seven4seven
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 27/04/2004
- Μηνύματα
- 5.287
- Likes
- 838
- Περιοχή
- Airside
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- KLM
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- VHHH
Ταξιδάκι απο το οποίο γύρισα μόλις χτές! Κουλουμα στο Βερολίνο. Άντε και καλή Σαρακοστή!
Μετάβαση
LGAV - EDDB
EZY 4522
Fri 11/3/05
STD 21:30
Airbus A319 G-EZEJ
Άφιξη στο Ελ Βενιζέλος στις 19:15,με το check-in να έχει ανοίξει εδώ και 15 λεπτά,και με μόνο 4 άτομα στην ουρά. Χαρούμενοι κι εμείς, λεμε οτι θα έχουμε καλό αριθμό προτεραιότητας (μέσα στην πρώτη 30άδα), και πάμε να τσεκάρουμε κι εμείς. Αριθμοί προτεραιότητας 47,48,49 και 50! :shock: Μα πού στο καλό πρόλαβαν άλλοι 46 πρίν απο εμάς σε ένα τέταρτο??? Ο ευγενέσταστος νεαρός στο counter κοίταξε τα διαβατήρια μας,επιβεβαίωσε τις κρατήσεις μας,πέρασε τις βαλίτσες μας,και μας έδωσε τις κάρτες επιβίβασης,λέγοντάς μας να είμαστε στην Β11 στις 20:50. Μιάς και ήταν ακόμα νωρίς, κάναμε το σχετικό χάζι στα μαγαζιά του αεροδρομίου (όχι αυτή την φορά κρατήθηκα και δέν αγόρασα Herpa
),και εγώ βρήκα την ευκαιρία να τσεκάρω το METAR του SXF απο το Internet Point. Πιό χαλαρά τα πράγματα απο αυτό που είχα δέι το πρωί... Άνεμοι 14 κόμβοι,νέφωση στα 4000 πόδια,θερμοκρασία ...0, QNH στα 998 και TEMPO light snow. Καλά νέα! (Το πρωί έδινε 40 μοίρες πλάγιο,18 κόμβους με ριπές στους 25 και χιονόνερο)
Η ώρα πέρασε γρήγορα, και σύντομα βρισκόμασταν στον ακτινοέλεγχο, οπου για μιά ακόμη φορά το τριποδάκι που έχω στο φωτογραφικό μου βαλιτσάκι κίνησε την περιέργεια των υπαλλήλων, που μου ζήτησαν να το δούν. Το είδαν, και όλα ΟΚ, οποτε προχωράμε στην Β11,οπου βλέπω το G-EZEJ να μας περιμένει, και την πρώτη τριαντάδα να είναι έτοιμη να περάσει μέσα, όπως και έγινε, στις 21:10. Μετά απο 5 λεπτά έρχεται και η σειρά της δέυτερης τριαντάδας, οποτε πάμε κι εμέις πρώτοι και καλύτεροι, να πιάσουμε ένα παραθυράκι βρε αδελφέ...
Μπαίνω (με το δεξί, όπως πάντα) στο MiniBus,το οποίο οφείλω να ομολογήσω οτι ήταν πεντακάθαρο και κατακαίνουριο.Μια χαμογελαστή αεροσυνοδός ζητάει να δέι την κάρτα επιβίβασης, και μετά μας δείχνει να περάσουμε "προς τα πίσω" (καλά που μου το είπες καλή μου,γιατι έλεγα να αράξω εδώ,στην πόρτα,να δροσίζομαι κιολας). Η καλή πρώτη εντύπωση έφυγε όταν τελικά έκατσα στην 20F, με τα γόνατα στο σαγόνι...
Μα τί seat pitch είναι αυτό? :? Ντάξ΄, είμαι και 1.88 αλλα αυτό πήγαινε πολύ. :evil: Κάθεται δίπλα μου και το αμόρε, και μπροστά στις 19 E και F,το άλλο ζευγάρι που μας συνόδευε. Παραχώνουμε τις χειραποσκευές μας στα οβερχέντ μπίνς, δένουνμε ζωνούλες και περιμένουμε. Όχι πολύ, καθώς το pushback ξεκίνησε στις 21:30 ακριβώς, με safety demo κατα τη διάρκεια της τροχοδρόμησης,"cabin crew prepare for takeoff",χαμήλωμα φώτων, και rolling takeoff απο τον 03R στις 21:35.(Ξενέρωμα...προτιμώ απογείωση απο στάση)
Ελαφριά αριστερή στροφή,και μετά απο περίπου 30 λεπτά,μια πανέμορφη νυχτερινή πανοραμική άποψη της Θεσσαλονίκης και των χερσονήσων της Χαλκίδικής (Χρήστο,είχες κανα VHF ανοιχτό?
). Συνεχίζουμε άνοδο, το "Fasten seatbelts" σβήνει, και -μετά απο ανακοίνωση του πληρώματος- περνάει το καροτσάκι με τα διάφορα καλούδια που,ως γνωστόν,πρέπει να πληρώσεις για να αποκτήσεις. Ε,ΟΚ,3 ώρες πτήση μέσα στη μάυρη νύχτα, δέν θα την βγάλουμε ξεροσφύρι, οποτε παίρνουμε απο ένα μικρό μπουκαλάκι Chardonnay,έναντι 5 ευρώ έκαστο,και το απολαμβάνουμε αργά και βασανιστικά. Έξω απο το παράθυρο το μάυρο χάος, και κάπου εκεί ήρθε και η σειρά του καπιτέν να μας διαφωτίσει. " 
Είμαστε πάνω απο την Βουλγαρία, θα περάσουμε Ρουμανία,Τσεχία και μετα Γερμανία, πετάμε στα 38.000, έξω κάνει ένα (αμελητέο) -62, ο καιρός στο Βερολίνο είναι κρύος με μέτριους ανέμους και σύννεφα (πές μας κάτι καινούριο ρεεεε 
), και η άφιξή μας υπολογίζεται στις 23:40 τοπική ώρα". Αμέσως μετά,πάλι μετά απο ανακοίνωση,μας μοιράζεται το περιοδικό της EasyJet, το οποίο είναι σχετικά ενδιαφέρον,και το συγκεκριμένο είχε ένα άρθρο για τον Moby (θεός!) οποτε έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα.Μετά απο περίπου 30 λεπτά μελέτης και ψιλοκουβεντούλας με τους μπροστά, έρχεται και η σειρά του Easy Kiosk με διάφορα άλλα καλούδια (όχι φαγώσιμα),τα οποία περιγράφονταν αναλυτικά στις τελέυταίες σελίδες του περιοδικού. ΟΠ! 
Τί είναι αυτό? Μοντελάκι 737 στην 1:200? Γιά έλα προς τα εδώ,καλό μου καροτσάκι... Και όντως, σταματάω τον φροντιστή και τον ρωτάω άν υπάρχει. Μου βγάζει ένα, αλλα επειδή το κουτί ήταν κατατσαλακωμένο, μου λέει "I will bring you a new one,sir, this one is a little bashed". "Τhanks a lot" εγώ,και τα σχετικά. Μετά απο 2 λεπτάκια,έρχεται και μου φέρνει το 737αράκι μου,το οποίο-αν και πλαστικό Wooster-είναι πανέμορφο. Χωρίς δισταγμό δίνω τα 13,5 Ευρώ και το συναρμολογώ επιτόπου. 
Κουκλί! Ο τύπος με βλέπει να κάνω απογειώσεις,διελέυσεις κλπ, και ξαναέρχεται ρωτώντας "May I suppose that you are an aviation enthusiast,Sir?". Του εξηγώ. Μου λέει "κι εμέις,γι αυτό κάνουμε και αυτή τη δουλειά". Χεχεχεχεχεχε πουλάκι μου, δέν τα λένε έτσι αυτά... Οπότε δράττομαι της ευκαιρίας και του κάνω την κλασσικότατη ερώτηση. (Τί πάει να πεί "Ποιά ερώτηση" ?). Μου απαντάει οτι κατα τη διάρκεια της πτήσης δέν γίνεται, αλλα μόλις κατεβούμε SXF θα κάνει τα κουμάντα του με τον καπιτέν και θα με ενημερώσει. Hurray! Αφού επισκέφθηκα και την τουαλέττα με το καζανάκι-σίφουνα (Κλίκ-ΠΦΛΑΤΣΣΣ-σιγή,όλα σε ένα δευτερόλεπτο 
), επιστρέφω στο κάθισμα, χαρουμενος. Μερικές ψιλοαγκαλιές και προσπάθεια για ύπνο με το αμόρε,αλλα πού να κοιμηθώ εγώ... Ζούσα για την προσγείωση! Στις 22:10 περνάει άλλη μιά φορά το καροτσάκι με τα αναψυκτικά και τα σνάκς. και κατα τις 23:15 αρχίζουμε κάθοδο,με το μάυρο σκοτάδι των σύννεφων να κυριαρχέι στο "τοπιο".
Αρχίζουν να κατεβαίνουν τα πρώτα Flaps,και αρχίζουν και τα πρώτα κουνηματάκια. Μή φανταστείτε όμως τίποτα το τρομερό. Βγάινουμε και απο τα χαμηλότερα σύνεφα, για να απολάυσουμε το νυχτερινό Βερολίνο να απλώνεται απο κάτω μας, με τον πύργο της τηλεόρασης να ξεχωρίζει, με το ύψος του και τα Strobe Lights του. Σχετικό κουνηματάκι,οι τροχοί κατεβαίνουν και κλειδώνουν, τα spoilers ανοιγοκλείνουν, και μετά απο λίγο ένα "λάδι" touchdown στον 25L του Schonefeld. Τροχοδρόμηση ...7 λεπτά (ρε,δέν ήξερα οτι έχει τέτοια έκταση το SXF! :shock: ) και Blocks-on ανάμεσα σε άλλα 2 εταιρικά Α319. Ο κόσμος σηκώνεται και αρχίζει η αποβίβαση,και εκεί βρήκα την ευκαιρία να κάνω δικό μου εκέινο το πλαστικοποιημένο χαρτάκι στην θήκη του καθίσματος... Σηκωνόμαστε κι εμείς,σχεδόν τελευταίοι,και εκεί βλέπω τον φροντιστη να μου κάνει νοήματα να πάω προς τα εκεί. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ! "In you go" μου κάνει, και επιτόπου μπάινω στο Cockpit
,οπου εν μέσω κουβεντούλας με τον φιλικότατο Καπιτέν,τραβάω και τις σχετικές φωτό απο το γυάλινο cockpit του 319. Ο στα δεξιά καθήμενος,δέν έδωσε και πολλή σημασία, όλη την ώρα κοιτούσε έξω (ποσώς μας ενδιαφέρει αυτό,βέβαια),και μιάς και τους έβλεπά και τους 2 αρκετά κουρασμένους, είπα να αποσυρθώ σιγά σιγά,αφου τους ευχήθηκα "Καλές προσγειώσεις" κλπ,χαιρέτησα και τον φροντιστή και κατέβηκα τη σκάλα για να ανακαλύψω οτι ήμουν τελευταίος και οτι εμένα περίμεναν για να αρχίσει ο καθαρισμός! Βρίσκω τους άλλους 3 της παρέας και βάζουμε πορέια για τον ιμάντα,ο οποίος και δέν μας απογοήτευσε, με τις αποσκευές να εμφανίζονται σε 10 λεπτά. Έξοδος, και ταξάκι για το ξενοδοχείο.
Επιστροφή:
EDDB - LGAV
EZY 4521
Mon 14/3/05
STD 17:00L
Airbus A319 G-EZEP
Μετά απο 2μιση μέρες περιπλάνησης στο πανέμορφο Βερολίνο, ήρθε η (πάντα μάυρη) ώρα της επιστροφής :cry: . Alexanderplatz και Schonefeld Express (μακράν το πιό αθόρυβο τραίνο που έχω μπεί), με άφιξη στο SXF στις 15:00. Πηγάινουμε στα counters και εκεί είδα κάτι πρωτόγνωρο(για μένα,πάντα).Αυτόματες μηχανές τσέκ-ίν :shock: ,με οθόνη αφής, οπου χτυπάς τον κωδικό της κράτησης,πόσες αποσκευές θα δωσεις και απαντάς σε ερωτήσεις του στύλ "υπάρχει περίπτωση οι τσάντες σας να έχουν C4,TNT,δυναμίτη ή στρακαστρούκες?" ("ναί,υπάρχει"), και το μηχάνημα σου βγάζει την κάρτα επιβίβασης με τον αριθμό προτεραιότητας (ΧΑ! 9,10,11 και 12! ) καθώς και τα tags για τις αποσκευές. Προχωράμε στο counter, ο νεαρός τσεκάρει διαβατήρια και περνάει μέσα τις βαλίτσες κολλώντας τα tags,ενημερώνοντας μας να είμαστε στην Β60 στις 16:00. Μιά σύντομη επίσκεψη στο ΑΝΟΙΧΤΟ VIEWING DECK (έτσι, με κεφαλαία,να το βλέπουν κάποια γκαβά που ίσως διαβάσουν εδώ),οπου μετά απο σεκιούριτυ τσέκ(και 2 ευρωπουλάκια), περνάς στο μπαλκόνι και κάνεις το χάζι σου. (Ποιό χάζι....τ :? ο SXF έχει κίνηση αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του...). Τράβηξα κάνα δυό EZY, μιά Transavia με περίεργο βάψιμο, καθώς και μιά Ντακότα που έκανε συνεχή touch and go στον 25L, την οποία δέν μπόρεσα να ανγνωρίσω. Επιστρέφω μέσα, βρίσκω την παρέα,και βάζουμε πλώρη για την Β60. Περνάμε τον ακτινοέλεγχο, ο υπάλληλος με ρωτάει να δέι το τρίποδο (κλασσικά), και συνεχίζουμε κατεβαίνοντας τις σκάλες, για να κάτσουμε στην ουρά. Οποία έκπληξη: Δέυτερος ακτινοέλεγχος! :shock: :? Βγάλτε κασκόλ,παλτά,καπέλα,τσάντες,βάλτε τα στον ιμάντα, και περάστε μέσα απο το "Π". Μπίιιπ (πάλι) η αγκράφα της ζώνης μου, ψάξιμο με το ακτινοματζαφλάρι,μπίιιπ οι δέστρες των κορδονιών στα μποτάκια μου, και "can you please remove your shoes?". 
ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ, σε λίγο θα μας ζητήσουν και cavity search... Με πολλά νέυρα, πετάω τα μποτάκια στο λεκανάκι με τον υπάλληλο να κοιτάει με υφάκι , πέρασμα των μποτακίων απο τις ακτίνες και ξαναφόρεμα. (Τουλάχιστον λυτρώθηκα γιατι έφαγαν στη μάπα ευωδιά απο πολυυυυ περπάτημα εκέινη τη μέρα ). Ξανά το τρίποδο. -"Kann ich das sehen?" -"Ja" και του το δειχνω. -"das ist ein tripod fur mein camera" του λέω.(Άκη,ρίξε διόρθωση) -"Wirklich??? (αλήθεια??)" μου κάνει. 
"Όχι ρε γκάου, 45άρι είναι, για να καθαρίσω πρωτα εσένα και μετά να ανοίξω γραμμή στην EasyJet για Βυρηττό". 
Τέσπα... περνάμε και το βάσανο αυτό (εγώ το βρήκα υπερβολικό, 2 έλεγχοι, και "βγάλτε παπούτσια" κλπ, κάτι που δέν έκαναν μόνο σ εμένα αλλα και σε άλλους επιβάτες).
Περνάμε στην αίθουσα αναμονής,οπου υπήρχαν 4 ουρές. Απο 1 ως 30, απο 30 ώς 60, απο 60 ως 90 και απο 90 μέχρι τέλος. Στεκόμαστε στην πρώτη,και περιμένουμε (σημειωτέον:αεροπλάνο δέν υπήρχε στην Β60). Η ώρα 16:50. Περιμένουμε... περιμένουμε....περιμένουμε....περιμένουμε....αρχίζουμε και τα πάιρνουμε,η ώρα 17:10,περιμένουμε....περιμένουμε....και ξάφνου ΤΣΟΥΠ! το G-EZEP να στρίβει μαλλιοκούβαρα για να έρθει στην Β60 (τόσο μαλλιοκούβαρα που κάποιοι επιβάτες δίπλα στη τζαμαρία :shock: τραβήχτηκαν πίσω...χεχεχε,θύμισε "Airplane" η φάση!). Σ εκείνο το σημείο,μια υπάλληλος της ΕΖΥ φωνάζει τ΄όνομά μου(!!!) και μου λέει οτι η μια απο τις 2 αποσκευές μου ήταν δίπλα στη σκάλα και έπρεπε να την αναγνωρίσω (ο Θεός και η ψυχή τους...).Τί να πώ κι εγώ...ΟΚ,λέω. Όντως βλέπω την τσάντα δίπλα στη σκάλα (η οποία ανήκε στην κοπελιά μου, ήταν κόκκινη και φαινόταν καθαρά το "ELLE" που έγραφε επάνω.) Την φωνάζω,της λέω οτι ναι,είναι δικιά μου,με ρωτάει άν είμαι σίγουρος,λέω ναι, μου λέει ΟΚ, και βγαίνει έξω την πάιρνει και την δίνει για φόρτωμα.ΟΥΦ! Η ώρα 17:20 και αρχίζουμε να γινόμαστε μάρτυρες του γρηγορότερου turnaround που έχω δέι ποτέ. Ξεφόρτωμα,αποβίβαση,κάυσιμα,αλλαγή πληρώματος (ανέβηκε ένας καπιτέν με μηδέν μαλλιά),και -η υπέρτατη καφρίλα- ελευθερώνουν όλες τις ουρές να πάνε προς το αεροπλάνο. :shock: Τσακίδια η προτεραιότητα... κρανιωμένος όπως ήμουν απο το διπλό έλεγχο, αρχίζω κυριολεκτικά να σπρώχνω ό,τι έβρισκα μπροστά μου, για ανέβω να παρω δεξί παράθυρο (για να κάνουμε χάζι το ηλιοβασίλεμμα). Μου φωνάζανε οι άλλοι (ξέρετε,αυτοί που είχαν προτεραιότητα 846 και τους έκατσε η κωλοφαρδία να μπούν πρώτοι) αλλα εγω μηδέν σημασία (ρε,δεν πα να γα :evil: ). Μπάινω φουριόζος στο 319, και επιτόπου καβατζώνω 17Ε,F και 18 Ε,F. Η ώρα 17:35.Doors to arm,pushback,startup,safety demo όλα εν ριπή οφθαλμού, και ταχύτατη τροχοδρόμηση γαι το κατώφλι του 25L,οπου μετά απο μιά μικρή αναμονή (για να κάνει άλλο ένα TNG η Dacota) γραμμή και κράτηση, και full throttle μετά απο λίγο στις 17:40, με το Βερολίνο να απλώνεται απο κάτω μας,τυλιγμένο στην απογευματινή πάχνη (πάλι,μόνο ο Fernseheturm ξεχώριζε, αυτή τη φορά λόγω του ύψους του.) Αριστερή στροφή, και ήρθε η ώρα για την αποζημίωση για τα νεύρα της προηγούμενης ώρας. Ηλιοβασίλεμμα! Οverflying παντού,αναπτύξεις, χρώματα της ίριδας στον ορίζοντα,η χιονισμένη Γερμανία απο κάτω και η τρίχα κάγκελο. ΜΑΓΕΙΑ! (Φωτό βγήκαν ΠΟΛΛΕΣ, λίγη υπομονή και κατανόηση μέχρι να εμφανίσω,ASAP ). Γύρω εκεί στην οριζοντίωση, βγάινει πάλι στο ΡΑ ο καπιτέν, ζητώντας συγγνώμη για την καθυστέρηση, λέγοντας οτι θα πάει γρηγορότερα (!!!) για να καλυψει τη διαφορά, ενημερώνοντας για την πορεία, για το οτι πετάγαμε στα 39.000 αυτή τη φορά, οτι έξω κάνει -66 (μπρρρρρ) το οτι στα δεξίά μας έχουμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμμα και οτι μας εύχεται μια ευχάριστη πτήση. Σωστός! 
Κάπου εκεί,φίλοι μου,και με το σκοτάδι να πέφτει έξω, έπεσα σε μιά αγκαλιά και κοιμήθηκα ένα γεμάτο 2ωρο,οπότε δέν κατάλαβα ουτε καροτσάκια ούτε κιόσκ ούτε τίποτα... Ξύπνησα με άλλη μιά ανακοίνωση του καπιτέν, οτι ξεκινήσαμε κάθοδο για την Αθήνα,της οποίας τα φώτα ήδη αχνοφαίνονταν εμπρός δεξιά μας, και οτι υπολογίζουμε προσγείωση στις 21:15L. Πάλι καλα! Μετά τα προβλεπόμενα φλάπς,τροχούς,σπόιλερς κλπ, χαζεύουμε Βάρκιζα,λιμανάκια κλπ, και ακολουθεί προσγείωση στον 03L, με reversers πολύ λίγα, και με τα φρένα να κάνουν έναν θόρυβο σάν....γάυγισμα :shock: . (Μακάρι ρε παιδια να μπορούσα να το ηχογραφήσω και να το ανεβάσω σε Mp3.....ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!!!). Αφού σταμάτησαν και τα γαυγίσματα, έξοδος στο Α9, τροχοδρόμηση πάνω απο την Βόρεια γέφυρα,δεξιά στριφή και Β15 στο ΜΤΒ. Με τον μηνίσκο να με έχει ταράξει απο το δίπλωμα, αποβίβαση,φυσούνα,ιμάντας κλπ. Ξενερωμα....Πάλι στην Αθήνα.
Σχόλια:
-Kαι οι 2 πτήσεις ήταν πλήρεις.
-Ρε παιδιά,που την είδατε την ευρυχωρία των Α320family? Έχω πετάξει με 737-700 και τώρα με το 319 της ίδιας εταιρείας,με την ίδια ο-ένας-απάνω-στον-αλλον διαμόρφωση, και διαφορά δέν είδα...
-Ήταν οι 28η και 29η πτήσεις μου, και η πρώτη μου φορά με στενό Airbus.
-H ΕasyJet θα πετύχαινε πολύ καλύτερη εικόνα άν απέφευγε προβλήματα σάν αυτό με τις ουρές που αφέθηκαν να μπούν χύμα,με τη βαλίτσα ή με την καθυστέρηση που μας είχαν όρθιους για σχεδόν μια ώρα στις ουρές.Θα μπορούσαν να ανακοινώσουν καθυστέρηση (γιατι σίγουρα το ήξεραν) και να μας αφήσουν να κάνουμε λίφο παραπάνω βόλτες στα αφορολόγητα.
-Φωτό,όπως είπα,υπάρχουν,και σύντομα θα ποστάρω εδώ update με τα links.
-Στα συν:καινούρια και καθαρά αεροπλάνα,χαμογελαστό προσωπικό,on-time performance (γιατι,ναι,ο πιλότος έκανε ότι μπορούσε και είχαμε μόνο 15 λεπτά late landing),καλό περιοδικό. Στα πλήν:Σχετική ανοργανωσιά στο έδαφος, τραγικό seat pitch,ακριβά αναψυκτικά και σνάκς εν πτήσει.
Βαθμολογία 7/10.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε!
Μετάβαση
LGAV - EDDB
EZY 4522
Fri 11/3/05
STD 21:30
Airbus A319 G-EZEJ
Άφιξη στο Ελ Βενιζέλος στις 19:15,με το check-in να έχει ανοίξει εδώ και 15 λεπτά,και με μόνο 4 άτομα στην ουρά. Χαρούμενοι κι εμείς, λεμε οτι θα έχουμε καλό αριθμό προτεραιότητας (μέσα στην πρώτη 30άδα), και πάμε να τσεκάρουμε κι εμείς. Αριθμοί προτεραιότητας 47,48,49 και 50! :shock: Μα πού στο καλό πρόλαβαν άλλοι 46 πρίν απο εμάς σε ένα τέταρτο??? Ο ευγενέσταστος νεαρός στο counter κοίταξε τα διαβατήρια μας,επιβεβαίωσε τις κρατήσεις μας,πέρασε τις βαλίτσες μας,και μας έδωσε τις κάρτες επιβίβασης,λέγοντάς μας να είμαστε στην Β11 στις 20:50. Μιάς και ήταν ακόμα νωρίς, κάναμε το σχετικό χάζι στα μαγαζιά του αεροδρομίου (όχι αυτή την φορά κρατήθηκα και δέν αγόρασα Herpa
),και εγώ βρήκα την ευκαιρία να τσεκάρω το METAR του SXF απο το Internet Point. Πιό χαλαρά τα πράγματα απο αυτό που είχα δέι το πρωί... Άνεμοι 14 κόμβοι,νέφωση στα 4000 πόδια,θερμοκρασία ...0, QNH στα 998 και TEMPO light snow. Καλά νέα! (Το πρωί έδινε 40 μοίρες πλάγιο,18 κόμβους με ριπές στους 25 και χιονόνερο)Η ώρα πέρασε γρήγορα, και σύντομα βρισκόμασταν στον ακτινοέλεγχο, οπου για μιά ακόμη φορά το τριποδάκι που έχω στο φωτογραφικό μου βαλιτσάκι κίνησε την περιέργεια των υπαλλήλων, που μου ζήτησαν να το δούν. Το είδαν, και όλα ΟΚ, οποτε προχωράμε στην Β11,οπου βλέπω το G-EZEJ να μας περιμένει, και την πρώτη τριαντάδα να είναι έτοιμη να περάσει μέσα, όπως και έγινε, στις 21:10. Μετά απο 5 λεπτά έρχεται και η σειρά της δέυτερης τριαντάδας, οποτε πάμε κι εμέις πρώτοι και καλύτεροι, να πιάσουμε ένα παραθυράκι βρε αδελφέ...
Μπαίνω (με το δεξί, όπως πάντα) στο MiniBus,το οποίο οφείλω να ομολογήσω οτι ήταν πεντακάθαρο και κατακαίνουριο.Μια χαμογελαστή αεροσυνοδός ζητάει να δέι την κάρτα επιβίβασης, και μετά μας δείχνει να περάσουμε "προς τα πίσω" (καλά που μου το είπες καλή μου,γιατι έλεγα να αράξω εδώ,στην πόρτα,να δροσίζομαι κιολας). Η καλή πρώτη εντύπωση έφυγε όταν τελικά έκατσα στην 20F, με τα γόνατα στο σαγόνι...
Μα τί seat pitch είναι αυτό? :? Ντάξ΄, είμαι και 1.88 αλλα αυτό πήγαινε πολύ. :evil: Κάθεται δίπλα μου και το αμόρε, και μπροστά στις 19 E και F,το άλλο ζευγάρι που μας συνόδευε. Παραχώνουμε τις χειραποσκευές μας στα οβερχέντ μπίνς, δένουνμε ζωνούλες και περιμένουμε. Όχι πολύ, καθώς το pushback ξεκίνησε στις 21:30 ακριβώς, με safety demo κατα τη διάρκεια της τροχοδρόμησης,"cabin crew prepare for takeoff",χαμήλωμα φώτων, και rolling takeoff απο τον 03R στις 21:35.(Ξενέρωμα...προτιμώ απογείωση απο στάση) Ελαφριά αριστερή στροφή,και μετά απο περίπου 30 λεπτά,μια πανέμορφη νυχτερινή πανοραμική άποψη της Θεσσαλονίκης και των χερσονήσων της Χαλκίδικής (Χρήστο,είχες κανα VHF ανοιχτό?
). Συνεχίζουμε άνοδο, το "Fasten seatbelts" σβήνει, και -μετά απο ανακοίνωση του πληρώματος- περνάει το καροτσάκι με τα διάφορα καλούδια που,ως γνωστόν,πρέπει να πληρώσεις για να αποκτήσεις. Ε,ΟΚ,3 ώρες πτήση μέσα στη μάυρη νύχτα, δέν θα την βγάλουμε ξεροσφύρι, οποτε παίρνουμε απο ένα μικρό μπουκαλάκι Chardonnay,έναντι 5 ευρώ έκαστο,και το απολαμβάνουμε αργά και βασανιστικά. Έξω απο το παράθυρο το μάυρο χάος, και κάπου εκεί ήρθε και η σειρά του καπιτέν να μας διαφωτίσει. " Είμαστε πάνω απο την Βουλγαρία, θα περάσουμε Ρουμανία,Τσεχία και μετα Γερμανία, πετάμε στα 38.000, έξω κάνει ένα (αμελητέο) -62, ο καιρός στο Βερολίνο είναι κρύος με μέτριους ανέμους και σύννεφα (πές μας κάτι καινούριο ρεεεε ), και η άφιξή μας υπολογίζεται στις 23:40 τοπική ώρα". Αμέσως μετά,πάλι μετά απο ανακοίνωση,μας μοιράζεται το περιοδικό της EasyJet, το οποίο είναι σχετικά ενδιαφέρον,και το συγκεκριμένο είχε ένα άρθρο για τον Moby (θεός!) οποτε έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα.Μετά απο περίπου 30 λεπτά μελέτης και ψιλοκουβεντούλας με τους μπροστά, έρχεται και η σειρά του Easy Kiosk με διάφορα άλλα καλούδια (όχι φαγώσιμα),τα οποία περιγράφονταν αναλυτικά στις τελέυταίες σελίδες του περιοδικού. ΟΠ! Τί είναι αυτό? Μοντελάκι 737 στην 1:200? Γιά έλα προς τα εδώ,καλό μου καροτσάκι... Και όντως, σταματάω τον φροντιστή και τον ρωτάω άν υπάρχει. Μου βγάζει ένα, αλλα επειδή το κουτί ήταν κατατσαλακωμένο, μου λέει "I will bring you a new one,sir, this one is a little bashed". "Τhanks a lot" εγώ,και τα σχετικά. Μετά απο 2 λεπτάκια,έρχεται και μου φέρνει το 737αράκι μου,το οποίο-αν και πλαστικό Wooster-είναι πανέμορφο. Χωρίς δισταγμό δίνω τα 13,5 Ευρώ και το συναρμολογώ επιτόπου. Κουκλί! Ο τύπος με βλέπει να κάνω απογειώσεις,διελέυσεις κλπ, και ξαναέρχεται ρωτώντας "May I suppose that you are an aviation enthusiast,Sir?". Του εξηγώ. Μου λέει "κι εμέις,γι αυτό κάνουμε και αυτή τη δουλειά". Χεχεχεχεχεχε πουλάκι μου, δέν τα λένε έτσι αυτά... Οπότε δράττομαι της ευκαιρίας και του κάνω την κλασσικότατη ερώτηση. (Τί πάει να πεί "Ποιά ερώτηση" ?). Μου απαντάει οτι κατα τη διάρκεια της πτήσης δέν γίνεται, αλλα μόλις κατεβούμε SXF θα κάνει τα κουμάντα του με τον καπιτέν και θα με ενημερώσει. Hurray! Αφού επισκέφθηκα και την τουαλέττα με το καζανάκι-σίφουνα (Κλίκ-ΠΦΛΑΤΣΣΣ-σιγή,όλα σε ένα δευτερόλεπτο ), επιστρέφω στο κάθισμα, χαρουμενος. Μερικές ψιλοαγκαλιές και προσπάθεια για ύπνο με το αμόρε,αλλα πού να κοιμηθώ εγώ... Ζούσα για την προσγείωση! Στις 22:10 περνάει άλλη μιά φορά το καροτσάκι με τα αναψυκτικά και τα σνάκς. και κατα τις 23:15 αρχίζουμε κάθοδο,με το μάυρο σκοτάδι των σύννεφων να κυριαρχέι στο "τοπιο".Αρχίζουν να κατεβαίνουν τα πρώτα Flaps,και αρχίζουν και τα πρώτα κουνηματάκια. Μή φανταστείτε όμως τίποτα το τρομερό. Βγάινουμε και απο τα χαμηλότερα σύνεφα, για να απολάυσουμε το νυχτερινό Βερολίνο να απλώνεται απο κάτω μας, με τον πύργο της τηλεόρασης να ξεχωρίζει, με το ύψος του και τα Strobe Lights του. Σχετικό κουνηματάκι,οι τροχοί κατεβαίνουν και κλειδώνουν, τα spoilers ανοιγοκλείνουν, και μετά απο λίγο ένα "λάδι" touchdown στον 25L του Schonefeld. Τροχοδρόμηση ...7 λεπτά (ρε,δέν ήξερα οτι έχει τέτοια έκταση το SXF! :shock: ) και Blocks-on ανάμεσα σε άλλα 2 εταιρικά Α319. Ο κόσμος σηκώνεται και αρχίζει η αποβίβαση,και εκεί βρήκα την ευκαιρία να κάνω δικό μου εκέινο το πλαστικοποιημένο χαρτάκι στην θήκη του καθίσματος... Σηκωνόμαστε κι εμείς,σχεδόν τελευταίοι,και εκεί βλέπω τον φροντιστη να μου κάνει νοήματα να πάω προς τα εκεί. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ! "In you go" μου κάνει, και επιτόπου μπάινω στο Cockpit
,οπου εν μέσω κουβεντούλας με τον φιλικότατο Καπιτέν,τραβάω και τις σχετικές φωτό απο το γυάλινο cockpit του 319. Ο στα δεξιά καθήμενος,δέν έδωσε και πολλή σημασία, όλη την ώρα κοιτούσε έξω (ποσώς μας ενδιαφέρει αυτό,βέβαια),και μιάς και τους έβλεπά και τους 2 αρκετά κουρασμένους, είπα να αποσυρθώ σιγά σιγά,αφου τους ευχήθηκα "Καλές προσγειώσεις" κλπ,χαιρέτησα και τον φροντιστή και κατέβηκα τη σκάλα για να ανακαλύψω οτι ήμουν τελευταίος και οτι εμένα περίμεναν για να αρχίσει ο καθαρισμός! Βρίσκω τους άλλους 3 της παρέας και βάζουμε πορέια για τον ιμάντα,ο οποίος και δέν μας απογοήτευσε, με τις αποσκευές να εμφανίζονται σε 10 λεπτά. Έξοδος, και ταξάκι για το ξενοδοχείο. Επιστροφή:
EDDB - LGAV
EZY 4521
Mon 14/3/05
STD 17:00L
Airbus A319 G-EZEP
Μετά απο 2μιση μέρες περιπλάνησης στο πανέμορφο Βερολίνο, ήρθε η (πάντα μάυρη) ώρα της επιστροφής :cry: . Alexanderplatz και Schonefeld Express (μακράν το πιό αθόρυβο τραίνο που έχω μπεί), με άφιξη στο SXF στις 15:00. Πηγάινουμε στα counters και εκεί είδα κάτι πρωτόγνωρο(για μένα,πάντα).Αυτόματες μηχανές τσέκ-ίν :shock: ,με οθόνη αφής, οπου χτυπάς τον κωδικό της κράτησης,πόσες αποσκευές θα δωσεις και απαντάς σε ερωτήσεις του στύλ "υπάρχει περίπτωση οι τσάντες σας να έχουν C4,TNT,δυναμίτη ή στρακαστρούκες?" ("ναί,υπάρχει"), και το μηχάνημα σου βγάζει την κάρτα επιβίβασης με τον αριθμό προτεραιότητας (ΧΑ! 9,10,11 και 12!
) καθώς και τα tags για τις αποσκευές. Προχωράμε στο counter, ο νεαρός τσεκάρει διαβατήρια και περνάει μέσα τις βαλίτσες κολλώντας τα tags,ενημερώνοντας μας να είμαστε στην Β60 στις 16:00. Μιά σύντομη επίσκεψη στο ΑΝΟΙΧΤΟ VIEWING DECK (έτσι, με κεφαλαία,να το βλέπουν κάποια γκαβά που ίσως διαβάσουν εδώ),οπου μετά απο σεκιούριτυ τσέκ(και 2 ευρωπουλάκια), περνάς στο μπαλκόνι και κάνεις το χάζι σου. (Ποιό χάζι....τ :? ο SXF έχει κίνηση αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους του...). Τράβηξα κάνα δυό EZY, μιά Transavia με περίεργο βάψιμο, καθώς και μιά Ντακότα που έκανε συνεχή touch and go στον 25L, την οποία δέν μπόρεσα να ανγνωρίσω. Επιστρέφω μέσα, βρίσκω την παρέα,και βάζουμε πλώρη για την Β60. Περνάμε τον ακτινοέλεγχο, ο υπάλληλος με ρωτάει να δέι το τρίποδο (κλασσικά), και συνεχίζουμε κατεβαίνοντας τις σκάλες, για να κάτσουμε στην ουρά. Οποία έκπληξη: Δέυτερος ακτινοέλεγχος! :shock: :? Βγάλτε κασκόλ,παλτά,καπέλα,τσάντες,βάλτε τα στον ιμάντα, και περάστε μέσα απο το "Π". Μπίιιπ (πάλι) η αγκράφα της ζώνης μου, ψάξιμο με το ακτινοματζαφλάρι,μπίιιπ οι δέστρες των κορδονιών στα μποτάκια μου, και "can you please remove your shoes?". ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ, σε λίγο θα μας ζητήσουν και cavity search... Με πολλά νέυρα, πετάω τα μποτάκια στο λεκανάκι με τον υπάλληλο να κοιτάει με υφάκι , πέρασμα των μποτακίων απο τις ακτίνες και ξαναφόρεμα. (Τουλάχιστον λυτρώθηκα γιατι έφαγαν στη μάπα ευωδιά απο πολυυυυ περπάτημα εκέινη τη μέρα ). Ξανά το τρίποδο. -"Kann ich das sehen?" -"Ja" και του το δειχνω. -"das ist ein tripod fur mein camera" του λέω.(Άκη,ρίξε διόρθωση) -"Wirklich??? (αλήθεια??)" μου κάνει. "Όχι ρε γκάου, 45άρι είναι, για να καθαρίσω πρωτα εσένα και μετά να ανοίξω γραμμή στην EasyJet για Βυρηττό". Τέσπα... περνάμε και το βάσανο αυτό (εγώ το βρήκα υπερβολικό, 2 έλεγχοι, και "βγάλτε παπούτσια" κλπ, κάτι που δέν έκαναν μόνο σ εμένα αλλα και σε άλλους επιβάτες). Περνάμε στην αίθουσα αναμονής,οπου υπήρχαν 4 ουρές. Απο 1 ως 30, απο 30 ώς 60, απο 60 ως 90 και απο 90 μέχρι τέλος. Στεκόμαστε στην πρώτη,και περιμένουμε (σημειωτέον:αεροπλάνο δέν υπήρχε στην Β60). Η ώρα 16:50. Περιμένουμε... περιμένουμε....περιμένουμε....περιμένουμε....αρχίζουμε και τα πάιρνουμε,η ώρα 17:10,περιμένουμε....περιμένουμε....και ξάφνου ΤΣΟΥΠ! το G-EZEP να στρίβει μαλλιοκούβαρα για να έρθει στην Β60 (τόσο μαλλιοκούβαρα που κάποιοι επιβάτες δίπλα στη τζαμαρία :shock: τραβήχτηκαν πίσω...χεχεχε,θύμισε "Airplane" η φάση!). Σ εκείνο το σημείο,μια υπάλληλος της ΕΖΥ φωνάζει τ΄όνομά μου(!!!) και μου λέει οτι η μια απο τις 2 αποσκευές μου ήταν δίπλα στη σκάλα και έπρεπε να την αναγνωρίσω (ο Θεός και η ψυχή τους...).Τί να πώ κι εγώ...ΟΚ,λέω. Όντως βλέπω την τσάντα δίπλα στη σκάλα (η οποία ανήκε στην κοπελιά μου, ήταν κόκκινη και φαινόταν καθαρά το "ELLE" που έγραφε επάνω.) Την φωνάζω,της λέω οτι ναι,είναι δικιά μου,με ρωτάει άν είμαι σίγουρος,λέω ναι, μου λέει ΟΚ, και βγαίνει έξω την πάιρνει και την δίνει για φόρτωμα.ΟΥΦ! Η ώρα 17:20 και αρχίζουμε να γινόμαστε μάρτυρες του γρηγορότερου turnaround που έχω δέι ποτέ. Ξεφόρτωμα,αποβίβαση,κάυσιμα,αλλαγή πληρώματος (ανέβηκε ένας καπιτέν με μηδέν μαλλιά),και -η υπέρτατη καφρίλα- ελευθερώνουν όλες τις ουρές να πάνε προς το αεροπλάνο. :shock: Τσακίδια η προτεραιότητα...
κρανιωμένος όπως ήμουν απο το διπλό έλεγχο, αρχίζω κυριολεκτικά να σπρώχνω ό,τι έβρισκα μπροστά μου, για ανέβω να παρω δεξί παράθυρο (για να κάνουμε χάζι το ηλιοβασίλεμμα). Μου φωνάζανε οι άλλοι (ξέρετε,αυτοί που είχαν προτεραιότητα 846 και τους έκατσε η κωλοφαρδία να μπούν πρώτοι) αλλα εγω μηδέν σημασία (ρε,δεν πα να γα :evil: ). Μπάινω φουριόζος στο 319, και επιτόπου καβατζώνω 17Ε,F και 18 Ε,F. Η ώρα 17:35.Doors to arm,pushback,startup,safety demo όλα εν ριπή οφθαλμού, και ταχύτατη τροχοδρόμηση γαι το κατώφλι του 25L,οπου μετά απο μιά μικρή αναμονή (για να κάνει άλλο ένα TNG η Dacota) γραμμή και κράτηση, και full throttle μετά απο λίγο στις 17:40, με το Βερολίνο να απλώνεται απο κάτω μας,τυλιγμένο στην απογευματινή πάχνη (πάλι,μόνο ο Fernseheturm ξεχώριζε, αυτή τη φορά λόγω του ύψους του.) Αριστερή στροφή, και ήρθε η ώρα για την αποζημίωση για τα νεύρα της προηγούμενης ώρας. Ηλιοβασίλεμμα! Οverflying παντού,αναπτύξεις, χρώματα της ίριδας στον ορίζοντα,η χιονισμένη Γερμανία απο κάτω και η τρίχα κάγκελο. ΜΑΓΕΙΑ! (Φωτό βγήκαν ΠΟΛΛΕΣ, λίγη υπομονή και κατανόηση μέχρι να εμφανίσω,ASAP ). Γύρω εκεί στην οριζοντίωση, βγάινει πάλι στο ΡΑ ο καπιτέν, ζητώντας συγγνώμη για την καθυστέρηση, λέγοντας οτι θα πάει γρηγορότερα (!!!) για να καλυψει τη διαφορά, ενημερώνοντας για την πορεία, για το οτι πετάγαμε στα 39.000 αυτή τη φορά, οτι έξω κάνει -66 (μπρρρρρ) το οτι στα δεξίά μας έχουμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμμα και οτι μας εύχεται μια ευχάριστη πτήση. Σωστός! Κάπου εκεί,φίλοι μου,και με το σκοτάδι να πέφτει έξω, έπεσα σε μιά αγκαλιά και κοιμήθηκα ένα γεμάτο 2ωρο,οπότε δέν κατάλαβα ουτε καροτσάκια ούτε κιόσκ ούτε τίποτα... Ξύπνησα με άλλη μιά ανακοίνωση του καπιτέν, οτι ξεκινήσαμε κάθοδο για την Αθήνα,της οποίας τα φώτα ήδη αχνοφαίνονταν εμπρός δεξιά μας, και οτι υπολογίζουμε προσγείωση στις 21:15L. Πάλι καλα! Μετά τα προβλεπόμενα φλάπς,τροχούς,σπόιλερς κλπ, χαζεύουμε Βάρκιζα,λιμανάκια κλπ, και ακολουθεί προσγείωση στον 03L, με reversers πολύ λίγα, και με τα φρένα να κάνουν έναν θόρυβο σάν....γάυγισμα :shock:
. (Μακάρι ρε παιδια να μπορούσα να το ηχογραφήσω και να το ανεβάσω σε Mp3.....ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!!!). Αφού σταμάτησαν και τα γαυγίσματα, έξοδος στο Α9, τροχοδρόμηση πάνω απο την Βόρεια γέφυρα,δεξιά στριφή και Β15 στο ΜΤΒ. Με τον μηνίσκο να με έχει ταράξει απο το δίπλωμα, αποβίβαση,φυσούνα,ιμάντας κλπ. Ξενερωμα....Πάλι στην Αθήνα. Σχόλια:
-Kαι οι 2 πτήσεις ήταν πλήρεις.
-Ρε παιδιά,που την είδατε την ευρυχωρία των Α320family? Έχω πετάξει με 737-700 και τώρα με το 319 της ίδιας εταιρείας,με την ίδια ο-ένας-απάνω-στον-αλλον διαμόρφωση, και διαφορά δέν είδα...
-Ήταν οι 28η και 29η πτήσεις μου, και η πρώτη μου φορά με στενό Airbus.
-H ΕasyJet θα πετύχαινε πολύ καλύτερη εικόνα άν απέφευγε προβλήματα σάν αυτό με τις ουρές που αφέθηκαν να μπούν χύμα,με τη βαλίτσα ή με την καθυστέρηση που μας είχαν όρθιους για σχεδόν μια ώρα στις ουρές.Θα μπορούσαν να ανακοινώσουν καθυστέρηση (γιατι σίγουρα το ήξεραν) και να μας αφήσουν να κάνουμε λίφο παραπάνω βόλτες στα αφορολόγητα.
-Φωτό,όπως είπα,υπάρχουν,και σύντομα θα ποστάρω εδώ update με τα links.
-Στα συν:καινούρια και καθαρά αεροπλάνα,χαμογελαστό προσωπικό,on-time performance (γιατι,ναι,ο πιλότος έκανε ότι μπορούσε και είχαμε μόνο 15 λεπτά late landing),καλό περιοδικό. Στα πλήν:Σχετική ανοργανωσιά στο έδαφος, τραγικό seat pitch,ακριβά αναψυκτικά και σνάκς εν πτήσει.
Βαθμολογία 7/10.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε!
