-Μα τι έγινε; ρώτησα τη διπλανή μου, έχοντας ξυπνήσει από τον ελαφρύ ύπνο που απολάμβανα στο άνετο καθισμά μου
-Μια κοπέλα λιποθύμησε στην τουαλέτα και προσπαθούν να τη συνεφέρουν. Απάντησε η Γεωργία, που καθόταν δίπλα μου.
-Μια φορά με πήρε κι εμένα ο ύπνος κι έχασα τη δράση! σκέφτηκα.
Είχε προηγηθεί μία καθυστερημένη επιβίβαση, μία καθυστερημένη αναχωρηση (45') λόγω του μεγάλου όγκου αποσκευών, μία αναμονή αρκετής ώρας για τις βραδυνές αναχωρήσεις προς Μέση Ανατολή και ένα rotation διάρκειας 35 δευτερολέπτων από τον 27R. Λόγω των συγκυριών “Καθαροδευτέρα+Υποτιμημένη Λίρα= της Πόπης στην Oxford Street” οι Έλληνες επέστρεφαν φορτωμένοι με τα ψώνια τους. Αν υποθέσουμε ότι η BA εφήρμοσε την πολιτική της περί αποσκευών (χρέωση για τη δεύτερη βαλίτσα), λογικά θα πρέπει να έβγαλε πολλά λεφτά από το εν λόγω δρομολόγιο.
Ακολούθησε σερβίρισμα του δείπνου, που περιελάμβανε -εκτός των άλλων- ψάρι με λαχανικά για κυρίως και ρυζόγαλο για επιδόρπιο. Η παγερά αδιάφορη ταινία και το βαρετό “high life” του Μάρτη, με έστειλαν νομοτελειακά στην αγκαλιά του Μορφέα, κάτι το οποίο πολύ σπάνια κάνω (2η φορά στις τόσες πτήσεις που έχω πάρει). Η εντυπωσιακότατη ελληνίδα αεροσυνοδός μας εξέπληξε θετικότατα με το αίσθημα οικειότητας που σου δημιουργεί το να βρίσκεις Έλληνα στο πλήρωμα μιας ξένης εταιρείας, το χαμογελαστό πρόσωπο και την άψογη συμπεριφορά. Συν τοις άλλοις, μαζί με τον καταπληκτικό CSD της πτήσης, δημιουργούσαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα υψηλού επιπέδου σέρβις, σε μία packed πτήση και αναπόδραστα σε έβαζαν στο παιχνίδι της σύγκρισης με άλλες ελληνικές και μη εταιρείες. Μπροστά σε ένα τέτοιο πλήρωμα, ίσως καμία άλλη ευρωπαϊκή εταιρεία δεν θα είχε ελπίδες να θεωρηθεί καλύτερη σε ευρωπαϊκό δρομολόγιο. Προσωπικά πιστεύω ότι ξεπέρασαν ακόμα και τo πλήρωμα της GL781, στην πτήση της 15ης Σεπτεμβρίου 2006, την καλύτερη μέχρι τώρα πτητική εμπειρία που είχα.
Η μικρή επιβάτις είχε καταρρεύσει στην τουαλέτα, ίσως λόγω της κούρασης, του περασμένου της ώρας, του ανελέητου shopping με τη μαμά της στην Oxford Street ή την υπερβολική κατανάλωση fish & chips. Το πλήρωμα αντιμετώπισε με ψυχραιμία και επαγγελματισμό το περιστατικό, φέρνοντας την απαραίτητη φιάλη οξυγόνου, θερμόμετρο και με παραινέσεις προσπαθούσε να ελέγξει τη σοβαρότητα της κατάστασής της και το πώς ανταποκρινόταν σε αυτές. Για όλο το υπόλοιπο της πτήσης, ένα μέλος του πληρώματος στεκόταν δίπλα της για να την καθησυχάζει και να την παρακολουθεί. Για την ιστορία, όλα εξελίχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο για τη μικρή συνεπιβάτιδα.
Δεν είδα αν περίμενε ασθενοφόρο μετά την καθυστερημένη προσγείωσή μας στον 21R, είδα όμως τον τρόπο με τον οποίο ένα καταπληκτικό πλήρωμα αντιμετώπισε μία δυσάρεστη κατάσταση εν πτήσει. Ίσως βλέπουν πολλά τέτοια περιστατικά κάθε εβδομάδα και να είναι κάτι πολύ συνηθισμένο για τα πληρώματα, εγώ πάντως ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την αντιμετώπιση και τον επαγγελματισμό που έδειξαν. Κάτι τέτοια περιστατικά εγείρουν ερωτήματα για το τι μετράει τελικά σε ένα πλήρωμα. Κάποιοι μιλούν απαξιωτικά για το επάγγελμα του ΙΣΦ, ενώ κάποιοι άλλοι πέφτουμε στην παγίδα να κρίνουμε τα πληρώματα από το πόσο καλά αγγλικά μιλούν, πόσο περιποιημένα δείχνουν ή πώς συμπεριφέρονται, καταλήγοντας σε εσφαλμένες εντυπώσεις. Ένα εμφανίσιμο πλήρωμα δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι καλό, ούτε το αντίθετο, Αλλά μάλλον δεν είμαστε οι μόνοι που καταλήγουμε σε τέτοια συμπεράσματα και η δική μας κρίση μάλλον έχει μικρή σημασία, τη στιγμή που κάποιες εταιρείες ιεραρχούν τα κριτήρια πρόσληψης με διαφορετική προτεραιότητα. Πραγματικά δε θα ήθελα να μου συμβεί κάτι και να έχω ένα άχρηστο-ανίκανο, πλην όμως εμφανίσιμο και ευγενικό πλήρωμα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Ομολογώ λοιπόν ότι έμεινα κατενθουσιασμένος από τις δύο αυτές πτήσεις με τη BA και μάλλον θα τη θεωρήσω πρώτη επιλογή στο μέλλον, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, καθώς η BA μας έχει συνηθήσει σε ασυνήθιστα υψηλές τιμές, ειδικά όταν κλείνεις εισιτήριο βραχυπρόθεσμα.
(ναι ναι, είναι ερώτημα-παγίδα 
)
