George
V.I.P.-Class-Member
- Εγγραφή
- 29/03/2003
- Μηνύματα
- 1.432
- Likes
- 123
"Κυρίες και κύριοι, καλημέρα σας από το θάλαμο διακυβένησης. Πετάμε στα 22000 πόδια πηγαίνοντας για τα 24000, η θερμοκρασία εδάφους στη Θεσσαλονίκη είναι 20 βαθμοί Κελσίου και αναμένουμε προσγείωση σε 20-25 λεπτά. Ευχαριστώ". Μία από τις πιο σύντομες ανακοινώσεις που έχω ακούσει ποτέ σε αεροπλάνο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Αυτή τη φορά αποφάσισα να δώσω 34 ευρώ παραπάνω και να δοκιμάσω την Olympic Club. Έκανα τηλεφωνική κράτηση μία μέρα πριν και ο υπάλληλος με ενημέρωσε ότι μπορούσα να παραλάβω το εισιτήριό μου έως μιάμιση ώρα πριν την προγραμματισμένη αναχώρηση του αεροσκάφους. Έτσι, Σάββατο πρωί στις 7:15 έφτασα στο πάρκινγκ μακράς διαρκείας του Ελευθέριος Βενιζέλος. Πήρα το λεωφορειάκι για το κτήριο του αεροσταθμού (η πεζογέφυρα είναι κλειστή, λόγω έργων για το σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου) και σε ακριβώς 5 λεπτά ήμουν στις Αναχωρήσεις.
Στις 7:25 ήμουν στην -όχι και μικρή- ουρά στα εκδοτήρια της Ολυμπιακής. Στην αρχή ήταν ανοιχτές δύο μόνο θέσεις, αλλά στη συνέχεια άνοιξαν και άλλες δύο για να εξυπηρετηθούν όσοι περίμεναν. Σε 5 λεπτά είχα το εισιτήριο στο χέρι (πτήση ΟΑ175, αναχώρηση από Αθήνα 09:05, ευρώ 119,33 για απλή διαδρομή) και πήγα κατευθείαν στο check-in desk της Olympian Executive Class, όπου ήμουν ο μόνος επιβάτης εκείνη τη στιγμή. Η υπάλληλος (απλά τυπική, όχι κάτι το ιδιαίτερο) μου έδωσε το τριγωνικό καρτελάκι της Διακεκριμένης Θέσης για τη βαλίτσα και την πρόσκληση για την Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη της ΟΑ στο αεροδρόμιο, απέναντι από τα gates Β10-11.
"Η Ολυμπιακή Αεροπορία έχει την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσει στην αποκλειστικά για σας διαμορφωμένη Αίθουσά της, στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος" και δίπλα σε αυτά, το όνομά μου, ο αριθμός πτήσης και η ημερομηνία. Στην πίσω πλευρά υπάρχει σχεδιάγραμμα του αεροσταθμού με τις αίθουσες και τα σημεία check-in της εταιρίας.
Στις 07:45 λοιπόν έφτασα στο lounge της ΟΑ. Η υπάλληλος (και αυτή απλά τυπική) κοίταξε το εισιτήριο και την πρόσκληση, έβαλε μια σφραγίδα με την ένδειξη -C- στην κάρτα επιβίβασης, με ρώτησε αν καπνίζω και μου είπε ότι δεξιά είναι ο χώρος μη καπνιστών. Και εδώ ξεκινάει ίσως το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού
Το lounge είναι αρκετά μεγάλο και ευρύχωρο. Μπορεί να φιλοξενήσει έως 120 άτομα (εκείνη την ώρα υπήρχαν καμιά 20αριά επιβάτες της ΟΑ και της Iberia), ενώ κυριαρχούν το ξύλο, το μέταλλο και το μάρμαρο. Μαύροι δερμάτινοι καναπέδες και πολυθρόνες υπάρχουν γύρω από τραπεζάκια στο δεξί και το αριστερό (για καπνιστές) τμήμα, ενώ δύο μεγάλες τηλεοράσεις είναι διαθέσιμες και δύο οθόνες πλάσματος δείχνουν τις αναχωρήσεις. Στο κέντρο υπάρχουν 6-7 τραπεζάκια με 4 καρέκλες το καθένα (με αληθινά λουλούδια σε μικρά βαζάκια), μηχανές για καφέ (εσπρέσσο, καπουτσίνο, γαλλικό, σοκολάτα, τσάι κ.λ.π.), μπαρ με ποικιλία ποτών και ένας μπουφές με κρουασάν, muffins (απλά και με σοκολάτα), μπισκοτάκια (βανίλιας ή με κομματάκια σοκολάτας) και χυμό πορτοκάλι. Μπουκάλια με νερό (απλό και αεριούχο) υπήρχαν επίσης στο μπαρ, που κοιτάζει προς το πάρκινγκ και το ξενοδοχείο του αεροδρομίου. Έβαλα έναν καπουτσίνο και πήρα ένα muffin με σοκολάτα και δύο μπισκοτάκια. Αρκετά γευστικά. Στην αίθουσα αυτή υπάρχει ξεχωριστός χώρος με 4 computers (3 ήταν σε χρήση) για δωρεάν πρόσβαση στο internet (αρκετά γρήγορα τα PC, έριξα μια ματιά στον καιρό της διαδρομής και στο e-mail μου) και δίπλα υπάρχει απομονωμένος χώρος συσκέψεων με ένα μεγάλο ξύλινο οβάλ τραπέζι. Δύο εξαιρετικά άνετες πολυθρόνες και ένας όμοιος καναπές υπάρχουν σε έναν πιο απομονωμένο χώρο και 3 κρεβάτια βρίσκονται δίπλα τους (αν και τα κρεβάτια έχουν...άμεση οπτική επαφή με το χώρο υποδοχής). Το lounge έχει τις δικές του τουαλέτες (με σύστημα απολύμανσης και...δυνατό εξαερισμό 
) και δικό του κλιματισμό. Διάφορες εφημερίδες υπάρχουν κοντά στην είσοδο (εκείνη την ώρα: Καθημερινή, Επενδυτής, Κέρδος, Ναυτεμπορική, Το Βήμα, International Herald Tribune, The Daily Telegraph, Financial Times, Le Figaro, Die Zeit, Frankfurter Algemeine, πολλές ελληνικές αθλητικές, το περιοδικό του Αθήνα 2004 και το περιοδικό της Iberia), κάποια περιοδικά με θέματα αρχιτεκτονικής, καθώς και έντυπα σχετικά με την ΟΑ (δρομολόγια, αίτηση του Ίκαρος κ.λ.π.). Η διακόσμηση του χώρου είναι πολύ όμορφη, με -μεταξύ άλλων- εκμαγεία από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και ένα εξαιρετικά αληθοφανές τεχνητό δέντρο ελιάς. Ένα κλαδί ελιάς υπάρχει ως διακοσμητικό και στα πιατάκια, ενώ όλα τα υπόλοιπα σκεύη έχουν τα διακριτικά της εταιρίας. Οι υπάλληλοι της αίθουσας έχουν μπροστά τους μια οθόνη με τις αναχωρήσεις των πτήσεων της ΟΑ (από εκεί είδα και το νηολόγιο του αεροπλάνου που ταξίδευα) και, όταν αρχίζει η επιβίβαση, καλούν τους επιβάτες της εν λόγω πτήσης. Στις 8:42 λοιπόν ήμουν ο μόνος επιβάτης της ΟΑ175 που έφυγε για την έξοδο Β20 (οι υπόλοιποι μάλλον δε χρησιμοποίησαν την πρόσκληση...). Όταν είπα στην υπάλληλο ότι ο χώρος μου άρεσε, εκείνη έδειξε ότι το σχόλιό μου της άρεσε και μου είπε..."να μας ξανάρχεστε". Χαμογέλασα, γιατί η αντίδρασή της μου φάνηκε πολύ αυθόρμητη, αλλά ειλικρινής.
Έφτασα στην έξοδο Β20 μετά από την ουρά του ελέγχου χειραποσκευών ακριβώς στις 8:50, οπότε γινόταν και η "τελευταία αναγγελία" της πτήσης. Μέχρι τις 9:00 το λεωφορειάκι (που ήταν το τελευταίο αυτής της πτήσης αλλά δεν ήταν μόνο για την Olympic Club) περίμενε να γεμίσει και σε 5 λεπτά είμασταν στο SX-BKM, σταθμευμένο ανάμεσα στα -BKC & -BKD, αφού είδαμε από μακριά την προσγείωση ενός Β747 της MKairlines και την τροχοδρόμιση του OE-LAE (Β767) της Lauda.
Από την 02F που καθόμουν άκουσα καμιά 25αριά "Καλημέρα" από το πλήρωμα προς τους επιβάτες που έρχονταν και χάζεψα λίγο την καμπίνα της Business Class. Τρεις σειρές ήταν διαθέσιμες (άρα 12 θέσεις) για 6 επιβάτες και τα καθίσματα ήταν τα συνηθισμένα των 737-400: το χρώμα από τα μεταλλικά μέρη λίγο ξεβαμμένο σε κάποια σημεία και τα προσκέφαλα ίδια με της Οικονομικής. Μου φάνηκαν λιγότερο μαλακά και άνετα από άλλων 737 της ΟΑ πάντως. Εφημερίδες δεν υπήρχαν στο αεροσκάφος (το πλήρωμα δήλωσε ότι μάλλον θα είχαν στο σκέλος Θεσσ/νίκη-Μόναχο) και...όσο για τις ζεστές πετσέτες, το γλυκάκι και το χυμό πριν την απογείωση...ε, ας τα ξεχάσουμε καλύτερα...
Στις 9:15 σταμάτησε η κλασική μουσική που ακουγόταν, το προσωπικό εδάφους ευχήθηκε "καλή πτήση" στο πλήρωμα, οι πόρτες έκλεισαν ("slides on and cross-check" και τα λοιπά), καλωσόρισμα από το πλήρωμα, safety demonstration, αναμενόμενος χρόνος πτήσης 45 λεπτά και push-back. Κατά την τροχοδρόμηση είδαμε στα δεξιά μας ένα Β737 της Euralair (με το χαρακτηριστικό βατραχάκι στην ουρά) στο δορυφορικό αεροσταθμό, δύο Α320 της Hellas Jet και ένα Β777 της Thai σε remote stands.
Απογείωση από τον 03R στις 9:23 και σε 4-5 λεπτά έσβησε το "προσδεθείτε", αλλά μετά από λίγο άναψε ξανά λόγω κάποιων σύντομων αναταράξεων. Στις 9:32 έγινε η ανακοίνωση από το πιλοτήριο και λίγο αργότερα άρχισε το σερβίρισμα του φαγητού στην Olympic Club. Ο δίσκος είχε δύο μικρά τριγωνικά σαντουιτσάκια με άσπρο ψωμί (ένα με δύο φέτες τυρί και ένα με ζαμπόν) και δύο με μαύρο ψωμί (ένα με τυράκι και ένα με φέτες καπνιστού χοιρινού), ένα ντοματάκι και μία ελιά. Ήταν περισσότερο γευστικό από ότι ακούγεται, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Ήταν συμπληρωματικό του πρωινού στο lounge όμως. Το καλύτερο κομμάτι ήταν το ταρτάκι με μανταρίνι και ακτινίδιο. Χυμός, καφές και νερό κατά τα γνωστά. Επίσης πάνω στο δίσκο υπήρχε ένα μεγάλο αρωματικό μαντηλάκι με το λογότυπο της Olympic Club. Το μόνο σημαντικό μειονέκτημα των καθισμάτων ήταν ότι το τραπεζάκι δεν έρχεται προς το μέρος του επιβάτη, που με ανάγκαζε να σκύβω αρκετά για το φαγητό. Η απόσταση των καθισμάτων ήταν ικανοποιητική, αν και δεν μου φάνηκε πολύ εύκολο να σταυρώσει κανείς τα πόδια του αν το μπροστινό κάθισμα έρθει αρκετά προς τα πίσω (όπως συνέβη με τον μπροστινό μου...). Το πλήρωμα ήταν συμπαθητικό, αλλά νομίζω ότι δεν είχαν και πολύ μεγάλη διάθεση. Δεν έλεγξαν αν οι επιβάτες είχαν δεμένες τις ζώνες πριν την απογείωση, αλλά χαμογελούσαν κατά διαστήματα.
Στις 9:50 περίπου άρχισε η διαδικασία καθόδου για το Μακεδονία και ανακοινώθηκε ότι η θερμοκρασία εδάφους ήταν 18 βαθμοί Κελσίου. Στις 9:57 ο κυβερνήτης ζήτησε από το πλήρωμα να λάβουν θέσεις για προσγείωση και σε 2 λεπτά προσγειωθήκαμε αν δεν κάνω λάθος στον 28 (ωραία η προσέγγιση με τη θάλασσα δεξιά και αριστερά του αεροπλάνου, μέχρι λίγο πριν την προσγείωση...
). Αναστροφείς ώσης, επιβράδυνση και ανακοίνωση ότι "το αεροπλάνο θα μείνει στο αεροδρόμιο για 35 λεπτά (40minutes είπαν στα αγγλικά... :? ) και κατά τη διάρκεια του ανεφοδιασμού παρακαλούνται οι επιβάτες να έχουν τις ζώνες λυτές. Το κάπνισμα απαγορεύεται". Στις 10:03 το αεροσκάφος σταμάτησε πλήρως στη θέση 9 (καλά τα λέω Τάσο?), "slides off" και η υπάλληλος εδάφους ανακοίνωσε στο πλήρωμα ότι περίπου 50 επιβάτες θα έρχονταν για Μόναχο και ότι θα γινόταν ξεχωριστή αποβίβαση για τους επιβάτες της Διακεκριμένης Θέσης. Έτσι και έγινε. Μεταφερθήκαμε στο κτήριο του αεροσταθμού μόνο οι έξι "μπροστινοί" επιβάτες. Στις 10:10 εμφανίστηκαν οι πρώτες βαλίτσες (όχι απαραίτητα των επιβατών της Olympic Club) και σε 2 λεπτά εμφανίστηκε και η δικία μου.
Κάπου εδώ τελειώνει το αφηγηματικό μέρος του trip-report. Νομίζω ότι ήμουν πάααααρα πολύ αναλυτικός (ελπίζω όχι κουραστικός), αλλά θα επανέλθω με τα σχόλιά μου σύντομα, γιατί μου πήρε ήδη αρκετή ώρα να γράψω όλα τα παραπάνω... Ικανοποιημένος έμεινα γενικά, αλλά υπάρχουν σημεία που χρειάζονται κάποια βελτίωση.
Αυτή τη φορά αποφάσισα να δώσω 34 ευρώ παραπάνω και να δοκιμάσω την Olympic Club. Έκανα τηλεφωνική κράτηση μία μέρα πριν και ο υπάλληλος με ενημέρωσε ότι μπορούσα να παραλάβω το εισιτήριό μου έως μιάμιση ώρα πριν την προγραμματισμένη αναχώρηση του αεροσκάφους. Έτσι, Σάββατο πρωί στις 7:15 έφτασα στο πάρκινγκ μακράς διαρκείας του Ελευθέριος Βενιζέλος. Πήρα το λεωφορειάκι για το κτήριο του αεροσταθμού (η πεζογέφυρα είναι κλειστή, λόγω έργων για το σιδηροδρομικό σταθμό του αεροδρομίου) και σε ακριβώς 5 λεπτά ήμουν στις Αναχωρήσεις.
Στις 7:25 ήμουν στην -όχι και μικρή- ουρά στα εκδοτήρια της Ολυμπιακής. Στην αρχή ήταν ανοιχτές δύο μόνο θέσεις, αλλά στη συνέχεια άνοιξαν και άλλες δύο για να εξυπηρετηθούν όσοι περίμεναν. Σε 5 λεπτά είχα το εισιτήριο στο χέρι (πτήση ΟΑ175, αναχώρηση από Αθήνα 09:05, ευρώ 119,33 για απλή διαδρομή) και πήγα κατευθείαν στο check-in desk της Olympian Executive Class, όπου ήμουν ο μόνος επιβάτης εκείνη τη στιγμή. Η υπάλληλος (απλά τυπική, όχι κάτι το ιδιαίτερο) μου έδωσε το τριγωνικό καρτελάκι της Διακεκριμένης Θέσης για τη βαλίτσα και την πρόσκληση για την Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη της ΟΑ στο αεροδρόμιο, απέναντι από τα gates Β10-11.
"Η Ολυμπιακή Αεροπορία έχει την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσει στην αποκλειστικά για σας διαμορφωμένη Αίθουσά της, στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος" και δίπλα σε αυτά, το όνομά μου, ο αριθμός πτήσης και η ημερομηνία. Στην πίσω πλευρά υπάρχει σχεδιάγραμμα του αεροσταθμού με τις αίθουσες και τα σημεία check-in της εταιρίας.
Στις 07:45 λοιπόν έφτασα στο lounge της ΟΑ. Η υπάλληλος (και αυτή απλά τυπική) κοίταξε το εισιτήριο και την πρόσκληση, έβαλε μια σφραγίδα με την ένδειξη -C- στην κάρτα επιβίβασης, με ρώτησε αν καπνίζω και μου είπε ότι δεξιά είναι ο χώρος μη καπνιστών. Και εδώ ξεκινάει ίσως το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού
Το lounge είναι αρκετά μεγάλο και ευρύχωρο. Μπορεί να φιλοξενήσει έως 120 άτομα (εκείνη την ώρα υπήρχαν καμιά 20αριά επιβάτες της ΟΑ και της Iberia), ενώ κυριαρχούν το ξύλο, το μέταλλο και το μάρμαρο. Μαύροι δερμάτινοι καναπέδες και πολυθρόνες υπάρχουν γύρω από τραπεζάκια στο δεξί και το αριστερό (για καπνιστές) τμήμα, ενώ δύο μεγάλες τηλεοράσεις είναι διαθέσιμες και δύο οθόνες πλάσματος δείχνουν τις αναχωρήσεις. Στο κέντρο υπάρχουν 6-7 τραπεζάκια με 4 καρέκλες το καθένα (με αληθινά λουλούδια σε μικρά βαζάκια), μηχανές για καφέ (εσπρέσσο, καπουτσίνο, γαλλικό, σοκολάτα, τσάι κ.λ.π.), μπαρ με ποικιλία ποτών και ένας μπουφές με κρουασάν, muffins (απλά και με σοκολάτα), μπισκοτάκια (βανίλιας ή με κομματάκια σοκολάτας) και χυμό πορτοκάλι. Μπουκάλια με νερό (απλό και αεριούχο) υπήρχαν επίσης στο μπαρ, που κοιτάζει προς το πάρκινγκ και το ξενοδοχείο του αεροδρομίου. Έβαλα έναν καπουτσίνο και πήρα ένα muffin με σοκολάτα και δύο μπισκοτάκια. Αρκετά γευστικά. Στην αίθουσα αυτή υπάρχει ξεχωριστός χώρος με 4 computers (3 ήταν σε χρήση) για δωρεάν πρόσβαση στο internet (αρκετά γρήγορα τα PC, έριξα μια ματιά στον καιρό της διαδρομής και στο e-mail μου) και δίπλα υπάρχει απομονωμένος χώρος συσκέψεων με ένα μεγάλο ξύλινο οβάλ τραπέζι. Δύο εξαιρετικά άνετες πολυθρόνες και ένας όμοιος καναπές υπάρχουν σε έναν πιο απομονωμένο χώρο και 3 κρεβάτια βρίσκονται δίπλα τους (αν και τα κρεβάτια έχουν...άμεση οπτική επαφή με το χώρο υποδοχής). Το lounge έχει τις δικές του τουαλέτες (με σύστημα απολύμανσης και...δυνατό εξαερισμό ) και δικό του κλιματισμό. Διάφορες εφημερίδες υπάρχουν κοντά στην είσοδο (εκείνη την ώρα: Καθημερινή, Επενδυτής, Κέρδος, Ναυτεμπορική, Το Βήμα, International Herald Tribune, The Daily Telegraph, Financial Times, Le Figaro, Die Zeit, Frankfurter Algemeine, πολλές ελληνικές αθλητικές, το περιοδικό του Αθήνα 2004 και το περιοδικό της Iberia), κάποια περιοδικά με θέματα αρχιτεκτονικής, καθώς και έντυπα σχετικά με την ΟΑ (δρομολόγια, αίτηση του Ίκαρος κ.λ.π.). Η διακόσμηση του χώρου είναι πολύ όμορφη, με -μεταξύ άλλων- εκμαγεία από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και ένα εξαιρετικά αληθοφανές τεχνητό δέντρο ελιάς. Ένα κλαδί ελιάς υπάρχει ως διακοσμητικό και στα πιατάκια, ενώ όλα τα υπόλοιπα σκεύη έχουν τα διακριτικά της εταιρίας. Οι υπάλληλοι της αίθουσας έχουν μπροστά τους μια οθόνη με τις αναχωρήσεις των πτήσεων της ΟΑ (από εκεί είδα και το νηολόγιο του αεροπλάνου που ταξίδευα) και, όταν αρχίζει η επιβίβαση, καλούν τους επιβάτες της εν λόγω πτήσης. Στις 8:42 λοιπόν ήμουν ο μόνος επιβάτης της ΟΑ175 που έφυγε για την έξοδο Β20 (οι υπόλοιποι μάλλον δε χρησιμοποίησαν την πρόσκληση...). Όταν είπα στην υπάλληλο ότι ο χώρος μου άρεσε, εκείνη έδειξε ότι το σχόλιό μου της άρεσε και μου είπε..."να μας ξανάρχεστε". Χαμογέλασα, γιατί η αντίδρασή της μου φάνηκε πολύ αυθόρμητη, αλλά ειλικρινής.Έφτασα στην έξοδο Β20 μετά από την ουρά του ελέγχου χειραποσκευών ακριβώς στις 8:50, οπότε γινόταν και η "τελευταία αναγγελία" της πτήσης. Μέχρι τις 9:00 το λεωφορειάκι (που ήταν το τελευταίο αυτής της πτήσης αλλά δεν ήταν μόνο για την Olympic Club) περίμενε να γεμίσει και σε 5 λεπτά είμασταν στο SX-BKM, σταθμευμένο ανάμεσα στα -BKC & -BKD, αφού είδαμε από μακριά την προσγείωση ενός Β747 της MKairlines και την τροχοδρόμιση του OE-LAE (Β767) της Lauda.
Από την 02F που καθόμουν άκουσα καμιά 25αριά "Καλημέρα" από το πλήρωμα προς τους επιβάτες που έρχονταν και χάζεψα λίγο την καμπίνα της Business Class. Τρεις σειρές ήταν διαθέσιμες (άρα 12 θέσεις) για 6 επιβάτες και τα καθίσματα ήταν τα συνηθισμένα των 737-400: το χρώμα από τα μεταλλικά μέρη λίγο ξεβαμμένο σε κάποια σημεία και τα προσκέφαλα ίδια με της Οικονομικής. Μου φάνηκαν λιγότερο μαλακά και άνετα από άλλων 737 της ΟΑ πάντως. Εφημερίδες δεν υπήρχαν στο αεροσκάφος (το πλήρωμα δήλωσε ότι μάλλον θα είχαν στο σκέλος Θεσσ/νίκη-Μόναχο) και...όσο για τις ζεστές πετσέτες, το γλυκάκι και το χυμό πριν την απογείωση...ε, ας τα ξεχάσουμε καλύτερα...
Στις 9:15 σταμάτησε η κλασική μουσική που ακουγόταν, το προσωπικό εδάφους ευχήθηκε "καλή πτήση" στο πλήρωμα, οι πόρτες έκλεισαν ("slides on and cross-check" και τα λοιπά), καλωσόρισμα από το πλήρωμα, safety demonstration, αναμενόμενος χρόνος πτήσης 45 λεπτά και push-back. Κατά την τροχοδρόμηση είδαμε στα δεξιά μας ένα Β737 της Euralair (με το χαρακτηριστικό βατραχάκι στην ουρά) στο δορυφορικό αεροσταθμό, δύο Α320 της Hellas Jet και ένα Β777 της Thai σε remote stands.
Απογείωση από τον 03R στις 9:23 και σε 4-5 λεπτά έσβησε το "προσδεθείτε", αλλά μετά από λίγο άναψε ξανά λόγω κάποιων σύντομων αναταράξεων. Στις 9:32 έγινε η ανακοίνωση από το πιλοτήριο και λίγο αργότερα άρχισε το σερβίρισμα του φαγητού στην Olympic Club. Ο δίσκος είχε δύο μικρά τριγωνικά σαντουιτσάκια με άσπρο ψωμί (ένα με δύο φέτες τυρί και ένα με ζαμπόν) και δύο με μαύρο ψωμί (ένα με τυράκι και ένα με φέτες καπνιστού χοιρινού), ένα ντοματάκι και μία ελιά. Ήταν περισσότερο γευστικό από ότι ακούγεται, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Ήταν συμπληρωματικό του πρωινού στο lounge όμως. Το καλύτερο κομμάτι ήταν το ταρτάκι με μανταρίνι και ακτινίδιο. Χυμός, καφές και νερό κατά τα γνωστά. Επίσης πάνω στο δίσκο υπήρχε ένα μεγάλο αρωματικό μαντηλάκι με το λογότυπο της Olympic Club. Το μόνο σημαντικό μειονέκτημα των καθισμάτων ήταν ότι το τραπεζάκι δεν έρχεται προς το μέρος του επιβάτη, που με ανάγκαζε να σκύβω αρκετά για το φαγητό. Η απόσταση των καθισμάτων ήταν ικανοποιητική, αν και δεν μου φάνηκε πολύ εύκολο να σταυρώσει κανείς τα πόδια του αν το μπροστινό κάθισμα έρθει αρκετά προς τα πίσω (όπως συνέβη με τον μπροστινό μου...). Το πλήρωμα ήταν συμπαθητικό, αλλά νομίζω ότι δεν είχαν και πολύ μεγάλη διάθεση. Δεν έλεγξαν αν οι επιβάτες είχαν δεμένες τις ζώνες πριν την απογείωση, αλλά χαμογελούσαν κατά διαστήματα.
Στις 9:50 περίπου άρχισε η διαδικασία καθόδου για το Μακεδονία και ανακοινώθηκε ότι η θερμοκρασία εδάφους ήταν 18 βαθμοί Κελσίου. Στις 9:57 ο κυβερνήτης ζήτησε από το πλήρωμα να λάβουν θέσεις για προσγείωση και σε 2 λεπτά προσγειωθήκαμε αν δεν κάνω λάθος στον 28 (ωραία η προσέγγιση με τη θάλασσα δεξιά και αριστερά του αεροπλάνου, μέχρι λίγο πριν την προσγείωση...
). Αναστροφείς ώσης, επιβράδυνση και ανακοίνωση ότι "το αεροπλάνο θα μείνει στο αεροδρόμιο για 35 λεπτά (40minutes είπαν στα αγγλικά... :? ) και κατά τη διάρκεια του ανεφοδιασμού παρακαλούνται οι επιβάτες να έχουν τις ζώνες λυτές. Το κάπνισμα απαγορεύεται". Στις 10:03 το αεροσκάφος σταμάτησε πλήρως στη θέση 9 (καλά τα λέω Τάσο?), "slides off" και η υπάλληλος εδάφους ανακοίνωσε στο πλήρωμα ότι περίπου 50 επιβάτες θα έρχονταν για Μόναχο και ότι θα γινόταν ξεχωριστή αποβίβαση για τους επιβάτες της Διακεκριμένης Θέσης. Έτσι και έγινε. Μεταφερθήκαμε στο κτήριο του αεροσταθμού μόνο οι έξι "μπροστινοί" επιβάτες. Στις 10:10 εμφανίστηκαν οι πρώτες βαλίτσες (όχι απαραίτητα των επιβατών της Olympic Club) και σε 2 λεπτά εμφανίστηκε και η δικία μου.Κάπου εδώ τελειώνει το αφηγηματικό μέρος του trip-report. Νομίζω ότι ήμουν πάααααρα πολύ αναλυτικός (ελπίζω όχι κουραστικός), αλλά θα επανέλθω με τα σχόλιά μου σύντομα, γιατί μου πήρε ήδη αρκετή ώρα να γράψω όλα τα παραπάνω... Ικανοποιημένος έμεινα γενικά, αλλά υπάρχουν σημεία που χρειάζονται κάποια βελτίωση.
