Re: New York, New York....Directors Cut !
Μετά την απαραίτητη διακοπή για κατάνυξη και πνευματική ανύψωση, επιστρέφουμε για λίγη...
ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗ
ΠΡΟΣΟΧΗ !!! Ακολουθούν σκληρές σκηνές ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗΣ και Bussines Class.
Οι έχοντες ευαίσθητα στομάχια να αποχωρήσουν ή να συνεχίσουν το διάβασμα με δική τους ευθύνη. Γονική συναίνεση απαραίτητη.
Η τελευταία ημέρα παραμονής στη Νέα Υόρκη, ξημέρωσε συννεφιασμένη, συμβαδίζοντας με τη διάθεσή μου. Αν και είχα σκοπό να πάω για spotting στο KLGA, ο καιρός είχε άλλα σχέδια οπότε έκανα μια τελευταία μεγάλη βόλτα στην πόλη. Starbucks για πρωίνό και internet και μετρό για την 14th Street όπου βρίσκεται η είσοδος του
High Line Park. Πρόκειται για μια εγκαταλελημένη,
υπερυψωμένη γραμμή τρένου, που εξυπηρετούσε το λιμάνι και την εμποροβιομηχανική περιοχή και η οποία μετατράπηκε σε ακόμα μια
νησίδα πράσινου (μετά το Central Park). Ξεκινάει από την
Gasnevoort Street (λίγο πιο κάτω από την 14η οδό) και φτάνει ως την 30η οδό,
διασχίζοντας το Lower West Side με υπέροχες
εικόνες των χαρακτηριστικών
τούβλινων και μη
κτηρίων, των αρχών του αιώνα. Η βόλτα είναι πραγματικά ένα χάδι στις αισθήσεις. Βρισκόμενος σχετικά κοντά, ΕΠΡΕΠΕ να περάσω από το
INTREPID (αν και δεν το επισκέφτηκα αυτή τη φορά, καθώς ο καιρός δεν επέτρεπε ποιοτικές φωτογραφίες των εκθεμάτων). Διασχίζοντας το
West Side, έφτασα περπατώντας, στο ξενοδοχείο μέσω της Times Square. Η πιστή μου butler Collette, είχε ετοιμάσει ένα ζεστό μπάνιο, στους 37ο ΑΚΡΙΒΩΣ, ενώ ζέσταινε με τον μοναδικό της τρόπο, το κρεββάτι μου.
Μετά την ολιγόωρη ανάπαυση και ενώ είχε φτάσει το βράδυ, βγήκα για μια αποχαιρετηστήρια νυχτερινή βόλτα. Ξεκίνησα ξανά από την περιοχή του Flatiron, για ενα τελευταίο burger στο
Shake Shack του Madison Park, με το
Εmpire State Building να έχει μια απόκοσμη σιλουέτα χάρη στην αντανάκλαση των φώτων στο πέπλο της ομίχλης που σκέπαζε τη Ν.Υ. Με βαριά βήματα, οδηγήθηκα προς το ψηλότερο κτήριο του Manhattan κι από κει στον
Grand Central για μερικά ακόμα
παιχνίδια με το
φως.
Κάθε όμορφο πράγμα στη ζωή, δυστυχώς τελειώνει κι έτσι ξημέρωσε η Κυριακή 1 Απριλίου. Όντως, σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα μου φαινόταν ότι θα έφευγα. Ένα
απολαυστικό πρωϊνό στο κοντινό Le Pain Quatidiaine, τόνωσε τη διάθεσή μου και μετά από μια τελευταία βόλτα στην φρεσκοξυπνημένη μεγαλούπολη, επέστρεψα στο ξενοδοχείο για μάζεμα της βαλίτσας, ώστε να ξεκινήσει το πιο γλυκό κομμάτι ενός ταξιδιού, η πτήση... Το ραντεβού με την Airlink είχε κλειστεί, με τέτοιο τρόπο ώστε να περάσω όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο στο αεροδρόμιο και πιο συγκεκριμένα στο lounge της Swiss. Oι 4 ώρες αναμονής πέρασαν ευχάριστα με καλό φαγητό. μπάνιο και άφθονο spotting μεσα από τα παράθυρα του lounge προς το apron και τους διαδρόμους.
Η επιβίβαση στον Άγιο Γαληνό (St. Gallen) έγινε στην ώρα της και απροβλημάτιστα κι έτσι βολεύτηκα στην γνωστή
7Κ με ένα ποτήρι malt στο χέρι. Τριάντα δύο (32) λετπα μετά το Push back, το 330 ξεκινούσε το take off roll στον βρεγμένο 22R και ξεκολλώντας μαλακά από το διάδρομο, ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του για τη Γηραιά Ήπειρο. Στο IFE διάλεξα το
The Big Year (το οποίο έχει ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ομοιότητες με το αγαπημένο μου hobby) κι ένα δεύτερο ποτήρι
Glenlivet 12 Years Old, άνοιξε το δρόμο για το δείπνο που ακολούθησε. Φυσικά διάλεξα το πιάτο του chef Frank Oerthle, που ήταν ένα τέλεια ψημένο
Beef Filet, Με σάλτσα μανιταριών, ταλιατέλλες, baby carrots και σπαράγγια, συνοδεία μερικών ποτηριών Chateu Pontet Fumet. Το δείπνο έκλεισε γλυκά με την
πανακόττα με κομπόστα φράουλας και ραβεντιού, συνοδεία του κλασικού Νiepoort Tawny Port της Swiss. Μετατροπή της πολυθρόνας σε κρεββάτι και απολαυστικός ύπνος 5 ωρών σε FL390 μέχρι την ώρα του
πρωϊνού.
Η πτήση έληξε 435 λεπτά μετά την απογείωσή μας από τη Νέα Υόρκη, με το μαλακό φρενάρισμα στον 14 του Kloten. O ήλιος έλμαπε κι ο καταγάλανος ουρανός προμήνυε μια θαυμάσια spotter-ικά ημέρα στο ανακαινισμένο Observation Deck B. Mιας και το deck ανοίγει στις 9:00, ένα πέρασμα από το lounge για φρεσκάρισμα και πρωϊνό ήταν απαραίτητο και τελικά στις 9:00 ακριβώς, περνούσα πρώτος την πόρτα του Deck. To τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Επί 8 ώρες φωτογράφιζα οτιδήποτε
τροχοδρομούσε ή απογειώνονταν. Η Collette, δεν πρόφταιναι να αλλάζει και να καθαρίζει τους φακούς και να κουβαλάει δίσκους με καφέδες και φαγητό από το εστιατόρειο του deck. Mόνο όταν ο ήλιος έκανε την ποιοτική φωτογράφιση αδύνατη (μιας και είχα στείλει το τρίποδο στη βαλίτσα) αποφάσισα να επιστρέψω στη ζέστη του lounge για χαλάρωση με μπάνιο και φαγητό.
Το 321 "St. Moritz" έφτασε με μικρή καθυστέρηση από το Παρίσι και τελικά βρέθηκα να κάθομαι αναπαυτικά στην
1Α, αφού είχα πιάσει μια μικρή κουβέντα με το πλήρωμα και κυρίως με τον ευγενικότατο Captain, που πήρε πρόθυμα το logbook μου για τις απαραίτητες υπογραφές. Η Collette, είχε αποκοιμηθεί στη διπλανή θέση, ανακουφισμένη που αυτή η φωτογραφική τρέλλα είχε φτάσει στο τέλος της. Με πλήρη στοιχεία στους κινητήρες, αφήσαμε τον 32 για τη Θεσσαλονίκη. Για δείπνο, επέλεξα κάτι ελαφρύ (
ραβιόλια με χορταρικά), η σοκολατένια pana cotta ήταν βγαλμένη από τον Παράδεισο κι έτσι το ταξίδι τελείωσε γλυκά στις 1:47 με τα φρένα να στριγγλίζουν στον 16 του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ...
Disclaimer: Το trip report αφιερώνεται στους κ.κ. ΑΟΑ και Cross.
Y.Γ. Για όσους δεν κατάλαβαν κάποια σχόλια, τους παραπέμπω στη σελίδα 225 του Trash Area...
