Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ!

  • Thread starter Thread starter aakunz
  • Ημερομηνία δημιουργίας Ημερομηνία δημιουργίας

aakunz

Concorde-Class-Member
Εγγραφή
27/09/2003
Μηνύματα
4.250
Likes
2.572
Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
GRL
Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
LGKC
Το weekend που επέρασεν, επήα μαζί με τους φίλους μου Computerise τζαι Σπύρον στην πανέμορφην Κύπρο. Εν είχα πάει τζιαμμέ που το 2001, που την αποφοίτηση μου που τζιαμμέ. Λλίους μήνες πριν, ο Computerise επέταξεν την ιδέα να πάμε τζιαμμέ τζι εσυμφώνησα. Εκλείσαμεν εισιτήρια πολλά φτηνά, που τζείνα που κοστίζουν € 121 μαζί με τους φόρους, δηλαδή £75. Κανείς εν ήξερεν πως επετούσαμεν με 75 λίρες για την Κύπρον. Τέτοια ναύλα εν σκέττος πελαμός.

Εκανονίσαμεν να βρεθούμεν στο Ελευθέριος Βενιζέλος στες 17:00. Εννα πετούσαμεν με την A3-906 με ώραν αναχώρησης στες 18:30. Εθκιάβασα στο website για μερικά από τα αεροπλάνα της Α3, πως εν τέλια ξημαρισμένα τζιαι χτιτζιάρικα. Εγώ εφφοούμην λλίον τζιαι ο κουμπάρος Computerise ελαλούσεν μου πως άμπα τζιαι βάλουν μας να πετάξουμεν με το SX-BTO εννα είσιει πολύ γουστό τζαι excitement το ταξίδι μας. Φακκώ του μιαν με τη σιειραποσκευήν την κκελλέν τζιαι λαλώ του: «Σύνελθε κουμπάρε, ιντα που εν τούτα που λαλείς. Ετσιέκαρα το ον-λάιν φλάιτ ινφο τζιαι λαλεί πως το αεροπλάνο εν 737-400 τζιαι όι 737-300 σαν τζιεινο το καρναβάλι το SX-BTO. Κριμαν που δεν πετάμε με το νοικιασμένο το 320, εν τζείνο το τζιαινούργιον της Ετζίαν, τζείνο με τους ακρωτηριασμένους γλάρους στο καθετον σταθερό. Ο σεβεν4σέβεν λαλει πως δεν είναι ξημαρισμένο σαν το πιττακομούτσουνο το 737 τζιαι πως έσιει 156 θεσούες. Νο τσιάνς να πετάξουμεν με το 320. Ίντα αίσχος τζιαι τούττον!»

«Λλίον το έσιεις τούττον κουμπάρε; Τότε έχουμέν πολλά chances να πετάξουμεν με το SX-BGX. Παναΐα μου τζιαι Χριστέ μου! Ίντα πελλαμός τζιαι τούττος» είπεν ο Computerise τζι επροβληματιστήκαμεν πολλά.

Ο Σπύρος εν λαλούσεν πολλά. «Βαρκούμαι πολλά» είπεν «εν πολλά χάλια τούτον το αεροδρόμιο, το Βενιζέλος. Σκέττον χαλαμάντουρο! Μέχρι τζιαί της Λευκωσίας στην Πράσινην Γραμμή έννα έσιει καλύττερον τράφφικ που δαμέ». «Εν πολλά ακριβόν το Βενιζέλος τζιαι αμπα τζιαι δεις lo-co εταιρία με βάση δαμέ, έννα μου ρίξεις μία με τη σιειραποσκευήν στην τζιεφαλήν μου»


---- ΤΕΛΟΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ---- ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Η επιβίβαση ξεκίνησε με μία μικρή καθυστέρηση. Στο σημείο αυτό βγάζω κίτρινη κάρτα στην εταιρία, γιατί ενώ είχα κλείσει θέσεις από το helpdesk της εταιρίας, και ενώ τις έβλεπα στο Gabriel της Α3, παρ’ όλα αυτά, όταν έκανα το ηλεκτρονικό check-in το σύστημα δεν μου τίς έδινε και τις τρείς μαζί αλλά είχε δεσμεύσει εμένα στο παράθυρο, τον Computerise στο διάδρομο και το Σπύρο ακριβώς πίσω. Ανάμεσά μας κάθησε και ένας άσχετος, ο οποίος είχε μαζί του κάτι Wall Street Journals και ο Computerise θεώρησε ότι ο συνεπιβάτης ήταν βαλτός από την αντίδραση και τους καπιταλιστές για να μας παρακολουθεί, επειδή θα πάμε στη Βόρειο Κορέα. Προ της επιβιβάσεως, είχαμε και μία συνάντηση με ένα σεβάσμιο μέλος του φόρουμ το οποίο και φρόντισε να μας καθυσηχάσει για το υπερσύγχρονο αεροσκάφος με το οποίο θα μας έστελνε στη Νήσο των Αγίων. Γενικά όλα μας προδιέθεταν για ένα καταπληκτικό ταξίδι. Απογείωση με το SX-BGS στις 18:45. Το φαγητό ήταν πανάθλιο. Ο Computerise έφτασε να θεωρεί το Alisnack ότι είναι gourmet σε σχέση με αυτό που προσπαθούσαμε να φάμε. Το εσωτερικό του αεροπλάνου έδειχνε ότι είχε ζήσει και καλύτερες μέρες παλιότερα (αλλά μιλάμε για πολύ παλιότερα). Ευτυχώς που οι υπέροχες αεροσυνοδοί της Α3 έσωσαν την κατάσταση... Άφιξη στη Λάρνακα με μικρή καθυστέρηση και κατευθείαν στο γραφείο της Europcar όπου η Andrea μας υποδέχτηκε με τα κλειδιά ενός Kia Cerato το οποίο και ταλαιπωρηθήκαμε να βρούμε λόγω της ευρύτερης ανοργανωσιάς που επικρατεί σε αυτό το αεροδρόμιο. Και εδώ είναι που δίνω Κόκκινη Κάρτα για το «χαλαμάντουρο» ( στα κυπριακά σημαίνει ερείπιο) της Λάρνακας, που δεν έχει αλλάξει παρά μόνο στο ότι έχουν αυξηθεί τα travel value καταστήματα. Ο τερματικός είναι ίδιος με αυτόν που είχα δει για πρώτη φορά πριν από δεκα χρόνια. Είναι κρίμα σε ένα τόσο οργανωμένο κράτος όπως η Κύπρος, να επικρατεί αυτό το αίσχος και να αποκτάς μία τόσο άσχημη πρώτη εικόνα για αυτό το τόσο όμορφο νησί.

Η διαδρομή μέσω του αυτοκινητοδρόμου μας έφερε στο ξενοδοχείο μας, στην Πύλη της Πάφου στη Λευκωσία, όπου και αφήσαμε τα πράγματά μας για να πάμε να φάμε...
 
Σαν αρχηγός (εχμ! )αυτού του εκλεκτού -λέμε τώρα- γκρουπ αλλά πάνω απ' όλα σαν άνθρωπος (γιατί, ναι, πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και πεινάμε), ένοιωθα πως μετά το απαράδεκτο γεύμα της Αegean, ήταν περισσότερο από επιτακτική η ανάγκη να πάμε να φάμε κάτι και μάλιστα επειγόντως. Η πείνα είναι πολύ κακός σύμβουλος, πόσο μάλλον στα ταξίδια.

Ξεκινώντας από την Πύλη της Πάφου, περπατήσαμε την εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας. Είχα έξι χρόνια να περάσω από την περιοχή, η οποία έχει υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο. Κινούμενοι προς τα ανατολικά, αφού διασχίσαμε την οδό Λήδρας κατευθυνθήκαμε προς την οδό Τρικούπη, στην οποία βρίσκεται η πιο αυθεντική ταβέρνα της Λευκωσίας, "ο Ζανέττος", την οποία και γνώριζα από τότε που ήμουν φοιτητής. Δύο πράγματα με εντυπωσίασαν στην πορεία α)τα πολλά παρακμιακά στριπτιζάδικα που έχουν ανοίξει (εκεί ο νους μας...) και β)οι πολλοί ασιάτες μετανάστες που έχουν εγκατασταθεί εκεί πρόσφατα.

Και επιτέλους φτάσαμε και στο Ζανέττο, ο οποίος ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Μετά από ολιγόλεπτη αναμονή καθήσαμε στο τραπέζι μας, δίπλα από άπειρες φωτογραφίες διασήμων που φωτογραφήθηκαν στην ταβέρνα και στην κουζίνα. Ο Ζανέττος είναι εξαιρετικά δημοφιλής και η κράτηση είναι απαραίτητη. Εμείς σταθήκαμε αρκετά τυχεροί. Δεν έχει καμία σχέση με τις νεο-ταβέρνες στο Γκάζι.

Τέλος πάντων, ο κώδικας συμπεριφοράς εκεί είναι λίγο ιδιότυπος, λόγω του ότι δεν παραγγέλνεις, αλλά σερβίρονται σε όλους όλα τα είδη μεζέδων της κυπριακής κουζίνας (χαλλούμι, λούντζα, πουργούρι, γιαούρτι, τζατζίκι, ταχίνι, σούβλα, σαλάτες, πατάτες και διάφορα όλα που όσες φορές και να πας, αποκλείεται να τα θυμηθείς) και όλα αυτά με £15 το άτομο.

Μετά από αυτήν την υπέρτατη κυπριακή γαστρονομική εμπειρία, έπρεπε να περπατήσουμε και λίγο, και το κάναμε κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής στην εντός των τειχών πόλη. Φτάνοντας στο οδόφραγμα της Λήδρας (ένα από τα θλιβερά αξιοθέατα της Λευκωσίας), πέσαμε σε έφοδο ενός διοικητή στα φυλάκια. Το οδόφραγμα, αν και γκρεμίστηκε, παρ' όλα αυτά εξακολουθεί και φρουρείται και στη θέση του έχουν υψωθεί αμμοβολημενοι υαλοπίνακες για να μην υπάρχει οπτική επαφή.

Όλα αυτά όμως, τα είδαμε ακόμα καλύτερα την επόμενη ημέρα, η οποία ήταν γεμάτη από απανωτά highlights, το ένα καλύτερο από το άλλο. Ετοιμαστείτε για εκκλησίες, τζαμιά, το καραβάν σεράι, τα οδοφράγματα, ένα ασανσέρ, πολλή ζέστη, υπερβολική υγρασία και... τρία εσώρουχα string. Πάει ο νους σας στο πονηρό; Καιρός να μας εξηγήσει ο συνταξιδιώτης, συναγωνιστής και συνοδοιπόρος κ. Computerise, τί σημαίνουν οι παραπάνω συμβολισμοί και εικαστικά δρώμενα....
 
Ωραίο τρίπ Ριπόρτ!
Περιμένουμε συνέχεια!!! :)
Και φυσικά επεξήγηση των λέξεων-κλειδιά! (ειδικά τα 3 εσώρουχα στρίνγκ)
:twisted: :twisted: :twisted:
 
Το δωμάτιο 314 του Classic Small Luxury Hotel ήταν κατά το ήμισυ αυτό που εννοούσε το όνομά του, μικρό σαφέστατα, luxury όμως ….Παρόλα αυτά ήταν καθαρό, αξιοπρεπές και το σημαντικότερο σε unbeatable location, ένα λεπτό με το πόδι από την πύλη της Πάφου στην καρδιά της μεσαιωνικής Λευκωσίας.

Ήταν το πρώτο ταξίδι μου στην Κύπρο και σκεφτήκαμε μαζί με τον φίλο και ξεναγό μου στο νησί της Αφροδίτης aakunz, να καταλύσουμε σε ένα ξενοδοχείο στην παλιά πόλη, με σκοπό να την περπατήσουμε και να μπούμε πιο εύκολα στην ατμόσφαιρα της τελευταίας διχοτομημένης πρωτεύουσας στον κόσμο. Δεν πίστευα λοιπόν στα μάτια μου, όταν δίπλα στο μπαλκόνι μας, σε απόσταση λιγότερη από 50 μέτρα, ξεδιπλώνονταν οι τουρκικές και τουροκυπριακές σημαίες που “κοσμούσαν” τα απέναντι κτίρια σηματοδοτώντας με την εμφάνιση τους την παρουσία του κατακτητή.
Ξυπνήσαμε νωρίς και μετά από ένα καφέ στα γρήγορα , η χθεσινοβραδινή κτηνωδία στον Ζαννέτο δεν άφησε περιθώρια απόλαυσης πρωινού, ξεχυθήκαμε στους δρόμους ψάχνοντας εμπειρίες και τι εμπειρίες, η Λευκωσία δεν είναι τυχαία πόλη. Πρώτος σταθμός μας, ένα λεπτό με τα πόδια από το ξενοδοχείο, η καθολική εκκλησία του Τιμίου Σταυρού την οποία κυριολεκτικά κόβει στα δύο η πράσινη γραμμή. Η είσοδος της είναι στον Ελληνοκυπριακό τομέα αλλά η πίσω αυλή της στον Τουρκοκυπριακό. Δυο βήματα παρακάτω ένα φυλάκιο των Ηνωμένων Εθνών με μια ταμπέλα να μας προειδοποιεί ότι βρισκόμαστε στη νεκρή ζώνη. Προχωρώντας συναντάμε την συνοικία των Μαρωνιτών με την μητρόπολη τους να δεσπόζει στην περιοχή και πιο πέρα ανάμεσα στα δεκάδες οδοφράγματα η Αρμένικη συνοικία. Ξάφνου μπροστά μας το διαβόητο οδόφραγμα της οδού Λήδρας με τους φαντάρους παρά πόδα . Δίπλα μας ερείπια σπιτιών και καταστημάτων χάσκουν έρημα από το 74 και πιο πέρα γραφικά στενοσόκακα στη σκιά των μεσαιωνικών τειχών και προμαχώνων. Τελευταία μας στάση ο 11ος όροφος του αμφιβόλου αισθητικής πύργου Σιακκόλα . Από ψηλά μπορείς να θαυμάσεις την θέα ολόκληρης της πόλης και να χαμογελάσεις με τον Τουρκοκυπριακό κομπλεξισμό βλέποντας την περίφημη τουρκοκυπριακή σημαία που δεσπόζει στην απέναντι πλαγιά. Η πόλη, χωνευτήρι λαών και πολιτισμών, είναι γεμάτη από λαμπρές εκκλησίες, μεγαλόπρεπα τζαμιά, βενετσιάνικα μνημεία. Η μηχανή μας πήρε φωτιά!

https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10430
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10431
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10432
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10433
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10434
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10435
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10436
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10437
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10437
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10439

Στον αντίποδα όμως ,η παλιά πόλη με τα τόσα μνημεία ,πλημμυρισμένη από λογής- λογής μετανάστες, έχει αφεθεί στη μοίρα της και παρακμάζει. Οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι σαν να μην αντέχουν την διαμορφωμένη κατάσταση, την έχουν εγκαταλείψει και ζουν ,δουλεύουν, διασκεδάζουν μακριά από αυτή, στην άχρωμη, άοσμη και άγευστη καινούργια, μοντέρνα πόλη. Πράγματι, με εξαίρεση ελάχιστες περιοχές όπου έχουν γίνει αξιοπρόσεκτες προσπάθειες αναβάθμισης και αναστήλωσης, χάρη κυρίως τα χρήματα της Ε.Ε και των Ηνωμένων Εθνών , η παλιά πόλη είναι γεμάτη φαντάρους ,οικονομικούς μετανάστες ,φτηνομάγαζα και παρακμιακά χαμαιτυπεία όπου βασιλεύουν Μολδαβές καλλονές. Κρίμα.

Ξοδέψαμε όλο σχεδόν το πρωινό περπατώντας την πόλη και όταν, κατά το μεσημεράκι χορτάσαμε πεζοπορία, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην κύρια αποστολή του ταξιδιού μας, την επίσκεψη στα κατεχόμενα. Η είσοδος προς το ψευδοκράτος με αυτοκίνητο γίνετε από την περιοχή του Αγίου Δομέτειου πίσω από το Λήδρα Palace. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της όλης διαδρομής είναι ότι πουθενά δεν υπάρχουν ταμπέλες που να δείχνουν την διαδρομή. Ρωτήσαμε και ξαναρωτήσαμε και τελικά βρεθήκαμε μπροστά στις μπάρες των “σύνορων”. Ένας αδιάφορος Ελληνοκύπριος συνοριακός μας έγνεψε να περάσουμε χωρίς ούτε καν να δει αν είχαμε διαβατήρια. Περάσαμε την νεκρή ζώνη και βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά. Οι εκεί συνοριακοί, ευγενέστατοι είναι η αλήθεια ,μιλώντας μας Αγγλικά , μας έστειλαν σε ένα άλλο γκισέ να καταβάλουμε 10 Κυπριακές λίρες, προκειμένου να εφοδιαστούμε με την απαραίτητη Τουρκοκυπριακή ασφάλεια αυτοκινήτου. Εκεί ο σύντροφος aakunz απέδειξε την πλατιά σοσιαλιστική του παιδεία μιλώντας άψογα Τουρκικά. Μετά την καταβολή του κομίστρου επιστρέψαμε στους συνοριακούς ,συμπληρώσαμε μια αίτηση για visa που μας έδωσαν και την πήραμε πίσω σχεδόν αμέσως σφραγισμένη. Διατυπώσεις ρουτίνας. Είμαστε πλέον ελεύθεροι να περάσουμε στη λεγόμενη Tουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.

https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10440

Οι πρώτες εντυπώσεις ανάμικτες. Καινούργιες πολυκατοικίες σοσιαλιστικού ρεαλισμού πλάι σε εντυπωσιακές μονοκατοικίες της τοπικής πλουτοκρατίας έκαναν παρέα με παλιά παραδοσιακά, αναστηλωμένα αρχοντικά και χαμόσπιτα μεσανατολίτικης αισθητικής. Oι υπερσύγχρονες εκθέσεις αυτοκινήτων πωλούσαν τελευταίου τύπου Bentley την στιγμή που σαραβαλιασμένα τουρκικής κατασκευής αυτοκίνητα αγκομαχούσαν στις ανηφόρες.

Η απόσταση από τα σύνορα στο κέντρο της παλιάς πόλης είναι το πολύ 10 λεπτά.
Παρκάραμε σε ένα άψογα διαμορφωμένο parking που είχε θέα την πάλε ποτέ ξενοδοχειακή ναυαρχίδα του Κυπριακού τουρισμού και τώρα έδρα των κυανόκρανων του Ο.Η.Ε , το Λήδρα Palace και με δειλά βήματα περπατήσαμε προς την παλιά πόλη της βόρειας Λευκωσίας. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές. Ένα μικρό δυστυχώς μέρος της παλιάς βόρειας πόλης χάρις τα χρήματα του Ο.Η.Ε έχει πλακοστρωθεί και τα παλιά σπίτια είναι άψογα αναστηλωμένα. Μάθαμε ότι τρέχει από τον Ο.Η.Ε ένα project αναστήλωσης και στις δυο πλευρές της πόλης με σκοπό όταν η πόλη ενωθεί να έχει διατηρήσει τον χαρακτήρα, την αλληλουχία και την γραφικότητα της. Εδώ δυστυχώς θα πρέπει να παραδεχτώ ότι το project αυτό δείχνει να δουλεύει καλύτερα στην βόρεια πλευρά. Τα φρεσκοαναστηλωμένα όμως σπίτια και τα πλακόστρωτα καλντερίμια γρήγορα έδωσαν την θέση τους σε ρημαγμένα χαμόσπιτα και ρυπαρές συνοικίες που θύμιζαν βραζιλιάνικες φαβέλες. Δυστυχώς χωρίς καμιά δόση εθνικισμού πρέπει να πω ότι η σύγκριση μεταξύ των δύο τομέων της πόλης αποτελεί ύβρη. Η νότια Λευκωσία, μπορεί να απέχει πολλή από το να θεωρείται η super πόλη, αλλά αν εξαιρέσεις τις περιοχές της παλιάς πόλης που προανέφερα, είναι μια σύγχρονη δυτική μεγαλούπολη που δεν θα είχε κανένα πρόβλημα ο μέσος ευρωπαίος να ζήσει σε αυτή. Η βόρεια Λευκωσία από την άλλη θυμίζει Τουρκική επαρχιακή πολίχνη. Η ένδεια είναι φανερή χωρίς βέβαια να υποστηρίζω ότι οι άνθρωποι πεινάνε. Αυτό σίγουρα θα ήταν ένα τεράστιο ψέμα μια που υπάρχουν σε πλήρη επάρκεια όλα τα καταναλωτικά αγαθά. Η μαμά Τουρκία να είναι καλά. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια και εμπορικά μαγαζιά αλλά όλα παραπέμπουν σε Ελλάδα της δεκαετίας του πενήντα. Η μιζέρια και το κιτς σε όλο τους το μεγαλείο. Το κρίμα είναι ότι τα περισσότερα μνημεία της Λευκωσίας βρίσκονται στο βορρά και χρειάζονται άμεση συντήρηση. Βέβαια οι άνθρωποι χάρις τα χρήματα του Ο.Η.Ε προσπαθούν, έχουν αναστηλώσει όπως σας είπα ένα κομμάτι της παλιάς πόλης, έχουν εξωραίσει την κεντρική πλατεία ανακατασκευάζοντας το παλιό εγγλέζικο ταχυδρομείο και το παλιό δημαρχείο και προχωρούν με αργά βήματα αναστηλώνοντας μέχρι και παλιές μνημειακές εκκλησίες. Τι τα θες όμως, η εικόνα της πόλης με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι θλιβερή. Μείναμε περίπου δύο ώρες στην πόλη και πιστεύω ότι τα είδαμε όλα. Η τελευταία στάση μας στην κατεχόμενη Λευκωσία ήταν και η καλύτερη. Το καμάρι του λεγόμενου Τουρκοκυπριακού τουρισμού ήταν η άψογη αναβίωση ενός παλιού ταξιδιωτικού χάνι του Βuyuk Han. Ήταν με διαφορά το καλύτερο μέρος της πόλης, ένα πραγματικά γοητευτικό μέρος με εσωτερική αυλή και γραφικά καφενεδάκια. Απολαύσαμε την βόλτα μας σε αυτό το τόσο ατμοσφαιρικό μέρος και μετά πήραμε τον δρόμο μας προς το parking, η Κερύνεια μας περίμενε.

https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10441
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10442
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10442
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10444
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10445
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10446
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10447

Η επίσκεψη στην Λευκωσία είναι πάνω από όλα μια εμπειρία. Αν δεν την επισκεπτείς δεν μπορείς να κατανοήσεις το παράλογο του πράγματος. Είχα την τύχη να την δω συνολικά , το ελεύθερο αλλά και το κατεχόμενο τμήμα της, να περιδιαβώ τα στενοσόκακα και στις δύο μεριές, να δω τα θλιβερά ερείπια στην πράσινη ζώνη και να αισθανθώ δέος μπροστά στα οδοφράγματα που την χωρίζουν στα δύο. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχαν προηγηθεί τα γεγονότα της εισβολής η ενωμένη πόλη θα είχε μια μοναδική προσωπικότητα. Το φολκλόρ της ανατολής θα έβρισκε ένα τέλειο ταίρι στην σύγχρονη δυναμική δυτική κουλτούρα και θα έφτιαχναν ένα τόπο ευλογημένο.
Αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε ήταν όταν είδα το πίσω μέρος της καθολικής εκκλησίας του Τίμιου Σταυρού. Με νορμάλ συνθήκες το ξενοδοχείο μου δεν θα ήταν παραπάνω από ένα λεπτό με τα πόδια. Τώρα όμως αντί να έχω την δυνατότητα να περπατήσω ως εκεί έβλεπα τις στολές των Τουρκοκυπρίων στρατιωτών και την Ελληνική σημαία στο απέναντι οδόφραγμα. Κρίμα!!
 
Βασικά η στήλη αυτή δεν μπορώ να πω ότι ανήκει στις αγαπημένες μου... Το γεγονός ότι έχω συνεισφέρει εδώ τα λιγότερα θέματα πρέπει να το αποδεικνύει. Κι όμως.. Η περιέργεια με νίκησε αυτή τη φορα. Βασικά λόγω του ότι εδώ γράφουνε 2 μέλη του forum τα οποια εκτιμώ και σέβομαι. Και φυσικά ένα trip report για την Κύπρο με ενδιαφέρει περισσότερο από ένα για το Bali, για παράδειγμα (χεχεχε COMPUTERISE με βλέπω να τρώω καντήλια.. :P)

Τα διάβασα με προσοχή τα κείμενα και των 2 σας και κοιτούσα παράλληλα τις φωτό (συν τα σχόλια) ... Και το μονο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι συγκλονισμένος, μα και οργισμένος (όχι με εσάς! ;)) Ποτε δεν μου ξύπνησε ένα trip report τόσα πολλά ανάμικτα αισθήματα. Από αγάπη για τους διωγμένους μέχρι για τους διώκτες.. Αίσχος στους δικούς μας για την απάθεια και δουλοπρέπεια που δείχνουνε εν έτει 2007, αίσχος και για τους κόκκινους γιατί αποδεικνύουνε και πάλι τι "πολιτισμό" έχουνε προσφέρει στην Ευρώπη και τον κόσμο!



Σας ευχαριστώ, aakunz και COMPUTERISE! (on alphabetical order! 8))
:thx:
 
Όντως πολύ καλό τρίπ ριπόρτ!!!Και μπράβο στα παιδιά!Αυτό βέβαια που δέ καταλαβαίνω είναι ΠΩΣ ο ΟΗΕ επανακατασκευάζει το τουρκοκυπριακό κομμάτι,εφόσον δεν αναγνωρίζει,τουλάχιστον,επίσημα το
κρατίδιο! :evil: Δηλαδή και νομικά αυτό ΔΕ στέκει!Ένας παγκόσμιος οργανισμός να ανακατασκευάζει την κλεμμένη γή,για να την εκμεταλλευτούν οι κλέφτες!!! :shock: :evil: :evil: :evil:
Τέλος είναι κρίμα και υποκρισία να γίνονται προσπάθειες για "Ελληνοτουρκική φιλία" και το έτος 2007 να υπάρχουν αυτές οι διαχωριστικές γραμμές στο νησί,που και αύριο να γινόταν μια κίνηση να "φύγουν",σίγουρα θα μείνουν για πολλές 10ετίες χαραγμένες στις καρδιές κάθε Ελληνοκύπριου...
 
@flightnumber

Η απόφαση είναι αμοιβαία, ανήκει στους δύο δημάρχους της Λευκωσίας και μας πάει πίσω στο 1979. Δεν τίθεται θέμα αναγνώρισης κράτους εδώ. Ο ΟΗΕ δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος, αναγνωρίζει πως υπάρχουν δύο κοινότητες που μοιράζονται την ίδια πόλη και που πρέπει να συνυπάρξουν αρμονικά και η πόλη τους πρέπει να διατηρήσει τον ενιαίο χαρακτήρα της. (Οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν καμία σχέση με τους Τούρκους εποίκους που ήρθαν από την Ανατολία και τους οποίους θεωρούν "ξένους" προς αυτούς, όσο τους θεωρούν και οι Ελληνοκύπριοι. Πολλοί Τουρκοκύπριοι μιλούν ελληνικά στο σημείο που νομίζεις ότι σε κοροϊδεύουν και ότι είναι Ελληνοκύπριοι. Ένας από αυτούς ήταν και ο Kâmil που συναντήσαμε στο Büyük Han)

Αυτός είναι και ο λόγος που οι δύο δήμαρχοι της Λευκωσίας συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων της πόλης. Ο λόγος που ξεκίνησε αυτή η συμφωνία ήταν το αποχετευτικό πρόβλημα. Τώρα έχει επεκταθεί και στην αναστήλωση των συνοικιών. Οι μεσαιωνικές οχυρώσεις της Λευκωσίας ανήκουν στη λίστα μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο και αποτελούν ένα πραγματικό επίτευγμα μηχανικής και σχεδιασμού (ρίξτε μία ματιά στο google earth και θα καταλάβετε το γιατί) Ο δήμος Λευκωσίας έχει βραβευτεί για την αναστήλωση των τειχών. Επίσης, τα χρήματα που φτάνουν στο Βορρά, υπόκεινται σε διαρκή έλεγχο από την ΕΕ και ΟΗΕ και προορίζονται κυρίως για τη διατήρηση των άπειρων μνημείων της Κύπρου. Δεν ενισχύεται κάποια οργάνωση ή "κράτος".

UNDP in collaboration with its executive agency UNOPS has been responsible since October 2001 for the implementation of the EU-funded programme Partnership for the Future. Within the programme, the Rehabilitation of Old Nicosia project aims at the revitalisation of the Walled City according to the framework and principles of the Nicosia Master Plan

Δείτε περισσότερα:
http://www.undp-unops-pff.org/News.asp?CiD=97

Η συζήτηση έχει αναπόφευκτα πολιτικές προεκτάσεις γιατί το θέμα είναι ευαίσθητο. Το νόμισμα έχει δύο πλευρές και έχει σημασία το πού βρίσκεσαι και ποια πλευρά βλέπεις. Το ποιός έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το αίσχος στην Κύπρο το γνωρίζουμε. Όλοι όμως κάπου-κάπως-κάποτε έφταιξαν. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να μείνουμε στα του ταξιδιού γιατί έχουμε ακομα να σας πούμε και να σας δείξουμε πολλά.
 
Κι άλλες φωτόγραφίες από τη Λευκωσία

Και συνεχίζουμε, με λίγες ακόμα φωτογραφίες από τη Λευκωσία...

Καθώς περπατούσαμε στην ελεύθερη Λευκωσία, περάσαμε από το κτίριο της Αρχιεπισκοπής, όπου δεσπόζει ο επιβλητικός αδριάντας του Μακαρίου Γ'. Εκεί δίπλα βρίσκεται και το ατμοσφαιρικό ιταλικό εστιατόριο DOMUS. Αν τυχόν πάτε στη Λευκωσία για περισσότερες μέρες, αξίζει να το επισκεφθείτε μόνο και μόνο για την υπέροχη ατμόσφαιρα και τα δωμάτιά του για τα privé δείπνα για ζευγάρια ή παρέες. Φυσικά, εννοείται ότι δεν θα ρίξετε το "Ζανέττο" για φαρφάλες στο Domus... Ώρες ώρες πίστευα ότι το Domus ήταν σκοτεινό για να μη βλέπουμε τι μας σερβίρουν αλλά το φαγητό είναι καταπληκτικό. Εμείς, δεν προλάβαμε να πάμε αυτή τη φορά.

Η εκκλησία των Μαρωνιτών είναι διακοσμημένη με υπέροχα ψηφιδωτά. Εκεί βρήκα και τον συνονόματο μου απόστολο... (ανάμεσα στο Ματθαίο και το Λουκά)

Ο Πύργος Σιακόλλα είναι ένας "παρείσακτος" στην Εντός των Τειχών Λευκωσία. Ένα αισθητικό όνειδος και αρχιτεκτονικό ατόπημα στην καρδιά αυτής της όμορφης πόλης. Η θέα που προσφέρει το παρατηρητήριο "Λήδρα" στον ενδέκατο όροφο ίσως σας κάνει να τον δείτε με άλλο μάτι. Πρέπει να πάρετε το ασανσέρ από την πλαϊνή πλευρά. Στην είσοδο θα δείτε την τεράστια αεροφωτογραφία ολόκληρης της Εντός των Τειχών Λευκωσίας (ελεύθερης και κατεχόμενης) ενώ ανάλογα το τζάμι από το οποίο κοιτάτε, υπάρχουν λεπτομερείς επεξηγήσεις για τα μνημεία που βλέπετε. Είσοδος: £0,50. Στο δωδέκατο όροφο υπάρχει φυλάκιο της Ε.Φ.

Περνώντας στα κατεχόμενα, λίγο πιο κάτω από το πάρκινγκ που αφήσαμε το αυτοκίνητο, βρεθήκαμε στην πίσω αυλή της καθολικής εκκλησίας του Τιμίου Σταυρού. Η Πύλη της Πάφου βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω, κι όμως, για να πάς εκεί πρέπει να οδηγήσεις οκτώ χιλιόμετρα, προκειμένου να περάσεις από το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου. Οι πεζοί μπορούν να περάσουν και από το οδόφραγμα του Λήδρα Παλλάς (περίπου 1 χιλιόμετρο πιο κάτω).

Η συνοικία του Arapahmet έχει αρχίσει να αναστηλώνεται και το έργο φαίνεται πως αποδίδει καρπούς. Η σήμανση των κτιρίων είναι στα Τουρκικά, τα Ελληνικά και τα Αγγλικά, ενώ σε πολλά σημεία υπάρχουν χάρτες που δείχνουν το ακριβές σημείο που βρίσκεστε στο λαβύρινθο της πόλης. Επίσης, εντυπωσιαστήκαμε από πράγματα που δεν θα περίμενες ποτέ να δεις ότι θα επασχολούσαν τους κατοίκους, όπως αυτή η καλόγουστη και πρωτοποριακή εικαστική παρέμβαση σε ένα τοίχο σπιτιού.

Φυσικά, δεν παραλείψαμε να βγάλουμε και τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες, αλλά και να κάνουμε νέες φιλίες. Στην κατεχόμενη Λευκωσία, τα παιδιά παίζουν ακόμα στο δρόμο. Στην ελεύθερη Λευκωσία, υπάρχει το Playstation… τι να βγαίνεις στους δρόμους όταν υπάρχει τέτοια πρόοδος;
 
Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο δρόμος που ενώνει την κατεχόμενη Λευκωσία με την Κερύνεια είναι αυτοκινητόδρομος!! Ναι δεν κάνω πλάκα, είναι ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, πράγμα που εκμηδενίζει την ήδη μικρή απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων. Τα 18 μόλις χιλιόμετρα που χωρίζουν τις δύο πόλεις καλύπτονται εύκολα σε λιγότερο από 15 λεπτά, πράγμα που κάνει την επίσκεψη στην Κερύνεια μια ευχάριστη βόλτα. Εκείνο που μου έκανε τεράστια εντύπωση είναι η πληθώρα διαφημιστικών πινακίδων σε όλο το μήκος της διαδρομής. Μην νομίζετε όμως ότι διαφήμιζαν καταναλωτικά αγαθά. Τεράστιες γιγαντοαφίσες πληροφορούσαν σε Τουρκικά , Αγγλικά αλλά και σε άπταιστα Ελληνικά τους ταξιδιώτες για τις ασύλληπτες ευκαιρίες κέρδους που δίνουν τα δεκάδες casino της κατεχόμενης Κύπρου. Σε μια στιγμή νόμιζα ότι βρισκόμουν στις παρυφές του Las Vegas και όχι της Κερύνειας!! Πράγματι όπως αργότερα διαπιστώσαμε, η Κερύνεια εκτός από το βαρύ τουριστικό πυροβολικό των κατεχομένων είναι και Μέκκα των casino. Κάθε ξενοδοχείο που σέβεται τον εαυτό του έχει το casino του.
Μια ερώτηση-απορία μου έρχεται στο νου, οι Ελληνικές επιγραφές σε ποιους απευθύνονται; Πως συμβιβάζετε άραγε η ανένδοτη πολιτική και οι εθνικιστικές κορώνες με την έμμεση οικονομική ενίσχυση του ψευδοκράτους από τους ίδιους υπερπατριώτες;

Η πόλη, εμένα προσωπικά, μου φάνηκε απλά συμπαθής. Ένα εντυπωσιακά αναστυλωμένο κάστρο δέσποζε δεξιά του πολυδιαφημισμένου λιμανιού με τα κότερα και τις ψαρόβαρκες να δίνουν μια ήρεμη γοητεία στο όλο σκηνικό. Φανταστείτε ένα λιμανάκι σαν αυτό των Χανίων αρκετά μικρότερο βέβαια και κατά την γνώμη μου λιγότερο ατμοσφαιρικό. Δεν λέω ότι δεν ήταν όμορφα αλλά ειλικρινά δεν ήταν κάτι το super. Νομίζω ότι τέτοια γραφικά λιμανάκια έχουμε αρκετά στην Ελλάδα.

Η καλόγουστη ψαροταβέρνα SET-FISH που διαλέξαμε είχε υπέροχη θέα. Ο ιδιοκτήτης ένας συμπαθέστατος Τουρκοκύπριος ήταν εξυπηρετικότατος και το service τυπικά Τουρκικό, δηλαδή καταπληκτικό. Για όσους δεν γνωρίζουν, το service στα Τουρκικά εστιατόρια είναι αξεπέραστο. Δεκάδες σερβιτόροι είναι κυριολεκτικά κρεμασμένοι πάνω σου έτοιμοι να εκπληρώσουν την παραμικρή σου επιθυμία. Το φαγητό κατά κανόνα είναι γευστικότατο και η όλη διαδικασία του γεύματος μια υπέροχη ιεροτελεστία που αξίζει πραγματικά κάποιος να την ζήσει. Με αυτές τις σκέψεις διαλέξαμε για ψήσιμο στα κάρβουνα, τρεις μεγαλόσωμες τσιπούρες και μια εντυπωσιακή σουπιά. Η φρεσκοκομμένη σαλάτα βέβαια ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Όλα αυτά συνοδεύτηκαν με ένα γευστικότατο τουρκικό λευκό sauvignon. Μιλάμε για γευστική πανδαισία! Το επιδόρπιο ήταν μπακλαβαδάκια και ένας έξοχος σιμιγδαλένιος χαλβάς. Περιττό να αναφέρω ότι φύγαμε σκασμένοι. Στο δια ταύτα τώρα. Καταρχήν να διευκρινίσω ότι επίσημο νόμισμα του ψευδοκράτους είναι η Τουρκική λίρα αλλά ο ιδιοκτήτης, μας διαβεβαίωσε ότι μπορούμε να πληρώσουμε είτε σε euro είτε σε Κυπριακές λίρες. Πόσο μπροστά είναι οι φίλοι μας ! Αυτό σημαίνει παγκοσμιοποίηση. Ποτέ τα λεφτά δεν είχαν πατρίδα! Για όλα αυτά λοιπόν, πληρώσαμε περίπου 80euros, ποσό λογικότατο για τα Ελληνικά δεδομένα αλλά εξόχως τσιμπιμένο για τα δεδομένα του ψευδοκράτους.
Συμπέρασμα, μην πιστεύετε ότι λένε, οι τιμές στο ψευδοκράτος ασφαλώς και δεν είναι εξευτελιστικές όπως και ασφαλώς οι άνθρωποι εκεί δεν λιμοκτονούν.
Μετά από ένα τέτοιο λουκούλιο γεύμα θελήσαμε να συνδιάσουμε την απόλαυση ενός καφέ με την χαρά του χουζουρέματος σε ένα από τα ηλιόλουστα παραλιακά καφέ του λιμανιού. Το χουζούρεμα super o καφές όμως…. Τα όνειρά μου για ένα παραδοσιακό πολλά βαρύ βρασμένο στη χόβολη έγιναν εφιάλτης κατεβάζοντας την πρώτη γουλιά. Τι να κάνουμε δεν μπορεί να τα έχουμε κι όλα! Αυτό το κατάλαβα και περίπου ¾ αργότερα όταν βρέθηκα μπροστά στην κλειστή πόρτα του κάστρου. Δυστυχώς το χουζούρεμα μάς στοίχισε την επίσκεψη στο εντυπωσιακό κάστρο της πόλης. Γεμάτοι νεύρα για την απώλεια της επίσκεψης ακολουθήσαμε στην τύχη ένα από τα στενά δρομάκια γύρω από το κάστρο και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εντυπωσιακό κουρείο, όπου με την ανοχή των συνοδοιπόρων μου απόλαυσα ένα παραδοσιακό ξύρισμα από τα άξια χέρια του ιδιοκτήτη. Εμπειρίες αγαπητοί μου, εμπειρίες! Η ώρα είχε περάσει, ο ήλιος βασίλευε και εμείς έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.

https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10479
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10474
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10470
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10471
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10472
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10473
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10469

H Κερύνεια ζει χάρη στα casino και τον τουρισμό. Σαν πόλη, αν εξαιρέσεις το γραφικό λιμανάκι με το κάστρο και 2-3 πεζόδρομους, δεν λέει δυστυχώς τίποτε. Δεν είχαμε βέβαια την ευκαιρία να επισκεφτούμε τις παραλίες που ενδεχομένως να είναι εντυπωσιακές αλλά γενικά όπως και η Λευκωσία, αποπνέει μια τουρκική επαρχιώτικη μιζέρια. Η πόλη πίσω από τις αστραφτερές προσόψεις των λίγων κιτσάτων ξενοδοχείων είναι γεμάτη χωμάτινους μαχαλάδες και οι άνθρωποι ζουν σίγουρα μια ζωή φτωχική, στερημένη. Δυστυχώς είναι προφανές, ότι ο κοσμοπολίτικος αέρας της άλλοτε ακμάζουσας Κερύνειας έχει προ πολλού χαθεί. Από την άλλη όμως οι άνθρωποι είναι φιλικότατοι και δεν δείχνουν να έχουν πρόβλημα με τους Έλληνες. Δεν αισθάνεσαι κανένα φόβο περπατώντας στα κατεχόμενα, παράπονο ίσως, πίκρα σίγουρα, αλλά ο τόπος σού είναι τόσο οικία γνώριμος που νομίζεις ότι ποτέ δεν πέρασες απέναντι. Ξένους τουρίστες δεν είδαμε παρά ελάχιστους και αυτούς μόνο στη Λευκωσία. Το εμπάργκο λοιπόν φαίνεται πως δουλεύει καλά μια που ουσιαστικά οι μόνοι που συμπαραστέκονται στο ψευδοκράτος είναι οι Τούρκοι. Αντίθετα αρκετές χιλιάδες Τούρκοι εκμεταλλεύονται τις προνομιακές επιδοτούμενες τιμές των αεροπορικών εταιριών και ξεφεύγουν από την καθημερινότητα ζώντας τον μύθο τους στα ντόπια casino και τις παραλίες των κατεχομένων. Κοντά τους, πολλοί Ελληνοκύπριοι δεν διστάζουν να περάσουν τα σύνορα ,ζητώντας κι αυτοί μια βραδιά διασκέδασης μακριά από τα προβλήματά τους. Στάση ζωής είναι αυτή, δικαίωμα τους, δεν μπορώ να τους κρίνω αλλά όλα έχουν και ένα όριο. Καλύτερα όμως να σταματήσω τις αμαρτωλές σκέψεις εδώ.

https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10468
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10478
https://www.airliners.gr/community/album ... c_id=10476

To "καλό ταξίδι" που είδα σε άπταιστα Ελληνικά σε μια διαφημιστική αφίσα ενός casino με προσγείωσε στην Ελληνοκυπριακή πραγματικότητα. Το χαμάμ στην ελευθερη Λευκωσία μας περίμενε. Αλλά την συνέχεια θα σας την πει ο πρύτανης των αεροπορικών εισιτηρίων aakunz!!
 
Top