Cross
V.I.P.-Class-Member
- Εγγραφή
- 15/10/2003
- Μηνύματα
- 1.213
- Likes
- 49
Στο Panda ήμασταν τρεις, ο οδηγός, η υπάλληλος των ΟΑ στη θέση του συνοδηγού κι εγώ στριμωγμένος στο πίσω κάθισμα. Εδώ που τα λέμε, δεν διανύσαμε και καμία αξιόλογη απόσταση, αλλά αν πω ότι δε μου άρεσε θα μεγαλώσει η μύτη μου. Όταν άνοιξα την πόρτα στις 21:50 συνειδητοποίησα κάτι ενδιαφέρον: η αποφυγή του τερματικού σταθμού κι η βόλτα με το Panda δεν ήταν απλά μια κρίση καλοσύνης του σταθμού του Ηρακλείου. Ο Πλάτωνας ήδη γκρίνιαζε με τον κινητήρα #2 αναμμένο. Ανέβηκα τη σκάλα κι η συνοδός με υποδέχτηκε με χαμόγελο. Καθώς προχωρούσα με γοργό βήμα στο διάδρομο για να φτάσω στο 2F, ένοιωθα όλο και πιο άβολα βλέποντας το κεφάλι του συγκυβερνήτη γυρισμένο πίσω και το βλέμμα του στραμμένο επάνω μου
«Μήπως έκανα κάτι αξιόποινο;», αναρωτήθηκα για λίγα δευτερόλεπτα αλλά δεν μπορούσα να βρω κάτι. (Το άσμα «Τι μου προσάπτεις;» αφιερωμένο στο συγκυβερνήτη.)
Μέχρι να δέσω τη ζώνη μου η πόρτα ήταν ήδη κλειστή. Αυτή τη φορά ο Πλάτωνας ήταν σχετικά ελαφρύς, με 16 ενήλικες επιβάτες στην καμπίνα. Εντύπωση επίσης μου έκανε και το γεγονός ότι η ανακοίνωση της συνοδού ήταν αυτή που γίνεται στα αεροσκάφη της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας κι όχι αυτή της Αεροπλοΐας. Η επίδειξη των σωστικών μέσων του Πλάτωνα ήταν επίσης εκτενέστερη κι αναλυτικότερη σε σχέση με τη συνηθισμένη. Συν τοις άλλοις, το κείμενο της επίδειξης ήταν ηχογραφημένο, πράγμα που επέτρεψε στη συνοδό να κάνει την επίδειξη ακολουθώντας την ανακοίνωση κι όχι ετεροχρονισμένα.
Στις 22:00 ο Πλάτωνας ήταν στον αέρα. Η πτήση ήταν αρκετά ήρεμη. Μόλις έσβησε το προσδεθείτε, η συνοδός μπήκε στο πιλοτήριο κρατώντας σχεδόν επιδεικτικά ένα δίσκο με 4-5 σάντουιτς κι ένα γιαούρτι αγελάδος γνωστής γαλακτοβιομηχανίας που πολυσυζητήθηκε σε πρόσφατο διατροφικό σκάνδαλο. Λίγο αργότερα ακολούθησε και το σέρβις στην καμπίνα: χυμός, καφές, νερό, κι ας μας είχε κολάσει λίγο πριν με το σνακ των πιλότων.
Αργότερα έγινε ανακοίνωση από τον κυβερνήτη κι ενημερωθήκαμε για την πτήση και τον καιρό, τόσο στη διαδρομή αλλά και στον προορισμό μας. Πετούσαμε στα 24.000 πόδια, ελαφρώς ψηλά για ΑΤ4 των ΟΑ, αλλά γιατί όχι αφού ο χρόνος πτήσης μας το επέτρεπε.
Από συζήτηση με το μονομελές πλήρωμα καμπίνας έμαθα ότι η κοπέλα είχε (επανα)προσληφθεί στις ΟΑ κι ότι πλέον στις πτήσεις με 737 από το Μακεδονία (Γκάτγουικ, Λάρνακα, κ.ά.) τα πληρώματα καμπίνας είναι από Θεσσαλονίκη. Προφανώς εκεί οφείλεται κι η διαφορά στην ανακοίνωση και την επίδειξη, καθώς η κοπέλα είχε περάσει πρόσφατα από εκπαίδευση, που ίσως διέφερε από αυτήν της «παλιοσειράς». Η δε ηχογραφημένη ανακοίνωση ήταν απλώς μια (αξιέπαινη) πρωτοβουλία της συγκεκριμένης συνοδού (αν περίμενε απτις ΟΑ ).
Κάποια στιγμή άρχισε κι η κάθοδος, οπότε επέστρεψα στη θέση μου και το απόλαυσα Στις 23:30 αγγίζαμε το έδαφος και σύντομα η ένδειξη «προσδεθείτε» ήταν σβηστή. Στο δρόμο για την έξοδο βρέθηκα σε απόσταση αναπνοής από το συγκυβερνήτη:
-Εσείς είστε που καθυστερήσατε; (Ενδέχεται να με είπε και καθυστερημένο, δυσκολεύομαι να θυμηθώ ακριβώς τα λόγια του)
-Τι να κάνω; Δε φταίω εγώ, το Ηράκλειο Μα κι εσείς, δέκα παρά με τον κινητήρα αναμμένο; Δέκα και δέκα πετούσε!
-Εεεε, να Φτάσαμε νωρίς κι είπαμε να φύγουμε νωρίτερα για να φτάσουμε νωρίτερα.
-Καλά κάνατε!
Ευχήθηκα τα καλύτερα στο τριμελές πλήρωμα, καληνύχτισα τον Πλάτωνα και μπήκα στο μπανάλ λεωφορείο (Panda yok). Σύντομα ήμουν στο σπίτι μου, εξουθενωμένος μεν, πανευτυχής δε.
Μέχρι να δέσω τη ζώνη μου η πόρτα ήταν ήδη κλειστή. Αυτή τη φορά ο Πλάτωνας ήταν σχετικά ελαφρύς, με 16 ενήλικες επιβάτες στην καμπίνα. Εντύπωση επίσης μου έκανε και το γεγονός ότι η ανακοίνωση της συνοδού ήταν αυτή που γίνεται στα αεροσκάφη της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας κι όχι αυτή της Αεροπλοΐας. Η επίδειξη των σωστικών μέσων του Πλάτωνα ήταν επίσης εκτενέστερη κι αναλυτικότερη σε σχέση με τη συνηθισμένη. Συν τοις άλλοις, το κείμενο της επίδειξης ήταν ηχογραφημένο, πράγμα που επέτρεψε στη συνοδό να κάνει την επίδειξη ακολουθώντας την ανακοίνωση κι όχι ετεροχρονισμένα.
Στις 22:00 ο Πλάτωνας ήταν στον αέρα. Η πτήση ήταν αρκετά ήρεμη. Μόλις έσβησε το προσδεθείτε, η συνοδός μπήκε στο πιλοτήριο κρατώντας σχεδόν επιδεικτικά ένα δίσκο με 4-5 σάντουιτς κι ένα γιαούρτι αγελάδος γνωστής γαλακτοβιομηχανίας που πολυσυζητήθηκε σε πρόσφατο διατροφικό σκάνδαλο. Λίγο αργότερα ακολούθησε και το σέρβις στην καμπίνα: χυμός, καφές, νερό, κι ας μας είχε κολάσει λίγο πριν με το σνακ των πιλότων.
Αργότερα έγινε ανακοίνωση από τον κυβερνήτη κι ενημερωθήκαμε για την πτήση και τον καιρό, τόσο στη διαδρομή αλλά και στον προορισμό μας. Πετούσαμε στα 24.000 πόδια, ελαφρώς ψηλά για ΑΤ4 των ΟΑ, αλλά γιατί όχι αφού ο χρόνος πτήσης μας το επέτρεπε.
Από συζήτηση με το μονομελές πλήρωμα καμπίνας έμαθα ότι η κοπέλα είχε (επανα)προσληφθεί στις ΟΑ κι ότι πλέον στις πτήσεις με 737 από το Μακεδονία (Γκάτγουικ, Λάρνακα, κ.ά.) τα πληρώματα καμπίνας είναι από Θεσσαλονίκη. Προφανώς εκεί οφείλεται κι η διαφορά στην ανακοίνωση και την επίδειξη, καθώς η κοπέλα είχε περάσει πρόσφατα από εκπαίδευση, που ίσως διέφερε από αυτήν της «παλιοσειράς». Η δε ηχογραφημένη ανακοίνωση ήταν απλώς μια (αξιέπαινη) πρωτοβουλία της συγκεκριμένης συνοδού (αν περίμενε απτις ΟΑ ).
Κάποια στιγμή άρχισε κι η κάθοδος, οπότε επέστρεψα στη θέση μου και το απόλαυσα Στις 23:30 αγγίζαμε το έδαφος και σύντομα η ένδειξη «προσδεθείτε» ήταν σβηστή. Στο δρόμο για την έξοδο βρέθηκα σε απόσταση αναπνοής από το συγκυβερνήτη:
-Εσείς είστε που καθυστερήσατε; (Ενδέχεται να με είπε και καθυστερημένο, δυσκολεύομαι να θυμηθώ ακριβώς τα λόγια του)
-Τι να κάνω; Δε φταίω εγώ, το Ηράκλειο Μα κι εσείς, δέκα παρά με τον κινητήρα αναμμένο; Δέκα και δέκα πετούσε!
-Εεεε, να Φτάσαμε νωρίς κι είπαμε να φύγουμε νωρίτερα για να φτάσουμε νωρίτερα.
-Καλά κάνατε!
Ευχήθηκα τα καλύτερα στο τριμελές πλήρωμα, καληνύχτισα τον Πλάτωνα και μπήκα στο μπανάλ λεωφορείο (Panda yok). Σύντομα ήμουν στο σπίτι μου, εξουθενωμένος μεν, πανευτυχής δε.
