flesland
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 14/09/2008
- Μηνύματα
- 2.531
- Likes
- 1.129
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- EDDK
Το να πάμε στην Ν. Αφρική για τόσο λίγο τελικά δεν αποδείχτηκε καλή ιδέα. Το Κειπ Τάουν δεν είναι το μέρος για να περάσεις ένα 3μερο αν έρχεσαι από την Ευρώπη, ακόμα και στην περίπτωση που η Lufthansa δεν σου κόψει άλλη μια μέρα από πάνω...Στο αεροδρόμιο πήγαμε με το κορεάτικο αυτοκινητάκι που είχε τα απολύτως απαραίτητα μεν, είναι κλάσεις ανώτερο δε από το ντάτσουν (ή ντ-τσούν που λέμε στη Λάρισα) του ταξιτζή και κοστίζει τα ίδια χρήματα για μια ολόκληρη μέρα. Drop off του αυτοκινήτου ακριβώς μπροστά από τις αναχωρήσεις και με υπογεία διάβαση στο κεντρικό τέρμιναλ. Η κωμωδία που είχε αρχίσει στην Γαλλία, έμελλε να συνεχιστεί χωρίς ωστόσο πολλά ευτράπελα και ταλαιπωρία αυτή τη φορά.
Τα πράγματα ήταν πολύ απλά για τον συμπαθή υπάλληλο στο check-in: ‘έχετε ήδη πετάξει, μια μέρα πριν’ μάς πληροφόρισε :shock: . Το να πετάξεις στην Ευρώπη και να προλάβεις να γυρίσεις την επομενη μέρα στην Ν.Αφρική δεν ήταν και πολύ ρεαλιστικό, όσο και αν ακούγεται πολύ καλό για αρπαχτή σε κάποιους από εσάς... Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, ο φίλος μας αποσύρθηκε στα ενδότερα με τις αποδείξεις, κάρτες επιβίβασης και ότι άλλο είχαμε κρατήσει από τις πρώτες πτήσεις (εκτός από τα safety cards) για να βρει τι είχε πάει λάθος στην όλη υπόθεση. Μετά από ένα 10λεπτο εμφανίστηκε στην γωνία και κάνοντας μού νόημα να πάω μαζί του. Όσο και σε παίρνει να φωνάζεις εντός έδρας για ότι σου κατέβει στο κεφάλι στον Herr Peozec που ζει μια φιλήσυχη ζωή στην Γερμανική δύση, άλλο τόσο δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει εκτός εδρας, που ισχύουν άλλοι νόμοι και κανόνες... Πηγαίνοντας στο γραφείο, διηγήθηκα, χαρτί και καλαμάρι, όλη την ιστορία της Φρανκφούρτης, παραλείποντας μόνο το κομμάτι με το Hooters και τα ποτά-προσφορά της γερμανικής αλληλεγγύης . Ευτυχώς, σύντομα θα είχαμε νέα εισιτήρια και θα είμασταν ελεύθεροι να περάσουμε τον έλεγχο που δεν διήρκεσε πολύ. Τα μαγαζιά του CPT είναι επιεικώς μέτρια, πουλώντας διάφορα υπερτιμημένα μπιχλιμπίδια και αναμνηστικά στα χρώματα της Ν.Αφρικανικής σημαίας (ή έστω με όσα χωράνε από αυτά). Η ανταμοιβή έρχεται από την θέα ακρίβώς μπροστά στην πίστα και τους διαδρόμους, με καλτ παρουσίες της Air Namibia, Angola κλπ
Το πεντακάθαρο Β738 ZS-SJD μας περίμενε για είσοδο από την φυσούνα. Θα καθόμουν τελευταία σειρά αλλά όχι παραπονεμένος γιατί η South African αποδείχτηκε μια πολύ καλή εταιρεία. Οι οθόνες ανοιξαν για τις οδηγίες ασφαλείας ενώ από πίσω, μάς προσπερνούσαν Emirates Α330 και Μalaysian Β747. Push back και είχε ήρθε η δική μας σειρά να αποχαιρετίσουμε το CPT, το Β747 της ΒΑ και την πόλη του Ακρωτηρίου που απλωνόταν θαυμάσια μπροστά μας.... Ικανοποιητικές ποσότητες γεύματος, όμορφες αεροσυνοδοί και κωμικά βίντεο στις οθόνες κάναν την πτήση ενδιαφέρουσα, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο η απίστευτη θέα της αφρικανικής ηπείρου (κατά την διάρκεια της ήμερας αυτή την φορά). Μετά από ένα περίπου 2 ώρο, θα πετούσαμε πάνω από τις ατέλειωτες παραγκοπόλεις του Γιοχάνεσμπουργκ, οι οποίες όμως διατηρούν αξιοσημείωτη ρυμοτομία – σαν της Φιλοθέης ένα πράγμα. Κατά τα άλλα, η προσγείωση στο JNB δεν συνοδεύτηκε από χειροκρότημα, ούτε φυσικό, ούτε τεχνητό σαν και αυτό που ακούμε στα 738 της Ryanair. Κατά την τροχοδόμηση, Άγγελος Κυρίου με φώτισε και με την γωνιά του ματιού μου πρόλαβα να δω 2 Α380, ένα της LH και ένα της AF που είχαν σταθμέυσει στην άκρη της πίστας. Την φωτογραφία την πρόλαβα για λίγο, όπως και για το πορτοκαλί Β747 της Taag Angola, γύρω από το οποίο είχε στηθεί ένας προστατευτικός φράχτης, εξάπτοντας την φαντασία μου για το τι πραγματικά μεταφέρει ο γίγαντας και ποια είναι η αποστολή του-μυστήριο (ή μήπως είναι stored;
) ... Πέρα από Ανγκολιανά wide bodies, υπάρχουν πάντα ταπεινά ATR της SAA αλλά και ένα κάρο άλλα λίγο μεγαλύτερα της ίδιας εταιρείας (ντοκουμέντα αναμένονται σύντομα).
Θετικότατες εντυπώσεις λοιπόν από την South African αν και πέταξα μαζί τους μόνο για 2 πτήσεις και ένα 5ωρο συνολικά. Πολύ καλό σέρβις στον αέρα, συνοδοί που δείχναν να έχουν εμπειρία αλλά κυρίως επαγγελματισμό (όχι fake χαμόγελα και ευγένιες αλλά ούτε και ξυνισμένα μούτρα ή χαζοχαρούμενες καταστάσεις). Στο έδαφος θα μπορούσαν να τα πάνε λίγο καλύτερα ιδιαίτερα με την κυρία της SAA στο FRA που μάλλον έμπλεξε τα πράγματα με τα εισιτήρια στην επιστροφή μας από το CPT, αλλά παρόλα αυτά το επίπεδο εξυπηρέτησης παραμένει σε υψηλά επίπεδα – αν δεν κάνω λάθος η αντικατάσταση των πτήσεων στο FRA θα μπορούσε να χρεωθεί, αφού είχαμε διαφορετικά εισιτήρια και η ίδια class δεν ήταν διαθέσιμη, η χρέωση όμως παραλείφθηκε αφήνοντας 4 ευχαριστημένους πελάτες να κάνουν διαφήμιση σε αεροπορικά φόρα. Και για να μην το ξεχάσω business class σε 2-2 με τα Β737 τους.
Πίσω στο JNB και πάλι: το αεροδρόμιο είναι μεγάλο και οι επιλογες για το πώς θα περάσεις την ώρα σου είναι αρκετές.
-Ακολουθεί τοποθέτηση προϊόντος-
Πέρασα αρκετή ώρα επεξεργαζόμενος φακούς φωτογραφικών nikon και ιδιαίτερα τις τιμές τους. Αυτές, με την επιστροφή του ΦΠΑ είναι 15-20% περίπου φτηνότερα, με τις τιμές λιανικής για τους ντόπιους να είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα – ίσως μείον 5% σε σχέση με την Ευρώπη. Δεν αγορασα τίποτα, καθώς οι ΗΠΑ παραμένουν πιο ελκυστικές στις τιμές και με την διαφορά που κερδίζεις βγάζεις το μισό εισιτήριο για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κατά τα άλλα στο τέρμιναλ που ήμασταν, είχε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για να περάσουμε την μία ώρα αναμονής που μάς απέμενε:
-ΒΑ & Swiss
-Β747 της Qantas
-A380 της AF που είχε μετακινηθεί από την άλλη άκρη της πίστας προς το τέρμιναλ, μαζί με το
-Α380 της LH που θα αναχωρούσε λίγο αργότερα από το γαλλικό.
Φυσικά (επειδή δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή και επειδή όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη) και ένα 777 της ΕΚ στο βάθος... Κρίμα που δεν μπορέσαμε να δούμε 3 Α380 μαζί λόγω της μέρας
Εκεί λοιπόν που χαζευαμε τα θηρία, άρχισε η παράλαση με το πλήρωμα του γερμανικού Α380 να περνάει από μπροστά μας. Τελευταίος ο κυβερνήτης ο οποίος μας χαιρέτησε πρώτα και μετά ακολούθησε την πορεία προς την φυσούνα. Έχοντας περίπου 30 λεπτά ακόμα για το άνοιγμα του gate, κατευθυνθήκαμε προς την άκρη του τέρμιναλ, όπου υπάρχει ένα πολύ ωραίο μπαρ, με απίστευτη θέα στο apron και τον διάδρομο και ενδεικτική τιμή μπύρας το 1,5 Ε. Δερμάτινος καναπές για την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία και μετά η απόλυτη απόλαυση με το traffic στο JNB όπου η νύχτα πλησίαζε…
Η επιβίβαση στο Α380 έγινε πιο γρήγορα από του FRA, ίσως και λόγω των οριακά λιγότερων επιβατών και πήραμε τις θέσεις μας πλάι στα παράθυρα αυτή την φορά. Για αυτό τον λόγο θα καθόμασταν 2 και 2 και την δική μας τριάδα θα συμπλήρωνε μια γηραιά Γερμανίδα. Ο θόρυβος ήταν λίγο εντονότερος μιας και βρισκόμασταν δίπλα ακριβώς από τους κινητήρες, αλλά το υπόλοιπο της πτήσης θα ήταν ήρεμο χωρίς emergency και Εμμανουέλες να αναστατώνουν τους επιβάτες. Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω τι προσφέρει το ife από ταινίες, εγώ την έβγαλα με μουσική, Μπρίτνεϋ και ύπνο που διακόπηκε 2 φορές για φαγητό. Να σημειώσω εδώ ότι στην track list υπήρχε και το ένα πολύ καλό ελληνικό συγκρότημα κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Imam Baildi με την μίξη τους στο Ακρογιαλιές Δειλινά του Τσιτσάνη. Αυτά από την πτήση και μερικές ακόμα μαγικές εικόνες από την εξωτερική κάμερα και την ανατολή του ηλίου στην Ευρώπη
Στο FRA δεν υπήρχαν άλλες εκπλήξεις, το ελληνικό διαβατήριο επιθεωρήθηκε σαν ΤΝΤ και το Β735 που μας πέταξε στην Μασσαλία on time, δεν είχε αρκετές συγκινήσεις που να σε κάνουν να ξεχάσεις ότι επιστρέφεις καπάκι στην δουλειά...Οπότε τι μένει; Φυσικά η επιστολή-ποταμός της LH και οι βαθμολογίες με μερικές φωτογραφίες ακόμα.
Τα πράγματα ήταν πολύ απλά για τον συμπαθή υπάλληλο στο check-in: ‘έχετε ήδη πετάξει, μια μέρα πριν’ μάς πληροφόρισε :shock: . Το να πετάξεις στην Ευρώπη και να προλάβεις να γυρίσεις την επομενη μέρα στην Ν.Αφρική δεν ήταν και πολύ ρεαλιστικό, όσο και αν ακούγεται πολύ καλό για αρπαχτή σε κάποιους από εσάς... Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, ο φίλος μας αποσύρθηκε στα ενδότερα με τις αποδείξεις, κάρτες επιβίβασης και ότι άλλο είχαμε κρατήσει από τις πρώτες πτήσεις (εκτός από τα safety cards) για να βρει τι είχε πάει λάθος στην όλη υπόθεση. Μετά από ένα 10λεπτο εμφανίστηκε στην γωνία και κάνοντας μού νόημα να πάω μαζί του. Όσο και σε παίρνει να φωνάζεις εντός έδρας για ότι σου κατέβει στο κεφάλι στον Herr Peozec που ζει μια φιλήσυχη ζωή στην Γερμανική δύση, άλλο τόσο δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει εκτός εδρας, που ισχύουν άλλοι νόμοι και κανόνες... Πηγαίνοντας στο γραφείο, διηγήθηκα, χαρτί και καλαμάρι, όλη την ιστορία της Φρανκφούρτης, παραλείποντας μόνο το κομμάτι με το Hooters και τα ποτά-προσφορά της γερμανικής αλληλεγγύης . Ευτυχώς, σύντομα θα είχαμε νέα εισιτήρια και θα είμασταν ελεύθεροι να περάσουμε τον έλεγχο που δεν διήρκεσε πολύ. Τα μαγαζιά του CPT είναι επιεικώς μέτρια, πουλώντας διάφορα υπερτιμημένα μπιχλιμπίδια και αναμνηστικά στα χρώματα της Ν.Αφρικανικής σημαίας (ή έστω με όσα χωράνε από αυτά). Η ανταμοιβή έρχεται από την θέα ακρίβώς μπροστά στην πίστα και τους διαδρόμους, με καλτ παρουσίες της Air Namibia, Angola κλπ
Το πεντακάθαρο Β738 ZS-SJD μας περίμενε για είσοδο από την φυσούνα. Θα καθόμουν τελευταία σειρά αλλά όχι παραπονεμένος γιατί η South African αποδείχτηκε μια πολύ καλή εταιρεία. Οι οθόνες ανοιξαν για τις οδηγίες ασφαλείας ενώ από πίσω, μάς προσπερνούσαν Emirates Α330 και Μalaysian Β747. Push back και είχε ήρθε η δική μας σειρά να αποχαιρετίσουμε το CPT, το Β747 της ΒΑ και την πόλη του Ακρωτηρίου που απλωνόταν θαυμάσια μπροστά μας.... Ικανοποιητικές ποσότητες γεύματος, όμορφες αεροσυνοδοί και κωμικά βίντεο στις οθόνες κάναν την πτήση ενδιαφέρουσα, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο η απίστευτη θέα της αφρικανικής ηπείρου (κατά την διάρκεια της ήμερας αυτή την φορά). Μετά από ένα περίπου 2 ώρο, θα πετούσαμε πάνω από τις ατέλειωτες παραγκοπόλεις του Γιοχάνεσμπουργκ, οι οποίες όμως διατηρούν αξιοσημείωτη ρυμοτομία – σαν της Φιλοθέης ένα πράγμα. Κατά τα άλλα, η προσγείωση στο JNB δεν συνοδεύτηκε από χειροκρότημα, ούτε φυσικό, ούτε τεχνητό σαν και αυτό που ακούμε στα 738 της Ryanair. Κατά την τροχοδόμηση, Άγγελος Κυρίου με φώτισε και με την γωνιά του ματιού μου πρόλαβα να δω 2 Α380, ένα της LH και ένα της AF που είχαν σταθμέυσει στην άκρη της πίστας. Την φωτογραφία την πρόλαβα για λίγο, όπως και για το πορτοκαλί Β747 της Taag Angola, γύρω από το οποίο είχε στηθεί ένας προστατευτικός φράχτης, εξάπτοντας την φαντασία μου για το τι πραγματικά μεταφέρει ο γίγαντας και ποια είναι η αποστολή του-μυστήριο (ή μήπως είναι stored;
) ... Πέρα από Ανγκολιανά wide bodies, υπάρχουν πάντα ταπεινά ATR της SAA αλλά και ένα κάρο άλλα λίγο μεγαλύτερα της ίδιας εταιρείας (ντοκουμέντα αναμένονται σύντομα).Θετικότατες εντυπώσεις λοιπόν από την South African αν και πέταξα μαζί τους μόνο για 2 πτήσεις και ένα 5ωρο συνολικά. Πολύ καλό σέρβις στον αέρα, συνοδοί που δείχναν να έχουν εμπειρία αλλά κυρίως επαγγελματισμό (όχι fake χαμόγελα και ευγένιες αλλά ούτε και ξυνισμένα μούτρα ή χαζοχαρούμενες καταστάσεις). Στο έδαφος θα μπορούσαν να τα πάνε λίγο καλύτερα ιδιαίτερα με την κυρία της SAA στο FRA που μάλλον έμπλεξε τα πράγματα με τα εισιτήρια στην επιστροφή μας από το CPT, αλλά παρόλα αυτά το επίπεδο εξυπηρέτησης παραμένει σε υψηλά επίπεδα – αν δεν κάνω λάθος η αντικατάσταση των πτήσεων στο FRA θα μπορούσε να χρεωθεί, αφού είχαμε διαφορετικά εισιτήρια και η ίδια class δεν ήταν διαθέσιμη, η χρέωση όμως παραλείφθηκε αφήνοντας 4 ευχαριστημένους πελάτες να κάνουν διαφήμιση σε αεροπορικά φόρα. Και για να μην το ξεχάσω business class σε 2-2 με τα Β737 τους.
Πίσω στο JNB και πάλι: το αεροδρόμιο είναι μεγάλο και οι επιλογες για το πώς θα περάσεις την ώρα σου είναι αρκετές.
-Ακολουθεί τοποθέτηση προϊόντος-
Πέρασα αρκετή ώρα επεξεργαζόμενος φακούς φωτογραφικών nikon και ιδιαίτερα τις τιμές τους. Αυτές, με την επιστροφή του ΦΠΑ είναι 15-20% περίπου φτηνότερα, με τις τιμές λιανικής για τους ντόπιους να είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα – ίσως μείον 5% σε σχέση με την Ευρώπη. Δεν αγορασα τίποτα, καθώς οι ΗΠΑ παραμένουν πιο ελκυστικές στις τιμές και με την διαφορά που κερδίζεις βγάζεις το μισό εισιτήριο για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κατά τα άλλα στο τέρμιναλ που ήμασταν, είχε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για να περάσουμε την μία ώρα αναμονής που μάς απέμενε:
-ΒΑ & Swiss
-Β747 της Qantas
-A380 της AF που είχε μετακινηθεί από την άλλη άκρη της πίστας προς το τέρμιναλ, μαζί με το
-Α380 της LH που θα αναχωρούσε λίγο αργότερα από το γαλλικό.
Φυσικά (επειδή δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή και επειδή όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη) και ένα 777 της ΕΚ στο βάθος... Κρίμα που δεν μπορέσαμε να δούμε 3 Α380 μαζί λόγω της μέρας
Εκεί λοιπόν που χαζευαμε τα θηρία, άρχισε η παράλαση με το πλήρωμα του γερμανικού Α380 να περνάει από μπροστά μας. Τελευταίος ο κυβερνήτης ο οποίος μας χαιρέτησε πρώτα και μετά ακολούθησε την πορεία προς την φυσούνα. Έχοντας περίπου 30 λεπτά ακόμα για το άνοιγμα του gate, κατευθυνθήκαμε προς την άκρη του τέρμιναλ, όπου υπάρχει ένα πολύ ωραίο μπαρ, με απίστευτη θέα στο apron και τον διάδρομο και ενδεικτική τιμή μπύρας το 1,5 Ε. Δερμάτινος καναπές για την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία και μετά η απόλυτη απόλαυση με το traffic στο JNB όπου η νύχτα πλησίαζε…
Η επιβίβαση στο Α380 έγινε πιο γρήγορα από του FRA, ίσως και λόγω των οριακά λιγότερων επιβατών και πήραμε τις θέσεις μας πλάι στα παράθυρα αυτή την φορά. Για αυτό τον λόγο θα καθόμασταν 2 και 2 και την δική μας τριάδα θα συμπλήρωνε μια γηραιά Γερμανίδα. Ο θόρυβος ήταν λίγο εντονότερος μιας και βρισκόμασταν δίπλα ακριβώς από τους κινητήρες, αλλά το υπόλοιπο της πτήσης θα ήταν ήρεμο χωρίς emergency και Εμμανουέλες να αναστατώνουν τους επιβάτες. Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω τι προσφέρει το ife από ταινίες, εγώ την έβγαλα με μουσική, Μπρίτνεϋ και ύπνο που διακόπηκε 2 φορές για φαγητό. Να σημειώσω εδώ ότι στην track list υπήρχε και το ένα πολύ καλό ελληνικό συγκρότημα κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Imam Baildi με την μίξη τους στο Ακρογιαλιές Δειλινά του Τσιτσάνη. Αυτά από την πτήση και μερικές ακόμα μαγικές εικόνες από την εξωτερική κάμερα και την ανατολή του ηλίου στην Ευρώπη
Στο FRA δεν υπήρχαν άλλες εκπλήξεις, το ελληνικό διαβατήριο επιθεωρήθηκε σαν ΤΝΤ και το Β735 που μας πέταξε στην Μασσαλία on time, δεν είχε αρκετές συγκινήσεις που να σε κάνουν να ξεχάσεις ότι επιστρέφεις καπάκι στην δουλειά...Οπότε τι μένει; Φυσικά η επιστολή-ποταμός της LH και οι βαθμολογίες με μερικές φωτογραφίες ακόμα.