aakunz
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 27/09/2003
- Μηνύματα
- 4.252
- Likes
- 2.582
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- GRL
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGKC
Το συγκεκριμένο trip report αποτελεί μέρος του προσωπικού μου project με γενικό τίτλο “Sundays in the Air” που αφηγείται τις αεροπορικές εμπειρίες-περιπέτειες μου στα φτερά της νεότερης ελληνικής αεροπορικής εταιρείας, η οποία φρόντισε να μου προσφέρει (όπως και σε σας άλλωστε) ορισμένα υπερπολύτιμα αεροπορικά εισιτήρια στην εξευτελιστική τιμή του €1 συν φόρους. Μαζί μου σε ορισμένα επεισόδια συμπρωταγωνιστεί το μέλος Computerise, μαζί με κάποιον από τους φίλους του. Εγώ, ως γνωστόν έχω έναν αεροπορικό ανθρωποδιώκτη και κανείς από τους δικούς μου φίλους δεν δέχεται να κάνει μονοήμερες “αρπαχτές” σε εξωτικούς προορισμούς όπως το Βουκουρέστι, η Λάρνακα, η Πόλη ή η Ρώμη.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το επεισόδιο, που απ' ότι φαίνεται πως “takes the biscuit” και δίνει oneway εισιτήριο, με τελικό προορισμό τη λήθη, στα προηγούμενα. Σπεύδω να ενημερώσω εκ των προτέρων ότι ο τίτλος του trip report είναι σωστός και παρακαλώ να μην τον στείλετε στα off topic.
Πτήση 1
OA233 13DEC ATHFCO 08:05-09:10 ΑIRBUS 319 / SX-OAG
Έχω παρατηρήσει ότι από τότε που βγήκαν τα αναθεματισμένα ηλεκτρονικά εισιτήρια έχω γίνει πολύ αμελής επιβάτης. Σήμερα για παράδειγμα ξέχασα: και το e-ticket receipt και το διαβατήριο αλλά και την προεκτυπωμένη κάρτα επιβίβασης που είχα βγάλει από το γραφείο. Θυμήθηκα όμως να πάρω: δύο πιστωτικές κάρτες, μία χρεωστική, ένα μπουκαλάκι αντισηπτικό χεριών, τρία πακέτα χαρτομάντηλα, €50 σε κέρματα του €1 και δύο κινητά. Στοίχημα ότι όταν έστελναν την Καρχιλάκη στο Ιράκ, αυτή έπαιρνε λιγότερα πράγματα μαζί της. Ευτυχώς, η ταυτότητα υποκατέστησε το διαβατήριο και οι υπάλληλοι της Olympic Air φρόντισαν να με εφοδιάσουν με την απόδειξη του ηλεκτρονικού μου εισιτηρίου και με μία νέα κάρτα επιβίβασης. Μηδενική ουρά στο γκισέ και αρκετός χρόνος για ένα latte και ένα κρουασανάκι. Ως γνωστόν, εγώ πάω πάντα τουλάχιστον μίαμιση ώρα πριν την πτήση, ακόμα και με on-line check-in γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στο δρόμο (να σημειωθεί ότι το σπίτι απέχει 16 λεπτά από το υπερχάμπ και με πιάνουν μόλις τέσσερα φανάρια και ένα roundabout).
O Computerise με βρήκε στο Mc Café και ακολούθως συναντήσαμε και τη συμπαθέστατη φίλη του, με την οποία ένοιωσα ότι γνωριζόμασταν αρκετά πριν τον γνωρίσω: μέσα στην παλαβομάρα. Την κατηγορήσαμε ότι ήταν ατάσθαλος και ότι εξαιτίας της θα χάναμε την πτήση και μπήκαμε στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο SX-OAG, αφού πρώτα τηρήσαμε πιστά το αεροπορικό τελετουργικό που μας θέλει να νοιώσουμε όσο γίνεται πιο άβολα μέχρι να μπούμε στο αεροπλάνο (άνοιγμα τσάντας, επίδειξη της μικρής σακούλας με τα υγρά -αντισηπτικό χεριών κλπ- ακολούθως λύσιμο ζώνης και περπάτημα με το παντελόνι έτοιμο να πέσει μέσα από τον ανιχνευτή μεταλλικών αντικειμένων).Το εν λόγω είναι ένα σχετικά νέο αεροπλάνο, μόλις 6 μήνες από την πρώτη του πτήση, το παραλάβαμε από τη Hamburg International, όπως φαινόταν και από το λογότυπο στους μπροστινούς μπουλμέδες.
Υπόδοχη απο δύο μεζιτοπούλες στην είσοδο. "Καλημέρα-καλωσήρθατε" και ένα μόνιμο χαμόγελο (χαρά, λύπη, brace for impact: ένα σχέδιο). Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά μου φτάνει που είναι υπερήφανη η υπεύθυνή τους για το “κοινωνικό έργο”, που υποστηρίζει ότι επιτελούν.
Καλωσόρισμα από την τρίτη μεζιτοπούλα και προετοιμασία για την αναχώρηση. Καλωσόρισμα και από το cockpit. Ακολουθεί η επίδειξη ασφαλείας, την οποία έχω τη σιγουριά πλέον ότι την κάνω πολύ καλύτερα κι ας μην ράβομαι στης Σήλιας, και πάω όσο θέλεις στοίχημα για αυτό. Και εδώ επιβεβαιώθηκε ο ανθρωποδιώκτης που κουβαλάω μέσα μου: Με εξαίρεση εμένα, το υπόλοιπο της εξάδας έμεινε κενό. Κακό δικό τους, δεν ξέρουν τι χάνουν.
Απογείωση on time καιενεργοποίηση του βίντεο της μηχανής μου από την πρώτη στιγμή που έσβησε το fasten seatbelt. Από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα κατά την επιθεώρηση του χώρου ήταν τα άπταιστα γερμανικά πάνω στο τραπεζάκι του καθίσματος: “Σβιμμβέστε ούντερ ίρεμ Ζίτς” και “Γκούρτε βέερεντ ντες Ζίτσενς γκεσλόσσεν χάλτεν”. Αν σκεφτείς ότι στο SX-OAK στη λέξη EXIT υπήρχε παράλληλα και η επιγραφή BUKA, τότε μιλάμε για φοβερό εκδυτικισμό... θα τα δούμε στη συνέχεια αυτά όμως...
Κάτι ακόμα που πρόσεξα: επάνω στον κινητήρα υπήρχε υποδοχή για βύσμα τηλεφώνου ή ακουστικών (PHONE JACK, έγραφε επάνω). Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα, αν κάποιος μπορούσε να μου εξηγήσει τη χρήση του τηλεφώνου ή ακουστικών δίπλα στον κινητήρα (ασφαλώς και δεν είμαι τόσο αφελής να πιστέψω ότι είναι υποδοχή mp3 player ή σε συνδέει με το 801-801-01-01).
Σύντομα προσεφέρθη και το πλουσιοπάροχο πρωινό, το οποίο και έφαγα και κατά τις προηγούμενες Sundays in the Air. Αγνά, επιλεγμένα προϊόντα βιολογικής γεωργίας, καφές προϊόν ορθών γεωργικών πρακτικών, σωστα καβουρδισμένος με ισορροπημένη γεύση και μεστό σώμα, γκοφρέτα για όσους προσέχουμε τη σιλουέτα μας, γιαούρτι από τη Μακεδονία (σύντομα και στις πτήσεις των Μακεδονικών) με θυμαρίσιο μέλι Κυθήρων και αρωματισμένο μαντηλάκι δερματολογικά ελεγμένο. Τα έφαγα όλα εκτός από το φακελλάκι με το αλάτι και το αρωματισμένο μαντηλάκι (αυτό δεν τρώγεται έτσι κι αλλιώς). Τά 'χουμε ξαναπεί αυτά: με τέτοια πολυτέλεια, δίπλα μου θα μπορούσε να κάθεται μέχρι και η Μπουμπού Μπαρμπαλιά, ας πούμε. Ας όψεται ο ανθρωποδιώκτης όμως.
Εντελώς uneventful πτήση μέχρι και την προσγείωση στο FCO. Κλασσικό φαινόμενο, η κατάρα που με κυνηγάει και θέλει ανέφελη πτήση μέχρι και τέσσερα λεπτά πριν το touchdown: κρύο και υγρασία και ένα ελαφρύ ψιλόβροχο. Το δε αεροδρόμιο ήταν η επιτομή της ανοργανωσιάς και της προχειρότητας. Οι τουαλέτα που επισκέφθηκα δεν είχε καν κουμπί για το καζανάκι (απλά πίεζες τις ντίζες μέσα από μία τρύπα στον τοίχο). Το δε τραίνο του αεροδρομίου ήταν απλά μια παρωδία: φάγαμε 5 λεπτά καθυστέρηση για να κλείσουν με το χέρι μία πόρτα και να κολλήσουν ένα χαρτάκι, ότι βρίσκεται εκτός λειτουργίας, ενώ μία γριά και δύο αλλοδαποί (“απογόνους των Ρωμαίων” δεν τους αποκαλούσες, μάλλον του Οθέλλου) προσπαθούσαν απ' έξω, να την ανοίξουν για να μπουν. Η γριά είχε αλτσχάιμερ, συγχωρείται, οι αλλοδαποί μάλλον δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο υπάλληλος με τη λέξη "cazzo".
Μείνετε μαζί μας για να δείτε:
Το συγκλονιστικό φινάλε-τύφλα νά 'χει η Τσινετσιττά.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το επεισόδιο, που απ' ότι φαίνεται πως “takes the biscuit” και δίνει oneway εισιτήριο, με τελικό προορισμό τη λήθη, στα προηγούμενα. Σπεύδω να ενημερώσω εκ των προτέρων ότι ο τίτλος του trip report είναι σωστός και παρακαλώ να μην τον στείλετε στα off topic.
Πτήση 1
OA233 13DEC ATHFCO 08:05-09:10 ΑIRBUS 319 / SX-OAG
Έχω παρατηρήσει ότι από τότε που βγήκαν τα αναθεματισμένα ηλεκτρονικά εισιτήρια έχω γίνει πολύ αμελής επιβάτης. Σήμερα για παράδειγμα ξέχασα: και το e-ticket receipt και το διαβατήριο αλλά και την προεκτυπωμένη κάρτα επιβίβασης που είχα βγάλει από το γραφείο. Θυμήθηκα όμως να πάρω: δύο πιστωτικές κάρτες, μία χρεωστική, ένα μπουκαλάκι αντισηπτικό χεριών, τρία πακέτα χαρτομάντηλα, €50 σε κέρματα του €1 και δύο κινητά. Στοίχημα ότι όταν έστελναν την Καρχιλάκη στο Ιράκ, αυτή έπαιρνε λιγότερα πράγματα μαζί της. Ευτυχώς, η ταυτότητα υποκατέστησε το διαβατήριο και οι υπάλληλοι της Olympic Air φρόντισαν να με εφοδιάσουν με την απόδειξη του ηλεκτρονικού μου εισιτηρίου και με μία νέα κάρτα επιβίβασης. Μηδενική ουρά στο γκισέ και αρκετός χρόνος για ένα latte και ένα κρουασανάκι. Ως γνωστόν, εγώ πάω πάντα τουλάχιστον μίαμιση ώρα πριν την πτήση, ακόμα και με on-line check-in γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στο δρόμο (να σημειωθεί ότι το σπίτι απέχει 16 λεπτά από το υπερχάμπ και με πιάνουν μόλις τέσσερα φανάρια και ένα roundabout).
O Computerise με βρήκε στο Mc Café και ακολούθως συναντήσαμε και τη συμπαθέστατη φίλη του, με την οποία ένοιωσα ότι γνωριζόμασταν αρκετά πριν τον γνωρίσω: μέσα στην παλαβομάρα. Την κατηγορήσαμε ότι ήταν ατάσθαλος και ότι εξαιτίας της θα χάναμε την πτήση και μπήκαμε στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο SX-OAG, αφού πρώτα τηρήσαμε πιστά το αεροπορικό τελετουργικό που μας θέλει να νοιώσουμε όσο γίνεται πιο άβολα μέχρι να μπούμε στο αεροπλάνο (άνοιγμα τσάντας, επίδειξη της μικρής σακούλας με τα υγρά -αντισηπτικό χεριών κλπ- ακολούθως λύσιμο ζώνης και περπάτημα με το παντελόνι έτοιμο να πέσει μέσα από τον ανιχνευτή μεταλλικών αντικειμένων).Το εν λόγω είναι ένα σχετικά νέο αεροπλάνο, μόλις 6 μήνες από την πρώτη του πτήση, το παραλάβαμε από τη Hamburg International, όπως φαινόταν και από το λογότυπο στους μπροστινούς μπουλμέδες.
Υπόδοχη απο δύο μεζιτοπούλες στην είσοδο. "Καλημέρα-καλωσήρθατε" και ένα μόνιμο χαμόγελο (χαρά, λύπη, brace for impact: ένα σχέδιο). Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά μου φτάνει που είναι υπερήφανη η υπεύθυνή τους για το “κοινωνικό έργο”, που υποστηρίζει ότι επιτελούν.
Καλωσόρισμα από την τρίτη μεζιτοπούλα και προετοιμασία για την αναχώρηση. Καλωσόρισμα και από το cockpit. Ακολουθεί η επίδειξη ασφαλείας, την οποία έχω τη σιγουριά πλέον ότι την κάνω πολύ καλύτερα κι ας μην ράβομαι στης Σήλιας, και πάω όσο θέλεις στοίχημα για αυτό. Και εδώ επιβεβαιώθηκε ο ανθρωποδιώκτης που κουβαλάω μέσα μου: Με εξαίρεση εμένα, το υπόλοιπο της εξάδας έμεινε κενό. Κακό δικό τους, δεν ξέρουν τι χάνουν.
Απογείωση on time καιενεργοποίηση του βίντεο της μηχανής μου από την πρώτη στιγμή που έσβησε το fasten seatbelt. Από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα κατά την επιθεώρηση του χώρου ήταν τα άπταιστα γερμανικά πάνω στο τραπεζάκι του καθίσματος: “Σβιμμβέστε ούντερ ίρεμ Ζίτς” και “Γκούρτε βέερεντ ντες Ζίτσενς γκεσλόσσεν χάλτεν”. Αν σκεφτείς ότι στο SX-OAK στη λέξη EXIT υπήρχε παράλληλα και η επιγραφή BUKA, τότε μιλάμε για φοβερό εκδυτικισμό... θα τα δούμε στη συνέχεια αυτά όμως...
Κάτι ακόμα που πρόσεξα: επάνω στον κινητήρα υπήρχε υποδοχή για βύσμα τηλεφώνου ή ακουστικών (PHONE JACK, έγραφε επάνω). Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα, αν κάποιος μπορούσε να μου εξηγήσει τη χρήση του τηλεφώνου ή ακουστικών δίπλα στον κινητήρα (ασφαλώς και δεν είμαι τόσο αφελής να πιστέψω ότι είναι υποδοχή mp3 player ή σε συνδέει με το 801-801-01-01).
Σύντομα προσεφέρθη και το πλουσιοπάροχο πρωινό, το οποίο και έφαγα και κατά τις προηγούμενες Sundays in the Air. Αγνά, επιλεγμένα προϊόντα βιολογικής γεωργίας, καφές προϊόν ορθών γεωργικών πρακτικών, σωστα καβουρδισμένος με ισορροπημένη γεύση και μεστό σώμα, γκοφρέτα για όσους προσέχουμε τη σιλουέτα μας, γιαούρτι από τη Μακεδονία (σύντομα και στις πτήσεις των Μακεδονικών) με θυμαρίσιο μέλι Κυθήρων και αρωματισμένο μαντηλάκι δερματολογικά ελεγμένο. Τα έφαγα όλα εκτός από το φακελλάκι με το αλάτι και το αρωματισμένο μαντηλάκι (αυτό δεν τρώγεται έτσι κι αλλιώς). Τά 'χουμε ξαναπεί αυτά: με τέτοια πολυτέλεια, δίπλα μου θα μπορούσε να κάθεται μέχρι και η Μπουμπού Μπαρμπαλιά, ας πούμε. Ας όψεται ο ανθρωποδιώκτης όμως.
Εντελώς uneventful πτήση μέχρι και την προσγείωση στο FCO. Κλασσικό φαινόμενο, η κατάρα που με κυνηγάει και θέλει ανέφελη πτήση μέχρι και τέσσερα λεπτά πριν το touchdown: κρύο και υγρασία και ένα ελαφρύ ψιλόβροχο. Το δε αεροδρόμιο ήταν η επιτομή της ανοργανωσιάς και της προχειρότητας. Οι τουαλέτα που επισκέφθηκα δεν είχε καν κουμπί για το καζανάκι (απλά πίεζες τις ντίζες μέσα από μία τρύπα στον τοίχο). Το δε τραίνο του αεροδρομίου ήταν απλά μια παρωδία: φάγαμε 5 λεπτά καθυστέρηση για να κλείσουν με το χέρι μία πόρτα και να κολλήσουν ένα χαρτάκι, ότι βρίσκεται εκτός λειτουργίας, ενώ μία γριά και δύο αλλοδαποί (“απογόνους των Ρωμαίων” δεν τους αποκαλούσες, μάλλον του Οθέλλου) προσπαθούσαν απ' έξω, να την ανοίξουν για να μπουν. Η γριά είχε αλτσχάιμερ, συγχωρείται, οι αλλοδαποί μάλλον δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο υπάλληλος με τη λέξη "cazzo".
Μείνετε μαζί μας για να δείτε:
Το συγκλονιστικό φινάλε-τύφλα νά 'χει η Τσινετσιττά.
.
Ανακοίνωση καθυστέρησης 30 λεπτών λόγω καιρού