ATH-CDG-SXM (SBH) SXM-CDG-ATH (& /SFG-PTP-ORY-CDG-ATH)

[jerry]

Η "τελευταία" μέρα στον παράδεισο ξεκίνησε συνηθισμένα... Όπως κάθε άλλη μέρα... Μόνο που θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί : "ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ"

Ξυπνήσαμε, προχωρήσαμε δύο βήματα, προσγειώσεις πάνω από την ακόμα άδεια παραλία, πρωινό και μετά χωρισμός σε ομάδες για τις τελευταίες «δραστηριότητες» στο νησί... Προσωπικά με τον captainjumbo είπαμε να πάμε στην πρωτεύουσσα Philipsburg, να πούμε ότι την είδαμε και αυτή, κάποιοι άλλοι πήγαν στο Grand Case. Η μοίρα μάλλον από τότε είχε αρχίσει να πλέκει το παιχνίδι της, μιας και έμελλε να μας στείλει και εμάς εκεί, κάποια άλλη στιγμή όμως...

Το Philipsburg προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου! Η χαρά της αμερικανιάς, με χαζο-αμερικάνους να έχουν αμοληθεί με τεράστια κρουαζιερόπλοια και να ψωνίζουν χρυσαφένια πράγματα... Halia, halia, halia...

Η περιπλάνηση στο παζάρι μας οδήγησε να ψάχνουμε πινακίδες αυτοκινήτων με χαρακτηριστικά νούμερα...Κάποιοι πήραν 742 κάποιοι 777 κάποιοι 737, δεν ξέρω γιατί πως τους ήρθε, περίεργοι άνθρωποι... Και να πηγαίνουμε από μαγαζί σε μαγαζί και χρουτς,χρουτς να γυρνάμε τις πινακίδες τη μία μετά την άλλη και σαν καρδινάλιοι να τις απορρίπτουμε... Και να σου τότε να βγάζει η τζαμαικανή γηραιά πωλήτρια το άλλο πακέτο και χρουτς,χρουτς να ψάχνουμε και εκεί... Εγώ τελικά είπα να πάρω την 489, γιατί ήταν η πτήση της Air France από SXM για CDG που θα με έπαιρνε από το νησί... Εμ έλα όμως που η μοίρα συνέχισε να στήνει την παρτίδα της, γιατί τελικά δεν μου έλαχε να μπω στην 489 (ίσως μπω κάποια άλλη στιγμή)

Και ναι έπειτα γυρίσαμε σπίτι, με το Jimbo Express, σε full charter economy... Στην αρχή είχαμε χαμηλή πληρότητα αλλά στο δρόμο και κατά τα πρότυπα της διαφήμισης "Που πάτε? -Πουθενά! -Να έρθουμε? BAMBACHA", είχαμε γεμίσει... Ούτε islander τέτοια χωρητικότητα...

Τι να κάνουμε όμως, έπρεπε να φτάσουμε σπίτι, ξέρετε στην παραλία...
Έπρεπε να χαιρετήσουμε κάποιους φίλους και να μας χαιρετήσουν και αυτοί, γιατί καταλαβαίνετε, τόσες μέρες, είχαμε γίνει μία attraction...
Bye1
Bye2
Bye3

Είχαμε και τις εκπληξούλες μας στο αεροδρομιάκι μας, όπως αυτό το 727 sugar free που εμάς βέβαια μας έπιασε υπογλυκαιμία μόλις το είδαμε...

Ύστερα είχαμε και ένα άλλο αγαπημένο αεροπλάνο να προσγειώνεται χαμηλός (όχι σαν κάτι άλλους ψηλούς), πάνω από τους τζαμαικανούς επιχειρηματίες και τους spotter-λουόμενους... Τι ωραίο θέαμα Πως είναι στο Βενιζέλο, καμμία σχέση

Ναι ναι... Έτσι κυλούσαν οι ώρες... πλησιάζοντας την ώρα μηδέν...

Και η θερμοκρασία ανέβαινε...
και η απόσταση μίκραινε...
και ερχόμασταν όλο και πιο κοντά στο αεροδρόμιο...

και κάπως έτσι φτάναμε στην ώρα της απογείωσης της AirFrance...

 

[GP707]

Και μερικες φωτο, ευγενικη χορηγια του μελους Dash8, ο οποιος κανοντας χρηση του νοικιασμενου αυτοκινητου, πηγε στο Grand Case την καταλληλη ωρα για
την απογειωση των λουλουδιων,
αλλα και την προσγειωση ενος heavy (για τα δεδομενα του αεροδρομιου...).

Μετα παλι πισω στο SXM οπου μπορειτε να δειτε σε παγκοσμια αποκλειστικοτητα
το τρενο του νησιού

Μια αλλη οπτικη γωνια των απογειωσεων απο την αλλη μερια ειναι και αυτη της
BWIA που σηκωθηκε βαρια-βαρια.

Η μερα εκλεισε με το γνωστο blast απο την Air France. Σαν να μας προετοιμαζε για την αναχωρηση μας, την επομενη μερα...

 

[OveLix]

Αυτό δεν είναι ριπόρτ, ο Μπεν Χουρ είναι. Τρεις μήνες και συνεχίζει

 

[Anonymous]

@ovelix
...τώρα εσύ νομίζεις πως εάν σταματήσει το report εσύ θα αισθανθείς καλύτερα?

 

[GP707]

οπως ειχα προειδοποιησει οταν γυρισαμε απο SXM:

Θα ανοιξω σχετικο trip report, που δεν μπορω να υπολογισω στα ποσα posts θα σταματησει !!!
Μετα απο χιλιαδες φωτογραφιες (Ακη ετοιμασου για εξτρα χωρο στο album ), δεκαδες ωρες βιντεο και εκατομμυρια αναμνησεις, θα προσπαθησουμε να σας μεταφερουμε με λογια και φωτογραφιες τη μαγεια του SXM .
Καλως σας βρηκαμε...

και ετσι κι εγινε...

 

[jerry]

Η μέρα προχωρούσε και πλησίαζε στο τέλος της...
Οι βόλτες από το Sunset όπου πίναμε τα frozen mango μας, στην τελική του διαδρόμου έδιναν και έπαιρναν...
Ο ήλιος μας βαρούσε κατακούτελα αγγίζοντας τα όρια της λιποθυμίας...
Ενώ προσωπικά σε κάποια προσγείωση ενός Islander συνέλαβα τον εαυτό μου να πιστεύει πως θα μείνουμε στο SXM για πάντα... Θα ξυπνάμε κάθε πρωί με τις πρώτες αναχωρήσεις, θα παίρνουμε το πρωινό μας με τους αργόσχολους κατοίκους, θα αράζουμε στη maho, θα κάνουμε τις βόλτες μας... Ναι ναι είχα ξεφύγει τελείως και είχα γίνει πια ένας αυτόχθονας...

Ξάφνου εκεί που περπατούσα είδα όμως ένα θέαμα που με προσγείωσε στην πραγματικότητα...

Και ύστερα εμφανίστηκε η ομάδα με τα παρεό... 4 Γαλλιδούλες με παρεό και ένας φίλος τους, που σαν κλασσικός σοβινιστικός λαός, δήλωσαν πως έχουν έρθει για να φάνε μπλαστ από την Air France. Παρόλα αυτά βλέποντας πως η AirFrance αργεί λιγάκι, στήθηκαν στο φράχτη με μία American. Και τι νοήματα κάναμε στον κυβερνήτη, τι χαλασμό, αλλά αυτός τίποτα, ένα απλό μπλαστάκι μας έριξε... Καταλαβαίνετε, επιδιώκαμε το εντυπωσιακό θέαμα να μαζεύονται παρεό από τη Maho και οι γαλλιδούλες να τρέχουν δεξιά και αριστερά φωνάζοντας ma que blast, magnifique....je voudrais plus....

Εκεί που περιμέναμε την απογείωση της AirFrance, ξάφνου είδαμε στο βάθος μία φιγούρα καπνιστή, που γρήγορα αποδείχτηκε 3-κινητήρια... Δεν ήταν άλλη από το 727 που είχαμε δει και το πρωί και το οποίο είπε να μας ξαναεπισκεφτεί για τον τελευταίο ασπασμό. Αλήθεια, πότε θα ξαναβλέπαμε 727? ΟΕΟ?

Και μετά ήρθε η ώρα της AirFrance, η οποία προς απαγοήτευση των γαλλακίων και τον απανταχού blastάνθρωπων μεθυσμένων και μη, θα έφευγε από τον 27 οπότε blast δεν είχε. Παρόλα αυτά λίγο χαμηλός να ήτανε θα μας έπαιρνε μαζί της και θα μας άφηνε κάπου στην Anguilla... Είχαμε ελπίδες να κάνουμε και ένα interisland...
Παρόλα αυτά κατάφερε και σηκώθηκε στην ώρα τηςπροσφέροντας μας θέαμα (οπτικό και ακουστικό).

Το βραδάκι αράξαμε στο sunset...περιμένοντας την ανακοίνωση ότι στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και δυστυχώς θα πρέπει να μείνουμε στο SXM μέχρι νεωτέρας... Αμ δε Το surprise μας το ετοίμαζε η Air France, την επόμενη μέρα, τη μέρα της επιστροφής...

 

[Anonymous]

Κάθαι στηγμεί στην Μάχο ίχε το δυκό της χρόμα. Κάθαι κώκος άμου που αίμπενε στο λαρήγκη μας είχαι τιν δυκεί του γέφση. Κάθε blastoκύμα ίχε τυν δυκή του μειρωδειά. Κάθε υπτάμενω αντυκίμενω είχαι την δυκή του ειστορύα από ...κάτο.
Ρε πεδί μου, αιδώ εσσθανόσουν ώτοι σχαιδόν κσαναγαινιέσαι.
Ώτοι ει πεδοικές χαρές τις ζοίς μας σχαιδόν αιπανέρχωντε.
Ώτοι ίνε θάβμα που ίσε εδό.
Ώτοι ποταί κάπεια πράματα δαιν θα έχουν κσανά τιν ήδεια γέφσι.
Ώτοι μπωρίς να ακουμπύσις τιν υστορεία πρην τιν ζύσις.
Ώτοι ει στυγμές που ζις δεν θα αίχουν ποτέ τιν έσθησει τυς ουτοπείας.

Τέλως πάντον...ώτοι μπορίς πολλεί έφκωλα να κσεχάσεις όλα όσα ίκσεραις μαίχρει στιγμύς...


Αφιερωμένα στην συντροφιά της Μπέτυ από τη Μασαχουσέτη, στον Γιώργο τον αεροπόρο, στον Τζέρυ τον γονδολιέρη, στην μπύρα την πλημμύρα, στον Ζάν της AF τον fun, στον Νίκο τον άποικο.

 

[GP707]

9/3/2006... ή αλλιως "η μερα της αναχώρησης" :cry:

Το πρωι εκεινης της μερας αποφασισαμε με τον phantom phixer να σηκωθουμε με το πρωτο φως, αφου μας απεμεναν μονο λιγες ωρες παραμονης στον Παράδεισο. Ομως ακομα και ο καιρος στεναχωριοταν που θα φευγαμε... Έβρεχε!!! Ήταν ομως ακομα μια ευκαιρία για
"τεχνες" στη βροχή
σε ενα συνδυασμο εναεριων και επιγειων "μεσων".

Το St. Maarten ομως δεν μας ειχε δειξει ακομα ολες τις ομορφιες του, και έτσι επαληθευτηκε η παροιμια
"Μια εικονα ίσον 1000 λεξεις".
Το θεαμα ήταν μαγευτικο ακομα και υπο βροχή...

Αργότερα, οταν εφτιαξε ο καιρός, αποφασισαμε να παμε για τα καθιερωμενα ψωνια στο Phillipsburg. Έτσι, ειχαμε την ευκαιρία να δούμε και
ενα YS-11 το οποιο λειτουργεί σαν εστιατόριο.
Υποθεσαμε οτι θα ηταν πρωην Air Aruba μιας και μονο αυτη ειχε τον τυπο αυτο, απο τη γυρω περιοχη. Τελικα δεν ηταν ετσι. Η ιστορια του (c/n 2025) αρχισε απο την Ιαπωνια (JA8661), συνεχιστηκε στις Φιλιππινες (RP-C1420), κατοπιν στην Αμερικη με την Mid Pacific (N107MP) και κατεληξε στο St. Maarten αγορασμενο απο την WinAir ως PJ-WIK, αλλα ποτε δεν μπηκε σε υπηρεσια και κατεληξε σαν εστιατοριο.

Στην επιστροφη έγινε η ιστορια με το overbooked της Air France και αλλα εξωπραγματικα (πχ γερανος σήκωσε το αυτοκινητο που ειχαμε νοικιασει και ετρεχε ο dash8 να πληρωσει προστιμο κλπ). Αφου τελικα αποφασίστηκε ποιος θα μεινει και ποιος θα φυγει, πηγαμε στο εστιατοριο του αεροδρομιου να φαμε κατι και διαπιστωσαμε οτι ειχε
τρομερη θεα στο apron.
Καπου εκει αρχισανε να ερχονται στις μνημες μας οι εικονες της αφιξης μας στο νησι λιγες μερες πριν πανω σε ενα
γαλλικο Α340.
Το φιναλε ήταν λιγες ωρες μακρια μας.

 

[Anonymous]

9/3/2006...η αλλιώς και μέρα έκπληξη. Αλλά επειδή σε αυτή τη ζωή είθισται να παθαίνεις ότι πολύ ονειρεύεσαι (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο)...

...Η μέρα ξύπνησε βαριά συγκινημένη υπό την σκιά της αποχώρησής μας. Η πρώτη τροπική μας βροχή με ήλιο. Μπήκαν τα πρόχειρα αδιάβροχα και έγιναν όλα ξανά ιεροτελεστικά. Πέρασμα από sunset beach bar, τα πρώτα αεροπλάνα μετά την βροχή, βουρ για το γνωστό πλούσιο πρωινό μας με χάζι...έτσι για να μείνει ανεξήτηλη η μνήμη. Ναι πως... :twisted:
Η μέρα έφτιαξε γρήγορα και τα πετάξαμε πάλι όλα για να χαρούμε την Μάχο μας. Η ώρα του πακεταρίσματος ήταν πράγματι ένας Γολγοθάς. Άσε που έπρεπε να φοράμε τα ρούχα επιστροφής γιατί εδώ μας περίμενε το κρύο της αρκούδας...
...ντυθήκαμε , στολιστήκαμε, και ειλικρινά δεν θυμάμαι πως βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο. Το έχει διαγράψει ο εγκέφαλός μου. Επειδή η εκδρομή ήταν απολύτως δημοκρατική όπως γνωρίζετε..(χωρίς αρχηγούς και τέτοια)..ο καθένας έκανε check in ότι ώρα ήθελε. Αρκετές ώρες πριν την πτήση όμως γιατί έτσι προβλέπεται εκεί. Με το που φτάνουμε εκεί βλέπουμε ένα Elliot να μας κάνει με τα χεράκια του το σήμα της ζήλειας...ξέρετε μην προχωρήσω σε επίδειξη με video... Άρχισε να μας λέει ότι η πτήση είναι overbooked και ότι η AF ψάχνει εθελοντές για να μην ταξιδέψουν και για την ταλαιπωρία που θα υποστούν (θεέ μου τί κόσμος ) θα επιβραβευτούν πλουσιοπάροχα. Δεν πρόλαβε να μας το πει και να 4 εθελοντές (jerry-ph phixer-nikos-egw) tsoup στο desk μπροστά. Μία χοντρούλα μας συνεντευξιάστηκε για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται και μετά από κάνα τέταρτο ήρθε το ΟΚ για την ακύρωση της συμμετοχής μας στην πτήση επιστροφής. Έπρεπε να βλέπατε το πρόσωπό της όταν μας ανακοίνωσε περίλυπη ότι για την ταλαιπωρία μας να είμαστε σίγουροι ότι θα ανταμοιφθούμε και να μην στεναχωριόμαστε...συμβαίνουν αυτά. Εκεί ήρθε και το σοκ για την άτυχη υπάλληλο, όταν γιουχου ευτυχίας δόνησαν το τέρμιναλ του μικρού νησιού. Κάποια στιγμή κάποιος μας προτείνει να μην το δείξουμε τόσο καθαρά το βίτσιο μας και να το παίξουμε και κάπως θλιμένοι...έτσι για το καλό... Το reward αξιοπρόσκετο.: Super σουίτα σε πολυτελές ξενοδοχείο για την μέρα - δωρεάν μεταφορές με ταξί- δωρεάν γεύματα. Νέο μας δρομολόγιο: SFG (Grand case) - PTP - ORY - ATH. Δώρα ανταμοιβής: Επιλογή ανάμεσα σε €150 cash ή voucher €300 για ταξίδι εντός 1 χρόνου. Επιλέξαμε ομαδικά το 2ο και η ευτυχία ξεχείλιζε από παντού. Κρίμα γιατί κανένας άλλος δεν πρόλαβε να κάνει χρήση της εθελοντικής πρόθεσης. Οι overbooked θέσεις ήταν 10 και όποιος ήρθε μετά απλά...πέταξε... Το νέο ελληνικό group του SXM ονομάστηκε από την AF : EMERGENCY AF . Τίτλο που θα χρησιμοποιούσαμε πια σε κάθε μας δημόσια εμφάνιση στο νησί...

Η ευτυχία είναι αυτό που δεν κατάφερε να μπει...στο αεροπλάνο και να φύγει. Επίδειξη των τυχερών μέσων από τον περίλυπο ταξιδιώτη jerry ...
"Η λίστα της ντροπής", όπως την χαρακτήρισε ο τοπικός τύπος.
Το χάλια ξενοδοχείο δεν μας ικανοποίησε.Η αιώρα πορτοκαλί, οι φοίνικες κοντοί, το φιλέτο άψητο, η σουίτα δίπατη...πα παπα..
Πάνω απ όλα όμως, αφού ταχτοποιηθήκαμε, εμείς περπατήσαμε αρκετά χιλιόμετρα για να χαιρετήσουμε τους συντρόφους μας που δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας και είπαμε να πούμε ένα αντίο ακόμα...χωρίς να το ξέρουν...(ήταν μακρύς ο δρόμος... :? )
Πάντως στο αεροδρόμιο του Γκράντ Κάς θα έμενα με χαρά σε καμιά γωνιά του...με ενοίκιο φυσικά...Ωραιότατο και παραδοσιακότατο..
Αντ αυτού...είπαμε να κάνουμε check inκαι αν αποχωρήσουμε περήφανα...
Όσο περήφανα έκανε και τα go around το Ατάρι που θα μας πήγαινε στην Γουαδελούπη. Έ, συμβαίνουν και αυτά στις λωρίδες απογείωσης.
Και μιλάμε για μικρή λωρίδα. Τόσο που βγήκαμε μέχρι τα χωράφια για να πάρουμε φόρα...
Ο καιρός δεν ήταν συνέχεια μαζί μας, αλλά φάνηκε καθαρά η νεκρή πρωτεύουσα της νήσου Μονσερά που ισοπεδώθηκε από το τάδε υφαίστειο την τάδε χρονιά με τα δαύτα αποτελέσματα...
Αν και πσιτέψαμε ότι μπορεί και να μην προσγειωθούμε στο ΡΤΡ -τρελλό holding λόγω καιρού (ήταν υπέροχα αργή αυτή η βόλτα στο άγνωστο ανάμεσα στα σύννεφα).
Και τα λουλούδια στην προσγείωση ανθηρά και μυρωδάτα... :shock:
Με το που βγήκαμε από το Ατάρι, όλα ήταν παράδεισος. Το ωραιότερο αεροδρομιακό περιβάλλον που έχω βρεθεί μαζί με εκείνο του Πέρθ. Υπέροχο
Στο τέρμιναλ Check in για υπομονετικούς. Ναι ήμασταν οι τελευταίοι που τσέκαραν και γι αυτό οι θέσεις μας ήταν διάσπαρτες σε κάθε γωνιά του jumbo. Σαν να μας τιμωρούσαν. Εμένα προσωπικά μου άλλαξαν θέση ακόμα κι την ώρα του boarding το gate -αστραπιαία αλλαγή κάρτας- .Αφήστε δε που και μέσα στο εροπλάνο μου άλλαξαν τρεις φορές θέση. Έκανα δημόσιες σχέσεις με όλο τον κόσμο. Είχα ηχογραφημένο υλικό πρώτης γνωριμίας: "Hello, my name is Apostolos and i am a planespotter from Greece. Do u like Greece? I love planes..." Δεν με χάλασε, αλλά ομολογώ ότι με κούρασε. Σε ανταμοιβή μου υποσχέθηκε επίσκεψη στο cockpit, αλλά ήταν βράδυ και το πλήρωμα ήθελε να κοιμηθεί... :?
Βέβαια όλo κάτι βρισκόταν να μετριάσει τον πόνο μας...
Οι 507 ψυχές του F-GETA ήταν πράγματι πολλές για το γέρικο σκαρί. Seat pitch δε βγαλμένο από ...Maersk...έτσι για να ξυπνήσουμε εφιάλτες..
Το taxi αργό και αρχοντικό. Η ώρα της full ώσης συνοδεύτηκε από εκείνο το εκπληκτικό σφύριγμα των CFM που μαζί με την τροπική βροχή και τα χιλιόμετρα που χρειάστηκαν για να αφήσουμε βαριά την τροπική γη, θα μείνουν χαραγμένα στο μυαλό και το μαγνητοφωνάκι.
Η προσέγγιση στο ORY επίσης αρχοντική μέσα στην υπέροχη ομίχλη που πάντα ενθουσιάζει τα αεροπορικά πλήθη. Μαγεία
Το touch σχεδόν τέλειο και το taxi to gate μας κράτησε με συντροφιά από jumbo...πολλά jumbo. Αλλά και μικρότερα λουλούδια.
Transfer desk procedures, σάτλ μπας για CDG. Και οι εικόνες πονάγαν στο διάβα μας...και έτρεχε το Γ@#$%^&Ο το λεωφορείο... :evil:
Οι ώρες κυλούσαν στο CDG, με καφέ, αεροπλάνα, καυγάδες άγριους στο τσεκ ιν, αποχωρήσεις και νέα διάσπαση της ομάδας μας με προορισμό τις γαλλικές άλπεις (για να ξεχάσουν τα κακόμοιρα), καθυστερήσεις, μαθητριούλες ξανθές και αμερικανιδούλες, που ταξίδευαν δίπλα μας τελικά, πολύ δίπλα μας, έτσι για να μας βοηθήσουν ψυχολογικά...
Σας το φυλάγαμε για το τέλος. Όχι δεν γυρίσαμε με AF. Αλλά με Portugalia...Μέινατε ε? Ρωτήστε τα alliances :twisted:
Mετά την απογείωση του γεμάτου αλλά άνετου Α320 μας, ο νωχελικός καιρός, η κόπωση, η μνήμη, οι αμερικανιδούλες...με έκαναν να κλείσω τα μάτια και να παραδοθώ στον Μορφέα. Και κείνος για εκδίκηση με γύρισε εκεί όπου όλα ήταν σχεδόν ψεύτικα. Η επιστήμη σήκωσε τελικά τα χέρια ψηλά...

 

[GP707]

Οπως ειπε λοιπον και ο αγαπητος captainJumbo, ο λογος που δεν δηλωσαμε εθελοντες για την ταλαιπωρια ήταν η κινηση που βρηκαμε απο το Philipsburg προς το αεροδρομιο. Οταν φτασαμε λοιπον για check in, ηταν πια αργα. Η λιστα ειχε συμπληρωθει και ολες οι προσπαθειες για να πεισω τη χοντρουλα υπαλληλο, απεβεισαν ακαρπες. Το καλυτερο που μπορουσε να μου πει ηταν "I'm sorry, maybe next time!"
Τι "νεξτ ταιμ", κοπελα μου :evil: . Σιγα μην ερχομαστε καθε χρονο!!! (οχι οτι θα μας χαλαγε ). Τεσπα, ανεβηκαμε στο Α340, βλεποντας λιγο πριν να απογειωνονται 2 DC-3 cargo (ηταν αδυνατη η φωτογραφιση τους απο εκει που βρισκομασταν).
Πηγαινοντας προς τη θεση μου, διαπιστωσα οτι καθοταν αλλος. Του ειπα οτι εχει κανει λαθος και οτι εδω καθομαι εγω. Τοτε εβγαλε το αποκομμα του boarding pass και ως δια μαγειας ειχε και αυτος την ιδια θεση. Του ειπα να καθησει και πηγα να διαμαρτυρηθω σε μια ξανθουλα αεροσυνοδο. Το Α340 φουλ γεματο φυσικα. Εκει δημιουργηθηκε μια ελπιδα οτι ειχαν κανει λαθος και θα με κατεβαζαν ωστε να ακολουθησω τους "εθελοντες". Μετα απο 5 λεπτα ηρθε η ξανθουλα μαζι με τη χοντρουλα (του check in) και μου εδωσαν νεα θεση. Ευτυχως :twisted: και αυτη ηταν κατειλλημενη. Ξαναεφυγαν και ξαναηρθαν αφου εξετασαν οπτικως πλεον ολο το αεροπλανο. Στη χειροτερη ηλπιζα σε business class αλλα δυστυχως υπηρχε μια και μοναδικη θεση αδεια στην ecocomy οπου και παλουκωθηκα.

Η μοναδικη παρηγορια ηταν οτι ειχα ουτως ή αλλως δουλεια με το που θα εφτανα στην Αθηνα, οποτε ηταν δυσκολο να την ακυρωσω. Φτασαμε μετα απο πολυωρο υπνο στο CDG και μετα απο taxiing 20 περιπου λεπτων, αποβιβαστηκαμε. Πολυ χρονο δεν ειχαμε οποτε κατσαμε για ενα καφεδακι και μπουκαραμε στο Α319. Πολυ bizjet το μινι airbus. Φαντασου και το Α318!!!
Αφου ειδαμε διαφορες εικονες (καθοτι ευτυχως ειχα παραθυρο)πισω απο το τζαμι, απογειωθηκαμε για το ΑΙΑ. Δεν πιστευω να χρειαζεται να σας εκφρασω τα συναισθηματα μου οταν φτασαμε στο "υπεροχο" Ελ. Βενιζελος... :evil: κλπ κλπ