κατεύθυνση προς τα νότια. Έκανα επίσης ζουμ στο στρατόπεδο Βελισσαρίου και συγκεκριμένα στην παλιά μονάδα μου, το 708 ΤΜΧ (18 )
. Λίγο πιο νότια φάνηκε η Εγνατία οδός (19), που στην Ήπειρο βρίσκεται ακόμα σε ημιτελή κατάσταση. Τελικό ύψος πτήσης τα 16.000 πόδια. Περνώντας δίπλα από τον Τόμαρο (20), έκανα και έναν χονδρικό υπολογισμό του ρυθμού ανόδου: στο ύψος που η κορυφή του Τόμαρου (1.974 μ.) ήταν περίπου στα ίσια με εμάς, είχαμε 5 λεπτά πτήσης. Επομένως προκύπτει ρυθμός ~400 μ/λ ή 1.300 ft/min.Η συνέχεια μας έφερε πάνω από την Άρτα, ανατολικά του Αμβρακικού και της Αμφιλοχίας, απ’όπου φαινόταν η Πρέβεζα και το Άκτιο (21), και πάνω από την Αιτωλοακαρνανία. Ο ουρανός ήταν ιδιαίτερα διαυγής, και ή θέα έφτανε μακριά. Εδώ φαίνεται (22) η λίμνη Αμβρακία, τα νησάκια Κάλαμος, Καστός και Άτοκος, η Ιθάκη και η Κεφαλονιά, και στο βάθος-βάθος η Ζάκυνθος (αμυδρά στη φωτογραφία, αλλά καθαρά με το μάτι).
Στο μεταξύ είπα να βγάλω μια φωτογραφία την έλικα (23), με τη μέγιστη ταχύτητα της φωτογραφικής μηχανής μου, 1/2000 sec. Μετά το Αγρίνιο (24) και τη λίμνη Λυσσιμαχία, στρίψαμε αριστερά – ανατολικά, περνώντας λίγο βορειότερα από τη Ναύπακτο και τη νέα γέφυρα του Ρίου (25), και ακολουθήσαμε τη βόρεια ακτή του Κορινθιακού. Η κάθοδος ήταν η συνήθης πάνω από τον Σαρωνικό (26) (εδώ το Αγκίστρι και ο Πόρος), με στροφή προς τα βορειοανατολικά, πάνω από τη Βάρκιζα, με θέα προς Λαγονήσι και Σαρωνίδα (27), και προσγείωση στον 03L στις 13:15. Συνολική διάρκεια πτήσης 55 λεπτά. Αποβιβαστήκαμε (28 ) σε μια απομακρυσμένη γωνιά του αεροδρομίου, όπου βρισκόταν μερικά ακόμα ATR, και μεταφερθήκαμε με λεωφορείο στον αεροσταθμό.
Auto ki an einai prosfora sto e8nos. 
