Φτάνοντας στην ΒΚΚ, είχα άπλετο χρόνο για να παραλάβω βαλίτσα, να κάνω βόλτα και να καθίσω δίπλα σε γκρουπ κινέζων που κινούνταν ομαδικά και φασαριόζικα στο τέρμιναλ, μέχρι να ανοίξει
το τσεκ-ιν της KQ. Εκεί έμαθα ότι θα είχα ακόμη περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου, καθώς το…παπόρι απ’ το Ναϊρόμπι θα έφτανε στις 1505, αντί 1335, οπότε ανέβηκα έναν όροφο πάνω, στο ομπζερβέισον ντεκ και έπαιζα πότε με τις τάπες των βαρελιών, πότε με το κλείστρο της μηχανής, μέχρι να έρθει η ώρα να περάσω στην επόμενη φάση.
KQ860, 5Y-KZA, 34Α, χειμώνας 2014
Όταν αποφάσισα να πάω προς το gate, συνάντησα μπροστά μου ξανά τις ορδές των φασαριόζων κινέζων. 15 λεπτά χρειάστηκαν για
έλεγχο χειραποσκευών και διαβατηρίων και με τους παλμούς να αυξάνονται όσο η ώρα περνούσε, έφτασα
στο Ε3 και έδωσα το boarding pass για να μπω στον κλειστό χώρο του gate. Τότε μόλις φάνηκε στο βάθος και η ουρά που περιμέναμε.
Το 5Y-KZA έστριψε στον τροχόδρομο πίστας, επιβράδυνε και μπήκε μεγαλειωδώς στην Ε3, δίπλα ακριβώς στο άλλο 787, εκείνο της RJ.
Οι ορδές του καθαρισμού μπήκαν από τη σκάλα της φυσούνας και μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα LD3 και
να μπαίνουν τα πρώτα carts του catering, μπήκε στο αεροπλάνο και το φρέσκο πλήρωμα,
που μέχρι τότε ανέμενε στο gate. Δευτερόλεπτα μετά, άλλο ένα 787,
το JA834A της ΑΝΑ, ήρθε να σταθμεύσει από την άλλη πλευρά του δικού μας, σχηματίζοντας μια τριάδα που μάλλον δεν τη βρίσκει κανείς πουθενά αλλού στον κόσμο.
Τα blades του Νο2 στρέφονταν νωχελικά, όσο το 787 ξεδιψούσε με φρέσκο καύσιμο που μόλις φορτωνόταν. Η Royal Jordanian από δίπλα έκανε πούσμπακ και οι περίπου εκατό επιβάτες της Pride of Africa (KQ), περιμέναμε με ανυπομονησία στο gate του Pride of Thailand (BKK) να φτάσει η πολυπόθητη εμπειρία: η επιβίβαση στο 787, γιατί για την ώρα έμπαιναν μόνο κοντέινερς.
Και ξαφνικά, χωρίς λέξη από τα μεγάφωνα, μια κοπελίτσα πέρασε από δίπλα μας με μια ταμπέλα, ψιθυρίζοντας "Business Class". Φυσικά, όλοι πετάχτηκαν όρθιοι, αγνοώντας την κανονικά. Οι cargo doors του 787 έκλειναν, το προσωπικό εδάφους έβαζε σε τάξη τους ατίθασους κινέζους και έδινε προτεραιότητα στην Μπίζνες και σε όσους κάθονταν στις σειρές 30-34 στο τέλος της καμπίνας. Σηκώθηκα χαλαρός, έδειξα το boarding pass για την 34Α, με πέρασαν μπροστά από όλους
και μπήκα.
Στο πρώτο κομμάτι της καμπίνας του 787 κάθονταν οι προερχόμενοι από ΝΒΟ. Επιβάτες διαφόρων εθνικοτήτων, αφρικανοί και μη. Στο δεύτερο κομμάτι της καμπίνας κάθονταν οι 99 κινέζοι κι εγώ. Αυτό που γινόταν είναι δύσκολο να περιγραφεί με ψυχραιμία... Όλοι συμπεριφέρονταν με τον ίδιο τρόπο: φώναζαν, πατούσαν πάνω στα καθίσματα για να περάσουν από τον ένα διάδρομο στον άλλο, άλλαζαν θέσεις, έλυναν ζώνες κι άπλωναν τα χέρια πάνω από το διπλανό τους για να αρπάξουν ακουστικά που μοίραζε το πλήρωμα. Σηκώνονταν για να μιλήσουν σε επιβάτες άλλων θέσεων, να αρπάξουν κάρτες immigration ή για να ανοίξουν τα ντουλαπάκια των χειραποσκευών. Και φυσικά, μου είχαν πιάσει το παράθυρο, που είχα προκρατήσει μέρες πριν και φρόντισα να καβατζώσω κάνοντας ηλεκτρονικό τσεκιν απ’ τους πρώτους. Αυτό βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει και σε δευτερόλεπτα η φωνακλού μεσήλιξ κινεζούλα πήγε στο διάδρομο που της είχε δοθεί, χωρίς πολλά πολλά... Το δε πλήρωμα άρχισε να χτυπάει παλαμάκια, κάνοντάς τους νόημα για ησυχία, ενώ ήταν σε εξέλιξη ΡΑ.
Μετά από κόπους ηρέμησαν, ο κάπταιν μας καλωσόρισε, μας είπε για τον καιρό της διαδρομής και ζήτησε συγγνώμη για την καθυστέρηση, λόγω καθυστερημένης άφιξης της πτήσης από το ΝΒΟ.
1605 το πούσμπακ, πίσω μας
το 330 της CX επίσης για HKG και 1610 τοπική ήμασταν ευθυγραμμισμένοι στον 01L.
Και τότε οι κινητήρες ξύπνησαν. Με θόρυβο γεμάτο, στιβαρό και σταθερό άρχισαν να μας επιταχύνουν γρήγορα και δυνατά. Την επιτάχυνση την αισθάνεσαι, σε βυθίζει στο κάθισμα! Ο ήχος τους γεμίζει τα αυτιά σου. Η χροιά του σε κάνει να χαμογελάς. Σε λίγα δευτερόλεπτα, το 787 ήταν ξανά στο φυσικό του περιβάλλον,
στον αέρα! Η Μπανγκόκ στο βάθος με τους ουρανοξύστες της, το πλήρωμα αρχίζει να στρέφει το αεροπλάνο μας σε πορεία βορειοανατολική και οι κινέζοι -που είχαν ηρεμήσει μόνο όταν
στις προσωπικές μας οθόνες άρχισε να παίζει
η επίδειξη σωστικών στη γλώσσα τους- άρχιζαν να ψιλοκοιμούνται.
Κάπου εκεί ο προϊστάμενος καμπίνας μας καλωσόρισε, μας σύστησε το πλήρωμα και μας προέτρεψε να "sit back, relax and enjoy the flight". Το οποίο ήταν όντως εφικτό, όσο οι κινέζοι κοιμούνταν...
Σε λίγο όμως άρχισε το σέρβις. Και, μοιραία, ξύπνησαν.
Κοτόπουλο ή ψάρι με λαχανικά, σαλάτα που θα την έλεγες και πολίτικη και μους σοκολάτας. Η κινεζούλα διπλά συνέχιζε να με εκπλήσσει. Πρώτα έφαγε το κοτόπουλο. Μετά άρχισε τη μους σοκολάτας. Ενδιάμεσα, όμως, προσέθετε και μερικές πιρουνιές λάχανο-καρότο απ’ τη σαλάτα. Μετά, πάλι μια μπουκιά μους σοκολάτας και μια μπουκιά ψωμάκι. Είχε αρχίσει να με διασκεδάζει το σκηνικό. Το δε κερασάκι στην τούρτα ήρθε στο μάζεμα των δίσκων, όταν -μαζί με τη διπλανή φίλη της- καθάρισαν προσεκτικά το πιατάκι και το κυπελλάκι, τα έκρυψαν με ταλέντο ανάμεσα στη φούστα τους και το μπράτσο του καθίσματος και έδωσαν ωραιότατα τον υπόλοιπο δίσκο πίσω, χαμογελαστά, άνετα κι ωραία. Τα δε σκεύη θα κοσμήσουν σύντομα το εξοχικό τους δίπλα στο ποτάμι. Γιατί enthusiasts ΔΕΝ ήταν σίγουρα... Αφού πέρασαν και τα duty free με τις κολώνιες, ρώτησαν τα πάντα αλλά δεν πήραν τίποτα, ρεύτηκαν μεγαλοπρεπώς και ξαναέπεσαν για ύπνο.
Πετούσαμε στα 37000 πόδια με ground speed 933 km/h, έξω ο ήλιος έδυε και τα παράθυρα του 787 άρχισαν σταδιακά να ανοίγουν...απόχρωση. Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης, τα παράθυρα παίρνουν
απόχρωση ανάλογα με τις ρυθμίσεις του πληρώματος. Κάθε επιβάτης μπορεί να ρυθμίσει το δικό του παράθυρο, εκτός από την απογείωση και προσγείωση, οπότε είναι στην πιο "ανοιχτή" ρύθμιση.
Η καμπίνα είναι άνετη: 3-3-3, με πολύ καλό seat pitch, θέση με
προσωπική οθόνη αφής και γρήγορη απόκριση, θύρα usb και καλή γωνία ανάκλισης (όταν ρίχνεις την πλάτη, μετακινείται και το κάτω τμήμα συγχρόνως). Τα δε καθίσματα πέφτουν και στην τελευταία σειρά χωρίς πρόβλημα. Μόνο μειονέκτημα, η σειρά 32 που δεν έχει παράθυρο.
Λίγες αναταράξεις κατά διαστήματα στην
πορεία για το HKG, ενώ το IFE μας πληροφορούσε ότι έμεναν 35 λεπτά πτήσης. Έξω φαινόταν ο πολικός αστέρας δίπλα στο ακροπτερύγιο μας. Οι κινέζοι ακάθεκτοι, ζητούσαν να ξαναπεράσει το duty free, πατούσαν πάνω στα καθίσματα για να δουν τι θα αγοράσει η φίλη τους στο πίσω κάθισμα και πάντως δεν άφηναν τα αέρια της πέψης να τους βαραίνουν την κοιλιά.
Κανένα 25 λεπτο πριν την προσγείωση, στα 34000 πόδια με την κάθοδο να έχει ξεκινήσει, τα φώτα άναψαν για τον έλεγχο της καμπίνας.
Στα 100 χλμ μακριά είμαστε στα 24000 πόδια, η καμπίνα έχει ελεγχθεί και τα φώτα σβήνουν εντελώς. Η πτέρυγα φωτίζεται μόνο από το LED beacon μας που αναβοσβήνει χαρακτηριστικά. Στα 11000 πόδια, με ground speed 550 km/h η κινεζούλα βρίσκει ευκαιρία στα σκοτάδια να αποδείξει ότι αγαπά τις αρχαιολογικές ανασκαφές, στη...μύτη.
Στα 7500 πόδια περνάμε τα σύννεφα, το 787 περνάει από αναταράξεις κι ο κυβερνήτης απευθύνεται στο πλήρωμα: "cabin crew this is your captain. Thank you for a wonderful flight, now prepare for landing in ten minutes". Έξω η πτέρυγα φωτίζεται πότε από το beacon, πότε από το strobe και στα 3000 πόδια φαίνονται τα πρώτα φώτα στο έδαφος.
Ευθυγραμμισμένοι με τον 07L συνεχίζουμε κανονικά και στις 1936 τοπική ακουμπάμε ξανά στο έδαφος. Reverse, επιβράδυνση και εγκαταλείπουμε το διάδρομο. Την ίδια στιγμή, οι κινέζοι λύνουν ζώνες κι ανάβουν κινητά. Δεν συμβαίνει τίποτε κακό και πέντε λεπτά μετά σταθμεύουμε στη W42. Οι κινέζοι πετάγονται όρθιοι με τα φώτα καμπίνας ακόμη σβηστά και το προσδεθείτε αναμμένο και οι πόρτες ανοίγουν. Ζήσαμε και σήμερα…
Πρώτος έλεγχος διαβατηρίων στην έξοδο από τη φυσούνα. Στη θέα ευρωπαϊκού διαβατηρίου βγήκαν μεγεθυντικοί φακοί, άναψαν φωτάκια, μαζεύτηκαν καμιά δεκαριά γύρω-γύρω, κανένα δεκάλεπτο μετά αποφάνθηκαν «original», χαμογέλασαν, μου είπαν «training», έγνεψα συγκαταβατικά και η ζωή συνεχίζεται...
________________________________________________________
+
Ο ήχος των κινητήρων!
Η καθαρή, άνετη, ευχάριστη καμπίνα της KQ.
Το πλήρωμα, ευγενικό, ευπαρουσίαστο και σοβαρό, που έφερνε τα πράγματα σε ισορροπία μέσα στο χάος και που χωρίς να πω κουβέντα, μου πρόσφερε θέση μακριά από το γκρουπ των φασαριόζων.
-
Χωρίς υπερβολή, δυσκολεύομαι να βρω κάτι αρνητικό. Η πτήση ήταν διασκεδαστική όσο λίγες!
Μου θύμησεις στιγμές του ταξιδιού μου με ANA στο FRA-HND. Το αεροσκάφος-όνειρο με είχε επίσης ενθουσιάσει, μάλιστα περισσότερο και από το A380 της κυρίας LH.