Ο κάπταιν Nieto είναι κυβερνήτης στην Iberia. Ο αδερφός του, συγκυβερνήτης. Η πτήση μας για Αθήνα, λοιπόν, ήταν...οικογενειακή τους υπόθεση.
ΙΒ3882, MAD 18:30 - ATH 23:00, Α320 EC-HAG (το πιο...τρυφερό νηολόγιο που έχω πετάξει) seat 12A&C
Στο gate M37 του terminal 4S φτάσαμε μετά από μια τεράστια διαδρομή, για την οποία σας προϊδέασα νωρίτερα. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του νέου αεροσταθμού, τελικά, είναι μάλλον το μέγεθος της κάθε φυσούνας, οι οποίες έχουν σχήμα Π. Η
σχετική φωτογραφία του BlindGείναι απολύτως ενδεικτική.
Σαν βγήκα στον πηγαιμό για τη φυσούνα, λοιπόν, δε φανταζόμουν ότι ήταν τόσο μακρύς ο δρόμος. Αλλά επειδή μπήκα μακράν τελευταίος και στη διαδρομή δεν είδα άνθρωπο, για λίγο νόμισα ότι οι υπόλοιποι είχαν εξαϋλωθεί στο δρόμο.
Μια υποψία επιβάτηφαινόταν μόνο όταν έφτασα στο αεροπλάνο.
Το πλήρωμα ήταν εκεί να μας προϋπαντήσει. Μπαίνοντας στο -HAG κανείς δε μας προσέφερε ένα ζεστό χαγκ. Μόνο χαμόγελα και οδηγίες για να βρούμε τη θέση μας.
Οι 120 ενωμένοι επιβάτες κι εγώ μαζί τους είχαμε μπει, καθίσαμε και τακτοποιήσαμε άνετα χειραποσκευές, τσάντες, ψώνια, μπουφάν και άλλα πολλά. Κάτι τέτοιες ώρες εκτιμάς τα μεγάλα ντουλαπάκια της Airbus, ιδίως όταν μπαίνεις τελευταίος.
Στο σημείο αυτό, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τις ανακοινώσεις σε ένα μίγμα ισπανικών και αγγλικών, που και πάλι σαν ισπανικά φαίνονταν. Για να μη μείνουμε παραπονεμένοι, μετά το push-back τα ακούσαμε και από ηχογραφημένο μήνυμα στα ελληνικά, τροχοδρομώντας για τον 15L.
Δεκαεπτά λεπτά αργότερα, στις 18:50 τοπική, ο άνεμος έπνεε στους 9 κόμβους από 160, η νέφωση broken στα 4000 και η θερμοκρασία εδάφους στους 13 βαθμούς Κελσίου. Οι κάτι παραπάνω από 63,3 τόνοι μας (είχαμε πάρει μερικά κιλά σε σχέση με το ATH-BCN) έπρεπε να φτάσουν τους 149 κόμβους και οι δύο CFM56 ανέλαβαν να μας αποκολλήσουν από τον 15L.
Στην πορεία μας για τη Βαλένθια, έξω είχε αρχίσει να νυχτώνει και, επειδή δεν ξέρω ισπανικά για να διαβάσω την
(καθημερινή 
) εφημερίδα της Iberia, έβρισκα ενδιαφέρον σε μικρές λεπτομέρειες, όπως
τα static dischargers του Α320.
Λίγο μετά άρχισε και το bar service και άρχισα να τα πίνω (με χυμό ανανά) για να ξεχάσω ότι γυρίζαμε...
Ο δίσκοςείχε προσγειωθεί στο τραπεζάκι μου λίγο νωρίτερα. Αυτή τη φορά, τα σκεύη ήταν καθαρά και το περιεχόμενο περισσότερο βρώσιμο, αλλά το παγωμένο ψωμάκι σταθερή αξία. Το κοτόπουλο με τη σως χίλιες και μία πράσινες νύχτες, συγγνώμη πιπεριές, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά τρωγόταν και η σαλάτα δε διεκδικούσε gourmet δάφνες. Το πιο ενδιαφέρον πιάτο ήταν μάλλον η μους κρέμα-λεμόνι με καραμέλα και κομματάκια σοκολάτας.
Φάγαμε λοιπόν, χωνεύαμε και πετούσαμε πάνω από θάλασσα. Ήταν και νύχτα. Για να μας κινήσει, λοιπόν, το ενδιαφέρον, η κυρία ηγουμένη πήρε το καροτσάκι της και βγήκε για τις πωλήσεις. Μάλλον ο χυμός ανανά με χτύπησε λίγο και την έβλεπα...κάπως
περίεργα. Ίσως να έφταιγε και ο πολύς Πικάσο...
Η Iberia έχει αποκτήσει πρόσφατα νέες στολές για τα πληρώματά της. Πέρα από αυτή της προϊσταμένης, βέβαια, οι στολές των υπολοίπων ήταν πολύ συνηθισμένες. Euroblue και eurowhite, όπως και στις περισσότερες εταιρίες του πλανήτη. Δε βλέπω φαντασία και ανησυχώ...
1390 ναυτικά μίλια «γράψαμε» μέχρι να φτάσουμε στο νοτιοανατολικό hub μας, πετώντας πάνω από Βαλεαρίδες και Σικελία, σε χρόνο μόλις 2:50'. Είχαμε strong tail wind, όπως μου είπε ο αδελφός Nieto.
Στις 22:40, υπό συνθήκες καβοκέι και 9 βαθμούς Κελσίου, προσγειωνόμασταν στον 03L. Λίγο αργότερα παρκάραμε στο remote B31 και -όπως ορίζει το αεροπορικό savoir vivre- αποχαιρετήσαμε θερμά τον κύριο κυβερνήτη. Σοβαρός και με απόλυτο αέρα επαγγελματισμού, απέπνεε τουλάχιστον εμπιστοσύνη. Αλλά πλέον είχε έρθει η ώρα και εκείνος και το πλήρωμά του να ξεκουραστούν στην Αθήνα κι εμείς να επιστρέψουμε στα καθήκοντά μας. Ομαλή προσγείωση στο hub, δύσκολη προσγείωση στην καθημερινότητα.
________________________________________________
Iberia: η τελευταία πτήση (MAD-ATH)...
Άνεση:
3/5 (στη σειρά 12 που δε χρησιμοποιείται για Business, το seat pitch είναι απλώς μέτριο)
Catering:
3/5 (τρωγόταν. Καλή επιλογή αναψυκτικών/ποτών)
On-time performance:
5/5 (Άφιξη 15 λεπτά πριν το προγραμματισμένο!)
IFE:
-/- (όπως και στο σκέλος ATH-BCN, αποφάσισαν να μην αξιοποιήσουν το IFE του Α320. Αναρωτιέμαι σε ποιες πτήσεις το ενεργοποιούν...
)
Κατάσταση καμπίνας αεροσκάφους:
4/5 (καθαρό και σε καλή κατάσταση)
Πλήρωμα καμπίνας:
3+/5 (ισχύουν ακριβώς τα ίδια με το ATH-BCN. Κανένα παράπονο, αλλά και τίποτε το ιδιαίτερο γενικώς)
e-υπηρεσίες:
2/5 (ισχύουν τα ίδια με το σκέλος MAD-BCN)
_______________________________________________
...και η τελική κρίση
Η Iberia είναι μια εταιρία μάλλον άχρωμη. Εκπλήξεις δεν είδα, ούτε αρνητικές, αλλά ούτε και θετικές. Οι πτήσεις απλώς διεκπεραιώθηκαν αξιοπρεπώς.
Δύο σημεία όμως μου έκαναν εντύπωση. Πρώτον, οι κυβερνήτες. Σοβαροί επαγγελματίες, αλλά και με σεβασμό προς τον enthusiast επιβάτη. Πληροφοριακοί και φιλικοί.
Και δεύτερον, μια φράση που συνόδευε την ανακοίνωση της άφιξης στον κάθε προορισμό μας.
"Thank you for sharing the sky with us" έλεγαν στην Iberia, φανερώνοντας πως, ακόμη και σε μια φαινομενικά αδιάφορη εταιρία, κατά βάθος κάπου υπάρχει ψυχή...
