aakunz
Concorde-Class-Member
- Εγγραφή
- 27/09/2003
- Μηνύματα
- 4.250
- Likes
- 2.572
- Αγαπημένη αεροπορική εταιρεία (ICAO Code)
- GRL
- Πλησιέστερο αεροδρόμιο (ICAO Code)
- LGKC
. Ένα σχόλιο για την αθλιότητα του καφέ στην Κερύνεια: Ο δικός μου ήταν καπουτσίνο και ήταν ό,τι πιο αισχρό είχα πιει στη ζωή μου. Χειρότερος και από τον συσκευασμένο σε φακελλάκια.
Επίσης: σε παγκόσμια πρώτη μετάδοση: το "ψευδο-ξύρισμα" του Computerise.
Η 17η Μαρτίου δεν ήταν μία συνηθισμένη μέρα. Το ένα highlight διαδεχόταν το άλλο, σε σημείο που αναρωτιόμασταν τι άλλο θα βλέπαμε εκείνη την ημέρα.
Κατά την πρωινή μας βόλτα στην εντός των τειχών ελεύθερη Λευκωσία, είχαμε περάσει από τη συνοικία Ömeriye όπου και βρίσκεται το ομώνυμο τζαμί. Το τζαμί το θυμάμαι από τότε που ζούσα στην Κύπρο και ήξερα ότι εκεί κοντά υπήρχε ένα παλιό οθωμανικό χαμάμ, το οποίο ήταν σε πανάθλια κατάσταση (κυπριακά: χαλαμάντουρο). Προς μεγάλη μας έκπληξη, το χαμάμ είχε ανακαινιστεί στα πλαίσια του προγράμματος της ΕΕ και έτσι, αποφασίσαμε να πάμε εκεί, αφού επιστρέφαμε από τα κατεχόμενα. Όντως, φτάσαμε στο πάρκινγκ που βρίσκεται πάνω σε έναν από τους προμαχώνες των μεσαιωνικών οχυρώσεων και κατευθυνθήκαμε προς την οδό Τρικούπη, όπου βρίσκεται η πλατεία Τυλληρίας, όπου και το τζαμί και το Ömeriye Hamamı.
Κατεβήκαμε τα σκαλιά και μπήκαμε στην πρώτη θολωτή αίθουσα όπου υπήρχε ένα εντυπωσιακό μπαρ με κεριά και τσαγιέρες με ζεστό τσάι. Η αίθουσα αυτή ονομάζεται Camekân (τζαμεκιάν) Στον ίδιο χώρο υπήρχαν privé χώροι με μαξιλάρια και κουρτίνες καθώς και παραβάν πίσω από τα οποία γινόταν το μασάζ. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι παρά το ότι έχω πάει πολλές φορές στην Πόλη, δεν είχα τη διάθεση να πάω σε ένα χαμάμ. Τώρα όμως δεν είχα λόγο να μην το κάνω, αφού θα ήμουν μαζί με δύο ορκισμένους μανιακούς του Çağaloğlu και του Çemberlitaş στην Πόλη.
Αφού μας έφεραν τη λεκάνη με τις πετσέτες, εμφιαλωμένο νερό, σφουγγάρι για την απολέπιση, παντόφλες και ένα μεταλλικό σκεύος για να ρίχνουμε νερό γδυθήκαμε, και με αδαμιαία περιβολή (ψέμματα, εγώ φορούσα ρολόι), πήραμε τις πετσέτες και μπήκαμε στο κυρίως χαμάμ, δηλαδή το ζεστό δωμάτιο ή hararet (χαρααρέτ). Στην Τουρκία, σου δίνουν ένα κομμάτι υφάσματος που μοιάζει με τραπεζομάντηλο και ονομάζεται peştamal, για να το φορέσεις γύρω από τη μέση σου. Εδώ πάλι δε μας έδωσαν κάτι ανάλογο. Η ατμόσφαιρα υγρή και ζεστή αλλά παρατηρήσαμε ότι οι κάποιοι από τους υπόλοιπους άρρενες που βρίσκονταν στην αίθουσα φορούσαν ένα είδος εσωρουχου-στρινγκ μίας χρήσης που κάλυπτε ένα συγκεκριμένο μέρος της ανατομίας μας. Τότε θυμήθηκα ότι το είχα δει συσκευασμένο μαζί με τις πετσέτες, οπότε, ο Computerise πήγε έξω και τα έφερε για να τα φορέσουμε. Σας παραθέτω φωτογραφία του φετίχ εσώρουχου. Η χρήση ήταν προαιρετική. Το μέγεθος ήταν ενιαίο για όλους, πράγμα που δημιούργησε μία πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, μια και ζυγίζω περίπου 40 κιλά παραπάνω από τον Computerise και το στρινγκ μου δε με έκανε και τόσο σέξυ. Δε σας παραθέτω φωτογραφία με το στρινγκ για δύο λόγους: α)γιατί είχε πολύ ατμό και θολωνε ο φακός της μηχανής και β) γιατί φοβάμαι μη μας ματιάσουν oι κυρίες του φόρουμ. Καθήσαμε μέσα για περίπου μία ώρα. Ο Computerise και ο Σπύρος έκαναν και ένα μασάζ από το μασσέρ του χαμάμ ενώ εγώ κάθησα μέσα στο hararet για λίγο παραπάνω και μετά βγήκα στο soğukluk (σοουκλούκ), το ενδιάμεσο δωμάτιο, ανάμεσα στο camekân και το hararet, όπου η υπέροχη ατμόσφαιρα και η μουσική μου προσέφεραν την πολυπόθητη χαλάρωση που μου χρειαζόταν μετά από τη σούπερ εκδρομή σε ολόκληρη τη μεσαιωνική Λευκωσία και τα κατεχόμενα. Η επίσκεψη στο χαμάμ, τελειώνει με ένα φλιτζάνι τσάι στο υπέροχα διακοσμημένο μπαρ του camekân, κάτω από τον εντυπωσιακό πολυέλαιο του θόλου. Το Ömeriye Hamam ήταν μία υπέροχη εμπειρία και σας συνιστώ να πάτε χωρίς δεύτερη σκέψη και ενδιασμούς. Προσέξτε μόνο γιατί υπάρχουν ξεχωριστές μέρες για άνδρες, για γυναίκες και για ζευγάρια. Τις Δευτέρες γίνονται και ξεναγήσεις. H είσοδος στο χαμάμ κοστίζει £10 και στην τιμή συμπεριλαμβάνονται δύο πετσέτες, εμφιαλωμένο νερό, φυτικός σπόγγος, παντόφλες, το μεταλλικό σκεύος για το ξέβγαλμα και φυσικά το string!!! Το απλό μασάζ των 20' κοστίζει άλλες £12.
Η μέρα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα. Με μία υπέροχη αίσθηση, βγήκαμε έξω και πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για το night out μας. Το βράδυ συναντηθήκαμε με μία παλιά μου συμφοιτήτρια, την Άντρη και τον φίλο της τον Κωνσταντίνο και πήγαμε σε μία ακόμα κυπριακή ταβέρνα στο σούπερ προάστιο της Λευκωσίας, την Έγκωμη. Εκεί βρίσκονταν εκτός των άλλων, εξέχουσες προσωπικότητες της κυπριακής πολιτικής ζωής καθώς και ένας πρώην έλληνας υπουργός εξωτερικών. Το φαγητό ήταν μέτριο σε σχέση με το λουκούλειο γεύμα του Ζανέττου. Μετά αποφασίσαμε να πάμε για ποτό. Αφού κάναμε ένα πέρασμα από το trendy μπαρ Fusion, πίσω από το Ömeriye Hamam όπου και συναντήσαμε ένα τύπο που είχαμε γνωρίσει στο αεροπλάνο και πολλές εντυπωσιακές και πληθωρικές εκπροσώπους του ασθενούς φύλου. Αποφασίσαμε να πάμε λίγο πιο κάτω όπου βρισκόταν το Οκτάνα, παλιό φοιτητικό στέκι και ένα από τα αγαπημένα του seven4seven. Στο υπόγειο έχει ανοίξει το Uqbar, ένα μπαρ με πολύ καλή lounge και χορευτική μουσική αλλά εντελώς ανατολίτικη ατμόσφαιρα με καναπέδες και ναργιλέδες (ποιος είπε ότι αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται; )
Μέσα στην περιπέτεια, το glitz και το glamour το Σαββατό μας, δεν είχαμε κανένα παράπονο. Κατά τις 2:30 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Ακολουθούσε η τελευταία ημέρα της ταξιδιωτικής υπερπαραγωγής μας που παρέπεμπε περισσότερο σε road movie…
Επίσης: σε παγκόσμια πρώτη μετάδοση: το "ψευδο-ξύρισμα" του Computerise.
Η 17η Μαρτίου δεν ήταν μία συνηθισμένη μέρα. Το ένα highlight διαδεχόταν το άλλο, σε σημείο που αναρωτιόμασταν τι άλλο θα βλέπαμε εκείνη την ημέρα.
Κατά την πρωινή μας βόλτα στην εντός των τειχών ελεύθερη Λευκωσία, είχαμε περάσει από τη συνοικία Ömeriye όπου και βρίσκεται το ομώνυμο τζαμί. Το τζαμί το θυμάμαι από τότε που ζούσα στην Κύπρο και ήξερα ότι εκεί κοντά υπήρχε ένα παλιό οθωμανικό χαμάμ, το οποίο ήταν σε πανάθλια κατάσταση (κυπριακά: χαλαμάντουρο). Προς μεγάλη μας έκπληξη, το χαμάμ είχε ανακαινιστεί στα πλαίσια του προγράμματος της ΕΕ και έτσι, αποφασίσαμε να πάμε εκεί, αφού επιστρέφαμε από τα κατεχόμενα. Όντως, φτάσαμε στο πάρκινγκ που βρίσκεται πάνω σε έναν από τους προμαχώνες των μεσαιωνικών οχυρώσεων και κατευθυνθήκαμε προς την οδό Τρικούπη, όπου βρίσκεται η πλατεία Τυλληρίας, όπου και το τζαμί και το Ömeriye Hamamı.
Κατεβήκαμε τα σκαλιά και μπήκαμε στην πρώτη θολωτή αίθουσα όπου υπήρχε ένα εντυπωσιακό μπαρ με κεριά και τσαγιέρες με ζεστό τσάι. Η αίθουσα αυτή ονομάζεται Camekân (τζαμεκιάν) Στον ίδιο χώρο υπήρχαν privé χώροι με μαξιλάρια και κουρτίνες καθώς και παραβάν πίσω από τα οποία γινόταν το μασάζ. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι παρά το ότι έχω πάει πολλές φορές στην Πόλη, δεν είχα τη διάθεση να πάω σε ένα χαμάμ. Τώρα όμως δεν είχα λόγο να μην το κάνω, αφού θα ήμουν μαζί με δύο ορκισμένους μανιακούς του Çağaloğlu και του Çemberlitaş στην Πόλη.
Αφού μας έφεραν τη λεκάνη με τις πετσέτες, εμφιαλωμένο νερό, σφουγγάρι για την απολέπιση, παντόφλες και ένα μεταλλικό σκεύος για να ρίχνουμε νερό γδυθήκαμε, και με αδαμιαία περιβολή (ψέμματα, εγώ φορούσα ρολόι), πήραμε τις πετσέτες και μπήκαμε στο κυρίως χαμάμ, δηλαδή το ζεστό δωμάτιο ή hararet (χαρααρέτ). Στην Τουρκία, σου δίνουν ένα κομμάτι υφάσματος που μοιάζει με τραπεζομάντηλο και ονομάζεται peştamal, για να το φορέσεις γύρω από τη μέση σου. Εδώ πάλι δε μας έδωσαν κάτι ανάλογο. Η ατμόσφαιρα υγρή και ζεστή αλλά παρατηρήσαμε ότι οι κάποιοι από τους υπόλοιπους άρρενες που βρίσκονταν στην αίθουσα φορούσαν ένα είδος εσωρουχου-στρινγκ μίας χρήσης που κάλυπτε ένα συγκεκριμένο μέρος της ανατομίας μας. Τότε θυμήθηκα ότι το είχα δει συσκευασμένο μαζί με τις πετσέτες, οπότε, ο Computerise πήγε έξω και τα έφερε για να τα φορέσουμε. Σας παραθέτω φωτογραφία του φετίχ εσώρουχου. Η χρήση ήταν προαιρετική. Το μέγεθος ήταν ενιαίο για όλους, πράγμα που δημιούργησε μία πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, μια και ζυγίζω περίπου 40 κιλά παραπάνω από τον Computerise και το στρινγκ μου δε με έκανε και τόσο σέξυ. Δε σας παραθέτω φωτογραφία με το στρινγκ για δύο λόγους: α)γιατί είχε πολύ ατμό και θολωνε ο φακός της μηχανής και β) γιατί φοβάμαι μη μας ματιάσουν oι κυρίες του φόρουμ. Καθήσαμε μέσα για περίπου μία ώρα. Ο Computerise και ο Σπύρος έκαναν και ένα μασάζ από το μασσέρ του χαμάμ ενώ εγώ κάθησα μέσα στο hararet για λίγο παραπάνω και μετά βγήκα στο soğukluk (σοουκλούκ), το ενδιάμεσο δωμάτιο, ανάμεσα στο camekân και το hararet, όπου η υπέροχη ατμόσφαιρα και η μουσική μου προσέφεραν την πολυπόθητη χαλάρωση που μου χρειαζόταν μετά από τη σούπερ εκδρομή σε ολόκληρη τη μεσαιωνική Λευκωσία και τα κατεχόμενα. Η επίσκεψη στο χαμάμ, τελειώνει με ένα φλιτζάνι τσάι στο υπέροχα διακοσμημένο μπαρ του camekân, κάτω από τον εντυπωσιακό πολυέλαιο του θόλου. Το Ömeriye Hamam ήταν μία υπέροχη εμπειρία και σας συνιστώ να πάτε χωρίς δεύτερη σκέψη και ενδιασμούς. Προσέξτε μόνο γιατί υπάρχουν ξεχωριστές μέρες για άνδρες, για γυναίκες και για ζευγάρια. Τις Δευτέρες γίνονται και ξεναγήσεις. H είσοδος στο χαμάμ κοστίζει £10 και στην τιμή συμπεριλαμβάνονται δύο πετσέτες, εμφιαλωμένο νερό, φυτικός σπόγγος, παντόφλες, το μεταλλικό σκεύος για το ξέβγαλμα και φυσικά το string!!! Το απλό μασάζ των 20' κοστίζει άλλες £12.
Η μέρα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα. Με μία υπέροχη αίσθηση, βγήκαμε έξω και πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για το night out μας. Το βράδυ συναντηθήκαμε με μία παλιά μου συμφοιτήτρια, την Άντρη και τον φίλο της τον Κωνσταντίνο και πήγαμε σε μία ακόμα κυπριακή ταβέρνα στο σούπερ προάστιο της Λευκωσίας, την Έγκωμη. Εκεί βρίσκονταν εκτός των άλλων, εξέχουσες προσωπικότητες της κυπριακής πολιτικής ζωής καθώς και ένας πρώην έλληνας υπουργός εξωτερικών. Το φαγητό ήταν μέτριο σε σχέση με το λουκούλειο γεύμα του Ζανέττου. Μετά αποφασίσαμε να πάμε για ποτό. Αφού κάναμε ένα πέρασμα από το trendy μπαρ Fusion, πίσω από το Ömeriye Hamam όπου και συναντήσαμε ένα τύπο που είχαμε γνωρίσει στο αεροπλάνο και πολλές εντυπωσιακές και πληθωρικές εκπροσώπους του ασθενούς φύλου. Αποφασίσαμε να πάμε λίγο πιο κάτω όπου βρισκόταν το Οκτάνα, παλιό φοιτητικό στέκι και ένα από τα αγαπημένα του seven4seven. Στο υπόγειο έχει ανοίξει το Uqbar, ένα μπαρ με πολύ καλή lounge και χορευτική μουσική αλλά εντελώς ανατολίτικη ατμόσφαιρα με καναπέδες και ναργιλέδες (ποιος είπε ότι αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται; )
Μέσα στην περιπέτεια, το glitz και το glamour το Σαββατό μας, δεν είχαμε κανένα παράπονο. Κατά τις 2:30 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Ακολουθούσε η τελευταία ημέρα της ταξιδιωτικής υπερπαραγωγής μας που παρέπεμπε περισσότερο σε road movie…
Μιλαμε για πολλες λιρες στο μαγαζακι με τα απιστευτα cocktails και τις φοβεροτερες κρεπες στη Μεσογειο! Αχ, τι μου θυμισες... 
