ΑΜΜΑΝ!!! Μας καλεί το καθήκον!!!

[fotis]

ΑΜΜΑΝ !!!
ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ!!!


Ήταν 5 Μαίου όταν οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα ένιωσα να δονείται η τσέπη μου. Υποπτεύθηκα ότι χτυπάει το κινητό μου τηλέφωνο. Σταμάτησα δεξιά, έβγαλα το κράνος, έβγαλα το τηλέφωνο από την τσέπη και οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν όταν άκουσα το soundtrack του James Bond να παιανίζει για δεύτερη φορά...
Η Θεά ονόματι «Αναγνώριση Κλήσης» με πρόσταξε να μην απαντήσω... βλέπετε η κλήση ήταν από τη δουλειά!!!
Το ένστικτό μου όμως με παρότρυνε να απαντήσω...
Μέχρι να κάνω όλα τα παραπάνω και μέχρι να πάρω τη σημαντική απόφαση, η γραμμή είχε κλείσει.
Ωραία, βγήκα από τη δύσκολη θέση να αποφασίσω. Όμως.. το ένστικτο έκανε ξανά παρέμβαση. Τώρα όχι μόνο με παρότρυνε να απαντήσω, αλλά ασκούσε πίεση ισχυρή.
Μη μπορώντας να του αντισταθώ αποφάσισα να καλέσω στη δουλειά. «Θα τους πάρω τηλέφωνο, κι ας μου βγει και σε κακό» σκέφτηκα, παραφράζοντας το τραγούδι.
Την κλήση απάντησε η γραμματέας, η Αγγελική. Πολύ καλή υπάλληλος, ευγενικότατη, με ευφράδεια λόγου, καλή χειριστής της ελληνικής γλώσσας, με έχει βγάλει πολλές φορές από δύσκολη θέση λέγοντας ότι έχω σύσκεψη. Παραδέχτηκε ότι εξεπλάγην που κάλεσα ο ίδιος, αφού είχε την εντύπωση πως (αφού δεν απάντησα) δε θα ενδιαφερόμουν ποτέ για την αναπάντητη κλήση από τη δουλειά. Της απάντησα «ποτέ μη λες ποτέ» και με ενημέρωσε ότι το τηλεφώνημα αφορούσε για ένα επαγγελματικό ταξίδι που προέκυψε για την Ιορδανία. Με ενημέρωσε ότι θα λάβω email με τις λεπτομέρειες και αποχαιρετίσαμε αλλήλους. Ώσπου να φτάσω σπίτι, να κάνω μπάνιο (θα μου πείτε τώρα, «Δευτέρα και κάνεις μπάνιο;». Έχω δικαιολογία: Είχα να πλυθώ δύο εβδομάδες και αποφάσισα να παραβώ τους κανόνες και να πλυθώ παρόλο που δεν ήταν Κυριακή) και να φάω, η Αγγελική είχε στείλει το περιβόητο ηλεκτρονικό γράμμα με το (αρχικό) πρόγραμμα του ταξιδιού:
Αναχώρηση 11 Μαϊου (RJ132),
Επιστροφή 13 Μαϊου (CY403 & CY312).
Πιεσμένο μου φάνηκε, αλλά το είδα και σαν μια ευκαιρία να δω μια χώρα την οποία δεν είχα ξαναεπισκεφτεί.

Το επόμενο μεσημέρι ξαναχτύπησε το κινητό. Αυτή τη φορά έπινα καφέ και απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η ευγενικότατη Αγγελική, αφού ζήτησε συγγνώμη αν ενοχλεί (μήπως να εισηγηθώ κάποια αύξηση, με ενημέρωσε ότι λόγω αλλαγής του προγράμματος θα έπρεπε να βρίσκομαι στο Αμμάν την Κυριακή (11 Μαϊου) νωρίς το μεσημέρι. Όμως η πτήση της Royal Jordanian έφτανε στις 19.20. Άρα, αναγκαστικά θα έπρεπε να φύγω από το Σάββατο. Το Σάββατο όμως δεν υπήρχε (απ’ ευθείας) πτήση, άρα..... :
Αναχώρηση την Παρασκευή 09 Μαϊου.
Αυτό σήμαινε ότι θα είχα μιάμιση μέρα στη διάθεσή μου για τουρισμό. Καθόλου άσχημα σε σχέση με το αρχικό πιεσμένο πρόγραμμα.


Παρασκευή 09 Μαϊου
ATH-AMM
RJ132, Embraer 195 (JY-EMG)

Η προγραμματισμένη αναχώρηση για τις 16:10, είχε από την προηγούμενη αλλάξει για τις 17:10.
Ευτυχώς η Αγγελική είχε φροντίσει να ενημερώσει και γι’ αυτή τη λεπτομέρεια (μου φαίνεται ότι θα την πάρει την αύξηση). Άφιξη στο Ελ. Μπένι περί τις 16:15. Γρηγορότατο Check in χωρίς καθόλου ουρά (κάτι που προμήνυε ότι η πτήση θα ήταν μισοάδεια-μισογεμάτη), ικανοποίηση του αιτήματος για θέση σε έξοδο κινδύνου (13A) και μετάβαση προς την πύλη Α07 (αφού πρώτα έκανα μια στάση για αγορά αρώματος). Επειδή υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα διαθέσιμος έκανα άλλη μια στάση στο Flight Time Cafe για έναν decafeine espresso. Αφού πήρα μια ιδέα από καφέ, πήγα στη Α07 να δω το «πουλί» το οποίο όμως ήταν ασυνεπές στο ραντεβού του, αφού ακόμα δεν είχε έρθει (κόντευε 17:00). Τελικά ήρθε στις 17:00 ακριβώς και έδειχνε τόσο μικρό σε σχέση με τα διπλανά του. Αυτό δεν ήταν «πουλί», ήταν «πουλάκι». Ήταν όμως πολύ γλυκό το μικρούλι μας. Γρήγορη επιβίβαση, επαλήθευση των προγνωστικών περί πληρότητας και push back στις 17:30 (αντί για τις 17:10). Μια ελβετίδα έδειχνε απειλητική απέναντί μας, αλλά τελικά προσπέρασε χωρίς επεισόδια. Γραμμή για τον 21L και βελούδινη απογείωση.
Το Embraer 195 (JY-EMG) έδειχνε (και ήταν) ολοκαίνουριο. Η θέση μου (13Α) ήταν «γήπεδο» μια και ήταν πλάι στην έξοδο κινδύνου.
Όταν έσβησαν οι ενδείξεις «προσδεθείτε», μας πρόσφεραν εφημερίδες και ύστερα ξεκίνησε το σερβίρισμα του φαγητού. Υπήρχε δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε ζυμαρικά με λαχανικά και σε κοτόπουλο με ρύζι. Διάλεξα την Ελευθεροτυπία γιατί ταίριαζε με το κοτοπουλάκι το οποίο συνοδευόταν από σαλάτα, από ψωμάκι με βούτυρο, από τυράκι και από γλυκό. Για πτήση 1 ώρας και 50 λεπτών το γεύμα ήταν εξαιρετικό. Γεια στα χέρια της μαγείρισσας (λες να το μαγείρεψε η Αγγελική.

Χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, χωρίς αναταράξεις και χωρίς καμία ενημέρωση από τους κυβερνήτες για την πορεία μας ξεκίνησε η κάθοδος. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί (πάρα) πολλοί πιλότοι δεν ενημερώνουν τους επιβάτες για την πορεία του αεροσκάφους. Μπορεί κάποιος να θέλει να κατέβει νωρίτερα βρε αδελφέ. Γιατί να μην τον εξυπηρετήσεις αν δε σε βγάζει από το δρόμο σου;
Στις 19:20 ώρα Ιορδανίας και Ελλάδας το «πουλάκι» πατούσε έδαφος. Επιβίβαση σε λεωφορείο, άρα ευκαιρία για φωτογραφία του αεροσκάφους. Το κτίριο του αεροδρομίου κάθε άλλο παρά για συγκινήσεις προσφέρεται. Πρέπει να είναι εφιάλτης η πολύωρη αναμονή για transit σε τούτο το αεροδρόμιο. Το καλό είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείς. Δυο - τρεις ταμπέλες και έφτασες στο σημείο που πρέπει. Τις διαδικασίες της βίζας τις ανέλαβαν οι αντιπρόσωποι της ελληνικής πρεσβείας στο Αμμάν, τους οποίους νιώθω την υποχρέωση να ευχαριστήσω για την πολύτιμη βοήθειά τους.
Αναχώρηση για το Le Royal Hotel όπου με 125 δηνάρια για μονόκλινο (1 ευρώ= 1,05 δηνάρια Ιορδανίας) και με 135 δηνάρια για δίκλινο μπορεί κανείς, πέρα από το να κοιμηθεί και να πάρει πρωινό, να κάνει χρήση του πολύ καλού γυμναστηρίου, των τριών υδρομασάζ, της σάουνας, του χαμάμ και φυσικά των εσωτερικών και εξωτερικών πισινών του ξενοδοχείου.


ΑΤΗ-ΑΜΜ
RJ132
Αεροσκάφος: Embraer 195 μύριζε «καινουργίλα» 10/10
Πληρότητα: 60-70%
Θέση: 13 Α
Seat Pitch: Έξοδος κινδύνου άρα εκτός συναγωνισμού
Φαγητό: (ταιριάζει με την εφημερίδα) 9/10
Πλήρωμα: Εμφανισιακά άσχημο, πρακτικά μια χαρά 7,5/10
On time: 20 λεπτά καθυστερηση, on time άφιξη 7/10
IFE: Δεν υπήρχε, δε χρειαζόταν
Σύνολο: 8,5/10

Θα ξαναπετούσατε μαζί τους;
Άνετα!!!


στο επόμενο επεισόδιο......
-Η ημερήσια εκδρομή στην Πέτρα και οι πτήσεις της επιστροφής

συνεχίζεται.......

 

[seven4seven]

Πες μου μονο οτι τραβηξες τα εγκατελειμμενα της Iraqi στο ΑΜΜ.... Αυτο μονο, τιποτε αλλο. Τελος!

 

[fotis]

Δυστυχώς τη μέρα που φτάσαμε είχε αρχίσει να σουρουπώνει, ενώ τη μέρα που φεύγαμε καθόμουν από την άλλη μεριά του αεροπλάνου.
Επιφυλάσσομαι όμως για το (ελπίζω) άμεσο μέλλον...

 

[COMPUTERISE]

Kαλή η περιγραφή αγαπητέ αλλά μήπως, λεω μήπως ξέχασες να αναφέρεις κάτι σημαντικότατο?
Υποπόδιο υπήρχε? Αυτό ζητάμε να μάθουμε εναγωνίως, αυτό ενδιαφέρει πραγματικά τον κόσμο...
Πως μπόρεσες και το παρέληψες?

 

[fotis]

Ήλπιζα ότι θα περνούσε απαρατήρητο.....
ήλπιζα ότι δε θα γινόταν αναφορά επ' αυτού...
ήλπιζα ότι ζαλισμένοι από τον ίλιγγο του Grand Canyon θα λησμονούσατε το απαραίτητο αυτό εξάρτημα...
δυστυχώς όμως.....
έστω και τελευταία....
η ελπίδα πέθανε :cry:
Το JY-EMG Embraer 195 της Royal Jordanian δεν έχει υποπόδιο :cry:

 

[aakunz]

Είχα πετάξει με την RJ από Λάρνακα για Αμμάν με τη Σχολή μου το Νοέμβριο του 1999. Πολύ μέτριο σέρβις, ίσως λόγω της πολύ μικρής απόστασης. Το Αμμάν ήταν μακράν από τα πιο θλιβερά μέρη που έχω βρεθεί ποτέ μου.

Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ την κατάβαση στο φαράγγι του Σικ και την πρώτη εικόνα του Al Hazneh από μία σχισμή των βράχων στην Πέτρα. Πραγματικά αξέχαστες εικόνες.

 

[fotis]

Είχε και τότε άλογα, άμαξες, καμήλες, σουβενίρ και τόσο πολύ κόσμο ή όλα αυτά έγιναν από τότε που ψηφίστηκε ως ένα από τα νεότερα θαύματα του κόσμου;

 

[aakunz]

Βέβαια και είχε: Κόσμο πολύ δεν είχε γιατί ήταν Νοέμβριος αλλά απ' όλα τα άλλα είχε: γαϊδουράκια, καμήλες, σουβενιρατζίδικα με τη φωτογραφία του εκλειπόντος Χουσεΐν, εκείνους τους τύπους που ζωγραφίζουν με άμμο μέσα στα βαζάκια και τα μπουκάλια κλπ κλπ.

Παρ' όλα αυτά ήταν κάτι το φοβερό και πραγματικά άξιζε τις έξι ώρες δρόμο μέχρι το Wadi Musa.

 

[flightnumber]

Την Αγγελική γιατί δε την πήρες μαζί σου?

 

[fotis]

........συνέχεια από το πρηγούμενο επεισόδιο

Σάββατο 10 Μαϊου
Αμμάν-Πέτρα

Εκμεταλλευόμενοι την κενή μέρα του Σαββάτου αποφασίσαμε να πάμε στην Πέτρα η οποία πρόσφατα ψηφίστηκε σαν ένα από τα νεότερα θαύματα του κόσμου. Δεν ξέρω αν όντως άξιζε αυτό τον τίτλο, αλλά νιώθω τυχερός που οι συγκυρίες με έφεραν στην Ιορδανία μιάμιση μέρα νωρίτερα και μπόρεσα να την επισκεφτώ.
Από την Πρεσβεία μας πρότειναν για οδηγό τον Hasem. Ο εν λόγω Παλαιστίνιος (όπως και το 60% του πληθυσμού της Ιορδανίας επίσημα και το 75% ανεπίσημα) ήταν όλα τα λεφτά. Επειδή δουλεύει σχεδόν συνέχεια με Έλληνες έχει μάθει πάρα πολλά ελληνικά. Μάλιστα, το αγαπημένο του τραγούδι είναι η «Λυγαριά» το οποίο ξέρει από την αρχή μέχρι το τέλος, γνωρίζοντας μάλιστα και το νόημα. Τραγουδούσε «σαϊτεμένο μ΄ έχεις, σαϊτεμένο μ΄ έχεις….» και έδειχνε στη νοηματική το βέλος που φεύγει για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι γνωρίζει το νόημα. Πέρα από ελληνικά γνώριζε και τα σημεία των μπλόκων της ιορδανικής αστυνομίας. Αυτό σήμαινε ότι οδηγούσε με 170χλμ/ώρα και απλά έκοβε όταν πλησίαζε στα σημεία των ραντάρ. Μια χαρά ο Hasem. Στη διάθεσή σας το τηλέφωνό του. Τραγουδά επίσης και το «είναι μια καμήλα όμορφη που μασάει φύλλα».
Στο δρόμο για την Πέτρα παρατήρησα το black and white ζευγαράκι και τον χαιρετισμό του παιδιού από το λεωφορείο, αλλά όλα τα λεφτά ήταν το τύπου «μεταφοραί-μετακομίσεις» αυτοκίνητο που προσπεράσαμε.
Αφού διανύσαμε περίπου 250 χιλιόμετρα, φτάσαμε στην περιβόητη Πέτρα. Επειδή ούτε Ιορδανοί είμαστε, ούτε διπλωματικά διαβατήρια είχαμε έτσι ώστε να πληρώσουμε 1 δηνάριο είσοδο, πληρώσαμε 21. Πραγματικά όμως το άξιζε.
Έχουν σκαλίσει τα βράχια με απίστευτη μαεστρία…. Αν αποφασίσετε κάποια στιγμή να επισκεφθείτε αυτό το μνημείο καλό είναι να ξεκινήσετε πολύ πρωί. Για να το περπατήσετε από την είσοδο και να ξαναεπιστρέψετε θα χρειαστείτε περισσότερες από 5 ώρες. Τουλάχιστον τόσες χρειαστήκαμε εμείς για να το περπατήσουμε «χαζεύοντας». Πετύχαμε μάλιστα και ένα αεροπλάνο, το οποίο στο τσακ δεν πρόλαβα να δω ποιο είναι και πού πάει. Στο γυρισμό προς την είσοδο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καμήλες , άλογα ή άμαξες, αλλά προσπαθήστε να αγνοήσετε την κούραση και να επιστρέψετε με τα πόδια για να ξαναδείτε τη διαδρομή. Στο γυρισμό τα βράχια έχουν (λόγω της θέσης του ήλιου) εντελώς διαφορετικό χρώμα. Φυσικά θα συναντήσετε και πολλές γυναίκες ντυμένες λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο.
Μελανό σημείο είναι οι (αναπόφευκτες) ορδές τουριστών και η εικόνα των ανήλικων παιδιών που αντί να μαθαίνουν γράμματα, μαθαίνουν μόνο τα απαραίτητα αγγλικά για να συνεννοούνται με τους τουρίστες.

Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στην (αδιάφορη και άσχημη) πόλη του Αμμάν για μια βόλτα για ψώνια κάνοντας το απαραίτητο παζάρι. Ρίξαμε μια ματιά στις ταμπέλες για να βρούμε το σημείο απ’ όπου μπορούμε να έχουμε πανοραμική άποψη της πόλης και του Ρωμαϊκού μνημείου και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να φρεσκαριστούμε και να ετοιμαστούμε για την έξοδο για φαγητό (συνοδευόμενο φυσικά με αργιλέ) και για ποτό (για ευνόητους λόγους δεν υπάρχει φωτογραφία ούτε για δείγμα).
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε κατάκοπους. Ευτυχώς η δουλειά θα ξεκινούσε το μεσημέρι. Έτσι λοιπόν όλο το πρωινό αναλωθήκαμε σε κούρα. Υδρομασάζ, σάουνα, χαμάμ, ξανά υδρομασάζ κλπ κλπ.
Κενό στο trip report από το μεσημέρι της Κυριακής μέχρι το πρωί της Τρίτης λόγω φόρτου εργασίας. Η δουλειά ήταν πολλή, ευτυχώς όμως όλα πήγαν κατ΄ ευχή.


μείνετε μαζί μας για να δείτε...
Το επεισοδιακό check out από το ξενοδοχείο,
η πτήση CY403 AMM-LCA και
η πτήση CY312 LCA-ATH


συνεχίζεται......