Ένα δρομολόγιο ρουτίνας τη Δευτέρα 8/6 με την πρωινή πτήση της Α3 για Αθήνα (Α3 143). Έφθασα στο Δημόκριτο 5 λεπτά πριν την έναρξη της επιβίβασης έχοντας ήδη στο χέρι το e-boarding pass που απέκτησα λίγα λεπτά νωρίτερα από pc φίλου στην πόλη, έχοντας διαλέξει το μοναδικό ελεύθερο πλέον παράθυρο στην F σειρά μπροστά, που θα μου παρείχε το προνόμιο άριστου οπτικού πεδίου των νήσων της διαδρομής.
Στις 10:40 το αεροσκάφος ήταν ήδη στον αέρα με κατεύθυνση ανατολική και μετά από δεξιά στροφή προς το Θρακικό Πέλαγος και φανταστική θέα της πόλης απ΄όπου και οι συνημμένες φωτογραφίες προσέγγισε τη Σαμοθράκη υπεριπτάμενο του όρους Σάος (Φεγγάρι) και σύντομα βρέθηκε στη Λήμνο, όπου ο κυβερνήτης έκανε την καθιερωμένη ενημέρωση. Το μέγιστο ύψος πτήσης ήταν 28.000 πόδια και η ταχύτητα εδάφους 800+ χλμ, όπως έδειχναν τα panels κι από τη θέση που βρισκόμουν ήταν εφικτή έστω και η αμυδρή θέα της χερσόνησου του Άθου.
Σύντομα περάσαμε τον Άη-Στράτη και άρχισε η κάθοδος προς την Αθήνα, που όμως ήταν χρονικά μεγαλύτερη αφού μετά την Κάρυστο και το Μαρμάρι το αεροσκάφος συνέχισε τη νότια πορεία του προς το Σούνιο και με δεξιά στροφή και πανοραμική θέα πρώτα της πεδιάδας των Μεσογείων, του "Ελευθέριου Βενιζέλου" και στη συνέχεια του Λαγονησίου και της Βάρκιζας, αρχικά βρέθηκε πάνω από το Σαρωνικό κόλπο και στη συνέχεια ευθυγραμμίστηκε προς το δυτικό διάδρομο και σύντομα ολοκλήρωσε τη διαδικασία της προσγείωσης.
Πτήση χωρίς αναταράξεις με αίθριο καιρό σε ολοκαίνουργιο Α320 και με τις γνωστές παροχές (καφέδες, πορτοκαλάδες, κρουασάν...παρεπιπτόντως το μπισκότο είναι καλύτερο!).
Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την κατά τα άλλα πτήση ρουτίνας.
Στις 10:40 το αεροσκάφος ήταν ήδη στον αέρα με κατεύθυνση ανατολική και μετά από δεξιά στροφή προς το Θρακικό Πέλαγος και φανταστική θέα της πόλης απ΄όπου και οι συνημμένες φωτογραφίες προσέγγισε τη Σαμοθράκη υπεριπτάμενο του όρους Σάος (Φεγγάρι) και σύντομα βρέθηκε στη Λήμνο, όπου ο κυβερνήτης έκανε την καθιερωμένη ενημέρωση. Το μέγιστο ύψος πτήσης ήταν 28.000 πόδια και η ταχύτητα εδάφους 800+ χλμ, όπως έδειχναν τα panels κι από τη θέση που βρισκόμουν ήταν εφικτή έστω και η αμυδρή θέα της χερσόνησου του Άθου.
Σύντομα περάσαμε τον Άη-Στράτη και άρχισε η κάθοδος προς την Αθήνα, που όμως ήταν χρονικά μεγαλύτερη αφού μετά την Κάρυστο και το Μαρμάρι το αεροσκάφος συνέχισε τη νότια πορεία του προς το Σούνιο και με δεξιά στροφή και πανοραμική θέα πρώτα της πεδιάδας των Μεσογείων, του "Ελευθέριου Βενιζέλου" και στη συνέχεια του Λαγονησίου και της Βάρκιζας, αρχικά βρέθηκε πάνω από το Σαρωνικό κόλπο και στη συνέχεια ευθυγραμμίστηκε προς το δυτικό διάδρομο και σύντομα ολοκλήρωσε τη διαδικασία της προσγείωσης.
Πτήση χωρίς αναταράξεις με αίθριο καιρό σε ολοκαίνουργιο Α320 και με τις γνωστές παροχές (καφέδες, πορτοκαλάδες, κρουασάν...παρεπιπτόντως το μπισκότο είναι καλύτερο!).
Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την κατά τα άλλα πτήση ρουτίνας.
