Lengyel, magyar – két jó barát

[Thanasis_U2]

Μετά από ένα χορταστικό ύπνο κι πρωινό, ξεκίνησα την βόλτα στην όμορφη Βουδαπέστη. Με τα πόδια κατεβαίνω την κορυφή Gellert, να φτάσω στον κεντρικόδρόμο, για το όποιο θα με βγάλει στον σταθμό των τραμ, για να κατέβω στο κέντρο. Επόμενος σταθμός μας, Πλατεία Oktogon, ένα από τα ποίο κεντρικά σημεία της Βουδαπέστης.
Η Πλατείααυτή, βρίσκεται στη διασταύρωση της Nagykörút & Andrássy, επί γερμανικής κατοχής η πλατεία λεγόταν Mussolini κι μετά από την λήξη του πολέμου μέχρι την πτώση του Κομουνισμού 7 Νοέμβρη.
Εκεί δίπλα υπάρχει κι το μουσείοHouse Of Terror (Terror Háza). Το κτήριο αυτό, που βρίσκετε επη της οδού Andrássy út 60 ήταν ο τρόμος κι ο φόβος των Μαγυάρων. Σε εκείνο το κτήριο στην εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου βρισκόταν τα Βασανιστήρια του φασιστικού κινήματος κι μετέπειτα των Μυστικών υπηρεσιών της Ουγγαρίας. Εκεί γινόντουσαν όλα τα βασανιστήρια. Απο το Φεβρουάριο του 2002, το κτήριο έγινε μουσείο για να μας δείξει το πόσο άρρωστος μπορεί να είναι ο άνθρωπος.
Στην είσοδο του μουσείου, βρίσκετε ένα τανκς T 34που παραμένει σαν μνημείο για την επανάσταση της Βουδαπέστη το 56. Ακριβώς δίπλα μια τεράστια αφίσαμε φωτογραφίες διαφόρων ατόμων οι οποίοι είτε πεθάναν είτε χάσαμε τα ιχνοι τους από τότε.
Η περιήγηση ξεκινά από τον τελευταίο όροφο στο οποίο βρίσκονται όλα τα γραφεία, έτσι όπως ήταν μέχρι το τέλος του κομουνισμού. Στο υπόγειο δυστυχώς βρίσκεται το ποιο μακάβριο θέαμα. Εκει παραμένουν ακόμα τα κελιάόπου έμεναν οι κρατούμενοι, τα δωμάτια βασανιστηρίων αλλά κι τα όργανα με τα οποία τους βασάνιζαν.
Μετά από δυο ώρες φρίκης, κατευθύνθηκα εκεί που με τραβάει το στομάχι, δηλαδή στην κεντρική αγορά, την Nagycsarnok. Μετά από βόλτες στους υπέροχους παγκούςμε τα σαλάμια κι την πάπρικα να σου γαργαλάνε την μύτη, κατέληξα να κάθομαι σε ένα παγκάκι παρέα με ένα πλαστικό μπολ Lecsó κι ένα μαγευτικό Lángos.
Το γεύμα αυτό ήταν αρκετό να με κρατήσει στα πόδια κι να περάσω με τα πόδια την Ερμού της Βουδαπέστης δηλαδή την Váci utca, κι να καταλήξουμε στον Δούναβη κι στην πρώτη γέφυρα της ημέρας δηλαδή την γέφυρα της Ελισσαβετ, την Erzsébet híd. Εκεί έστριψα αριστερά κι πείρα τον Δούναβη καταμήκος του. Περνώντας δίπλα άπο διάφορα πλοιαράκιαπου κάνουν Hop On – Hop Off σε διάφορα μνημεία αλλά κι επείσης πλοία που κάνουν το δρομολόγιο Budapest-Komaron-Bratislava-Vienna!. Γυρνάμε πίσω στην γέφυρα για να πάμε στον λόφο του Gellert(Gellért-hegy), για να θαυμάσουμε τον υπέροχο καταρράκτηαλλά κι την εκκλησιά η οποία βρίσκετε μέσα στο βράχο. Το μέρος αυτό λέγετε η σπιλία του Αγιου Ιβαν, ενός ερημίτη που πέρασε εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του διπλά στα θερμά νερά.
Η μέρα τελείωσε, κι πριν πάμε στο ξενοδοχείο, επιβαλλόταν μια βόλτα στα λουτρά του Gellert. Επιστροφή παρέα με την δύσητου ηλίου για ύπνο.

 

[Thanasis_U2]

Την επόμενη μέρα πουρνό πουρνό πείρα το τραμ για να κατέβω στη όχθη του Δούναβη κι να κάνω την βόλτα μου. Με τα πόδια έφτασα ακριβώς απέναντι από την πανέμορφη Ουγγρική Βουλή (Országház) κι την πανέμορφη Chain Bridge. Από την γέφυρα της Μαργαρίτας περάσαμε στην απέναντι πλευρά, στην Πέστη, κι κατευθυνθήκαμε προς τη Βουλή, όπου μας περίμενε μια δυσάρεστη εκπλήξει. Η ώρες που ήταν γραμμένες στο ίντερνετ, ήταν αλλά ντάλον, με συνέπεια να μη πρόλαβα να βγάλω έγκαιρα δωρεάν εισιτήριο για να πάω στην δωρεάν αγγλική ξενάγηση. Τζίφος η βόλτα, αλλά ξεκινήσαμε προς τον καθεδρικό νάο του Αγίου Στεφάνου. Μιας κι Κυριακή, σε όλες τις εκκλησιές η είσοδος ήταν δωρεάν, κι μπορείς να γλυτώσεις αρκετά λεφτά. Ακόμα καλύτερα θα είναι για κάποιον να επισκεφτεί τον ναο, εφόσον θα υπάρχει λειτουργιά για τον πολλή απλό λόγο. Για τα όργανα. Θυμάμαι, όταν τελείωσε η λειτουργία, ο οργανοπαίχτης έπαιξε την 9 συμφωνία του Μπετόβεν, έτσι για το γ**ω το κι σηκώθηκε κι έφυγε. Ολος ο κόσμος απο κάτω χειροκροταγε κι ζήταγε άλλο, άλλα encore δε είδαμε. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου ξεκίνησε το χτίσιμο το 1855 κι τελείωσε το 1905. Το όνομα της Βασιλικής προέρχεται από τον Αγιο Στέφανο I, πρώτο βασιλιά της Ουγγαρίας. Μέσα στο νάο υπάρχει το χέρι ακομά του βασίλια όπως, αν θέλει κάποιος, μπορεί να ανέβει τα 364 σκαλία, προς στο τρούλο κι να δει την Βουδαπέστη από ψηλά. Ένα ακόμα ενδιαφέρων info είναι ότι μαζί με την Ουγγρική βουλή, θέωρουντε από τα ποιο ψήλα κτήρια της Βουδαπέστη (ύψος 96 μέτρα).
Κατήφορος προς το Δούναβη (τι να κάνουμε, έχω τρέλα με πόλεις που είναι πάνω σε ποτάμια) κι κατεύθυνση προς την Εβραϊκή συναγωγή. Μιας κι η είσοδο της, επιβαλλόταν κι ένα καλό χαράτσι για τον ξεναγό, αρκέστηκα να το δω απ’ έξω κι να πάω να αγοράσω ένα παγώτακι, κι να πάρω το μετρό προς το σιδηροδρομικό σταθμό Déli pályaudvar κι από κει προς το κάστρο της Βουδας. Το περπάτημα μέχρι εκεί πανώ? Άκρως κουραστικό, αν περπατάς από το πρώι κάτω από τον καυτό ήλιο. Αλλά η θέα από εκεί πάνω? Υπέροχη! Από τις αρχές τις σκάλας μέχρι το τέλος ήταν άξια της κούρασης. Από τους υπέροχους κήπους, την Εκκλησιά του Mátyás κι το πύργο του ψαρά (Halászbástya). Η θέα από εκεί είναι απλά μαγική! Σας προτείνω να πάτε εκεί κι την μέρα, κι στο ηλιοβασίλεμα αλλάκι κυριώς το βράδυ, για να έχετε από κάτω όλη την Βουδαπέστη με τα φώτα αναμμένα. Από κει πάνω φαίνονται η γέφυρα της Ελισάβετ αλλά κι η Chain Bridge όπως κι η Ουγγρική Βούλη. Κάθοδος προς το ποτάμι, για να ξαναπάμε προς στις όχθες του Δούναβη για να την αράξουμε σε μια καφετέρια μέχρι το βράδυ, για να δούμε την άλλη Βουδαπέστη. Την νυχτερινή. Δύστυχος δύναμη για να πάω σε κάποιο κλαμπ δε είχα, αλλά να πάνω να βγάλω φωτογραφίες είχα κι με το παραπάνω. Δύστυχος μ ιας κι δε είχα τρίποντο η φωτογραφίες δε είναι κι super, αλλά είναι ικανοποήτικες.
Chain Bridge
Elisabeth Bridge
Βουλή

Επιστροφή στην βάση για μπανάκι κι ύπνο, για να έχουμε δυνάμεις για την τελευταία μέρα στην Βουδαπέστη.

 

[Thanasis_U2]

Την τελευταία μέρα την άφησα για χαλάρωση. Το μαγιό στην τσαντούλα Aeroflot κι αναχώρηση για το νησί της Μαργαρίτας. Η διαδρομή ίδια, όπως με αυτή των προηγούμενων ημερών, κι ποδαράτος μέχρι μέχρι το νησάκι της Μαργαρίτας (Margit-sziget). Το νησί αυτό θεωρείτε όαση για τους κατοίκους της Βουδαπέστης, 2. 5 χλμ μες το πράσινο, με διάφορα πράγματα να κάνει ο καθένας εκεί. Από διαδρομές για τζοκινγκ που φτάνουν τα 5 χλμ, 2 πισίνες, κήπους κι τεράστια έκταση πρασίνου, που ο καθένας μπορεί να κάνει εκεί πικ νικ, να κάτσει να διαβάσει ένα βιβλίο ή έστω να κάνει ένα 2ώρο υπνάκο. Μετά από το 2ώρο μπανάκι, αναχώρηση για την κεντρική αγορά (Nagycsarnok) για ένα καλό γεύμα, κι μετά σε ένα από τα ποιο διάσημα μνημεία της Βουδαπέστης, το Hősök tere (πλατεία των Ηρώων). Το μνημείο αυτό χτίστηκε επι αυστριακής αυτοκρατορίας, κι περιελάμβανε αγάλματα διάφορων ξακουστών αυστριακών, όπως τον Ferdinand I, Leopold I, Κάρολο τον ΙΙΙ ή την Μαρία Τερέσα. Μετά τον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μνημείο καταστράφηκε, κι στις θέσεις των Αυστριακών, μπήκαν αγαλμάτων διάσημων Ούγγρων, όπως τον Στέφανο τον Ι, Κάρολο Ι της Ουγγαρίας, Matthias Corvinus κι άλλους.
Δίπλα στο μνημείο υπάρχει κι η πρεσβεία της Σερβίας (Παλιά Γιουγκοσλαβίας) στην οποία ο Imre Nagy ζήτησε άσυλο κατά την διάρκεια της επανάστασης. Δυστυχώς, στις 22 Νοέμβρη του 56, παραβιάστηκε η εγγύηση του, κι το αποτέλεσμα ήταν το 58, να εκτελεστεί στην κρεμάλα. Στης 16 Ιουνιού του 89, όταν η σωρός του αποκαταστάθηκε, στην πλατεία Hősök tere μαζεύτηκαν πάνω από 250000 άτομα, στις τελευταίες μέρες του Κομουνισμού.
Επίσης διπλά στο μνημείο, υπάρχει κι η Εθνική Πινακοθήκη της Ουγγάριας για όποιον το ενδιαφέρει.
Δίπλα στο στο Hősök tere υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο Városliget. Στο πάρκο αυτό μπορείς να βρεις από υπέροχα γλύπτα, λίμνες, λουτρό κι το κάστρο Vajdahunyad.
Η μέρα τελείωσε με ένα υπέροχο δείπνο, παρέα με τεράστια ποσότητα του τοπικού καταπληκτικού κρασιού Tokaji, παρέα με γκούλας, σαλάμια κι αλλά πολλά. Πακετάρισμα των 6 λίτρων κρασιού κι 1 κιλού πάπρικα στην βαλίτσα κι ύπνος, μιας κι είχα πτήση για την Αθήνα την άλλη μέρα.