Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ!

[agrodemm]

Ταξείδι οικογενειακώς στην Κύπρο.

Από τις αρχές του περσινού φθινοπώρου είχε κλείσει η ημερομηνία του γάμου συγγενούς στην Κύπρο για τα τέλη Ιανουαρίου του 2010, οπότε, λόγω ότι θα ταξιδεύαμε όλη η οικογένεια (με τα δύο ανήλικα τέκνα μας 6 και 0,7 ετών) είχα αρχίσει να ψάχνω για οικονομικές πτήσεις (και στο σχετικό τόπικ του φόρουμ) από Θεσ/νίκη για Κύπρο.

Για την ιστορία να αναφέρω ,τα οικονομικότερα εισιτήρια που βρήκα για όλη την οικογένεια:
Από τα μέσα Σεπτέμβρη η Αιγαίου (χωρίς κάποια προσφορά) περίπου 550 ευρώ, ενώ η Νέα Ολυμπιακή μέσω Αθήνας πάνω από 600 ευρώ και αρκετή αναμονή....
Τον Οκτώβρη η Cyprus (με τον super saver fare των 22 ευρώ ) τελική τιμή 432 (χωρίς ποτέ να καταλάβω γιατί οι φόροι και οι λοιπές χρεώσεις ήταν τόσο παραπάνω) , ενώ η Blue Air για Πάφο 260 ευρώ και πολύ καλές ώρες.
Η Μπλε κόπηκε στο interview με τη σύζυγο…. από πού είναι είπαμε ?.... και σχετικές αναφορές ασφάλειας και αγάπης για τα παιδιά κλπ. Οπότε τα 150 ευρώ για αναβάθμιση στις κυπριακές με zero γκρίνια μου φάνηκαν απολύτως λογικά. Αλλά και οι κυπριακές αποκλείστηκαν λόγω σχετικής αναξιοπιστίας στις ώρες τους, οπότε παρότι περνούσε ο καιρός (ακόμα Οκτώβρη είμαστε) είπα να περιμένω ακόμα λίγο.
Εν τέλει έκλεισα στα τέλη Οκτωβρίου, την πρώτη μέρα που βγήκαν οι μετά-Χριστουγεννιάτικες προσφορές με την Αιγαίου, με τελική τιμή €290. Καθόλου άσχημα. Εδώ να σημειώσω ότι αποφασίσαμε να μείνουμε για μια σχεδόν εβδομάδα για να δούμε και να μας δουν οι εν τη Κύπρο συγγενείς.
Αφού ήδη είχα κάνει μια καλή οικονομία στα αεροπορικά, έμενε να κλείσω και τη διαμονή. Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι με περίμενε μια έκπληξη.... Για να μην σας κουράζω, οι επιλογές για μια σχετικά καλή διαμονή ξεκινούσε από €550 (6 βράδια) έως .. αφήστε καλύτερα για το Χίλτον .
Επειδή όμως αυτός που ψάχνει ανταμείβεται, βρήκα και έκλεισα ένα εκπληκτικό επιπλωμένο διαμέρισμα (δυάρι 60τμ– που στη Κύπρο τα λένε μονάρια – τελικά ποια ονομασία είναι σωστή μονάρι , δυάρι.. μπερδεύτηκα) και με ασύρματο ίντερνετ πέρα των υπολοίπων ηλεκτρικών συσκευών με €300. Το συστήνω ανεπιφύλακτα .. http://cyprus.franglo.com/classifieds/n ... 51702.html

και πάμε στα αεροπορικά.
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010.
Πτήση Α3 920 . a/f Α-320 SX- DVK

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία περίπου μιάμιση ώρα πριν από την αναχώρηση μας που ήταν προγραμματισμένη για τις 14:30. Πολύ καλά αν σκεφτείτε ότι α) Οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν την ίδια μέρα, β) εγώ το πρωί πήγα για λίγο στη δουλειά, γ) Ο Μέρφυ είναι κολλητός με τις κόρες μου και μάλλον έχει μετοχές της Προκτερ εντ Γκαμπλ (βλέπε Πάμπερς) .
Τσεκ-ιν πολύ γρήγορα, όσο γρήγορα δηλαδή μπορείς να τσεκάρεις δυό εικοσάκιλες βαλίτσες, 1 βαλιτσάκι (με περίπου 4 κιλά από τα γνωστά τυλιχτά Χατζηφωτίου), 1 παρκοκρέβατο (πάντα ταξιδεύουμε με όλες τις ανέσεις...), ενώ κουβαλάς άλλη μια χειραποσκευή, το λαπτοπ (εδώ πήραμε όλο μας το σπίτι, αυτό θα άφηνα?) και 3-4 τσάντες με τσουρέκια Τερκενλή. Α, ξέχασα το καροτσάκι του μωρού (όχι ότι κι ότι...). Όπως καταλαβαίνετε όταν ταξιδεύουμε οικογενειακώς δεν ταξιδεύουμε light αλλά από την άλλη δεν χρειάζεται να ζητήσεις για τη θέση που θες, τη στιγμή που έχεις και παράθυρο, και διάδρομο και την ενδιάμεση.
Αφού περάσαμε το security control, δηλαδή πέρνα το μωρό, βγάλε τα μπιμπερό με το γάλα, άνοιξε το λαπτοπ, βγάλε ζώνη, κέρματα κλειδιά, κλπ, είχαμε άλλα 20 λεπτά, ότι πρέπει δηλαδή για ένα φραπεδάκι και wireless internet.
Επιβίβαση έγινε στην ώρα της ενώ στην πίστα ήταν και ένα Dash της ΝΟΑ. Το καροτσάκι το παρέδωσα πριν ανεβούμε στο α/φος, και μετά ανεβήκαμε και βολευτήκαμε στη σειρά 20. Η μεγάλη μας κόρη πήρε το παράθυρο, η σύζυγος με το βρέφος στη μέση και εγώ διάδρομο. Απογείωση από τον 34 και μετά τα 3000 πόδια δεξιά στροφή προς την Αρναία και μετά τα Μεστά. Το α/φος σε πολύ καλή κατάσταση, πληρότητα περίπου 65%, το πλήρωμα φιλικό, φαγητό μέτριο προς το καλούτσικο αλλά ζεστό (κριθαράκι με ντομάτα, τυράκι, γλυκάκι), η πτήση ομαλή, το βρέφος λίγο κλάμα και κοιμήθηκε στη αγκαλιά μου, και φτάσαμε με ελαφρές έως μέτριες αναταράξεις κατά την κάθοδο μας, και προσέγγιση με αριστερή κλειστή στροφή και τελική παράλληλα στη παραλία της Λάρνακας στις 16:15. Προσγείωση ομαλή και άφιξη στο νέο αεροδρόμιο σε φυσούνα εν μέσω μιας νΟΑ (Α319) και μιας αυστριακής (Α320 νομίζω). Αποβιβαστήκαμε τελευταίοι, το πλήρωμα έδωσε στη μεγάλη μου κόρη ένα αναμνηστικό τετράδιο Αιγαίου και αμέσως απέκτησαν μια φανατική οπαδό.
Το νέο αεροδρόμιο πεντακάθαρο, και μετά από σχετικά αρκετό περπάτημα φτάσαμε στη παραλαβή αποσκευών. Τα τρόλευ λειτουργούν με κέρμα-αλά σουπερμάρκετ-αλλά ευτυχώς υπάρχουν και αυτόματα μηχανήματα που κάνουν κέρματα. Μόνη παραφωνία το καροτσάκι του μωρού, που ενώ σε άλλες πτήσεις μας περίμενε έξω από το αεροπλάνο, εδώ το βρήκα παρατημένο σε ένα σχετικά προφανές μέρος κοντά στη παραλαβή των αποσκευών.

Εντυπώσεις από την πτήση.
ΝΑΥΛΟΣ 10/10 (Ναι υπήρχαν και φτηνότερα αλλά στην τελική με €145 να κατεβάσεις μια οικογένεια με την προίκα της και δώρα για όλο το σόι...... )
ΑΚΡΙΒΕΙΑ 10/10 (Η Αιγαίου SKG-LCA δεν παίζεται)
ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ 8/10
SERVICE 8/10
ΣΥΝΟΛΙΚΑ 9+/10. Παρ'ότι φανατικός της πΟΑ , οφείλω να παραδεχθώ τη συνέπεια και επαγγελματισμό της Αιγαίου, μαζί με το value for money.

Ακολουθούν.....
Οδηγικές και γαστρονομικές εμπειρίες (ωδή στις σεφταλιές , respect στο GPS)
Tips από Λευκωσία και η επιστροφή στο κρύο με πολύ κλάμα.

Εδώ να σημειώσω ότι εκτός από όλους εμάς τους aviation enthusiasts κάποιες φορές πρέπει να ταξιδέψουν και μωρά. Και για αυτά δεν ισχύουν τα δικά μας κριτήρια αλλά μόνο άνεση, φαγητό, ύπνος. Όταν κάτι λείπει.... κλαίνε. Ξέρω ότι οι υπόλοιποι ταξιδιώτες ψάχνουν το κινητό του Ηρώδη, αλλά πιστέψτε με, δεν το κάνουμε επίτηδες.........
ΥΓ. Φωτό θα προσπαθήσω να ανεβάσω αργότερα αλλά δεν δεσμεύομαι (καθ'οτι 5άρα η φωτογραφικη του κινητού, πρέπει να τις κάνω scale down στα μετρα του σαιτ.

 

[akoufou]

συνεχιστε τα ωραία trip reports ειδικά για κοντινούς προορισμόυς και βάλτε και κανένα tip για πτήσεις/διαδρομές
μέρη που αξίζουν και όπως και ο φίλος παραπάνω για "ταξιδεύοντες με μωρά". Άλλωστε η ζωή δεν τελειώνει όταν έρθει το μωρό,
ίσα ίσα τότε αρχίζει!!! Εύγε λοιπόν φίλε μου για την επισήμανση!!!

 

[OveLix]

Τα μόνα «μωρά» με τα οποία αξίζει να ταξιδεύεις είναι αυτά που δεν χωράνε στο πορτ-μπεμπέ. Αλλά που κάθονται ευχαρίστως στα πόδια σου

 

[spotterakis]

Σχεδιαζω, αν μείνει φράγκο,αρχες Οκτώβρη να κατεβω Κύπρο για ΠΣΚ..Θαθελα να ξέρω, επειδή κατά 99% θα μείνω Λάρνακα,εαν:

1. λενε οι παραλίες της Λάρνακας,γιατί αμάξι δεν έχω και που να τρέχω Πρωταρά
2.είναι ζεστά ακόμη τα νερά για μπάνιο και δεν εννοώ "ζεστά" όπως στην Κω ή τη Λευκάδα..Εννοώ να μπαίνεις χωρίς να σουρχεται ανακοπή..
3. από άποψη ζωής μουπαν να μείνω Φοινικούδες,αλλά σαν σπότερ να διαλέξω την παραλία μακένζι;την δευτερη δεν την γνωρίζω καθόλου
4.υπαρχουν προσιτά ξενοδοχεία γύρω στα 70-80ευρώ το μονοκλινο τοπ, αλλά χωρίς την ευχάριστη παρέα του μίκυ ή της τερέζας..δηλαδή καθαρά..;

Σκέφτηκα να κατέβω με ΚΥ αλλά την Παρ πετάνε στην βολικότατη ώρα των 22:55 από Θεσ/νίκη..Μέχρι να παρεις βαλίτσες και να τακτοποιηθείς στο ξεν/χειο πας κατευθείαν για ύπνο και πάει περίπατο το βράδυ της Παρασκευής...Οπότε μάλλον θα χρυσώσω την Αιγαίου..

 

[valentinovissi]

1)Αν λενε λεει...ζεστα και ολοκαθαρα νερα εκει που θα πας για σποτινγκ εκει να κανεις και τα μπανια σου
2)Ναι στις Φοινικουδες ειναι ολη η διασκεδαση
3)Γενικα καθαριοτητα υπαρχει σε ολα τα ξενοδοχεια της Κυπρου για δοκιμασε και το ξενοδοχειο της ευκολης με 25 ευρα την νυχτα

 

[aakunz]

Αρχικά δεν είχα σκοπό να γράψω το συγκεκριμένο trip report, ειδικά μετά από μία πρόσφατη πολύ μέτρια πτητική εμπειρία που είχα με την OA. Επειδή όμως νομίζω πως έχω γκρινιάξει αρκετά τον τελευταίο καιρό με Ολυμπιακή και Αιγαίου, και επειδή υπάρχουν πάντοτε εξαιρέσεις στις μετριότητες που μας κατακλύζουν, είπα να κάνω μια εξαιρεσούλα:

OA436 24OCT LCAATH 1830-2010 SU

Μόλις επέστρεψα λοιπόν και πάλι από την Κύπρο με μία πραγματικά καλή εμπειρία με την Ολυμπιακή, ίσως την πρώτη την οποία καταευχαριστήθηκα μετά από αρκετές πτήσεις με ελληνικές εταιρείες:

Τιμή: EUR120.00 all inclusive (μηδενικό service fee και επιστροφή 3% bonus λόγω δουλειάς) και μετ' επιστροφής. Είχα πληροφορηθεί εγκαίρως για την προσφορά του W-class και περίμενα πάνω από τον υπολογιστή μου για την ώρα που θα ανέβαζαν τις θέσεις στο σύστημα (έκλεισα μερικές ακόμα θεσούλες μέχρι τα Χριστούγεννα).

Αεροδρόμιο Λάρνακας: Καθαρό, τακτοποιημένο, relaxed, με λαϊφσταϊλατζίδικο airport magazine ονόματι "aeras" και πολλές ανατολικοευρωπαϊκής προελεύσεως αγέλαστες υπαλλήλους στα καταστήματα. Κεφάτη, φιλική και άνετη υπάλληλος στον έλεγχο καρτών επιβίβασης (πριν τα διαβατήρια), ευχόταν στον κάθε επιβάτη καλό ταξίδι, χρησιμοποιώντας το μικρό του όνομα, πράγμα που σήμαινε ότι όντως διάβαζε τις κάρτες και ότι μάλλον δεν βαριόταν την άχαρη δουλειά της.

ΟAair check-in: Αν θυμάμαι καλά, πραγματοποιείται από την Goldair Louis Ground Services. Γρήγορο, άνετο, αλλά μάλλον οφειλόταν στη χαμηλή πληρότητα.

Αεροσκάφος: SX-OAN. Άφιξη στην ώρα του, ολοκλήρωση επιβίβασης πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης (βοήθησε και το 60%-70% πληρότητα). Πεντακάθαρο. Κλασσικό πλήρωμα νεαρών "κοριτσιών", όλες με κονκάρδες "Airline of the Year". Αυτό το Airline of the Year βαρέθηκα να το βλέπω: πάνω στα προσκέφαλα, πάνω στο in-fllight περιοδικό, πάνω στο MIGAZINΟ, παντού (μα καλά, το ήξεραν από πριν. Άσε που μέχρι να το συνηθίσω, είχα την εντύπωση ότι είχα μπει στην Αιγαίου. Καθίσματα σκληρά, όχι ιδιαίτερα άνετα, seat pitch κάτω του μετρίου, αλλά όχι και για γιαπωνέζους.

Σέρβις: Αρκετή ταλαιπωρία για τα "κορίτσια", τα οποία και επέδειξαν ιώβειο υπομονή, μέχρι να μοιραστούν οι εφημερίδες (ενδεικτικά, ο απέναντι είχε ζητήσει μία από όλες, ενώ κάποιοι άλλοι ζητούσαν και τα DVD της προσφοράς). Άγνωστο γιατί, οι προσφερόμενες εφημερίδες ήταν όλες επιπέδου Real News, Veto και Πρώτο Θέμα. Τις εκδίδει κι αυτές η MIG; Για Βήμα ή Καθημερινή ούτε λόγος. Ακολούθησε το μοίρασμα της καραμέλας, ενώ εμείς ήδη είχαμε ξεκινήσει να τροχοδρομούμε. Μετά ήρθε το άχαρο έργο να πείσουν όσους κάθονται στις εξόδους ότι δεν μπορούν να έχουν τις τσάντες τους στα πόδια τους. Εκεί που είχα αρχίσει να τις λυπάμαι (γιατί ήταν απίστευτα ευγενικές) και να έχω βαρεθεί τη ζωή μου, ξεκίνησε το safety demo, ένα από τα καλύτερα που έχω δει μέχρι τώρα. Το μέλος του πληρώματος που εκτελούσε το demo στις πρώτες σειρές της οικονομικής, με άριστα επαγγελματικές και σχεδόν ταχυδακτυλουργικές κινήσεις, κυριολεκτικά "απογείωσε" την τόσο άχαρη διαδικασία. Απίστευτα "ξεκούραστη" απογείωση (ας κάνουν ban τους συγκεκριμένους κινητήρες), αθόρυβη άνοδος και σχεδόν μηδενικές αναταράξεις. Μεσαία θέση κενή, με μία ευγενική και ήρεμη κυρία στο παράθυρο. Καλής ποιότητας special meal, αν και ομολογώ ότι ζήλεψα και τα brioches και τα profiterôles των διπλανών (Ευρώπη γίναμε!). Υπέρβαρη κύπρια κυρία αρνείτο πεισματικά να δέσει τη ζώνη κατά τον έλεγχο της καμπίνας για την προσγείωση. Το πλήρωμα έφερε extension αλλά δε βρισκόταν εκεί το πρόβλημα: Η δικαιολογία της ήταν ότι "Εν χρειάζεται! Εν εφτάσσαμεν ακόμα". Προφανώς, στον δικό της κόσμο, η ζώνη ασφαλείας χρησιμοποιείται για την αποφυγή των συνεπειών των τροχαίων ατυχημάτων κατά την τροχοδρόμηση στα αεροδρόμια. Είναι μια άποψη αυτή. Περιττό να πω ότι αφού την κατάφεραν να δέσει τελικά τη ζώνη, κάθε φορά που κάποιο "κορίτσι" περνούσε, έριχνε μια ματιά να δει αν η ζώνη εξακολουθούσε να είναι δεμένη.

Άφιξη στην ώρα μας. Στάθμευση σε γέφυρα, ταχύτατη αποβίβαση.

 

[aakunz]

Μεσούσης της Κρίσεως και του χαμού που γίνεται στη δουλειά αυτές τις μέρες (ας είναι καλά οι ξένοι που φαίνεται πως βρίσκουν -ακόμα- κάτι το αξιόλογο σε αυτή τη χώρα), αποφάσισα να πεταχτώ μέχρι την Κύπρο για το reunion των αποφοίτων της Σχολής. Σάββατο μεσημέρι επιβιβάστηκα στο Χ96 για το στολίδι των βαλκανικών αεροδρομίων. Μαζί μου επιβιβάστηκε και "γλαροπούλα" μαζί με το τρόλλεϋ της. Στην τσάντα της είχε κρεμάσει μπρελόκ Remove Before Flight, το οποίο από την άλλη πλευρά είχε το λογότυπο της Ακατανόμαστης σε κόκκινο φόντο. Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι το λογότυπο της τουρκικής θυγατρικής της Αιγαίου, όταν και αν ποτέ ανοίξει. "Ege Havayolları" θα τη λένε, τό 'χω!

Ηλεκτρονικό check-in (η τεχνολογία έχει πλέον απαξιώσει το συλλεκτικό χαρακτήρα των καρτών επιβίβασης), βόλτα για ένα λάττε και μετά κατ' ευθείαν στο gate, μήπως και κοιμηθώ λίγο, γιατί τον τελευταίο καιρό μου λείπει ο ύπνος. Λίγη ώρα μετά, το SX-DGE έπιανε jetway. Θορυβημένος από το registration του αεροσκάφους έστειλα μήνυμα στο μέλος Jerry, το οποίο με ενημέρωσε ότι πρόκειται για το πρώην SX-OAM, το οποίο προξενούσε γέλωτες κάθε φορά που πετούσε στην Κων/πολη, αφού στα τουρκικά, "o am" σημαίνει "εκείνο το μν". Απεναντίας, το SX-OAN σήμαινε "εκείνη η στιγμή", SX-OAT σήμαινε "εκείνο το άλογο", SX-OAF σήμαινε "εκείνη η συγχώρεση", SX-OAH σήμαινε "εκείνο το ΑΧ!", SX-OAS σήμαινε "εκείνος ο άσος", SX-OAV σήμαινε "εκείνο το κυνήγι" και SX-OAK σήμαινε "εκείνο το λευκό" (που ξεχωρίζει). Με μία μικρή τροποποίηση, το SX-OAĞ θα ήταν "εκείνο το δίχτυ" και SX-OAŞ θα ήταν "εκείνη η τροφή" (περισσότερα για το in-flight-meal, λίγο πιο κάτω). Δυστυχώς για εμάς (και τους τούρκους), το πείραμα δεν πέτυχε και έτσι, το "η Ελλάδα Ψηλά" κατάντησε λίγο εφήμερο (για να μην πω "ανέκδοτο"), στερώντας από τους αερολιμενικούς της γείτονος να δουν το SX-OAZ ("εκείνο το λίγο") και το SX-OAY ("εκείνο το φεγγάρι").

Αρκετά τη μελετήσαμε την ΟΑ (θα την περιλάβω σε άλλο τριπ ρηπόρτ). Σήμερα θα μιλήσουμε για πολιτισμό. Τον πολιτισμό του "Θέλω να Πετάξω Τώρα" και του "Για Κάθε Λόγο Ανεξαιρέτως" Καλωσόρισμα στην A3-906 από το πλήρωμα της Αιγαίου και τακτοποίηση στη θέση μου στη σειρά 4, σε ένα από τα γκρι καθίσματα. Live παρουσίαση του safety (το μαγαζί δε διέθετε IFE). Παρ' ότι ex OA, το DGE είχε γκρι μοκέτα με κόκκινα γλαροπούλια, ενώ το διαχωριστικό της business ήταν χρώματος μπλε και όχι μπορντοροδοκόκκινου, όπως συμβαίνει στις first hand παραλαβές. Το blue, διαχρονική αξία βαρεμάρας, αξιοσημείωτη απουσία εμετοσακούλας από όλη την τριάδα (τρέμω τι θα μπορούσε να συμβεί αν τη διπλανή την είχε πειράξει ο γύρος-Μοναστηρακίου ή εμένα το μιλκσέικ).

Γεύμα κάτω του μετρίου (ακόμα και χωρίς πατατοσαλάτα, το γεύμα δεν έπιανε βάση). Ζυμαρικό με σάλτσα πουτανέσκα, αρακά και καρότα. "Κερασάκι στην τούρτα" ήταν το τυρί που είχαν βάλει από πριν μέσα, με αποτέλεσμα τη γνώριμη εικόνα βιοχλαπάτσας, αφού κανείς δεν ξέρει πόσες ώρες το ζέσταιναν στο φούρνο. Όπως άλλωστε σας ενημερώνει κατά καιρούς και ο ημιανεπίσημος εκπρόσωπος της εταιρείας στο φόρουμ, η Αιγαίου φροντίζει να μας σερβίρει μεσογειακά πιάτα, προωθώντας το γαστριμαργικό πολιτισμό. Ψωμάκι σχετικά μαλακό (δεν είχε στεγνώσει). Επιδόρπιο: μία κουταλιά της σούπας γιαούρτι με τρεις ρώγες γλυκό σταφύλι. Αυτό ήταν όλο. Αλλά εδώ μιλάμε για πολιτισμό και ποιότητα. Αν θες να φας πολύ, πήγαινε στου Ζαννέττου στη Λευκωσία και φάε μέχρι να σκάσεις.

Για την ιστορία και για να είμαστε δίκαιοι, το δικό μου ήταν special meal. Η διπλανή είχε φάει το κανονικό, που ήταν κάτι με σάλτσα μπεσαμέλ (pastitsio ή greek moussaka).

Πλήρωμα συμπαθητικό με μέσο όρο ηλικίας μεγαλύτερο από εκείνον της ΟΑ (στην οποία, αν δεν ήταν παράνομη η παιδική εργασία, είναι πολύ πιθανό να μας σέρβιραν μαθήτριες γυμνασίου). ΟΚ δεν ξετρελάθηκα, αλλά ήταν ευγενικές και γρήγορες. Εξ άλλου η μεγαλύτερη ηλικία για μένα μεταφράζεται και σε μεγαλύτερη εμπειρία (όση εμπειρία μπορείς να αποκτήσεις μέχρι να παραιτηθείς). Πάνε οι εποχές που οι αεροσυνοδοί έβγαιναν στη σύνταξη ως αεροσυνοδοί (βλ. Βροχοπούλου, Μεζίτη).

Προσέγγιση στην Κύπρο από τον κόλπο της Πόλης Χρυσοχούς (είχαμε στα δεξιά μας τον Ακάμα), ακολούθως περάσαμε το στα πάνω από τα πράσινα δάση της Πάφου, αφήσαμε στα δεξιά μας τον Όλυμπο του Τροόδους (ήδη πετούσαμε χαμηλότερα από την κορυφή) και μετά το Σταυροβούνι, μπήκαμε στην πεδιάδα της Μεσαορίας (η πεδιάδα ανάμεσα στις οροσειρές του Τροόδους και της Κερήνειας (Πενταδάκτυλος) με νοτιοανατολική κατεύθυνση, προκειμένου να βγούμε πάνω από τη Δεκέλεια και να πάρουμε την τελική δεξιά στροφή για τον 22, εκεί που τελειώνει η Μακ Κένζυ. Στο όμορφο αεροδρόμιο της Λάρνακος, η γλαρο-οικογένεια έφτιαξε τη νέα γλαροφωλιά της: ένα A320 σε jetway, ένα σε remote (έπαιζε στην αυλή) και ένα το δικό μας που έπιανε κι εκείνο σε jetway, για να ξεκουραστεί μετά από πτήσεις στα πέρατα της Οικουμένης (εχμ, της Ευρώπης ήθελα να πω). Οι πληθυσμοί του ενδημικού είδους του "φτερωτού αγρινού" έχουν ήδη αρχίσει να απειλούνται με εξαφάνιση στο αεροδρόμιο.

Όλα αυτά και πολλά ακόμα, θα δούμε στην επόμενη πτήση, εκείνη της επιστροφής.

Μέτρια εικόνα για αυτήν την πτήση. Μέτριο γεύμα. Μέτριο αεροπλάνο. Σχετικά άνετο κάθισμα. Αυτά παθαίνεις όταν σε έχει κακομάθει η Αιγαίου και μετά σου πετάει τις second hand παραλαβές της... Αν δε μας είχαν κακομάθει στην ομοιομορφία, δε θα είχα παράπονο. Όταν όμως στην προ-Airbus εποχή, έχεις πετάξει με τη BBU, το SX-OAM είναι ιπτάμενο ανάκτορο.

 

[aakunz]

Εν αντιθέσει προς πολλούς άλλους εδώ μέσα (ονόματα δε λέμε), με συγκίνηση, συγγράφω το τέλος άλλου ένα aakunz-project στην εξωτική Κύπρο. Η επιστροφή έγινε με την Α3-903, το πρωί μιας ανοιξιάτικης Δευτέρας. Από τις 6 το πρωί άφησα την εξωτική Λευκωσία για να πάω στη στάση λεωφορείων της Kapnos Airport Shuttle, που μεταφέρθηκε ακόμα πιο έξω από το κέντρο της πόλης. Το γεμάτο 12θέσιο shuttle έφυγε στις 06:30 και μετά από περίπου μισή ώρα μας άφηνε στο curbside του Λάρνακα Ιντερνάσιοναλ. Έχοντας τσεκάρει από πριν, κατευθύνθηκα αμέσως προς την αίθουσα αναχωρήσεων, που ήταν σχεδόν άδεια. Μία Θεσσαλονίκη, δυο Αθήνες, ένα Αμμάν και μία Luleå εκτελούμενη από μία Iberoκάτι. Γενικώς βαριόμουν και τώρα που το γράφω ξαναζώ εκείνη τη βαρεμάρα, αλλά θα προσπαθήσω να την ξεπεράσω.

Η επιβίβαση ήταν προγραμματισμένη να γίνει από remote, το οποίο θα αποτελούσε μία ακόμα πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα στην πόλη του Ζήνωνος. Στο μεταξύ, κάποιοι σαγιοναροφόροι σουηδοί δεν είχαν παρουσιαστεί ακόμα για επιβίβαση για την τσάρτερ πτήση τους στην εξωτική σουηδική Λαπωνία, οπότε έπρεπε να γίνει και η ανάλογη last and final call γι' αυτούς, στα άπταιστα cyplish: "Αττττενσιον πλήζ, πασσιεντζιερς Μπεργκλούντ, Ίζακσσον, Νταχλκουιστ εντ Γιοσικάουα, λάστ πασσιεντζιερς οφ Ιμπερ-κάτι, φορ Λουλέα αρ ρηκουέστετ το προσήτ ιμμιντιατλυ, άι ρηπήτ, ιμμίνταντλυ, το γκέητ φορτίν. Δε φλάιτ ιζ ρέντυ φορ ντηπάρτσερ. Πασσεντζερς Μπεργκλούντ, Ίζακσσον, ..... Νταχλ...(γκουχ) Νταχλκουιστ εντ... (σιγή)... εντ Γιοσικάουα, φορ Λουλέα πλήζζ". Με αυτήν την προφορά των σουηδικών ονομάτων, μάλλον θα περίμεναν αρκετή ώρα μέχρι να εμφανιστούν οι καταζητούμενοι, αφού κανείς δεν καταλάβαινε ποιοι ήταν αυτοί οι τέσσερις (ούτε καν οι ίδιοι) και πού πήγαινε το αεροπλάνο.

Το κυπριακό 2board ονομάζεται "Aeras" και κινείται στην ίδια θεματολογία (μας τα έσκασαν οι πολυεθνικές ρούχων και τους κάνουμε "ρεπορτάζ μόδας". Ό,τι σελίδα περισσέψει από τις διαφημίσεις, βάζουμε ένα "άρθρο" copy-paste από το Lonely Planet και έχουμε έτοιμο το τεύχος).

Λεωφορειάτη επιβίβαση. Ήμουν στο πρώτο λεωφορείο. Στρογγυλοκάθισα στην 26Α (τρίτη σειρά πριν το τέλος), με τις δύο τελευταίες σειρές να παραμένουν άδειες (άγνωστο για ποιο λόγο, η Αιγαίου δεν τις έχει διαθέσιμες για τσεκ-ιν). Το δεύτερο λεωφορείο μας έφερε και την κύπρια σωσία της Έφης Θώδη (φυσιογνωμικά και στυλιστικά). Γενικά στενό κάθισμα με απογοητευτικό seat pitch. Πιλότος και τουλάχιστον ένα εκ των μελών ήταν κύπριοι και κυπριακότατα ονόματα (Δάσος Δάσους, Δώρα Δώρου, Βαλεντίνος Βαλεντίνου, Μαρίνα Λεμεσού... -για το τελευταίο, γράψε λάθος). Είχαμε μια initial εξ Ελλάδος και μία συμπαθέστατη ηγουμένη, πραγματικά χαμογελαστή και σαφέστατα έμπειρη. Πληρότητα γύρω στο 50% (έπιασα τα χείλη τους να λένε "εβδομηντακάτι..." μετά την καταμέτρηση).

Safety demo σε βίντεο (πετούσαμε με ορίτζιναλ Αιγαίου, κοτζαμάν SX-DVR γαρ). Απογείωση από τον 22, με περιορισμένη θέα, καθ'ότι βγήκαμε πάνω από θάλασσα, πολύ πριν τη Λεμεσό (την Οδησσό της Μεσογείου και τη χαρά της ουκρανίδας στριπτιζούς και τουρίστριας). Για την ιστορία, το επόμενο κομμάτι στεριάς που είδα ήταν η Αστυπάλαια, η Αμοργός, οι Μικρές Κυκλάδες, η Παροναξία και μετά ο Σαν Τζώρτζης. Η ομαλότατη προσγείωση ήταν πραγματικά υποδειγματικότατη.

Special Meal αξιοπρεπέστατο και κυπριακότατο: ποικιλία ψητών λαχανικών με ψητό χαλλούμι. Ζεστά-ζεστά και νοστιμότατα. Η σύγκριση του catering των Αθηνών με εκείνο της Λάρνακος βγάζει νικήτρια τη δεύτερη (σύγκριση του ζεστού γεύματος). Το κυρίως συνόδευαν φρουτοσαλάτα-κονσέρβα και μαρμελάδα από φρούτα του δάσους και συντηρητικά, βουλγαρικής προελεύσεως (ποιότητα Χαϊτογλούφσκι).Ψωμάκι -ακόμα- μαλακό, καφές ωραιότατος, μυρωδάτος, αν και αεροπορικός.

Άφιξη εις τας Αθήνας, με έναν ωραίο χαμό να γίνεται στον έλεγχο διαβατηρίων (μόλις είχε φτάσει η THY, μια αμερικάνικη και η λατρεμένη μου El Al). Αναιδής κύριος με πολιτικά και άκομψους τρόπους προσπαθούσε να μετακινήσει την ουρά πίσω από την κόκκινη γραμμή των γκισέ. Το θέμα είναι ότι αν πάτε κι εσείς, θα δείτε δύο παράλληλες κόκκινες γραμμές με διαφορά 2 μέτρων (προφανώς δεν ξεκόλλησαν την παλιά). Ένας άλλος ένστολος μιλώντας μόνο ελληνικά, έλεγε σε repeat: "Ευρωπαϊκά διαβατήρια από δω κύριοι, από δω, σας λέω!".

Το εκδοτήριο της ΕΘΕΛ ήταν το δεύτερο ανέκδοτο της ημέρας. Δύο κύριοι εντός του κουβουκλίου με τα αναμμένα τσιγάρα στο στόμα, ήταν ένα πραγματικά γελοίο θέαμα... Αντιστάθηκα στον πειρασμό να τους φωτογραφήσω. Φύλαξα το εισιτήριο, ακόμα μυρίζει νικοτίνη.

 

[Hastaroth]

Re:

πρόκειται για το πρώην SX-OAM, το οποίο προξενούσε γέλωτες κάθε φορά που πετούσε στην Κων/πολη, αφού στα τουρκικά, "o am" σημαίνει "εκείνο το μν". Απεναντίας, το SX-OAN σήμαινε "εκείνη η στιγμή", SX-OAT σήμαινε "εκείνο το άλογο", SX-OAF σήμαινε "εκείνη η συγχώρεση", SX-OAH σήμαινε "εκείνο το ΑΧ!", SX-OAS σήμαινε "εκείνος ο άσος", SX-OAV σήμαινε "εκείνο το κυνήγι" και SX-OAK σήμαινε "εκείνο το λευκό" (που ξεχωρίζει). Με μία μικρή τροποποίηση, το SX-OAĞ θα ήταν "εκείνο το δίχτυ" και SX-OAŞ θα ήταν "εκείνη η τροφή" (περισσότερα για το in-flight-meal, λίγο πιο κάτω). Δυστυχώς για εμάς (και τους τούρκους), το πείραμα δεν πέτυχε και έτσι, το "η Ελλάδα Ψηλά" κατάντησε λίγο εφήμερο (για να μην πω "ανέκδοτο"), στερώντας από τους αερολιμενικούς της γείτονος να δουν το SX-OAZ ("εκείνο το λίγο") και το SX-OAY ("εκείνο το φεγγάρι").

Σύντροφε υπερπράχτωρ,άν κατάλαβα καλά,οι περισσότερες λέξεις εις την Τουρκικήν είναι μονοσύλλαβες.

Το...Mandalόφερτο SX-OAJ τί θα σήμαινε άραγε;

Πιλότος και τουλάχιστον ένα εκ των μελών ήταν κύπριοι και κυπριακότατα ονόματα (Δάσος Δάσους, Δώρα Δώρου, Βαλεντίνος Βαλεντίνου, Μαρίνα Λεμεσού... -για το τελευταίο, γράψε λάθος)

Ενας συνάδελφός μου μού είχε εξηγήσει ότι τα Κυπριακά ονοματεπώνυμα έχουν αυτήν την μορφή επειδή δηλώνεται έτσι και η οικογενειακή καταγωγή τών φερόντων (π.χ.το "Βαλεντίνος Βαλεντίνου" προήλθε εκ τού ότι και ο πατέρας τού Βαλεντίνου λεγόταν κι'αυτός Βαλεντίνος).Ο Κύπριος παιδεραστής πάντως λεγόταν Ιων Αμυγδάλου

Το εκδοτήριο τής ΕΘΕΛ με καπνίζοντες κυρίους το έχω δεί κι'εγώ,αλλά λογικόν δέν είναι,αφού κάνουν γενικώς..ότι τούς καπνίση;

 

[fotis]

Ωραίο το trip report, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να περιλαμβάνει φωτογραφίες και εντυπώσεις/περιγραφές των δραστηριοτήτων μας στα μέρη που επισκεπτόμαστε.
Επίσης, καλό είναι να δίνουμε και tip για μέρη για βόλτα, φαγητό, ποτό...
Αλήθεια, σε κανένα club δεν πήγες; Γνωστούς δε συνάντησες...;