29/06/05
Η μέρα του ταξιδιού επιτέλους έφτασε! Προορισμός μας το Παρίσι, όπου θα περνούσαμε με μια φίλη μου ένα μήνα κάνοντας μαθήματα γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού.
Ξεκινήσαμε το πρωί κατά τις 11:30 για το αεροδρόμιο. Μας πήγε ο πατέρας της φίλης μου με το αυτοκίνητό του. Πετούσαμε με swiss (LX 1831) για Ζυρίχη στις 14:20. Περάσαμε από έλεγχο εισιτηρίων. Είχα άγχος γιατί νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο βάρους των αποσκευών, και είπα στην κοπέλα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο να έπαιρνα τον σάκο στην καμπίνα. Τελικά μου είπε ότι ήταν οκ, αλλά ότι έπρεπε να τον δώσω σε έναν άλλο διάδρομο επιδή είχε λουράκια.
Μετά από λίγο πήγαμε στην έξοδο Α01 και σε λίγο επιβιβαστήκαμε σε Α321. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο γρήγορα έγινε η επιβίβαση. Μόλις καθίσαμε ξεκινήσαμε σχεδόν αμέσως. Το πλήρωμα ήταν πολύ εξυπηρετικό και ζεστό. Σε κοιτούσανε μέσα στα μάτια και χαμογελούσανε συνεχώς. Η διάρκεια της πτήσης για Ζυρίχη είναι 2 ώρες και 45 λεπτά. Εμφανίζονται οι οθόνες πάνω από τα καθίσματά μας με τις πληροφορίες της πτήσης μας. Η θερμοκρασία όταν είχαμε πια ανέβει αρκετά ήταν στους -57 βαθμούς Κελσίου. Όταν βρισκόμασταν πάνω από την Κέρκυρα μας μίλησε ο πιλότος και μας ενημέρωσε ότι θα πετούσαμε πάνω από Πρίντεζι, Πεσκάρα, Μιλάνο, Άλπεις. Οι Άλπεις από το αεροπλάνο ήταν φοβερές. Πράσινο και χιόνι. Πλησιάζοντας στη Ζυρίχη και αφήνοντας τις Άλπεις αντικρίσαμε το φοβερό ελβετικό τοπίο. Οι εικόνες αυτές σου μένουν αξέχαστες. Πάνω από το Μιλάνο και ενώ θα ξεκινούσαμε την κάθοδό μας για Ζυρίχη, ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι υπήρχαν μερικά σύννεφα και μας συνέστησε να επιστρέψουμε στις θέσεις μας και να δέσουμε τις ζώνες ασφαλείας, γιατί υπήρχε πιθανότητα να έχουμε κάποιες αναταράξεις. Πράγματι είχαμε λίγες και ανεπαίσθητες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μας ειδοποίησαν κάπου δέκα λεπτά νωρίτερα, κάτι που δεν μου είχε ξανασυμβεί. Η προσγείωση, όπως και η απογείωση ήταν φοβερές. (Μάλιστα στην επιστροφή καθόμασταν σε έξοδο κινδύνου και δεν βλέπαμε έξω και κατάλαβα ότι προσγειωθήκαμε από το φρενάρισμα όταν είχαμε πια ακουμπήσει έδαφος).
Α! Μας προσέφεραν μία πίτσα καλτσόνε, πολύ νόστιμη, που επειδή μάλλον ήταν μικρή προσέφεραν και δέυτερη. Μάλιστα πρέπει να πήραν όλοι γιατί ο αεροσυνοδός παραξενεύτηκε όταν του είπα ότι δεν ήθελα δέυτερη. Στη συνέχεια μας προσέφεραν αναψυκτικό ή καφέ και μετά μια μικρή σοκολάτα. (σοκολάτα θα έπαιρνα δέυτερη, αλλά....)
Στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης δεν περιμέναμε πολύ. Μόλις μπήκαμε στο χώρο του αεροδρομίου επικρατούσε μια απόλυτη ησυχία και υπήρχε ελάχιστος κόσμος. Επιβιβαστήκαμε από την έξοδο Α86 σε Α319. Μόλις επιβιβαστήκαμε ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι θα καθυστερούσαμε γύρω στα 20 λεπτά γιατί είχε καταιγίδες πάνω από το Βέλγιο και τη Γαλλία και ο πύργος ελέγχου είχε δουλειά. Είχαμε πάλι κάποιες αναταράξεις μετά την απογείωση, πιο έντονες αυτή τη φορά, αλλά μετά όλα τέλεια. Το πλήρωμα μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Φτάσαμε στο Παρίσι στην ώρα μας.
Ελπίζω να μη σας κούρασα για πρώτη φορά.
Η μέρα του ταξιδιού επιτέλους έφτασε! Προορισμός μας το Παρίσι, όπου θα περνούσαμε με μια φίλη μου ένα μήνα κάνοντας μαθήματα γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού.
Ξεκινήσαμε το πρωί κατά τις 11:30 για το αεροδρόμιο. Μας πήγε ο πατέρας της φίλης μου με το αυτοκίνητό του. Πετούσαμε με swiss (LX 1831) για Ζυρίχη στις 14:20. Περάσαμε από έλεγχο εισιτηρίων. Είχα άγχος γιατί νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο βάρους των αποσκευών, και είπα στην κοπέλα αν συνέβαινε κάτι τέτοιο να έπαιρνα τον σάκο στην καμπίνα. Τελικά μου είπε ότι ήταν οκ, αλλά ότι έπρεπε να τον δώσω σε έναν άλλο διάδρομο επιδή είχε λουράκια.
Μετά από λίγο πήγαμε στην έξοδο Α01 και σε λίγο επιβιβαστήκαμε σε Α321. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο γρήγορα έγινε η επιβίβαση. Μόλις καθίσαμε ξεκινήσαμε σχεδόν αμέσως. Το πλήρωμα ήταν πολύ εξυπηρετικό και ζεστό. Σε κοιτούσανε μέσα στα μάτια και χαμογελούσανε συνεχώς. Η διάρκεια της πτήσης για Ζυρίχη είναι 2 ώρες και 45 λεπτά. Εμφανίζονται οι οθόνες πάνω από τα καθίσματά μας με τις πληροφορίες της πτήσης μας. Η θερμοκρασία όταν είχαμε πια ανέβει αρκετά ήταν στους -57 βαθμούς Κελσίου. Όταν βρισκόμασταν πάνω από την Κέρκυρα μας μίλησε ο πιλότος και μας ενημέρωσε ότι θα πετούσαμε πάνω από Πρίντεζι, Πεσκάρα, Μιλάνο, Άλπεις. Οι Άλπεις από το αεροπλάνο ήταν φοβερές. Πράσινο και χιόνι. Πλησιάζοντας στη Ζυρίχη και αφήνοντας τις Άλπεις αντικρίσαμε το φοβερό ελβετικό τοπίο. Οι εικόνες αυτές σου μένουν αξέχαστες. Πάνω από το Μιλάνο και ενώ θα ξεκινούσαμε την κάθοδό μας για Ζυρίχη, ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι υπήρχαν μερικά σύννεφα και μας συνέστησε να επιστρέψουμε στις θέσεις μας και να δέσουμε τις ζώνες ασφαλείας, γιατί υπήρχε πιθανότητα να έχουμε κάποιες αναταράξεις. Πράγματι είχαμε λίγες και ανεπαίσθητες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μας ειδοποίησαν κάπου δέκα λεπτά νωρίτερα, κάτι που δεν μου είχε ξανασυμβεί. Η προσγείωση, όπως και η απογείωση ήταν φοβερές. (Μάλιστα στην επιστροφή καθόμασταν σε έξοδο κινδύνου και δεν βλέπαμε έξω και κατάλαβα ότι προσγειωθήκαμε από το φρενάρισμα όταν είχαμε πια ακουμπήσει έδαφος).
Α! Μας προσέφεραν μία πίτσα καλτσόνε, πολύ νόστιμη, που επειδή μάλλον ήταν μικρή προσέφεραν και δέυτερη. Μάλιστα πρέπει να πήραν όλοι γιατί ο αεροσυνοδός παραξενεύτηκε όταν του είπα ότι δεν ήθελα δέυτερη. Στη συνέχεια μας προσέφεραν αναψυκτικό ή καφέ και μετά μια μικρή σοκολάτα. (σοκολάτα θα έπαιρνα δέυτερη, αλλά....)
Στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης δεν περιμέναμε πολύ. Μόλις μπήκαμε στο χώρο του αεροδρομίου επικρατούσε μια απόλυτη ησυχία και υπήρχε ελάχιστος κόσμος. Επιβιβαστήκαμε από την έξοδο Α86 σε Α319. Μόλις επιβιβαστήκαμε ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι θα καθυστερούσαμε γύρω στα 20 λεπτά γιατί είχε καταιγίδες πάνω από το Βέλγιο και τη Γαλλία και ο πύργος ελέγχου είχε δουλειά. Είχαμε πάλι κάποιες αναταράξεις μετά την απογείωση, πιο έντονες αυτή τη φορά, αλλά μετά όλα τέλεια. Το πλήρωμα μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Φτάσαμε στο Παρίσι στην ώρα μας.
Ελπίζω να μη σας κούρασα για πρώτη φορά.
