HEJ_fan
Economy-Class-Member
- Εγγραφή
- 27/12/2004
- Μηνύματα
- 151
- Likes
- 0
LondonGatwick LGW-Athens ATH
T4 703
Hellas Jet Airbus A320-232 Orion, SX-BVC
Date: Σάββατο, 18/12/2004
Scheduled Departure time: 11:00
Scheduled Arrival time: 16:40
Gate: 45K
Ήρθε λοιπόν η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα μετά από 3 μήνες παραμονής στο UK. Το εισιτήριο (μετ' επιστροφής) είχε κλειστεί και πληρωθεί 2 μήνες πριν στην τιμή των 350 Euro (μια μόλις μέρα πριν είχε 320 και μια εβδομάδα πριν 280, κλαψ κλαψ) και επιλέχθηκε το London Gatwick (LGW), γιατί με ένα τρένο απευθείας θα μουν εκεί, και η Hellas Jet, γιατί πέρασα καλά από όλες τις απόψεις, όταν την είχα προτιμήσει το Σεπτέμβριο για το παρθενικό μου ταξιδάκι με plane. (Α320 rulez & όχι μόνο). Εδώ να προσθέσω ότι η Hellas για το χειμώνα πετάει από και προς London Heathrow (LHR) μόνο, αλλά είχε προσθέσει 4 έκτακτες πτήσεις από LGW, προφανώς για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση λόγω γιορτών και κυρίως για τους φοιτητές που αναχωρούν ομαδικά.
Με έτοιμη την βαλίτσα και το αχώριστο laptop στον ώμο για χειραποσκευή λέμε au revoir στο Guildford και πρωί πρωί μπαίνουμε στο τρένο για το αεροδρόμιο του Gatwick. 08:20 η αναχώρηση και έπειτα από 40 λεπτά φτάνουμε στο South Terminal. Αρκετός κόσμος τριγύρω. Το desk όμως της Hellas Jet είναι στο North Terminal, οπότε παίρνουμε το εσωτερικό τραινάκι για εκεί. Τί το καλύτερο λοιπόν από το να συναντήσεις ένα σωρό ξένο κόσμο (τελικά αυτή είναι η μαγεία χώρων σαν τα αεροδρόμια από ότι καταλαβαίνω...και βλέπεις κόσμο πιο adventurous, με έναν άλλον αέρα, μια άλλη φινέτσα..γουστάρω), περιμένοντας την επιστροφή back2home.
Κατά τις 09:15 φτάνουμε και στο North Terminal, έχοντας χαζέψει 1 απογείωση στη διαδρομή (κάποιο Boeing της ΒΑ πρέπει να ταν) και πάμε στην Zone B, όπου θα ήταν τα desks της Hellas. Λόγω της μετακόμισής τους στο LHR, οι Emirates τούς είχαν παραχωρήσει για αυτές τις 4 πτήσεις 2 desks για Economy και 1 για Business. Γινόταν πανικός από λαό και ας είχα φτάσει κάτι λιγότερο από 2 ώρες πριν την πτήση. Πολύς λαός, ειδικά φοιτητόκοσμος και όχι μόνο..., είχε σχηματίσει διπλή ουρά. Τόσο πολύ που γειτονεύαμε με άλλες διπλές και τριπλές ουρές μιας πτήσης μάλλον για Αργεντινή της Aerolineas Argentinas (πολύ μου αρέσει η προφορά του ονόματος αυτής της εταιρείας, μου κάνει κλικ) και έτσι είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε και το πόσο όμορφες και γοητευτικές είναι οι γυναίκες της Αργεντινής
). Στα δικά μας, οι υπάλληλοι στα 3 desks ξένες, πολύ ευγενικές και εξυπηρετικές. Πήραν τη βαλίτσα όμορφα και ωραία, τους ζήτησα αν είχαν θέση πίσω και στο διάδρομο για να απλώνομαι, διάδρομο τελικά απάντησε ότι υπήρχε αλλά όχι πίσω, οπότε πήρα την 12D. Μου δωσε λοιπόν και το boarding pass και, αφού είδα το νούμερο 069, κατάλαβα ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν όμορφο, αφού ξεκίνησε τόσο καλά 
Αφού δεν είχε ανοίξει ακόμα η πύλη επιβίβασης στους ηλεκτρονικούς πίνακες ανακοινώσεων, είπα να κάνω μια βόλτα στο κάτω όροφο που χει μαγαζιά και να χαζέψω πιο πολύ την κίνηση και τον κόσμο που κυκλοφορούσε. Με έπιασε η εξερευνητική διάθεση να δω το LGW, γιατί, όταν είχα έρθει το Σεπτέμβρη, είχα άλλες έννοιες στο κεφάλι, ενώ τώρα ήμουν χαλαρός και άνετος με το laptopάκι στην πλάτη.
Με αυτά και με αυτά περνάει η ώρα και ανεβαίνω πάλι στο departure level να δώ τί γίνεται με την πύλη. Καιρός της ήταν κι όντως ο πίνακας έδειχνε ανοιχτή την 45. Περνάμε λοιπόν από τον έλεγχο διαβατηρίων και μετά από security control, όπου μας είπαν, εκτός των χειραποσκευών, κλειδιών, κινητών κτλ. να βγάλουμε και τα μπουφάν πριν περάσουμε από το μηχάνημα με τις ακτίνες (άραγε δεν μπορεί να εντοπίσει το μηχάνημα τίποτα όταν τα φοράμε? Στην Αθήνα δενμας είχαν ζητήσει κάτι τέτοιο, αλλά τότε μας είχαν βγάλει και το laptop από την τσάντα).
Τέλος κι αυτό και ώρα για χάζεμα λίγο στα duty free, όπου δέσποζε αυτό το κόκκινο πραγματάκι με το αλογάκι. Καλό εεε? Όλη η αίθουσα, όπως και ολόκληρο το αεροδρόμιο, στο πνεύμα των ημερών στολισμένη. Παραδίπλα υπήρχε ένα συντριβάνι όπου γύρω γύρω πολλά νομίσματα πεταγμένα για γούρι ενόψει ταξιδιού, όπως στη Ρώμη. Μια γρήγορη ματιά στο Dixons για να δούμε τις τιμές για κάτι usb sticks και γρήγορα για την gate 45, γιατί παραχαζέψαμε.
Στην πορεία τα μεγάφωνα λένε ότι η ακριβής πύλη θα είναι η 45Κ και το keep in mind προχωρώντας στο διάδρομο και κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά. Η κάμερα του κινητού φευγαλέα συλλαμβάνει αρκετά αεροπλάνα στο έδαφος σε μια υπέροχη μέρα με ήλιο (πάρα πολλά BA & Virgin). Φτάνοντας μετά από κανένα 5λεπτο περπάτημα στην 45K και αφού μας ελέγχει boarding pass & passport ο εκεί υπεύθυνος, αράζουμε σε μια από τις θέσεις περιμένοντας το λεωφορείο για να μας πάρει. Δεν αργεί και μετά από κανένα 5λεπτο μας παίρνει και, διανύοντας μια αρκετή μακρινή απόσταση (τόσο που να αναρωτιούνται πολλοί πού είναι το αεροπλάνο μας) μας πάει στον προορισμό μας. Ο Ορίωνας μας περίμενε. Πρώτη εμπειρία με τον πιο παλιό Πήγασο τον Σεπτέμβρη, τώρα με τον νεότατο Ορίωνα (άντε και στην επιστροφή τον Γενάρη με τον μεσαίο, τον Ερμή
).
Όλος ο λαός αρχίζει και επιβιβάζεται. Μας υποδέχονται με το χαμόγελο (πολύ μ΄ αρέσει αυτό στην Hellas) ένας μελαχρινός άντρας και μια καστανόξανθη γυναίκα με κοτσιδούλα αεροσυνοδοί καλοδιάθετοι (ο άντρας ήταν τελικά ο πρώτος τη τάξει, όπως ανακοινώθηκε αργότερα). Πήραμε τις θέσεις μας κανονικά ενώ είχαν χωρίσει οι 3 γυναίκες αεροσυνοδοί το αεροπλάνο σε 3 ζώνες ευθύνης τους. Περιττό να πω επίσης ότι κουκλάρες όλες οι γυναίκες, ενώ το ίδιο σίγουρα θα εκτίμησαν και οι θηλυκές επιβάτισσες για τον Mister
H πτήση όμως καθυστερούσε να φύγει, γιατί, όπως μας ανακοίνωσαν αργότερα, κάποιοι επιβάτες είχαν αργήσει στο check in, αλλά και γιατί πρέπει να είχε δημιουργηθεί ένα πρόβλημα με τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και όσους είχαν κάνει κράτηση και θα παρελάμβαναν το εισιτήριο από το αεροδρόμιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνουμε 1 ώρα στο αεροπλάνο, αλλά δεν ήταν αρκετό να μου χαλάσει τη διάθεση για το ταξίδι επιστροφής. Είχαμε άλλωστε και να θαυμάζουμε ωραίες παρουσίες γύρω μας με πρώτες τις F/A. Το εσωτερικό του Α320 έλαμπε και τα δερμάτινα καθίσματα παντού προδιέθεταν για άνετο ταξίδι. Το seat pitch στην Εconomy άνετο στα 32’’ και μην ξεχνάμε και τον διάδρομο στα αριστερά. Στη σειρές 10 & 11 ήταν και οι πόρτες ασφαλείας.
Για να μην τα πολυλογώ, στις 12:00 ήρθαν και οι υπόλοιποι 26 επιβάτες (έπεσε τρελό χειροκρότημα μόλις πήγαν να καθίσουν )και είμασταν πια έτοιμοι. Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο, ούτε 1 θέση άδεια και στις 2 κλάσεις. Έπειτα από κάποια λεπτά αναμονής για να ρθει σειρά μας για απογείωση, παίρνουμε το πράσινο φως ύστερα από 5 αεροσκάφη και αφού τόσην ώρα έχουμε δει γύρω μας αρκετά Β747 και Α320. Ο πιλότος παίρνει το mic, μας συστήνεται, μας ζητάει 1000 συγγνώμη για την καθυστέρηση (και γω δεν ξέρω πόσες φορές μας ξαναζήτησαν συγγνώμη κατά τη διάρκεια της πτήσης για αυτό), μας ανακοινώνει τα ονόματα του πληρώματος (φταίω που συγκράτησα μόνο 2 και αυτά ήταν γυναικών αεροσυνοδών? ) και μας περιγράφει το δρομολόγιο (προς Γερμανία - στον πηγαιμό είχαμε πάει από Ιταλία πάνω προς Ελβετία και Γαλλία - και μετά νότια παράλληλα των ιταλικών ακτών στην Αδριατική, Κέρκυρα, Πάτρα, Κόρινθο και Ελ. Βενιζέλος). Κατεβαίνουν και οι οθονίτσες με το animated safety video. Οι αεροσυνοδοί κάνουν έναν τελευταίο έλεγχο για ζώνες και πράγματα που πρέπει να τοποθετηθούν στα ντουλαπάκια ή να μπουν κάτω από το μπροστινό κάθισμα. Όλα ΟΚ και το 320 μας επιταχύνει στις 12:15 πάνω στον διάδρομο 26L (ή 24, δε θυμάμαι καλά). Βρουυυυυυυυυυυυυυυυμμμ.... και είμαστε on the air πια. Ψιλοασυνήθιστος (όλη κι όλη 1 πτήση ως τότε), νιώθω ένα μικρό βουητό στα αυτιά, μικρότερο από την πρώτη φορά πάντως, αλλά δεν μασάμε και το απολαμβάνουμε. Είπαμε, τίποτα εκείνη την μέρα δεν μπορεί να μας χαλάσει. Κάνουμε μια δεξιά στροφή πάνω από το αεροδρόμιο και συνεχίζουμε την άνοδό μας μέχρι να φτάσουμε στο κατάλληλο ύψος.
Αφού σβήνει η ένδειξη με τις ζώνες, αρχίζει ο πρώτος γύρος για τις F/A. Πέρασαν και μοίρασαν σακουλάκια με Pretzel και νερό/καφέ/χυμό, ρωτώντας μας παράλληλα τί από κόκκινο-λευκό κρασί/μπύρα/χυμό θα προτιμούσαμε για το γεύμα που θα ακολουθούσε. Αφού διάλεξα red wine, έκαναν κι άλλον ένα γύρο με coffee/tea, έχοντας βγάλει και τα ταγιέρ. Είπαμε, κούκλες O άνδρας chief είχε πολύ γέλιο, το βλεπες στο πρόσωπό του ότι το απολάμβανε, όχι πως οι άλλες πήγαιναν πίσω. Όση λοιπόν ώρα το lunch ετοιμαζόταν πίσω, το entertainment system πρόβαλε στις αναδιπλούμενες οθόνες ψηλά bbc news με πρώτο θέμα τότε τον καθορισμό ημερομηνίας για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ-Τουρκίας (μπλιαχ), ντοκυμανταίρ για το περιβάλλον, funny videos με φάρσες και προς το Βενιζέλος τελειώνε με trailers ταινιών. Καλό ήταν και το σύστημα μουσικής που είχαν. Με τα ακουστικά που μας μοίρασαν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 12 κανάλια, το τελευταίο εκ των οποίων ήταν αφιερωμένο solo σε έναν τραγουδιστή κάθε φορά per month. Έτυχε ο Δεκέμβριος στον Χατζηγιάννη και το τίμησα δεόντως.
Καλός και ο Μιχαλάκης, αλλά όταν η καμπίνα πλημμυρίζει από άρωμα φαγητού και είσαι νηστικός από το πρωί και έχεις κοιμηθεί 3 ώρες (γιατί το βράδυ βγήκες έξω με τα κολλητάρια να αποχαιρετίσεις την αγγλική νυχτερινή ζωή έχοντας δει κάτι τρελλές ισπανίδες και έπρεπε το πρωί να σηκωθείς να φτιάξεις αποσκευές), παραμερίζουμε, κατεβάζουμε τις πλάτες από τα μπροστινά καθίσματα και αναμένουμε τις F/A να σερβίρουν. Έχουμε και λέμε λοιπόν: κυρίως πιάτο με φέτες κοτοπουλάκι μαζί με τορτελίνια, ελληνική σαλάτα με ντομάτα, αγγούρι, πράσινη πιπεριά, ελιά παρέα με ένα φακελάκι λαδόξυδο, το παραδοσιακό ψωμάκι σε ζελατίνα με βούτυρο για επάλειψη, ένα σφραγισμένο κεσεδάκι μεταλλικό νερό, το κόκκινο κρασί σε μικρό μπουκαλάκι που επιλέξαμε πριν (κρητικός οίνος παρακαλώ) μαζί με το πλαστικό ποτήρι, το σετάκι με τα γκρι ανοιχτό πλαστικά μαχαιροπίρουνα, αλατοπίπερο μαζί με μια αρωματική πετσετούλα σε συσκευασία Hellas jet και για επιδόρπιο...2 μικρά κομμάτια μπακλαβά. Όπως καταλαβαίνετε, πήραν φωτιά τα μαχαιροπήρουνα και έπεσε μια ησυχία στην καμπίνα....άλλο πράμα. Βγήκαν και τα ακουστικά από τα αυτιά και μπουκιά μπουκιά το απόλαυσα.. μιαμμ μιαμμμ. Και αφού τελείωσαν όλοι με το φαγητό και ήρθαν να τα μαζέψουν και έπειτα από έναν ακόμα γύρο coffee/tea, ήρθε η αποθέωση... Μαντέψτε τί άλλο μας πρόσφεραν... Baileys? Ναι, καλά ακούσατε, Baileys. Δεν ξέρω αν συνηθίζεται, αλλά δεν το περίμενα καθόλου. Καλαίσθητα μικρά πλαστικά ποτηράκια, στο στυλ σφηνακίου, 0.04 l Baileys! Ααααααααααχχ ...απόλαυση μετά από ένα τέτοιο γεύμα και πάλι με πολλά συγγνώμη για την αρχική καθυστέρηση.
Το ταξίδι, όπως καταλαβαίνετε, ήταν απρόσκοπτο και χωρίς αναταράξεις. Πάνω από τα άσπρα σύννεφα απολαμβάναμε ήλιο. Εκείνη τη μέρα στην Ελλάδα είχε αρκετές βροχές και γενικά άσχημο καιρό. Το κορυφαίο ήταν τελικά όταν ξεκίνησε ο chief F/A να μοιράζει καραμέλες για τη κάθοδο και την προσγείωση. Πολύ ανοιχτός και χαρούμενος τύπος, με 2 πανεράκια στο χέρ...?καραμελίτσες, καραμελίτσες, καραμελίτσεεεεεεεεες? εις τριπλούν αριστερά και δεξιά στις σειρές καθισμάτων. Έπειτα από λίγο σκέφτηκε να το κόψει και έλεγε...?Λίτσες, λίτσες, λίτσεεεεεεεεεες?...χαχαχαχα. Δεν παιζόταν το άτομο. Κι όταν έφτασε εμπρός μου και πήρα την δική μου Λίτσα, του είπα....Όλο Λίτσες μοιράζεις. Που ‘ναι καμιά Κατερίνα?..Στο επόμενο trip, μου λέει..χαχαχαχα...
Όταν πλησιάσαμε Κέρκυρα και λίγο πιο μετά προς Πάτρα άρχισε η κάθοδος, αφού πάλι οι αεροσυνοδοί ήρθαν και έκαναν έλεγχο για ζώνες κλπ, σβήσαν σταδιακά και τα φώτα και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Είχε φτάσει 5 παρά 5 ώρα Ελλάδας και μεις κατεβαίναμε τα πυκνά σύννεφα, αλλά περιέργως δεν ένιωσα καμιά καλή ανατάραξη. Πολύ αμελητέες. Λίγο το βουητό στα αυτιά επανήλθε, αλλά μασώντας την Λίτσα, ήταν και αυτό ένα τίποτα. Στην Αθήνα είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο, αλλά ο captain έκανε μια απίστευτη smooth προσγείωση που δεν κατάλαβα τίποτα (και πριν το ταξίδι σκεφτόμουν πώς θα ναι το landing με βροχή και αέρα..). Χειροκρότημα Νo. 17:30 είχε πάει. 3ώρες και ένα τέταρτο ακριβώς η πραγματική διάρκεια της πτήσης. Άναψαν τα φώτα, περάσαμε πάνω από την Αττική οδό στη γέφυρα και αφού παρκάραμε, αρχίσαμε να τα μαζεύουμε και να κατεβαίνουμε προς το bus που περίμενε. Φυσικά στην έξοδο μάς αποχαιρετούσαν οι οικοδεσπότες και περιμένω τώρα μέσα Γενάρη την ?Κατερίνα? αντί της Λίτσας από τον chief για την επιστροφή στο LHR. Οι αποσκευές άρχισαν να τρέχουν ύστερα από κανένα 10λεπτο.
Έτσι πήρε τέλος ένα ταξίδι που το απόλαυσα όσο τίποτα άλλο. Κάτι ίσως η επιστροφή home, κάτι το τέλος της εξεταστικής και μιας πολύ κουραστικής περιόδου είχαν φτιάξει από πριν τη διάθεση. Και έπειτα ήρθε και αυτή η απόλαυση με την Hellas που με έκανε να βάλω και ανάλογο nick. Ήταν τόσο γιορτινή η ατμόσφαιρα (από 20/12 θα πρόσφερε και κουραμπιεδομελομακάρονα), τόσο χαρούμενοι όλοι που το βλεπες στον αέρα. Η επικοινωνία καμπίνας με πλήρωμα ήταν απίστευτη. Το service άπαιχτο και η περιποίηση υποδειγματική. Όσο υπάρχουν, θα τους προτιμώ. Airbus320+Hellasjet rulez all the way.
Υγ.1 Τα ονόματα των 2 αεροσυνοδών που συγκράτησα ήταν Μαρία Σκούρα (στην υποδοχή) και Νάνσυ Μπέκα. Τα χαιρετίσματά μου και σε όλα τα άλλα μέλη για αυτήν την υπέροχη εμπειρία, αν κανείς-καμιά διαβάζει εδώ. (Όχι καλέ, δεν έχω μετοχές Κ.Α.)
Υγ.2 Συγχωρέστε με που δεν είχα πολλές φώτος και αυτές που έβγαλα είναι μέτριας ποιότητας, αλλά δεν έπαιζε ψηφιακή και η κάμερα του κινητού είναι add-on, οπότε γιοκ φώτος εν ώρα πτήσης.
Υγ.3 Πριν μήνες που άρχιζα να σας διαβάζω για να μαζεύω info για το πρώτο ταξίδι μου το Σεπτέμβρη (κάλλιο αργά παρά ποτέ, έχω τις σημειώσεις του πάνω στο UK, next time report) και σαν άσχετος από την ορολογία, δεν μπορούσα να καταλάβω οι συντομογραφίες σε ποιο αεροδρόμιο αντιστοιχούσαν. Για αυτό έγραψα τώρα στην αρχή ολόκληρες τις λέξεις.
Υγ.4 Ελπίζω να σας άρεσε όσο εμένα το virtual ταξίδι και συγγνώμη για το μακροσκελές. Και να θυμηθώ να τους ζητήσω την επόμενη φορά να βάλουν κανένα channel με μουσική από Tiesto, vanBuuren και λοιπές progressive trance δυνάμεις..
T4 703
Hellas Jet Airbus A320-232 Orion, SX-BVC
Date: Σάββατο, 18/12/2004
Scheduled Departure time: 11:00
Scheduled Arrival time: 16:40
Gate: 45K
Ήρθε λοιπόν η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα μετά από 3 μήνες παραμονής στο UK. Το εισιτήριο (μετ' επιστροφής) είχε κλειστεί και πληρωθεί 2 μήνες πριν στην τιμή των 350 Euro (μια μόλις μέρα πριν είχε 320 και μια εβδομάδα πριν 280, κλαψ κλαψ) και επιλέχθηκε το London Gatwick (LGW), γιατί με ένα τρένο απευθείας θα μουν εκεί, και η Hellas Jet, γιατί πέρασα καλά από όλες τις απόψεις, όταν την είχα προτιμήσει το Σεπτέμβριο για το παρθενικό μου ταξιδάκι με plane. (Α320 rulez & όχι μόνο). Εδώ να προσθέσω ότι η Hellas για το χειμώνα πετάει από και προς London Heathrow (LHR) μόνο, αλλά είχε προσθέσει 4 έκτακτες πτήσεις από LGW, προφανώς για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση λόγω γιορτών και κυρίως για τους φοιτητές που αναχωρούν ομαδικά.
Με έτοιμη την βαλίτσα και το αχώριστο laptop στον ώμο για χειραποσκευή λέμε au revoir στο Guildford και πρωί πρωί μπαίνουμε στο τρένο για το αεροδρόμιο του Gatwick. 08:20 η αναχώρηση και έπειτα από 40 λεπτά φτάνουμε στο South Terminal. Αρκετός κόσμος τριγύρω. Το desk όμως της Hellas Jet είναι στο North Terminal, οπότε παίρνουμε το εσωτερικό τραινάκι για εκεί. Τί το καλύτερο λοιπόν από το να συναντήσεις ένα σωρό ξένο κόσμο (τελικά αυτή είναι η μαγεία χώρων σαν τα αεροδρόμια από ότι καταλαβαίνω...και βλέπεις κόσμο πιο adventurous, με έναν άλλον αέρα, μια άλλη φινέτσα..γουστάρω), περιμένοντας την επιστροφή back2home.
Κατά τις 09:15 φτάνουμε και στο North Terminal, έχοντας χαζέψει 1 απογείωση στη διαδρομή (κάποιο Boeing της ΒΑ πρέπει να ταν) και πάμε στην Zone B, όπου θα ήταν τα desks της Hellas. Λόγω της μετακόμισής τους στο LHR, οι Emirates τούς είχαν παραχωρήσει για αυτές τις 4 πτήσεις 2 desks για Economy και 1 για Business. Γινόταν πανικός από λαό και ας είχα φτάσει κάτι λιγότερο από 2 ώρες πριν την πτήση. Πολύς λαός, ειδικά φοιτητόκοσμος και όχι μόνο..., είχε σχηματίσει διπλή ουρά. Τόσο πολύ που γειτονεύαμε με άλλες διπλές και τριπλές ουρές μιας πτήσης μάλλον για Αργεντινή της Aerolineas Argentinas (πολύ μου αρέσει η προφορά του ονόματος αυτής της εταιρείας, μου κάνει κλικ) και έτσι είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε και το πόσο όμορφες και γοητευτικές είναι οι γυναίκες της Αργεντινής
). Στα δικά μας, οι υπάλληλοι στα 3 desks ξένες, πολύ ευγενικές και εξυπηρετικές. Πήραν τη βαλίτσα όμορφα και ωραία, τους ζήτησα αν είχαν θέση πίσω και στο διάδρομο για να απλώνομαι, διάδρομο τελικά απάντησε ότι υπήρχε αλλά όχι πίσω, οπότε πήρα την 12D. Μου δωσε λοιπόν και το boarding pass και, αφού είδα το νούμερο 069, κατάλαβα ότι αυτό το ταξίδι θα ήταν όμορφο, αφού ξεκίνησε τόσο καλά Αφού δεν είχε ανοίξει ακόμα η πύλη επιβίβασης στους ηλεκτρονικούς πίνακες ανακοινώσεων, είπα να κάνω μια βόλτα στο κάτω όροφο που χει μαγαζιά και να χαζέψω πιο πολύ την κίνηση και τον κόσμο που κυκλοφορούσε. Με έπιασε η εξερευνητική διάθεση να δω το LGW, γιατί, όταν είχα έρθει το Σεπτέμβρη, είχα άλλες έννοιες στο κεφάλι, ενώ τώρα ήμουν χαλαρός και άνετος με το laptopάκι στην πλάτη.
Με αυτά και με αυτά περνάει η ώρα και ανεβαίνω πάλι στο departure level να δώ τί γίνεται με την πύλη. Καιρός της ήταν κι όντως ο πίνακας έδειχνε ανοιχτή την 45. Περνάμε λοιπόν από τον έλεγχο διαβατηρίων και μετά από security control, όπου μας είπαν, εκτός των χειραποσκευών, κλειδιών, κινητών κτλ. να βγάλουμε και τα μπουφάν πριν περάσουμε από το μηχάνημα με τις ακτίνες (άραγε δεν μπορεί να εντοπίσει το μηχάνημα τίποτα όταν τα φοράμε? Στην Αθήνα δενμας είχαν ζητήσει κάτι τέτοιο, αλλά τότε μας είχαν βγάλει και το laptop από την τσάντα).
Τέλος κι αυτό και ώρα για χάζεμα λίγο στα duty free, όπου δέσποζε αυτό το κόκκινο πραγματάκι με το αλογάκι. Καλό εεε? Όλη η αίθουσα, όπως και ολόκληρο το αεροδρόμιο, στο πνεύμα των ημερών στολισμένη. Παραδίπλα υπήρχε ένα συντριβάνι όπου γύρω γύρω πολλά νομίσματα πεταγμένα για γούρι ενόψει ταξιδιού, όπως στη Ρώμη. Μια γρήγορη ματιά στο Dixons για να δούμε τις τιμές για κάτι usb sticks και γρήγορα για την gate 45, γιατί παραχαζέψαμε.
Στην πορεία τα μεγάφωνα λένε ότι η ακριβής πύλη θα είναι η 45Κ και το keep in mind προχωρώντας στο διάδρομο και κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά. Η κάμερα του κινητού φευγαλέα συλλαμβάνει αρκετά αεροπλάνα στο έδαφος σε μια υπέροχη μέρα με ήλιο (πάρα πολλά BA & Virgin). Φτάνοντας μετά από κανένα 5λεπτο περπάτημα στην 45K και αφού μας ελέγχει boarding pass & passport ο εκεί υπεύθυνος, αράζουμε σε μια από τις θέσεις περιμένοντας το λεωφορείο για να μας πάρει. Δεν αργεί και μετά από κανένα 5λεπτο μας παίρνει και, διανύοντας μια αρκετή μακρινή απόσταση (τόσο που να αναρωτιούνται πολλοί πού είναι το αεροπλάνο μας) μας πάει στον προορισμό μας. Ο Ορίωνας μας περίμενε. Πρώτη εμπειρία με τον πιο παλιό Πήγασο τον Σεπτέμβρη, τώρα με τον νεότατο Ορίωνα (άντε και στην επιστροφή τον Γενάρη με τον μεσαίο, τον Ερμή
).Όλος ο λαός αρχίζει και επιβιβάζεται. Μας υποδέχονται με το χαμόγελο (πολύ μ΄ αρέσει αυτό στην Hellas) ένας μελαχρινός άντρας και μια καστανόξανθη γυναίκα με κοτσιδούλα αεροσυνοδοί καλοδιάθετοι (ο άντρας ήταν τελικά ο πρώτος τη τάξει, όπως ανακοινώθηκε αργότερα). Πήραμε τις θέσεις μας κανονικά ενώ είχαν χωρίσει οι 3 γυναίκες αεροσυνοδοί το αεροπλάνο σε 3 ζώνες ευθύνης τους. Περιττό να πω επίσης ότι κουκλάρες όλες οι γυναίκες, ενώ το ίδιο σίγουρα θα εκτίμησαν και οι θηλυκές επιβάτισσες για τον Mister
H πτήση όμως καθυστερούσε να φύγει, γιατί, όπως μας ανακοίνωσαν αργότερα, κάποιοι επιβάτες είχαν αργήσει στο check in, αλλά και γιατί πρέπει να είχε δημιουργηθεί ένα πρόβλημα με τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και όσους είχαν κάνει κράτηση και θα παρελάμβαναν το εισιτήριο από το αεροδρόμιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνουμε 1 ώρα στο αεροπλάνο, αλλά δεν ήταν αρκετό να μου χαλάσει τη διάθεση για το ταξίδι επιστροφής. Είχαμε άλλωστε και να θαυμάζουμε ωραίες παρουσίες γύρω μας με πρώτες τις F/A. Το εσωτερικό του Α320 έλαμπε και τα δερμάτινα καθίσματα παντού προδιέθεταν για άνετο ταξίδι. Το seat pitch στην Εconomy άνετο στα 32’’ και μην ξεχνάμε και τον διάδρομο στα αριστερά. Στη σειρές 10 & 11 ήταν και οι πόρτες ασφαλείας.
Για να μην τα πολυλογώ, στις 12:00 ήρθαν και οι υπόλοιποι 26 επιβάτες (έπεσε τρελό χειροκρότημα μόλις πήγαν να καθίσουν
)και είμασταν πια έτοιμοι. Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο, ούτε 1 θέση άδεια και στις 2 κλάσεις. Έπειτα από κάποια λεπτά αναμονής για να ρθει σειρά μας για απογείωση, παίρνουμε το πράσινο φως ύστερα από 5 αεροσκάφη και αφού τόσην ώρα έχουμε δει γύρω μας αρκετά Β747 και Α320. Ο πιλότος παίρνει το mic, μας συστήνεται, μας ζητάει 1000 συγγνώμη για την καθυστέρηση (και γω δεν ξέρω πόσες φορές μας ξαναζήτησαν συγγνώμη κατά τη διάρκεια της πτήσης για αυτό), μας ανακοινώνει τα ονόματα του πληρώματος (φταίω που συγκράτησα μόνο 2 και αυτά ήταν γυναικών αεροσυνοδών? ) και μας περιγράφει το δρομολόγιο (προς Γερμανία - στον πηγαιμό είχαμε πάει από Ιταλία πάνω προς Ελβετία και Γαλλία - και μετά νότια παράλληλα των ιταλικών ακτών στην Αδριατική, Κέρκυρα, Πάτρα, Κόρινθο και Ελ. Βενιζέλος). Κατεβαίνουν και οι οθονίτσες με το animated safety video. Οι αεροσυνοδοί κάνουν έναν τελευταίο έλεγχο για ζώνες και πράγματα που πρέπει να τοποθετηθούν στα ντουλαπάκια ή να μπουν κάτω από το μπροστινό κάθισμα. Όλα ΟΚ και το 320 μας επιταχύνει στις 12:15 πάνω στον διάδρομο 26L (ή 24, δε θυμάμαι καλά). Βρουυυυυυυυυυυυυυυυμμμ.... και είμαστε on the air πια. Ψιλοασυνήθιστος (όλη κι όλη 1 πτήση ως τότε), νιώθω ένα μικρό βουητό στα αυτιά, μικρότερο από την πρώτη φορά πάντως, αλλά δεν μασάμε και το απολαμβάνουμε. Είπαμε, τίποτα εκείνη την μέρα δεν μπορεί να μας χαλάσει. Κάνουμε μια δεξιά στροφή πάνω από το αεροδρόμιο και συνεχίζουμε την άνοδό μας μέχρι να φτάσουμε στο κατάλληλο ύψος. Αφού σβήνει η ένδειξη με τις ζώνες, αρχίζει ο πρώτος γύρος για τις F/A. Πέρασαν και μοίρασαν σακουλάκια με Pretzel και νερό/καφέ/χυμό, ρωτώντας μας παράλληλα τί από κόκκινο-λευκό κρασί/μπύρα/χυμό θα προτιμούσαμε για το γεύμα που θα ακολουθούσε. Αφού διάλεξα red wine, έκαναν κι άλλον ένα γύρο με coffee/tea, έχοντας βγάλει και τα ταγιέρ. Είπαμε, κούκλες
O άνδρας chief είχε πολύ γέλιο, το βλεπες στο πρόσωπό του ότι το απολάμβανε, όχι πως οι άλλες πήγαιναν πίσω. Όση λοιπόν ώρα το lunch ετοιμαζόταν πίσω, το entertainment system πρόβαλε στις αναδιπλούμενες οθόνες ψηλά bbc news με πρώτο θέμα τότε τον καθορισμό ημερομηνίας για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ-Τουρκίας (μπλιαχ), ντοκυμανταίρ για το περιβάλλον, funny videos με φάρσες και προς το Βενιζέλος τελειώνε με trailers ταινιών. Καλό ήταν και το σύστημα μουσικής που είχαν. Με τα ακουστικά που μας μοίρασαν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 12 κανάλια, το τελευταίο εκ των οποίων ήταν αφιερωμένο solo σε έναν τραγουδιστή κάθε φορά per month. Έτυχε ο Δεκέμβριος στον Χατζηγιάννη και το τίμησα δεόντως.Καλός και ο Μιχαλάκης, αλλά όταν η καμπίνα πλημμυρίζει από άρωμα φαγητού και είσαι νηστικός από το πρωί και έχεις κοιμηθεί 3 ώρες (γιατί το βράδυ βγήκες έξω με τα κολλητάρια να αποχαιρετίσεις την αγγλική νυχτερινή ζωή έχοντας δει κάτι τρελλές ισπανίδες και έπρεπε το πρωί να σηκωθείς να φτιάξεις αποσκευές), παραμερίζουμε, κατεβάζουμε τις πλάτες από τα μπροστινά καθίσματα και αναμένουμε τις F/A να σερβίρουν. Έχουμε και λέμε λοιπόν: κυρίως πιάτο με φέτες κοτοπουλάκι μαζί με τορτελίνια, ελληνική σαλάτα με ντομάτα, αγγούρι, πράσινη πιπεριά, ελιά παρέα με ένα φακελάκι λαδόξυδο, το παραδοσιακό ψωμάκι σε ζελατίνα με βούτυρο για επάλειψη, ένα σφραγισμένο κεσεδάκι μεταλλικό νερό, το κόκκινο κρασί σε μικρό μπουκαλάκι που επιλέξαμε πριν (κρητικός οίνος παρακαλώ) μαζί με το πλαστικό ποτήρι, το σετάκι με τα γκρι ανοιχτό πλαστικά μαχαιροπίρουνα, αλατοπίπερο μαζί με μια αρωματική πετσετούλα σε συσκευασία Hellas jet και για επιδόρπιο...2 μικρά κομμάτια μπακλαβά. Όπως καταλαβαίνετε, πήραν φωτιά τα μαχαιροπήρουνα και έπεσε μια ησυχία στην καμπίνα....άλλο πράμα. Βγήκαν και τα ακουστικά από τα αυτιά και μπουκιά μπουκιά το απόλαυσα.. μιαμμ μιαμμμ. Και αφού τελείωσαν όλοι με το φαγητό και ήρθαν να τα μαζέψουν και έπειτα από έναν ακόμα γύρο coffee/tea, ήρθε η αποθέωση... Μαντέψτε τί άλλο μας πρόσφεραν... Baileys? Ναι, καλά ακούσατε, Baileys. Δεν ξέρω αν συνηθίζεται, αλλά δεν το περίμενα καθόλου. Καλαίσθητα μικρά πλαστικά ποτηράκια, στο στυλ σφηνακίου, 0.04 l Baileys! Ααααααααααχχ
...απόλαυση μετά από ένα τέτοιο γεύμα και πάλι με πολλά συγγνώμη για την αρχική καθυστέρηση. Το ταξίδι, όπως καταλαβαίνετε, ήταν απρόσκοπτο και χωρίς αναταράξεις. Πάνω από τα άσπρα σύννεφα απολαμβάναμε ήλιο. Εκείνη τη μέρα στην Ελλάδα είχε αρκετές βροχές και γενικά άσχημο καιρό. Το κορυφαίο ήταν τελικά όταν ξεκίνησε ο chief F/A να μοιράζει καραμέλες για τη κάθοδο και την προσγείωση. Πολύ ανοιχτός και χαρούμενος τύπος, με 2 πανεράκια στο χέρ...?καραμελίτσες, καραμελίτσες, καραμελίτσεεεεεεεεες? εις τριπλούν αριστερά και δεξιά στις σειρές καθισμάτων. Έπειτα από λίγο σκέφτηκε να το κόψει και έλεγε...?Λίτσες, λίτσες, λίτσεεεεεεεεεες?...χαχαχαχα. Δεν παιζόταν το άτομο. Κι όταν έφτασε εμπρός μου και πήρα την δική μου Λίτσα, του είπα....Όλο Λίτσες μοιράζεις. Που ‘ναι καμιά Κατερίνα?..Στο επόμενο trip, μου λέει..χαχαχαχα...
Όταν πλησιάσαμε Κέρκυρα και λίγο πιο μετά προς Πάτρα άρχισε η κάθοδος, αφού πάλι οι αεροσυνοδοί ήρθαν και έκαναν έλεγχο για ζώνες κλπ, σβήσαν σταδιακά και τα φώτα και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Είχε φτάσει 5 παρά 5 ώρα Ελλάδας και μεις κατεβαίναμε τα πυκνά σύννεφα, αλλά περιέργως δεν ένιωσα καμιά καλή ανατάραξη. Πολύ αμελητέες. Λίγο το βουητό στα αυτιά επανήλθε, αλλά μασώντας την Λίτσα, ήταν και αυτό ένα τίποτα. Στην Αθήνα είχε πιάσει ένα ψιλόβροχο, αλλά ο captain έκανε μια απίστευτη smooth προσγείωση που δεν κατάλαβα τίποτα (και πριν το ταξίδι σκεφτόμουν πώς θα ναι το landing με βροχή και αέρα..). Χειροκρότημα Νo. 17:30 είχε πάει. 3ώρες και ένα τέταρτο ακριβώς η πραγματική διάρκεια της πτήσης. Άναψαν τα φώτα, περάσαμε πάνω από την Αττική οδό στη γέφυρα και αφού παρκάραμε, αρχίσαμε να τα μαζεύουμε και να κατεβαίνουμε προς το bus που περίμενε. Φυσικά στην έξοδο μάς αποχαιρετούσαν οι οικοδεσπότες και περιμένω τώρα μέσα Γενάρη την ?Κατερίνα? αντί της Λίτσας από τον chief για την επιστροφή στο LHR.
Οι αποσκευές άρχισαν να τρέχουν ύστερα από κανένα 10λεπτο.Έτσι πήρε τέλος ένα ταξίδι που το απόλαυσα όσο τίποτα άλλο. Κάτι ίσως η επιστροφή home, κάτι το τέλος της εξεταστικής και μιας πολύ κουραστικής περιόδου είχαν φτιάξει από πριν τη διάθεση. Και έπειτα ήρθε και αυτή η απόλαυση με την Hellas που με έκανε να βάλω και ανάλογο nick. Ήταν τόσο γιορτινή η ατμόσφαιρα (από 20/12 θα πρόσφερε και κουραμπιεδομελομακάρονα), τόσο χαρούμενοι όλοι που το βλεπες στον αέρα. Η επικοινωνία καμπίνας με πλήρωμα ήταν απίστευτη. Το service άπαιχτο και η περιποίηση υποδειγματική. Όσο υπάρχουν, θα τους προτιμώ. Airbus320+Hellasjet rulez all the way.
Υγ.1 Τα ονόματα των 2 αεροσυνοδών που συγκράτησα ήταν Μαρία Σκούρα (στην υποδοχή) και Νάνσυ Μπέκα. Τα χαιρετίσματά μου και σε όλα τα άλλα μέλη για αυτήν την υπέροχη εμπειρία, αν κανείς-καμιά διαβάζει εδώ. (Όχι καλέ, δεν έχω μετοχές Κ.Α.
)Υγ.2 Συγχωρέστε με που δεν είχα πολλές φώτος και αυτές που έβγαλα είναι μέτριας ποιότητας, αλλά δεν έπαιζε ψηφιακή και η κάμερα του κινητού είναι add-on, οπότε γιοκ φώτος εν ώρα πτήσης.
Υγ.3 Πριν μήνες που άρχιζα να σας διαβάζω για να μαζεύω info για το πρώτο ταξίδι μου το Σεπτέμβρη (κάλλιο αργά παρά ποτέ, έχω τις σημειώσεις του πάνω στο UK, next time report) και σαν άσχετος από την ορολογία, δεν μπορούσα να καταλάβω οι συντομογραφίες σε ποιο αεροδρόμιο αντιστοιχούσαν. Για αυτό έγραψα τώρα στην αρχή ολόκληρες τις λέξεις.
Υγ.4 Ελπίζω να σας άρεσε όσο εμένα το virtual ταξίδι και συγγνώμη για το μακροσκελές. Και να θυμηθώ να τους ζητήσω την επόμενη φορά να βάλουν κανένα channel με μουσική από Tiesto, vanBuuren και λοιπές progressive trance δυνάμεις..
