- Εγγραφή
- 22/11/2002
- Μηνύματα
- 5.147
- Likes
- 419
- Περιοχή
- Dortmund
- Website
- www.airliners.gr
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- ANA
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDLW
Καλησπέρα σας!!!
ήρθε και η σειρά μου για ένα «μικρό» trip report. Θα ακολουθήσουν τέσσερις πτήσεις. :shock:
Έτοιμοι;;;;;;;;; Φύγαμε!!!!!!!!!
»ΤΡΙ 6/7/04 »DUS - KVA »A3557 1250CET »B737-31S (SX-BGW) »Y-Class
Ξύπνημα όχι και πολύ νωρίς μιας και το τρένο από το σταθμό του Dortmund θα έφευγε στις 1045. (Αφιερωμένο σε dtrach το επόμενο, μιας και του αρέσουν τα ταξίδια με τρένα). Το ταξίδι διαρκεί 45 λεπτά και κοστίζει EURυρώ 7,5. Στις 1046 έρχεται το τρένο. Είναι ένα Regional Expresse διώροφο (φωτογραφία) Το τρένο έφυγε με μικρή καθυστέρηση των 5 λεπτών περίπου. Βρήκα και μια θεσούλα για να κάτσω. Δυστυχώς όμως ήρθε και έκατσε από δίπλα μου ένας κυρίως με ... αρκετά κιλά και έτσι εγώ (που δεν είμαι και ο λιγνότερος) μαζεύτηκα σαν κουβάρι. Ευτυχώς στην επόμενη στάση (μετά από 10 λεπτά) κατέβηκε ένας τύπος που καθόταν λίγο παραδίπλα και έτσι μετακόμισα ... με τα βλέμματα του κυρίου να με σκοτώνουν...
Τελικά, χωρίς άλλα «απρόοπτα» έφτασα σώος και αβλαβείς στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ. Μάλλον καλύτερα, στον Σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου όπου υπάρχει και το πολύ τέλειο observation deck. Δεν είχα όμως χρόνο για φωτός και έτσι μπήκα στο SkyTrain του αεροδρομίου για να πάω στο Terminal B.
Έφτασα στις 1145 στο terminal και λίγα λεπτά αργότερα στο γκισέ της Aegean. Με το που φτάνω λοιπόν, και αναρωτιέμαι γιατί έχει τόσο κόσμο στα 2 γκισέ της εταιρείας ακούω ακριβώς από πίσω (που είναι τα γραφεία της Aegean) να φωνάζει ένας κύριος: «Γ**ώ της εταιρεία σας, γ**ώ!!!» και τους υπαλλήλους της Aegean να του λένε να μην φωνάζει αλλιώς θα φέρουν αστυνομία. Κάτι, που έκανε τον κύριο όμως να ... ουρλιάζει και να τον ακούει όλο το terminal. «Φέρτε την αστυνομία, να δουν το χάλι σας!!! Να ντρέπεστε!!!». Δεν πέρασαν δύο λεπτά ... ήρθαν και δύο αστυνομικοί, η κατάσταση ηρέμησε και είδαν το χάλι του Έλληνα που πρέπει πάντα να βάζει τις φωνές. Δυστυχώς δεν έμαθα γιατί αυτή η φασαρία.
Αλλά, ας γυρίσω στα 2 γκισέ τα οποία πλημμύριζαν από κόσμο. Η Aegean στο Ντίσελντορφ χρησιμοποιεί δύο γκισέ στα οποία γίνετε το check-in για τις πτήσεις Α3557 και Α3551 (στις 1340). Και οι δύο πτήσεις γίνονται με 737 και είχαν πολύ καλή πληρότητα και έτσι λοιπόν, γινόταν το αδιαχώρητο στο γκισέ. Οπότε, κανένα δεκάλεπτο αργότερα αναγκάστηκαν να ανοίξουν και τρίτο γκισέ ΜΟΝΟ για την Α3557, οπότε έφτασε σιγά-σιγά και η σειρά μου.
Εδώ να αναφέρω ότι είχα eTicket. Τιμή εισιτηρίου 246 EUR RT incl. all tax. Οπότε έφτασα στο γκισέ και η ευγενική κοπελιά να κάνει τις τυπικές κινήσεις για το check-in. «Δυστυχώς», μου λέει, «δεν υπάρχουν άλλες θέσεις στο παράθυρο», χωρίς καν να προλάβω να την ρωτήσω. Έτσι, λοιπόν, την παρακαλώ να μου δώσει θέσει στο διάδρομο και όχι στη μέση. «21D, είναι ok;» ρωτάει. Και το δέχομαι σαφώς (μπορούσα να κάνω και αλλιώς;;
. Μου δίνει την κάρτα επιβίβασης η οποία γράφει σαν ώρα επιβίβασης 1205 και έξοδος 71. Η ώρα ήταν κιόλας 1200 οπότε σκέφτηκα ας περάσω κιόλας και να κάνω καμιά βόλτα στα Duty Free.
Security check, λοιπόν. Αφού τους επιβεβαίωσα ότι τα μεταλλικά stands που είχα στην τσάντα μου για τα αεροπλανάκια που έφερα Ελλάδα (σε μερικά γνωστά παιδιά) και η ζώνη μου δεν ήταν επικίνδυνα και δεν είμαι τρομοκράτης πήγα στο gate και έκανα μια βόλτα στα Duty Free. Εκεί επικρατούσε ηρεμία, ως τις 1235 όπου άρχισε το boarding. Βρήκα κι εγώ τη θέση μου δίπλα από ένα γερμανικό ζευγάρι και ... αφού οι έλληνες κατάφεραν να βολέψουν όπως μπορούσαν τις (ας τις πω) «χειραποσκευές» ... έτοιμος. Στις 1257 pushback και οι καραμέλες τις Aegean να κάνουν το γύρω στη πασαρέλα. Απογείωση στις 1305 περίπου από τον 23L.
Το routing ήταν Βόρεια από Φρανκφούρτη, Μονάχου, Αυστρία, Κροατία, Βελιγράδι, Σκόπια, Θεσσαλονίκη και στροφή προς Καβάλα. Κανένα 25λεπτο αργότερα άρχισαν να σερβίρονται τα αναψυκτικά από το πλήρωμα (2 άντρες και 2 γυναίκες). Αλλά το φαΐ άργησε πάρα πολύ. Ο φροντιστής είχε μοιράσει και στις 23 σειρές τα αναψυκτικά και ακόμη δεν είχαν αρχίσει να μοιράζουν τα φαΐ. Τελικά, μετά από 1 ώρα πτήσεις άρχισαν να μοιράζουν και το φαΐ. Το φαΐ θα το γνωρίζει ο George (thx για τη φωτογραφία σου, τη δανείζομαι για λίγο)....
Εγώ πάντως το φαΐ το βρήκα γευστικό και αρκετό για μια πτήση 2,5 ωρών. Υπήρχε και μπακλαβάς και μοιράστηκαν επίσης δύο φορές ψωμάκια (δύο διαφορετικά ψωμάκια υπήρχαν σε επιλογή).
Τέλος πάντων, δεν υπήρχαν απρόοπτα στο ταξίδι. Τυπικός ο κυβερνήτης στην αναγγελία του. Μετά πέρασαν τα «Travel Value», τα οποία κανείς δεν ακούμπησε και έτσι άρχισε η κάθοδος μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά. Προσγείωση στις 1630 τοπική από 23L.
Μέσα σε λίγα λεπτά είχα την βαλίτσα στα χέρια μου (όπως κάθε φορά μου συμβαίνει όταν πετάω Καβάλα) και έτσι τελείωσε το ¼ των προγραμματισμένων μου δρομολογίων.
Αντέχετε ακόμη;;;
»KΥΡ 11/7/04 »KVA - ATH »ΟΑ951 0655 EET »ATR72-202 (SX-BII) »Y-Class
Εγερτήριο αρκετά νωρίς, στις 0515. Χωρίς πολλές ετοιμασίες, πλύσιμο, ντύσιμο και στο αμάξι προς αεροδρόμιο. 0610 άφιξη στο Kavala Int’l Airport «Megas Alexandros» (πως μου αρέσει αυτό το Int’l) και αμέσως για check-in στη πτήση Olympic Airways 951 (στις οθόνες έτσι έγραφε, εγώ δε φταίω). Τέλος πάντων. Check-In χωρίς αποσκευές και να ζητάω παράθυρο. Και παίρνω ... 2F!
Οπότε, μια βόλτα στο «τεράστιο» αεροδρόμιο της Καβάλας, μερικές φωτογραφίες και (με ακόμη κλειστά μάτια) security check. Εδώ τα stands δεν κίνησαν τις υποψίες των αστυνομικών, αλλά φυσικά όπως πάντα η ζώνη μου. Άφιξη στις 0630 του ΑΤ7 από 05R και πέθανε κάθε μου (μικρή) ελπίδα να πετάξω με 717 (και το ήθελα τόσο πολύ...).
Το boarding έγινε σχετικά γρήγορα. Όμως, έπρεπε να ακούσω και κάτι τρελό πρωί-πρωί για να ξυπνήσω. Θέση 2D, κάθετε μια κυρία και αμέσως βγάζει το κινητό της να πάρει τηλέφωνο (νομίζεις και ήταν ανάγκη να μιλήσει με τον άντρα της σε εκείνη τη φάση και στις εφτά παρά δέκα το πρωί). «Έλα, μόλις μπήκα στο αεροπλάνο [...] Άσε μωρέ, ακόμη αυτά τα μικρά βάζουν με τους έλικες στην Ολυμπιακή, πότε επιτέλους θα βάλουν κανένα μεγάλο και σωστό αεροπλάνο από εδώ;;;». Ως κατά σύμπτωση, ένας επιβάτης της πτήσεις αυτής (αν δε κάνω λάθος καθόταν 2F), γυρνάει το κεφάλι του προς τα πίσω και μετράει 45 - 50 επιβάτες, και λέει στον εαυτό του: «Δίκαιο έχει η γυναίκα. Τόση κίνηση που έχει το δρομολόγιο ΠΡΕΠΕΙ στις ΟΑ να βάλουν Α343 προς Καβάλα. Πως δε το κατάλαβαν ακόμη άραγε;;;». Κούνια που σε κούναγε, «γειτόνισσα».
Χωρίς άλλα απρόοπτα στις 0657 ήμασταν καθ΄ οδών προς τον 21L. Απογείωση ακριβώς 0700 και μια πολύ όμορφη εικόνα από το αεροδρόμιο της Καβάλας. Δεν μπόρεσα όμως να βγάλω καμιά φωτογραφία γιατί σαφώς απαγορεύετε στην Καβάλα να βγάζει ο κόσμος φωτογραφίες (αυτό βασικά δεν ήταν ο λόγος, αλλά το ότι με την Stewardess καθόμασταν σχεδόν φάτσα με φάτσα και δε φαινόταν και πολύ κεφάτη - ήταν και 7 το πρωί άλλωστε, την καταλαβαίνω).
Ανακοίνωση από το θάλαμο διακυβερνήσεων ότι πετάμε με την Ολυμπιακή Αεροπορία
(πότε θα το μάθουν) και σε FL160. O κλασσικός χυμός μοιράστηκε όχι με την βοήθεια από trolley, αλλά σα να ήμασταν σε κανένα café με έναν δίσκο ο οποίος ήταν γεμάτος με ποτηράκια. Αλλά δεν πρόλαβα να ανοίξω έγκαιρα τα μάτια μου για να πάρω τον χυμούλη μου, και έτσι η κοπελιά είχε ήδη φτάσει στο τέλος της «βόλτας» της.
Πτήση χωρίς ούτε ένα απρόοπτο (με όμορφα τοπία από 16΄000 πόδια) και προσγείωση στην Αθήνα από 21L και ... τέλος. Με λεωφορείο μέχρι terminal και ελεύθερος.
»ΔΕΥ 12/7/04 »ATH - KVA »ΟΑ954 1945 EET »ATR72-202 (SX-BIΕ) »Y-Class
Μετά από όμορφες μέρες στην Αθήνα (thx σε jerry, seven4seven, alexander) έφτασε η ώρα της επιστροφής. Μετά από μια Pizza στον alexander με Μετρό ως Εθν. Άμυνας και μετά με το Ε94 προς αεροδρόμιο. Έφτασε στο «Ελ. Βενιζέλος» στις 1850 και αμέσως για check-in. Υπήρχαν 5 γκισέ ανοιχτά για όλες τις εσωτερικές πτήσεις που θα έφευγαν εντός των επομένων ωρών. Μετά από κανένα 10λεπτο αναμονή έφτασε η σειρά μου. Η ευγενική κοπέλα με ρώτησε αν έχω αποσκευή και αφού της είπα ότι μόνο με χειραποσκευή πετάω της ζήτησα να μου δώσει παράθυρο. Και μου έδωσε... 2F.
Μετά από μια μικρή βόλτα στο αεροδρόμιο, ήρθε και η ώρα σιγά-σιγά να περάσω μέσα. Μετά από το security check (αχ! αυτή η ζώνη μου) αναμονή στο gate. Σε μια φάση, κατά τις 1930 γράφει στις οθόνες GATE OPEN, αλλά... τίποτε δεν κουνιέται. Οι δυο κοπελιές τις ΟΑ να έχουν πιάσει την κουβέντα και να είναι λίγο-πολύ στο κόσμο τους, ως την ώρα που κάποιος από τους επιβάτες ρωτάει γιατί γράφει «Πύλη ανοιχτή» στην οθόνη. Αυτές σοκαρισμένες, σηκώνονται και βλέπουν την οθόνη. Και αρχίζει ένας «μαραθώνιος» από συνομιλίες. Η πρώτη με το αεροδρόμιο με την ερώτηση: «Γιατί δώσατε Gate Open στην ΟΑ954;;;» και μετά από λίγο... «από το αεροπλάνο;;; Καλά εντάξει». Επόμενη συνδιάλεξη με τον «ramp agent». «Δώσατε gate open στην 954;;;». Απάντηση μάλλον ήταν «Ναι», γιατί μετά λέει η κοπέλα: «Δεν σας ακούσαμε εμείς εδώ και περιμένουμε!». Και μετά δεν έπιασα καλά τι ακριβώς είπε, αλλά κάπως τον κατσάδιασε τον τύπο γιατί ... δεν τον άκουσαν... Είχε λίγο τα νευράκια της η κυρία, αλλά προφανώς δικό της σφάλμα (όσο και αν ήθελα να μην φταίει αυτή, αλλά ο ramp agent), μιας και όλοι οι άλλοι το είχαν πάρει χαμπάρι, μόνο αυτή και η συνάδελφος στο gate ήταν ... απών (θυμάμαι μια διαφήμιση της ΟΑ ... «Παρών ή απών;»).
Έτσι λοιπόν ζήτησαν λεωφορείο και άρχισε και η επιβίβαση. Στις 1940 έφτασαν όλοι οι επιβάτες (66, αν θυμάμαι σωστά) μπροστά στο SX-BIE και εγώ ... άρχισα τη δουλειά. Έβγαλα καμιά 15αριά φωτογραφίες μέσα σε 10 λεπτά (κυρίως ATR και AVRO) και σε μια φάση ήμασταν περίπου 6-7 άτομα ακόμη για επιβίβαση και είπα να μαζέψω τα μπαγκάζια μου. Εκεί που μαζεύω λοιπόν τη μηχανή, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω δεξιά μου (κάτω από το tail του BIE) έναν υπάλληλο της ΟΑ να μου κάνει νόημα να πάω κοντά του...
Αμάν λέω, θα φάμε ξύλο τώρα!! Πάω κοντά του και δείχνοντας το SX-BIN αυτός (το οποίο είχε μόλις σταματήσει στο διπλανό stand) μου λέει: «Βγάλτο τώρα που δεν υπάρχει ακόμη κίνηση από γύρω. Είναι ιδανική στιγμή!». Ξαφνιάστηκα λίγο, αλλά χάρηκα. Δυστυχώς όμως ο ήλιος ήταν ακριβώς πάνω από το ΑΤ4 και έτσι βγάζοντας τη φωτό του λέω: «Ιδανική στιγμή ναι, αλλά ... ο ήλιος λίγο μας χαλάει!». Χαμογελάει ο τύπος και εγώ (έχοντας μείνει σχεδόν τελευταίος για boarding) πάω προς το αεροσκάφος χαιρετώντας τον και αυτός να μου εύχεται «Καλό ταξίδι!».
Αλλά, την κατσάδα τελικά δεν ήταν να την γλιτώσω... «Απαγορεύεται η φωτογράφηση στο αεροδρόμιο!!!», ακούω μόλις πάω να μπω στο ΑΤ7 από την «ας_σε_ονομάσω_κοπέλα» που στεκόταν στις σκάλες. Με ένα υποτιμητικό βλέμμα την κοίταξα και ... ούτε καν σχολίασα τα λεγόμενά της, άλλα μπήκα στο αεροσκάφος!!! (γιατί να τα σχολιάσω ... τις φωτογραφίες μου εγώ τις έκανα και τις έχω)
Τέλος πάντως, γύρω στις 2000 απογείωση από 3L. Το ταξίδι δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο, δύο κοπελιές να κάνουν μια καλή δουλειά, μια τρελή «γειτόνισσα» στο 2D, η οποία να «σκάει» από τη ζέστη και να αναζητεί αέρα για να δροσιστεί. Άφιξη στην Καβάλα στις 2107 και ακριβώς μετά απογείωση ενός Β738 της Travel Service (OK-TVC).
Το εισιτήριο κόστισε 159 EUR incl. tax RT. Τίποτε το ιδιαίτερο, οπότε τα 159 EUR είναι πολλά λεφτά για ένα τέτοιο ταξίδι στο οποίο δεν υπάρχει ούτε service, εκτός ενός χυμού (120 EUR χωρίς φόρους).
»ΣΑΒ 24/7/04 »KVA - DUS »A3556 0950CET »B737-31S (SX-BGY) »Y-Class
Έφτασε και η μέρα της επιστροφής. Οπότε για μια τελευταία φορά το δρόμο προς το αεροδρόμιο και άφιξη στο αεροδρόμιο στις 0840. Δυστυχώς εκείνη την ώρα ήρθαν και τρία τουριστικά λεωφορεία, γιατί στις 1015 υπήρχε πτήση της SkyEurope προς Bratislava. Οπότε στο αεροδρόμιο να επικρατεί το αδιαχώρητο. Έλεγχος τον αποσκευών από μηχανή πριν να πας για check-in και μια ατέλειωτη ουρά. Τελικά κατά τις 0910 φτάσαμε στο γκισέ και έγινε το check-in.
Σε αυτή τη πτήση δε θα ήμουν μόνος, αλλά με συνοδεία των γονέων μου. Έτσι λοιπόν παίρνω τα boarding passes και διαβάζω θέσεις 22F, 22E και 2F!!!!! 2F;; σκέφτομαι. Πάλι;;; Καλά όλοι συνεννοημένοι είναι σε αυτή τη χώρα και μου δίνουν το 2F;;;
Τέλος πάντως, security check με φόντο το SX-BGY να φτάνει στο «terminal» και να αποβιβάζονται οι επιβάτες από Αθήνα. Φυσικά πάλι η ζώνη μου να με κάνει «τρομοκράτη» και μετά «Έλεγχος διαβατηρίων». Κατά τα άλλα Schengen. Και η φάση είναι ότι το διαβατήριό μου είχε λήξει εδώ και δύο μήνες. Οπότε ένα μικρό άγχος να με κυριεύει με το που βλέπω τον αστυνομικό που βλέπει το Διαβατήριό μου να κοιτάει τον συνάδελφο. Ο συνάδελφος να κοιτάει εμένα, εγώ να σκέφτομαι πόσο μεγάλο άραγε να είναι το κελί μου (, και εκεί που βλέπω το αεροσκάφος να φεύγει χωρίς εμένα γυρνάει πάλι ο συνάδελφος προς τον «δικό» μου αστυνομικό και να του κάνει νόημα να με αφήσει... Οπότε ακούω ένα: «Καλό σας ταξίδι, κύριε!» και να την κοπανάω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πριν αλλάξουν γνώμη.
Οπότε φτηνά τη γλίτωσα. Boarding στις 0945 περίπου. Είχα θέση 2F και με το που μπαίνω στο αεροσκάφος, βλέπω μια κυρία να έχει βολευτεί στη θεσούλα μου. «ΑΑΑΑ!!!!», λέω από μέσα μου, δε θα σου χαρίσω το παράθυρο και βάζω ένα χαμόγελο στα χείλι μου και ρωτάω: «Στη σωστή θέση κάθεστε; Γιατί ξέρετε, εγώ έχω 2F!». «Α, αλήθεια», ακούω «συγνώμη λάθος θα έκανα», και μου δείχνει το boarding pass της. «2E, έχετε, ακριβώς από δίπλα!». Οπότε σηκώθηκε η κυρία και εγώ έκατσα στην θεσούλα μου.
Αφού μπήκαν όλοι οι επιβάτες στο αεροσκάφος (πληρότητα >90%) έκλεισαν οι πόρτες και άκουσα την καλύτερη αναγγελία από κυβερνήτη. Σίγουρα κανένα 5λεπτο μιλούσε ο τύπος και μας έδωσε ότι στοιχεία μπορεί κανείς να σκεφτεί για την πτήση. Δεν περιγράφετε.
Τελικά απογείωση με καθυστέρηση γύρω στις 1020. Αλλά χωρίς καραμέλες! Τι είχαν γίνει, τις είχαν φάει οι f/a;;; Δε γνωρίζω. Κι εδώ σε γενικές γραμμές ένα ήρεμο ταξίδι. Εκτός από την «γειτόνισσα» μου. Ήταν η κ. Ελευθερία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με την οποία πιάσαμε λίγο κουβεντούλα. Ευγενική κυρία, μέχρι που με ρώτησε: «Δε μου λέτε. Πόσο χρονών είστε αλήθεια;;;». Εντάξει δεν έχει τίποτε το κακό η ερώτηση, αλλά πριν καλά-καλά βάλω μπροστά το μυαλό μου συνεχίζει και λέει: «Καμιά 35 θα είστε σίγουρα, έτσι;;».
....
Μάλιστα. (Για όσους δεν γνωρίζουν είμαι 23ών ετών).
....
Μετά από αυτό το διάλογο δεν είπαμε και πολλά ακόμη (αμ ξέρω γιατί δεν θέλω να κάθετε κάποιος από δίπλα μου στο αεροπλάνο που να κάνει διάλογο μαζί μου ... κάτι θα πάει σίγουρα στραβά!). Το φαΐ αυτή τη φορά δε μου άρεσε και τόσο, ήταν πρωινό (πρωί πετούσες θα μου πείτε, τι θα σου έβαζαν, βραδινό..). Κλασσικά μετά πέρασαν τα «Travel Value» και αμέσως στη πρώτη σειρά πούλησαν 3 pins «ΑΘΗΝΑ2004» και δεν μπορούσαν να δώσουν ρέστα σε EUR 50,--. Τελικά (αφού προσφέρθηκα να τους τα «χαλάσω» εγώ), η «προϊστάμενος καμπίνας» (purserette) έβγαλε από το δικό της το πορτοφόλι ψιλά και έδωσε ρέστα.
To routing Θεσσαλονίκη, Σκόπια, Βελιγράδι, Ουγγαρία (
), Αυστρία, Βόρεια Μονάχου και Φρανκφούρτης και προσγείωση από 23L (πρώτη φορά στα χρονικά που πετάω προς DUS έγινε προσγείωση από εκεί, συνήθως είναι από 05R). Αλλά μια προσγείωση... κάπως διαφορετική από κανονικά. Κάπου στη μέση του διαδρόμου έπιασε το αεροσκάφος το διάδρομο (νόμιζες και είχε σκοπό να κάνει Low Pass ο πιλότος και τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη) και μετά αφού όλη είχαν ήδη αρχίσει να χειροκροτούν, μόλις έπιασε, όλοι σταμάτησαν το χειροκρότημα και άπλωσαν τα χέρια τους να κρατηθούν στις μπροστινές θέσεις για να μην χαλάσουν οι ζώνες του BGY.
Εμένα μου άρεσε η προσγείωση, λίγο έκανε να ξεχάσω την μονοτονία του ταξιδιού, αλλά όπως το έκοψα από τα πρόσωπα τον άλλων επιβατών, αυτούς κάπως δεν τους άρεσε. Στις 1207 (με 17 λεπτά delay) έπιασε τη φυσούνα το BGY και τελείωσε ακόμη ένα ταξίδι.
ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΟΣ
Όποιος άντεξε μέχρι εδώ: ΜΠΡΑΒΟ. Σου αξίζουν συγχαρητήρια!!! «Και εις ανώτερα!»
Γενικά δυο λόγια για την Aegean. Η εταιρεία όλο και πέφτει στο επίπεδο της (δε λέμε ονόματα). Κάθε αεροσκάφος έχει άλλα καθίσματα, μπορεί να σου τύχουν γερμανικά αντί ελληνικά στις επιγραφές, μπορεί να πάρεις καραμέλες ή και όχι κτλ. Αυτό δεν είναι ωραίο και θα ήταν πολύ θετικό αν το άλλαζε η Aegean και γινόταν όπως πριν την αγορά της Cronus. «Aegean Airlines! Πολιτισμός». Δυστυχώς όχι πάντα!
Βαθμολογίες:
Α3557: 8/10 (επειδή το πλήρωμα καμπίνας έδειχνε λίγο «αποδιοργανωμένο»)
ΟΑ951: 8/10 (τίποτε το αξιόλογο)
ΟΑ954: 7/10 (όπως πριν ΣΥΝ η «κοπελιά» που με κατσάδιασε επειδή έβγαζα φωτογραφίες)
Α3556: 7/10 (ούτε καραμέλες δεν μοίρασαν αυτή τη φορά, αλλά ο πιλότος έκανε φοβερή προσγείωση)
Ευχαριστώ για το διάβασμα (2.788 λέξεις). Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα και τα ορθογραφικά λάθη που θα βρείτε είναι όλα δικά σας, δε τα θέλω!
ήρθε και η σειρά μου για ένα «μικρό» trip report. Θα ακολουθήσουν τέσσερις πτήσεις. :shock:
- DUS - KVA, Aegean Airlines 557, 6/7/04
- KVA - ATH, Olympic Airlines 951, 11/7/04
- ATH - KVA, Olympic Airlines 954, 12/7/04
- KVA - DUS, Aegean Airlines 556, 24/7/04
Έτοιμοι;;;;;;;;; Φύγαμε!!!!!!!!!
»ΤΡΙ 6/7/04 »DUS - KVA »A3557 1250CET »B737-31S (SX-BGW) »Y-Class
Ξύπνημα όχι και πολύ νωρίς μιας και το τρένο από το σταθμό του Dortmund θα έφευγε στις 1045. (Αφιερωμένο σε dtrach το επόμενο, μιας και του αρέσουν τα ταξίδια με τρένα). Το ταξίδι διαρκεί 45 λεπτά και κοστίζει EURυρώ 7,5. Στις 1046 έρχεται το τρένο. Είναι ένα Regional Expresse διώροφο (φωτογραφία) Το τρένο έφυγε με μικρή καθυστέρηση των 5 λεπτών περίπου. Βρήκα και μια θεσούλα για να κάτσω. Δυστυχώς όμως ήρθε και έκατσε από δίπλα μου ένας κυρίως με ... αρκετά κιλά και έτσι εγώ (που δεν είμαι και ο λιγνότερος) μαζεύτηκα σαν κουβάρι. Ευτυχώς στην επόμενη στάση (μετά από 10 λεπτά) κατέβηκε ένας τύπος που καθόταν λίγο παραδίπλα και έτσι μετακόμισα ... με τα βλέμματα του κυρίου να με σκοτώνουν...
Τελικά, χωρίς άλλα «απρόοπτα» έφτασα σώος και αβλαβείς στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ. Μάλλον καλύτερα, στον Σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου όπου υπάρχει και το πολύ τέλειο observation deck. Δεν είχα όμως χρόνο για φωτός και έτσι μπήκα στο SkyTrain του αεροδρομίου για να πάω στο Terminal B.
Έφτασα στις 1145 στο terminal και λίγα λεπτά αργότερα στο γκισέ της Aegean. Με το που φτάνω λοιπόν, και αναρωτιέμαι γιατί έχει τόσο κόσμο στα 2 γκισέ της εταιρείας ακούω ακριβώς από πίσω (που είναι τα γραφεία της Aegean) να φωνάζει ένας κύριος: «Γ**ώ της εταιρεία σας, γ**ώ!!!» και τους υπαλλήλους της Aegean να του λένε να μην φωνάζει αλλιώς θα φέρουν αστυνομία. Κάτι, που έκανε τον κύριο όμως να ... ουρλιάζει και να τον ακούει όλο το terminal. «Φέρτε την αστυνομία, να δουν το χάλι σας!!! Να ντρέπεστε!!!». Δεν πέρασαν δύο λεπτά ... ήρθαν και δύο αστυνομικοί, η κατάσταση ηρέμησε και είδαν το χάλι του Έλληνα που πρέπει πάντα να βάζει τις φωνές. Δυστυχώς δεν έμαθα γιατί αυτή η φασαρία.
Αλλά, ας γυρίσω στα 2 γκισέ τα οποία πλημμύριζαν από κόσμο. Η Aegean στο Ντίσελντορφ χρησιμοποιεί δύο γκισέ στα οποία γίνετε το check-in για τις πτήσεις Α3557 και Α3551 (στις 1340). Και οι δύο πτήσεις γίνονται με 737 και είχαν πολύ καλή πληρότητα και έτσι λοιπόν, γινόταν το αδιαχώρητο στο γκισέ. Οπότε, κανένα δεκάλεπτο αργότερα αναγκάστηκαν να ανοίξουν και τρίτο γκισέ ΜΟΝΟ για την Α3557, οπότε έφτασε σιγά-σιγά και η σειρά μου.
Εδώ να αναφέρω ότι είχα eTicket. Τιμή εισιτηρίου 246 EUR RT incl. all tax. Οπότε έφτασα στο γκισέ και η ευγενική κοπελιά να κάνει τις τυπικές κινήσεις για το check-in. «Δυστυχώς», μου λέει, «δεν υπάρχουν άλλες θέσεις στο παράθυρο», χωρίς καν να προλάβω να την ρωτήσω. Έτσι, λοιπόν, την παρακαλώ να μου δώσει θέσει στο διάδρομο και όχι στη μέση. «21D, είναι ok;» ρωτάει. Και το δέχομαι σαφώς (μπορούσα να κάνω και αλλιώς;;
. Μου δίνει την κάρτα επιβίβασης η οποία γράφει σαν ώρα επιβίβασης 1205 και έξοδος 71. Η ώρα ήταν κιόλας 1200 οπότε σκέφτηκα ας περάσω κιόλας και να κάνω καμιά βόλτα στα Duty Free. Security check, λοιπόν. Αφού τους επιβεβαίωσα ότι τα μεταλλικά stands που είχα στην τσάντα μου για τα αεροπλανάκια που έφερα Ελλάδα (σε μερικά γνωστά παιδιά) και η ζώνη μου δεν ήταν επικίνδυνα και δεν είμαι τρομοκράτης πήγα στο gate και έκανα μια βόλτα στα Duty Free. Εκεί επικρατούσε ηρεμία, ως τις 1235 όπου άρχισε το boarding. Βρήκα κι εγώ τη θέση μου δίπλα από ένα γερμανικό ζευγάρι και ... αφού οι έλληνες κατάφεραν να βολέψουν όπως μπορούσαν τις (ας τις πω) «χειραποσκευές» ... έτοιμος. Στις 1257 pushback και οι καραμέλες τις Aegean να κάνουν το γύρω στη πασαρέλα. Απογείωση στις 1305 περίπου από τον 23L.
Το routing ήταν Βόρεια από Φρανκφούρτη, Μονάχου, Αυστρία, Κροατία, Βελιγράδι, Σκόπια, Θεσσαλονίκη και στροφή προς Καβάλα. Κανένα 25λεπτο αργότερα άρχισαν να σερβίρονται τα αναψυκτικά από το πλήρωμα (2 άντρες και 2 γυναίκες). Αλλά το φαΐ άργησε πάρα πολύ. Ο φροντιστής είχε μοιράσει και στις 23 σειρές τα αναψυκτικά και ακόμη δεν είχαν αρχίσει να μοιράζουν τα φαΐ. Τελικά, μετά από 1 ώρα πτήσεις άρχισαν να μοιράζουν και το φαΐ. Το φαΐ θα το γνωρίζει ο George (thx για τη φωτογραφία σου, τη δανείζομαι για λίγο)....
Εγώ πάντως το φαΐ το βρήκα γευστικό και αρκετό για μια πτήση 2,5 ωρών. Υπήρχε και μπακλαβάς και μοιράστηκαν επίσης δύο φορές ψωμάκια (δύο διαφορετικά ψωμάκια υπήρχαν σε επιλογή).
Τέλος πάντων, δεν υπήρχαν απρόοπτα στο ταξίδι. Τυπικός ο κυβερνήτης στην αναγγελία του. Μετά πέρασαν τα «Travel Value», τα οποία κανείς δεν ακούμπησε και έτσι άρχισε η κάθοδος μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά. Προσγείωση στις 1630 τοπική από 23L.
Μέσα σε λίγα λεπτά είχα την βαλίτσα στα χέρια μου (όπως κάθε φορά μου συμβαίνει όταν πετάω Καβάλα) και έτσι τελείωσε το ¼ των προγραμματισμένων μου δρομολογίων.
Αντέχετε ακόμη;;;
»KΥΡ 11/7/04 »KVA - ATH »ΟΑ951 0655 EET »ATR72-202 (SX-BII) »Y-Class
Εγερτήριο αρκετά νωρίς, στις 0515. Χωρίς πολλές ετοιμασίες, πλύσιμο, ντύσιμο και στο αμάξι προς αεροδρόμιο. 0610 άφιξη στο Kavala Int’l Airport «Megas Alexandros» (πως μου αρέσει αυτό το Int’l) και αμέσως για check-in στη πτήση Olympic Airways 951 (στις οθόνες έτσι έγραφε, εγώ δε φταίω). Τέλος πάντων. Check-In χωρίς αποσκευές και να ζητάω παράθυρο. Και παίρνω ... 2F!
Οπότε, μια βόλτα στο «τεράστιο» αεροδρόμιο της Καβάλας, μερικές φωτογραφίες και (με ακόμη κλειστά μάτια) security check. Εδώ τα stands δεν κίνησαν τις υποψίες των αστυνομικών, αλλά φυσικά όπως πάντα η ζώνη μου. Άφιξη στις 0630 του ΑΤ7 από 05R και πέθανε κάθε μου (μικρή) ελπίδα να πετάξω με 717 (και το ήθελα τόσο πολύ...).
Το boarding έγινε σχετικά γρήγορα. Όμως, έπρεπε να ακούσω και κάτι τρελό πρωί-πρωί για να ξυπνήσω. Θέση 2D, κάθετε μια κυρία και αμέσως βγάζει το κινητό της να πάρει τηλέφωνο (νομίζεις και ήταν ανάγκη να μιλήσει με τον άντρα της σε εκείνη τη φάση και στις εφτά παρά δέκα το πρωί). «Έλα, μόλις μπήκα στο αεροπλάνο [...] Άσε μωρέ, ακόμη αυτά τα μικρά βάζουν με τους έλικες στην Ολυμπιακή, πότε επιτέλους θα βάλουν κανένα μεγάλο και σωστό αεροπλάνο από εδώ;;;». Ως κατά σύμπτωση, ένας επιβάτης της πτήσεις αυτής (αν δε κάνω λάθος καθόταν 2F), γυρνάει το κεφάλι του προς τα πίσω και μετράει 45 - 50 επιβάτες, και λέει στον εαυτό του: «Δίκαιο έχει η γυναίκα. Τόση κίνηση που έχει το δρομολόγιο ΠΡΕΠΕΙ στις ΟΑ να βάλουν Α343 προς Καβάλα. Πως δε το κατάλαβαν ακόμη άραγε;;;». Κούνια που σε κούναγε, «γειτόνισσα».
Χωρίς άλλα απρόοπτα στις 0657 ήμασταν καθ΄ οδών προς τον 21L. Απογείωση ακριβώς 0700 και μια πολύ όμορφη εικόνα από το αεροδρόμιο της Καβάλας. Δεν μπόρεσα όμως να βγάλω καμιά φωτογραφία γιατί σαφώς απαγορεύετε στην Καβάλα να βγάζει ο κόσμος φωτογραφίες (αυτό βασικά δεν ήταν ο λόγος, αλλά το ότι με την Stewardess καθόμασταν σχεδόν φάτσα με φάτσα και δε φαινόταν και πολύ κεφάτη - ήταν και 7 το πρωί άλλωστε, την καταλαβαίνω).
Ανακοίνωση από το θάλαμο διακυβερνήσεων ότι πετάμε με την Ολυμπιακή Αεροπορία
(πότε θα το μάθουν) και σε FL160. O κλασσικός χυμός μοιράστηκε όχι με την βοήθεια από trolley, αλλά σα να ήμασταν σε κανένα café με έναν δίσκο ο οποίος ήταν γεμάτος με ποτηράκια. Αλλά δεν πρόλαβα να ανοίξω έγκαιρα τα μάτια μου για να πάρω τον χυμούλη μου, και έτσι η κοπελιά είχε ήδη φτάσει στο τέλος της «βόλτας» της.Πτήση χωρίς ούτε ένα απρόοπτο (με όμορφα τοπία από 16΄000 πόδια) και προσγείωση στην Αθήνα από 21L και ... τέλος. Με λεωφορείο μέχρι terminal και ελεύθερος.
»ΔΕΥ 12/7/04 »ATH - KVA »ΟΑ954 1945 EET »ATR72-202 (SX-BIΕ) »Y-Class
Μετά από όμορφες μέρες στην Αθήνα (thx σε jerry, seven4seven, alexander) έφτασε η ώρα της επιστροφής. Μετά από μια Pizza στον alexander με Μετρό ως Εθν. Άμυνας και μετά με το Ε94 προς αεροδρόμιο. Έφτασε στο «Ελ. Βενιζέλος» στις 1850 και αμέσως για check-in. Υπήρχαν 5 γκισέ ανοιχτά για όλες τις εσωτερικές πτήσεις που θα έφευγαν εντός των επομένων ωρών. Μετά από κανένα 10λεπτο αναμονή έφτασε η σειρά μου. Η ευγενική κοπέλα με ρώτησε αν έχω αποσκευή και αφού της είπα ότι μόνο με χειραποσκευή πετάω της ζήτησα να μου δώσει παράθυρο. Και μου έδωσε... 2F.
Μετά από μια μικρή βόλτα στο αεροδρόμιο, ήρθε και η ώρα σιγά-σιγά να περάσω μέσα. Μετά από το security check (αχ! αυτή η ζώνη μου) αναμονή στο gate. Σε μια φάση, κατά τις 1930 γράφει στις οθόνες GATE OPEN, αλλά... τίποτε δεν κουνιέται. Οι δυο κοπελιές τις ΟΑ να έχουν πιάσει την κουβέντα και να είναι λίγο-πολύ στο κόσμο τους, ως την ώρα που κάποιος από τους επιβάτες ρωτάει γιατί γράφει «Πύλη ανοιχτή» στην οθόνη. Αυτές σοκαρισμένες, σηκώνονται και βλέπουν την οθόνη. Και αρχίζει ένας «μαραθώνιος» από συνομιλίες. Η πρώτη με το αεροδρόμιο με την ερώτηση: «Γιατί δώσατε Gate Open στην ΟΑ954;;;» και μετά από λίγο... «από το αεροπλάνο;;; Καλά εντάξει». Επόμενη συνδιάλεξη με τον «ramp agent». «Δώσατε gate open στην 954;;;». Απάντηση μάλλον ήταν «Ναι», γιατί μετά λέει η κοπέλα: «Δεν σας ακούσαμε εμείς εδώ και περιμένουμε!». Και μετά δεν έπιασα καλά τι ακριβώς είπε, αλλά κάπως τον κατσάδιασε τον τύπο γιατί ... δεν τον άκουσαν... Είχε λίγο τα νευράκια της η κυρία, αλλά προφανώς δικό της σφάλμα (όσο και αν ήθελα να μην φταίει αυτή, αλλά ο ramp agent), μιας και όλοι οι άλλοι το είχαν πάρει χαμπάρι, μόνο αυτή και η συνάδελφος στο gate ήταν ... απών (θυμάμαι μια διαφήμιση της ΟΑ ... «Παρών ή απών;»).
Έτσι λοιπόν ζήτησαν λεωφορείο και άρχισε και η επιβίβαση. Στις 1940 έφτασαν όλοι οι επιβάτες (66, αν θυμάμαι σωστά) μπροστά στο SX-BIE και εγώ ... άρχισα τη δουλειά. Έβγαλα καμιά 15αριά φωτογραφίες μέσα σε 10 λεπτά (κυρίως ATR και AVRO) και σε μια φάση ήμασταν περίπου 6-7 άτομα ακόμη για επιβίβαση και είπα να μαζέψω τα μπαγκάζια μου. Εκεί που μαζεύω λοιπόν τη μηχανή, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω δεξιά μου (κάτω από το tail του BIE) έναν υπάλληλο της ΟΑ να μου κάνει νόημα να πάω κοντά του...
Αμάν λέω, θα φάμε ξύλο τώρα!! Πάω κοντά του και δείχνοντας το SX-BIN αυτός (το οποίο είχε μόλις σταματήσει στο διπλανό stand) μου λέει: «Βγάλτο τώρα που δεν υπάρχει ακόμη κίνηση από γύρω. Είναι ιδανική στιγμή!». Ξαφνιάστηκα λίγο, αλλά χάρηκα. Δυστυχώς όμως ο ήλιος ήταν ακριβώς πάνω από το ΑΤ4 και έτσι βγάζοντας τη φωτό του λέω: «Ιδανική στιγμή ναι, αλλά ... ο ήλιος λίγο μας χαλάει!». Χαμογελάει ο τύπος και εγώ (έχοντας μείνει σχεδόν τελευταίος για boarding) πάω προς το αεροσκάφος χαιρετώντας τον και αυτός να μου εύχεται «Καλό ταξίδι!».
Αλλά, την κατσάδα τελικά δεν ήταν να την γλιτώσω... «Απαγορεύεται η φωτογράφηση στο αεροδρόμιο!!!», ακούω μόλις πάω να μπω στο ΑΤ7 από την «ας_σε_ονομάσω_κοπέλα» που στεκόταν στις σκάλες. Με ένα υποτιμητικό βλέμμα την κοίταξα και ... ούτε καν σχολίασα τα λεγόμενά της, άλλα μπήκα στο αεροσκάφος!!! (γιατί να τα σχολιάσω ... τις φωτογραφίες μου εγώ τις έκανα και τις έχω
)Τέλος πάντως, γύρω στις 2000 απογείωση από 3L. Το ταξίδι δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο, δύο κοπελιές να κάνουν μια καλή δουλειά, μια τρελή «γειτόνισσα» στο 2D, η οποία να «σκάει» από τη ζέστη και να αναζητεί αέρα για να δροσιστεί. Άφιξη στην Καβάλα στις 2107 και ακριβώς μετά απογείωση ενός Β738 της Travel Service (OK-TVC).
Το εισιτήριο κόστισε 159 EUR incl. tax RT. Τίποτε το ιδιαίτερο, οπότε τα 159 EUR είναι πολλά λεφτά για ένα τέτοιο ταξίδι στο οποίο δεν υπάρχει ούτε service, εκτός ενός χυμού (120 EUR χωρίς φόρους).
»ΣΑΒ 24/7/04 »KVA - DUS »A3556 0950CET »B737-31S (SX-BGY) »Y-Class
Έφτασε και η μέρα της επιστροφής. Οπότε για μια τελευταία φορά το δρόμο προς το αεροδρόμιο και άφιξη στο αεροδρόμιο στις 0840. Δυστυχώς εκείνη την ώρα ήρθαν και τρία τουριστικά λεωφορεία, γιατί στις 1015 υπήρχε πτήση της SkyEurope προς Bratislava. Οπότε στο αεροδρόμιο να επικρατεί το αδιαχώρητο. Έλεγχος τον αποσκευών από μηχανή πριν να πας για check-in και μια ατέλειωτη ουρά. Τελικά κατά τις 0910 φτάσαμε στο γκισέ και έγινε το check-in.
Σε αυτή τη πτήση δε θα ήμουν μόνος, αλλά με συνοδεία των γονέων μου. Έτσι λοιπόν παίρνω τα boarding passes και διαβάζω θέσεις 22F, 22E και 2F!!!!! 2F;; σκέφτομαι. Πάλι;;; Καλά όλοι συνεννοημένοι είναι σε αυτή τη χώρα και μου δίνουν το 2F;;;
Τέλος πάντως, security check με φόντο το SX-BGY να φτάνει στο «terminal» και να αποβιβάζονται οι επιβάτες από Αθήνα. Φυσικά πάλι η ζώνη μου να με κάνει «τρομοκράτη» και μετά «Έλεγχος διαβατηρίων». Κατά τα άλλα Schengen. Και η φάση είναι ότι το διαβατήριό μου είχε λήξει εδώ και δύο μήνες. Οπότε ένα μικρό άγχος να με κυριεύει με το που βλέπω τον αστυνομικό που βλέπει το Διαβατήριό μου να κοιτάει τον συνάδελφο. Ο συνάδελφος να κοιτάει εμένα, εγώ να σκέφτομαι πόσο μεγάλο άραγε να είναι το κελί μου (
, και εκεί που βλέπω το αεροσκάφος να φεύγει χωρίς εμένα γυρνάει πάλι ο συνάδελφος προς τον «δικό» μου αστυνομικό και να του κάνει νόημα να με αφήσει... Οπότε ακούω ένα: «Καλό σας ταξίδι, κύριε!» και να την κοπανάω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πριν αλλάξουν γνώμη.Οπότε φτηνά τη γλίτωσα. Boarding στις 0945 περίπου. Είχα θέση 2F και με το που μπαίνω στο αεροσκάφος, βλέπω μια κυρία να έχει βολευτεί στη θεσούλα μου. «ΑΑΑΑ!!!!», λέω από μέσα μου, δε θα σου χαρίσω το παράθυρο και βάζω ένα χαμόγελο στα χείλι μου και ρωτάω: «Στη σωστή θέση κάθεστε; Γιατί ξέρετε, εγώ έχω 2F!». «Α, αλήθεια», ακούω «συγνώμη λάθος θα έκανα», και μου δείχνει το boarding pass της. «2E, έχετε, ακριβώς από δίπλα!». Οπότε σηκώθηκε η κυρία και εγώ έκατσα στην θεσούλα μου.
Αφού μπήκαν όλοι οι επιβάτες στο αεροσκάφος (πληρότητα >90%) έκλεισαν οι πόρτες και άκουσα την καλύτερη αναγγελία από κυβερνήτη. Σίγουρα κανένα 5λεπτο μιλούσε ο τύπος και μας έδωσε ότι στοιχεία μπορεί κανείς να σκεφτεί για την πτήση. Δεν περιγράφετε.
Τελικά απογείωση με καθυστέρηση γύρω στις 1020. Αλλά χωρίς καραμέλες! Τι είχαν γίνει, τις είχαν φάει οι f/a;;; Δε γνωρίζω. Κι εδώ σε γενικές γραμμές ένα ήρεμο ταξίδι. Εκτός από την «γειτόνισσα» μου. Ήταν η κ. Ελευθερία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με την οποία πιάσαμε λίγο κουβεντούλα. Ευγενική κυρία, μέχρι που με ρώτησε: «Δε μου λέτε. Πόσο χρονών είστε αλήθεια;;;». Εντάξει δεν έχει τίποτε το κακό η ερώτηση, αλλά πριν καλά-καλά βάλω μπροστά το μυαλό μου συνεχίζει και λέει: «Καμιά 35 θα είστε σίγουρα, έτσι;;».
....
Μάλιστα. (Για όσους δεν γνωρίζουν είμαι 23ών ετών).
....
Μετά από αυτό το διάλογο δεν είπαμε και πολλά ακόμη (αμ ξέρω γιατί δεν θέλω να κάθετε κάποιος από δίπλα μου στο αεροπλάνο που να κάνει διάλογο μαζί μου ... κάτι θα πάει σίγουρα στραβά!). Το φαΐ αυτή τη φορά δε μου άρεσε και τόσο, ήταν πρωινό (πρωί πετούσες θα μου πείτε, τι θα σου έβαζαν, βραδινό..). Κλασσικά μετά πέρασαν τα «Travel Value» και αμέσως στη πρώτη σειρά πούλησαν 3 pins «ΑΘΗΝΑ2004» και δεν μπορούσαν να δώσουν ρέστα σε EUR 50,--. Τελικά (αφού προσφέρθηκα να τους τα «χαλάσω» εγώ), η «προϊστάμενος καμπίνας» (purserette) έβγαλε από το δικό της το πορτοφόλι ψιλά και έδωσε ρέστα.
To routing Θεσσαλονίκη, Σκόπια, Βελιγράδι, Ουγγαρία (
), Αυστρία, Βόρεια Μονάχου και Φρανκφούρτης και προσγείωση από 23L (πρώτη φορά στα χρονικά που πετάω προς DUS έγινε προσγείωση από εκεί, συνήθως είναι από 05R). Αλλά μια προσγείωση... κάπως διαφορετική από κανονικά. Κάπου στη μέση του διαδρόμου έπιασε το αεροσκάφος το διάδρομο (νόμιζες και είχε σκοπό να κάνει Low Pass ο πιλότος και τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη) και μετά αφού όλη είχαν ήδη αρχίσει να χειροκροτούν, μόλις έπιασε, όλοι σταμάτησαν το χειροκρότημα και άπλωσαν τα χέρια τους να κρατηθούν στις μπροστινές θέσεις για να μην χαλάσουν οι ζώνες του BGY. Εμένα μου άρεσε η προσγείωση, λίγο έκανε να ξεχάσω την μονοτονία του ταξιδιού, αλλά όπως το έκοψα από τα πρόσωπα τον άλλων επιβατών, αυτούς κάπως δεν τους άρεσε. Στις 1207 (με 17 λεπτά delay) έπιασε τη φυσούνα το BGY και τελείωσε ακόμη ένα ταξίδι.
ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΟΣ
Όποιος άντεξε μέχρι εδώ: ΜΠΡΑΒΟ. Σου αξίζουν συγχαρητήρια!!! «Και εις ανώτερα!»
Γενικά δυο λόγια για την Aegean. Η εταιρεία όλο και πέφτει στο επίπεδο της (δε λέμε ονόματα). Κάθε αεροσκάφος έχει άλλα καθίσματα, μπορεί να σου τύχουν γερμανικά αντί ελληνικά στις επιγραφές, μπορεί να πάρεις καραμέλες ή και όχι κτλ. Αυτό δεν είναι ωραίο και θα ήταν πολύ θετικό αν το άλλαζε η Aegean και γινόταν όπως πριν την αγορά της Cronus. «Aegean Airlines! Πολιτισμός». Δυστυχώς όχι πάντα!
Βαθμολογίες:
Α3557: 8/10 (επειδή το πλήρωμα καμπίνας έδειχνε λίγο «αποδιοργανωμένο»)
ΟΑ951: 8/10 (τίποτε το αξιόλογο)
ΟΑ954: 7/10 (όπως πριν ΣΥΝ η «κοπελιά» που με κατσάδιασε επειδή έβγαζα φωτογραφίες)
Α3556: 7/10 (ούτε καραμέλες δεν μοίρασαν αυτή τη φορά, αλλά ο πιλότος έκανε φοβερή προσγείωση)
Ευχαριστώ για το διάβασμα (2.788 λέξεις). Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα και τα ορθογραφικά λάθη που θα βρείτε είναι όλα δικά σας, δε τα θέλω!
